Σύρα Σάκρα

by Μεταξία Κράλλη

Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά.
Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της.
Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…

736 pages, Paperback

First published June 23, 2022

About the author

Η ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Τα τελευταία έξι χρόνια ζει μόνιμα στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως νομικός. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα της, με τίτλο ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ.

Reviews

[Lefki Sarantinou · Rating 5 out of 5]

Το “Σύρα Σάκρα” είναι μία υπέροχη οικογενειακή και κοινωνική σάγκα της κοινωνίας της Σύρου, αλλά και της Αθήνας, στο γύρισμα του δέκατου ένατου με τον εικοστό αιώνα. Είναι η μυθιστορία της δυναμικής Ιουλίας Περσελή, κόρης πλοιοκτήτη και ναυτικού, που θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις κόντρα στη συντηρητική κοινωνία της εποχής.
H συνέχεια της κριτικής στο literature

[Stephany · Rating 5 out of 5]

Ένα μικρό αριστούργημα! Τι να πρώτογράψει κανείς γι αυτό το βιβλίο? Ένα αστικό μυθιστόρημα εποχής με πλούτο πληροφορών, εκλεπτυσμένο τρόπο έκφρασης, εφυέστατους διαλόγους, ωραία ελληνικά που αξίζει να διαβαστεί.

Μετά τη "Μεγάλη Χειμαιρα" και τον "Καιρό των Χρυσανθεμων" ήταν καιρός να γραφτεί ξανά κάτι για τη Σύρο. Η ιστορική έρευνα της συγγραφέως φαίνεται εκτεταμένη και εν τω βάθυ. Όλον τον πολιτισμικό πλούτο που αλίευσε τον διοχετεύει με μαεστρία και τον συνδέει με τη ροή του μυθιστόρηματος χωρίς να κουράζει.

Ως Αλεξανδρινή με εντυπωσίασε ο τρόπος που η συγγραφέας κατάφερε να αποτυπώσει τόσο καλά τη λεπτότητα των τρόπων, την έμφυτη ευγένεια και φιλοσοφία των αιγυπτιωτών. Είναι κάτι που σπάνια πετυχαίνουν οι εξ Ελλάδος συγγραφείς, εάν δεν έχουν αντίστοιχη παιδεία.

Το μόνο που με ενόχλησε λίγο είναι οι αυτούσιες ιστορίες, εκφράσεις και ονόματα που έχει χρησιμοποιήσει από τα βιβλία της Π. Δέλτα. Για κάποιους που τα έχουν διαβάσει διαπιστώνεται η επανάληψη. Βέβαια είναι κάτι που αναφέρει και η ίδια στον πρόλογο της και ευτυχώς δε γίνεται εκτεταμένα αλλά σποραδικά.

Σχετικά με την πλοκή είναι από αυτά τα βιβλία που θα σας κάνουν να θέλετε να επιστρέψετε γρήγορα από τη δουλειά για να συνεχίσετε την ανάγνωση, που θα σας βρει το ξημέρωμα να διαβάζετε ακόμη, που θα βλέπετε να λιγοστεύουν οι σελίδες και δε θα θέλετε να τελειώσει...

Είναι επίσης ένα από τα βιβλία της που ολοκληρώνεται μεν, αλλά θα μπορούσε να γραφτεί και η συνέχεια του.

Αξίζει να το διαβάσετε.

[Αναστασια Ροζη Βεκρη · Rating 5 out of 5]

Ένα υπέροχο, ποιοτικό και θαυμάσιο βιβλίο. Ψαγμένο και καλογραμμένο τόσο που νιώθεις ότι είσαι εκεί στη Συρα την ιερή ,στην παλιά Αθήνα και στα τόσα άλλα μέρη που περιγράφει. Οι ήρωες είναι γνήσιοι και τους λατρεύεις έτσι όπως αγωνιζονται ,δοκιμάζονται και υποφέρουν εξαιτίας των στεραιοτυπων εκείνης της εποχής. Πανέμορφες περιγραφές και υπέροχα λόγια που σε αγγίζουν. Συγχαρητήρια στην αγαπητη Μεταξια για την προσεγμένη δουλειά, για την πανέμορφη ιστορία που έπλασε τόσο όμορφα και αληθινά, χωρίς βιασύνη ,για να δείχνουν όλα ρεαλιστικά. Είναι από τα πολύ λίγα βιβλία που που όταν τα άφηνα, ήταν στο μυαλό μου και ανυπομονούσα να συνεχίσω την ανάγνωση και να με ταξιδέψει.

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 5 out of 5]

Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2022/...

