What do you think?
Rate this book
Monterosso mon amour
Wordt ontevredenheid tevredenheid als je je erbij neerlegt?’ Carmen, een kinderloze vrouw van iets meer dan middelbare leeftijd, weet dat zo net nog niet. Ze besluit een sprong in het diepe van haar verleden te wagen. Niets wat haar daartoe dwingt. Ze is de welgestelde echtgenote van een ex-diplomaat, drinkt zonder wroeging haar middagsherry en is als literatuurliefhebster (‘ze voelt zich oud want ze houdt van lezen’) zeer actief in de plaatselijke openbare bibliotheek. Opspelende herinneringen aan haar eerste vakantie aan de Middellandse zee met haar ouders in Monterosso (Cinque Terre), waar ze onder water haar eerste zoen kreeg, brengen haar ertoe in haar eentje het vliegtuig naar Italië te nemen voor een korte voorjaarsvakantie. Antonio heette hij. Wie weet komt ze die na al die jaren nog eens tegen. Wat nog niemand weet – behalve de verteller van dit verhaal – is dat ze door onvoorziene omstandigheden veel langer in Monterosso zal moeten blijven dan de bedoeling was. Aan de impasse die dit veroorzaakt, komt een einde wanneer ze op een middag kennismaakt met een jongetje uit het dorp.
96 pages, Hardcover
First published April 9, 2022
70 people are currently reading
1491 people want to read
About the author
Ilja Leonard Pfeijffer
69 books2,554 followersIlja Leonard Pfeijffer is a poet and writer. Distinguished in nearly every genre imaginable, he is one of the most celebrated authors of the Dutch language and is recognized as one of the most compelling voices in contemporary Dutch literature. He has more than forty titles to his name, including poetry, novels, short stories, plays, essays, scientific studies, columns, translations and anthologies. Exhibiting a powerful style and classical command of form, his work has contributed to literary revival and growing engagement, both of which are explicitly expressed in his work as a columnist and television documentary maker as well.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 637 reviews
April 18, 2022
Wat een absoluut heerlijk verhaal is ‘Monterosso mon Amour’! Ik geloof dat ik beslist kan stellen dat ik zelden een mooier boekenweekschenkboekje heb gelezen. Prachtige zinnen, veel humor en zelfspot, een heel interessant verhaal, dat zelfs een keertje bijna oprecht kantje-boord zo ontroerend werd dat ik tot mijn verbazing bijna een traantje moest wegpinken. Met mijn eeuwige achterdocht voor de producten van de meeste Nederlandse schrijvers had ik nog nooit een boek van Ilja Leonard Pfeijffer gelezen, maar daarin gaat onmiddellijk verandering in komen. Ik heb nu meteen ‘Grand Hotel Europa’ besteld. Ik verwacht dan binnenkort weer te genieten van vileine opmerkingen, mooie poëtische zinnen en zelfspot. Mensen, het gebeurt me bijna nooit, maar ik heb hierbij duidelijk nog een Nederlandse favoriete schrijver ontdekt en dat zijn er niet veel!
April 13, 2022
Een glimlach, Ilja, had ik van oor tot oor tijdens het lezen, als een kind voor het eerst in de botsauto's na jaren zeuren, of als datzelfde kind volwassen geworden, lichtelijk teleurgesteld in het leven, of zoals ze het zelf noemde, realistisch, met een huiswijn op het hotelterras in Genua na een vlucht lang tegen het raam te zijn gedrukt door een snurkende viking in een goochelaarspak, de vochtige snor tegen haar schouder, terwijl ze bij iedere aanzwelling van het gezaag hoopte dat het ditmaal het begin was van een verdwijntruc.
Het was weer escapisme op zijn best. Wederom bedankt, Ilja. Ik heb het gelezen dus het is niet voor niets geweest.
Er resteert slechts een vraag: schrijf je nou met een pen of op een personal computer??? grapjejejjejej
Excuses, dat was Ava. U begrijpt hopelijk dat als ik bovenstaande krabbel zou uitwerken tot iets wat gepubliceerd zou worden, al is het op een website als goodreads, wat uiteraard niet de bedoeling is, ik schrijf dit puur voor mezelf, ik de eerste zin nog eens zou lezen en de fouten eruit zou halen. En de vorige zin en deze zou ik eveneens verwijderen.
Het was weer escapisme op zijn best. Wederom bedankt, Ilja. Ik heb het gelezen dus het is niet voor niets geweest.
Er resteert slechts een vraag: schrijf je nou met een pen of op een personal computer??? grapjejejjejej
Excuses, dat was Ava. U begrijpt hopelijk dat als ik bovenstaande krabbel zou uitwerken tot iets wat gepubliceerd zou worden, al is het op een website als goodreads, wat uiteraard niet de bedoeling is, ik schrijf dit puur voor mezelf, ik de eerste zin nog eens zou lezen en de fouten eruit zou halen. En de vorige zin en deze zou ik eveneens verwijderen.
