What do you think?
Rate this book
Ελληνικός αντιμακεδονικός αγώνας
243 pages, Paperback
Published January 1, 1998
2 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
March 4, 2022
Η δουλειά και έρευνα που έχει ρίξει ο Λιθοξόος στο ζήτημα της Μακεδονίας και του "ενδόξου" "Μακεδονικού αγώνα" είναι απίστευτη και εξαιρετικά σημαντική. Περιγράφει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τις σφαγές που διέπραξε η Ελλάδα στην Μακεδονία μέσω του πολεμοχαρή επεκτατισμού της, αιματοκυλώντας όλη την δυτική και ως ένα βαθμό την κεντρική Μακεδονία που μέχρι σήμερα έχει υπό άμεση κατοχή.
Έλληνες μισθοφόροι κυρίως από την Κρήτη αλλά και από την Αθήνα και την Πελοπόννησο έσπευαν να περάσουν τα σύνορα και για μερικά φράγκα του μητροπολίτη Καστορίας Καραβαγγέλη να σφάξουν τον πληθυσμό της Μακεδονίας. Μισθοφόροι που σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν έστω και την παραμικρή επίγνωση του εδάφους της Μακεδονίας και της γλώσσας της γι' αυτό εξανάγκαζαν με τα όπλα ντόπιους κατοίκους να τους οδηγούν στα επόμενα χωριά και πόλεις που ήθελαν να παν, προσπαθώντας πάντοτε να τους περάσουν το εθνικιστικό ελληνικό παραλήρημα χωρίς κανένα αποτέλεσμα όμως στην απόλυτη πλειοψηφία των ντόπιων Μακεδόνων.
Διαβάζουμε για το πως οι έλληνες μισθοφόροι δεν είχαν κανένα θέμα να καταθέσουν και να εκτελέσουν δικούς τους ανθρώπους όπως έκαναν με τον Κώττα αλλά και με τον Μελά, ο οποίος Μελάς παρουσιάζεται, αντίθετα με τον ελληνικό εθνικό μύθο, ως μια κακόγουστη και γελοία περσόνα όπου από την μια αδύναμη και υπερ συναισθηματική γεμάτη φόβο και αμφιβολία, από την άλλη δεν δέχονταν την αρχηγία κανενός άλλου οδηγώντας τις ελληνικές συμμορίες κομιτατζίδων σε παγίδες με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στη Στάτιστα όπου στην προσπάθειά του να αφήσει τη συμμορία μόνη της κάτω από Οθωμανικά πυρά ώστε να διαφύγει, και σκοτώθηκε από βολή του Πύρζα.
Διαβάζουμε για μερικές από τις πιο φρικαλαίες σφαγές της περιοχής από τα τάγματα μισθοφόρων που έστελνε η Ελλάδα σε συνεργασία με την Τουρκία για να καταπνίξουν την επανάσταση για ανεξαρτησία της Μακεδονίας του Ίλιντεν, ως τις σφαγές στο Ζέλενιτς, στο Λιμπέσοβο και στην ξεχασμένη Ζαγορίτσανη.
Γάμοι ολόκληροι που βάφτηκαν κόκκινοι από το αίμα αθώων από τα μαχαίρια και τα όπλα των ελλήνων σφαγέων όπως στο Ζέλενιτς, σπίτια ολόκληρα που έβαλαν στην πυρά με δεκάδες άτομα μέσα με γυναίκες και παιδιά, με την μεγαλύτερη φρίκη αυτή που βρήκε τους κατοίκους της Ζαγορίτσανης όπου δεν έμεινε "από δεκάξι και πάνω κανείς ζωντανός" και όπου, όπως αναφέρεται από τους ίδιους τον Καούδη και τον Ράπτη, "δεν άφησαν κανέναν ζωντανό, όποιον έβλεπαν μπροστά του τον έσφαζαν. Χωρτάσαμε την ημέραν αυτή να σφάζωμεν" που το κράτος της Ελλάδας προσπάθησε μετά να καλύψει διαδίδοντας ψέματα όπως αυτό που λέει πως τάχαμου Βούλγαροι κομιτατζίδες είχαν στρατοπεδεύσει στο χωρίο και οι κάτοικοι τους φύλαγαν, κάτι που ο ίδιος ο Στέφανος Δούκας αποδεικνύει ως λανθασμένο.
