What do you think?
Rate this book
Plac Senacki, 6 PM
Niekwestionowany mistrz powieści szpiegowskiej powraca z zupełnie nowym thrillerem o narodzinach imperium Putina.
Październik 1990 roku. Z bazy Zapadnaja Lica na dalekiej północy ZSRR wypływa najpotężniejszy okręt podwodny Dymitr Doński, dowodzony przez asa floty morskiej kapitana Golicyna.
Jednostka ma na pokładzie ogromny arsenał atomowy, który może zachwiać równowagą sił światowych mocarstw. To mocno niepokoi Waszyngton i Londyn. Sojusznicy podnoszą stopień gotowości i analizują sytuację.
W ZSRR panują głasnost i pierestrojka, a u władzy jest Michaił Gorbaczow, który zapowiedział koniec zimnej wojny.
Amerykanie i Brytyjczycy za wszelką cenę muszą ustalić motywy Rosjan. Wszystkie drogi prowadzą do Helsinek.
Do gry wkracza MI6, który wysyła tam swojego najlepszego agenta, Martina.
Rozpoczyna się gra wywiadów, a w tle upada Związek Radziecki i rodzi się nowe imperium – podwaliny państwa rosyjskiego Putina.
Październik 1990 roku. Z bazy Zapadnaja Lica na dalekiej północy ZSRR wypływa najpotężniejszy okręt podwodny Dymitr Doński, dowodzony przez asa floty morskiej kapitana Golicyna.
Jednostka ma na pokładzie ogromny arsenał atomowy, który może zachwiać równowagą sił światowych mocarstw. To mocno niepokoi Waszyngton i Londyn. Sojusznicy podnoszą stopień gotowości i analizują sytuację.
W ZSRR panują głasnost i pierestrojka, a u władzy jest Michaił Gorbaczow, który zapowiedział koniec zimnej wojny.
Amerykanie i Brytyjczycy za wszelką cenę muszą ustalić motywy Rosjan. Wszystkie drogi prowadzą do Helsinek.
Do gry wkracza MI6, który wysyła tam swojego najlepszego agenta, Martina.
Rozpoczyna się gra wywiadów, a w tle upada Związek Radziecki i rodzi się nowe imperium – podwaliny państwa rosyjskiego Putina.
568 pages, Paperback
First published May 18, 2022
23 people are currently reading
153 people want to read
About the author
Vincent V. Severski
17 books161 followersVincent Viktor Severski – polski pisarz, były oficer wywiadu. Tworzy pod pseudonimem, prawdziwe imię i nazwisko ze względu na byłą pracę ukrywa.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 38 reviews
June 30, 2022
Plac Senacki to powieść wybitna. Średnio lubię poprzednie książki Severskiego: są za długie, przegadane, ze zbyt mocnym akcentem na sferę obyczajową, która przykrywa zazwyczaj ciekawą intrygę. W Placu Senackim jest inaczej, przede wszystkim osadzenie akcji w Helsinkach roku 1990 było strzałem w dziesiątkę. Klimat mrocznej i zimnej fińskiej stolicy w schyłkowym momencie Związku Radzieckiego robi połowę roboty, bo ta Finlandia Severskiego, jest tak prawdziwa, tak klimatyczna, że nawet gdyby intrygi tutaj w ogóle nie było czytałbym z przyjemnością. Ale intryga jest, i to jaka.
Nie będę streszczał fabuły, bo ta na pierwszy rzut oka wydaje się niepozorna: mało tu akcji, strzałów, wybuchów nie ma wcale, za to jest dużo biurokracji, gierek gabinetowych, rozmów i nostalgii (od tego całe wiadro nawiązań do Conrada i Jądra Ciemności), ot szara szpiegowska codzienność. Krok po kroku, Severski prowadzi czytelnika w głąb piętrowej rozgrywki toczącej się pomiędzy MI6, KGB i fińskim Supo. Jednak niech was nie zmylą bezduszne akronimy, za każdym z nich stoją ludzie z krwi i kości, psychologia postaci tym razem u Severskiego to mistrzostwo.
Wszystko to: arcyciekawe czas i miejsce akcji, świetnie rozpisani bohaterowie, nostalgiczny klimat, nawet te nawiązania do twórczości Conrada, ale przede wszystkim wiarygodność, jaką udało się zbudować Severskiemu, sprawiają, że Plac Senacki, jest chyba najbardziej interesującą książką jaką dane mi było przeczytać w tym roku i mam cichą nadzieję na jakąś formę jej kontynuacji.
Nie będę streszczał fabuły, bo ta na pierwszy rzut oka wydaje się niepozorna: mało tu akcji, strzałów, wybuchów nie ma wcale, za to jest dużo biurokracji, gierek gabinetowych, rozmów i nostalgii (od tego całe wiadro nawiązań do Conrada i Jądra Ciemności), ot szara szpiegowska codzienność. Krok po kroku, Severski prowadzi czytelnika w głąb piętrowej rozgrywki toczącej się pomiędzy MI6, KGB i fińskim Supo. Jednak niech was nie zmylą bezduszne akronimy, za każdym z nich stoją ludzie z krwi i kości, psychologia postaci tym razem u Severskiego to mistrzostwo.
Wszystko to: arcyciekawe czas i miejsce akcji, świetnie rozpisani bohaterowie, nostalgiczny klimat, nawet te nawiązania do twórczości Conrada, ale przede wszystkim wiarygodność, jaką udało się zbudować Severskiemu, sprawiają, że Plac Senacki, jest chyba najbardziej interesującą książką jaką dane mi było przeczytać w tym roku i mam cichą nadzieję na jakąś formę jej kontynuacji.