April 12, 2022
Ik had nooit verwacht dat ik dit boek zo ontzettend leuk en geestig zou vinden. Het voelt alsof je een complete roman hebt gelezen. De schrijver kiest zijn woorden zo goed, dat er niets teveel en niets te weinig in staat en bovendien houd ik van zelfspot. Echt een aanrader!
March 17, 2024
Toen ik de achterkant las, had ik er al geen zin meer in, en toen ik bij hoofdstuk 4 aankwam, was ik er klaar mee. Het getuigt - mijns inziens - van lef om jezelf als schrijver een cameo te geven in je boek. Het getuigt - eveneens mijns inziens - vooral van egocentrisme om een volledig hoofdstuk over jezelf als schrijver te beschrijven, inclusief schaamteloze zelfpromotie en pretentieuze zelfspot. Het verhaal zelf deed met net iets te veel denken aan het boekenweekgeschenk van Griet op de Beeck, Gezien de feiten, maar dan vermoeiender en voorspelbaarder. Uiteindelijk wel uitgelezen want moet je anders tijdens een lange treinreis met maar 1 boek op zak?
October 20, 2024
Leuk tussendoortje. Het gebeurt niet vaak dat ik een boekenweekgeschenk goed vind. Dat heeft wellicht te maken met het beperkt aantal woorden waaraan de schrijver zich moet houden. Op een 90-tal pagina’s moet het verhaal verteld zijn. Vaak komt er een deus ex machina bij kijken en hier dus ook. Bijster origineel kan je het verhaal niet noemen. Ik zag bepaalde zaken al van ver aankomen, zelfs de apotheose. Maar na de apotheose was er toch weer dat verrassende extraatje. Vlot geschreven verhaal. Ik ben fan van Ilja’s soms overdadige stijl, alhoewel die hier toch vrij bescheiden blijft. Hier en daar wat aan de melodramatische kant, maar de humor deed me toch vaak glimlachen. Het feit dat hij zichzelf zo te kakken zet als arrogante schrijver met al zijn onhebbelijkheden, iemand die het plebs negeert en zijn gesprekspartners niet in de ogen kijkt. En uiteraard die verrassende Monique. Tof.
December 31, 2022
“A story that you don‘t tell does not exist.” Carmen, the wife of an early retired diplomat does not have anything to tell. Her life vacillated between garden parties, the tennis court, and the sherry bottle. Now, back at home in a Dutch country town, she puts all her energy in the organisation of readings in her local library. For the 2020 Boekenweek* she manages to invite Leonard Pfeijffer (yes, the author of this very book!) who grew up in the same place as her. Pfeijffer reads about a schoolgirl he was then in love with, and Carmen realizes that it is her. This experience directs brings her back to HER first love: A summer vacation with her parents in the Ligurian coast town Monterosso al Mare. She spent all the days with Antonio, a local boy her age, who could swim and dive like no other. Together they experienced their first kiss and Carmen promised to come back. But she never did. In a bout of frenzy, she decides to finally fulfil her promise and travels to Monterosso.
Carmen does not intend to meet Antonio or even look for him, but COVID sets in, and all travel is banned in Italy for several weeks. With all cafés and restaurants closed Carmen spends her days at the beach where she befriends 12-year-old Oronzo, an orphan living with his grandmother close by. In the meantime, Carmen’s landlord Tiziana searches for traces of Antonio until one day she announces Ik heb Antonio gevonden. - I found Antonio. Carmen/Pfeijffer then tell the reader why they detest cliff-hangers, only to wait several chapters with its resolution. I will be even worse and keep it to the future readers of this book. Just one thing: It moved me more than any other book this year and drove tears in my eyes.
I hope that this book will be translated to other languages soon. It is a lovely and funny reading. For me it was another great chance to improve my Dutch reading skills. A big thank you to my Goodreads friends Hanneke and Hermien, who enabled me to read it.
*Held since 1932 the Boekenweek (book week) is an annual "week" of ten days dedicated to Dutch literature. Each year a well-known Dutch or Flemish writer is asked to write a book, called the Boekenweekgeschenk (book week gift), which is given away by book shops for free when a customer buys a book in the Dutch language. “Monterosso mon amour” is the Boekenweekgeschenk of 2022.
Monterosso station in 2011
On her flight back to the Netherlands Carmen meets Leonard Pfeijffer on the plane and tells him her story. He promises dat het zal bestaan omdat het verteld zal worden - that it will persist, because it will be told. He kept his promise.
Carmen does not intend to meet Antonio or even look for him, but COVID sets in, and all travel is banned in Italy for several weeks. With all cafés and restaurants closed Carmen spends her days at the beach where she befriends 12-year-old Oronzo, an orphan living with his grandmother close by. In the meantime, Carmen’s landlord Tiziana searches for traces of Antonio until one day she announces Ik heb Antonio gevonden. - I found Antonio. Carmen/Pfeijffer then tell the reader why they detest cliff-hangers, only to wait several chapters with its resolution. I will be even worse and keep it to the future readers of this book. Just one thing: It moved me more than any other book this year and drove tears in my eyes.
