What do you think?
Rate this book
Book of Nights #2
Amber Gece
Aniden bastıran sağanağın kalbine, korunun derinliklerine doğru koşturan bir çocuk var orada. Serseri bir kurşun bu körpe teni delip geçiyor ve tiz bir çığlık yükseliyor gürgen ağaçlarının nemli dalları arasından. Avcıların avı, annesinin dermansız yarası, kardeşininse dinmek bilmez nefretine dönüşüyor kandan ve yağmurdan sırılsıklam olmuş çocuk bedeni.
Sylvie Germain Amber Gece'de, Gecelerin Kitabı'nın emaneti Péniel ailesinin destansı, tılsımlı yazgısına taze bir soluk üflüyor; öfke ve kör nefretin yalınayak giriştiği amansız mücadele sızısı derin, anısı kutsal bir iz bırakıyor. Küllenmeye yüz tutmuş intikamın koru harlanıyor; uyanmakta olan Paris sokaklarında kopan feryat ıssız taşrada yankılanıyor, cinayetten aşka uzanan hercümerç içinde boğuluyor.
Bir katil lazım, bir de ölü... Peki ama büyü ve gerçeğin çıkmazında, hırsla, kinle ateşlenen nihayetsiz ıstıraba, kanı kurumamış yaraya avuç açıp kulak vermek mümkün mü?
Márquez'in Yüzyıllık Yalnızlık'la edebiyat tarihine bağışladığı sonsuz lanete karşı bir büyübozumu...
Sylvie Germain Amber Gece'de, Gecelerin Kitabı'nın emaneti Péniel ailesinin destansı, tılsımlı yazgısına taze bir soluk üflüyor; öfke ve kör nefretin yalınayak giriştiği amansız mücadele sızısı derin, anısı kutsal bir iz bırakıyor. Küllenmeye yüz tutmuş intikamın koru harlanıyor; uyanmakta olan Paris sokaklarında kopan feryat ıssız taşrada yankılanıyor, cinayetten aşka uzanan hercümerç içinde boğuluyor.
Bir katil lazım, bir de ölü... Peki ama büyü ve gerçeğin çıkmazında, hırsla, kinle ateşlenen nihayetsiz ıstıraba, kanı kurumamış yaraya avuç açıp kulak vermek mümkün mü?
Márquez'in Yüzyıllık Yalnızlık'la edebiyat tarihine bağışladığı sonsuz lanete karşı bir büyübozumu...
320 pages, Paperback
First published April 1, 1987
4 people are currently reading
261 people want to read
About the author
Sylvie Germain
61 books80 followersGermain received a doctorate in philosophy from the Sorbonne, and taught it at the French School in Prague from 1987 to 1993.
She claimed that philosophy, 'a continuous wonder' to her, was also too 'analytical', and she switched from Descartes and Heidegger to Kafka and Dostoevsky.
She grew up in rural France, in an area steeped in mythology and folklore, and she admitted 'that the power of place had a huge effect on me but it was an unconscious one'. That her prose was 'related to the earth ... the soil, the peasants, the trees', was revealed in her first novel, The Book of Nights (1985), which won six literary awards.
The second novel, Night of Amber (1987) continued from the first, and was followed by Days of Anger (1989). Despite this three-part structure, Germain claimed that she was 'trying only to express an obsessive image and to explain it to myself. I have no pretensions to creating a mythos. Each book begins with an image or a dream and I try to express that and give it coherence.'
She claimed that philosophy, 'a continuous wonder' to her, was also too 'analytical', and she switched from Descartes and Heidegger to Kafka and Dostoevsky.
She grew up in rural France, in an area steeped in mythology and folklore, and she admitted 'that the power of place had a huge effect on me but it was an unconscious one'. That her prose was 'related to the earth ... the soil, the peasants, the trees', was revealed in her first novel, The Book of Nights (1985), which won six literary awards.
The second novel, Night of Amber (1987) continued from the first, and was followed by Days of Anger (1989). Despite this three-part structure, Germain claimed that she was 'trying only to express an obsessive image and to explain it to myself. I have no pretensions to creating a mythos. Each book begins with an image or a dream and I try to express that and give it coherence.'