August 7, 2022
SEVERSKI JAK LE CARRÉ
Zawsze bardzo się cieszę, kiedy autor, którego spisałam na straty, potrafi pozytywnie mnie zaskoczyć. Debiut Severskiego „Nielegalni” bardzo mi się spodobał (dobrze obmyślona intryga, wiernie oddane realia), więc z dużą ochotą zabrałam się do czytania części drugiej, czyli „Niewiernych”. To było w czasach, gdy nie robiłam notatek z przeczytanych książek i nie odkryłam jeszcze prawidłowości, że druga książka z cyklu jest z reguły dużo gorsza od pierwszej, a wyjątki potwierdzają regułę. „Niewierni” - to było tak duże rozczarowanie (niezborna fabuła, niepotrzebne wątki, na siłę rozdmuchana treść, słowa, słowa, słowa), że darowałam sobie kolejne książki autora, obserwując w księgarniach, że następne tomy są coraz grubsze. Na szczęście „Plac Senacki” już tak bardzo nie odstrasza objętością. Odchudzanie zawsze wychodzi na zdrowie.
Zasadnicza część akcji „Placu Senackiego” rozgrywa się w Helsinkach, w 1991 roku, w przededniu rozpadu Związku Radzieckiego. Historia retrospektywna spięta jest współczesną klamrą: do emerytowanego, brytyjskiego szpiega przybywa po ratunek wysłanniczka MI6. Młode wilki nie dały rady rozwiązać zagadki, jedyna nadzieja w starej gwardii. Ten wątek współczesny nie ma żadnego wpływu na rozwój fabuły i równie dobrze można by go pominąć, ale rozumiem intencje autora. Odbieram to jako osobiste rozliczenie z przeszłością, prezent pisarza dla siebie. Pozwólmy autorowi na taki kaprys.
Fabuła „Placu Senackiego” jest doskonale skonstruowana. Nie ma w niej niepotrzebnych zapychaczy, wszystkie wydarzenia i postaci są istotne dla sprawy i są ze sobą powiązane. Mimo dużej liczby bohaterów i wątków, narracja prowadzona jest bardzo klarownie i czytelnik nie gubi się w natłoku informacji.
Czyta się to z zapartym tchem, a do tego z przekonaniem, że autor nie opowiada o sytuacjach wyssanych z palca. Ba! Opisane jest wszystko tak sugestywnie, że momentami nie można się oprzeć wrażeniu, że to nie fikcja literacka, tylko najprawdziwsza prawda. Cóż, pewnie po trzydziestu latach można już bez obaw wyciągnąć na światło dzienne sprawy, które kiedyś objęte były tajemnicą.
Oprócz solidnej dawki rozrywki otrzymujemy dodatkowo dużą porcję wiedzy, nie tylko o szpiegowskich metodach operacyjnych, ale również możemy spojrzeć z innej strony na wydarzenia z najnowszej historii. I znów fakty są czasem ciekawsze niż literacka fikcja. Obserwacje autora na temat Rosji i „radzieckiego człowieka” są bezcenne.
Trochę mi wstyd, że o tej świetnej książce, mogącej swobodnie konkurować z najlepszymi, światowymi, szpiegowskimi thrillerami, piszę zaledwie kilka akapitów, ale trafiła mi się akurat dobra passa czytelnicza. Trafiam na książki nie tylko świetne, ale również ciekawe do zrecenzowania. Tylko, z mobilizacją krucho.
https://www.czytacz.pl/
Zawsze bardzo się cieszę, kiedy autor, którego spisałam na straty, potrafi pozytywnie mnie zaskoczyć. Debiut Severskiego „Nielegalni” bardzo mi się spodobał (dobrze obmyślona intryga, wiernie oddane realia), więc z dużą ochotą zabrałam się do czytania części drugiej, czyli „Niewiernych”. To było w czasach, gdy nie robiłam notatek z przeczytanych książek i nie odkryłam jeszcze prawidłowości, że druga książka z cyklu jest z reguły dużo gorsza od pierwszej, a wyjątki potwierdzają regułę. „Niewierni” - to było tak duże rozczarowanie (niezborna fabuła, niepotrzebne wątki, na siłę rozdmuchana treść, słowa, słowa, słowa), że darowałam sobie kolejne książki autora, obserwując w księgarniach, że następne tomy są coraz grubsze. Na szczęście „Plac Senacki” już tak bardzo nie odstrasza objętością. Odchudzanie zawsze wychodzi na zdrowie.
Zasadnicza część akcji „Placu Senackiego” rozgrywa się w Helsinkach, w 1991 roku, w przededniu rozpadu Związku Radzieckiego. Historia retrospektywna spięta jest współczesną klamrą: do emerytowanego, brytyjskiego szpiega przybywa po ratunek wysłanniczka MI6. Młode wilki nie dały rady rozwiązać zagadki, jedyna nadzieja w starej gwardii. Ten wątek współczesny nie ma żadnego wpływu na rozwój fabuły i równie dobrze można by go pominąć, ale rozumiem intencje autora. Odbieram to jako osobiste rozliczenie z przeszłością, prezent pisarza dla siebie. Pozwólmy autorowi na taki kaprys.
Fabuła „Placu Senackiego” jest doskonale skonstruowana. Nie ma w niej niepotrzebnych zapychaczy, wszystkie wydarzenia i postaci są istotne dla sprawy i są ze sobą powiązane. Mimo dużej liczby bohaterów i wątków, narracja prowadzona jest bardzo klarownie i czytelnik nie gubi się w natłoku informacji.
Czyta się to z zapartym tchem, a do tego z przekonaniem, że autor nie opowiada o sytuacjach wyssanych z palca. Ba! Opisane jest wszystko tak sugestywnie, że momentami nie można się oprzeć wrażeniu, że to nie fikcja literacka, tylko najprawdziwsza prawda. Cóż, pewnie po trzydziestu latach można już bez obaw wyciągnąć na światło dzienne sprawy, które kiedyś objęte były tajemnicą.
