Antisemitismen - Totalitarismens Oprindelse 1

The Origins of Totalitarianism #1/3

by Hannah Arendt, Per Borch (Translator)

The first volume of Arendt’s celebrated three-part study of the philosophical origins of the totalitarian mind. This volume focuses on the rise of antisemitism in Europe in the late nineteenth and early twentieth centuries.

Genres: History, Philosophy, Politics, Nonfiction, Jewish, Judaism, Political Science

263 pages, Paperback

First published January 1, 1948

About the author

Hannah Arendt (1906 – 1975) was one of the most influential political philosophers of the twentieth century. Born into a German-Jewish family, she was forced to leave Germany in 1933 and lived in Paris for the next eight years, working for a number of Jewish refugee organisations. In 1941 she immigrated to the United States and soon became part of a lively intellectual circle in New York. She held a number of academic positions at various American universities until her death in 1975. She is best known for two works that had a major impact both within and outside the academic community. The first, The Origins of Totalitarianism, published in 1951, was a study of the Nazi and Stalinist regimes that generated a wide-ranging debate on the nature and historical antecedents of the totalitarian phenomenon. The second, The Human Condition, published in 1958, was an original philosophical study that investigated the fundamental categories of the vita activa (labor, work, action). In addition to these two important works, Arendt published a number of influential essays on topics such as the nature of revolution, freedom, authority, tradition and the modern age. At the time of her death in 1975, she had completed the first two volumes of her last major philosophical work, The Life of the Mind, which examined the three fundamental faculties of the vita contemplativa (thinking, willing, judging).

Reviews

[Maziyar Yf · Rating 3 out of 5]

