สวรรค์ประทานพร เล่ม 4

สวรรค์ประทานพร #4

by Mò Xiāng Tóng Xiù, 墨香铜臭, โม่เซียงถงซิ่ว

‘เซี่ยเหลียน’ สูงส่งเป็นถึงไท่จื่อผู้อุทิศตนช่วยเหลือปวงประชา
ด้วยวัยเพียงสิบเจ็ดปีก็บรรลุขึ้นสวรรค์เป็นที่จดจำไปทั่วหล้า
ทำการสิ่งใดล้วนเก่งกาจปราดเปรื่อง ผู้คนต่างกล่าวว่าเขาเป็นลูกรักของสวรรค์
กระทั่งเกิดเหตุพลิกผัน ทำให้เขาถูกขับออกจากสวรรค์ถึงสองครั้ง
เป็นเหตุให้พลังเวทถูกผนึก ต้องลงมาอยู่ในโลกมนุษย์
ชีวิตตกต่ำกลายเป็นที่เย้ยหยันไปทั่วทั้งสามภพ
ไร้สาวก ไร้ธูปเทียน ไร้คนเซ่นไหว้บูชา ถูกผู้คนลืมเลือน
ต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการเก็บขยะ ถูกจดจำว่าเป็นเทพขยะและเทพโรคระบาด
ใครต่างก็คิดว่าเขาจะต้องตกต่ำไม่อาจฟื้นคืนสู่สวรรค์ ต้องเข้าสู่ทางสายมารเป็นแน่
แปดร้อยปีต่อมา เขาก็กลับขึ้นสวรรค์อีกเป็นครั้งที่สาม สร้างความสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว
ทว่าขึ้นสวรรค์ครานี้เขาได้แต่รำพึงรำพัน...
เฮ้อ ใครบอกว่าเป็นเทพสบาย เก็บขยะยังง่ายกว่าเป็นเทพนัก
เพื่อชดใช้หนี้สวรรค์ เขาจึงรับภารกิจลงไปยังโลกมนุษย์
ทำให้เขาได้มีโอกาสพบกับ ‘ฮวาเฉิง’ หรือพิรุณโลหิตเชยบุปผา
ราชาผีผู้ออกมาจากบรรพตถงหลู สาวกคนสุดท้ายและเพียงคนเดียวของเขาตลอดกาล
“หากฝันของท่านคือช่วยเหลือปวงประชา เช่นนั้นฝันของข้า ก็คือท่านเพียงผู้เดียว”

Genres: Yaoi, Fantasy, Fiction

352 pages, Paperback

Published March 26, 2022

About the author

Associated Names:
* 墨香铜臭 (Chinese)
* Mò Xiāng Tóng Xiù
* โม่เซียงถงซิ่ว (Thai)
* 묵향동후 (Korean)
* Мосян Тунсю (Russian)

Reviews

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

โมเม้นท์กระนายเริ่มมีเยอะขึ้น


อ่านไปอ่านมา คือมีแต่เรื่องอีรุงตุงนังของบรรดาเทพเซียนบนสวรรค์ที่ก่อเรื่องไม่ดีๆ ไว้ในอดีต เฮ้ออ ละเหี่ยใจ สรุปเทพบางองค์เลวกว่ามนุษย์ทั่วไปอีกนะเนี่ย มาตรฐานในการบรรลุเป็นเทพเซียนคืออิหยัง😅 ทำไมฮวาเฉิง ราชาผีดูเป็นคนดีสุดในเรื่อง55555

[Celeste · Rating 5 out of 5]

สปอยแหลกลาญ ถ้ายังไม่อ่านอย่าเพิ่งอ่านดีกว่าค่า^^
.
.
.
.
.


เป็นเล่มที่ถ้าเป็นนิยายฝรั่งคงตั้งชื่อตอนว่า Xie Lian And The Black Water ดีที่จบไม่ค่อยค้างเท่าไหร่ค่ะ

และเป็นเล่มที่คนโสดนั่งกินอาหารหมาพูนเต็มจานค่ะ 555 อะไรมันจะช่างหวานไหวสีชมพูปิ๊งอะไรจะขนาดนั้น คุณ ๆ HuaLian เค้าจัดเต็มพิกัด คืนกำไรให้ผู้อ่านสุด ๆ แถมมีกระจายตลอดเล่ม พอกำลังจะเครียดกับดราม่าของเจ้าวายุ เจ้าวารีกับราชาผีดำมหากาฬก็มีเบรกด้วยซีนชมพูจ๋าตลอดเวลา แบบอ่านไปยิ้มปากฉีกเหมือนคนบ้าไปพร้อมกันกับรันทดสลดใจไปด้วย คงอ่านนอกบ้านไม่ได้แน่นวลค่ะ 😂❤️

เล่มนี้เค้าจูบกันกอดกันโอบอุ้มกอดไหล่กอดเอวกันตลอดเวลา แต่เค้าว่านี่มันเรื่องจำเป็นอะค่ะ จูบก็ไม่ใช่จูบซะหน่อย ถ่ายทอดพลังเวทต่างหากผายปอดช่วยชีวิตต่างหากเจ้าอย่าคิดมากสิ!! 555 🤣

ขอแอบต่อว่าฮวาเฉิงหน่อย ไม่รู้คุณน้องชายราชาผีผู้นี้เค้าคิดยังไง อยู่ดี ๆ พูดขอแต่งงานขึ้นมาเฉย ๆ ความรักความบูชามันล้นทะลักใจจนอดพูดไม่ได้หรือไงไม่รู้ค่ะ แต่พอองค์ชายฟังแล้วแตกตื่นสติหลุดออกจากร่างก็มาบอกว่าล้อเล่น!! อันนี้ไม่ดีนะคะ เรื่องแบบนี้พูดเล่นได้ไงกัน 😤 สงสารเซี่ยเหลียนเป็นเงามืดในใจเลย หลังจากนั้นว่าหยอดอะไรไปประมาณชวนไปอยู่บ้านที่เมืองผีด้วยกันก็ไม่เขินเท่าไหร่เพราะคิดว่าเจ้าเด็กชุดแดงนี่กำลังโกหกพูดเล่นอีกหรือเปล่านะ

