Czerwona ziemia

by Marcin Meller

Ekscytujący, wzruszający i niesamowicie autentyczny. Czerwona ziemia, thrillerowy debiut Marcina Mellera, zaskoczy wszystkich.

Rok 1996. Wiktor Tilszer, młody dziennikarz, przemierza Afrykę wzdłuż i wszerz, przeżywając prawdopodobnie najpiękniejszą i jednocześnie najbardziej ryzykowną przygodę swojego życia.

Rok 2020. Marcin Tilszer, syn uznanego reportera, rusza śladami ojca do Ugandy, jednak nigdy nie dociera do Gulu, z którego 25 lat wcześniej jego ojciec ledwo uszedł z życiem.

Wiktor musi porzucić dziennikarskie śledztwo, nad którym pracuje jego redakcja, i ruszyć na poszukiwania syna. A w Afryce to, co niemożliwe okazuje się prawdopodobne, a czasem nawet pewne, tropy prowadzą donikąd, zaś podjęte przed laty decyzje niosą za sobą nieoczekiwane konsekwencje.

Trzymająca w napięciu aż do ostatniej strony, nieodkładalna powieść sensacyjna o ojcowskiej miłości, błędach przeszłości i ich konsekwencjach. Ależ to się czyta! Przygotujcie się na największą przygodę tego roku.

Genres: Audiobook, Thriller, Polish Literature, Fiction, Crime, Africa, Poland

352 pages, Paperback

First published May 31, 2022

About the author

Marcin Meller is a Polish historian, journalist and editor-in-chief of the Polish edition of Playboy magazine. Former member of the Independent Students' Union.

He was born on 23 October 1968 in Warsaw as a son of Polish diplomat and academician Stefan Meller. His grandfather, Adam Meller, was Polish-Jewish communist politician. Marcin Meller graduated in history at University of Warsaw in 1991, and then debuted as reporter in the Polityka magazine. At present, Meller is columnist in the Wprost magazine. He is also known for presenting in the TVN television.

Reviews

[zuza_zaksiazkowane · Rating 3 out of 5]

3.5

[Kurtularny · Rating 2 out of 5]

Panie Marcinie dlaczego?

Jakie to było nudne. Fabuła była ciekawa jednak za dużo było tutaj wiedzy samego autora. Na początku mi się to bardzo podobało, lecz później czułem, że cos jest nie tak i już zaczyna mi się to nudzic. Chcialem dostac dobry thriller a dostałem powiescio-reportaz-kryminalny z wątkiem romantycznym. Oczywsicie bylo tutaj kilka momentow thrillerowych ale bylo tego malo i myslalem ze bedzie to lepsze i dostane więcej napięcia, ktorego mi zabraklo.

Dupa jednym slowem

[Maćkowy · Rating 2 out of 5]

2,5/5
"Autor raczej nobla nie weźmie, ale ostatecznie nawet czyta się nieźle" - jak rapował Łona, i to jest chyba najlepsze podsumowanie tej książki. Chociaż początek sugeruje, że "Czerwona ziemia" to rasowa powieść sensacyjna z wartką akcją i rozbudowanym tłem politycznym, to poza nielicznymi fragmentami, tempo szybko staje się ślamazarne, a fabuła dryfuje w stronę filmu o facecie w łódce - retrospekcja pogania retrospekcję, grzęźniemy w przeszłości głównego bohatera, Wiktora i jakkolwiek warstwa obyczajowa jest całkiem ciekawa, to zdecydowanie dławi i zaburza akcję. Sama Fabuła podzielona na dwa plany czasowe: Afryka 1996 i też Afryka 2020 do plusów powieści na pewno zalicza się klimat Afryki Środkowej.