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
November 30, 2022
Aşık olduğum Gecelerin Kitabı'nın ardından devam kitabı olan Amber Gece'ye bıraktım kendimi. Ne diyeyim, nasıl diyeyim bilmiyorum ki? Nasıl efsunlu, nasıl ağulu metinler bunlar böyle? Bu nasıl bir dans etmek kelimelerle Madam Germain? Aklımı başımdan aldınız, kitabınızdaki kadınlar gibi delirttiniz beni.
Amber Gece, ilk kitaba göre çok daha vahşi, acımasız, ürkütücü ve zalim bir kitap ama en az onun kadar güçlü bir metin. Kandan, tükürükten, gözyaşından, meniden, terden kitap yazmış resmen Sylive Germain. Söylenecek çok şey var ama hiçbirini söyleyebileceğimi düşünmediğim için normalde yapmadığım uzunlukta bir alıntı bırakacağım sadece. Büyülü cümleler kendileri anlatsınlar bu kitabı.
Péniel ailesinin destansı yazgısı, şiddet ve efsun dolu öyküsü uzun, çok uzun süre kalacak benimle, biliyorum. Derimin altına inmeyi, her yerime sinmeyi başaran bu 2 kitabı okuduğum için çok mutluyum.
"Gece kayıp gidiyordu, aralıksız ilerliyordu ve sürekli yaşamdan geçiyordu. Gece, erimiş kalay gibi yaşamın arkasında dalgalanıyor ve göğün ışığını daha canlı, daha şiddetli yansıtsın diye günlerin arkasını sırlıyordu. Gece insanların kanına sel gibi akıyor, yüreklerinde dönüyor ve görüntüleri, duyguları ve duygulanmaları daha şiddetli, daha batıcı ve daha zorlu yansıtsın diye yüreklerin içini sırlıyordu. Gece, cinsel istek belirtilerini daha iyi çizebilmek, adları ve aşk çığlıklarını daha güzel yazabilmek için, yaşayanların kalbini ve bedenini mürekkepliyordu. Açılıyor, çukurlaşıyor ve bir mürekkep hokkası gibi, yanlara doğru alabildiğine genişliyordu gece. Taştan, ağaç kabuğundan, tuzdan, camdan bir hokka. Bellek hokkası.
Gece, insanların belleğine sürekli deviriyordu hokkasını ve bellek, şimdi yazılmakta olan, geçmişe dolanmış ve geleceğe fırlayan zamanın ördüğü belirsiz bir mırıltıyla, sürekli uğul uğuldu. Gece, insanların hep kaçmaya, susturmaya, yadsımaya çalıştıkları kendi belleklerinin sözlerini onlara ille de duyurmakta direniyordu. Dediği dedik gece, anımsamaya zorluyordu insanları. Unutma boşluklarına dek anımsamaya. Çünkü bu gece mürekkebi, anımsama olduğu kadar unutmaydı da."
Amber Gece, ilk kitaba göre çok daha vahşi, acımasız, ürkütücü ve zalim bir kitap ama en az onun kadar güçlü bir metin. Kandan, tükürükten, gözyaşından, meniden, terden kitap yazmış resmen Sylive Germain. Söylenecek çok şey var ama hiçbirini söyleyebileceğimi düşünmediğim için normalde yapmadığım uzunlukta bir alıntı bırakacağım sadece. Büyülü cümleler kendileri anlatsınlar bu kitabı.
Péniel ailesinin destansı yazgısı, şiddet ve efsun dolu öyküsü uzun, çok uzun süre kalacak benimle, biliyorum. Derimin altına inmeyi, her yerime sinmeyi başaran bu 2 kitabı okuduğum için çok mutluyum.
"Gece kayıp gidiyordu, aralıksız ilerliyordu ve sürekli yaşamdan geçiyordu. Gece, erimiş kalay gibi yaşamın arkasında dalgalanıyor ve göğün ışığını daha canlı, daha şiddetli yansıtsın diye günlerin arkasını sırlıyordu. Gece insanların kanına sel gibi akıyor, yüreklerinde dönüyor ve görüntüleri, duyguları ve duygulanmaları daha şiddetli, daha batıcı ve daha zorlu yansıtsın diye yüreklerin içini sırlıyordu. Gece, cinsel istek belirtilerini daha iyi çizebilmek, adları ve aşk çığlıklarını daha güzel yazabilmek için, yaşayanların kalbini ve bedenini mürekkepliyordu. Açılıyor, çukurlaşıyor ve bir mürekkep hokkası gibi, yanlara doğru alabildiğine genişliyordu gece. Taştan, ağaç kabuğundan, tuzdan, camdan bir hokka. Bellek hokkası.