Oprócz solidnej dawki rozrywki otrzymujemy dodatkowo dużą porcję wiedzy, nie tylko o szpiegowskich metodach operacyjnych, ale również możemy spojrzeć z innej strony na wydarzenia z najnowszej historii. I znów fakty są czasem ciekawsze niż literacka fikcja. Obserwacje autora na temat Rosji i „radzieckiego człowieka” są bezcenne.
Trochę mi wstyd, że o tej świetnej książce, mogącej swobodnie konkurować z najlepszymi, światowymi, szpiegowskimi thrillerami, piszę zaledwie kilka akapitów, ale trafiła mi się akurat dobra passa czytelnicza. Trafiam na książki nie tylko świetne, ale również ciekawe do zrecenzowania. Tylko, z mobilizacją krucho.
https://www.czytacz.pl/
June 13, 2022
Niesamowity klimat, jeśli lubisz klimaty szpiegowskie i powolną narrację ale nie pozbawioną ciekawych zwrotów akcji, to serdecznie polecam.Kapitalna książka a jeśli dodatkowo czyta ją Pan Gosztyła, to musi być pięć gwiazdek 👌😊
July 28, 2022
Najnowszą powieść Vincenta V. Severskiego przesłuchałem w rewelacyjnej interpretacji Krzysztofa Gosztyły. To prawdziwy mistrz słowa mówionego i każdej zinterpretowanej powieści nadaje głębszy wymiar.
Plac Senacki różni się od poprzednich powieści autora. Nie będę wspominał oczywistości w postaci bohaterów, czy miejsca i czasu akcji. Mam na myśli, że jest to powieść spokojniejsza i bardziej nastawiona na ukazanie nie tyle co pracy szpiega, co samej osoby zajmującej się tym trudnym zadaniem. Oczywiście Plac Senacki nosi swoisty sznyt autora i fani odnajdą w nim znajome nuty. Jednak nie nastawiałbym nikogo w mojej opinii na szaloną akcję.
Oprócz finału nie miałem także poczucia niemożności oderwania się od słuchania. Raczej traktowałem Plac Senacki jako miłą powieść do przesłuchania w odcinkach i tak też do niej wracałem. I nie jest to bynajmniej minus. Zwyczajnie autor tak napisał tę powieść. Ze swojej strony doceniam możliwość wglądu w przemyślenia szpiega oraz w jaki sposób taka osoba funkcjonuje i postrzega świat.
Plac Senacki to być może nie moja ulubiona powieść Vincenta V. Severskiego, ale nie czuję zawodu po lekturze. Spędziłem przy jej słuchaniu kilka przyjemnych godzin, gdyż jest to naprawdę solidna historia. Warsztat autora stoi jak zawsze na wysokim poziomie. Zwyczajnie zabrakło mi w niej większych emocji. Niemniej, czekam wiernie na kolejną książkę autora.
Plac Senacki różni się od poprzednich powieści autora. Nie będę wspominał oczywistości w postaci bohaterów, czy miejsca i czasu akcji. Mam na myśli, że jest to powieść spokojniejsza i bardziej nastawiona na ukazanie nie tyle co pracy szpiega, co samej osoby zajmującej się tym trudnym zadaniem. Oczywiście Plac Senacki nosi swoisty sznyt autora i fani odnajdą w nim znajome nuty. Jednak nie nastawiałbym nikogo w mojej opinii na szaloną akcję.
Oprócz finału nie miałem także poczucia niemożności oderwania się od słuchania. Raczej traktowałem Plac Senacki jako miłą powieść do przesłuchania w odcinkach i tak też do niej wracałem. I nie jest to bynajmniej minus. Zwyczajnie autor tak napisał tę powieść. Ze swojej strony doceniam możliwość wglądu w przemyślenia szpiega oraz w jaki sposób taka osoba funkcjonuje i postrzega świat.
Plac Senacki to być może nie moja ulubiona powieść Vincenta V. Severskiego, ale nie czuję zawodu po lekturze. Spędziłem przy jej słuchaniu kilka przyjemnych godzin, gdyż jest to naprawdę solidna historia. Warsztat autora stoi jak zawsze na wysokim poziomie. Zwyczajnie zabrakło mi w niej większych emocji. Niemniej, czekam wiernie na kolejną książkę autora.
June 2, 2022
Jestem rozczarowany „Placem Senackim 6pm”. Pierwsze połowa nudna, druga połowa – przeleciana na szybko. Do tej połowy książki Pana Severskiego zawsze wywoływały zachwyt, ta niestety w zupełności mi nie siadła i była ciężko strawna… co tu dużo mówić, postacie sztywne, nudne, bez wyraźnej osobowości, perypetie bohaterów mało zajmujące. Na plus: zmienna forma narracji, „wycieczka” na Plac Senacki i nie tylko w google map :-D
January 17, 2023
Nie jest to Severski z czasów "Nielegalnych", ale nic lepszego w polskiej literaturze szpiegowskiej wciąż nie przeczytacie.
3,5/5
3,5/5
October 25, 2022
Kolejna powieść szpiegowska napisana w fantastycznym stylu. Autor zmienił tu narrację względem wcześniejszych książek, co nadaje świeżości. Samą fabułę oceniam gorzej, niż w poprzednich książkach. Jest znacznie prostsza i krótsza. Postacie są mniej wyraziste, albo raczej słabiej opisane. Świat szpiegowski jest tutaj bardzo płytki. Natomiast umiejscowienie akcji na przełomie lat '80 i '90, daje ciekawy zarys historyczny.
May 23, 2022
Mistrz cały czas w formie. Książka różni się od wcześniejszych, szczególnie Trylogi N bo akcji jest tu zdecydowanie mniej. Natomiast historia wciąga od razu i co mi się osobiście podoba nastawiona jest bardziej na interakcje międzyludzkie niż zrywy akcji co sprawia, ze wydaje się być bardziej prawdziwa. Jedyny minus tej ksiazki to brak Jagana:). Polecam …będziecie zadowoleni:)
April 25, 2023
Nie ma to jak dobra powieść szpiegowska. Severski nie ma sobie równych na tym polu. Od czasu do czasu muszę sobie poszpiegować.
June 4, 2024
W roku 2021 Martin, szpieg od piętnastu lat na emeryturze, mieszka w maleńkim szwedzkim Storlien, niedaleko norweskiego Trondheim. Regularnie odwiedzający go Raymond, przyjaciel z czasów wspólnej służby w MI6, tym razem przywozi ze sobą agentkę Caroline Crowford. Według brytyjskiej centrali agencji Martin jest osobą, która mogłaby pomóc w wyjaśnieniu niepokojących odkryć w pobliżu doków stoczniowych w Barrow, wskazujących na zainteresowanie rosyjskich służb rozbudowywaną bazą strategicznej floty podmorskiej w szkockim Clyde. Uważany jest bowiem Martin za znawcę floty bałtyckiej, szczególnie jej funkcjonowania w latach 1990-ych, oraz za bodaj jedynego zachodniego agenta, który odwiedził Kronsztad, rosyjski port w Zatoce Fińskiej. Przy wspaniałej, przygotowanej przez siebie homarowej uczcie, opowiada więc Martin Carol o wydarzeniach z tamtych lat, wspomagany przez Raya, uczestnika w niektórych z nich.
W 1990 roku agent Martin Es został oddelegowany do Finlandii, aby zdobyć informacje na remat incydentu wyjścia na Atlantyk radzieckich okrętów podwodnych z ładunkiem atomowym. Wiarygodnym źródłem takich informacji mogliby być dowódcy tych jednostek. Helsinki w owych czasach były niezmiernie ważną areną ścierania się interesów zachodnich i radzieckich tajnych służb, a także różnych frakcji w upadającym sowieckim imperium, nie tylko między KGB i GRU, również uwzględniających podział na pro- i anty-gorbaczowowskie sympatie. W opisie tego szpiegowskiego tygla, stanowiącego trzon powieści, bierze autor pod uwagę chyba wszystkie niuanse szpiegowskiej kuchni nie pomijając przy tym, co bardzo ważne, normalnych ludzkich odruchów, ambicji, wahań i wątpliwości, związanych zarówno z cechami osobowościowymi wykreowanych postaci jak i z ich przeszłością.
W fińskich służbach, z którymi Martin i inni sproszeni na konsultacje do Helsinek agenci MI6 współpracują, najlepiej poznajemy sekretarza szefa SUPO, z rodziny od zawsze popierającej rosyjskie wpływy, oraz szefa kontrwywiadu. Do grona osób działających w rezydenturze, przy ambasadzie radzieckiej, obok jej szefa należy także Litwin, funkcjonujący jako łącznik z kretem zainstalowanym w SUPO, oraz dwaj rosyjscy weterani z Afganistanu. Udaje się też nawiązać Martinowi kontakt z oficerem służącym kiedyś w sowieckiej podwodnej flotylli.
Dzieje się sporo, ale nie jest to thriller akcji typu Bonda czy Bourne’a, bardziej analityczno-refleksyjny spektakl w stylu le Carré’go, nie całkiem wolny jednak od emocji. Te odnoszące się do Finów i Finlandii, a także do czysto prywatnych przeżyć i uczuć Martina symbolizuje tytuł powieści.
Dla mnie lektura „Placu Senackiego 6 PM” była fascynującym przeżyciem, łącznie z przesłaniem powieści zawartym w konkluzjach obu misji, Martina w latach 1990-ych i Caroline w roku 2021. Potrafimy wyśledzić, połączyć fakty i opowiedzieć o działaniach Rosjan. Martinowi udało się to wówczas, wobec prowokacji na Atlantyku, i teraz wspólnie z Carol i Rayem, w stosunku do tego, co stało się w Barrow. „Ale co chcieli osiągnąć, musimy sami zrozumieć” - tłumaczy stary szpieg kilkadziesiąt lat młodszej agentce. Jako pomoc sugeruje Carol lekturę „Listów z Rosji” de Custine’a i ubolewa „Nikt już tego nie czyta i potem się dziwią, że nie wiedzą, co się dzieje w Rosji”.
Nie po raz pierwszy spotykam się z tą poradą. Czy de Custine rzeczywiście odkrył klucz? A carskie imperium pierwszej połowy dziewiętnastego wieku nie różni się istotnie od Rosji Lenina, Stalina, Breżniewa, Gorbaczowa czy Putina? Powinnam wreszcie to zweryfikować sięgając po „Listy…”, jeśli nie w czterotomowym oryginale, przynajmniej w jednotomowej polskiej kompilacji.
Jeśli zaś o Vincenta V. Severskiego chodzi, z niecierpliwością czekam na kontynuację „Placu …”, chyba najbardziej ambitnej i dojrzałej jego powieści, także pod względem formalnym.
W 1990 roku agent Martin Es został oddelegowany do Finlandii, aby zdobyć informacje na remat incydentu wyjścia na Atlantyk radzieckich okrętów podwodnych z ładunkiem atomowym. Wiarygodnym źródłem takich informacji mogliby być dowódcy tych jednostek. Helsinki w owych czasach były niezmiernie ważną areną ścierania się interesów zachodnich i radzieckich tajnych służb, a także różnych frakcji w upadającym sowieckim imperium, nie tylko między KGB i GRU, również uwzględniających podział na pro- i anty-gorbaczowowskie sympatie. W opisie tego szpiegowskiego tygla, stanowiącego trzon powieści, bierze autor pod uwagę chyba wszystkie niuanse szpiegowskiej kuchni nie pomijając przy tym, co bardzo ważne, normalnych ludzkich odruchów, ambicji, wahań i wątpliwości, związanych zarówno z cechami osobowościowymi wykreowanych postaci jak i z ich przeszłością.