I hope that this book will be translated to other languages soon. It is a lovely and funny reading. For me it was another great chance to improve my Dutch reading skills. A big thank you to my Goodreads friends Hanneke and Hermien, who enabled me to read it.
*Held since 1932 the Boekenweek (book week) is an annual "week" of ten days dedicated to Dutch literature. Each year a well-known Dutch or Flemish writer is asked to write a book, called the Boekenweekgeschenk (book week gift), which is given away by book shops for free when a customer buys a book in the Dutch language. “Monterosso mon amour” is the Boekenweekgeschenk of 2022.
Monterosso station in 2011
On her flight back to the Netherlands Carmen meets Leonard Pfeijffer on the plane and tells him her story. He promises dat het zal bestaan omdat het verteld zal worden - that it will persist, because it will be told. He kept his promise.
April 19, 2022
Helaas kon in dit jaar weer niet tijdens de boekenweek in Nederland zijn dus heb ik via de website van boekhandel vd Velde maar een aantal e-boeken besteld en kreeg daar de elektronische versie van het boekenweekgeschenk bij. Meestal blijft een boekenweekgeschenk bij mij steken op drie sterren en vind ik het verhaal meer een aanzet tot een roman of een verhaal dat niet helemaal uit de verf komt. Een enkele keer kan ik enthousiaster zijn over het geschenk. Sommige schrijvers kunnen goed uit de voeten met het beperkte aantal bladzijden en Ilja Leonard Pfeiffer is zo'n schrijver. Het verhaal is gewoon af. Daarbij is het ook nog eens een interessant verhaal dat sprankelt en dartelt, nergens saai wordt, diepgang heeft en humor. Dank aan Ilja Leonard Pfeiffer voor dit mooie geschenk. Ik koop 'm in Nederland nog wel op papier en blijf zijn boeken lezen.
May 10, 2022
Enkele weken na de boekenweek kreeg ik alsnog het boekenweekgeschenk, in mijn favoriete boekenwinkel.
Ik had er al verscheidene recensies over gelezen en heel wat lezers waren er maar matig enthousiast over. Daarom begon ik er met weinig verwachtingen aan.
Maar, wat een mooi en grappig verhaal.
Veel beter dan Grand Hotel Europa.
Om heel traag te lezen, dit boekje.
Ik had er al verscheidene recensies over gelezen en heel wat lezers waren er maar matig enthousiast over. Daarom begon ik er met weinig verwachtingen aan.
Maar, wat een mooi en grappig verhaal.
Veel beter dan Grand Hotel Europa.
Om heel traag te lezen, dit boekje.
April 9, 2022
Een prachtig boekenweek geschenk. Ik kan genieten van de amusante wijze waarop Pfeijffer zichzelf te kijk zet alsof hij gedwongen wordt in een bolle of holle spiegel te kijken. Wat maakt mensen bijzonder en hoe komen ze daar voor zichzelf achter? Dat is voor mij de interessante thematiek van dit werkje. Dat geldt ook, maar in mindere mate voor "de kunst van het nietsdoen" als je weet hoe moeilijk dat is.
May 4, 2022
Een van de betere Boekenweekgeschenken die ik heb gelezen. Een mooi afgerond verhaal over een eerste liefde, waar de schrijver zichzelf met een dosis zelfspot in weet te verwerken.
April 17, 2023
Wat een heerlijk boekje! Ik ben fan van Carmen en van Ilja’s schrijven. Op elke pagina kwam ik wel een zin tegen die ik wilde noteren. Echt genoten en dit smaakt naar meer.
April 16, 2022
Dit boekenweekgeschenk neemt je mee in het leven van Carmen, die getrouwd is met een niet erg geslaagde gepensioneerde diplomaat en als vrijwilligster actief is bij een bibliotheek in de middelgrote stad L, waarin ik Leiden vermoed. In haar rol heeft ze contact met de ‘beroemde schrijver’ Ilja Leonard Pfeijffer. Je begrijpt dat de schrijver hier een ironisch spel speelt met zijn roem. Het doet me enigszins denken aan Harry Mulisch die zichzelf ook graag op een voetstuk plaatste. Hij doet ook iets moois met Carmen. Hij weet haar van een figurant in het literaire wereldje tot een personage in een boeiende novelle te maken, waarin zij zich tijdelijk distantieert van haar wat kleurloze huwelijk en op reis gaat naar Italië om daar te zoeken naar haar eerste jeugdliefde Antonio. Ze ging op weg voor een weekje in een bed and breakfast, maar dan komt de harde actualiteit binnen, de Corona-epidemie die in Noord Italië hard toe heeft geslagen. Daardoor verblijft ze langer in Monterosso. De pensionhoudster helpt haar bij de zoektocht naar Antonio en lijkt hem te vinden. Ondertussen ontmoet Carmen een jongen op het strand die haar aan haar vroegere liefde doet denken. Dat dit terecht is blijkt uit de verrassende wending die Pfeiffer aan het verhaal weet te geven. Opnieuw komt hij later in het verhaal terug, nu is hij de figurant. De slotzin is het waard om te citeren. Dat het (leven) niet voor niets is geweest. Dat het zal bestaan omdat het verteld zal worden. Carmen heeft haar verhaal gekregen. Zo komt ze verder dan een alledaags bestaan. Pfeijffer wil daarmee de betekenis van literatuur duidelijk maken.
