‘Heel even leek het alsof er een beeld, een engel op de steen lag. Het naakte lichaam van de vrouw die op het graf was uitgestald, was even grijs als de steen onder haar.’
Reynou, als politiefotograaf werkzaam bij de London Metropolitan Police, stuit op een hoofd en een lichaam, omringd door rozenblaadjes. De schok is nog groter als blijkt dat hoofd en lichaam niet van hetzelfde slachtoffer zijn. Het lichaam is van Maggie, een jonge vrouw die kortgeleden is verdwenen. Het hoofd behoort toe aan een onbekend slachtoffer dat ruim twintig jaar geleden werd vermoord. Atticus, de rechercheur met wie Reynou een affaire heeft gehad tijdens het ziekbed van haar man, wordt op de zaak gezet. Zal het team in staat zijn om de twee moorden met elkaar in verband brengen? En waarom legde de moordenaar het lichaam op het graf van een man wiens identiteit onbekend is? Vastbesloten om de zaak op te lossen en vechtend tegen de gevoelens die Reynou en Atticus hebben voor elkaar, ontstaat er een race tegen de klok als ook de beste vriendin van Maggie verdwijnt…
Eerste kennismaking met deze auteur. Geen slecht verhaal, maar het leest niet altijd even vlot. 🤷🏼♀️ Sommige hoofdstukken zijn veeeel te uitgebreid en andere zijn dan weer afgerammeld. 🤔 De ontknoping kon spannender & pittiger verteld worden. Het boek blijft - in mijn ogen - soms wat te veel aan de vlakte, terwijl het zoveel meer had kunnen zijn. 😱 Ik ben wel nog curieus naar het vervolg! 🤭
Goed boek, met een goed verhaal. Toch was er iets, waardoor het me niet zo greep als bijvoorbeeld de boeken van J.D Barker of Arlidge. Misschien door de personages? Toch wil ik wel de andere delen lezen.
Een thriller van 160 pagina’s, met duidelijke invloeden van de groteren der aarde. Turner is niet gespeend van talent, maar waarom een verhaal met nieuwe personages en een ingewikkelde plot zo snel willen afhaspelen?
De titel roept veel vragen op. Gaat het om een naamloos slachtoffer of een graf. Komt men erachter wie het is? Ik hoop dat het mooi verweven is in het verhaal en de slachtoffers weer een naam krijgen. Zodat hun leven nooit vergeten wordt.
Deel 1
Auteur:
Alice Turner:
(1986) is het pseudoniem van een bekende schrijfster. Zij woont afwisselend in Nederland en Engeland. Op jonge leeftijd begon zij al met schrijven waarbij ze zich graag laat inspireren door ware misdrijven uit het nieuws en de mogelijke motieven daarachter.
Wijze van lezen:
E book voor deelname aan de leesclub van de Instagram Ladies of Crime
Uitgeverij: VBK Lab
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een zwart wit sepia kleurige zwart wit foto toont me een koepel van een stad. Verder sieren rozenblaadjes de cover en de stelen ervan. Wat symboliseren deze dingen? Wat kan ik verwachten van het verhaal?
De krachtige, spannende flaptekst maakt dat ik gelijk wil beginnen met lezen.
Quote:
Hoofdstuk 46 4/5:
‘Het gaat er niet om dat hij je leven heeft gered. Het gaat erom dat hij zijn leven voor je zou willen geven. Dat bewijs heeft hij gisteren geleverd. Daar zijn er niet zoveel van.’
