De personages in de zestien verhalen waaruit deze bundel bestaat, zijn zelden achttien karaat. Ze hebben fysieke en/of psychische troebelen, voelen zich niet thuis in hun wereld, willen ontsnappen langs moeilijk begaanbare paden, en werpen hun gebreken in de strijd tegen iedereen die hen niet kan begrijpen, en dat zijn er velen. Het zijn personages van vlees, bloed, en woorden. Voor sommigen had het ondanks alles goed kunnen aflopen, maar helaas. Problemen die er geen zijn is een echt Brusselmans-boek, en de auteur bewijst met verve dat hij ook op de korte afstand een meester is. Het zou niemand hoeven te verbazen dat enkele van deze verhalen, of misschien wel allemaal, klassiekers in het genre worden.
Herman Brusselmans (1957) publiceerde reeds meer dan tachtig romans. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver.
Ik ben geen kenner van het oeuvre van Brusselmans. Ooit las ik een boek van hem, vele jaren geleden en dat beviel me niet. Ik weet niet eens meer welk boek het was. Geen van zijn bekendsten.Het bleef bij dat ene boek. Tot ik onlangs op uitnodiging van een vriendin mee ging luisteren naar Brusselmans die naar de plaatselijke bib kwam. Ik vond dat ik tegen dan toch wat van zijn werk gelezen moest hebben. Dus nam ik zijn nieuwste boek ter hand : een verhalenbundel. Het moest lukken kort voor de datum toch enkele verhalen gelezen te hebben. Wat beviel mij deze verhalenbundel : Problemen die er geen zijn. Alle verhalen gaan over mensen met een zekere kwetsbaarheid, ze zijn wat bizar of stellen bizar gedrag. En ze hebben problemen. Maar als je ieders probleem naast mekaar zet dan kan de ene over de andere stellen : dat zijn problemen die er geen zijn. Een aanrader voor wie eens wat anders wil. Brusselmans, toch een buitenbeentje in onze Nederlandse literatuur. Op de ontmoeting vertelde hij dat vele Nederlandse kranten geen boeken meer van hem willen recenseren. Erg toch ? Weet je : hij laat zijn personages dingen zeggen die vele mensen denken maar die je niet meer luidop mag zeggen. Jammer dat de humor en ironie niet gesmaakt worden. Ik kijk uit naar zijn nieuw werk.
Kortverhalen over mensen met allerlei problemen, verteld met een grof gevoel voor humor en een knipoog naar de absurditeit. Van tijd smakelijk gelachen
Een dun boekje vol problemen, die het wel degelijk wel zijn. Alle personages zijn op hun manier beperkt en gebrekkig. Dat levert miserie alom op, want werkelijk alles gaat verkeerd in de 16 afzonderlijke verhalen, waar humor en vuilbekkerij zoals het hoort elkaar nog steeds verdringen voor de eerste plaats.
Uit het leven en de actualiteit gegrepen, waar ook alles fout loopt, lijkt het evenwel even snel geschreven als het gelezen is. En vreemd genoeg lijkt Brusselmans zelf de grote afwezige. Geen problemen voor hem, deze keer, helaas. Heel veel huilen van het lachen was er, mogelijks daardoor, niet bij. Zijn volgende roman zal dat ruimschoots compenseren, denk/hoop ik.
Ik begon in Problemen die er geen zijn om eens uit te testen of Brusselmans iets voor zou zijn. Het antwoord is nee. De plastische beschrijvingen en platte woordenschat zijn duidelijk niet aan mij besteed. Ach ja.
? Ik was geïnteresseerd geraakt via een leeslicht versie van verhalen van deze auteur. Ik had hem wel eens gezien in DWDD, maar dat was heel vaag omdat ik dat weinig keek. 🤔 De verhalen waren verschillend en zeker vermakelijk, maar net even te melig, net te vaak zelfmoord aan het einde van een verhaal om me echt te amuseren, maar toch ga ik deze verhalen vaker lezen, omdat soms mijn stemming er dus bij past ;-) MW 3/6/23
Zo universeel herkenbaar. Vooral dat ene personage in dat ene verhaal. Dit zal me nog lang heugen. Of ik er bij tijd en wijle nog actief aandacht aan zal schenken, daarover ga ik mezelf laten verbazen. Voorts hoop ik dat de gemiddelde rating nog ietwat stijgt tot 3.33 sterren. Voor het oog, aan de inhoud verandert het niets.
De laatste ondergang ~ ★★★★ Inbraak achter gesloten deuren ~ ★★★ Loop niet weg van de stilstand ~ ★★★ Felix wil onbegrijpelijk worden ~ ★★★★ De verassing van de vorige keer ~ ★★★ Op zoek naar de eigen woestijn ~ ★★★★ De mogelijkheid als uitsluitsel ~ ★★★★ De onnodige transformaties ~ ★★★★ Onschuldig, maar hoelang nog? ~ ★★★★ Achterwaarts roken ~ ★★★ Vijftien paarden en een pil ~ ★★★★ De Audi 80 ~ ★★★ Tante Sonja is jarig ~ ★★★ Het Ruime Sop ~ ★★★ Harry heeft het een beetje moeilijk ~ ★★★★ Met de voet in de mond ~ ★★★★
Een onvervalste Brusselmans. Wel een dunne. En vol korte verhalen. Maar ook in deze bundel toont Brusselmans zich als een schrijver met scherpe pen die van het alledaagse iets absurds durft te maken. Hij schuwt grofheid niet, maar trapt niet om het trappen.
Ik wilde wel eens wat lezen van zo’n spraakmakende schrijver, maar het is niet mijn schrijf stijl. Ik werd eigenlijk vooral erg moe van.. alsof je een hal in loopt waar van alles gebeurd en je binnen no-time overprikkeld bent.
Grof gebekte humor dat danst in de absurditeit. De beste verhalen waren degene met fragmenten van herkenning.
Dit zijn mijn favorieten: 'de laatste ondergang', 'felix wil onbegrijpelijk worden', 'de verassing van vorige keer' en 'achterwaarts roken'. De rest van de verhalen voelde ik niet zo.