Gece, insanların belleğine sürekli deviriyordu hokkasını ve bellek, şimdi yazılmakta olan, geçmişe dolanmış ve geleceğe fırlayan zamanın ördüğü belirsiz bir mırıltıyla, sürekli uğul uğuldu. Gece, insanların hep kaçmaya, susturmaya, yadsımaya çalıştıkları kendi belleklerinin sözlerini onlara ille de duyurmakta direniyordu. Dediği dedik gece, anımsamaya zorluyordu insanları. Unutma boşluklarına dek anımsamaya. Çünkü bu gece mürekkebi, anımsama olduğu kadar unutmaydı da."
July 27, 2019
[...] and he could no longer find a way to approach other people. And anyway, he had no desire to.
*
And slowly, inexorably, the echo of a song began to rise within him, a distant song and yet so near. On of the songs Tsipele used to murmur to him quietly, very quietly, to supress the madness of fear and the desire to cry, when they were both cowering behind crates and barrels. One of those songs that do not even dwell in the memory, but, like tears repeatedly swallowed, gradually dissolve into the blood and penetrate to the heart's core. One of those songs that maybe are not even songs anymore, but sobs whispered on the very brink of silence, a secret and translucent tricle within...
*
He continued to write to her, and not send his letters. Letters that were sometimes very brief, sometimes very long. Insane letters, in halting words made more so by muteness to which they were destined. Love letters as mad as they were arid. For his love was arid. He spoke to himself in a void, in her absence. He did not even know now what face the object of his desire had.
*
A man tries to write in the salt, but the wind keeps obliterating his words. Yet he does not grow tired, but keeps retracing the same signs with the same signs with the same diligence and constant patience. The wind chases the words away like clouds, like frightened birds. Never, never. The man writing with his fingers in the salt is blown away with the words; he goes trembling along with them in the wind.
*
And slowly, inexorably, the echo of a song began to rise within him, a distant song and yet so near. On of the songs Tsipele used to murmur to him quietly, very quietly, to supress the madness of fear and the desire to cry, when they were both cowering behind crates and barrels. One of those songs that do not even dwell in the memory, but, like tears repeatedly swallowed, gradually dissolve into the blood and penetrate to the heart's core. One of those songs that maybe are not even songs anymore, but sobs whispered on the very brink of silence, a secret and translucent tricle within...
*
He continued to write to her, and not send his letters. Letters that were sometimes very brief, sometimes very long. Insane letters, in halting words made more so by muteness to which they were destined. Love letters as mad as they were arid. For his love was arid. He spoke to himself in a void, in her absence. He did not even know now what face the object of his desire had.
*
A man tries to write in the salt, but the wind keeps obliterating his words. Yet he does not grow tired, but keeps retracing the same signs with the same signs with the same diligence and constant patience. The wind chases the words away like clouds, like frightened birds. Never, never. The man writing with his fingers in the salt is blown away with the words; he goes trembling along with them in the wind.
January 18, 2025
Okuduğum hem en çirkin hem de en iyi kitaplardan biri. İnsan doğası hakkında derin gözlemler içeren, özellikle içimizdeki karanlığa mercek tutan, insanın acımasızlığını ve acziyetini rahatsız edici çırılçıplaklığıyla anlatan kitap. İlk sayfalardan itibaren mide bulandırıcı anlatımıyla, hikayedeki çirkin detaylarla yarım mı bıraksam diye düşündürdü. Bir kenara bırakıp kapağını bir daha açmamak istedim ama her başına oturduğumda beni insan hakkında öyle derin düşüncelere itiyordu ki düşünce dünyamı böyle zenginleştiren bir kitabı kaçırmak istemedim. Tiksinerek ve severek okudum.
August 17, 2022
I did not find the skilled and subtle tragedy of the first volume. Torture and rape scenes were gratuitous, and i felt like sylvie Germain lose touch with the purpose of her saga.
