ระลอกคลื่นยามค่ำคืน

by Izumi Kizara, ฤทัยวรรณ เกษสกุล (Translator)

โองุนิ นาสึมิ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตอนอายุ 43 ปี ท่ามกลางเงามืดแห่งความสูญเสีย ทว่าคนที่เหลืออยู่ก็ยังต้องดำเนินชีวิตของตัวเองต่อไป พร้อมกับทำใจก้าวข้ามความเสียใจนั้น

ฮิเดโอะ สามีของนาสึมิที่สับสนในตัวตนว่า เมื่อไม่มีภรรยาแล้ว เขาคือใครกันแน่

ทาคาโกะ พี่สาวของนาสึมิที่พยายามไปพบคนเขียนการ์ตูนเรื่องโปรดของนาสึมิ เพราะอยากรู้ตอนจบของเรื่องมาบอกน้องสาว ทว่ากลับได้รับอะไรบางอย่างที่คาดไม่ถึงกลับมา

คุณย่าเอมิโกะ ผู้เก็บงำความลับของครอบครัว และทำตามคำสั่งเสียของนาสึมิ

ฮิคาริ เด็กหญิงอายุ 8 ขวบลูกสาวฮิเดโอะกับภรรยาใหม่ ผู้ค้นพบความลับของครอบครัวเกี่ยวกับนาสึมิ จนรู้สึกว่าตนเองเป็นส่วนเกิน ฯลฯ

หลากเรื่องราวของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ผูกพันกับคนที่จากไป แม้ว่าคนตายไม่อาจหวนคืน แต่ชีวิตที่ผ่านมาของนาสึมิก็สร้างแรงบันดาลใจให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป นี่คือเรื่องราวของความตายที่ขับเน้นถึงความหมายในการมีชีวิต เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขันและให้กำลังใจ ผลงานสร้างรอยยิ้มและรอยน้ำตาอีกเล่มหนึ่งของคิซาระ อิซึมิ ผู้เขียน ขนมปังของวันพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน ที่ใครหลายคนหลงรัก

Genres: Fiction

256 pages, Paperback

First published January 1, 2018

About the author

Izumi Kizara (木皿泉 is the pen name of Tsutomu Izumi and Tokiko Mega.

Reviews

[eve · Rating 1 out of 5]

DNF on page 115/242

เล่มนี้เป็นเล่มที่เราคาดหวังมากกกกกกกกกกก ไม่รู้ทำไม อาจจะเป็นเพราะว่าอยากอ่าน"ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่ของเมื่อวาน" มานานมากแต่ก็ยังไม่ได้อ่านเพราะไม่ยอมซื้อสักที พอรู้ว่าเล่มนี้เป็นนักเขียนคนเดียวกัน เกี่ยวกับการสูญเสียเหมือนกัน และมีโอกาสให้ได้หยิบยืม ก็เลยลองดูสักหน่อย

ไม่แน่ใจว่าช่วงนี้ตก reading slump ด้วยรึเปล่า หรืออาจจะแค่เหนื่อยและไม่มีเวลาอ่าน ตอนกลางคืนก็ตุ้บตลอด เป็นสาเหตุให้อ่านช้า อีกอย่างคือเรื่องราวมันดำเนินแบบเนิบช้าต่อนยอนตามสไตล์ญี่ปุ่น เราก็เลยยิ่งรู้สึกเอื่อยไปกันใหญ่ แต่เอาจริงๆคือรู้สึกว่ามันไม่ไปไหนตั้งแต่เริ่มเรื่องแล้ว ทนมาจนถึงหน้า 99 แล้วก็ปั่นจนถึงหน้า 115 แล้วก็คิดว่าพอเถอะ ไม่ไหว

นาสึมิ จากไปด้วยโรคมะเร็ง แต่คนที่จากไปเค้าไปสบายแล้ว เหลือแต่คนที่อยู่นี่แหละที่ต้องมาแบกรับความรู้สึกเศร้าเสียใจกันต่อไป ในเรื่องพูดถึงทั้งพี่สาว น้องสาว สามี คุณย่า และเพื่อนๆคนรู้จักของนาสึมิ เท้าความถึงเรื่องราวที่เคยเกี่ยวข้องกับนาสึมิ ความรู้สึก และการกระทำต่างๆ ของแต่ละคน (ก็เรื่องความสูญเสียนี่แหละที่ทำให้อยากอ่านมากๆ)