Η Σύρος είναι ένα νησί που αγαπώ βαθύτατα και απ' το οποίο έχω εξαιρετικές αναμνήσεις, κάθε μία απ' αυτές ποτισμένη με τρυφερότητα, αγάπη, χρώματα, αρώματα, γεύσεις, εικόνες. Πρόκειται για ένα νησί που διαθέτει μια αρχοντιά και μια επιβλητικότητα, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, το οποίο είναι πλούσιο σε Ιστορία και Τέχνες -με τις δεύτερες να συνδέονται πολλές φορές άμεσα με την πρώτη, όπως είναι λογικό κι αναμενόμενο. Ως εκ τούτου, είναι ένας τόπος που μπορεί να εμπνεύσει και να οδηγήσει στη δημιουργία έργων που θα καταφέρουν να ξυπνήσουν μέσα σου παρόμοια συναισθήματα μ' εκείνα που θα νιώσεις αν πατήσεις τα ίδια τα χώματα του νησιού αυτού, εξερευνώντας κάθε του γωνιά που έχει κάτι δικό της ν' αφηγηθεί και να σου σιγοψιθυρίσει. Κάπως έτσι, λοιπόν, ο αγαπημένος αυτός τόπος ενέπνευσε μια εξίσου αγαπημένη συγγραφέα, που τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει πως δεν εφησυχάζει, δεν επαναπαύεται και πάντα θέλει να προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω.

Το βιβλίο μάς μεταφέρει στα τέλη του 19ου αιώνα, όπου η Σύρος ζει το απόγειο της δόξας και του πλούτου της, πράγμα το οποίο το οφείλει στους Χιώτες πρόσφυγες της Επανάστασης, και όχι μόνο, ξεπερνώντας σε εμπορική κίνηση ακόμα τον Πειραιά. Την ίδια ώρα, η Αθήνα γίνεται αποδέκτης μεγάλων αλλαγών με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, αλλαγές που εξαπλώνοντας σε όλη την Ελλάδα και απ' άκρη σ' άκρη αυτής, με τον Χαρίλαο Τρικούπη να βρίσκεται στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας. Όσο, όμως, κι αν αλλάζουν όλα γύρω τους, η θέση της γυναίκας παραμένει αυτή που ήταν πάντα. Δέσμια των αντρών που την υποτάσσουν κι εκείνη πρέπει να τους ακολουθεί πιστά. Με αυτό δεν μπορούν να συμβιβαστούν οι τρεις κεντρικές ηρωίδες της ιστορίας μας, που η κάθε μία θα τραβήξει τον δικό της δρόμο προς την αλλαγή αυτή που δεν θα επηρεάσει μόνο τη δική της ζωή, αλλά ίσως κι ένα μεγαλύτερο σύνολο, στην πορεία της αναζήτησης της προσωπικής τους ευτυχίας. Ιουλία Περσελή, Καρμελίνα Ρούσσου, Αρέττα Γιασεμολάδα, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους μα και τόσο ίδιες συνάμα, τουλάχιστον στα βαθύτερα θέλω της καρδιάς.

Η Μεταξία Κράλλη έχει αποδείξει πολλάκις πως ξέρει πως να πλάθει κόσμους, αλλά πολύ περισσότερο πως να πλάθει χαρακτήρες ρεαλιστικούς, ανθρώπινους, που υποστηρίζουν τις αλήθειες τους και τολμάνε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να κυνηγήσουν το πεπρωμένο τους, τα όνειρά τους, να ζήσουν όσα νιώθουν, ακόμα κι αν δεν γνωρίζουν το που αυτά θα τους οδηγήσουν. Το συγκεκριμένο βιβλίο, λοιπόν, δεν αποτελεί εξαίρεση όλων αυτών, τα οποία επιτυγχάνονται στον απόλυτο βαθμό καταφέροντας, παράλληλα, να μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα της ιστορίας της, αλλά και να αναπαραστήσει, χωρίς καμία διάθεση λείανσης κι ωραιοποίησης, το πραγματικό πρόσωπο της ανδροκρατούμενης κοινωνίας της εποχής, στην οποία η γυναίκα δεν είχε όχι το δικαίωμα να ζήσει τη ζωή της όπως όριζε η καρδιά και η συνείδησή της, αλλά ούτε καλά καλά λόγο, ακόμα κι αν αυτός ήταν για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τα θέλω της. είναι μία δεινή πλάστρια χαρακτήρων, αλλά και της εποχής που τους περιβάλλει.