خانم هانا آرنت کبیر با ریزبینی ، دقت و البته دانش بسیار خود در کتاب یهود ستیزی به بررسی ریشه ها و دلایل یهود ستیزی در اروپا پرداخته است . کتاب یهود ستیزی که جلد اول از سه گانه خانم آرنت به نام عناصر و خواستگاه های توتالیتر است شامل نکات فراوان اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و حتی مذهبی ایست که آرنت آنها را با حوصله بسیار شرح داده است .
خانم آرنت از همان ابتدا تکلیف خواننده را با کتاب روشن کرده است ، او به تاریخچه یهود ستیزی در این کتاب نپرداخته ، آرنت تنها سه دهه آخر قرن نوزده را به عنوان مقدمه ای بر یهود ستیزی بیان کرده ، از نگاه او آنچه قبل از این قرن در اروپا رخ داده یهود بیزاری بوده است که ریشه در مخالفت با دین و آیین یهودی داشته اما یهود ستیزی یا سامی ستیزی ریشه های ایدئولوژیک و نژادی داشته و در حقیقت خواهان تنبیه ، مجازات و حتی حذف یهودیان به خاطر آنچه بودند بود نه به دلیل آنچه کردند .
آرنت از همین جا و با همین تعریف است که تفاوت خود را با دیگر نویسندگان ، پژوهشگران و محققان نشان می دهد ، تقریبا در هیچ کتاب دیگری تفاوتی میان یهود ستیزی و یهود بیزاری نمی بینیم . از نگاه دیگر نویسندگان آنچه در کل تاریخ وجود داشته یهود ستیزی بوده است . از نگاه آرنت یهود بیزاری همانند پایه و اساسی برای یهود ستیزی بوده ، یهود بیزاری باعث جدایی بیشتر یهودیان از غیر یهودیان شده و در میان آنان اندیشه تفاوت نژادی با دیگران به وجود آمده و تقویت شده است . در حقیقت یهود ستیزی بدون یهود بیزاری امکان پدید آمدن و رشد کردن نمی داشت . شاید تنها خانم آرنت باشد که انزوای یهودیان و گناه یهود ستیزی را صرفا به دلیل دشمنی غیر یهودیان با یهودیان نمی داند و بخشی از تقصیر را متوجه یهودیان می سازد .
هانا آرنت در کتاب خود از نظریات دیگر پژوهشگران هم استفاده کرده است ، یکی از معروفترین این افراد الکسی دو توکویل ، سیاستمدار و جامعه شناس معروف فرانسوی بوده . توکویل در جریان تحقیق در مورد انقلاب کبیر فرانسه دریافته که نفرت مردم از دربار ، اشراف و نجبا زمانی به اوج رسیده که آنان قدرت خود را از دست داده اما ثروت خویش را هم چنان حفظ کرده بودند . به همین ترتیب نفرت از یهودی ها هم زمانی به حد کمال رسیده که آنان نفوذ و قدرت خود را از دست داده اما ثروت خود را حفظ کرده بودند .
یکی از نکات منفی کتاب ، تمرکز آن تنها بر روی موضوع یهود ستیزی ایست . در حقیقت خانم آرنت بی آنکه به تاریخ طولانی قوم یهود یا ایجاد دولت – ملت در اروپا و تلاش برای ساختن جامعه ای متشکل از مردم برابر بپردازد ، ناگهان از افول دولت – ملت و اثر آن بر یهود ستیزی گفته و اصولا نظریه بسیار مشکل خود را هم بر همین اساس استوار کرده ، از نگاه او افول دولت – ملت ، به گونه ای نظم موجود در اروپا را از بین برده و در نهایت شعارهای یهودستیزانه هم باعث بر انگیخته شدن توده های مردم علیه حکومت شده و از آن رو که یهودیان از دیر باز به حکومت ها وام می داده و با آنان داد و ستد مالی داشته اند ، از این رو به عنوان پشتیبان حکومت ها شناخته شده و لاجرم بخش زیادی از خشم و نفرت توده مردم متوجه آنان شده .
آرنت به همین ترتیب واقعیت برابری همه شهروندان را نامطمئن و حتی گمراه کننده می داند ، این اصل از آن رو که ریشه در اشرافیت داشت به گونه ای مجددا همان جامعه اشراف و اصیل زادگان را تولید کرد ، اما انسانها به منظور مقابله با این جامعه اشرافی مجبور به مقابله با خود شدند ، در حقیقت همه انسانها خود را مقابل همه انسانها دیدند و از دل چنین مقابله ای نژاد شیفتگی به وجود آمد یعنی به رسمیت شناختن هرکسی مانند و همانند خودش .
اما در چنین فضایی ، یهودیان به هیچ وجه همانند دیگران نشدند ، آنها به دو گروه تقسیم شدند ، مخالف و موافق ادغام سازی . اما جامعه میزبان حتی یهودیان موافق ادغام سازی را هم نپذیرفت . آنها را در خود حل نکرد و حقوق و تساوی اجتماعی را هم به آنها نداد .
جامعه تنها تعداد کمی از یهودیان ، به عنوان یهودیان استثنایی آن هم با شرایطی سخت و دوگانه را پذیرفت ، در این شرایط از آنان انتظار می رفت که در عین یهودی بودن ، مانند یهودی ها رفتار نکنند ، جامعه از آنان می خواست که مخلوقی میان انسانی معمولی و یهودی باشند ، در حقیقت یهودی بودن همانند نوعی نقص ( آشکار است که این نظر چه فاجعه ای در قرن بیست به سر آنان آورد ) فرض شده که البته جایگاهی بالاتر از جرم داشت .
اما قسمت آخر کتاب دادگاه و وقایع منجر به زندانی شدن آلفرد دریفوس یهود ستیزی کتاب سخت خوانی ایست و خواننده باید بر تاریخ اروپا به خصوص آلمان ، اتریش و فرانسه در قرن نوزدهم آگاهی و اشراف داشته باشد ، خانم آرنت اگرچه بسیار تلاش کرده دلایل یهودی ستیزی را شرح دهد اما همچنان علت نهایی یهودی ستیزی یا مجموعه دلایل آن برای خواننده ای همانند من همچنان ناشناخته مانده ، خواننده کتاب شاید همچنان متوجه نشده باشد که چرا یهودیان هدف و آماج نفرت اروپاییان قرار گرفتند و نه برای مثال ارمنی ها ؟
صادق زیباکلام هم در جلد دوم کتاب تولد اسرائیل به بررسی ریشه های یهود ستیزی پرداخته و البته توجهی به مفهوم یهود بیزاری نداشته ، به همین ترتیب الکساندر براکل هم در فصل اول کتاب هولوکاست نگاهی کوتاه انداخته به یهود ستیزی در اروپا . اما زیباکلام و براکل هم مانند خانم آرنت نتوانسته اند خواننده را با دلایل خود قانع کنند .
درپایان نتیجه گیری خانم آرنت از یهود ستیزی بسیار قابل توجه است ، او می گوید خیلی سریع معلوم شد بیش ترین سود از یهود ستیزی نه از آن دولت مسیحی بلکه نصیب اموری کاملا متفاوت یا زمینه ساز تولد جنبش صهیونیست شد