May 1, 2022
Ilja Leonard Pfeijffer houdt er erg van het woord 'maar' te gebruiken. Soms aan het begin van de zin, soms middenin de zin, soms twee zinnen achter elkaar. Als je er eenmaal op gaat letten zie je weinig anders meer.
July 9, 2022
Wat een fijn geschenk! Heel graag gelezen, dit lieve kleine boek.
June 11, 2022
Juni, 2022. Is het te vroeg om over sinterklaas te beginnen? Nee, we gaan het niet over Pieten hebben. De surprise, daar gaat het over. De surprise, met een maximum bedrag dat net te laag is om enkel met het kado de gulle gozer uit te kunnen hangen. Je moet er dus écht iets voor doen, knutselen voor wat je waard bent. De surprise behoort enigszins te passen bij degene die hem ontvangt. Het zegt iets over de gelukkige ontvanger, maar over het algemeen zegt het veel meer over de schenker. De surprise is cultuur op een minimale schaal. En alleen daarom al moet sinterklaas blijven.
Ik was in maart een paar dagen in Nederland. De twee-en-twintigste vloog ik terug, vanaf Eindhoven. Ik had nog net wat centimeters over in mijn koffer die ik kon vullen met wat Nederlandstalig leesvoer. De keuze op een vliegveld is nooit groot, maar groot genoeg om de keuze moeilijk te maken. Uiteindelijk ging ik met Marieke Lucas Rijneveld, Toon Tellegen en Sander Kollaard naar de kassa, een aangenaam gezelschap dat op de een of andere manier wel een plaatsje zou weten te vinden tussen de onderbroeken, sokken, broek en shirts die me de afgelopen dagen in Nederland warm hadden gehouden (gewoon proppen, of netjes opvouwen, ik ben er nog steeds niet uit wat het beste is). Een vriendelijke juffrouw telde de “schade” voor me op, en terwijl ik afrekende moffelde ze een boekwerkje uit een kartonnen doos van onder de kassa vandaan. ,,Net binnen’’, zei ze. ,,Het boekenweekgeschenk.’’ En zo kreeg Ilja Leonard Pfeijffer in mijn koffer de laatste vrije plooien tussen de lichtblauwe lijnen van mijn streepjesoverhemd.
De surprise. Het boekenweekgeschenk. Ik besloot het in ieder geval tot de boekenweek te bewaren. Ja, je maakt een sinterklaaskado uiteindelijk ook niet open voordat het 5 december is? Toch?
Pfeiffer’s boekenweek werd een zegetocht langs boekenwinkels, bibliotheken, radio- en televisiestudio’s in alle lage landen. Ik opende “Monterosso mon amour” toen de jubelkreten weer waren verstomd en de confettie uit indrukwekkende haardos van Nederlands meest populaire schrijver van het moment was verwijderd. “Monterosso mon amour”, Ilja’s surprise, die in alle opzichten aan de verwachtingen van een surprise voldoet.
Het boekenweekgeschenk is gemakkelijk toegankelijk, romantisch, actueel, komisch, wellicht ietwat voorspelbaar maar dat maakt niet uit. Het punt is dat het iets biedt voor elke boekenliefhebber. De meesterkok die in de tv-studio kiest voor een gerecht waarmee hij niemand uit het publiek teleur stelt, maar de echt gewaagde gastronomische vondsten voor het eigen publiek in zijn vijf-sterren-restaurant bewaart. Denk niet dat dat eenvoudig is. Niemand teleurstellen is een huzarenstukje. Ik denk dat “Monterosso mon amour” aangeeft dat Ilja Leonard Pfeijffer niet alleen zijn eigen publiek kent, maar dat hij redelijk weet hoe heel boekenlezend Nederland in elkaar steekt.
Wat vertelt de boekenweeksurprise over de schrijver zelf? Dat hij er niet voor terugdeinst om een tip van de sluier op te tillen, de schrijver Pfeijffer in het openbaar, de rol die hij speelt. We kennen hem nog steeds niet wanneer hij niet acteert, maar we weten in ieder geval wanneer hij het wél doet. Hij steekt op een magistrale manier de draak met zichzelf in zijn rol van begenadigd schrijver.