Όπως αντιλαμβάνεστε, σε μια τέτοια συνθήκη, ο έρωτας δεν έχει θέση κι αν προσπαθήσει ν' αποκτήσει μία, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμος ν' αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες, χωρίς κανένας να μπορεί να τον διαβεβαιώσει για τη νίκη του. Ίσως περισσότερο για την καταδίκη του, αφού τα ήθη και τα έθιμα της εποχής προστάζουν το να μείνει κανείς μακριά του, όσο κι αν εκείνος θεριεύει μέρα με τη μέρα, γιατί όσο μια φωτιά φουντώνει, τόσο πιο καταστροφική μπορεί να γίνει κι αν δεν μπορείς να την ελέγξεις, τότε μπορεί να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. Όλα αυτά, η συγγραφέας, τ' αποτυπώνει στο χαρτί με μοναδική γλαφυρότητα, μέσω μιας περιγραφικής αφήγησης που δεν μένει μόνο στην επιφάνεια των πραγμάτων αλλά εμβαθύνει σε αυτά, θέλοντας όχι απλά να μας μεταφέρει την κοινωνική και ηθική πραγματικότητα μιας άλλης εποχής, αλλά την ουσία που βρίσκεται στις ρίζες αυτής, μοιρασμένη ανάμεσα σε Σύρο και Αθήνα, με την πρώτη να υπερτερεί σε χρόνο αλλά και αντίκτυπο, θα έλεγε κανείς.

Το "Σύρα Σάκρα" είναι ένα μυθιστόρημα που δεν θα χαρακτήριζε κανείς ως ιστορικό, αλλά σίγουρα εμπεριέχει στοιχεία αυτού, με τη συγγραφέα να φαίνεται ξεκάθαρα πως έχει μελετήσει εις βάθος την εποχή όπου εξελίσσεται η δράση της, παραθέτοντάς μας μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, κι όχι απλά μένοντας σε αναφορές που αφορούν τον πόλεμο, αλλά και που κάνουν τους ίδιους τους ήρωές της ακόμα πιο αυθεντικό κομμάτι της ιστορίας τους. Σίγουρα, όχι ένα βιβλίο που απευθύνεται στους αναγνώστες της κυρίας Κράλλη, οι οποίοι ακόμα νοσταλγούν κι αναπολούν τα πρώτα δύο της βιβλία, αλλά σίγουρα ένα βιβλίο για όλους εκείνους που μπορούν να εκτιμήσουν ένα καλογραμμένο κείμενο, με αφήγηση που ρέει, διαλόγους γεμάτους ζωντάνια, χαρακτήρες με βάθος και την αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής που έμεινε στην Ιστορία και που με τον δικό της τρόπο έπαιξε σημαντικό ρόλο κι αποτέλεσε κομβικό σημείο των αλλαγών που ακολούθησαν αυτής.

[Bookish Bluestocking · Rating 5 out of 5]

Από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα αυτόν τον καιρό. Ένα ταξίδι στη Σύρο στο τέλος του 19ου αιώνα μέσα από τις ιστορίες γυναικών που ήταν πέρα από την εποχή τους, δυνατές αλλά και με αδυναμίες εντιμες, γενναί��ς και έτοιμες να ζήσουν. Για κάποιο λόγο από τις πρώτες σελίδες είχα την αίσθηση ότι σιγά σιγά μεταφέρομαι στον κόσμο του βιβλίου με την ιδιαιτεροτητα ότι οι ήρωες του βιβλίου είχαν πάρει τη μορφή ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και "άκουγα" τους διαλόγους και "έβλεπα" τη δράση με τη μορφή τους.
Ένα βιβλίο καλογραμμένο, με εξαιρετική ικανότητα να σε μεταφέρει στη Σύρο αφού ακόμα και η αφήγηση είχε άρωμα της εποχης με τους γαλλικισμους της τότε αριστοκρατιας και την λεπτομερή απόδοση των ηθών της εποχής.
Η κα Κραλλη είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς και ελπίζω να τη διαβάσω σύντομα!

[Lenaki · Rating 2 out of 5]

Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της κυρίας Κράλλη με την σειρά εκδοσής τους. Δυστυχώς για μένα έμεινα στα δύο πρώτα της βιβλία που τα είχα βρει εξαιρετικά για το δικό μου γούστο. Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο της ήταν συμπαθητικό όπως και το τέταρτο. Το πέμπτο σκέτη απογοήτευση. Όσον αφορά στο τελευταίο τη Σύρα Σάκρα ήταν ένα επίπεδο μυθιστόρημα χωρίς να έχει κάτι να σε ιντριγκάρει να περιμένεις να γυρίσεις την επόμενη σελίδα με προσμονή.  Θα έλεγα ότι του έλειπε η σπιρτάδα. Ο πιο ωραίος χαρακτήρας του βιβλίου ήταν ο Παντελής. Ελπίζω στο επόμενο να ξαναβρώ την συγγραφέα που με έκανε να την ξεχωρίσω.

[Stella · Rating 5 out of 5]

Ενα εξαιρετκά καλογραμμένο μυθιστόρημα με άρωμα άλλης εποχής.

[Annita Eliadou · Rating 5 out of 5]

Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, πλούσιο σε λεπτομέρειες ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου της εποχής, όπου οι διάφοροι χαρακτήρες ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες.

