Hebben en zijn

by Dimitri Verhulst

Malodot is dood. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren.

In deze allegorie werpt Dimitri Verhulst op spectaculaire wijze en in uiterst geestig en fraaie bewoordingen een welhaast filosofisch licht op onze eindigheid; een roman die met geen andere te vergelijken valt, ook niet binnen het oeuvre van de schrijver zelf.

Genres: Fiction, Roman, Dutch Literature, Humor, 21st Century, Philosophy, School

176 pages, Paperback

First published May 1, 2022

About the author

Na zijn debuut in 1999 schreef Dimitri Verhulst 13 boeken, romans, verhalen, novellen, poëzie en toneel. Zijn werk verschijnt in meer dan 20 talen over de hele wereld en hij wordt gezien als een van de grote schrijvers uit de Lage Landen. De klassieker De helaasheid der dingen werd bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs, met Godverdomse dagen op een bol won hij de Libris Literatuurprijs. Zijn laatste, De laatkomer, verkocht binnen een half jaar meer dan 75 000 exemplaren, wordt verfilmd en over de hele wereld vertaald.

• 2007 - Publieksprijs Gouden Uil voor De helaasheid der dingen
• 2007 - Humo's Gouden Bladwijzer voor De helaasheid der dingen
• 2008 - De Inktaap voor De helaasheid der dingen, literaire jongerenprijs Vlaanderen, Nederland en Suriname
• 2009 - Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol
• 2009 - De Libris Literatuur Prijs voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol



Dimitri Verhulst in de Nederlandstalige Wikipedia

Dimitri Verhulst in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Dimitri Verhulst bij "Schrijversgewijs"


Dimitri Verhulst is a Flemish poet and writer.

Dimitri Verhulst in the English Wikipedia

Reviews

[Jonas · Rating 4 out of 5]

Ik had me voorgenomen om deze nieuwe Verhulst te savoureren, met kleine teugen tot mij te nemen en ten volle te genieten van de smaak van ieder slokje, maar uiteindelijk heb ik 'm alweer ad fundum leeggezopen - het was sterker dan mezelf. Spijt heb ik niet; de trip was heerlijk, alleen veel te snel voorbij. Na De helaasheid der dingen en De intrede van Christus in Brussel hanteerde ik de coldturkeymethode, maar nu ga ik voor een methadonachtige kuur, en neem ik Godverdomse dagen op een godverdomse bol nog eens ter hand. In het proza van Verhulst is het heerlijk vertoeven.

[Ief Stuyvaert · Rating 3 out of 5]

Matigheid is iets waarvan je Dimitri Verhulst maar moeilijk kunt verdenken.

Ook hier grossiert hij weer in virtuoze taalkapriolen tot je geen puf meer kunt zeggen. Ob-La-Di, Ob-La-Da, het kan niet op.

De reacties zijn er ook naar: bij de een slaat de Dopamine Index op hol, de ander vindt het een drol van een boek.

Ik hang een beetje uitgeteld in het midden - teveel labbekakken en miezemuizers duwen me uit het verhaal. Op een bepaald ogenblik lijkt het wel alsof ik mijn eigen desensitisatie over me afroep - ik krijg er voorwaar Maloteit van.

Mate is iets waarvan je Dimitri Verhulst niet kunt verdenken. Of het moet in aantal bladzijden zijn.

Wat dàt betreft benaderde 'In Weerwil van de Woorden' de perfectie.

Maar deze?

Een sympathiek cultstatusje onder miniscule groepen van fanatieke adepten, meer zit er wellicht niet in.