Het verhaal:
Reynou, als politiefotograaf werkzaam bij de London Metropolitan Police, stuit op een hoofd en een lichaam, omringd door rozenblaadjes. De schok is nog groter als blijkt dat hoofd en lichaam niet van hetzelfde slachtoffer zijn. Het lichaam is van Maggie, een jonge vrouw die kortgeleden is verdwenen. Het hoofd behoort toe aan een onbekend slachtoffer dat ruim twintig jaar geleden werd vermoord. Atticus, de rechercheur met wie Reynou een affaire heeft gehad tijdens het ziekbed van haar man, wordt op de zaak gezet. Zal het Motief team in staat zijn om de twee moorden met elkaar in verband brengen? En waarom legde de moordenaar het lichaam op het graf van een man wiens identiteit onbekend is? Vastbesloten om de zaak op te lossen en vechtend tegen de gevoelens die Reynou en Atticus hebben voor elkaar, ontstaat er een race tegen de klok als ook de beste vriendin van Maggie verdwijnt… 'Naamloos' is het eerste deel in de verslavende serie rondom politiefotografe Reynou Scott en het Motief team.
Mijn leesbeleving:
Het is Turner gelukt me te laten huiveren, nieuwsgierig te maken en me over te halen het verhaal in te stappen. Heel veel waarom in mijn hoofd. Waarom een testament, waarom zo jong, waarom gebeurd het deze jongedame?
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Voor mij voelde het alsof ik naast hen stond. En alles meemaakte waar zij ook heen gingen.
Reynou fascineerde me vanaf de eerste bladzijde. Ik had het gevoel dat ze in mijn bloed is gaan zitten. Ik voelde haar zielenpijn, haar angsten en had het gevoel dat ik naast haar stond. Atticus vind ik gedetailleerd uitgewerkt maar stond verder van mij af. Dat is een gevoel.
De spanningsboog was continu aanwezig in dit verhaal. Daardoor bleef je als lezer voortdurend geboeid en scherp. Tot de nagelbijtende ijzingwekkende plot. Deze zag ik totaal niet aankomen.
De opbouw zit logisch en sterk in elkaar. Verleden en heden passen als een puzzel in elkaar als het verhaal uit is.
De antwoorden op mijn vragen toen ik begon te lezen zijn beantwoord. Wat schrijft deze auteur krachtig en kwalitatief goed in maar een beperkt aantal bladzijden.
Het verhaal is psychologisch zeer sterk. Of je het nu wilt of niet het kruipt onder je huid. Heel knap dat de auteur schrijft vanuit het slachtoffer en dat je daadwerkelijk de angst, de oneindige pijn aan het lichaam bij jezelf voelt. Automatisch overdenk je je eigen leven visualiseer je wat jezelf zou kunnen doen. Als de definitieve duisternis dan komt in het verhaal toen moest ik hard met mijn ogen knipperen om te controleren of mijn levenslicht er nog wel was. Ook de interactie tussen de politiemensen, hun psyche hun wereld, hun tekortkomingen maar ook kwaliteiten zijn levensecht en haarscherp beschreven.
Ook schuwt de auteur het niet om het perspectief en de achtergrond van de dader te beschrijven. Niet om begrip te kweken maar om inzicht te bieden. De lezer kennis te laten maken met hoe het brein van iemand werkt.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De opbouw is logisch en sterk. De schrijfstijl is zo beeldend dat je alles zelf ervaart. Ik moest echt even bijkomen toen ik het verhaal uit had.
Het verhaal bevat heftige, rauwe, hartverscheurende en lugubere momenten. Maar ook is er plek voor kennismaking met het team van de politie. Je wordt letterlijk meegenomen in het onderzoek en speurt samen met hen naar de oplossing.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Je bouwt een band met hen op. Je houdt van ze of niet. Door de voortdurend aanwezige spanningsboog bleef ik geboeid en scherp.
Na diverse plottwists volgt de plot. Die was voor mij verrassend maar gaf me ook alle antwoorden op de vragen die ik voorafgaand aan het lezen had.
Het nawoord vind ik een toevoeging. Eerlijk en oprecht maar toch ook mysterieus. Ik ben zo blij dat ik met Ladiesofcrime ook het vervolgdeel Grenzeloos mag lezen en recenseren. Ik kan Reynou nog niet missen.