[Trevor · Rating 3 out of 5]

I can’t begin to tell you how disappointed I was in this. More so, because I even agree with her conclusions. If there was ever a need for proof that even in history the rule is ‘show, don’t tell’ then this is it. She spends far too much time saying things that imply that she knows what the Jews or what those around them were thinking and feeling en masse – and all this did was make me wonder how the hell she could know such a thing. The best of this is when she finally gets onto Disraeli and the Dreyfus Affair – but only because this is about the only time when she talks in particulars and not in generalities.

What she has to say about the differences between rich Jews and poor Jews is fascinating. Her ideas about groups being in most danger as their power diminishes – so that people only see their wealth – is also a stunningly perceptive observation. But she works with too broad a brush. I struggle when people tell me the motivations of individuals, so you can imagine how I felt as she told me the motivation behind entire ethnic groups and races.

I think you could probably get away with reading the preface to this one and just leaving it at that. The main question here – why did something as seemingly trivial as anti-Semitism become a motive force in history – really does need to be answered. I think her conclusions, that how Jews were both constructed in their own minds and in the minds of those around them, mostly on the basis of how rich and powerful Jews were perceived, finally played into the hands of totalitarian leaders is important. But while this is important and fascinating, I was left wanting so much more. I wanted more detail on the lives of some of the actual Jews being discussed – the rich who wanted to separate themselves from the poor and who she says pandered to power to protect them from ‘the masses’, but also much, much more on those barely discussed at all. Did poor Jews play any role in how Jews were seen at all? You might not think so from reading this. And yet I know that Hitler spent as much time talking about the moral degeneracy of those filthy, poor Jews in Mein Kampf as he did discussing the international conspiracy of the rich and intellectual Jews.

I want to read the other two parts to this – but am worried now that they will be much the same as this has been. I wish she had been more like Barbara Tuchman and put in more quotes from the people she is discussing and given a better flavour of the times. I would much rather have been allowed to come to conclusions on people’s motivations from listening to what they had to say for themselves, rather than from her sweeping statements.

[Sidharth Vardhan · Rating 3 out of 5]

Arendt brings out a brief history of anti-Semitism with a special focus on the way it came to be used as a propaganda device by Nazis. There is much in this - like the argument that a wealthy section of society is tolerated by the rest only as long as they serve a function. And to be able to serve a function, power is needed. Some of the richer Jews (mostly bankers) were themselves first to accept the differentiation given to them by state. This differentiation attracted prejudice, first, when the customers of the bankers become middle class rather than upper class (middle class people take loan out of needs and won't ever like bankers) and the stereotypes created because of a single family - Rothschilds. You can add to this, the conspiracy theories. Thus Nazis found a ready prejudice to take advantage of when they came into power.

It is all very interesting but it isn't as much hard hitting as other Arendt works I have read. May be because it is much further into past and because it is a very general social history. I always suspect those generalisations that go like 'the Jew thinks' 'th upper class believed' etc and they are in big numbers here.

[Rêbwar Kurd · Rating 4 out of 5]