January 25, 2025
[...]«Τι είμαι λοιπόν για τα παιδιά μου;» αναρωτήθηκε ξαφνικά η Πωλίν. Στάθηκε στο κατώφλι της κάμαράς της όπου περίμενε ο Τρελός γι' Αυτήν. Η καρδιά της σφίχτηκε ξανά. «Κι αυτός», είπε μέσα της, «αυτός που έκανε τόση υπομονή, τι είναι για μένα; Μπατίστ, καημένε μου πρίγκιπα ντε Νεμούρ, καημένε νεανικέ μου έρωτα, δεν ξέρω, δεν μπορώ πια να σ' αγαπώ σαν άλλοτε. Ο έρωτας μέσα μου ξεθύμανε, ο πόθος χάθηκε. Τρυφερέ μου, αστείε μου πρίγκιπα ντε Νεμούρ, ως πότε θα κρατάς ανοιχτό το βιβλίο της συνάντησής μας, το βιβλίο του κεραυνοβόλου μας έρωτα; Βλέπεις εγώ, έχω χάσει τη σελίδα. Το βιβλίο μού έπεσε από τα χέρια. Έχω χάσει όλες τις σελίδες. Δεν ξέρω πια καν να διαβάζω, ίσως. Δεν ξέρω πια πώς γράφεται η αγάπη, πώς λέγεται, πώς διαβάζεται η αγάπη. Ούτε συ, Μπατίστ, ούτε ο Ντελόμπο, δε θα μπορέσετε να με ξαναμάθετε να το διαβάζω αυτό. Η υπομονή σας, και των δυο, αναλώθηκε μάταια. Σακατεύτηκε για το τίποτα. Πετάξτε λοιπόν κι οι δυο τα βιβλία σας!»[...]
[...]Ήθελε περισσότερο από ποτέ να βρίσκεται σε ρήξη με
τους δικούς του. Απέμενε μονάχα η αδελφή του - το όνειρό του γι' αυτήν, ο πόθος του γι' αυτήν. Της έγραφε, ασταμάτητα, γράμματα που ποτέ δεν έστελνε. Ήξερε καλά ότι η παιδούλα δεν θα τα διάβαζε. Εκείνη στην οποία έγραφε δεν μπορούσε να έχει διεύθυνση, κατοικούσε στο πουθενά. Κατοικούσε σε ένα όνειρο. Της έγραφε για να σκίσει την απόσταση του αποχωρισμού τους, να χαράξει μέσα σε αυτή την έρημο ένα σύντομο δρόμο. Έγραφε για να αιχμαλωτίσει, με μαύρο πάνω σε λευκό φόντο, τόσο τον απέραντο πόνο του ανέφικτου πόθου του για κείνη όσο και τη μαγική ηδονή αυτού του πόθου. Κι έτσι ένιωθε την πόλη: σαν ένα αναρίθμητο τρελό γράμμα που απευθυνόταν σε κανέναν, σε όλους, στην απουσία.[...]
[...]Ήθελε περισσότερο από ποτέ να βρίσκεται σε ρήξη με
τους δικούς του. Απέμενε μονάχα η αδελφή του - το όνειρό του γι' αυτήν, ο πόθος του γι' αυτήν. Της έγραφε, ασταμάτητα, γράμματα που ποτέ δεν έστελνε. Ήξερε καλά ότι η παιδούλα δεν θα τα διάβαζε. Εκείνη στην οποία έγραφε δεν μπορούσε να έχει διεύθυνση, κατοικούσε στο πουθενά. Κατοικούσε σε ένα όνειρο. Της έγραφε για να σκίσει την απόσταση του αποχωρισμού τους, να χαράξει μέσα σε αυτή την έρημο ένα σύντομο δρόμο. Έγραφε για να αιχμαλωτίσει, με μαύρο πάνω σε λευκό φόντο, τόσο τον απέραντο πόνο του ανέφικτου πόθου του για κείνη όσο και τη μαγική ηδονή αυτού του πόθου. Κι έτσι ένιωθε την πόλη: σαν ένα αναρίθμητο τρελό γράμμα που απευθυνόταν σε κανέναν, σε όλους, στην απουσία.[...]
