دیوید مناشری تاریخ نظام آموزشی ایران را از عزیمت دو دانشجوی ایرانی اول به اروپا در سال ۱۸۱۱، تا تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۹۳۵، تا تغییرات در سیاستهای آموزشی که در زمان آیتالله خمینی وضع شد، دنبال میکند. مناشری با انجام این کار، تاریخ سیاسی و اجتماعی گستردهتر مبارزه برای کنترل آموزش بین علما یا نخبگان مذهبی و دولت را شرح میدهد.
کاملترین و جامع ترین بررسی موجود از تاریخچه تحول نظام آموزشی ایران و گذار ازنظام سنتی(مکتب خانه یا مدرس های دینی) به مدارس و دانشگاه به شکل مدرن خصوصا در این پژوهش تغیرات در سیاستگذاری آموزشی در دوران پهلوی علل و تاثیرات آن عملی آن به زیبایی مورد بررسی قرار گرفته که برای من شباهت های بسیاری از مشکلات و حتی تصمیم گیری ها با وران بعد از انقلاب اسلامی بسیار قابل توجه و جدید بود در فصل پایانی بررسی تاثیر و یا توفیق جمهوری اسلامی در ایجاد چرخش و تحول در نظام آموزشی موجود به شکل مختصر بررسی می شود. به نظر نویسنده(در حد خودش!) و مترجم محترم(در بخش یادداشت پایانی مترجم عنوان کرده اند) عدم توفیق در ایجاد چرخش و تحول در نظام آموزشی و مضرات فروان آن در دور شدن عملی جمهوری اسلامی از آرمان های اصیل و حتی مفاد قانون اساسی تحت تاثیر نیاز های عملی و اضطراری کشور و نه عقب نشینی نظری از ایده آل های اسلامی بوده است که برای بنده بسیار قابل تامل بود. در رابطه با این موضوع کتاب خانم رینگر را قبلا مطالعه کرده بودم که به نظر بنده این کتاب برای مطالعه معلمان خیلی مفید تر می باشد. اکر فقط برای مطالعه یک کتاب در مورد تاریخچه نظام آموزشی در ایران و نظام مسائل آن فرصت دارید قطعا این کتاب بهترین انتخاب است.