Sama intryga jednak zawodzi. Nie chcę spoilować, ale motyw porwania syna Wiktora nie trzyma się kupy, bo złole mogli osiągnąć swój cel o wiele, wiele prostszymi metodami, ale tak jest właściwie z całą tą książką: tam gdzie nie trzeba jest do bólu przegadana, za to w miejscach gdzie przydałoby się więcej mięsa dostajemy samą kość. Dziwi mnie to, bo Meller w podziękowaniach uwzględnia kilku pisarzy, którzy słyną trzymania czytelników w napięciu (na przykład braci Miłoszewskich), książkę obrabiało również dwóch redaktorów (czego to się nie robi dla szefa GW Foksal), no i ostatecznie Meller mógł o radę poprosić małżonkę pisarkę. Może materiał źródłowy był tak kiepski, że zrobienie z niego niezłego czytadła to przejaw kunsztu ekipy z WAB, ciekawe, czy każdemu debiutantowi poświęcają tyle uwagi?

[whosm1lena · Rating 2 out of 5]

2,5/5⭐
Chciałam dostać thriller dziejący się w Afryce. Brzmi ciekawie, prawda? Byłoby naprawdę świetnie gdyby to miało w ogóle coś wspólnego z thrillerem. Niby jest tu ten wątek zaginięcia, ale mam wrażenie jakby był tu tylko po to żeby autor mógł wcisnąć sprzedający się romans. bro, W H O C A R E S o twojej kochance z Afryki, ja chciałam coś innego. Opis oferował wciągającą historię, więc trochę się zawiodłam. Nie odejmuję oczywiście wiedzy autorowi, bo widać, że wie o czym pisze. Miejsce bardzo ładnie i żywo opisane. Przeskakiwanie pomiędzy przestrzeniami czasowymi również w porządku. Baardzo mi się podobały wątki o sytuacji politycznej w tamtym rejonie, i mean wojny, rebelianci, itp., ale całość?..

[Katarzyna Nowicka · Rating 5 out of 5]

Marcin Meller, historyk dziennikarz, reporter, prezenter, na początku czerwca zadebiutował powieścią beletrystyczną "Czerwoną ziemia".
Tu sensacja miesza się z powieścią obyczajową dotykającą skomplikowanych relacji międzyludzkich. Świetny debiut👍.
Autor sprytnie rozgrywa akcję w dwóch liniach czasowych, pomiędzy tym, co wydarzyło się w 1996, a czasem współczesnym (2020). Ale wkręciłam się w tę historię.
Wiktor Tilszer, dziennikarz śledczy po ponad 20 latach zmuszony jest powrócić na czerwoną ziemię. Jego syn Marcin podróżując śladami ojca po Afryce znika bez śladu.
Wiktor stawia wszystko na jedną kartę, wraca na ziemię, która przyniosła mu największą i najbardziej niebezpieczną przygodę życia. Desperacko poszukuje syna, a jednocześnie musi zmierzyć się, ze swoją przeszłością niepozbawioną trudnych decyzji i konsekwencji, które ciągną się za nim przez lata.
Młodzieńcza podróż Wiktora to wątki, które zapierają dech w piersiach. Wiktor i jego towarzyszka Florence, działaczka organizacji Children of the World doświadczą okrucieństwa wojny, ale i ulotne chwile uniesień.
Czerwona Ziemia ma tu znaczenie dosłownie i symboliczne. Z jednej to czerwony pył unoszący się w powietrzu i osadzający w każdym zakamarku. Z drugiej to symbol wsiąkającej w ziemię krwi. Brutalna historia Ugandy, przesycona takim okrucieństwem, jakie trudno sobie wyobrazić. Takie obrazy jak maczeta w rękach dziecka pozostają na długo. Autor malowniczo, autentycznie, ale i krwawo opisał afrykański świat i sytuację polityczno- społeczną na tym kontynencie u końca dwudziestego wieku. Nie jeden raz przebiegły mi dreszcze po plecach. A historię Wiktora i Florence uwielbiam wyjątkowo.
Bohaterowie balansują na granicy życia i śmierci, akcja nie zwalnia na moment, a finał zaskakuje. Kto by się spodziewał, tak ukrytej intrygi, a wszystko po to, żeby odbyć tę podwójną podróż po czerwonej, wypalonej słońcem afrykańskiej ziemi.
Nurtuje mnie jedno, ile w tej powieści wyobraźni autora, a ile własnych życiowych doświadczeń z osobistych podróży po Afryce🤔?
Znakomity debiut. Polecam 👍.