هیچ جامعه‌ای ناگهان به ورطه نفرت جمعی و کشتار نمی‌افتد؛ ریشه‌ها همیشه عمیق‌تر از آن‌اند که در نگاه اول به چشم می‌آیند. هانا آرنت، فیلسوفی که خود با فاجعه آوارگی و تبعید دست و پنجه نرم کرد، در اثر بزرگش کوشید این ریشه‌ها را واکاوی کند.
خیلی وقت‌ها وقتی از یهودستیزی سخن گفته می‌شود، ذهن ما بی‌درنگ به سوی آلمان نازی و هولوکاست می‌رود؛ گویی تاریخ این دشمنی تنها در اردوگاه‌های مرگ آغاز و پایان یافته است. اما هانا آرنت، با وسواسی فلسفی و نگاهی تاریخی نشان می‌دهد که این پدیده، صرفاً برآمده از جنون یک رهبر یا انحراف یک ملت نبود، بلکه ریشه‌هایی ژرف در ساختارهای اجتماعی و سیاسی اروپا داشت؛ ریشه‌هایی که در طول قرن‌ها آرام‌آرام رشد کردند و در لحظه‌ای بحرانی، به شکلی سهمگین خود را نشان دادند.
کتابی که با عنوان «عناصر و خاستگاه‌های توتالیتاریسم» شناخته می‌شود، در حقیقت سفری به تاریک‌ترین اعماق تاریخ مدرن است. این کتاب سه بخش دارد: یهودستیزی، امپریالیسم، و توتالیتاریسم. اما در ایران هر یک از این بخش‌ها به‌صورت کتابی مستقل منتشر شده است؛ و همین ما را وامی‌دارد که امروز، به شکلی متمرکز، فقط به بخش نخست آن بپردازیم: کتاب «یهودستیزی».

آرنت در این بخش می‌خواهد نشان دهد که پدیده هولناکی چون نازیسم، به‌ویژه در جنبه یهودستیزانه‌اش، نه یک تصادف تاریخی بود و نه صرفاً ��رآمده از هیجان‌های کور مردمی. او بر این باور است که قرن‌ها زمینه‌چینی فکری، سیاسی و اجتماعی در اروپا صورت گرفت تا سرانجام خاک آماده پذیرش بذر کینه‌ای شود که به هولوکاست ختم شد. از همین‌جاست که کتاب ارزش پیدا می‌کند: نه صرفاً شرح فجایع، بلکه جست‌وجوی خاستگاه‌های آن‌ها.

آرنت بحثش را از جایی آغاز می‌کند که شاید برای بسیاری بدیهی می‌نمود اما کمتر کسی آن را به پرسش کشیده بود: چرا یهودیان؟ چرا این گروه خاص، در دل اروپا، به چنین نفرت سازمان‌یافته‌ای دچار شدند؟ پاسخ او برخلاف روایت‌های ساده‌انگارانه، در ترکیب پیچیده‌ای از عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نهفته است. او با ظرافت نشان می‌دهد که یهودیان اروپایی در سده‌های پیشین جایگاه خاصی داشتند: از یک سو در اقتصاد و به‌ویژه نظام مالی نقشی محوری ایفا می‌کردند، و از سوی دیگر به دلیل همین نقش، وابسته به حمایت دولت‌ها بودند. آن‌ها در نوعی موقعیت دوگانه می‌زیستند: بیگانه و در عین حال ضروری. همین وضعیت شکننده، در روزگاری که دولت‌های ملی و سرمایه‌داری مدرن شکل گرفت، به راحتی می‌توانست به ضد خود بدل شود.

بخش مهمی از تحلیل آرنت بر ماجرای دریفوس در فرانسه تمرکز دارد؛ ماجرایی که در اواخر قرن نوزدهم رخ داد و به زعم او نمادی شد از چگونگی نهادینه شدن یهودستیزی در ساختارهای سیاسی مدرن. ماجرای یک افسر یهودی ارتش فرانسه که به اتهام خیانت محاکمه شد، اما محاکمه‌اش بیش از آن‌که حقوقی باشد، بازتابی از نفرت قومی و سیاسی بود. آرنت از خلال این پرونده نشان می‌دهد که چگونه حتی جوامعی که خود را مهد آزادی و جمهوری می‌دانستند، در بزنگاه‌ها می‌توانستند در برابر موج نفرت جمعی فروبریزند.

اما ارزش واقعی کار آرنت در این است که یهودستیزی را صرفاً یک پدیده احساسی یا فرهنگی نمی‌داند. او آن را در پیوند با تحولات بزرگ‌تر قرن نوزدهم بررسی می‌کند: امپریالیسم اروپایی، رشد سرمایه‌داری و زوال تدریجی ساختارهای سنتی. در چنین فضایی، یهودیان اغلب نقش «قربانی آماده» را پیدا کردند؛ گروهی که هم می‌شد آنان را مسئول بحران‌های اقتصادی و اجتماعی دانست و هم از آن‌ها به‌عنوان ابزاری سیاسی برای بسیج توده‌ها بهره گرفت.

آرنت اصطلاح «نژادپرستی علمی» را به میان می‌آورد و توضیح می‌دهد که چگونه گفتمان‌های به ظاهر علمی درباره نژاد، به تدریج جایگزین استدلال‌های مذهبی یا اخلاقی شدند. یهودستیزی مدرن دیگر بر پایه اختلافات دینی صرف نبود؛ بلکه با پوشش علم، به‌ویژه در زیست‌شناسی و جامعه‌شناسی کاذب، خود را توجیه می‌کرد. این همان جایی است که خطر واقعی پدیدار می‌شود: وقتی نفرت نه یک پیش‌داوری مذهبی، که یک «قانون علمی» جا زده می‌شود، آنگاه قدرتش برای نفوذ در جامعه بسیار بیشتر خواهد بود.

آرنت در تحلیل خود به نکته‌ای ظریف هم توجه دارد: یهودستیزی مدرن برخلاف تعصب‌های قدیمی، نه صرفاً از پایین و توده‌ها، بلکه به‌واسطه نهادهای رسمی و حتی روشنفکران تثبیت شد. این جنبه از کار اوست که کتاب را از بسیاری پژوهش‌های دیگر متمایز می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه سیاست‌مداران و روزنامه‌نگاران، از نفرت به‌عنوان ابزاری برای کنترل و هدایت افکار عمومی استفاده کردند. یهودیان به یک «مسئله» بدل شدند، مسئله‌ای که راه‌حلش همیشه به حاشیه‌راندن و حذف می‌انجامید.

اما کتاب تنها به ریشه‌ها بسنده نمی‌کند. آنچه آن را خواندنی می‌کند، هم‌زمانی نگاه تاریخی و فلسفی آرنت است. او صرفاً یک مورخ نیست که حوادث را پشت سر هم بچیند. نگاه او به یهودستیزی، بخشی از یک نظریه وسیع‌تر است: اینکه چگونه نظام‌های توتالیتر در قرن بیستم توانستند ظهور کنند. به بیان دیگر، این کتاب نه فقط درباره نفرت از یهودیان، بلکه درباره شکنندگی جوامع مدرن در برابر ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه است.

خواندن «یهودستیزی» امروز، به‌ویژه برای مخاطب خاورمیانه‌ای، معنایی دوچندان دارد. زیرا نشان می‌دهد که چگونه یک جامعه پیشرفته، با نهادهای دموکراتیک و فرهنگ غنی، می‌تواند در لحظه‌ای بحرانی به سمت تبعیض و کشتار جمعی بلغزد. این هشدار، فراتر از ماجرای یهودیان اروپا، به همه جوامع بشری مربوط است. آرنت با زبان فلسفی خود می‌گوید: هیچ تضمینی وجود ندارد که فاجعه تکرار نشود.

کتاب همان امضای خاص آرنت را دارد: زبانی پیچیده اما شفاف، تحلیلی عمیق و گاه همراه با اشارات ادبی. او هم فیلسوف است و هم راوی تاریخی؛ و ترکیب این دو، متنی ساخته که نه صرفاً برای دانشگاهیان، بلکه برای هر خواننده علاقه‌مند به فهم سیاست و تاریخ قرن بیستم ضروری است.

اگر بخواهیم این کتاب را در یک جمله خلاصه کنیم، شاید این باشد: «یهودستیزی» نشان می‌دهد که نفرت، وقتی با سیاست و ایدئولوژی گره می‌خورد، می‌تواند به ساختاری پایدار بدل شود که سرنوشت ملتی را تغییر دهد. همین درک است که آن را به یکی از مهم‌ترین متون سیاسی قرن بیستم بدل می‌کند.

