Station Osnabrück naar Jeruzalem

by Hélène Cixous, Désirée Schyns (Translator), Christa Stevens (Afterword)

In Station Osnabrück naar Jeruzalem probeert Hélène Cixous een deel van haar complexe en kosmopolitische familie- geschiedenis te beschrijven. De tekst is een zoektocht naar de Joodse, Duitstalige familie van Cixous’ moeder Ève en haar grootmoeder Omi in Osnabrück. Beiden zijn voor de Tweede Wereldoorlog, in respectievelijk 1929 en 1938, naar Algerije gevlucht.

Cixous roept herinneringen op aan verdwenen Joodse familieleden en vrienden, onder wie de familie Pels, de lotgenoten van de familie Frank in het Achterhuis. Ze keert terug naar de jeugd van haar moeder, en die herinneringen gaan over in haar eigen herinneringen. Je weet als lezer soms niet van wie de herinneringen of gevoelens zijn. Ze jongleert met woorden, letters en lettergrepen, en laat zo een woord spreken en van betekenis veranderen. Daardoor blijft ze vragen stellen bij alles wat ze vertelt. Is het realiteit of is het fictie? Cixous speelt er bewust mee; zo omcirkelt ze wat niet te bevatten valt.

Genres: Nonfiction, Biography, France

191 pages, Paperback

First published February 12, 1999

About the author

Hélène Cixous is a Jewish-French, Algerian-born feminist well-known as one of the founders of poststructuralist feminist theory along with Luce Irigaray and Julia Kristeva. She is now a professor of English Literature at University of Paris VIII and chairs the Centre de Recherches en Etudes Féminines which she founded in 1974.

She has published numerous essays, playwrights, novels, poems, and literary criticism. Her academic works concern subjects of feminism, the human body, history, death, and theatre.

Reviews

[Jola · Rating 4 out of 5]

When an avant-garde writer, who is also a philosopher, a literary critic, a scholar and a feminist, all in one, publishes a book inspired by her family history, I am all ears. Or rather all eyes, as I bought the e-book.

Hélène Cixous is known for her experimental writing and Osnabrück Station to Jerusalem (1999) is no exception. It is an artistically bold and innovative take on the theme of the Holocaust and inherited trauma. It is also a smooth blend of historical reportage, a family chronicle, a novel, an essay and a poem.

I liked the structure of Hélène Cixous’s book, especially the creative way she is reconnecting with her family's past. At first sight, it is a nuanced family portrait and an account of the author's journey to Osnabrück in Germany, a city of her mother’s maternal family, the Jonases. Actually, it is much more: Going to Osnabrück is like going to Jerusalem, it’s finding and losing. It’s exhuming secrets, resuscitating the dead, letting the mute speak. And it’s losing the absolute freedom to be Jewish or not be Jewish at will, a freedom that I enjoy conditionally.

It is immediately perceptible that the author is a literary erudite. I enjoyed all the references, for example, Balzac, King Lear and Odyssey. Hélène Cixous’s writing style is quite unusual. I was fascinated by her linguistic experiments. Besides, I was impressed by her remarks on the German language and the way the Nazis influenced our perception of it: O sweet German language, supple friend of the poets, you were treated like a concentration camp judeoguineapig, on your tender cat’s body were grafted crocodile fragments, fangs were implanted in your words.

The linguistic innovativeness of Osnabrück Station to Jerusalem resonated with me the most. I am in awe of Hélène Cixous’s attempts to invent a new language to talk about loss.


Family Love, Vassiliou.

[Taco Hidde Bakker · Rating 4 out of 5]

Onnavolgbaar en vaak onbegrijpelijk, maar toch aangrijpend. Je zou het in het originele Frans moeten lezen om alle subtiele woordspelingen te kunnen volgen. De tragedie van de shoah blijft een onuitputtelijke bron van geheugenkunst.