คือเกริ่นก่อนว่านิยายญี่ปุ่นที่เราอ่านมาส่วนใหญ่ก็จะเซ็ตเรื่องราวแบบนี้ มีประเด็นหลักให้พูดถึง (เช่นเรื่องนี้คือความสูญเสีย) มีตัวละครหลัก (นาสึมิ) จากนั้นก็จะเขียนคล้ายๆเรื่องสั้นของตัวละครแต่ละตัวเป็นตอนๆไป ว่าเคยทำอะไรมา มีปูมหลังยังไง เชื่อมโยงกันยังไง ตอนปัจจุบันรู้สึกยังไง เล่มนี้ก็เช่นกัน แต่เล่าได้เอื่อยช้ามาก เราไม่เข้าใจการกระทำของตัวละครเท่าไร เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บางเหตุการณ์ก็ใส่มาแบบงงๆ

คืออบอุ่นไหมก็อบอุ่นมั้ง แต่เนื้อเรื่องมันฟังดูแปลกๆสำหรับเรา มันเชื่อมโยงกันแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่มีตัวโฟกัสหลักที่แข็งแรงพอให้เรามีความรู้สึกร่วมด้วยได้ อีกอย่างเสียงที่เราได้ยินในหัวตอนอ่านมันก็ช่างเอื่อยชา เอาตรงๆคาดหวังมากและรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรที่ไม่ชอบเล่มนี้ เพราะอยากชอบไง มันอยากอ่านมานานมาก แต่ก็ปกติแหละ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ตอนแรกว่าจะไม่เขียนรีวิว แต่คุยกับคุณลีน่าแล้ว เขียนหน่อยแล้วกัน เผื่อวันนึงอยากลองอ่านอีกรอบจะได้รู้ว่าทำไมตอนนี้ถึงอ่านไม่จบ

อีกเล่มที่เราไม่ชอบ สวนกระแสกับคนอื่นๆก็คือ "โกโก้อุ่นๆกับคุณในวันพฤหัส" กับ “ปาฏิหาริย์ร้านชำของคุณนามิยะ” ไม่รู้จะบอกด้วยเหตุผลว่าอะไรดี ทั้ง2เล่มนี้คืออ่านจบด้วยแหละ แต่เราไม่เก็ตมวลอบอุ่นใจใน2 เล่มนี้เลย เหมือนพยายามให้เรื่องมันเชื่อมโยงกันเกินไป พล็อตสะเปะสะปะและหลวมไปหมด ไม่กระชับ เลยออกมาเป็น unpopular review อย่างที่เห็น

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

แม้จะเริ่มเรื่องด้วยความตาย แต่เรื่องราวกลับส่งต่อพลังชีวิตให้คนอ่าน สะกิดใจให้นึกถึงเรื่องเล็กน้อยที่เราเคยลืมเลือนไป 💕💕

การตายของนาสึมิกลายเป็นระลอกคลื่นสาดกระทบทุกคนรอบตัวเธอ 🌊🌊

ความทรงจำเก่าๆที่เคยเลือนราง ฉายภาพชัดขึ้นในความรู้สึกของทุกคน

เรื่องราวเหล่านี้ทำให้เราเศร้า ภาพจำของคนตายก็ขยายชัดขึ้นในใจเราเช่นกัน

เราเชื่อมาเสมอว่าควรซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง
เมื่อเศร้าจงยอมรับว่าเศร้า แล้วมันจะผ่านไป
ไม่มีอารมณ์ใดเป็นนิรันดร์

อย่างไรก็ตามในเรื่องนี้มันเป็นความเศร้าที่อิ่มเอม
เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความหวัง

แม้คนที่เรารักจะจากไป แต่การเคยมีชีวิตอยู่ของเขามันงดงาม มันฝังลึกในความทรงจำ ทำให้คนที่ยังอยู่ไม่โศกเศร้าเกินไปนัก 🙂🙂

ต่างคนต่างใช้ชีวิตต่อไปในแบบของตัวเอง เมื่อเวลานานไปคงเหลือไว้เพียงความระลึกถึง ไม่มีความเศร้าเสียใจอีกต่อไป

[Drn.Reading · Rating 5 out of 5]