June 14, 2025
İlk kitapta oluşan beklentimi karşılamadığı için biraz hayal kırıklığı yaşadım. Gecelerin Kitabı’ndaki nesiller ve karakterler arası geçişkenliğe büyülü-gerçekçilik çok yakışmıştı; kişisel bir savaşın uzun uzun aktarılmasında ise fazla dramatik bir tercihe dönüştüğünü hissettirdi, karakterler arası geçişler organik değildi. Yazar da hissetmiş olacak ki çok geride bıraktığı bazı karakterleri hatırlatmak için “hani hatırladınız mı, şöyle şöyle biri vardı” gibi betimlemelere girmek durumunda hissetmiş. Başta kıymet verdiği özellikleri kitabın sonuna taşıyamadığını hissettim; Amber Gece’nin sözcüklerin gücüne olan tutkusu, Meydan Soytarısı’nın müzikle olan ilişkisi hayat ilerledikçe önemini kaybeden şeylere dönüştü mesela.
Konuyu eleştirmek hiç haddim değil ama ilk kitapta Altın Gece’nin Tanrı’ya küsmesine neden olan kötülük teoremine nasıl bir çözümleme geldi de tüm dünyaya karşı nefret ve şiddet hisseden torunu Amber Gece Tanrı’ya inancını tazeleyip huzura kavuştu? Tüm sevdiklerini savaşa, ölüme ve deliliğe kurban veren bir ailenin Tanrı’ya sırt çevirmesi çok anlaşılırdı, “Tanrı bizi sevse böyle olmazdı” diye başlayan olay örgüsü “ama Tanrı da bizden sevgi istiyor” diye mi bitti gerçekten?
Nitelikli bir metin ama ilk kitapta beklentiyi öyle yükseltmişti ki bu sefer zayıf kaldığını hissettim.
Konuyu eleştirmek hiç haddim değil ama ilk kitapta Altın Gece’nin Tanrı’ya küsmesine neden olan kötülük teoremine nasıl bir çözümleme geldi de tüm dünyaya karşı nefret ve şiddet hisseden torunu Amber Gece Tanrı’ya inancını tazeleyip huzura kavuştu? Tüm sevdiklerini savaşa, ölüme ve deliliğe kurban veren bir ailenin Tanrı’ya sırt çevirmesi çok anlaşılırdı, “Tanrı bizi sevse böyle olmazdı” diye başlayan olay örgüsü “ama Tanrı da bizden sevgi istiyor” diye mi bitti gerçekten?
Nitelikli bir metin ama ilk kitapta beklentiyi öyle yükseltmişti ki bu sefer zayıf kaldığını hissettim.
September 17, 2022
Family Peniel lives on with Baptiste and Pauline mourning the death of Jean- Baptiste who so wanted a sister , but a brother was born instead. Charles -Victor aka Night-of- Amber who fills with hatred for his parents in their mourning for the eldest son. He becomes invisible to them and so he turns his back on them. He feels his Father is weak treating his Mother as a child. He retreats to old buildings one notably an old outhouse. His parents grow frightened of him. One night his Mother almost enters his room to comfort him, but, she leaves instead angering him more. His sister who he names Ballerina becomes his only friend, although her heart is not as his. She fears him instead and is thrust into his world of jealousy at anyone who cares take interest in her until he leaves for Paris. She goes her way as well. Never to see each other in years that shape his ultimate devise and return to the family farm, as Ballerina does as well. Their journeys are brought to the ultimate ending of this remarkably magical and real saga of overcoming ones past to live in the present.
May 19, 2010
British reviews of Night of Amber:
"Arguably the greatest writer of her generation."
— BBC World Service
"There is little that can be said which would do justice to the controlled brilliance of Sylvie Germain's writings. Night of Amber is a fantastic book, a wildly inventive novel about childhood, death, war, and much else. It creates a rich fantasy world, yet it is also very moving, and deals with the emotions of grief and love with an understanding and insight which few writers can match."
— The [London:] Sunday Times
"Germain's visualization of her character is first-class and her descriptions of his crazy visions have plenty of vigor and imagination."
— Interzone
"Arguably the greatest writer of her generation."
— BBC World Service
"There is little that can be said which would do justice to the controlled brilliance of Sylvie Germain's writings. Night of Amber is a fantastic book, a wildly inventive novel about childhood, death, war, and much else. It creates a rich fantasy world, yet it is also very moving, and deals with the emotions of grief and love with an understanding and insight which few writers can match."
— The [London:] Sunday Times
"Germain's visualization of her character is first-class and her descriptions of his crazy visions have plenty of vigor and imagination."
— Interzone
July 14, 2023
Rarement été aussi éblouie par un livre.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews