Jump to ratings and reviews
Rate this book

少年

Rate this book
お前の指を、手を、腕を、胸を、頬を、瞼を、舌を、歯を、脚を愛着した。僕はお前に恋していた――。相手は、旧制中学の美しい後輩、清野少年。寄宿舎での赤裸々な関係と青春の懊悩を、若き日の日記や手紙を手がかりに、五十歳の川端は追想し、書き進めていく。互いにゆるしあった腕や唇、震えるような時間。嫉妬、反発、唐突に訪れた京都嵯峨での夏の別れ……。自分の心を「畸形」と書き、精神のひずみを自覚していた川端にとって、あの愛の日々は何だったのか。二度と会わなかった少年との愛惜の日々を一篇の小説に作品化させ、人生の寂寞を滲ませる。川端文学の知られざる名編。

192 pages, Paperback

First published January 1, 1948

12 people are currently reading
167 people want to read

About the author

Yasunari Kawabata

427 books3,824 followers
Yasunari Kawabata (川端 康成) was a Japanese short story writer and novelist whose spare, lyrical, subtly-shaded prose works won him the Nobel Prize for Literature in 1968, the first Japanese author to receive the award. His works have enjoyed broad international appeal and are still widely read today.
Nobel Lecture: 1968
http://www.nobelprize.org/nobel_prize...

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
22 (12%)
4 stars
46 (25%)
3 stars
79 (44%)
2 stars
26 (14%)
1 star
5 (2%)
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
Profile Image for Valentina | Hikarisshelf.
221 reviews51 followers
January 3, 2021
«Questa intimità somiglia all’affetto verso l’altro sesso; l’amore di un ragazzo è così. Per me era uguale all’amore per la famiglia. Gli spiriti affini si riconoscono quando si incontrano, quando non si trovano non si acquietano. Tuttavia non era omosessualità.»⁣

Miyamoto, ormai cinquantenne, scrivendo il racconto “L’adolescente” narra la sua storia d’amore con il giovane Kiyono unendo a parti dei suoi diari, temi scolastici, lettere, e romanzi incompiuti i suoi attuali pensieri che lo portano a riflettere sulla sua vita e sulla natura del loro legame.⁣

Dagli scritti più giovanili di Miyamoto appare chiaro il rapporto che ha con Kiyono: i due sono uniti da un dolce legame dove prevale il contatto fisico e il romanticismo che tuttavia si affievolisce con gli anni per poi tornare ad ardere come in gioventù.⁣

Lo stile risulta molto difficile da seguire, quasi confusionario in quanto è uno stream of consciousness molto descrittivo che si basa su associazioni non lineari né cronologiche: gli eventi sono raccontati in retrospettiva disponendo accanto fatti accaduti in quattro diversi piani temporali ed è quindi difficile immedesimarsi.

Il narratore risulta inaffidabile, ammette di non avere la chiave di lettura degli eventi e specula sul loro significato cambiando spesso interpretazioni. Ciò è dovuto al conflitto interiore provocato dall’influenza occidentale della sessuologia e della medicina che lo porta a pensare all’omosessualità come sbagliata e contro natura. Miyamoto ha quindi una visione ambivalente sull’amore omosessuale che lo accompagnerà fino alla presa di coscienza finale.⁣

Se da un lato i pensieri di Miyamoto sono molto presenti, la voce di Kiyono rimane sullo sfondo, non si sente fino alla fine. Egli incarna le tre caratteristiche distintive del fanciullo: tratti del guerriero, androginia e sacralità che lo rendono una figura misteriosa e quasi angelica.⁣

Un racconto a tratti autobiografico sicuramente importante, seppur difficile da seguire.⁣
Profile Image for Victor Morosoff.
377 reviews117 followers
August 21, 2015
Jurnalul lui Kawabata a inceput sa ma atraga progresiv, pe masura ce ii parcurgeam paginile, pana cand m-a prins in mrejele sale voalate. Simplu, dar totusi definitoriu pentru o epoca si o varsta deosebite. In urma sa ramane, parca, o boare racoroasa ce indeamna la aprofundarea operei marelui scriitor japonez. 3,7/5
Profile Image for Read me two times.
527 reviews2 followers
December 7, 2020
Mi dispiace molto non dare di più a questo racconto, ma l'edizione e la traduzione non me lo consentono...

Fortemente autobiografico, è un continuo avanti e indietro nella vita dello scrittore, con particolare focus sulla sua "amicizia" con un compagno di scuola.

Kawabata è bravissimo a girare intorno alle cose, a farci apprezzare la bellezza di una singola lucciola su una vasca all'aperto, a non nominare e a farci sentire.
Profile Image for Ana Granados.
156 reviews3 followers
July 10, 2024
Algunos de los relatos son de los más flojos que he leído de Kawabata. El de "Su segundo matrimonio" me recordó, en cierta manera, a los de Kazuo Ishiguro, con un protagonista que no acaba de entender lo que está pasando a su alrededor, que parece continuamente desubicado.
Quizá mi favorito fue el de "Las bailarinas", con esos personajes duales.
Profile Image for Sephreadstoo.
666 reviews37 followers
December 20, 2020
Racconto inedito in Italia, "L'adolescente" è un'opera con richiami fortemente autobiografici. L'io narrante, Miyamoto Yasunari, è un autore che sta curando la pubblicazione della sua opera omnia in occasione dei suoi cinquant'anni e condivide con Kawabata Yasunari, non solo nome e professione, ma anche età.

E così, ripercorrendo la sua vita, Miyamoto ritrova nei suoi scritti giovanili Kiyono, suo compagno di stanza durante l'adolescenza che è stato ben più di un semplice amico. Kiyono non è stato solo la persona con cui Miyamoto ha esplorato l'intimità e la sessualità per la prima volta, ma gli ha anche fatto scoprire la grande passione per la scrittura.

Purtroppo, non sono riuscita ad apprezzare questo libro, forse per le troppe alte aspettative: infatti, mi aspettavo di trovare lo stesso Kawabata che ho amato in altre opere per l'incredibile eleganza dello stile. Qui, non l'ho trovato, penso che la traduzione sia stata un po' troppo acerba, certamente non aiutata da come Kawabata ha voluto strutturare il libro tramite lettere, manoscritti e pagine di diario, un carattere estremamente frammentario che ha contribuito al mio tiepido giudizio.

FUN FACT: strettamente collegato a questo libro è un'altra opera di Kawabata, "La danzatrice di Izu", che ho da poco recuperato ma non ancora letto. Citato spesso come opera dello stesso Miyamoto, è un romanzo breve che tratta come "L'adolescente" di un primo amore.
Profile Image for Barbulescu Diana.
26 reviews2 followers
September 22, 2015
Am început să citesc această carte cu gândul că voi explora universul adolescentului Kawabata; mai citisem Dansatoarea din Izu și vroiam să văd începuturile literare ale acestui scriitor japonez.
Jurnal de la șaisprezece ani este o redare a unor pagini de jurnal scrise de adolescentul Kuwabata, completate pe alocuri de autorul de 50 de ani, care manifesta uimire față de propriile rânduri, el deja uitând aceste zile, si lamentare ca acele randuri nu am valoare literara. (Cred ca e un om foarte critic cu el insusi si cu creatia sa.)
Jurnalul a fost ținut de autor în timpul ultimilor săptămâni de viață ale bunicului, și mi-au adus aminte de ultimile zile de viață ale bunicului meu, care s-a stins tot din cauza unor boli și care spre sfarșit era la fel de neputincios ca și acest bunic.
Adolescentul e o piesă pusă laolaltă din mai multe surse - jurnal, fragmente de scrisori scrise pentru Kiyono, fragmente de scrisori primite de la Kiyono. De la început am intuit că nu o să am parte de tot. Adolescentul aflat la internat vorbește despre colegii de camera, în special Kiyono cu care are o relație specială (care nu e așa de platonică cum scrie pe copertă), și despre interacțiunile sale cu secta Omoto căreia Kiyono ajunge să i se alăture ulterior. Avem și o imagine a culturii literare a elevului în acest moment, fiind pomenite multe dintre cărîile pe care le cumpara sau le împrumuta și pe care le citea chiar și la școală. Ceea ce nu îmi place aici este sentimentul de ”incomplet”, sau de ceva pus laolalta, un pic incoerent ca fir epic (autorul revine asupra unor lucruri pe care le-a spus anterior, face completari sau infirmă câte ceva). Senzația ca autorul lasă deoparte o grămadă de lucruri nu mi-a disparut pe tot parcursul acestei părți. Astfel, am o imagine vagă a acelor zile, care mă lasă cu un gust amar. Aș vrea să pun aceste lipsuri pe seama pierderii memoriei o data cu trecerea anilor, dar însusi Kuwabata spune că va reda numai un fragment sau fragmente din scrisori, sau că nu va povesti anumite întamplari, și atunci ce sa faci? Al doilea lucru care nu mi-a plăcut este faptul că autorul spune clar că după ce a transcris paginile din jurnal și fragmentele de scrisori ale lui Kiyono, a ars toate aceste pagini. Nu știu, eu nu aș putea sa fac asa ceva. Jurnalul tău, hai, treacă-meargă, dar scrisorile primei tale iubiri? Niciodată.
Profile Image for Javier.
222 reviews81 followers
July 20, 2018
«¿Quizás el amor, lo mismo que el agua, fluye con rapidez de un sitio a otro?»

Como lector occidental la literatura japonesa supone para mí un reto y una motivación, y en el caso concreto de Kawabata me ha parecido que leerle equivale a cursar un máster en emoción humana. Más allá de la elevada sensibilidad que se atribuye siempre los autores nipones, los relatos de este volumen exigen, a mi parecer, un bagaje vital experimentado para lograr orientarse en el laberinto lleno de espejismos y caminos sin salida entretejido por unos personajes enfrentados a complejos —y a menudo paradójicos— dilemas existenciales.

Las dos historias centrales dominan el conjunto:

Como el título indica, «Su segundo matrimonio» trata sobre un hombre casado con una mujer que ya lo estuvo anteriormente, y de las relaciones entre ambos y los hijos de ésta. Cuando, a su vez, la hijastra se promete a un hombre y la boda está próxima, empiezan a aparecer voces fantasmales del pasado. Las historias de ambas mujeres, madre e hija, se van trenzando hasta confluir en uno de esos bruscos desenlaces típicos del relato japonés.

Por su parte, «Las bailarinas» —que por su longitud puede considerarse una novela corta— habla de otra familia en la que madre e hija siguen conectadas a un amor del pasado. Ambas se dedican al ballet profesional, y mientras que la madre lleva todo su matrimonio engañando a su marido de alguna forma (pues él conoce este hecho) con un antiguo amante, la hija jamás ha podido lograr olvidar el periodo de su vida, coincidente con su adolescencia y la guerra, en el que bailaba junto a un hombre de quien estaba profundamente enamorada. El moderno influjo occidental que poco a poco va calando inexorablemente contrasta con el misticismo japonés de los budas y los rituales ancestrales. Más que los hechos en sí, el argumento del relato lo construye una cantidad abrumadora de sentimientos y estados de ánimo que hace necesario leerlo con gran detenimiento.

Estas dos narraciones, que además son las de mayor extensión, se pueden considerar con toda justicia obras maestras. Con una atmósfera que recuerda inevitablemente a Hiroshima mon amour, ambas reflejan cómo era la sociedad profundamente abatida del Japón de la posguerra, que lucha por reconocerse a sí misma bajo el peso de la derrota y la culpa. Si no le doy cinco estrellas es porque en la selección se han colado otras piezas que resulta imposible poner en la misma balanza. Pese a todo, es una una verdadera maravilla de libro.
Profile Image for Stefania Siano.
Author 8 books55 followers
March 25, 2022
Semplice romanzo o autobiografia?

Non tutti i critici considerano quest’opera autobiografica, ma una cosa è certa, il protagonista del romanzo, lo scrittore Miyamoto Yasunari, ha molte cose in comuni con Kawabata Yasunari.

Per i suoi cinquant’anni Miyamoto decide di curare personalmente la pubblicazione celebrativa dei suoi scritti e proprio tra pagine di diario e riflessioni, il protagonista ripercorre la sua vita che si incentra in particolar modo sul suo amore per un compagno di scuola di nome Kiyono.