- ระลอกคลื่นยามค่ำคืน -

หลังจากอ่านจบก็คิดอยู่นานว่าจะเขียนยังไงดี เป็นอีกเล่มที่ชอบมากๆ หนังยังคงพูดถึงการมีชีวิตอยู่ต่อไปของคนที่ยังอยู่หลังเผชิญกับการสูญเสียเหมือนกับเล่ม 'ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน' แต่เล่าด้วยน้ำเสียงที่ต่างออกไป และส่วนตัวเราชอบเล่มนี้มากกว่า มากๆ

ระลอกคลื่นยามค่ำคืน คือเรื่องราวของผู้คนกลุ่มหนึ่งที่ต้องรับมือจากความสูญเสียหรือการจากไปของ โองุนิ นาสึมิ ที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในวัยแค่ 43 ปี ท่ามกลางความเสียใจของผู้คนที่เกี่ยวโยงกับนาสึมิก็ยังเรื่องราวของนาสึมิเองที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนเหล่านั้นมีชีวิตอยู่ต่อไป

ผู้เขียนยังคงสามารถเล่าเรื่องเศร้าจากการสูญเสียแต่มีความหวังได้ ไม่ได้พยายามทำให้เราฟูมฟายเสียใจกับการจากไปของคนสำคัญ แต่น้ำเสียงการเล่าเรื่องนั้นเนิบช้าแต่อบอุ่น อวบอลไปด้วยความหมายของการใช้ชีวิตอยู่ต่อไป เหมือนระลอกคลื่นที่เข้ามากระทบฝั่ง แม้จะมีบ้างในช่วงแรกของการเผชิญกับความสูญเสียที่เราเองแม้จะยังตั้งหลักไม่ถูก ยังจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ แต่พอเวลาผ่านไป ก็พบว่ายังไงซะชีวิตคนที่ยังอยู่ก็ยังต้องไปต่อ เพราะบางครั้งเราเองก็ทำอะไรได้ไม่มากนัก นอกจากตั้งหลักแล้วก้าวต่อไปเรื่อยๆ

เป็นหนังสือที่ให้รสชาติที่หลากหลายมากๆ มีความเศร้าจางๆ แต่ก็แฝงอารมณ์ขันปนอบอุ่นชวนสร้างความหวังอยู่เสมอ รวมทั้งรู้สึกเหมือนได้กำลังใจจากคนที่จากไปแล้วอย่างนาสึมิที่กำลังบอกกับเราว่าชีวิตก็ต้องดำเนินไปอยู่ดี ถ้าให้บรรยายเป็นรสชาติก็คงเป็นรสชาติที่กลมกล่อมและมีรสหวานจางๆ ติดอยู่ที่ปลายลิ้นด้วย นี่แหละมั้งคือรสชาติของหนังสือเล่มนี้

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

ถ่ายทอดความรู้สึกของคนกำลังจะตาย
และคนที่อยู่ต่อ หลังจากคนที่เรารักตายไป
ด้วยแง่มุมที่บวกมากๆ
การไปต่อของคนที่เหลืออยู่ ถูกเล่าอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ผ่านหลายคน หลายเรื่องราว และหลายมุมมอง
ที่ถึงแม้แต่ละคนจะแตกต่างกัน
แต่โทนเรื่องของเล่มนี้ถูกโอบล้อมเอาไว้
ด้วยมวลอารมณ์อบอุ่นแบบเดียวกันไปตลอดทั้งเล่ม
ดีต่อใจมากๆ เลย

[ANKO · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วเกือบจะซึมแต่ก็ฟีลกู้ดไปด้วย
เราทุกคนล้วนแต่ต้องเจอความสูญเสียเนอะ
แต่สุดท้ายก็ต้องทางทาง Move on ต่อไปให้ได้
เหลือไว้แต่ความทรงจำดี ๆ ให้คิดถึง

[Kat Sira · Rating 3 out of 5]

Feel good… บอกเล่าเรื่องราวของคนตายผ่านเรืองราวของคนที่มีชีวิตอยู่

สนุกสู้แกงกะหรี่ไม่ได้

[panuchread · Rating 4 out of 5]

หนังสือที่เล่าเกี่ยวกับความตายของใครบางคนได้แบบไม่ฟูมฟายและบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างถึงที่สุด