W fińskich służbach, z którymi Martin i inni sproszeni na konsultacje do Helsinek agenci MI6 współpracują, najlepiej poznajemy sekretarza szefa SUPO, z rodziny od zawsze popierającej rosyjskie wpływy, oraz szefa kontrwywiadu. Do grona osób działających w rezydenturze, przy ambasadzie radzieckiej, obok jej szefa należy także Litwin, funkcjonujący jako łącznik z kretem zainstalowanym w SUPO, oraz dwaj rosyjscy weterani z Afganistanu. Udaje się też nawiązać Martinowi kontakt z oficerem służącym kiedyś w sowieckiej podwodnej flotylli.
Dzieje się sporo, ale nie jest to thriller akcji typu Bonda czy Bourne’a, bardziej analityczno-refleksyjny spektakl w stylu le Carré’go, nie całkiem wolny jednak od emocji. Te odnoszące się do Finów i Finlandii, a także do czysto prywatnych przeżyć i uczuć Martina symbolizuje tytuł powieści.
Dla mnie lektura „Placu Senackiego 6 PM” była fascynującym przeżyciem, łącznie z przesłaniem powieści zawartym w konkluzjach obu misji, Martina w latach 1990-ych i Caroline w roku 2021. Potrafimy wyśledzić, połączyć fakty i opowiedzieć o działaniach Rosjan. Martinowi udało się to wówczas, wobec prowokacji na Atlantyku, i teraz wspólnie z Carol i Rayem, w stosunku do tego, co stało się w Barrow. „Ale co chcieli osiągnąć, musimy sami zrozumieć” - tłumaczy stary szpieg kilkadziesiąt lat młodszej agentce. Jako pomoc sugeruje Carol lekturę „Listów z Rosji” de Custine’a i ubolewa „Nikt już tego nie czyta i potem się dziwią, że nie wiedzą, co się dzieje w Rosji”.
Nie po raz pierwszy spotykam się z tą poradą. Czy de Custine rzeczywiście odkrył klucz? A carskie imperium pierwszej połowy dziewiętnastego wieku nie różni się istotnie od Rosji Lenina, Stalina, Breżniewa, Gorbaczowa czy Putina? Powinnam wreszcie to zweryfikować sięgając po „Listy…”, jeśli nie w czterotomowym oryginale, przynajmniej w jednotomowej polskiej kompilacji.
Jeśli zaś o Vincenta V. Severskiego chodzi, z niecierpliwością czekam na kontynuację „Placu …”, chyba najbardziej ambitnej i dojrzałej jego powieści, także pod względem formalnym.
June 1, 2022
Vincent V. Severski - to właśnie dzięki niemu zakochałam się w książkach szpiegowskich. Tym razem wraca z nowym thrillerem opowiadającym o narodzinach imperium Putina.
Październik 1990 roku. Na północy ZSRR wpływa najpotężniejszy okręt podwodny na którego pokładzie znajduje się arsenał atomowy. Sojusznicy podnoszą stopień gotowości i analizują sytuację, a u władzy jest Michaił Gorbaczow, który zapowiedział koniec zimnej wojny. Jakie są motywy Rosji? Do gry wkracza MI6, który wysyła tam swojego najlepszego agenta, Martina. Wywiady toczą grę, a ZSRR upada tworząc podwaliny państwa rosyjskiego Putina.
Do tego, że od książek Severskiego bije autentyczność przyzwyczaili się już chyba wszyscy jego czytelnicy. Nic w tym dziwnego skoro autor ma osobiste doświadczenia w pracy szpiegowskiej.
Tym razem cofamy się w przeszłości i wyruszamy do Helsinek, gdzie toczy się cała walka wywiadów, praca szpiegów i szukanie kretów. Jest tutaj sensacja, jest akcja, ale muszę przyznać, że jest jej znacznie mniej niż w poprzednich książkach autora. Tym razem dzięki autorowi bardziej możemy poznać pracę szpiega „od kuchni”. Poznamy więcej aspektów psychologicznych tej pracy dzięki czemu też lepiej ją zrozumiemy. Niemniej jednak nie możemy mówić tutaj o nudzie.
Fabuła jest naprawdę bardzo ciekawa i cała gra jaką toczą szpiedzy powoduje, że od książki jest się naprawdę bardzo cieżko oderwać. Do tego możemy z bliska przyjrzeć się zmianą w Związku Radzieckim, które wcale tak bardzo nie odbiegają od rzeczywistości, o czym przekona się każdy czytelnik, który choć troszeczkę interesuję się historią. Wiele dialogów pomiędzy bohaterami, czy opisanych sytuacji zmusza nas do przemyśleń zwłaszcza w obliczu tego co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Zaczynamy się zastanawiać co tak naprawdę jeszcze może się wydarzyć w obliczu sprawującego władzę prezydenta wywodzącego się z kręgów KGB.
Jeżeli chodzi o samych bohaterów to są oni bardzo różni i świetnie skonstruowaniu. Tak naprawdę nikt tutaj nie jest jednoznaczny. Nie możemy powiedzieć, że ktoś jest dobry, a ktoś zły. Wszystko leży po środku i tutaj także możemy się doszukiwać wielu porównań w rzeczywistości.
„Plac Senacki 6 PM” to z całą pewnością jedna z najlepszych książek autora. Pozwala nam on tutaj spojrzeć na pracę szpiegów z zupełnie innej perspektywy niż do tej pory co bardzo mi się spodobało. Może nie ma tutaj szalonej akcji z wybuchami i strzelaninami, ale całość jest genialna i zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
Październik 1990 roku. Na północy ZSRR wpływa najpotężniejszy okręt podwodny na którego pokładzie znajduje się arsenał atomowy. Sojusznicy podnoszą stopień gotowości i analizują sytuację, a u władzy jest Michaił Gorbaczow, który zapowiedział koniec zimnej wojny. Jakie są motywy Rosji? Do gry wkracza MI6, który wysyła tam swojego najlepszego agenta, Martina. Wywiady toczą grę, a ZSRR upada tworząc podwaliny państwa rosyjskiego Putina.
Do tego, że od książek Severskiego bije autentyczność przyzwyczaili się już chyba wszyscy jego czytelnicy. Nic w tym dziwnego skoro autor ma osobiste doświadczenia w pracy szpiegowskiej.
Tym razem cofamy się w przeszłości i wyruszamy do Helsinek, gdzie toczy się cała walka wywiadów, praca szpiegów i szukanie kretów. Jest tutaj sensacja, jest akcja, ale muszę przyznać, że jest jej znacznie mniej niż w poprzednich książkach autora. Tym razem dzięki autorowi bardziej możemy poznać pracę szpiega „od kuchni”. Poznamy więcej aspektów psychologicznych tej pracy dzięki czemu też lepiej ją zrozumiemy. Niemniej jednak nie możemy mówić tutaj o nudzie.
Fabuła jest naprawdę bardzo ciekawa i cała gra jaką toczą szpiedzy powoduje, że od książki jest się naprawdę bardzo cieżko oderwać. Do tego możemy z bliska przyjrzeć się zmianą w Związku Radzieckim, które wcale tak bardzo nie odbiegają od rzeczywistości, o czym przekona się każdy czytelnik, który choć troszeczkę interesuję się historią. Wiele dialogów pomiędzy bohaterami, czy opisanych sytuacji zmusza nas do przemyśleń zwłaszcza w obliczu tego co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Zaczynamy się zastanawiać co tak naprawdę jeszcze może się wydarzyć w obliczu sprawującego władzę prezydenta wywodzącego się z kręgów KGB.
Jeżeli chodzi o samych bohaterów to są oni bardzo różni i świetnie skonstruowaniu. Tak naprawdę nikt tutaj nie jest jednoznaczny. Nie możemy powiedzieć, że ktoś jest dobry, a ktoś zły. Wszystko leży po środku i tutaj także możemy się doszukiwać wielu porównań w rzeczywistości.
„Plac Senacki 6 PM” to z całą pewnością jedna z najlepszych książek autora. Pozwala nam on tutaj spojrzeć na pracę szpiegów z zupełnie innej perspektywy niż do tej pory co bardzo mi się spodobało. Może nie ma tutaj szalonej akcji z wybuchami i strzelaninami, ale całość jest genialna i zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
October 21, 2025
Bardzo ciekawa, trzymająca w napięciu, trochę inna niż poprzednie książki autora. Jedną gwiazdkę odjęłam za zakończenie, w którym akcja nagle przyspiesza (i to bardzo! w porównaniu do całości), sprawiając wrażenie napisanej jakby naprędce, ale może to celowy zabieg, żeby zostawić sobie miejsce na kontynuację urwanych wątków. Przynajmniej ja bym chętnie przeczytała kontynuację :)
May 29, 2024
Kupiłem jako zapychacz na podróż, okazała się doskonałą powieścią szpiegowską, możliwe, że najlepszą polską, jaką czytałem. Świetnie poprowadzona akcja, bez pośpiechu, bardzo w lecarre'owskim stylu. Z dużym wyczuciem zbudowane postaci (duet Borys i Pietia mistrzowski). Duży bang na zakończenie.
November 1, 2024
W recenzjach przewija się krytyczna uwaga, że brak w tej książce akcji, że jest zbyt wolne tempo. Ja tam nie
Mogłam się oderwać od czytania - co z tego że nie ma akcji w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, jak rozwijane wątki wciągają bardzo. Z pewnością jest to zasługa tematyki i doświadczenia autora - świat szpiegów jest wciągający, niejednoznaczny, wielopłaszczyznowy. Lekturę bardzo polecam
Mogłam się oderwać od czytania - co z tego że nie ma akcji w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, jak rozwijane wątki wciągają bardzo. Z pewnością jest to zasługa tematyki i doświadczenia autora - świat szpiegów jest wciągający, niejednoznaczny, wielopłaszczyznowy. Lekturę bardzo polecam
January 25, 2025
Książka miała dobre momenty, po czym zmniejszała się intensywność i odkładałam ją na dłużej. Dopiero mniej więcej w połowie wiedziałam kto jest kim, na początku byłam mocno skolowana, wiele postaci, do których każdy zwraca się inaczej. Zakończenie intrygi z przeszłości spoko, ale tej współczesnej trochę rozczarowujące.
October 3, 2022
Ksiazka niezwykle mnie wciagnela, pod koniec nie moglam przestac czytac, tak bardzo chcialam sie dowiedziec co sie wydarzy! Bardzo zaskoczylo mnie zakonczenie historii z 1990 roku, natomiast nie do konca jestem w stanie zrozumiec po co wprowadzone zostaly rozne linie czasowe.
November 17, 2022
Na początku intrygująca jednak z czasem zaczęła się bardzo ciągnąć. Rozumiem fascynacje innych ale to nie książka dla mnie.
January 23, 2023
Oho, Severski sie wyrabia literacko :)
August 30, 2023
Skomplikowana i bardzo wciągająca. Przeskakując między perspektywami autor zapobiegł pogubieniu się czytelnika.
July 19, 2023
Lubię książki o tematyce ogólnoszpiegowskiej i dobrze czyta mi się książki Severskiego (tym bardziej wiedząc że pisze je emerytowany oficer wywiadu a nie teoretyk) - mając w pamięci całkiem przyjemną serię o “Nielegalnych”, sięgnąłem i po tą.
Mamy tu inne czasy i miejsce (głównie ciekawe pod względem geopolitycznym obrzeża rozpadającego się ZSRR), pojedynczego głównego bohatera zamiast grupy równorzędnych (niestety pisanego w pierwszej osobie - “niestety” bo osobiście nie lubię tego typu narracji, nie dlatego że tu jest jakoś zła) oraz wątki toczące się w dwóch osiach czasowych - współczesnej (która w sumie służy tylko jako pretekst do opowiadania tej drugiej) oraz głównej, dziejącej się w Finlandii na przełomie 1990 i 1991 roku.
Fabuła (a przynajmniej wątek historyczny) jest ciekawa, dobrze oddając klimat przemian - natomiast słabo czyta się dialogi, drażnią też liczne bezpośrednie opisy stanów emocjonalnych (i ich częste powtórzenia) - powiedziałbym że czyta się to trochę jak fan fic; być może zmienił się redaktor bo nie pamiętam abym zwrócił uwagę na to czytając poprzedni cykl Severskiego. W moich oczach nie jest to duży problem - zdecydowanie wolę dobrą historię napisaną słabszym piórem niż pięknie napisaną, nudną książkę która nie wciąga.
Klimat jest zupełnie inny niż w poprzednich książkach, niemniej jednak miłośnik powieści szpiegowskich (tym bardziej w środkowoeuropejskich klimatach) nie będzie żałował - natomiast ktoś kto np. Clancy’ego nie lubi raczej nie ma tu czego szukać (analogie z “Polowaniem na Czerwony Październik” jak najbardziej na miejscu).
O ile zakończenie “współczesnego” wątku trochę rozczarowuje, o tyle ten historyczny jest dobrze rozrysowany, nieprzerysowany i zaskakujący - twórczość autora śledzę i jeszcze po niego sięgnę.
Mamy tu inne czasy i miejsce (głównie ciekawe pod względem geopolitycznym obrzeża rozpadającego się ZSRR), pojedynczego głównego bohatera zamiast grupy równorzędnych (niestety pisanego w pierwszej osobie - “niestety” bo osobiście nie lubię tego typu narracji, nie dlatego że tu jest jakoś zła) oraz wątki toczące się w dwóch osiach czasowych - współczesnej (która w sumie służy tylko jako pretekst do opowiadania tej drugiej) oraz głównej, dziejącej się w Finlandii na przełomie 1990 i 1991 roku.
Fabuła (a przynajmniej wątek historyczny) jest ciekawa, dobrze oddając klimat przemian - natomiast słabo czyta się dialogi, drażnią też liczne bezpośrednie opisy stanów emocjonalnych (i ich częste powtórzenia) - powiedziałbym że czyta się to trochę jak fan fic; być może zmienił się redaktor bo nie pamiętam abym zwrócił uwagę na to czytając poprzedni cykl Severskiego. W moich oczach nie jest to duży problem - zdecydowanie wolę dobrą historię napisaną słabszym piórem niż pięknie napisaną, nudną książkę która nie wciąga.
Klimat jest zupełnie inny niż w poprzednich książkach, niemniej jednak miłośnik powieści szpiegowskich (tym bardziej w środkowoeuropejskich klimatach) nie będzie żałował - natomiast ktoś kto np. Clancy’ego nie lubi raczej nie ma tu czego szukać (analogie z “Polowaniem na Czerwony Październik” jak najbardziej na miejscu).
O ile zakończenie “współczesnego” wątku trochę rozczarowuje, o tyle ten historyczny jest dobrze rozrysowany, nieprzerysowany i zaskakujący - twórczość autora śledzę i jeszcze po niego sięgnę.
July 10, 2022
Moje pierwsze spotkanie z autorem, nie wiem jak, ale udało mi się uchować. Nazwisko jest mi znane, opinie, głównie pozytywne też, tak więc z entuzjazmem zabrałam się za najnowszą propozycję.
Jest to powieść szpiegowska, polityczna, aktualna. I jak nie mogę się nazwać fanką szpiegowskich książek, tak ta - podobała mi się. Trochę stateczna, wyważona, skupiająca się otoczce tego zawodu, jednak bardzo dobrze przemyślana i poprowadzona. Odpowiadała mi też dynamika, tempo nie było może zawrotne, ale idealnie pasowało do stylu. Tajemnice, niespodziewane zwroty akcji, zdrady i intrygi. Polityczne zagrania, przewidywanie ruchu przeciwnika i duszny klimat. Tego się możemy spodziewać. Początek sprawiał mi trudność, musiałam wgryźć się w ten świat, w styl autora, jednak z każdą stroną było już tylko lepiej.
Nie wiem jak fani autora widzą tą powieść, ale dla szpiegowskiego laika, takiego jak ja, to bardzo dobra książka, gruba, treściwa i ciekawa. Z charyzmatycznymi bohaterami I ciągle intrygującą akcją.
Jest to powieść szpiegowska, polityczna, aktualna. I jak nie mogę się nazwać fanką szpiegowskich książek, tak ta - podobała mi się. Trochę stateczna, wyważona, skupiająca się otoczce tego zawodu, jednak bardzo dobrze przemyślana i poprowadzona. Odpowiadała mi też dynamika, tempo nie było może zawrotne, ale idealnie pasowało do stylu. Tajemnice, niespodziewane zwroty akcji, zdrady i intrygi. Polityczne zagrania, przewidywanie ruchu przeciwnika i duszny klimat. Tego się możemy spodziewać. Początek sprawiał mi trudność, musiałam wgryźć się w ten świat, w styl autora, jednak z każdą stroną było już tylko lepiej.
Nie wiem jak fani autora widzą tą powieść, ale dla szpiegowskiego laika, takiego jak ja, to bardzo dobra książka, gruba, treściwa i ciekawa. Z charyzmatycznymi bohaterami I ciągle intrygującą akcją.
November 21, 2022
"Martin przeszedł na emeryturę przed 15 laty."