[Ifigeneia Mega · Rating 5 out of 5]

Θα έβαζα 4.5 αστέρια αν υπήρχε σαν βαθμολογία. Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ,ο τρόπος γραφής ήταν εξαιρετικός, κ η ιστορική έρευνα φαινόταν σε πολλά σημεία του βιβλίου. Αγάπησα τους χαρακτήρες! Η συγγραφέας έχει τον τρόπο να σε μεταφέρει πραγματικά στο κλίμα της εποχής κ στον τόπο. Σίγουρα θα διαβάσω κ τα άλλα της βιβλία.

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Στη Σύρο των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα και των πρώτων του 20ού σχηματίζεται μια ισχυρή αστική τάξη κι αναπτύσσεται ο κλάδος της εμπορικής ναυτιλίας. Χοροί και βεγγέρες, πλούτη και προξενιά, κουτσομπολιά και ζουρ φιξ, καθολικοί και χριστιανοί, φτωχοί και πλούσιοι συγκροτούν το νέο συναρπαστικό μυθιστόρημα της Μεταξίας Κράλλη που είναι γεμάτο έρωτα, ευμάρεια, εκπλήξεις και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Σύρα σάκρα λοιπόν, δηλαδή Σύρα η ιερή, μιας και οι καθολικοί πριν το 1821 αποτελούσαν το 95% του πληθυσμού ενώ το νησί φιλοξενούσε πέντε μοναστικά τάγματα και ήταν έδρα Επισκόπου. Μετά τη σφαγή της Χίου το 1822 ο τόπος δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες, οι οποίοι έχτισαν την Ερμούπολη και σταδιακά οδήγησαν το νησί σε μια σημαντική ακμή, η οποία κορυφώθηκε την περίοδο του μυθιστορήματος. Η Μεταξία Κράλλη έστησε με φροντίδα και προσοχή έναν έξοχο καμβά προσώπων και γεγονότων, σκηνών και περιστατικών, άνοιξε τα αρχοντικά της πόλης και τα χαμόσπιτα της Άνω Σύρου, τις καθολικές και τις ορθόδοξες εκκλησίες, περπάτησε από τα Ψαριανά ως τα Βαπόρια και ανέπτυξε μια πλούσια σε εξελίξεις πλοκή, γεμάτη μικρά και μεγάλα γεγονότα, με ολοκληρωμένους, πολυδιάστατους χαρακτήρες και μια ιστορία που ζωντάνεψε με πιστότητα και αληθοφάνεια τα ήθη και έθιμα, την καθημερινότητα και τη γλώσσα της εποχής και του τόπου. Δε μένει όμως μόνο στο νησί αφού η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους πρώτους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ αρχίζει να ακμάζει και η ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου με το βαμβάκι να χαρακτηρίζεται ως «λευκός χρυσός».