[Ferry Visser · Rating 5 out of 5]

Dimitri Verhulst verdient de P.C. Hooft prijs. Met zijn nieuwste roman ‘ Hebben en Zijn’ heeft hij weer bewezen dat hij tot de beste schrijvers van het Nederlands taalgebied behoort. Het is een toegankelijk verhaal over leven, dood en onthechting met een nihilistische en ontologische laag, die het de status van klassieker waardig maken.
Het verhaal gaat over Malodot die na zijn overlijden in een kliniek belandt waar hij moet afkicken van het leven om dood te kunnen zijn. Het is een meesterlijke combinatie van het cynische ‘Mevrouw Verona daalt de heuvel af’, het grappige ‘De laatkomer’ en dat maakt het voor mij tot het beste boek van Verhulst tot nu toe.
Er zijn verschillende personages die een tragisch leven hebben gehad of op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Ook zij worden sterk en overtuigend neergezet. Persoonlijk vond ik de counselor een meesterlijk personage, omdat hij de spil in de kliniek is. Tijdens het lezen zag ik hem af en toe voor me als Emile Cioran of Martin Heidegger.
Verder zijn er volgens mij verschillende connecties tussen deze mustread en het werk van Emile Cioran (1911-1995) en Martin Heidgger. Tijdens het lezen van ‘hebben en Zijn’ moest ik denken aan het volgende citaat van de Roemeense filosoof:

Geketend aan onszelf, beschikken wij niet over het vermogen om af te wijken van de weg die in onze aangeboren wanhoop is vastgelegd. Ontheffen van het leven omdat het niet ons element is? Niemand levert certificaten van niet-bestaan. (Cioran, 2017 p.111)

Met deze woorden in het achterhoofd wordt het verhaal van Verhulst, een geniale en geheel eigen illustratie van een gedachte van Cioran. De afwisseling die de auteur toepast tussen uitbeelding en antwoord geven op de vraag uit de tekst van de filosoof geeft een boeiende invalshoek aan de roman. Het therapie motief krijgt zo ook een intertekstuele nihilistische lading waar ik enorm van genoten heb.
En dan het werk van Martin Heidegger. Niet alleen de titel maar ook het verhaal hebben een ontologische laag die de Vlaamse auteur meesterlijk toepast. Vooral het essay ‘Over het wezen van de waarheid’ geeft een intrigerende gelaagdheid aan het verhaal. Hier is het meer een illustratie van enkele termen, waarvan onwezen op een heftige doch geweldige manier wordt neergezet. De pageturner van Verhulst laat op een confronterende manier zien hoe onwezen ‘in eerste instantie en meestal de misvorming van het reeds afgevallen wezen..’ is. (Heidegger 2001 p.77)
Kortom, ‘Hebben en Zijn’ is een literaire roman die het verdient om gelezen te blijven worden. Niet alleen de literaire diepgang, maar ook de connecties met het werk van Emile Cioran en Martin Heidegger geven het een gelaagdheid die klassieker waardig is. #hebbenenzijn #dimitriverhulst #atlascontact

- Cioran, E. (2017) Een kleine filosofie van verval, Historische uitgeverij, Groningen
- Heidegger, M. (2001) Over het wezen van de Grond Over het wezen van de waarheid, uitgeverij Damon, Budel

[Christine Bonheure · Rating 4 out of 5]

Het kan vreemd lijken en misschien ook weer niet. Maar af en toe dacht ik bij het lezen aan Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers, zowel inhoudelijk als stilistisch. Brouwers beschrijft in de meest originele bewoordingen de laatste verschrikkelijke etappe in een mensenleven, het verblijf in een woonzorgcentrum. Ook in ‘Hebben en zijn’ heeft Verhulst het over de etappe net voor de dood. Een man rijdt bij het ontwijken van een hert tegen een boom. Of dat nu een linde, eik, treurwilg, beuk… is wordt nooit duidelijk, maar dat maakt ook niet uit. De man komt vervolgens terecht in een soort ontwenningskliniek om voordat hij écht sterft te ontwennen van het leven. Een vrij origineel uitgangspunt. Ik houd van de humor, het originele verhaal én de prachtige schrijfstijl. Alleen kon het relaas me niet van a tot z boeien. Maar dat ik aan Brouwers dacht, is een waar compliment.

[Jorik Breban · Rating 4 out of 5]

een klassieke Verhulst zoals ik ze graag heb, compleet met sigaretten in overvloed en een taalgebruik waar menig Nederlandse taalliefhebber spontaan een orgasme van krijgt!