หลังการตายของนาสึมิ หญิงสาววัย 40 ต้นๆ ผู้เป็นทั้งภรรยา เป็นพี่สาวน้องสาว เป็นหลานสาว เป็นเพื่อนร่วมงาน เป็นเพื่อนสนิท เป็นคนรักเก่า หรือแม้แต่เป็นใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญผ่านมาเจอกันของใครหลายๆ คน ทุกคนในชีวิตนาสึมิรู้สึกยังไงหลังเธอตายไป? หนังสือบอกเราเกี่ยวกับสิ่งนั้น

โศกเศร้า สูญเสีย คิดถึง ได้ฉุกคิด ค้นพบความหมายบางอย่าง … นาสึมิเป็นเหมือนจิ๊กซอว์ในชีวิตของคนที่เธอเคยพบเจอ เธอช่วยให้พวกเขาเหล่านั้นได้ปลดล็อกและค้นพบทางสว่าง เป็นคนที่เติมพลังและกำลังใจให้ผู้คน เราอ่านแล้วรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้นี่มีอิทธิพลจังแฮะ กล้าหาญ เข้มแข็ง มีอารมณ์ขัน มองโลกในแง่ดี ตรงไปตรงมา เหมือนไปที่ไหนก็เป็นความสบายใจให้คนนั้นคนนี้ได้หมดเลย (เราก็อยากเป็นคนแบบนั้นให้คนรอบข้างบ้าง แต่น่าจะยาก 🤣) เป็นคาแรกเตอร์ที่แบบ นี่มันตัวเอกการ์ตูนญี่ปุ่นชัดๆ

เห็นหลายคนบอกเล่มขนมปังของพรุ่งนี้ฯ ที่ใช้คอนเซปต์เดียวกันสนุกกว่า ทัชใจกว่า เรายังไม่เคยอ่าน แต่เล่มนี้ก็ไม่ได้แย่ เรื่อยๆ เอื่อยๆ สนุกดี ตอนแรกกลัวว่าจะมาแนวแบบปรัชญาความตาย-การมีชีวิต หรือข้อคิดจ๋าๆ แต่ดีที่อ่านแล้วรู้สึกมีกลิ่นอายนิยายเยอะกว่า ส่วนปรัชญาก็แซมมาเหมือนใบกะเพราในผัดกะเพรา ฟีลแบบไม่ชัดแต่ก็ไม่เจือจาง (ก็มันผัดกะเพราเนาะ 55555)

ใดๆ คือชอบปกและรูปเล่มของ Biblio มาก มันสวย มันเหมาะมือ มันอ่านง่าย ดีไปหมดดดด 🥺

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

ถึงตัวตนจะจากไป แต่ความรักที่มีให้จะไม่จางหาย

การจากไปของนาสึมิที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งไม่ได้ทิ้งเพียงความโศกเศร้าไว้กับคนที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น แต่เธอยังมีอดีตที่น่าประทับใจร่วมกับพวกเขาเหล่านั้นด้วย

หนังสือบทแรกจะเล่าถึงช่วงเวลาก่อนที่นาสึมิจะจากไป หลังจากนั้นจะเล่าถึงชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป ผ่านมุมมองของคนที่รักและผูกพันธ์กับเธอ ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องที่ดี บางเรื่องก็ทำให้น้ำตาซึม บางเรื่องก็ชวนอมยิ้ม ทำให้เราได้รู้จักกับนาสึมิในหลากหลายมิติ

อ่านแล้วคิดถึงตัวเองตอนที่สูญเสียม๊ากับป๊าไปเลยค่ะ เวลาคนที่เรารักจากไป คนที่อยู่ต่อต้องเข้มแข็ง ช่วงแรกเราอาจจะเศร้าเสียใจมาก แต่ต้อง move on ให้ได้ เมื่อเวลาผ่านไปความเศร้าที่มี ถึงจะไม่สามารถลบเลือนได้หมด แต่มันจะค่อยๆ จาง เหลือไว้เพียงแต่ความทรงจำดีๆ ให้ระลึกถึง

Goodreads ให้ 3.58 เราให้ 3.9

[Sahathust Num · Rating 4 out of 5]

โทนเรื่องเป็นการเล่าเรื่องของครอบครัวหนึ่งซึ่ง น้องคนรองเสียชีวิต บรรยายความรู้สึกของคนรอบข้าง ทั้งพี่สาวคนโต น้องสาวคนเล็ก สามีของน้องสาวคนรอง คุณย่า ที่มีเวลาของการสูญเสียและก้าวต่อ ชีวิตหนึ่งดับไปชีวิตใหม่เริ่มต้น เปรียบดังระลอกคลื่น ที่ซัดเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่า