Volgens Cixous is dit boek geen fictieve roman, maar "een bloeduitstorting veroorzaakt door de schok die zich heeft voorgedaan tussen de Stad en het onbepaalde zelf met al mijn boeken aan zijn zijde en zeventig jaar aan homerische verhalen van mijn moeder en incidenteel van mijn tante en mijn grootmoeder, zodat ik in hun voetsporen honderd jaar met reuzen door alle mogelijke landen heb rondgezworven." (pp. 136-137)

[Bob Jacobs · Rating 5 out of 5]

Sterk, bevreemdend en ontroerend.

[Emelie · Rating 4 out of 5]

‘’Jag blir aldrig frisk, tänkte jag, jag är sjuk av mammas död, jag är död, jag kommer att dö av den, kärleken har övergivit mig och magin har beslagtagit mig. Jag är Job och all tid som återstår mig att kräla omkring här kommer bara att vara en oavbruten klagan. Tänkte jag. Jag drunknade. Jag kom upp igen. Jag sa: Mam-Ma med hög röst. Och vände mig om och drunknade.’’

Cixous suddar ut gränsen mellan fiktion och verklighet i sin bok, och hon gör det på ett otroligt skickligt vis. Hon ger liv till de berättelser som hennes mamma och mormor berättade under hennes uppväxt. Det är berättelser om tiden innan Hitler, men det är också berättelser som utspelar sig under de mörka 30- och 40-talen. Hon rekonstruerar det förflutna och ‘reser’ tillbaka till Osnabrück för att komma närmre sin historia. För på avstånd går det inte att förstå. Hon lyfter fram de människor som gått ur tiden, och hon ger dem röst igen. Boken blir en blandning mellan nu och då, men likväl det som komma skall. Hon tänjer på alla gränser, och undersöker det förflutna både ur ett känslomässigt perspektiv men även rent historiskt och filosofiskt utredande. Hon vill komma närmre det, och dem, som kom före henne; det som är så tätt knutet till hennes egen historia. Sökandet leder ofta till spöken och skuggor som bara svagt kan vittna om den tid som flytt. Men resan är ändå viktig, för att kunna förstå. Mmm, Cixous är så otroligt skicklig. Älskar hur hon skriver och sättet hon väljer att lyfta fram ting på. Ofta finner man små citat lite här och var som mitt i allt stannar kvar lite extra hos en: ‘’Vi föder tankar med sorg eller grämelse tills de blir till små tragedier.’’. Älskar, älskar, älskar Cixous och uppskattar det hon delar med sig av. (kopierat från min bokinsta @litteraturvetare) 🤍💕

[Ben Koops · Rating 4 out of 5]

Woorden stellen tegenover de onvermijdelijke realiteit is inzien dat elke steen het uitschreeuwt. 'Hoor toch hoe het bloed van je broer uit de aarde naar mij schreeuwt.' De oude Grieken hadden de term miasma, voor de odieuze energie die een stad of mens aankleefde na bijzondere ongerechtigheid. Voor bloedwraak bestonden bijzondere regels, maar de furiën waren ongenadig in het achtervolgen van de dader. Vandaar het Kainsteken, een oog voor een oog en een tand voor een tand.

[Otto · Rating 3 out of 5]

Fortsetzung meines Cixou Leseabenteuers. Wieder geht es um die Mutter, diesmal um die Familiengeschichte, die Mutter stammt aus Osnabrück. Jüdisches Leben spielt rein - da natürlich dann auch der Holocaust. Und sehr viel Mutter-Tochter-Sachen, auch der früh verstorbene Vater wirkt fort. Leider fehlt hier ein ausführlicher Anhang mit Beschreibung der französischen Wortspielereien, da sind eindeutig viele verborgen. Trotzdem wieder ein tolles Leseabenteuer.

[ro · Rating 5 out of 5]

Moeilijk en indrukwekkend.

[Lanie Tankard · Rating 4 out of 5]

Here's my review in The Woven Tale Press for Jewish Heritage Month:

https://www.thewoventalepress.net/202...