Naamloos is de eerste thriller van Alice Turner. Er is bitter weinig over de auteur te vinden, waardoor men nog nieuwsgieriger wordt naar deze auteur. Deze keer geen thriller waar een norse, bikkelharde rechercheur zoek gaat naar een misdadiger maar een politiefotografe die het heft in eigen handen neemt.
Wanneer Reynou, fotograaf bij de London Metropolitan Police, het graf van haar overleden echtgenoot bezoekt, ontdekt zij een hoofd en een lichaam omringd met rozenblaadjes. Deze resten liggen op het graf van een onbekende. De shock is groot wanneer blijkt dat het hoofd en lichaam van twee verschillende personen is. Bovendien is het hoofd van een moord die twintig jaar geleden reeds gepleegd werd en waarvan de dader gearresteerd werd. Het lichaam is van Maggie, een jonge onbezonnen vrouw. Atticus, met wie Reynou een affaire had, wordt op de zaak gezet, wat het geheel nog complexer maakt. Reynou bijt zich ook vast in de zaak en gaat op zoek naar de dader.
Dit boek laat zijn lezers achter met een dubbel gevoel. Het is dun en de eerste honderd pagina’s zijn subliem. De auteur heeft een beeldende schrijfstijl en hecht veel aandacht aan haar personages. Eenmaal ik in het boek begonnen was kon ik het niet meer opzij leggen. Wanneer je midden in het verhaal zit en merkt dat je nog maar een vijftigtal pagina’s te gaan hebt begin je je vragen te stellen. Mijn eerste idee was dat er iets fout was gelopen met het uploaden op mijn e-reader, dat door een technisch issue ik niet het volledige boek gedownload had. Daarna dacht ik dat het geen volledig verhaal zou zijn, maar het vervolg en de plot in een tweede boek aan bod zou komen. Ik begreep maar niet hoe de auteur in een vijftigtal pagina’s de plot nog kon uitwerken? Jammer genoeg, wordt na de eerste tweehonderd pagina’s, waarbij de spanning te snijden is en het verhaal ingenieus ineen, de plot in een vijftigtal pagina’s afgehaspeld. De schrijfstijl slaat over, van een mooie beeldende stijl naar een slordige, snelle schrijfstijl. Dit is teleurstellend, het lijkt wel alsof er twee auteurs aan het boek hebben geschreven waarbij de tweede auteur het er zich snel vanaf wilde maken.
Jammer van het slordige einde, anders had ik dit boek zeker hoger gewaardeerd, voor nu kom ik niet verder dan 2.5 ster.
Detective van 13 in een dozijn. Niets mis mee, maar ook niet echt pakkend. Seriemoordenaar heeft het op vrouwen voorzien; detectives met nul gevoel voor regelgeving of veroordelingskansen gaan erachteraan.
Turner besteedt veel aandacht aan de wel/niet liefdesrelatie tussen twee personages. Zoveel dat het bij vlagen meer neigt naar een romannetje dan een detective. Niets mis mee--er zijn genoeg boeken waarin iedereen wegsmelt voor de Stoere Mannelijke Detective.
Hoe de auteur omgaat met de marges van de samenleving is minder. Zo krijgen we een hele passage dat niemand het "verdient" te sterven, maar dat het voor sommige mensen wel een organisch verloop van hun levensstijl is. Zoals sekswerkers die sterven aan een overdosis--want kennelijk zijn alle sekswerkers hier ook drugsverslaafden. Daarna krijgen we een passage over een volksbuurt met mindere kansen, waar iedereen uitkeringen trekt, niemand wilt werken en ze toch allemaal "op de een of andere manier" de nieuwste iPhone hebben.