[Book Beforebed_ · Rating 3 out of 5]

ยอมรับว่าคาดหวังไว้เยอะเหมือนกัน เพราะมันรีเลทกับเรื่องที่เราพึ่งเจอมา แต่พอได้อ่านแล้วเรากลับไปไม่ได้อินขนาดแหะ จุดที่เราไม่ชอบคือ การลำดับเรื่อง มันจะมีการตัดสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน พอมีการแทรกเรื่องราวในอดีตมาด้วยค่อนข้างเยอะ มันเลยทำให้อารมณ์เราที่อยากจะจดจ่ออยู่กับปัจจุบันหลังจากนาสึมิตายไปแล้ว ขาดช่วงตรงนี้ไป และภาพรวมก็ไม่ได้รู้สึกทัชใจเรามากเท่าที่คิดไว้ตอนแรก 😓

[s · Rating 3 out of 5]

20180317

#さざなみのよる #木皿泉 さん #読了 #NetGalley

ナスミのキャラクターがよかった。さっぱりして、こんな友達が一人いたら楽しい。ナスミの死が、言動が、周りの人に多かれ少なかれ波を起こしていく。そしてもし自分だったら、と考えた。自分だったらナスミの1/10も波を起こせないだろうなぁ。そう考えてもやっぱりナスミは強烈だ。するっと読めるけど考えることはたくさんあったお話。

[Le Gongdong Blur · Rating 3 out of 5]

อีกผลงานจากผู้เขียน
ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน
.
นาสึมิ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในวัย 43 ปี
เนื้อเรื่องเล่าตั้งแต่ตอนที่นาสึมิเข้ารักษาตัว
แล้วเล่าย้อนอดีตไปถึงความสัมพันธ์
ของผู้คนรอบตัวที่ได้รู้จักกับนาสึมิ
และชีวิตหลังจากที่นาสึมิได้จากโลกนี้ไปแล้ว
.
เล่มนี้เลยจะแอบเศร้าๆ กว่าขนมปังแกงกะหรี่นิดนึง
คือนิดนึงจริงๆ เพราะพอจะเศร้าปุ๊บ
ก็จะมีอะไรที่อ่านแล้วแอบกวนๆ ฮาๆ โผล่มาทุกที
เหมือนนาสึมิมาบอกว่า แหม อย่าเศร้าไปเลยน่าา
ความตายคือเรื่องธรรมชาตินะ
ซึ่งตรงกับสิ่งที่เล่มนี้ต้องการจะสื่อดี
(อันนี้เป็นที่สำนวนการแปล ที่ติดกวนๆ
แล้วปรับให้เป็นคำที่คนไทยใช้กันด้วยแหละ
ตอนอ่านมันเลยแอบตลก ไม่เศร้าดี
รึนี่ฮาอยู่คนเดียวก็ไม่รู้)
.
แต่ส่วนตัวรู้สึกว่ายังมีตรงที่แปลกๆ ดูฝืนๆ อยู่
เล่มนี้อ่านแล้วเลยยังไม่ค่อยอินเท่าไหร่
แต่ก็ได้กำลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อไปดี

[Supreeya · Rating 2 out of 5]

#ระลอกคลื่นยามค่ำคืน เป็นเรื่องนาสึมิที่จากไปแล้วด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้าย แต่คนรอบตัวยังต้องจัดการชีวิตและเผชิญกับความรู้สึกสูญเสีย. ประเด็นของเรื่องคงกำลังจะบอกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตทุกชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปอยู่ดี.

เพราะช่วงที่ผ่านมาเราพึ่งสูญเสียพ่อ พออ่านคำนำทำให้เรามีความคาดหวังกับหนังสือเล่มนี้นิดหน่อย คิดว่าน่าจะฮีลใจเราได้ แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าการดำเนินเรื่องยังทำได้ไม่สุด บางตอนมีความรู้สึกว่าอิหยังวะ แต่ก็อบอุ่นอ่านง่ายสไตล์ญี่ปุ่น.