[Wojciech Szot · Rating 3 out of 5]

Będą Państwo zadowoleni. Zarówno ci, którzy lubią powieści przygodowe i pamiętają - za czasów sprzed wirtualnych map - poszukiwanie wyspy Robinsona, czy innych dalekich zakątków odkrywanych dzięki literaturze jak i ci, którzy lubią książki obyczajowe, gdzie ważne są relacje między ludźmi. Będą również z tej książki zadowoleni miłośnicy literatury, w której sporo jest historii, najnowszej polityki, a także - uchylania kulis przemysłu medialnego, w którym Marcin Meller od lat siedzi po uszka.

“Czerwona ziemia” oferuje dla każdego coś dobrego i choć przeważnie to się kończy literacką katastrofą, to autorowi udało się napisać porządną książkę, która ma swoje ambicje, ale też nie przytłacza przesadnie dramatami i rozważaniami.

Jak przystało na thriller zaczynamy od katastrofy. Wiktor podziwia rozszalały Nil Wiktorii z mostu na trasie do ugandyjskiego miasta Gulu. Jesteśmy w miejscowości Karuma, gdzie ugandyjski rząd od lat buduje największą w kraju elektrownię wodną. Skąd wziął się tam Wiktor i jak skończy się dla niego zderzenie z ciężarówką? Na pierwszą część tego pytania można odpowiedzieć nie zdradzając przesadnie treści “Czerwonej ziemi”, drugie zostawiam już dla czytelników debiutu prozatorskiego Mellera.

Więcej - tutaj: https://www.empik.com/empikultura/pro...

[ayinka]

nie moja - nie ocenie, bo może być to dobra pozycja, ale nie jako stricte thriller

połączenie reportażu z powieścią z wplecionym wątkiem kryminalnym - meh. bardzo się wynudziłam, szczególnie, ze miałam ochotę na napięcie i niepewność a nie otrzymałam tego, bo po części czytałam przewodnik po Afryce.

[Sane3210 · Rating 3 out of 5]

2,5

[Dominika · Rating 3 out of 5]

ogólnie pomysł na książkę super, z realizacją trochę gorzej
bardzo podobał mi się przedstawiony w niej obraz afryki i wątek miłosny, natomiast zamknięcie akcji słabe 🤘🏽

[Ewa Gutmańska-Gralak · Rating 3 out of 5]

Przyzwoita powieść przygodowa - warto czytać z mapą Afryki pod ręką, bo Meller podrzuca dziesiątki inspiracji z obszaru afrykańskiej historii, kultury i polityki (doceniam wydrukowanie skróconej mapy kontynentu na wewnętrznej stronie okładki!). Niedosyt pozostawia kwestia nierozwiązanej sprawy sprzed lat pomiędzy głównym bohaterem, Wiktorem, a Florence, jego dawną ukochaną (a dziś prominentną polityczką Ugandy) - napięcie w tej kwestii było tak silnie i niewspółmiernie pompowane, że poczułam się jak przy pierwszym sezonie serialu "Trzynaście powodów". Ogólnie jednak dobra rozrywka, chętnie przeczytam kolejne powieści Mellera i kurczę, wyobrażam sobie, że świetnie by się słuchało przy ognisku jego własnych wspomnień z Afryki.

[Barbara · Rating 5 out of 5]

Bardzo dobra książka! Ciekawa historia, ciekawy wątek kryminalny, bardzo mi się podobała!