แถมพอมีชาวบ้านเห็นหน้าตาดีทำงานเก่งอยากขอไปให้ลูกสาวที่บ้านกันยกใหญ่ ก็บอกว่ามีภรรยาแล้วอยู่ที่บ้านอีก เค้าคนนั้นทั้งสูงส่งทั้งงดงามทั้งกล้าหาญมีเมตตาเป็นเชื้อพระวงศ์อย่างแท้จริง ชอบเค้ามากตกหลุมรักมาตั้งแต่ยังเด็กน้อย พยายามหนักมากเพื่อเอาชนะใจใครคนนั้นให้สำเร็จ คนอ่านถึงกับช็อคว่ากล้าบอกกล้าพูดเนอะ แต่องค์ชายของเราไม่กล้าคิดว่าเป็นตัวเองอะค่ะ คิดว่าเป็นลูกสาวผู้ดีสักคน เลยยิ่งสงสารใหญ่ เฮ้อ จะหยอดแท้ ๆ ได้ผลตรงข้ามจนคนที่ตัวเองบอกว่าชอบเจ็บปวดใจชัด ๆ เจ้าเด็กบ้านี่ อ่านไปอยากโอ๋เซี่ยเหลียนไปว่าไม่เป็นไรนะเดี๋ยวภายหลังท่านก็จะรู้เอง 🥲

แต่นี่คือแสดงว่า เจ้าเด็กชุดแดงนี่เห็นองค์ชายเป็นภรรยาในอนาคตสินะ เลยเข้าใจพฤติกรรมที่ผ่านมาเลยว่าทำไปทำไมขนาดนั้น 555

ความหวานความจีบกันแบบอยู่ในโลกสองเรานี่มันล้นทะลักซะจนคุณพี่เผยหมิงสังเกตเห็นค่ะ!! ชงใหญ่ หลายรอบด้วย แอบตกใจนึกว่าเป็นแนวศัตรูเซี่ยเหลียนซะอีก ที่แท้คุณพี่เค้าเป็นบาริสต้าใหญ่อย่างนั้นเองเหรอคะเนี่ย 555

จบความหวานจนเบาหวานจะขึ้นตาตัดขาไปความจริงจังในเล่มบ้างค่ะ

อ่าน Black Water Arc จบแล้วนี่เอามือกุมขมับเลย คือคนผิดอะเห็นชัด ๆ เลยว่าคือเจ้าวารี ซืออู๋ตู๋ พี่แกทำไปเยอะเกินขอบเขตมากกอะค่ะ สับเปลี่ยนดวงชะตาจากรุ่งโรจน์จนตกต่ำพาคนรอบข้างตายไปด้วยทั้งตระกูล นี่มันทุเรศเลยอะ ถึงจะทำเพื่อน้องชายแต่พอได้เป็นขุนนางเทพชั้นบนแล้วกะอีแค่เจินเซียนปากเปล่านี่ก็น่าจะจัดการง่าย ๆ หรือเปล่า เซี่ยเหลียนไม่เหลือพลังเวทแล้วยังจัดการมันได้เลย จะไปทำคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกันชะตาชีวิตปั่นป่วนได้ไงกันคะ

ถ้าเราเป็นเฮ่อเสวียนเราอาจไม่ใจดีเท่าเค้าก็ได้ รู้สึกยังไม่สาสมกับความผิดที่ทำให้ทรมานมาหลายร้อยปี คงจับแล่เนื้อเถือหนังทุกวันแล้วให้น้องชายที่รักนักรักหนาเป็นคนทำด้วย จะไม่ให้ตายง่าย ๆ แบบนี้หรอกฉืบเดียวเลือดกระฉูดหัวหายตายนี่มันง่ายไป เอ้ะ ทำไมเราดูโรคจิตกว่า สงสัยอิน 🥶

สงสารเจ้าวายุ ซือชิงเสวียน น้องเค้าไม่รู้อะไรด้วยเลย แต่ก็เพราะไม่รู้นี่แหละเลยทำให้เฮ่อเสวียนยิ่งโกรธมากขึ้นล่ะมั้งคะ เสพสุขสบายใจบนกองเลือดตระกูลเค้าแบบนี้

แต่เราว่าพวกเค้ามีมิตรภาพกันจริงนะ ถ้าไม่ได้พบกันลักษณะนี้ก็น่าจะเป็นเพื่อนรักกันได้ ดูเค้าสนิทสนมกันอยู่นะคะ เจ้าวายุซือชิงเสวียนชวนเจ้าพสุธาพี่หมิงอี๋ไปไหนก็ไป ชวนไปทำอะไรบ้าระห่ำยังไงก็ไป แถมไม่ได้วางยาอะไรเลยที่ไปด้วยก็แค่ไปเป็นเพื่อนอะ ชวนแปลงเป็นสตรีก็เอาไงก็เอากันด้วย นี่เพื่อนสนิทมาก ๆ เลยนะ เป็นเราจะทำให้ขนาดนั้นเลย ไปด้วยแบบเป็นตัวเอง(?) ไม่สลับเพศก็น่าจะพอแล้วหรือเปล่า

ถึงจะบอกว่าเจ้าวายุจะได้ตายใจ ลงทุนปลอมตัวเป็นเจ้าพสุธาหมิงอี๋มาตั้งแต่ฝ่ายนั้นบรรลุขึ้นสวรรค์ใหม่ ๆ มาสนิทสนมด้วยก็เพื่อล้างแค้น แต่ความจริงแล้วก็สนุกไปกับความร่าเริงแจ่มใสของเจ้าวายุด้วยล่ะมั้ง เป็นคนที่น่าเป็นเพื่อนด้วยจริง ๆ คนนี้ ❤️ ไม่งั้นคงไม่มีมาบอกว่าตอนนั้นข้าเตือนแล้วให้เจ้าไม่ต้องไปหาเจ้าวารีอีก อาจจะอยากยกเว้นไว้สักคนให้ล่ะมั้ง เสียดายเลย