From the Vardar to the Aegean sea, Macedonia shall be free!
5/5
Έλληνες μισθοφόροι κυρίως από την Κρήτη αλλά και από την Αθήνα και την Πελοπόννησο έσπευαν να περάσουν τα σύνορα και για μερικά φράγκα του μητροπολίτη Καστορίας Καραβαγγέλη να σφάξουν τον πληθυσμό της Μακεδονίας. Μισθοφόροι που σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν έστω και την παραμικρή επίγνωση του εδάφους της Μακεδονίας και της γλώσσας της γι' αυτό εξανάγκαζαν με τα όπλα ντόπιους κατοίκους να τους οδηγούν στα επόμενα χωριά και πόλεις που ήθελαν να παν, προσπαθώντας πάντοτε να τους περάσουν το εθνικιστικό ελληνικό παραλήρημα χωρίς κανένα αποτέλεσμα όμως στην απόλυτη πλειοψηφία των ντόπιων Μακεδόνων.
Διαβάζουμε για το πως οι έλληνες μισθοφόροι δεν είχαν κανένα θέμα να καταθέσουν και να εκτελέσουν δικούς τους ανθρώπους όπως έκαναν με τον Κώττα αλλά και με τον Μελά, ο οποίος Μελάς παρουσιάζεται, αντίθετα με τον ελληνικό εθνικό μύθο, ως μια κακόγουστη και γελοία περσόνα όπου από την μια αδύναμη και υπερ συναισθηματική γεμάτη φόβο και αμφιβολία, από την άλλη δεν δέχονταν την αρχηγία κανενός άλλου οδηγώντας τις ελληνικές συμμορίες κομιτατζίδων σε παγίδες με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στη Στάτιστα όπου στην προσπάθειά του να αφήσει τη συμμορία μόνη της κάτω από Οθωμανικά πυρά ώστε να διαφύγει, και σκοτώθηκε από βολή του Πύρζα.
Διαβάζουμε για μερικές από τις πιο φρικαλαίες σφαγές της περιοχής από τα τάγματα μισθοφόρων που έστελνε η Ελλάδα σε συνεργασία με την Τουρκία για να καταπνίξουν την επανάσταση για ανεξαρτησία της Μακεδονίας του Ίλιντεν, ως τις σφαγές στο Ζέλενιτς, στο Λιμπέσοβο και στην ξεχασμένη Ζαγορίτσανη.
Γάμοι ολόκληροι που βάφτηκαν κόκκινοι από το αίμα αθώων από τα μαχαίρια και τα όπλα των ελλήνων σφαγέων όπως στο Ζέλενιτς, σπίτια ολόκληρα που έβαλαν στην πυρά με δεκάδες άτομα μέσα με γυναίκες και παιδιά, με την μεγαλύτερη φρίκη αυτή που βρήκε τους κατοίκους της Ζαγορίτσανης όπου δεν έμεινε "από δεκάξι και πάνω κανείς ζωντανός" και όπου, όπως αναφέρεται από τους ίδιους τον Καούδη και τον Ράπτη, "δεν άφησαν κανέναν ζωντανό, όποιον έβλεπαν μπροστά του τον έσφαζαν. Χωρτάσαμε την ημέραν αυτή να σφάζωμεν" που το κράτος της Ελλάδας προσπάθησε μετά να καλύψει διαδίδοντας ψέματα όπως αυτό που λέει πως τάχαμου Βούλγαροι κομιτατζίδες είχαν στρατοπεδεύσει στο χωρίο και οι κάτοικοι τους φύλαγαν, κάτι που ο ίδιος ο Στέφανος Δούκας αποδεικνύει ως λανθασμένο.
From the Vardar to the Aegean sea, Macedonia shall be free!
5/5
Displaying 1 of 1 review