Znakomicie skonstruowana książka. Dlaczego robi na mnie wrażenie, choć nie cenię zbyt wysoko literatury szpiegowskiej? Ponieważ nie gloryfikuje samej szpiegowskiej roboty, lecz składa ukłon etosowi ludzi morza. Podobnie, jak to uczynił w swoich powieściach Joseph Conrad. Severski stara się kontynuować jego podziw dla marynarzy, którzy jakoby nie zmienili się i w dzisiejszych czasach: ma ich cechować prawość, patriotyzm, uczciwość i szczerość. Nawet jeśli są kapitanami radzieckiej/rosyjskiej floty wojennej, która jest w gestii polityków, dla których ani prawda (Prawda to za mało), ani prawość nie mają najmniejszego znaczenia. Czy tak może być naprawdę? Nie mnie to oceniać. Ale chciałoby się w to wierzyć - byłoby to bardzo w conradowskim duchu. (...)
Całość opinii na stronie: https://nakanapie.pl/ksiazka/plac-sen...
Znakomicie skonstruowana książka. Dlaczego robi na mnie wrażenie, choć nie cenię zbyt wysoko literatury szpiegowskiej? Ponieważ nie gloryfikuje samej szpiegowskiej roboty, lecz składa ukłon etosowi ludzi morza. Podobnie, jak to uczynił w swoich powieściach Joseph Conrad. Severski stara się kontynuować jego podziw dla marynarzy, którzy jakoby nie zmienili się i w dzisiejszych czasach: ma ich cechować prawość, patriotyzm, uczciwość i szczerość. Nawet jeśli są kapitanami radzieckiej/rosyjskiej floty wojennej, która jest w gestii polityków, dla których ani prawda (Prawda to za mało), ani prawość nie mają najmniejszego znaczenia. Czy tak może być naprawdę? Nie mnie to oceniać. Ale chciałoby się w to wierzyć - byłoby to bardzo w conradowskim duchu. (...)
Całość opinii na stronie: https://nakanapie.pl/ksiazka/plac-sen...
August 25, 2022
Jak dotąd najsłabsza pozycja spośród - niekiedy ciekawych, ale przecież niewybitnych - powieści Severskiego. Postacie płaskie i mało rozbudowane, nie przekonują do siebie - zupełnie się nie przywiązałem.
Akcja wartka jak w starożytnej tragedii - co zresztą mogło być świadomym wyborem, bo i zasada jedności czasu i miejsca akcji została w dużej mierze zachowana - akcja rozwija się w tych samych miejscach głównie przez dialog, przez większość czasu bohaterowie tuptają dookoła siebie.
Nawet sam tytuł mnie drażni - przypadkowy, nie ma wiele wspólnego z głównym wątkiem książki, przewija się na siłę w jednym z wątków pobocznych.
Akcja wartka jak w starożytnej tragedii - co zresztą mogło być świadomym wyborem, bo i zasada jedności czasu i miejsca akcji została w dużej mierze zachowana - akcja rozwija się w tych samych miejscach głównie przez dialog, przez większość czasu bohaterowie tuptają dookoła siebie.
Nawet sam tytuł mnie drażni - przypadkowy, nie ma wiele wspólnego z głównym wątkiem książki, przewija się na siłę w jednym z wątków pobocznych.
July 27, 2024
Osadzona w większości w latach 90. historia szpiegowska. Finlandia. KGB. MI6 Zdrajcy, pijacy i wywiadowcy.
Nie jest to z pewnością najlepsza książka Vincenta V. Severskiego. Męczy skakanie od roku 1990 do 2021, a sama współczesność wydaje się być pretekstem do opowiedzenia wydarzeń z sprzed trzydziestu lat.
Jednocześnie w książce nie brak typowych dla Severskiego rozważań nad psychologiczno-filozoficzną stroną szpiegowskiego fachu. A to wszystko okraszone rzemiosłem spod znaku płaszcza i szpady i sosem wydarzeń z rozpadającego się ZSRR.
Nie jest to z pewnością najlepsza książka Vincenta V. Severskiego. Męczy skakanie od roku 1990 do 2021, a sama współczesność wydaje się być pretekstem do opowiedzenia wydarzeń z sprzed trzydziestu lat.
Jednocześnie w książce nie brak typowych dla Severskiego rozważań nad psychologiczno-filozoficzną stroną szpiegowskiego fachu. A to wszystko okraszone rzemiosłem spod znaku płaszcza i szpady i sosem wydarzeń z rozpadającego się ZSRR.
November 21, 2022
Przeczytałem tylko 1/4 i zrezygnowałem … Akcja rozwija się bardzo, bardzo powoli i zdecydowanie wieje nudą. Natomiast dwie gwiazdki, ponieważ jest nawet ciekawie napisane, z fajnym klimatem i przede wszystkim super czyta Gosztyła, więc jak ktoś lubi takie powoli rozwijające się opowieści, to może mu się spodobać.
December 18, 2022
Trzy gwiazdki bo w sumie było rozrywkowo i szybko się czytało, oraz bo Helsinki. Słabsze niż Nielegalni, lepsze niż druga seria, ale ogólnie wciąż to jest trochę ta sama książka i przepis na sukces (choć tu fabuła chyba ciut mniej zagmatwana niż w poprzednich). Nie wiem czy to tez ma być trylogia ale kończy się tak trochę ni w pięć ni w dziesięć, tyle stron a właściwie nie wiadomo po co?
August 18, 2023
Jedna z nudniejszych książek, które przeczytałem w swoim życiu. Rozumiem, że książka ma na celu przedstawienie w sposób realistyczny szpiegowskiego świata ale nie sądziłem, że będzie to tak żmudna "przygoda". Początek mnie zaciekawił ale z czasem było tylko gorzej. Dowodem na to jest fakt, że nie mogę sobie przypomnieć ani jednego imienia postaci. Zakończenie rozczarowujące.
May 25, 2022
Zdecydowanie polecam każdemu. Dobra szpiegowska historia świetnie napisana. Trochę o Finach, trochę o Rosjanach. Fajnie wplecione w siebie wątki.
June 6, 2022
Jak zawsze dobra opowieść szpiegowska od Severskiego. Zastanawiam się które zdarzenia miały kiedyś gdzieś miejsce naprawdę
Displaying 1 - 30 of 38 reviews