,,Na op het laatste moment nog een parkeerkaart geregeld te hebben voor zijn chauffeuse verwelkomt ze de schrijver in de foyer van de bibliotheek. Hij is in vol ornaat gekomen, in een donker pak met krijtstreep, blinkende manchetknopen, barokke ringen, een stropdas die bij zijn sokken kleurt en een dasspeld met nepparelmoer. Hij ziet eruit als de directeur van de botsautootjes.’’
Wat ik vooral terugvind in Monterosso is liefde. Liefde voor boeken en de wereld daaromheen. Pfeijffer trekt her er der een titel van een door hem bewonderd schrijver uit zijn boekenkast. En door de hoofdrol juist aan Carmen te schenken zet hij niet alleen de vrijwilligers in de bibliotheek op een voetstuk, maar in feite iedereen die zich inzet om de medemens van de magie van het lezen te laten genieten.
Het decor waartegen het boekenweekgeschenk 2022 geprojecteerd wordt kan niet anders zijn dan Italië. Ilja Leonard Pfeijffer woont er niet alleen, hij is ermee doordrenkt, het zit in zijn poriën, hij ademt het in, hij ademt het uit. Het is zijn grote liefde. Geen idee of hij er zich van bewust is, maar hij is zelfs in het uiten daarvan Italiaans. Zijn Italië is immers vooral Genua (Monterosso is slechts 75 kilometer ver weg), en zijn natuurramp is de overstroming van 25 oktober 2011, waarbij in de zone Cinque Terre en Monterosso 13 doden vielen te betreuren. Met “zijn natuurramp” bedoel ik te zeggen dat elke Italiaan zich wel één natuurramp herinnert (de mijne was de aardbeving op 20 en 29 mei 2012 in Emilia-Romagna) die dichtbij genoeg was om voor altijd in het geheugen gegrift te blijven. De doden worden nooit vergeten, ze worden herdacht. Ilja Leonard Pfeijffer doet dat door Antonio een gezicht en een levensverhaal te geven. Ik vind het een prachtig gebaar.
Het boekenweekgeschenk is traditiegetrouw een “kleine” surprise, maar de amper 92 bladzijden (te weinig om plaats te bieden aan seksscènes à la Hotel Europa maar daar zou Carmen niet rouwig om geweest zijn.) zijn voldoende om de klasse van de schrijver Pfeijffer aan te tonen. Ik vind het een pareltje om te koesteren.
Dank je voor de surprise, Ilja.
Ilja Leonard Pfeijffer – “Monterosso mon amour” (2022)
●●●●○ (4,5/5)
De volledige recensie, met plaatjes, vind je hier: https://rondetijd.blogspot.com/2022/0...
Ik was in maart een paar dagen in Nederland. De twee-en-twintigste vloog ik terug, vanaf Eindhoven. Ik had nog net wat centimeters over in mijn koffer die ik kon vullen met wat Nederlandstalig leesvoer. De keuze op een vliegveld is nooit groot, maar groot genoeg om de keuze moeilijk te maken. Uiteindelijk ging ik met Marieke Lucas Rijneveld, Toon Tellegen en Sander Kollaard naar de kassa, een aangenaam gezelschap dat op de een of andere manier wel een plaatsje zou weten te vinden tussen de onderbroeken, sokken, broek en shirts die me de afgelopen dagen in Nederland warm hadden gehouden (gewoon proppen, of netjes opvouwen, ik ben er nog steeds niet uit wat het beste is). Een vriendelijke juffrouw telde de “schade” voor me op, en terwijl ik afrekende moffelde ze een boekwerkje uit een kartonnen doos van onder de kassa vandaan. ,,Net binnen’’, zei ze. ,,Het boekenweekgeschenk.’’ En zo kreeg Ilja Leonard Pfeijffer in mijn koffer de laatste vrije plooien tussen de lichtblauwe lijnen van mijn streepjesoverhemd.
De surprise. Het boekenweekgeschenk. Ik besloot het in ieder geval tot de boekenweek te bewaren. Ja, je maakt een sinterklaaskado uiteindelijk ook niet open voordat het 5 december is? Toch?
Pfeiffer’s boekenweek werd een zegetocht langs boekenwinkels, bibliotheken, radio- en televisiestudio’s in alle lage landen. Ik opende “Monterosso mon amour” toen de jubelkreten weer waren verstomd en de confettie uit indrukwekkende haardos van Nederlands meest populaire schrijver van het moment was verwijderd. “Monterosso mon amour”, Ilja’s surprise, die in alle opzichten aan de verwachtingen van een surprise voldoet.