[Wiki · Rating 3 out of 5]

⭐ 2,75

[Agnieszka Kalus · Rating 2 out of 5]

Syn warszawskiego dziennikarza podobnie jak jego ojciec przed laty wyjeżdża do Afryki, by zbierać życiowe doświadczenia. Pechowo bliscy tracą z nim kontakt, więc ojciec wyrusza w niebezpieczną podróż, by go odszukać i sprowadzić do domu. Musi przy tym ponownie nawiązać kontakty i odbudować zerwane mosty z osobami, których nigdy więcej miał nie zobaczyć. Dużo sensacji plus próba przemycenia informacji na temat problemów współczesnej Afryki. Mnie nie porwało.

[ewa · Rating 4 out of 5]

3.75??

[Victoria · Rating 2 out of 5]

2.5

[Ver · Rating 2 out of 5]

I think the main problem with the book was that the author wanted to put too much in it - family drama, his experience in Africa now and then, some James Bond style moves... And that was supposed to be a thriller. In the first half of the book the main thriller part was the main character having anxiety attacks. In the most part of the book things happening are not a plot. The plot starts at the end of the book and is resolved very quickly in James Bond style. The author puts some strange sayings like daj znaka (give me a sign-a), probably in order to sound cool, which is ridiculous. It would be better to write a seperate book about Africa and seperate thriller. This mix is not easy to bear. I agree with most of the opinions that the reader choice for this audiobook is not suitable. He would be better as a sports commentator.

[o.szczeblewska · Rating 2 out of 5]

Jestem trochę zawiedziona. Chciałam dostać albo raczej oczekiwałam dobrego "ciężkiego" thrilleru a otrzymałam jakąś reportażo-podobną książkę o Afryce.

Na dodatek co było to już moją winą gdyż słuchałam audiobooka, lektor -fatalny.
Może inaczej to ujme, Pan Wojciech Mecwaldowski jest bardzo dobrym lektorem natomiast absolutnie nie do tej książki. Uważam, że przez ton głosu itp. książka totalnie traciła na powadze.

Czego nie można odebrać Marcinowi Mellerowi to ogromnej wiedzy na temat Afryki co było bardzo fascynujące, jednak pamiętajmy, że miał to być thriller i tego też od tej książki oczekiwałam.
Jedyne co otrzymałam to zero emocji, piękne i ciekawe opisy Afryki i tyle. Zmarnowane 9 godzin audiobooka, a szkoda bo zapowiadała się świetnie.

[Andrzej Grzegorski · Rating 3 out of 5]

Mocno średnia. Szanowny Pan Autor chciał się pochwalić wiedzą na temat Afryki, wojny domowej w Ugandzie i klimatu tam panującego. Możliwe, że zawarł w książce kilka autentycznych wydarzeń, ale…
Główny bohater miał być chyba połączeniem Jasona Bourne’a i Jamesa Bonda a wyszedł porucznik Borewicz i ojciec Mateusz w jednym. Miał być thriller a wyszła tania sensacja. Styl i mnogość akcji przypomina polskiego autora kryminałów, który rocznie więcej pisze niż przeciętny Polak czyta.
Niemniej jednak czyta się łatwo, szybko i momentami przyjemnie. That’s all.

[Martyna · Rating 3 out of 5]

Czerwona ziemia, która jest świadkiem trudnych relacji ojca z synem. Afrykańska przygoda, z nutą sensacji w tle...

Wiktor wyruszy na poszukiwania, a czekać na niego będą mylne tropy i decyzje przed laty, które niosą za sobą nieoczekiwane konsekwencje.

Przyjemna lektura :)

[Robert Gralak · Rating 4 out of 5]

Idealna na urlop, klasycznie przygodowa. No i chyba mój rekord - pękła w 24h :) uprzedzam, że po przeczytaniu masz ochotę dołączyć do misji humanitarnej w Ugandzie czy Kongo!