[Meike Zandjans · Rating 4 out of 5]

Ik vind nihilisten laffe sukkels maar ik ben er geloof ik wel een

[Tülay]

Hayatın kendisi hastalıktır, evlat.s.22
Ciddi konuların mizahla anlatılması insanı düşündürken gülümsetiyor. Bu anlatımı tercih eden yazarları çok seviyorum. Dimitri Verhulst, ironiyi ve mizahı iyi kullanan yazarlardan biri. Belçika Edebiyatının asi ve yaramaz çocuğu. Modern insanın yalnızlığını, içine düştüğü çıkmazları, kaygılarını mizahi bir şekilde anlatan bir yazar Verhulst. Geç Kalan romanında emekli bir kütüphanecinin yaşadığı hayatın monotonluğundan sıkılıp, huzurevine gitmesini anlatırken modern insanın yaşam karşısındaki acizliğini ironik bir dille okuyucuya aktarıyor. Sahip Olmak ve Var Olmak isimli metnin odak noktasını ise ölüm-yaşam ikiliği ve insanın ölüm karşısında çaresizliği oluşturuyor. Ciddi bir konu olan ölümü yine mizahi bir dille anlatıp okuyucuyu gülümsetmeyi başarıyor Verhulst. Malodot bir trafik kazası geciriyor ve kazadan sonra kendini bir terapi merkezinde buluyor. Bu terapi merkezi yaşam ile ölüm arasında yer alan ölmeden önceki durak. Terapi merkezindeki kişilerden yaşama geri dönmeleri veya ölümü seçip seçmeyecekleri hakkında karar vermeleri isteniyor. En sağlıklı seçiminde yaşam bağımlılığından kurtulmak olduğu söyleniyor. Geriye dönerlerse aynı acıları, üzüntüleri yaşayacakları buna değer olup olmadığını sorgulamaları bekleniyor. Ve metinde ne olursa olsun burada yine görüşeceğiz denmesi de insanın ölüm karşısındaki çaresizliğini göstermesi bakımından önemli. Metinde yaşam, ölüm,varoluş, inanç, inancsizlik gibi ana temalar yer alıyor. Metni cok eğlenceli buldum. Oğuz İnel'in Hades'te Bir Gece isimli kitabını hatırladım okurken. O da çok eğlenceli bir kurmaca söyleşiydi. Böyle yaramaz, mizahi metinleri seviyorsanız okuyun derim. İyi okumalar

[Cas · Rating 3 out of 5]

Wat een verrassend boek leek te zijn, bleek uiteindelijk Nederlandstalige literatuur: onnodige sexscenes en klagen klagen klagen. Het plot zat goed in elkaar, maar door bepaalde keuzes was het niet helemaal mijn ding

[Céleste · Rating 3 out of 5]

Er is altijd wat te doen in de afkickkliniek van het leven, dus voor de rust hoefde Malodot het niet te doen, verongelukken op de D315. Een Verhulst zoals ik 'm graag heb: kniezerig, een sigaret tussen de lippen, geschreven met een scherpe cynische pen.

Zijn boeken hebben vaak een zwart randje, gelijk het leven. Over de waarde daarvan, van het leven, en de vergankelijkheid. Leest als een dinsdagdip of een rare koortsdroom. Of een combinatie daarvan.

"Leven is nog steeds de grootste doodsoorzaak."

3,5

[Dasja · Rating 4 out of 5]

Over de overgang tussen leven en dood. Een zeikerig hoofdpersonage die op het filosofische af mijmert over het het nut van het leven, maar zonder dat het al te serieus wordt. Van het taalgebruik word ik heel gelukkig, maar er zaten wat stukjes in die een beetje cliché waren. De Nederlandstalige literatuur zit wel erg vol van dit soort mannelijke personages, die zich verlekkeren aan mysterieuze vrouwen en hun billen.

[Boudewijn · Rating 4 out of 5]

Origineel en vermakelijk, Verhulst weer in oude vorm

Na het lezen van mijn laatste roman van Verhulst (Godverdomse dagen op een godverdomse bol) was ik toch iets teleurgesteld. Maar met deze novelle is Verhulst wat mij betreft weer terug in vorm. En ... als bonus ook nog eens ontzettend vermakelijk.