Στις πάνω από 700 σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν πλούσιοι και φτωχοί, νταντάδες και δημοσιογράφοι, ξεπεσμένοι ευγενείς που θα κάνουν τα πάντα για να περισώσουν το όνομά τους, δανδήδες και καζανόβες, δεσποινίδες που επηρεάζονται από τα ρομάντσα, έμποροι και ναυτικοί, ναυλομεσίτες και τραπεζίτες, ψυχοκόρες και ράφτρες, κοσμογυρισμένοι άντρες χωρίς ανάγκη εργασίας, σουφραζέτες, όλοι τους όμως περιφέρονται γύρω από έναν βασικό κεντρικό άξονα και εμπλουτίζουν την αφήγηση χωρίς να περιττεύουν, μιας και οι ρόλοι τους κουμπώνουν σε απρόσμενα σημεία, απογειώνοντας τη δράση. Βασικές ηρωίδες είναι η Ιουλία Περσελή και η Καρμελίνα Ρόυσσενα, δυο άκρως διαφορετικές γυναίκες με εντελώς διαφορετικές καταβολές. Η Ιουλία είναι κόρη του Γιάννη Περσελή και της Τερέζας Σομμαρίπα, η οποία προέρχεται από ξεπεσμένη αρχοντική οικογένεια της Νάξου. Ο Περσελής ξεκίνησε ως καπετάνιος και μεταπήδησε στον εφοπλιστικό τομέα, σημειώνοντας αξιόλογη πορεία και αυξάνοντας την περιουσία της οικογένειάς του. Η Ιουλία είναι καταδεκτική, απλή, ανεξάρτητη και μεγαλώνει σ’ ένα σπίτι όπου ο σύζυγος και πατέρας ναυτικός μπορεί να λείπει κάποτε μέχρι και δυο χρόνια. Από την άλλη, η Καρμελίνα είναι κόρη της χήρας πλύστρας Βιττορής που ζει στην Άνω Σύρα με άλλες πέντε κόρες, την παντρεμένη με τον Δομένικο εργάτρια Βιντσέντσα, την Αννέτα που έγινε καθολική καλόγρια στις Αδελφές του Ελέους, την Κοντσέπτα, τη Ζοζεφίνα και την Γκράτσια. Η Καρμελίνα ξέρει γράμματα κι όταν μεγαλώνει τη στέλνει η μάνα της ψυχοκόρη στους θείους της στην Ερμούπολη, Ιωσήφ και Ροζίνα, όπου γνωρίζει τον Νικόλα Σωρόπο κι ο έρωτάς της γι’ αυτόν θα τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Δίπλα σε αυτές τις δύο γυναίκες ζουν ο εφοπλιστής Αμβρόσιος Πετρίτσης που θέλει την Ιουλία για γυναίκα του αλλά σκληραίνει μετά το κάζο που παθαίνει, γίνεται κυνικός και ωμός με όποια γυναίκα βάζει στο μάτι, κλείνοντας σπίτια και καταστρέφοντας τιμές και υπολήψεις, ο Παντελής Καλούδης, βαφτισιμιός του Γιάννη Περσελή, από φτωχή οικογένεια, που μπαίνει στα καράβια του νονού του και μεγαλώνουν με την Ιουλία σαν αδέλφια, αποκτώντας έτσι ισχυρά φιλικά αισθήματα ο ένας για τον άλλον, ο Στρατής Σωρόπος, καπετάνιος στο ένα από τα δύο καράβια του Γιάννη Περσελή, παντρεμένος με τη Μέλπω Πλουμή αλλά ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Ιουλία, αγωνίζεται να καταπνίξει τα αισθήματά του όσο σταδιακά η γυναίκα του γίνεται φίλη με το αντικείμενο του πόθου του, είναι δύσκολο όμως να καταφέρει να κρατήσει την απόσταση που χρειάζεται, ο Νικόλας Σωρόπος, ο καζανόβας της Ερμούπολης, αδελφός του Στρατή, με ένα σωρό τραγικωμικά περιστατικά στην πλάτη του που καταγράφονται όλα στο μυθιστόρημα, άστατος, καιροσκόπος, ώσπου γνωρίζει την Καρμελίνα και θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή. Έχουμε όμως και γυναίκες, όπως την αγαπημένη μου Αριέττα Γιασεμολάδα, συμμαθήτρια της Ιουλίας, «σβησμένη περνούσε από παντού», η οποία μεγαλώνει με την αδελφή του πατέρα της, Βιργινία, πλήρως υποταγμένη στις επιθυμίες και στα σχέδια αυτής της γυναίκας, η οποία θεία κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει η ανιψιά της να μεγαλώνει στα πλούτη και στις ανέσεις, κι η Αριέττα θα βρει τον μάστορά της όταν ο Αμβρόσιος Πετρίτσης ρίχνει τη ματιά του πάνω της, την Αντουανέττα Ρουγγέρη εκ Τήνου, μια από τις κοπέλες της Σχολής των Ιωσηφίνων στην Αθήνα, η οποία αναγκάστηκε να έρθει στην Αθήνα τάχαμου για να γλυτώσει από τη φτώχεια αλλά ουσιαστικά για να συναντάει τον μαραγκό Στανισλάο, μόνο που δεν είναι και πολύ φανατική με τη θρησκεία και περιμένει πώς και πώς να μαζέψει λεφτά ο αγαπημένος της και να παντρευτούν, την καταδεκτική παρά τα πλούτη της σύζυγο του γνωστού Λουδοβίκου Φιξ, την αξιοπρεπή Μέλπω και πολλές άλλες.

Το μυθιστόρημα ζωντανεύει με ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, λεπτομερή καταγραφή της αστικής και της φτωχής τάξης του νησιού στα τέλη του 19ου αιώνα, καλολογικά στοιχεία («Ο άνεμος που δυνάμωσε έλυσε την κορδέλα που συγκρατούσε τα μαλλιά της. Τεντώθηκαν αυτά πίσω από ον σβέρκο της κι οι χρυσές πινελιές μέσα τους λάμψανε σαν φρεσκογυαλισμένο μπακίρι», σελ. 45), ρεαλιστικούς διαλόγους και ντοπιολαλιά και ελάχιστα ιστορικά στοιχεία ως υπόβαθρο, τη Σύρο στο μεγαλύτερο σημείο της ακμής της. Ζούμε μια μαγευτική περιπλάνηση στην Ερμούπολη και στην Άνω Σύρο μέσα από πολλά μικρά περιστατικά που παρεμβάλλονται στον κύριο κορμό της αφήγησης, όπου πρωταγωνιστές και δεύτεροι ρόλοι αλληλοεπιδρούν και ανακατεύονται ο ένας στη ζωή του άλλου και όλα αυτά με στοιχεία για την καθημερινότητα και των δύο τάξεων: ζουρ φιξ και βεγγέρες, προξενιά και σκάνδαλα, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, κουτσομπολιά και εμπόριο, κακεντρέχεια, συμφέροντα, ζήλιες, βιαστικές αποφάσεις, «περιουσία που αυγατίζεται από δυο γενιές για να φαγωθεί από την τρίτη και τελικά να ξεκοκαλιστεί από την επόμενη» κ. π. ά.