در پایان می‌توان گفت که هرچند «یهودستیزی» در ایران به‌صورت کتابی مستقل منتشر شده، نباید فراموش کرد که در اصل بخشی از یک کل بزرگ‌تر است؛ بخشی از تلاش عظیم آرنت برای فهم ماهیت توتالیتاریسم. خواندن این کتاب بدون ادامه‌اش شاید تصویری ناقص به‌دست دهد،
اما همان‌قدر هم کافی است تا ذهن خواننده را به لرزه درآورد و او را با پرسشی بنیادین تنها بگذارد: چگونه ممکن است یک جامعه متمدن، در قلب اروپا، چنین به قهقرا رود؟ و پاسخ، شاید همان باشد که آرنت در سراسر اثرش زمزمه می‌کند: هیچ جامعه‌ای از این خطر مصون نیست، مگر آنکه مدام در آینه تاریخ به خویش بنگرد.

[Parnian · Rating 4 out of 5]

۵۰ صفحه آخرم ولی میذارمش اینجا تا توی ریکپ سالم بیاد. یوی از بهترین کتابهایی بود که خوندم، تمام شد خلاصه میام مینویسم واسش.

[Mazen · Rating 3 out of 5]

حنة أرندت طرحت آراء قد تكون جدلية جدًا في حقل الدراسات المتعلقة بالصهيونية ومعاداة السامية. فقد رأت أن هجرة اليهود إلى إسرائيل لتكرار دور المستعمر الأبيض ستؤدي إلى القضاء على الاندماج اليهودي في أوروبا، وأنه كان يجب على اليهود أن يصبحوا جزءًا من الأمة الأوروبية، خصوصًا في الطور ما بعد القومي الذي تعيشه أوروبا الآن. كما رأت أن مطاردة النازيين من قبل جهاز الموساد سيؤدي إلى استهلاك الوعي الجمعي اليهودي في محاربة معاداة السامية حتى أصبح هذا الموضوع هو محور حياتهم.

لم يشكل اليهود طبقة اقتصادية في أوروبا إبان عصر الإمبراطوريات، بل كانوا جماعة خادمة في بلاط الأمراء دون انخراط حقيقي في السياسة أو تفاعل ديناميكي مع المجتمع. هذا التهميش مكنهم من تشكيل شبكة مصالح واسعة، حيث كانت عائلة روتشيلد تمول عدة حروب في وقت واحد لعدة دول. وعندما انتهى هذا الدور وأصبحت الأمة هي الجيش والدولة الموكلة بالدفاع عن أرضها، تم ازدراء اليهود بسبب ثرواتهم التي لم تعكس أي طبقة اجتماعية حقيقية، بالإضافة إلى تراجع سلطتهم يومًا بعد يوم.

حاول يهود غرب أوروبا الانخراط في العمل الثقافي وانتزاع بعض حقوق المواطنة من دول مثل النمسا وفرنسا، ووقفوا كحائط لمنع يهود شرق أوروبا الفقراء والجهلة من نيل نفس الحقوق. ولكن بسبب تقربهم الشديد من الدولة للحصول على تلك الحقوق، أصبحوا أعداء للأحزاب المعارضة للدولة ولفكرها المتزايد، وكذلك للأحزاب اليسارية. حيث رأى اليسار فيهم وقودًا للرأسمالية بسبب دورهم في إقراض الدول والبرجوازيين المتشكلين. ورغم أن اليهود كانوا أثرياء، إلا أنهم لم يكونوا طبقة برجوازية صناعية قط.

حاول اليهود التقرب من الطبقات الأرستقراطية والانخراط فيها، مما ولّد لدى الأوروبيين نوعًا من الاستعلاء، وأدى إلى لصق صفات معينة باليهود مثل الوصولية والغطرسة والرغبة في نيل اعتراف الآخرين. وهكذا وجد اليهود أنفسهم أمام طريقين: إما الانزواء، وإما أن يكونوا أكثر أوروبية من الأوروبيين أنفسهم، وهو ما قد يدفعهم في النهاية إلى التخلي عن دينهم وشريعتهم.

[Mishi_msv · Rating 4 out of 5]

.
این کتاب نخستین بخش از #عناصر_و_خاستگاه_های_حاکمیت_توتالیتر ه. آرنت در این کتاب به ریشه‌های بسیار دیرپای #یهودى_ستيزى و #يهودى_بيزارى می‌پردازد و با نگاهی واقع‌بینانه تلاش می‌کند که نشان دهد آنچه #هیتلر و قوم نازی بر سر یهودیان آوردند ریشه‌هایی تناور در تاریخ اجتماعی و سیاسی اروپا داشته.
قوم #یهود از منظر آرنت “قومی بی‌دولت، بدون سرزمین و بدون زبان که از لحاظ تجربیات سیاسی فقیرترین قوم اروپا بودند” نقشهایی را در جوامع میزبان برعهده گرفتند که بیش از هر قوم دیگر بدون آگاهی و غیرمسئولانه بود.
در قرون گذشته ثروت یهودیان همواره برای آنها جایگاهی خاص و جدا از ملت فراهم آورده بود. یهودیان ثروتمند با اعطای وام‌های کلان به پادشاهان برای خود و خانواده‌شان جایگاه ستری می‌خریدند که با محافظت و حمایت‌های متقابل پادشاه همراه بود. از این رو گروهی از آنها به لایه‌ای قدرتمند جدای از بستر اجتماع گره خوردند. (این گروه بعدها بانکهای بزرگ اروپایی را تاسیس کردند و به نقش خود ادامه دادند.)از طرفی در سده‌های پایانی قرن ۱۹ و پس از #جنگ_جهانی_اول به عنوان قومی‌ بدون پیوند ملی، نیروی موازنه‌ی قدرت در اروپا به حساب آمدند. «پس تصادفی نبود که شکست‌های فاجعه‌بار ملت‌های اروپا با فاجعه‌ی قوم یهود آغاز شد. بسیار به آسانی می‌شد با از میان برداشتن یهودیان بازی نیروهای اروپایی را که همواره در معرض خطر بود از حالت موازنه خارج کرد.»
یکی دیگر از دلایلی که توجه نازی‌ها را به براندازی قوم یهود جلب کرد، بی‌وطنی آنها به عنوان قومی درون اروپایی بود. آنها (یهودیان)خود از ادغام و همسان‌سازی ملی خودداری کردند و پس ار بروز حادثه هیچ ملتی برای آنها دل نسوزاند.
اینها تنها بخش بسیار کوچکی از دلایل و سرنخ‌هایی‌ست که آرنت به دنبالشان رفته و‌ تنها بخش بسیار کوچکی از مطالبی که من میخواستم به عنوان #معرفی_کتاب اینجا بنویسم.
حالا شما بیاید یه نگاهی به #خاندان_روتشیلد بندازید. #مایر_آمشل_روتشیلد یکی از ثروتمندترین مردان یهود بود که با راه‌اندازی کسب‌‌وکار خانوادگی ، خاندانش رو به #ثروتمندترین_خاندان_جهان تبدیل کرد. اون پنج پسر داشت که هرکدوم از اونها رو به یه کشور فرستاد و یه سلسله‌ی مالی بین‌المللی تشکیل داد که نقش خسلی بزرگی در تبادلات مالی و موازنه‌ی قدرت و بعدها شکل‌گیری #یهودی_ستیزی در قلب اروپا داشتند. آرنت میگه: «برای تصور تخیلی نوعی #سلطه_جهانی_یهود چه نمودی بهتر از تصویر این خانواده می‌توانست وجود داشته باشد؟»

[Jed Joyce · Rating 5 out of 5]

Thoughtful and concise explanation of the origins of European antisemitism prior to World War ll.

[Elromalero · Rating 3 out of 5]