Het boekenweekgeschenk is gemakkelijk toegankelijk, romantisch, actueel, komisch, wellicht ietwat voorspelbaar maar dat maakt niet uit. Het punt is dat het iets biedt voor elke boekenliefhebber. De meesterkok die in de tv-studio kiest voor een gerecht waarmee hij niemand uit het publiek teleur stelt, maar de echt gewaagde gastronomische vondsten voor het eigen publiek in zijn vijf-sterren-restaurant bewaart. Denk niet dat dat eenvoudig is. Niemand teleurstellen is een huzarenstukje. Ik denk dat “Monterosso mon amour” aangeeft dat Ilja Leonard Pfeijffer niet alleen zijn eigen publiek kent, maar dat hij redelijk weet hoe heel boekenlezend Nederland in elkaar steekt.
Wat vertelt de boekenweeksurprise over de schrijver zelf? Dat hij er niet voor terugdeinst om een tip van de sluier op te tillen, de schrijver Pfeijffer in het openbaar, de rol die hij speelt. We kennen hem nog steeds niet wanneer hij niet acteert, maar we weten in ieder geval wanneer hij het wél doet. Hij steekt op een magistrale manier de draak met zichzelf in zijn rol van begenadigd schrijver.
,,Na op het laatste moment nog een parkeerkaart geregeld te hebben voor zijn chauffeuse verwelkomt ze de schrijver in de foyer van de bibliotheek. Hij is in vol ornaat gekomen, in een donker pak met krijtstreep, blinkende manchetknopen, barokke ringen, een stropdas die bij zijn sokken kleurt en een dasspeld met nepparelmoer. Hij ziet eruit als de directeur van de botsautootjes.’’
Wat ik vooral terugvind in Monterosso is liefde. Liefde voor boeken en de wereld daaromheen. Pfeijffer trekt her er der een titel van een door hem bewonderd schrijver uit zijn boekenkast. En door de hoofdrol juist aan Carmen te schenken zet hij niet alleen de vrijwilligers in de bibliotheek op een voetstuk, maar in feite iedereen die zich inzet om de medemens van de magie van het lezen te laten genieten.
Het decor waartegen het boekenweekgeschenk 2022 geprojecteerd wordt kan niet anders zijn dan Italië. Ilja Leonard Pfeijffer woont er niet alleen, hij is ermee doordrenkt, het zit in zijn poriën, hij ademt het in, hij ademt het uit. Het is zijn grote liefde. Geen idee of hij er zich van bewust is, maar hij is zelfs in het uiten daarvan Italiaans. Zijn Italië is immers vooral Genua (Monterosso is slechts 75 kilometer ver weg), en zijn natuurramp is de overstroming van 25 oktober 2011, waarbij in de zone Cinque Terre en Monterosso 13 doden vielen te betreuren. Met “zijn natuurramp” bedoel ik te zeggen dat elke Italiaan zich wel één natuurramp herinnert (de mijne was de aardbeving op 20 en 29 mei 2012 in Emilia-Romagna) die dichtbij genoeg was om voor altijd in het geheugen gegrift te blijven. De doden worden nooit vergeten, ze worden herdacht. Ilja Leonard Pfeijffer doet dat door Antonio een gezicht en een levensverhaal te geven. Ik vind het een prachtig gebaar.
Het boekenweekgeschenk is traditiegetrouw een “kleine” surprise, maar de amper 92 bladzijden (te weinig om plaats te bieden aan seksscènes à la Hotel Europa maar daar zou Carmen niet rouwig om geweest zijn.) zijn voldoende om de klasse van de schrijver Pfeijffer aan te tonen. Ik vind het een pareltje om te koesteren.
Dank je voor de surprise, Ilja.
Ilja Leonard Pfeijffer – “Monterosso mon amour” (2022)
●●●●○ (4,5/5)
De volledige recensie, met plaatjes, vind je hier: https://rondetijd.blogspot.com/2022/0...
June 8, 2022
Kort en krachtig
In slechts 92 pagina’s weet Ilja Leonard Pfeijffer een heel verhaal te vertellen. De personages zijn zeer aangenaam en het verhaal is goed. Zeker Oronzo is een personage dat het boek enorm veel kleur geeft. De kinderlijke onschuld maakt het boek zo luchtig en is een leuke houvast doorheen het verhaal.
Deze woorden schrijven kosten me moeite omdat ik er de woorden niet voor vind. Hoe een boek van 92 pagina’s kan aanvoelen als een roman van 300+ is voor mij een raadsel.
Het enige minpunt is dat het boek zo kort is. Al is dit ergens ook net de sterkte.
In slechts 92 pagina’s weet Ilja Leonard Pfeijffer een heel verhaal te vertellen. De personages zijn zeer aangenaam en het verhaal is goed. Zeker Oronzo is een personage dat het boek enorm veel kleur geeft. De kinderlijke onschuld maakt het boek zo luchtig en is een leuke houvast doorheen het verhaal.
Deze woorden schrijven kosten me moeite omdat ik er de woorden niet voor vind. Hoe een boek van 92 pagina’s kan aanvoelen als een roman van 300+ is voor mij een raadsel.
Het enige minpunt is dat het boek zo kort is. Al is dit ergens ook net de sterkte.