Νησάκια και Βαπόρια, Βροντάδο και Ανάσταση, Ερμούπολη και Άνω Σύρα, τα Χρούσσα και η Ντελαγκράτσια, το Δημαρχείο και η Λέσχη Ελλάς, το Πάνθεον και η πλατεία Μιαούλη δίνουν κάποια στιγμή τη θέση τους στα πεδία των μαχών του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 (τα οποία τα ζούμε από τον πιο απρόσμενο γι’ αυτό ήρωα του βιβλίου, με αυθεντικότητα, ρεαλισμό και συγκίνηση), στην Ελληνογαλλική Σχολή του Αγίου Ιωσήφ στην οδό Πινακωτών (σημερινή Χαριλάου Τρικούπη), όπου τα μαθήματα, οι προσδοκίες, τα όνειρα, τα σχέδια, το πρόγραμμα και πολλά άλλα δίνονται με ζωντάνια («…τα φτωχοκόριτσα των νησιών αποτελούσαν την προσφορότερη δεξαμενή για υποψήφιες μοναχές», σελ. 277) καθώς και στην Αθήνα των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, με την πλατεία Λουδοβίκου και του Ψυρρή, τη Βλασσαρού την εποχή που αναζητούνταν χρήματα για απαλλοτρίωση των οικιών ώστε να γίνουν οι ανασκαφές που μας χάρισαν την αρχαία αγορά όταν τελικά αυτό επετεύχθη χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του 1930, τις εφημερίδες «Σκριπ» και «Εμπρός», τα φιλολογικά σαλόνια του «Παρνασσού», τα Ευαγγελικά γεγονότα του 1901 με το πλούσιο παρασκήνιο και τις τραγικές εξελίξεις, την καθημερινότητα της πάμπλουτης οικογένειας του Λουδοβίκου Φιξ στο Ηράκλειο Αττικής (τότε Αράκλι) και πώς συνδέονται με τους υπόλοιπους Έλληνες βαυαρικής καταγωγής που έμειναν μετά την έξωση του Όθωνα, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχτισαν το Ηράκλειο Αττικής (Πίτλιγγερ, Κάρολος Μπαρτ και Γουλιέλμος Μπεκ κ. ά.) και που είχαν συγγένειες και άλλες επαφές με τους επίσης καθολικούς Συριανούς κ. π. ά.

Στη «Σύρα Σάκρα» δεν έχουμε όμως μόνο ένα ιστορικό φόντο, όπως τον ατυχή πόλεμο του 1897 με την αντίστοιχη επίταξη που αλλάζει για πάντα τις ζωές των ηρώων του μυθιστορήματος, δεν έχουμε μόνο απλές αφηγήσεις και ανατροπές, έχουμε και μια κοινωνία με προξενιά, προίκες, αποδοχές και απορρίψεις, όπου μέσα σε όλα αυτά φουντώνει ο έρωτας, καταπατώντας κανόνες και στεγανά, φέρνοντας τα πάνω κάτω, έχουμε γυναίκες που δέχονται τη μοίρα τους αλλά και που πατάνε πόδι στην πατριαρχία και στην ανδροκρατία, έχουμε στερεότυπα που κράτησαν μέχρι σήμερα («Η τρυφερότητα ήταν δουλειά των μανάδων, οι πατεράδες αγαπούσαν με αυστηρότητα», σελ. 656), έχουμε τη δύναμη της συγχώρησης, έχουμε πολλά θέματα που ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου δίνοντας άφθονη τροφή για σκέψη πάνω σε ζητήματα που παραμένουν ως και σήμερα επίκαιρα, στοιχεία που κάνουν το μυθιστόρημα μια αξέχαστη αναγνωστική εμπειρία. «Σύρα Σάκρα», γραφή μπουόνα!

Πρώτη δημοσίευση στο site μου: https://www.vivliokritikes.com/%cf%83...

[Eleanna Manesi · Rating 4 out of 5]

Η ιστορία της Σύρου, αλλά και της Αθήνας, των αρχών του 20ου αιώνα, μέσα από τη ζωή της Ιουλία Περσελή, της Καρμελίνας Ρούσσου, Αριέττας Γιασεμολάδα, αλλά και του Γιάννη Περσελή, της Τερέζας, του Στρατή Σορώπου, του Νικόλα Σορώπου, και του Παντελή.

Ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα με πολλές πληροφορίες για τα γεγονότα της εποχής, όπως το γλωσσικό ζήτημα, αλλά και για την ιστορία της Σύρου και της Αθήνας, όπως το πώς έγινε η Σύρος πλούσια και ισχυρή και το ποιοι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών της Αθήνας πχ τσο σημερινό Νέο Ηράκλειο.
Οι χαρακτήρες είναι πολυδιάστατοι και γι’ αυτό προκαλούν έντονα συναισθήματα, τόσο συμπάθειας όσο και αντιπάθειας. Επίσης οι πρωταγωνιστές, ειδικότερα οι γυναίκες, προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να ζήσουν μια ζωή όπως την επιθυμούν οι ίδιοι και όχι ο κοινωνικός και οικογενειακός περίγυρος.
Επιπλέον δίνει μια αληθοφάνεια στο βιβλίο η χρήση της γλώσσας της συγκεκριμένης εποχής αλλά και η αναφορά σε ποιήματα, βιβλία και εφημερίδες που διάβαζαν τότε.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε.

[Skorofido Skorofido · Rating 5 out of 5]

Ρομάντζο… αλλά από τα ρομάντζα, αυτά τα καλά, τα αισθηματικά, που φτάνοντας στην τελευταία σελίδα, έχεις αυτό το «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» αλλά το θέλεις ως αναγνώστης, είναι αυτό που περίμενες να γίνει σε όλο το βιβλίο κι όχι αυτό το ψεύτικο που βλέπεις πως ο συγγραφέας θέλει να σου το σερβίρει ντε και καλά σαν μουρουνόλαδο γιατί είναι για το καλό του βιβλίου και για το κακό της λογοτεχνίας.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται κυρίως στη Σύρα στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά έχει και μία Αθήνα που προσπαθεί να βρει τα πατήματά της ως μία ανερχόμενη πρωτεύουσα ενός αστικού(?) κράτους και ολίγον εξωτερικό όπου κάθε λιμάνι και καημός…
Η Σύρος πρωταγωνίστρια, οι κάτοικοι της, η ιστορία της, καθολικοί και ορθόδοξοι, η ναυτοσύνη και μια αστική τάξη που μοιάζει πλέον μακρινή…
Βιβλίο πολυπρόσωπο, βιβλίο page turner, βιβλίο που ισορροπεί με πολύ ωραίο τρόπο τα ιστορικά, κοινωνιο-πολιτιστικά και μυθοπλαστικά στοιχεία…
Πέρασα ωραία μαζί του, ήταν ένα βιβλίο τίμιο, είχε και συγκίνηση, είχε και άρωμα άλλης εποχής, είχε και έρωτα… ό,τι πρέπει για ένα καλό ρομάντζο του καλοκαιριού…

[Anastasia Kay · Rating 5 out of 5]

Δεν υπάρχει βιβλίο της Μεταξίας Κράλλη που να μην αγάπησα,εκτος ίσως από το Κάπου χωρίς να το ξέρουμε
Όμως αυτο εδώ μαζί με το Κάποτε στη Σαλονίκη ειναι τα κορυφαία της θεωρώ.
Εξαιρετικό στήσιμο ενός ολόκληρου κόσμου, της Συριανης κοινωνίας μαζι με ένα πολύ όμορφο, δυνατό, συγκινητικό στορυ.
Πραγματικά το απόλαυσα και παρά τον όγκο των σελίδων του, ούτε στιγμή δεν με κούρασε.

[Nafsika · Rating 5 out of 5]

Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο !! Ποσο ωραια απεικόνιση της εποχής , της ηθογραφίας , των εθίμων ! Πόσο δυνατά συναισθήματα!! Τι αληθινοί ήρωες !! Ειλικρινά με κράτησε μέχρι το τέλος ! Δεν ήθελα να τελειώσει ! Ένα βιβλίο πολύ καλογραμμένο , στο οποίο φαίνεται η δουλειά της συγγραφέως με την εποχή και τα ήθη κ έθιμα αυτης! Πολλά μπράβο γιατί όλες οι ιστορίες και οι χαρακτήρες είχαν μέσα τους ψυχή !

[M Vidali · Rating 5 out of 5]

Μία άλλη εποχή πραγματικά ζωντάνεψε, χάρη στις υπέροχες περιγραφές και αναπαραστάσεις της Κράλλη, στις σελίδες αυτού του βιβλίου.  Πλούσιοι και φτωχοί, μεροκαματιάρηδες και ξεπεσμένοι αριστοκράτες, διανοούμενοι και επιχειρηματίες . "Έζησα" μαζί με τους ήρωες και όσους σχετίζονται μαζί τους: όνειρα, πάθη, αγωνίες,  χαρές, λύπες και γεγονότα της ιδιαίτερης συριανής καθημερινότητας του τέλους του 19ου αιώνα.