ถึงจะแค้นยังไง แต่ในใจลึก ๆ ก็รู้ว่าคนผู้นี้ไม่ได้อยากทำร้ายเค้า แถมซือชิงเสวียนก็รักเค้าเป็นเพื่อนแท้ ๆ ด้วย ก็คงได้รับความอบอุ่นใจมาบ้างไม่มากก็น้อย คนเราถ้าไม่ได้จิตผิดปกติจริง ๆ ก็อดไม่ได้หรอกที่จะอยากมีเพื่อนมีครอบครัวไว้คุยไว้คบหากันบ้าง เศร้าแทนเฮ่อเสวียนเลย หลังจากแก้แค้นได้สำเร็จแล้วจะเอาไงต่อ อยู่ต่อไปคนเดียวแบบเฉา ๆ งั้นเหรอ จะตายก็คงไม่ได้ก็ตายแล้วนี่นาถึงได้เป็นราชาผีมหากาฬ

เฮ้อ อ่านไปตับพังไป ดีที่ไม่ขยี้มากอย่างเมืองอี้ในปรมาจารย์ลัทธิมาร คือไม่ได้บรรยายตั้งแต่แรกพบ คบหากันยังไง ก่อนมาสู่จุดจบแบบเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนี้ เพราะแค่นี้ก็เยอะแล้วค่ะ คุณชายบ้านดี ๆ ต้องมาตกต่ำนี่ก็ตั้งแต่องค์ชายรัชทายาทของเราละ เวลาอ่านเรื่องแบบนี้แล้วมันหดหู่ใจมากค่ะ

ถ้าเป็นเราคงรับไม่ไหว มันสูงสุดแล้วลงไปต่ำสุดเลย ไม่มีตรงกลาง เซี่ยเหลียนปรับตัวให้คิดบวกใช้ชีวิตปกติได้ก็เก่งมาก ๆ รอดูซือชิงเสวียนว่าจะโดนพี่เฮ่อพาไปไหนต่อค่ะ มันคงแย่มากไม่ต่างกันหรอก น่าสงสารกว่าด้วยตัวเองไม่ได้ทำผิดคิดร้ายจากหัวใจเลยต้องมาโดนแบบนี้ จะปรับตัวให้มีชีวิตชีวาเหมือนตอนเป็นเจ้าวายุได้อีกหรือเปล่าอะนะคะ

กงกำกงเกวียนล่ะนะ ตอนอ่านเล่มนี้ก็คิดถึงคำนี้ตลอด

รอเล่ม 5 ค่ะ^^ จริง ๆ ตั้งแต่ก่อนไปด่านป้านเยว่เล่มหนึ่งมีตัวละครนึงหายไปยังว่าจะตัดทิ้งแบบนี้เลยหรือเปล่านะ แต่ตอนสุดท้ายของเล่มนี้ฮวาเฉิงพูดถึงมันขึ้นมาอีกครั้ง ว่าใครเป็นคนส่งเจ้าตัวที่กินน้ำไม่ได้มากัน ดีใจที่ผู้เขียนไม่ได้หลงลืมละเลยไป คงมีเฉลยเล่มต่อไปล่ะมั้ง ต้องรอพรีอีกนานแค่ไหนล่ะเนี่ย แค่เล่มนี้กว่าจะมาได้ก็นานเป็นครึ่งปีจากเล่ม 3 เลย แอบเซ็งมากกค่ะ 😂

[Rada Chalapipat · Rating 5 out of 5]

ต้องยอมรับว่าจุดเด่นของซีรี่ส์ชุดนี้ในทุกประเทศที่ตีพิมพ์คือเรื่องความสวยงามของภาพปก ฉบับแปลไทยนอกจากปกสวยแล้วเราชอบการแปลมาก อ่านแล้วลื่นไหลไม่ติดขัด เล่มนี้อ่านทิ้งช่วงจากเล่ม 3 จนลืมรายละเอียดไปหลายส่วน เอาเป็นว่าเล่มนี้มีพล็อตหลักอยู่ที่ตัวละครรองฝ่ายขุนนางเทพ ได้แก่ คู่พี่น้อง "เจ้าวารีและเจ้าวายุ" ซึ่งคนพี่กำลังจะต้องผ่านด่านสวรรค์ครั้งที่ 3 ส่วนคนน้องมาขอความช่วยเหลือจาก #เซี่ยเหลียน อดีตองค์ไท่จื่อนายเอกขุนนางฝ่ายบู๊ที่นิสัยน่ารัก ขี้อาย ฉลาดช่างสังเกตและน่ารักสุดๆให้ช่วยแก้ไขปัญหาเรื่อง "เจินเซียนปากเปล่า" ปีศาจปากเสียที่แช่งใครไว้แล้วมักจะเกิดเหตุร้ายจริงๆตามมา

เล่มนี้จะเน้นไปที่การตามหาตัวเจินเซียนปากเปล่าและหาทางปกป้องเจ้าวายุขุนนางเทพอารมณ์ดีที่เคยช่วยเหลือนายเอกไว้หลายครั้ง ช่วงแรกจะยังเป็นแนวสืบสวนแบบย้อนอดีตเมื่อทีม 3 ขุนนางเทพได้แก่ นายเอก เจ้าวายุ เจ้าพสุธาและ พระเอก #ฮวาเฉิง 1ใน3 ผีมหากาฬฉายา "พิรุณโลหิตเชยบุปผา" หลงเข้าไปในเมืองที่บอกใบ้ถึงอดีตที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นสวรรค์ของเจ้าวายุและบัณฑิตโชคชะตาเลวร้ายผู้เป็นต้นกำเนิดประเพณีแห่ไฟโลหิตที่แทบจะเหมือนขบวนแห่งานฮัลโลวีน

ช่วงท้ายของเล่มนี้ดราม่าและดาร์คขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเจ้าวายุกลายเป็นคนธรรมดา ทีมพระนายและขุนนางเทพแห่งทิศเหนือที่รวมตัวกันเฉพาะกิจเพื่อไปช่วยชาวประมงที่ถูกลูกหลงดึงเข้าไปในวังวนทะเลคลั่งระหว่างทึ่เจ้าวารีกำลังจะผ่านด่านสวรรค์จนทั้งหมดพลัดหลงเข้าไปในถิ่นของ #พรายกาฬจมนาวา ผีมหากาฬคนที่ 2 ที่เปิดตัวอย่างชัดเจนในเล่มนี้ว่าเป็นใคร อ่านแล้วก็อึ้งและสงสารเห็นใจคู่ชิปคู่รองที่ตัวติดกันมาตลอดจริงๆ ยังดีที่มีความกุูกกิ๊กโรแมนติคของคู่พระนายมาแทรกเป็นระยะอยู่ตลอดเล่ม ตั้งแต่ภาพปกที่นายเอกจับมือพระเอกเขียนพู่กันที่ฝ่ายฮวาเฉิงใบ้แล้วก็ใบ้อีกว่ารักเดียวใจเดียว แอบรักผู้สูงส่งมาตั้งแต่เด็ก พระเอกดีงามน่ารักมากจริงๆ ทำเพื่อนายเอกได้ทุกอย่าง ฝ่ายนายเอกก็น่ารัก เชื่อใจและเข้าใจพระเอกมากๆ เล่มก่อนนายเอกถูกคิส เล่มนี้ไท่จื่อเป็นฝ่ายคิสเองเขินเอง เราชอบฉากในเรือโลงศพมากที่สุด อ่านแล้วก็ขำการเปลี่ยนจากร่างน้องซานหลางเป็นพี่ฮวาเฉิงเพราะเรื่องอยู่บนอยู่ล่าง เล่มต่อไปน่าตามลุ้นต่อไปว่าคู่พี่น้องน้ำลมที่หายตัวไปจะจบลงอย่างไร

[Tippy Chee · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้หนุกดี ผีเยอะ นอกจากเรื่องผีลูกกรอกที่ต่อจากเล่มก่อนแล้ว หลักๆ คือขุดอดีตเทพวารีวายุ ที่มาพร้อมๆ กับเจินเซียนปากเปล่า ดราม่าได้ใจ จะว่าไปแล้ว ยังงงๆ อยู่ตั้งแต่เรื่องของเผยซิ่วละนะ ไอ้การฆ่าคนตายเป็นเบือมันทำให้คนกลายเป็นเทพได้ไงอ่ะ หลายๆ อย่างในเรื่องนี้มันเหมือนจะไม่ค่อยสมเหตุสมผลหน่อยๆ อ่านเอาเพลินไปเรื่อยละกัน

ในส่วนของไท่จื่อคนงามกับเจ้าแดงของเขา เจอกันทีก็ได้โอกาสค่อยๆ หยอดกันไป จนตอนนี้ ทั้งเทพทั้งผีทั้งคนอ่านรู้เห็นกันหมดแล้วว่าสองคนเค้าจีบกัน แต่ที่ยังไม่รู้ก็น่าจะมีแค่ไท่จื่อคนเดียวนี่แหละ ฮาๆ

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เนื้อเรื่องส่วนใหญ่เป็นการไขปมของคนอื่น​ ตั้งแต่เล่มแรกๆ​ เหล่าขุนนางเทพก็ดูจะเทาๆ​ บางครั้งยังทำเรื่องที่โหดเหี้ยม​ เลวร้ายได้มากว่าภูตผีปีศาจซะอีก​ ส่วนพระนายมีแฟนเซอร์วิสนิดๆ​ หน่อยๆ​ พอให้หัวใจชุ่มชื่น​ 555

[amya · Rating 4 out of 5]

ด้วยความที่ว่าเล่ม 3 น่าจะดราม่าหนักไปหน่อย ช่วงแรกของเล่ม 4 เลยจะเริ่มเล่าแบบเบาๆ เปิดด้วยเกอเกอสอนฮวาเฉิงเขียนหนังสือให้คนอ่านชุบชูจิตใจสักหน่อย คั่นด้วยคดีลูกกรอกที่ต่อเนื่องมาจากเล่มก่อน แล้วก็มีพาทตลกๆอย่างฝีมือการทำอาหารของเซี่ยเหลียนด้วย ไม่คิดว่าเซี่ยเหลียนจะมือไม่ขี้นเรื่องทำอาหารขนาดนี้ ขนาดทำเจ้าวายุกับเจ้าพสุธาเสียสติไปเลยนี่สุดจริง55555

ต่อมาเริ่มเข้มข้นขึ้น เข้าพาทเจินเซียนปากเปล่า พาทนี้ก็สนุกดี เหมือนได้ไปผจญภัยกับตัวละคร แต่รู้สึกว่ามันไม่ค่อยน่าติดตามเหมือนพาทหลัง ด้วยความที่ต้องอธิบายที่มาที่ไปของหลายตัวละครด้วยแหละ แต่พอมาถึงพาทเจ้าวารีที่เข้ามาเกี่ยวด้วยเรื่องก็เริ่มสนุก การกระทำแต่ละอย่างของแต่ละตัวละครเริ่มทิ้งตะกอนในใจคนอ่านมากขึ้นเรื่อยๆว่าทำไมคนนี้ทำแบบนี้วะ ตอนอ่านเลยไม่ไว้ใจใครสักคนเลย55555 เอาจริงๆแอบเสียดายหน่อยๆที่รู้สปอยมานิดนึง ละดันเป็นส่วนสำคัญของพาทนี้ด้วย ตอนเฉลยเลยไม่ได้อึ้งแบบห้ะ แต่ส่วนที่เฉลยรายละเอียดเล็กๆน้อยยังทำได้ดีและสมเหตุสมผล ทำให้เราอยากอ่านต่อ

แต่พอมาถึงพาทสุดท้ายที่ทะเลบูรพาคือสนุกมากกกกกกกกกกกกกกก สนุกแบบอยากอ่านต่อตลอดเวลา ถึงจะพอเดาได้รางๆแต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะใหญ่ปานนี้ ระหว่างทางคือเหมือนเดินไปในห้องมืดๆอะ ไม่รู้ว่าทางข้างหน้าตัวละครจะเจอกับอะไร ตอนเฉลยคือเหมือนระเบิดลงตู้ม เก็บ hint ตามทางที่คนเขียนค่อยๆใส่มาแล้วสรุปจบได้ว้าวมาก จุดเล็กๆน้อยที่เราอาจจะมองข้ามแต่ทุกอย่างเป็นเบาะแสที่ช่วยในการเฉลยจบหมดเลย ตอนท้ายสนุกและโหดมากจริง ยิ่งตอนเทพลมน้ำเจอกับพรายกาฬคือเล่นกับใจคนอ่านได้ดีมาก แต่ก็เข้าใจได้ที่โหดขนานี้เพราะเค้าโดนทำลายชีวิตทั้งชีวิตแถมคนที่ทำก็อยู่ดีมีสุขอยู่อีก จะแค้นลงกระดูกขนาดนั้นก็ไม่แปลกใจ แล้วพาทนี้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์พี่น้องของเทพลมน้ำที่รักกันมากจริงๆ ทำเพื่อน้องได้ทุกอย่างแต่ดันทำผิดวิธีซะงั้น ก็เลยต้องรับผลที่ตามมาไป วีรกรรมเทพแต่ละองค์นี่ไม่ใช่เล่นๆ ทำแต่ละอย่างเอาซะพวกผีดูเป็นคนดีไปเลย

ความสัมพันธ์ของเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงก็พัฒนาไปเยอะอยู่ ฮวาเฉิงนี่บอกชัดเจนมั่งคงดีจริงๆ บอกความในใจไปแล้วตั้งหลายรอบแต่เกอยังไม่รู้ตัว55555555 ฉากหวานๆส่วนมากจะเกิดจากความจำเป็นและไม่ตั้งใจซะมากกว่าเพราะความที่ยังไม่รู้ใจกันนี่แหละ หวังว่าเล่มหลังๆพัฒนาการของพระนายจะมีมากกว่านี้ ไปกันต่ออออ

[pn · Rating 5 out of 5]

(4.75/5) เปิดมาก็หวานแบบฉ่ำ ออกแนวเอาไม่ลงเลยเล่มนี้ สูบพลังเวทกันและกันอยู่นั่น แต่ชอบนะ เอาอีก 55555555555 คือโมเม้นท์ฮวาเหลียนมีมาเรื่อยๆ แต่ไปอิรุงตุงนังที่ตัวละครอื่นแทน ข่าวฉาวขุนนางเทพสวรรค์ชั้นบนอีกแล้ว ตอนอ่านก็พอเดาได้อยู่นะ แต่ก็คิดว่า เห้ย มันจะขนาดนั้นเลยเหรอ สรุปก็ขนาดนั้นจริง ไม่ขมเท่าไหร่แค่ช��อคๆๆ แบบตกใจ ตอนเฉลยว่าใครเป็นใครก็ยังรู้สึกตกใจ เราคิดว่ามันก็คงจะสมเหตุสมผลมั้ง ถึงแม้จะดูโหดร้าย แต่คิดถึงสิ่งที่ตัวละครนั้นต้องเจอก็เออ เอาเถอะ พูดไม่ถูก พูดยากด้วยอ่า มันดูเทาๆไปหมด เหมือนทุกฝ่ายก็มีเหตุผลเป็นของตัวเอง แต่เอาเข้าจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะปล่อยผ่าน ลืม หรือให้อภัยกันได้ง่ายๆเลย เหมือนจะขมแต่จริงๆแล้วไม่ขมนะคะ อ่านได้สบายๆ เพร���ะจะไปทวีความขมเล่มอื่น 555555

[Kamons · Rating 4 out of 5]

เหมือนมาคลายความดราม่าจากเล่มสาม เล่มนี้ตลกกกกกกจัดเต็มตั้งแต่ต้นเรื่อง ยิงมุกโบ๊ะบ๊ะ จัดสุดสนุกแบบสามช่า สนุกนักใช่มั้ย โช๊ะ! ตัดเข้าดราม่าเข้มข้นเลย หนังคนละม้วนกับต้นเล่มอีกแล้วจ๊ะ ขึ้นสุดลงสุดเลย เล่มนี้เนื้อหาหลักๆ เลยจะไปเกี่ยวกับสองพี่น้องเจ้าวารีเจ้าวายุ เจ้าพสุธาและพรายกาฬ ตอนอ่านก็ไม่รู้จะเอียงไปทางไหนดี แต่ละฝ่ายมันก็มีเหตุและผล จะเอียงไปฝั่งไหนก็เหมือนจะไม่แฟร์กับอีกฝั่ง เฮ้อ~ โดดมาอยู่ฝั่งเซี่ยเหลียนนั่นแหละ บางเหตุการณ์ก็ได้แต่ต้องดูอยู่ห่างๆ ทุกตัวละครล้วนสีเทา

และเล่มนี้โมเม้นท์หวานๆ ค่อยๆ เพิ่มระดับแบบค่อยเป็นค่อยไป แบบไม่ค่อยตั้งใจ

[Ning · Rating 5 out of 5]

ใช้เวลานานมาก กว่าจะอ่านจบ

เล่ม 1 อ่านเท่าไหร่ก็ไม่ติด รู้สึกว่ามันช้า ไม่ทันใจ และดันไปดูอนิเมะก่อน เลยไม่มีแรงจูงใจ

แต่พอรอบนี้กลั้นใจอ่าน ๆ ไป ติดเลย อยากรู้ว่าอะไร ทำไม ยังไงมาก

ตัวเรื่อง อ่านไปก็เครียดไป ขำไป ด้วยความที่รู้อยู่แล้ว ว่าชีวิตนายเอกค่อนข้างบัดซบ พอถึงพาร์ตย้อนอดีตนี่คือเครียดมาก เศร้ามาก พอมาในส่วนของพระเอก ก็ซึ้งมาก และ เศร้ามากพอกัน

เสียดายนิดๆ ที่เล่มหลังๆ รู้สึก ออกอ่าว ออกทะเลไปหน่อย ทั้ง ๆ ที่มันก็เศร้า แต่น้ำตาก็จะออกเค็ม ๆ หน่อยนึง

สรุปที่อ่านได้สนุกดีมาก ข้อความแฝงดี อ่านแล้วก็มีอะไรให้คิดตามเยอะดีค่ะ

[? · Rating 5 out of 5]

4.7/5 ฮือออ เล่มนี้ดราม่าน้อยกว่าอดีตของไท่จื่อในเล่มที่แล้วแต่เราว่าก็เศร้าอยู่ดีอ่ะ เล่มนี้เป็นอดีตของเทพผู้สดใสอย่างเจ้าวายุ เศร้าอ่ะพอคดีจบมันเคว้งไปหมดเลย เราชอบความน่ารักของเจ้าวายุมาก โบ๊ะบ๊ะได้ในสถานการณ์ตีงเครียด5555 แต่หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อก็ไม่รู้ เล่มนี้ได้ไปเยือนแดนของหนึ่งในราชาผีและช่วงนั้นฮวาเหลียนหวานกันอยู่นะ เราว่าพี่เหลียนเริ่มชอบแต่ไม่รู้ใจตัวเอง มีฉากในโรงศพที่เสียอาการกันมาก5555

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

"เดินขึ้นที่สูงเป็นคน เดินลงที่ต่ำก็เป็นคน" สูงส่งเป็นถึงเทพเซียน พฤติกรรมในกมลสันดานก็ไม่ต่างจากมนุษย์ทั่วไป จบเล่มนี้ เทพผู้ยิ่งใหญ่หายไปถึง 3 คน ไม่รู้เล่มต่อๆ ไปจะมีเทพผู้ยิ่งใหญ่ท่านไหนโดนดึงลงมาจากบัลลังก์อีกบ้าง

ไม่นับตอนท้ายที่ดราม่า เล่มนี้สนุกมาก มีแต่ฉากตลกๆ เต็มไปหมด เด็ดสุดคืออาหารที่เซี่ยเหลืยนทำ อยากให้ทำอาหารแบบพกพาเก็บไว้กับตัว เจอภูติผีปีศาจจัดการยากที่ไหนก็เอาอาหารยัดใส่ปากซะเลย ขนาดพรายกาฬกับชีหรงยังไม่รอด ผีตัวอื่นต้องมีเสียจังหวะกันบ้างแหละ

[orangejasmine · Rating 5 out of 5]

หลังจากไปดราม่ามาในเล่มสาม เล่มนี้กลับมามีสีสันเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เป็นพาร์ตปัจจุบัน เล่มนี้มีสองคดีค่ะ คดีแรกเป็นจับผีลูกกรอกความระทึกอาจจะอยู่ระดับธรรมดา คดีไม่ยากเย็น แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะพาไปรู้เรื่องราวแต่หนหลังและเฉลยความเป็นมาของอีกหนึ่งตัวละครที่คิดตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่ตัวประกอบธรรมดาเสียอีก

คดีที่สองคือพากันไปสืบหาผีตัวใหม่ชื่อเซียนปากเปล่าจากการขอความช่วยเหลือจากเทพลม ตอนสืบสนุกดีค่ะ พลิกไปพลิกมา สามารถเล่าเรื่องที่มันตรงไปตรงมาสุดๆ พาให้เราหลงไปหลงมาได้ตั้งค่อนเล่มเลยอะ บันเทิงมาก วางไม่ลงเหมือนเดิมเลยเวลาเป็นเรื่องเล่ายาวๆ เล่มนี้เฉลยเบื้องหลังของสองเทพพี่น้องลมน้ำนั่นเอง ไม่น่าเชื่อเลยว่าเทพตัวท็อปของสวรรค์จะเบื้องหลังดราม่าขนาดนี้ เหมือนเทพลมจะมาเพื่อเป็นตัวฮาคิกคักของเรื่อง สุดท้ายพี่ชายพาดราม่าเฉยเลย เป็นเทพก็ใช่ว่าจะสูงส่งบริสุทธิ์เสมอไปอะเนาะ เทพน้ำก็คืออีลีตที่ใช้อำนาจในทางมิชอบอะ ถือว่ารวยและมีอำนาจจะทำอะไรกับชีวิตคนอื่นก็ได้ ถึงจะบอกว่าทำไปเพื่อช่วยน้องชายก็เถอะ แต่ก็ไม่มีสิทธิไปทำลายชีวิตคนอื่นรึเปล่า อ่านถึงเฉลยแล้วแบบ อหหหห ก็เข้าใจได้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงแค้นขนาดนั้น น่าเห็นใจเขามากอยู่ อินมาก สงสารเขา แต่ระหว่างความดราม่ามีคุณโม่ก็ยังแทรกความตลกมาได้ ฉากส่งแชตผิดห้องนี่ขำออกเสียงเลยค่ะ

ตอนท้ายเล่มมีเปิดไว้รออีกคดี คือบรรพตถงหลูจะเปิดให้หมื่นปีไปตีกันอีกแล้วค่ะ เหล่าผีก็ได้รับผลกระทบกันหมด ฮวาเฉิงเองก็ไม่รอด เจ็บปวดโอดโอยกันไปหมด ลำบากเกอเกอต้องช่วยน้องแล้ว