Anche se la critica non è unanime nel vederla come un’opera autobiografica, personalmente ho letto questo piccolo volume come se fossero le pagine di vita dell’autore. Particolare che mi ha fatto concentrare su questa chiave di lettura sta nel fatto che molte opere scritte da Kawabata, nel romanzo vengono nominate come storie di Miyamoto.

Di Kawakata ho letto solo il Paese delle nevi che purtroppo non mi ha lasciato poi molto, mentre con L’adolescente c’è un altro tipo di approccio: molto più intimo. La storia si concentra particolarmente sull’amore e le pulsioni del giovane Miyamoto che prova per il compagno Kiyono.

Alle prime pagine ho fatto un po’ di difficoltà nell’ingranare con la lettura perché l’inizio è un po’ confusionario, ma andando avanti si delinea meglio la storia.

Un piccolo libro fatto di riflessioni sull’amore, sulla vita e sulla scrittura di Miyamoto, un romanzo sicuramente da leggere se siete amanti di Kawabata.
Profile Image for Katerin.
104 reviews16 followers
February 20, 2018
Las primeras historias de Kawabata que realmente me hicieron considerar la literatura japonesa después de varias decepciones...

"(...) Y como la belleza femenina encuentra su más elevada expresión en la danza, dejé por ello que tu madre continuara bailando después de nuestro matrimonio. Pero las mujeres no danzan con el espíritu, lo hacen únicamente con el cuerpo. Durante mucho tiempo he visto bailar a tu madre, y sé que es así. Danzar es posiblemente más agradable para las mujeres que ser monjas. Eso es todo. La danza de tu madre no es otra cosa que un sentimentalismo, un sentimiento japonés..."

Y esa últimas palabras "sentimiento japonés" reflejan todos los relatos en este libro que realmente exhalan la visión del Japón que vivía y sentía el autor.
Profile Image for TAMMY.
26 reviews1 follower
March 19, 2023
雖然起初是被「同性愛」勾起興趣,但總覺得僅以「同性愛」概括此書的話太過於表面。

川端康成的日記赤裸裸地紀錄著瑣碎又平淡的日常,讀起來卻不感煩悶無聊,或許是這畢竟為他人於青春所寫的日記,那詳加描寫的是個人內心最真實的想法,或抱怨、或不解、或依戀、或與少年的情感交集,日記總歸還是最貼近自己的,這份欲看透他人隱藏起事物的好奇心確實容易被秘密吸引,藉著日記能彷彿碰觸到本人一般,那些歷歷在目猶如親身體會,冷空氣中肌膚接觸的溫暖也溫暖著我,覺得再也不敢讀下去了,也只能被坐在石頭上的少年凝視著後背道別。

由五十歲的視角檢視十七、八歲的自己會是什麼感受?本書集結了川端康成過往的日記與信件,並在整理的同時增添更多註釋與心得(當然還有一些敗給了年少輕狂的吐槽哈哈哈)。原以為那些書寫下的文字作為一本書籍的內容恐怕雜亂無序,如今卻不得不佩服川端康成統整編排的能力,雖然不一定按著時序呈現,但閱讀當下毫不違和且情緒完全被掌握在那字裡行間。

如前述所說,我覺得僅以「同性愛」概括主題實在太過可惜。事實上,與清野之間難以言喻的情感在書中所佔比例不如我預期來得高,那些生活中的細微瑣事或許才更貫穿於每一日,但講白了《少年》就是日記的形式,平凡的煩惱與平淡的味道才是生活吧。而這不起波瀾的人生記敘也道盡川端康成的孤寂,因此才與清野有了連繫。

「這樣的你對我來說就像是救贖的神明,你就是我人生嶄新的驚愕。」

一個皈依於我的他,與另一個獲得救贖的自己,不知道是否能以愛戀之情描摹這段關係,但肯定的是在那個當下,有兩個迷途少年能依偎彼此,能在黑夜降臨時緊握對方的手。如川端康成所寫:「我們不曾提到過愛恨。那愛的開始和後續都相當自然而安穩,輕柔地溫暖著回憶。」