[Mina · Rating 5 out of 5]

Χαρισματική για άλλη μια φορά στη γραφή της η συγγραφέας. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η τόσο ενδελεχής έρευνα της για γεγονότα, ανθρώπους, γλώσσα, ιδιωματισμούς, που νόμιζες ότι ζούσε κι η ίδια εκείνη την περίοδο εκεί και σου τα μετέφερε από πρώτο χέρι. Η προσοχή της στη λεπτομέρεια εντυπωσιακή. Και παρόλο που πρόκειται για βιβλίο 700 σελίδων, δεν ένιωθες καμιά φορά κάτι περιττό, κουραστικό, φλύαρο και αχρείαστο.

[katerina fot · Rating 5 out of 5]

Υπέροχη ιστορία, εξαιρετικές περιγραφές, ήρωες που σε παίρνουν από το χέρι και σε ταξιδεύουν με τα πάθη τους και τα λάθη τους. Σαν συνοδοιπόρος λοιπόν, λυπήθηκα, χάρηκα, θύμωσα, απογοητεύτηκα, εξοργίστηκα, πανηγύρισα, και καταβρόχθισα τις 700 σελίδες του βιβλίου με μια ανάσα! Ποτέ δε με απογοητεύει η κυρία Κράλλη, νομίζω όμως πως ετούτο εδώ, είναι το καλύτερο της έργο μέχρι στιγμής!

[Anthi Poza · Rating 5 out of 5]

Για μια ακόμα φορά η κ. Κράλλη μας ταξίδεψε σε μία άλλη εποχή και γίναμε κι εμείς συνοδοιπόροι στις περιπέτεις τον πρωταγωνιστών και νιώσαμε πως είναι να ζεις σε εκείνη την εποχή. Πραγματικά υπέροχο! Περιμένω πως και πως να έρθει η στιγμή για το επόμενο έργο της.

[Ντίνα Βαρδάκα · Rating 4 out of 5]

Διαβάζεται ευχάριστα. Από τα καλά του είδους που έχουν κατακλύσει την ελληνική λογοτεχνία χωρίς όμως να κάνει και τη διαφορά που θα το ξεχωρίσει. Παρόλο το μέγεθος του δεν γίνεται κουραστικό και σου κρατάει όμορφη συντροφιά.

[Ντίνα · Rating 5 out of 5]

Ίσως το πιο καλογραμμένο βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο καιρό.... Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, σε ταξιδεύει στη Σύρο ( και όχι μόνο!) του 19ου αιώνα... Πολύ παραστατικό, με πλήρεις χαρακτήρες και μία αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω....

[vagia · Rating 5 out of 5]

Τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλίο..
Την αφήγηση που ρέει τόσο όμορφα, τις εικόνες, τα συναισθήματα, τους χαρακτήρες, τα πάθη και τα λάθη των ηρώων, μια ολόκληρη κοινωνία με τα ήθη και τα έθιμα της, θύμησες μιας αλλοτινής εποχής..υπέροχο!

[Sevi Koutraki · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο που σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες του και σε κρατά σε αγωνία μέχρι το τέλος. Νιώθεις πως οι πρωταγωνιστές είναι φίλοι σου και νιώθεις την αγωνία τους. Υπέροχη γραφή!

[Katerina Charokopou · Rating 5 out of 5]

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα εποχής που δε ταξιδεύει σε σοκάκια της ιστορίας με εφαλτήριο την αγαπημένη Σύρο..

[Giota Oikonomou · Rating 3 out of 5]

Ακολουθώντας την από το πρώτο της βιβλίο αυτό λίγο με δίχασε. Περίμενα κάτι παραπάνω και απογοητεύτηκα. Θα περιμένω για το επόμενο της ώστε να δώσω άλλη μία ευκαιρία.

[Nantia · Rating 5 out of 5]

Υπέροχχο βιβλίο. Υπέροχος τρόπος εκφράσης. Υπέροχοι διάλογοι, καλοδουλεμένο. Μπορεί να φταίει που αγαπαώ τη Σύρο.
Λατρεμένο βιβλίο.

[Lydia Theodorakou · Rating 5 out of 5]

ενα από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου
έρωτας δίχως φορτουνες δεν είναι έρωτας
αχ καπετάνιο !🫡🧑🏽‍✈️

[Ada Margaritis · Rating 5 out of 5]

Ένα μυθιστόρημα εποχής, όχι απλώς καλογραμμένο - τόσο δομικά όσο και εκφραστικά - αλλά και με ιδιαίτερο λογοτεχνικό χαρακτήρα. Ρέει αβίαστα σ' όλο το βιβλίο η ικανότητα της συγγραφέως να εντάσσει τη μυθοπλασία της μέσα σε ένα άρτια ζωγραφισμένο ιστορικό πλαίσιο. Υπάρχει μια αξιοπρέπεια και ένα επίπεδο στη γραφή που δεν συναντά κανείς συχνά στη σύγχρονη λογοτεχνία. Έχουν περάσει κάποιοι μήνες από τότε που το διάβασα και ακόμα αισθάνομαι νοσταλγικά τη γλυκιά επίγευση που μου άφησε αυτο εδώ το έργο.