Wat mij betreft kan Dimitri als geen ander heerlijk cynisch schrijven, sarcastisch soms, in ieder geval vlijmscherp in zijn beschouwingen over mensen die vakkundig worden gefileerd. Heerlijk om als lezer daar getuige van mogen te zijn, daar hou ik wel van.

Toch merkte ik soms dat zijn personages dan wel eens mijn sympathie konden verliezen. Maar hier niet. Heerlijk om dit boek te lezen en het toverde her en der een mooie glimlach op mijn gelaat. Hou je van de schrijfstijl van Verhulst, dan is deze novelle zeker een aanrader.

[André van Delft · Rating 4 out of 5]

Was dat het leven? Kom aan! Nog een keer! (Nietzsche, Also sprach Zarathustra)

Hebben we de moed om aan het eind van ons leven de dood te bevechten door op te eisen het leven nog een keer over te doen? In het door Dimitri Verhulst geschapen dodenrijk uit Hebben en Zijn is het leven een verslaving, is niet de dood een vlucht voor het leven, maar het leven een vlucht voor de dood. Er klinkt kortom beslist een ontkennend antwoord op de vraag of men het over zou moeten willen doen:

Alle lesuren wiskunde, zeg maar gerust het grootste deel van uw schooltijd, alle uren in de wachtkamer van een arts, alle momenten te voet in de regen omdat de bus niet kwam, de ogenblikken van tandpijn, de stomme stonden van verveling, de dagen waarin u in onmin met uw partner leefde, iedere nanoseconde die u leed omdat u een moeilijke stront met stuitligging scheet, elke tel die u aan administratie verdeed, de gedwongen hartelijkheid op het familiefeest... De momenten in het leven die u zou doorspoelen zijn niet te behappen talrijk, beste man. U zou zowaar veel meer doorspoelen dan u op de pauzeknop zou willen drukken.

Hebben en Zijn is een prachtige verkenning van deze vraag, geschreven in de stijl die we van Verhulst kennen en waar ik tijdens het lezen steeds weer verzot op raak: lelijk, neerslachtig, ironisch en speels.

[Kim · Rating 4 out of 5]

Origineel, humoristisch en interessant praatvoer.
Mss niet aan te bevelen bij donkere gedachten.

[Anne De Schrijver · Rating 4 out of 5]

Zo een vernieuwend concept, dankuwel Dimitri daarvoor.

[Mélanie · Rating 3 out of 5]

Oesters. Het zoute snot van de zee.
~ Dimitri Verhulst

I agree Dimitri.

[Lauren | laurenbetweenthelines · Rating 5 out of 5]

Nu het einde van het jaar in zicht komt ben ik flink wat boeken uit eigen kast aan het lezen. Dat mocht wel eens, sommige staan er al jaren. ‘Hebben en Zijn’ staat er zo al sinds 2022, tot nu.

“Malodot is dood. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren.”

Op zijn minst gezegd een boeiend thema. Lezen over de dood sprak mij altijd al aan, maar deze bijzondere insteek maakte mij uitermate nieuwsgierig. Ik koop elk boek van Dimitri Verhulst blind, ik lees geen achterflappen, geen samenvattingen, geen reviews, niemendal. Ik ben een Verhulstliefhebber pur sang, en verder geen gezeik. ‘Hebben en Zijn’ bewijst alweer waarom.

“Houden van is een gevolg van zelfbegoocheling. Alle junks doen het. De goten liggen vol met mensen die houden van heroïne. Dat is wat ze zichzelf voorhouden.”

“Hij verwenst het hert op de D315. Als hij terug kon keren om zijn leven te beteren, hij werd jager.”

“De debiliteit van dergelijk vermaak heeft Malodot altijd tegengestaan, terwijl hij eigenlijk te stom is om spelregels te snappen. Er is een vorm van ingewikkeldheid die enkel door achterlijken kan worden begrepen.”

“… er is altijd wel iets, voor de rust hoef je het niet onmiddellijk te doen, verongelukken op de D315.”