[Tramyyumi · Rating 4 out of 5]

ເຖິງນາສຶມິຈະຈາກໄປແຕ່ຊີວິດຂອງຄົນທີ່ຍັງເຫຼືອກໍ່ຕ້ອງດຳເນີນຕໍ່.

ເປັນປຶ້ມທີ່ຈະວ່າເສົ້າກໍບໍ່ແມ່ນ, ສຸກກະບໍ່ຖືກ. ເອົາເປັນວ່າເປັນປຶ້ມທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເລື່ອງລາວຂອງຜູ້ຄົນມາກໜ້າຫຼາຍຕາ, ມີຄວາມທຸກ, ຄວາມເສົ້າ, ແລະການຈາກລາປະປາຍ.

ມີເກີດຕ້ອງມີຈາກ,​ ມີພົບຕ້ອງມີລາ, ຍິ່ງເປັນການແຍກຈາກທີ່ບໍ່ທັນຕັ້ງໂຕຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຕາມບໍ່ທັນ. ໜັງສືຂຽນໃຫ້ເຫັນມູມມອງຂອງຄົນທີ່ຍັງຢູ່ຫຼັງຈາກທີ່ຄົນສຳຄັນໄດ້ຕາຍຈາກໄປ.

[Daisy · Rating 2 out of 5]

┊ 現在的我啊，想成為別人的歸屬，想成為任誰都想回到我身邊的人。┊

嗯，我真的跟人氣高的書合不來。這本書也是在我的want to read清單上很久啦！現在很慶幸沒有直接把它原文版買下來。

故事是那須美罹癌過世後，身邊的人的小故事。但是，比起小說根本是散文吧！主角一直切換，時間點也很跳。結尾的時間點是未來嗎？🙄
加上我個人其實蠻討厭這種「生病文學」。安慰自己下一本會更好！繼續看下去吧！

[Ally Yang · Rating 4 out of 5]

以那須美為中心，透過親朋好友乃至後輩子孫與她產生的互動或關聯，講述生命的意義。有些篇章很感人，有些則很令人出戲。是簡單易讀的小品。

[Xuan H · Rating 4 out of 5]

如果說想要理解病人臨終前的心境可以看獅子的點心，那漣漪的夜晚就是真切的描寫了病人周遭的人們在面臨家人或朋友將離去，以及離開後的心情

比如得知家人將不久於人世的茫然，有如看到車子迎面而來卻無法邁開步伐，又或是因為家人的離去開始認知到生命都是借來的...
但回憶確實是最珍貴的寶藏，對於在各個時間點能夠被觸發而想起更多關於你的事，我由衷感激

題外話覺得此書排版很舒服，有空間可以呼吸的感覺真好

[Ampassacha Rakkhumkaeo · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวความตายที่เป็น Fiction ไม่ว่าวันใดวันนึงก็ตามทุกคนล้วนจากไป และจะมีคนรอบข้างที่ยังอยู่ ที่วันนึงจะต้องจากไปเช่นเดียวกัน แต่ก่อนถึงวันนั้นก็ขอให้ใช้ชีวิตอยู่อย่างดีนะ

[kun · Rating 3 out of 5]

เหมือนจะซึ้ง อบอุ่นหัวใจ แต่ก็ได้แค่รู้สึกปลายๆ ไม่ได้รู้สึกอินขนาดนั้น อ่านแล้วเนือยๆหน่อย ชอบเล่มแกงกะหรี่มากกว่า ทำงานกับความรู้สึกได้มากกว่าเล่มนี้เยอะ

[Soung Iimoya · Rating 4 out of 5]

ชีวิต คนเรา เกิดมา แล้วตายไป
จะหลงเหลือบางสิ่งบางอย่างไว้
กับคนอื่น แตกต่างกันไป

เปรียบเหมือนดั่งระลอกคลื่น
หนัก เบา ต่างกัน
พอกระทบถูกสิ่งใด
ก็ก่อเกิดระลอกคลื่นใหม่ขึ้นมา…

[TrOphy' · Rating 3 out of 5]

เปิดเรื่องได้ดีมากๆเล่าเรื่องให้เห็นความรู้สึกของตัวละครได้ดี แต่เนื้อเรื่องมีการแบ่งๆเป็นช่วงสั้นๆของเรื่องจนมากเกินไป ไม่ได้โฟกัสไปทางใดทางหนึ่งจึงให้ความรู้สึกไม่ประติดประต่ออยู่บ้าง 👁️