Het einde van de roman is snel afgeraffeld. Ik heb geen idee hoe Turner bepaalt heeft WIE de moordenaar moest zijn, maar allicht heeft ze lootjes getrokken. Hoe de detectives de moordenaar ontdekken is in ieder geval het politie-equivalent van lootjes trekken dankzij (1) slachtoffers die zelf al het werk doen, (2) vette mazel, (3) een statistisch onwaarschijnlijke aanname die correct blijkt te zijn.
Dit boek heeft me vanaf het begin bij de strot gegrepen. Wat weet de schrijfster de spanning goed op te bouwen. Het eerste hoofdstuk is al zo spannend, dat je direct door wil lezen. Niet raar dus dat dit boek binnen een dag uit was. De cover alleen al vind ik erg mooi, zo met St. Paul's Cathedral er op afgebeeld. Ik houd ontzettend van een setting in Londen, ik heb er een tijdje gewoond en vind het leuk om over ‘bekende’ plekken te lezen. De rozenblaadjes die de cover omlijsten, is een goede verwijzing naar de rozenblaadjes die rond het lichaam worden gevonden. Qua karakters moest ik er even inkomen in het begin. Er worden in korte tijd een aantal personages genoemd, en ik moest er even achter komen welke nou echt van belang waren. Gaandeweg kreeg ik steeds meer een klik met Reynou, Atticus en Gabriel. Ik kijk daarom erg uit naar de volgende boeken in deze serie om te zien welke zaken ze nog meer oplossen, maar ook vooral hoe het verder gaat tussen Reynou en Atticus.
[luisterboek] Niet zo’n geslaagde thriller. Het verhaal begint veelbelovend: spannend, met interessante personages en een prima schrijfstijl. Naarmate het boek vordert, vervalt het echter in clichés, zoals een knipperlichtrelatie met de aantrekkelijke detective en agenten die zonder oog voor regelgeving en veiligheid zelf op onderzoek uitgaan. Voor mijn gevoel worden er teveel personages geïntroduceerd, ieder met eigen achtergrondverhalen, die onvoldoende uitgewerkt worden. Het uiteindelijke plot voelt gehaast, alsof het papier al bijna op was toen er nog even een afronding geschreven moest worden. Daarnaast voelt het niet erg geloofwaardig, hoewel dat ook niet altijd noodzakelijk is voor een goede thriller. Niet de moeite waard om de andere delen nog te gaan beluisteren/lezen.
Dunnetje met 177 pagina’s maar wel een oke verhaal. Het gaat nog verder met de hoofdpersonen maar dan moet je dus wel de volgende delen ook gaan lezen. Het verhaal rondom de personages is wel afgerond dus case closed 😉
Dit boek had twee keer zo lang kunnen/moeten zijn. Het einde is erg abrupt, niet alles wordt duidelijk en de karakters van de hoofdpersonen komen niet goed uit de verf. Ik ben benieuwd of deel 2 t/m 4 hier verbetering in aanbrengen.
Niet goed maar ook niet slecht; middenmoot - dit is een eerste deel. Ik las het boek wel uit maar was niet voldoende geprikkeld om aan het tweede deel van de serie te starten.
'Naamloos' is deel 1 in een serie van drie over een specifiek politieteam. Over de hele serie schreef ik een blog. Hier de link: https://www.blijmeteenboek.nl/2022/09....
Namen en situaties die voor mij niet uit elkaar te houden waren, dus niet echt mijn boek.
Van sommige series moet je de delen op volgorde lezen om alles te begrijpen. Deze week begon ik in deel 2, Grenzeloos, en begreep niet zo goed wie de hoofdpersonen waren. Toen ontdekte ik, dat ik deel 1 nog maar kort geleden gelezen had. Vandaag heb ik het in een ruk opnieuw gelezen. Vreemd genoeg herinnerde ik me er niets van! Wel begreep ik het begin van Grenzeloos nu beter en kon ik Naamloos een ster meer toekennen. Toch vreemd. Meestal weet ik onmiddellijk dat ik een boek gelezen heb.