“Hieraan ziet u toch wat voor een smeerlapperij het is, leven. Het maakt u volledig kapot. Het richt u te gronde, het vernietigt uw relaties, en het kost dan nog eens handenvol geld op de koop toe.”

“Het station van Marne La Vallée-Chessy is een uitstekende plek om een zenuwinzinking te krijgen, omdat het zich op vijfhonderd meter van een Walt Disney-pretpark bevindt.”

[Julicke · Rating 4 out of 5]

Wat als de dood de norm was en het leven slechts een tijdelijke verslaving? En wat als je achteraf moest afkicken van het leven alvorens het grote niets te betreden? Een interessant gedachtenexperiment zeker, die je aan het denken kan zetten over leven en dood. En lekker cynisch (aldanniet iets te nihilistisch voor mijn smaak), geschreven in Verhulsts herkenbare speelse proza.

Malodot is een nietsnut van een hoofdpersoon die een saai leven heeft geleid en in feite geen goede reden heeft om te willen blijven leven, behalve dan dat hij niet dood wil. Zijn medebewoners in de afkickkliniek zijn er grotendeels slechter vanaf geweest, maar toch overwegen veel van hun hun vreselijke levens te herbeleven in de hoop er een greintje meer betekenis uit te kunnen putten. Malodot wil terug niet om meer van zijn leven te maken, maar vooral omdat hij niet wil erkennen een onbenullig en grotendeels vreugdeloos leven geleid te hebben. Wat maakt dan dat hij en sommige anderen terug willen? Wat maakt het dat je door wil gaan, hoe saai of hoe pijnlijk het leven ook kan zijn? Is het slechts de drang naar symbolische onsterfelijkheid, herinnerd worden, ertoe doen? Is het ontkenning van je sterfelijkheid, van je onbenulligheid ten opzichte van het enorme universum? Ontevredenheid met wat het leven je heeft gegeven? Misschien van alles een beetje.

Het boek roept dus interessante vragen op waar ik lekker op heb zitten kauwen, maar ik was er niet zo aan verknocht als bij de andere Verhulst die ik gelezen heb. Allicht door de nihilistische toon of het gebrek aan een richting in het plot, ik kan er niet helemaal mn vinger op leggen. Desondanks wel een leukertje.

[Lucas Adriaenssens · Rating 4 out of 5]

'Hebben en zijn' is een geweldig boek over wat het leven betekent, wat het leven waard is en over de menselijke strijd met onze sterfelijkheid.

Het opzet van het verhaal is origineel: Het leven is een drug waarvan we moeten afkicken vooraleer we in het grote niets kunnen opgaan. Het einde was helaas zeer voorspelbaar.

De schrijfstijl is levendig, realistisch en zorgt voor een vlotte leeservaring. Het boek leest als een trein en is - ondanks het zwaardere thema - zeer toegankelijk.

'Hebben en zijn' is een geweldige roman en ik kan het ten zeerste aanbevelen.

[Vierka · Rating 5 out of 5]

,,Proto je smrt taková mrdka z krtka: nedá se o ní vykládat. Než člověk to téma načne, tak mu dojdou slova.”
,,…podle mého neměl život mých obětí žádnou cenu,[…] protože život jako takový nemá žádnou cenu. Ani ten můj.”

Dimitri Verhulst milujem ťa. Humor nechutný a absurdný vo vážnych témach je moja slabosť.
To, že stál Dimitri kvôli svojim výrokom či tvorbe už dva krát pred súdom z neho robí samozrejme kontroverzného autora. Tento človek nemá čo stratiť, lebo si prežil fakt drsnosti už od detstva a dokonale to vložil do svojich kníh.
Idem hľadať ďalšie jeho knihy.

[Senne Adam · Rating 4 out of 5]

Met 'Hebben en zijn' biedt Verhulst een interessante interpretatie van het hiernamaals, waarmee hij de zin en de onzin van het leven uitdiept.

Voor mensen definitief kunnen sterven, moeten ze eerst afkicken van het leven. Die boeiende premisse wordt echter onderbenut doordat de personages zeer oppervlakkig en weinig uniek blijven, wat geen kans biedt op uiteenlopende perspectieven die het nihilisme van dit hiernamaals bevestigen of ontkrachten.