[Amelka · Rating 4 out of 5]

(Audiobook)
Fabuła książki bardzo ciekawa !! Nie sądziłam ze historia która ma miejsce w Afryce mi się spodoba. Na początku nie podobał mi się styl pisania autora jednak z czasem się przyzwyczaiłam. Momentami książka jest nierealna ale można jej to wybaczyć. Tak szczerze bardziej interesuje mnie wyprawa Wiktora do Afryki sprzed lat niż ta obecna. Uważam ze książka troszkę za szybko się skończyła ale może to dlatego ze słuchałam ja w audiobooku. ;)

[Kalina ☆ · Rating 2 out of 5]

(2,25/5) Była okej ale za tydzień nic nie będę z niej pamiętać.

[Zuzia · Rating 4 out of 5]

3.5⭐️
Świetny pomysł!

[Gabriela · Rating 2 out of 5]

2,5

[TOmasz BOOKS · Rating 2 out of 5]

2.5

[Radek Oryszczyszyn · Rating 4 out of 5]

Afryka wydawała mi się mało interesującym kontynentem, ale debiutem fabularnym Marcina Mellera, którego akcja dzieje się w Ugandzie i Kongo, jestem oczarowany. Rzecz opowiada o przygodach Wiktora Tiszlera, redaktora naczelnego jednego z warszawskich tygodników, który w 2020 roku wyjeżdża do Afryki w poszukiwaniu swojego syna. Marcin, bo tak się syn nazywa, ni stąd ni zowąd przestał odbierać telefony od rodziców.

Ojciec w 1996 roku również przemierzał tzw. „czarny kontynent” jako młody reporter wojenny, więc to i owo wie o tamtejszych zwyczajach. Co więcej, Wiktor zapoznał tam przystojną i młodą Murzynkę, z którą przeżył sporo przygód, nie tylko miłosnych. Poderwał ją na to, że nie tylko jest rodakiem Kapuścińskiego, ale nawet pił z Kapuścińskim wódkę. Florence jest młodą aktywistką pomagającą dzieciom i tłumaczy młodemu reporterowi zawiłości toczącej się w Ugandzie krwawej wojny.

Po ćwierćwieczu syn Wiktora rusza do Afryki śladami ojca na zasadzie znanej wszystkim dzieciom swoich rodziców: „Ty mogłeś, to i ja dam radę”. Idzie mu gorzej niż ojcu. Nie dość, że nie zapoznaje żadnej Murzynki, to jeszcze wpada w kłopoty przez pewną blondynkę. Więc ojciec rzuca obowiązki zawodowe i nową żonę z małym dzieckiem, wsiada w samolot i leci ratować syna.

Powieść toczy się więc na dwóch płaszczyznach czasowych. Przeskakujemy sobie a to w lata dziewięćdziesiąte, a to dwadzieścia lat później. To ryzykowny i trudny zabieg prozatorski, z którym Meller radzi sobie zaskakująco świetnie.

Niektórzy zarzucali tej książce, że za bardzo jest reportażem politycznym. Że za dużo w niej zagłębiania się w skomplikowane problemy Afryki. Zupełnie się z tym nie zgadzam. Biorąc pod uwagę to, jak w rzeczywistości popieprzone są relacje między tymi wszystkimi plemionami, dostajemy tyle polityki, ile to niezbędne dla fabuły.

Wszyscy piszą też, że jest to thriller. Zresztą ktoś to nawet pierdolnął na okładce. Bzdura. Moim zdaniem jest to dość klasyczny kryminał polityczno-obyczajowo-przygodowy. Owszem, powieść trzyma w napięciu, ale bardziej z powodu oczekiwania na pytanie „Co się stało z Marcinem?”.

Odpowiem na to pytanie, żeby Państwu oszczędzić czytania. Marcin napisał świetną, a jak na debiutanta w tym gatunku, więcej niż świetną powieść przygodową. Jak to debiutant, nie ustrzegł się drobnych błędów, za które chyba powinien winić redaktora (na tyle są nieistotne).

Skoro już Państwo wiedzą, co się stało z Marcinem, pozostawiam Państwa decyzji to, czy sięgniecie po „Czerwoną Ziemię”.