March 26, 2022
‘Dat het niet voor niets is geweest,’ zegt de schrijver. ‘Dat het zal bestaan omdat het verteld wordt.’
April 24, 2022
Had niet verwacht dit Boekenweekgeschenk (zo) leuk te vinden. Was fan van Pfeijffers zelfspot, geestige zinsgebruik, de Noord-Italiaanse setting en de dynamiek tussen Carmen/Tiziana/Oronzo.
Misschien iets te veel cameos tbh, maar doordat ze verweven waren met zelfspot kwamen ze minder zelfingenomen over dan ik in eerste instantie had verwacht.
Misschien iets te veel cameos tbh, maar doordat ze verweven waren met zelfspot kwamen ze minder zelfingenomen over dan ik in eerste instantie had verwacht.
April 6, 2022
In nog geen 100 pagina's een verhaal vertellen dat staat als een huis, dat ontroert en je aan het lachen maakt, dat smeekt om uitgelezen te worden en je, als het uit is, met weemoed doet terugverlangen naar de personages. Wat een bijzonder mooi boekenweekgeschenk dit jaar!
April 16, 2022
Volledig in stijl, mooi verhaal. Actualiteit verweven met een goed verhaal.
April 17, 2022
Het boekenweekgeschenk is vaak wat wisselend van kwaliteit, maar ik vond deze erg leuk.
June 5, 2022
Een fijn boekenweekgeschenkje. In amper 100 pagina’s weet Pfeijffer toch een krachtig verhaal te vertellen met de nodige plottwists en lagen. Zijn taal is poëtisch maar vlot. Geeft me zin om meer van Pfeijffer te gaan lezen en om naar Italië op vakantie te gaan :) In het begin voelde het wel wat raar aan dat Pfeijffer zelf ook een personage is, maar zijn zelfspot maakte dit goed
April 26, 2022
1e helft: ****
2e helft: *
2e helft: *
June 21, 2022
Bij de eerste bladzijde is het even schrikken met de lange zinnen maar daarna leest het verhaal vlot weg. Leuk verhaal met actuele thema’s.
December 20, 2024
Carmen, een kinderloze vrouw uit Nederland, besluit om naar Italië op vakantie te gaan, omdat ze daar haar eerste liefde ontmoette toen ze 16 was, en ze hem na een veel te korte vakantie beloofde om terug te komen. Dat is echter nooit gebeurd.
Niet dat ze verwacht dat ze Antonio terug zal zien, maar ze wil hoe dan ook haar belofte houden en terugkeren naar Monterosso.
Ze wil een weekje blijven, maar door de lockdown tijdens de epidemie, die dan net losbarstte, moet ze langer in Italië blijven, wat ze eigenlijk helemaal niet erg vindt.
En dan krijgt haar verhaal toch nog een onverwachte wending. Ze komt te weten hoe het Antonio vergaan is en blijkt ondertussen bevriend te zijn geworden met iemand die hem zeer dierbaar is...
En de auteur van het boek speelt het ook nog klaar om zichzelf een rol te geven in het verhaal!
Leuk en ontspannend.
Niet dat ze verwacht dat ze Antonio terug zal zien, maar ze wil hoe dan ook haar belofte houden en terugkeren naar Monterosso.
Ze wil een weekje blijven, maar door de lockdown tijdens de epidemie, die dan net losbarstte, moet ze langer in Italië blijven, wat ze eigenlijk helemaal niet erg vindt.
En dan krijgt haar verhaal toch nog een onverwachte wending. Ze komt te weten hoe het Antonio vergaan is en blijkt ondertussen bevriend te zijn geworden met iemand die hem zeer dierbaar is...
En de auteur van het boek speelt het ook nog klaar om zichzelf een rol te geven in het verhaal!
Leuk en ontspannend.
February 13, 2023
Pfeijffer is momenteel mijn favoriete Nederlandstalige schrijver. Dit verhaal draait rond Carmen, echtgenote van een vroegtijdig op rust gestelde diplomaat, die een korte vakantie plant in Monterosso, een van de vijf dorpen van de Noord-Italiaanse Cinque Terre, waar ze ooit haar eerste kus met de speelse, zweefduikende Antonio onder water uitwisselde. Hoewel ze het slechts ziet als een nostalgische trip zonder bijbedoelingen, verrast de B&B uitbaatster Tiziana haar met een afspraak met haar eerste liefde, omdat ze naar eigen zeggen van verhalen houdt met een happy end.
Het boekje is een typische Pfeijffer met in de aanvangsbladzijden veel achtergrondinformatie over het hoofdpersonage in soms lang uitgesponnen, meanderende zinnen en verderop vlotte dialogen die de lezer enkele keren op het verkeerde been zetten. Tot twee keer toe denk je dat het verhaal vroegtijdig zal uitdoven, maar telkens zorgt een verrassende plotwending ervoor dat je met plezier de bladzijden blijft omslaan.