เลิฟไลน์เล่มนี้เรียกว่าพลุ่งพล่านปุงปังเลยฮะ อ่านแล้วเขินไปหมด มีจุ๊บๆ ด้วย มีแลกพาสเวิร์ดเข้าห้องแชตส่งกระแสจิตแบบส่วนตัวด้วย (ว่าแต่พาสเวิร์ดของฟาฟาคืออะไรคะ อย่ารู้กันแค่สองคนได้ไหม ถือว่าขอ) ยิ่งฉากในอารามเชียนเติงนี่แบบ โอ๊ยยย เขินจนขนลุกไปหมด ชอบความสัมพันธ์แบบซึมลึกแบบนี้ แบบฮวาเฉิงค่อยๆ เข้ามาในชีวิตเกอเกอทีละน้อยสุดท้ายเป็นเกอเกอที่หวั่นไหวเองอะ จนหลังๆ มานี่เกอเกอไบแอสฮวาเฉิงแบบไม่รู้ตัว สัญชาตญาณปกป้องแรงกล้ามาก มันแบบนุ้บนิ้บไปหมดเลย ทั้งๆ ที่ถ้าเพียงเขาบอกว่าเขาเคยทำอะไรมาบ้างตลอด 800 ปีมานี้ เชื่อว่าเกอเกอก็จะซาบซึ้งได้ไม่ยาก แต่ฮวาเฉิงไม่ทำแบบนั้น อาศัยโผล่มาให้เห็นหน้า กับทำนั่นทำนี่ปกป้องดูแลนั่นนี่ ให้เกอเกอค่อยๆ เห็นเอง น่ารักไปหมด ใจคนอ่านเหลวเป็นน้ำแล้ว พระเอกชุดแดงแต่เขียวแบบปี๊งปั๊งมาก ความสัมพันธ์ก็ดี เรื่องพี่น้องน้ำลมนั่นก็แอบระทึกว่าเขาจะทะเลาะกันมั้ยนะด้วย แต่สุดท้ายเกอเกอก็ยังเข้าใจไอ่เด็กแดงของเขาอยู่ดีนั่นเอง

[Gil Mil · Rating 5 out of 5]

มีความสุดในหลายอย่าง เวลาฮาสุดก็ฮาจนขำก๊ากออกมาเลย เวลาอึ้งสุดก็ทำเอาพูดไม่ออกไปเลยเหมือนกัน

ยังวางเรื่องและตัวละครได้อย่างแยบยลเหมือนเคย ซับซ้อนซ่อนเงื่อนได้แบบ ตั้งตัวไม่ติดเลยทีเดียว แม้จะมีเลิฟซีนเบาๆ โผล่มาให้เห็นเยอะกว่าเล่มก่อนๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดหูขัดตาอะไร(ในฐานะที่ไม่เคยอ่านBL มาก่อน) พูดตรงๆ บางทีก็ลืมไปว่านี่คือนิยายวาย เนื้อเรื่องมันสนุกเกินกว่าจะคิดเรื่องอื่นแทรกได้

[Wichaya · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้ที่สุดในทั้ง 8 เล่ม เพราะว่า มี element ของการผจญภัย (ที่รู้สึกชอบกว่าครั้งที่ไปป้านเยว่) และได้รู้จักตัวละครอื่น ๆ นอกจากเซี่ยเหลียนและฮวาเฉิง มากขึ้น
ประโยคที่ชอบมาก ๆ จากเล่มนี้คือ

ผู้ที่เปล่งประกายเฉิดฉายก็คือเจ้า ผู้ที่ตกต่ำจมดินก็คือเจ้าอีกเช่นกัน สิ่งสำคัญคือ 'ตัวเจ้า' มิใช่ 'สภาพ' ของเจ้าว่าเป็นอย่างไร

[Booyah · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ก็ยังคงสนุกมาก อ่านไปลุ้นไป บางช่วงรู้สึกถึงความขมจนต้องพักมาทำใจก่อน นักเขียนเก่งมากที่ทำให้เราผูกพันกับตัวละคร แม้ตัวละครนั้นจะทำเรื่องที่แย่ๆไป แต่เหตุผลในการกระทำนั้นก็ยังทำให้เราเข้าใจได้ แต่ไม่ได้ทำให้ความเห็นใจต่อผู้ถูกกระทำน้อยลงเลย โมเม้นของคู่หลักมีเยอะขึ้น อ่านไปจมูกบานไป คนอื่นขมแต่เราหวานมาก และยังคงจบได้ค้างจนต้องแกะเล่ม5มาอ่านต่ออย่างไว

[Reader · Rating 5 out of 5]

สภาพจิตตอนอ่านคือพัดเหวี่ยงเป็น roller coaster มาก
เทพบางคนก็น้อ เออ สมควรละที่โดน คือเข้าใจว่าคนที่เรารักก็ต้องทุ่มสุดตัว แต่อันนี้ก็เลวเกิ้นพี่ ไม่ไหว ใดๆ คือคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต้องโดนงะ สงสารตลคนั้นมาก พุดตงๆ 🥺🥺
+ ส่วนฮวาเหลียนก้คือ หวานไม่เอาไรแล้ว หวานหยดย้อย ทั้งเรื่องไม่เอาไรแล้ว💋กันอย่างเดียว งงแต่ฟินคักกก

[backburner · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้คือหลากหลายอารมณ์มาก เปิดมาตอนแรกยิ้มจนแก้มจะแตก คืออึ้งมากช้อคมากแบบใจเย็น ๆ แล้วซานหลางถามว่า เกอเกอ แต่งงานไหม คือกรี๊ดไปแล้ว เสวคับ แบบไอ่หมาแดงเอ้ย พูดจริง ๆ คือเล่มนี้ครบรสเกิน ทั้งฟินทั้งเศร้า ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ ตอนที่บอกว่า เจ้าเรียกผิดคนแล้ว คือโลกแตกพังทลาย เจ็บที่สุดในโลก บีฟลีฟขมปี๋เลย ส่วนฮวาเหลียนก็ฟินระเบิด

[Pitta · Rating 5 out of 5]