/

〝 我真的喜歡上了清野。
對他說:「成為我的企鵝吧。」
而他也回我:「當然好。」〞

川端康成的浪漫真的長在一些莫名其妙的地方,好喜歡。
Profile Image for Adriana.
4 reviews7 followers
January 6, 2019
Sensibility and purity. I have to read further his work.
66 reviews
March 29, 2021
Un racconto molto personale, con uno sguardo intimo e peculiare della realtà giapponese prima della seconda guerra mondiale. Toccante
Profile Image for 天下子.
82 reviews
March 28, 2022
Assez inintéressant, quelques passages sympas néanmoins.
Profile Image for Noah McMillen.
272 reviews3 followers
February 9, 2023
この本は私にとって読み始めた時難しすぎた。でも、日本語の単語や文法などはいろいろ勉強になった。それで、感謝している。本屋に行って「少年」を買った時小説だと思ったから、自伝だと気づいてちょっとガッカリしていた。選んだのは短く川端康成という名前を認識しただけだった。初めに、検索しなければならなかった言葉が多すぎたけど、だんだん読めば読むほど、この本がもっと読みやすくなってきた。今はこれで上達したように見える。チャレンジしてよかった。本に関しては川端康成の生活は面白かったけど、次回やはり小説を読もうと思う。「雪国」かもしれない。
Profile Image for Florilegium.
69 reviews1 follower
January 8, 2022
Un libro da cui mi aspettavo molto di più onestamente.

Un primo grande problema è il modo in cui i frammenti sono legati insieme, che è confusionario e difficile da seguire. Ed è un peccato, perchè la storia tra Kyono e Miyamoto ha un potenziale immenso che, tuttavia, viene a perdersi nell'intricata successione che oscilla tra il cronologico e il caos.

Un'altra pecca sono i molti refusi e alcuni passi tradotti in maniera decisamente non "grammaticata" in italiano.
Profile Image for Irene Cambriglia.
55 reviews4 followers
December 10, 2020
Non ho avuto la possibilità di apprezzare questo libro, sia per via della traduzione che per la scelta d'ordine delle varie lettere. Purtroppo è una lettura che non consiglio per quanto tratti una tematica importante come l'omosessualità in un periodo storico decisivo come quello della Prima Guerra Mondiale.
Profile Image for 一隻機掰 •ᴥ•ʔ.
43 reviews
November 25, 2023
3.5? 我是沒看出佈局上有什麼精妙處,太自傳性了,反而有點不確定「小說」的部分去了哪兒。畢竟即便用了化名,但書中的「宮本」自己也就是以(基本上按照時序)檢視當時摘抄的日記此一方式,來敘寫這個故事。很難跟回憶錄的體裁區分開來。

盛浩偉卷末導讀有提點到「為何人生階段的巨大變故與身邊友人的死亡,會讓川端開始想要回憶他的同性愛往事」。我自己是覺得川端這本主軸說是同性愛,結構卻又很怪,好像還有什麼要說而未說。但說有什麼其他重要主題,與之(伊豆舞孃啦、政治立場啦、美學觀點啦⋯⋯)的聯繫又都太過鬆散。

然後我是覺得無論如何,就算是私小說,把它們當成作者生平研究的參考資料來讀就是很,乏味(如果我是作家粉絲可能另當別論——也許此處的問題就出在我不是川端康成的粉絲?)而皇冠新版的註釋很用心到我覺得有點恐怖的地步——把川端當時買來的、借閱的書是什麼出版社是雜誌刊行第幾卷還是單行本都標在上面、もちろんありがたいですが——不知怎地我想到的是昆德拉在《被背叛的遺囑》中講卡夫卡拜託布洛赫死後把他作品燒毀,單純因為他就是不好意思讓其中某些很私密或寫很差的文章問世、被別人翻被別人考據。當然這兩者也許不能完全類比畢竟川端是自己寫了《少年》這部小說。但連我這個讀者,在翻附錄的日記時都有種,うわ怖,我要是川端絕對不要這樣,みたいな。
Displaying 1 - 22 of 22 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.