Grappig overigens hoe de schrijver zichzelf op ironische wijze opvoert.
Boekenweekgeschenken zijn collector’s items. Jammer als je er dit jaar naast hebt gegrepen, maar De Slegte kan met wat geduld soelaas bieden.
Deze tekst verscheen eerder in mijn tijdschrift De Vos, guido53@scarlet.be
Het boekje is een typische Pfeijffer met in de aanvangsbladzijden veel achtergrondinformatie over het hoofdpersonage in soms lang uitgesponnen, meanderende zinnen en verderop vlotte dialogen die de lezer enkele keren op het verkeerde been zetten. Tot twee keer toe denk je dat het verhaal vroegtijdig zal uitdoven, maar telkens zorgt een verrassende plotwending ervoor dat je met plezier de bladzijden blijft omslaan.
Grappig overigens hoe de schrijver zichzelf op ironische wijze opvoert.
Boekenweekgeschenken zijn collector’s items. Jammer als je er dit jaar naast hebt gegrepen, maar De Slegte kan met wat geduld soelaas bieden.
Deze tekst verscheen eerder in mijn tijdschrift De Vos, guido53@scarlet.be
May 16, 2024
? Ik ben jarig een week na de boekenweek, dus mijn kinderen geven mij altijd automatisch 2 "boeken"-cadeautjes: meestal 1 boek dat ik aangegeven heb niet bij mijn bieb te kunnen reserveren en het andere cadeautje is dan het boekenweekgeschenk!
🤔 Ik moest even wennen aan de ironie en zelfironie van deze "dikke en tegelijkertijd ijdele auteur met een vol hoofd en al die haren", maar ook doordat het deze week in Nederland goed toeven was met heerlijk weer voelde ik mij in vakantiesferen met dit boekje en zelfs in Italië dus. Het verhaal had niet zo veel om het lijf, maar dat paste wel een beetje bij een romance waar het ging om onder water zoenen ;-)
Het was een aangenaam boekje voor tussendoor, zoals een boekenweekgeschenk ook hoort te zijn, vind ik!
=> La Superba heb ik een tijdje geleden bij een Tweedehandswinkel opgeduikeld, dus dat zou best eens mijn volgende boek van deze auteur kunnen zijn...
MW 17/5/22
🤔 Ik moest even wennen aan de ironie en zelfironie van deze "dikke en tegelijkertijd ijdele auteur met een vol hoofd en al die haren", maar ook doordat het deze week in Nederland goed toeven was met heerlijk weer voelde ik mij in vakantiesferen met dit boekje en zelfs in Italië dus. Het verhaal had niet zo veel om het lijf, maar dat paste wel een beetje bij een romance waar het ging om onder water zoenen ;-)
Het was een aangenaam boekje voor tussendoor, zoals een boekenweekgeschenk ook hoort te zijn, vind ik!
=> La Superba heb ik een tijdje geleden bij een Tweedehandswinkel opgeduikeld, dus dat zou best eens mijn volgende boek van deze auteur kunnen zijn...
MW 17/5/22
September 6, 2024
Een zalige novelle.
Omwille van de trefzekere taal, zowel doorwrocht stijlvol alsook vederlicht speels.
Omwille van de geestige, liefdevol relativerende spot (en zelfspot) met ieders ijdelheid, met het verlangen naar grootsheid en belang van het leven.
Omwille van de prachtige ode aan de kracht van verhalen als troost, als kleine zingevers.
De ongeloofwaardigheid dat alle personages (prachtig) praten en filosoferen als Feijffer zelf neem ik er grif bij. Daarom is het ook een sprookje…
Omwille van de trefzekere taal, zowel doorwrocht stijlvol alsook vederlicht speels.
Omwille van de geestige, liefdevol relativerende spot (en zelfspot) met ieders ijdelheid, met het verlangen naar grootsheid en belang van het leven.
Omwille van de prachtige ode aan de kracht van verhalen als troost, als kleine zingevers.
De ongeloofwaardigheid dat alle personages (prachtig) praten en filosoferen als Feijffer zelf neem ik er grif bij. Daarom is het ook een sprookje…
May 8, 2022
Een zeer geslaagd Boekenweekgeschenk. Het verhaal is misschien ietwat ongeloofwaardig, maar daar kon ik me wel overheen zetten. Ik waardeerde vooral de diepzinnige volzinnen die regelmatig langskwamen en af en toe zelfs daadwerkelijk tot bespiegelingen leidden. Ook vond ik het verhaal simpelweg ontroerend, mooi en vlot geschreven. Al met al ben ik niet teleurgesteld in ILP.
April 17, 2022
Hmm.. als je het mij vraagt is het verhaal te gemaakt en sentimenteel. Het hoofdpersonage wordt te vaak met sherry in verband gebracht en bovendien levert de auteur zichzelf aan als personage. Niet mijn smaak.
Displaying 1 - 30 of 637 reviews