ช่วงแรกสนุกดี อ่านแล้วขำคิกคักเพราะชีหรงเป็นสนามอารมณ์ พอถึงท้ายเล่มคือเศร้ามาก เศร้ากว่าเล่ม3เท่าตัว ไม่ร้องคือเก่งมาก อ่านไปปาดน้ำตาไป ใครผูกพันธ์กับตลคหน่อยน่าจะเสียน้ำตากันทุกคน แต่ว่าเป็นมันก็ยังสนุกมากๆๆๆ ภาษากระชับเข้าใจง่าย อ่านเพลินสุดๆ ตอนนี้ติดลมแระ

[นักเก็ตไก่ ไฉไลกว่าเก่า · Rating 5 out of 5]

หลากหลายอารมณ์มากๆ เนื้อเรื่องเข้มข้นสุดๆ ถ้าได้เขียนรีวิวตอนเพิ่งอ่านจบคงจะดีกว่านี้ สภาพหนังสือคือ...ติดโพสต์อิทเต็มไปหมด เรื่องที่อยากพูดถึงก็มีเยอะแยะ แต่จำไม่ได้แล้วเพราะว่าอ่านจบไปเป็นปี...อาจจะต้องอ่านอีกรอบนะ

[Punn V. · Rating 5 out of 5]

😭🫶🏻

[ChanyaKlinma]

ชอบมากๆ

[nananatte]

เขียนรีวิวรวมทุกเล่มไว้ที่เล่ม 8 นะคะ

[Bunnyb · Rating 5 out of 5]

ข้ามเล่ม 3 ไปก่อน เพราะเปิดผ่านๆ แล้วรู้สึกว่าเป็นการเล่าย้อนอดีตเกือบทั้งเล่ม
โดดมาเล่ม 4 เลย ซึ่ง..สนุกค่ะ 😚

เล่มนี้ประเด็นใหญ่จะอยู่ที่เรื่องของเจ้าวายุ "ซือชิงเสวียน" กับเจ้าวารี "ซืออู๋ตู้
เป็นเรื่องคาบเกี่ยวมาจากอดีตที่เจ้าวารีทำผิดครั้งใหญ่หลวงเพื่อช่วยน้องชาย
ให้ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นบนมาเป็นเจ้าวายุ แต่ตอนนี้ซือชิงเสวียนกำลังเผชิญกรรมเก่า
คือผีชื่อ "เจินเซียนปากเปล่า" ส่วนซืออู๋ตู้ก็กำลังจะเผชิญด่านเคราะห์ครั้งที่ 3
่ซึ่งจะเป็นด่านเคราะห์อลังการงานสร้างตามเลเวลของเจ้าวารี

ที่สนุกเพราะเรื่องจะพลิกไปพลิกมา เดาไม่ได้ว่าต่อไปจะยังไง
ซือชิงเสวียนจะมี "หมิงอี๋" เทพพสุธามาเป็นเพื่อนด้วย และคอยช่วยเหลือ
มาตั้งแต่ต้น แต่ท้ายเล่มพลิกโผแบบเหนือมากกก 😅 แต่สำหรับผลลัพธ์
ของการกระทำของเจ้าวารี ส่วนตัวคิดว่าเจอแบบนี้ก็สมน้ำสมเหนือแล้ว
เพราะสิ่งที่เค้าทำถึงมันจะเป็นเจตนาดี เป็นความรักน้อง แต่มันส่งผลกระทบ
กับคนอื่นและชีวิตอื่นๆ ด้วย ถ้าจะปล่อยให้ลอยนวลไป สวรรค์ก็คงไม่ยุติธรรม 🙂

สำหรับเซี่ยเหลียนกับซานหลาง (หรือฮวาเฉิง) ของเรา ไม่ต้องกลัวเลยว่า
จะไม่มีบทค่ะ มาตลอดเล่ม แถมมาคู่กันด้วย เพราะซานหลางไม่ยอมทำตัวเป็นผี
ที่ไม่ควรมาอยู่ใกล้ชิดเทพ นี่ตามติดแทบตลอด ไม่แคร์สายตาใครเลยด้วย
เทพองค์อื่นเห็นก็เห็นไป รู้ก็รู้ไป 555 ถูกใจมาก ขอแค่เค้าได้ไปปกป้องคุ้มครอง
เกอเกอของเค้าเป็นใช้ได้ เวลาว่างยังไปปัดกวาดเช็ดถูซ่อมอารามให้เซี่ยเหลียน
(และสร้างอารามในเมืองผีไว้ให้เซี่ยเหลียนแบบจัดเต็มด้วย)

คาแร็คเตอร์เซี่ยเหลียนเล่มนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมคือ เป็นคนดี เห็นใครเดือดร้อน
ต้องช่วยเหลือ ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนนี่พุ่งไปแบบไม่คิดเลย ซานหลางเตือนก็ฟัง
แต่ไม่ค่อยทำตาม - -" ดีที่ก็ยังรู้ตัวว่าที่เค้าเตือนน่ะถูกแล้ว ไม่มีโกรธหรืองอน
เพราะฉะนั้นหน้าที่ของซานหลางก็คือ ตามไปปกป้อง!!! จะให้ทำอะไรได้อีก 😂
อยู่เพื่อเธอจริงๆ

ตอนนี้ก็ต้องรอเล่ม 5-6 ไปอีกนานเลย 🤨

[Elyssia · Rating 5 out of 5]

Beefleaf is my Romeo Juliet 🍖🍃

[sommo · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้สุด

[Wirun · Rating 4 out of 5]

ความสัมพันธ์ตัวละครหลักก้าวหน้าไปมาก แต่พาร์ตของเจ้าวายุกับเจ้าวารีไม่ไหว ปวดหัวใจมาก TT

[Tkpslc. · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้สนุกน้อยกว่า 3 เล่มก่อนหน้า

เหมือนเดินอ้อมไปมากว่าจะถึงเนื้อเรื่องจริงๆได้ (ช่วงหลังๆ)