3,5/5

[Elisabeth Goemans · Rating 3 out of 5]

“De grootst gemene deler is altijd veel te klein. Dat is meteen een goed pleidooi voor eenzaamheid.”

[Yanniek van Houten · Rating 2 out of 5]

2.5 stars

[Els Deveuster · Rating 4 out of 5]

Na een aantal minder goede boeken te hebben gelezen was het een verademing om bij het nieuwe boek van Dimitri Verhulst terecht te komen. De mooie taal die we van Verhulst gewoon zijn zette hij deze keer in om het verhaal van Malodot te vertellen.
Na een autocrash tegen een boom overlijdt Malodot, of toch niet ? Hij komt terecht in de ontwenningskliniek van het leven. Eens helemaal afgekickt kan hij "echt" dood gaan of kiest hij toch vast te houden aan het leven en terug te keren ? Als hij terugkeert zal hij zijn leven precies zoals het was opnieuw beleven. Kiezen voor het leven als vlucht voor de dood.
In beeldende taal geeft Verhulst weer wat een ontwenningskliniek is. Individuele- en groepstherapieën incluis. Je krijgt als lezer een goed beeld wat de verslaafden aan het leven daar allemaal moeten ondergaan.
Dit boek heeft me weer doen inzien hoe graag ik Verhulst lees. Ik heb belange alles nog niet van zijn oeuvre gelezen. In 2023 toch wat bijbenen, dan !
Dit boek een aanrader !

[belisa · Rating 3 out of 5]

ilginç bir fikir, az bulunur, güzel de işlenmiş

[Linde Van Den Berg · Rating 3 out of 5]

Didn’t know nihilism could be so quirky!!!! Ps niet lezen als je wilt stoppen met roken. (3.5 ster)

[Lidewij · Rating 5 out of 5]

Ik hou ontzettend van de schrijfstijl van Dimitri Verhulst. Hoe hij de kleine, ogenschijnlijk onbenullige dingen weet te vangen op een manier waarmee hij ze toch waarde en een metaforische betekenis toekent; prachtig. De schunnige humor die hierin verwerkt zit, maakt het makkelijk leesbaar, ondanks dat het een literair werk is. Er zitten ook elementen in die heel erg slaan op actuele kwesties die nu in de wereld spelen, dus ik weet niet hoe relevant die over een jaar of 30 nog zullen zijn. Maar, dit boek zou je zeker nog eens kunnen lezen, want op de verrassende kijk die Verhulst geeft aan het leven raak je nooit uitgekeken.

[Romy Hoppen · Rating 4 out of 5]

Samen met de hoofdpersoon Maladot beland je in de afkickkliniek van het leven, het station tussen leven en echt dood.
Interessante gedachten volgt de platte, galgenhumor (pun intended) van Verhulst.
Goeie lees, zeker (3.5).

"Het levenloze ademt de gelijkheid"

"Onwetendheid is de luxe van de dood, voor de levenden is het een belachelijke smoes om niet ten volle te moeten leven"

[Lily · Rating 3 out of 5]

Ik vond dit de tweede keer beter dan de eerste keer, zitten behoorlijk was poëtische zinnen tussen. Maar het einde blijft stom. Wel een werk gevonden om m’n scriptie over te schrijven, want humor zit er wel in.

[Pieter Seuntjens · Rating 5 out of 5]

Een schrijver waarmee ik graag een pak sigaretten zou roken.

[Jens · Rating 5 out of 5]

In mijn queeste om fictie te leren lezen, stuitte ik op deze parel. Een taalgebruik met veel ongebruikelijke woorden, platte uitdrukkingen en ongegeneerde erotische verwijzingen schilderde vaak een grijns op mijn gezicht. Laat dan ook de inhoud nog eens heel interessant zijn: het leven als een verslaving, niet de moeite waard om te herleven, ofwel?

Zou je saaie dagen gewoon doorspoelen of ligt er iets van geluk in verborgen? Hoeveel dagen heb je uit routine gewoon doorgekomen in plaats van actief genoten?