[Natalia Radłowska · Rating 4 out of 5]

Jak na debiut powieściopisarski był to naprawdę bardzo dobry start, na pewno dużą rolę odgrywał w tym wątek autobiograficzny. Napisane wartko, bez sztucznie upstrzonych opisów. Na kilka stron zwolniło, ale potem wróciło do pierwotnego tempa. Niestety było trochę błędów takich edytorskich typu niepoprawione z maszynopisu błędy, których Word normalnie nie podkreśla. Zdecydowanie przeszkadzają słowa takie jak „tiszert” albo „didżej”, dziwnie to wygląda i zbyt zwraca uwagę w trakcie czytania. A, no i za dużo imion na M. Ogólnie bardzo fajna historia, przystępnie i przyjaźnie opowiedziana. Widać, że dużo pracy zostało włożone w przygotowanie geograficzno-historyczne, a to zawsze jest warte docenienia.

[PaStUsZkA · Rating 3 out of 5]

3.5/5 nie kierujcie się opisem, bo motyw poszukiwania syna nie jest tu najważniejszy. Raczej jest to historia o Afryce - życiu w niej i wojnach oraz skomplikowanych relacjach

[Girlinthebooks · Rating 3 out of 5]

Thriller przygodowy, którego akcja toczy się na tytułowej Czerwonej Ziemii w Afryce, a jego głównym bohaterem jest dziennikarz Wiktor. Jego historię poznajemy z dwóch perspektyw czasowych: roku 1996, kiedy to jako młody, początkujący reporter bohater po raz pierwszy doświadcza blasków i cieni życia w Afryce i poznaje zwyczaje i zachowania jej mieszkańców. Z pewną osobą nawiązał on tam również szczególną więź, która w znacznej mierze ukształtowała się dzięki wspólnym ucieczkom przed niebezpieczeństwem. Druga oś czasu to początek roku 2020, kiedy to po wielu latach Wiktor wraca do Ugandy, celem odnalezienia swojego zaginionego syna. Rozpoczyna to nową przygodę, która stawia przed dziennikarzem nieznane do tej pory wyzwania, ale także wielokrotnie przypomina mu doświadczenie sprzed lat. Dlaczego Wiktor prowadzi śledztwo tak zawzięcie nie zważając na konsekwencje? Co lub kto działało jak magnes i przyciągało go do Afryki? Czy uda mu się odnaleźć syna i rozliczyć się z demonami przeszłości? Tego wszystkiego dowiecie się jak tylko sami sięgnięcie po „Czerwoną ziemię”.

Jest to przyjemna i lekka książka przygodowa, która przez wzgląd na elementy śledztwa i tempo akcji zyskała również tytuł thrillera. Przez pierwszą połowę książki czułam lekki niedosyt, miałam wrażenie, że stosunek prędkości wydarzeń do ilości opisów był nieproporcjonalny i momentami czułam, że wszystko dzieje się za wolno. Jednak opłacało się dotrzeć do drugiej połowy, gdyż ta część książki to istny rollercoaster emocji i przygód. Prosty język i konstrukcja zdań zdecydowanie działają na korzyść tej pozycji sprawiając, że czyta się ją dynamicznie. Bardzo podobały mi się fragmenty opisujące Afrykę czy to pod względem przyrody, polityki czy zwyczajów i codziennego życia. Dla mnie była to dobra pozycja przygodowa, którą doceniam za pokazanie mi Afryki i zobrazowanie pewnych schematów występujących w relacjach międzyludzkich. Samo rozwiązanie akcji niestety mnie rozczarowało, podobnie jak zbyt długi rozwój akcji w początkowych rozdziałach. Tytuł ten dostarcza zarówno rozrywki, napięcia jak i odrobiny ciekawostek.

„Czerwona ziemia” to fascynująca historia o relacjach, niebezpiecznych afrykańskich przygodach i rozterkach, które mogą tkwić w ludziach latami. Jeśli szukacie niezobowiązującej lektury na kilka wieczorów z Afryką i pościgiem w tle to właśnie taka pozycja 😊

[Martyna · Rating 3 out of 5]

3,25