Εγώ απόρησα όταν διάβασα αυτό το βιβλίο, πώς έγινε και κράξανε τόσο πολύ την άρεντ οι εβραίοι για τον "άιχμαν στην ιερουσαλήμ", επειδή τόνισε τη συμβολή των εβραικών συμβουλίων στο μέγεθος της καταστροφής (dah!) και επειδή βρήκε τον άιχμαν απλώς ηλίθιο και όχι την ενσάρκωση του σατανά επί της γης ας πούμε (ήταν πράγματι ένας ανέραστος γραφειοκράτης και όχι ο "ενορχηστρωτής του ολοκαυτώματος" μη χέσω, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες σελίδες δικογραφία, απομνημονεύματά του κλπ διάβασε η άρεντ για να καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό χωρίς να λογαριάζουμε και την τρε μπανάλ φυσική του παρουσία στη δίκη που η ίδια παρακολούθησε), πώς έγινε και την κράξανε έλεγα λοιπόν τόσο πολύ για τον άιχμαν και όχι για τις απαρχές του αντισημιτισμού που είναι όντως ένα αρκετά αμφιλεγόμενο έργο, όπως το εξέλαβα εγώ τουλάχιστον, μπορεί να μην κατάλαβα χριστό κιόλας, πολύ πιθανό, πάντως μου φάνηκε σαν να παραδέχεται κάτι χοντράδες του τύπου οι εβραίοι ήταν τραπεζίτες και γι'αυτό ο κόσμος τους μισούσε... οκέι, ήταν και τραπεζίτες, κάποιοι, οι περισσότεροι όμως ήταν έμποροι, μαγαζάτορες, μικροπωλητές, και τί, αυτά στη δυτική ευρώπη, στην ανατολική ήταν θεόφτωχοι γι'αυτό τους φτύναν, δεν είδαμε άλλωστε να διώκεται κανένας ροθτσιλντ, οι φτωχάντζες την πλήρωσαν και πάλι... τέλος πάντων εμένα δεν με ενθουσίασαν τα συμπεράσματα της άρεντ, τα βρήκα υπερβολικά.

[Steven H · Rating 5 out of 5]

THE FIRST VOLUME OF ARENDT'S "THE ORIGINS OF TOTALITARIANISM”

Johanna "Hannah" Arendt (1906-1975) was a German-born political theorist, who wrote many books such as 'Imperialism: Part Two Of The Origins Of Totalitarianism,' 'Totalitarianism: Part Three of The Origins of Totalitarianism,' 'Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil,' etc.

She wrote in the 1967 Preface to this book [that was originally published in 1951], "This book then is limited in time and place as well as in subject matter. Its analyses concern Jewish history in Central and Western Europe from the time of the court Jews to the Dreyfus affair as it was relevant to the birth of anti-Semitism and influenced by it. It deals with anti-Semitic movements that were still pretty solidly grounded in factual realities characteristic of Jewish-Gentile relations... in the era of imperialism, followed by the period of totalitarian movements and governments, it is no longer to isolate the Jewish question or the anti-Semitic ideology from issues that are actually almost completely unrelated to the realities of modern Jewish history." (Pg. xii)

She states, "The theory that the Jews are always the scapegoat implies that the scapegoat might have been anyone else as well. It upholds the perfect innocence of the victim, an innocence which insinuates not only that no evil was done but that nothing at all was done which might possibly have a connection with the issue at stake. It is true that the scapegoat theory in its purely arbitrary form never appears in print. Whenever, however, its adherents painstakingly try to explain why a specific scapegoat was so well suited to his role, they show that they have left the theory behind them and have got themselves involved in the usual historical research---when nothing is ever discovered except that history is made by many groups and that for certain reasons one group was singled out.

"The so-called scapegoat necessarily ceases to be the innocent victim whom the world blames for all its sins and through whom it wishes to escape punishment; it becomes one people among other groups, all of which are involved in the business of this world. And it does not simply cease to be coresponsible because it became the victim of the world's injustice and cruelty." (Pg. 5-6)

She points out, "Nietzsche... made... his correct estimate of the significant role of the Jews in European history, and saved him from falling into the pitfalls of cheap philosemitism or patronizing `progressive' attitudes. This evaluation, though quite correct in the description of a surface phenomenon, overlooks the most serious paradox embodied in the curious political history of the Jews. Of all European peoples, the Jews had been the only one without a state of their own and had been, precisely for this reason, so eager and so suitable for alliances with governments and states as such, no matter what these governments or states might represent." (Pg. 23)

She observes, "The popular notion that the Jews---in contrast to other peoples---were held together by the supposedly closer bonds of blood and family ties, was to a large extent stimulated by the reality of this one family, which virtually represented the whole economic and political significance of the Jewish people. The fateful consequence was that when, for reasons which had nothing to do with the Jewish question, race problems came to the foreground of the political scene, the Jews at once fitted all ideologies and doctrines which defined a people by blood ties and family characteristics." (Pg. 27-28)

She asserts, "Jews became the symbols of Society as such and the objects of hatred for all those society did not accept. Antisemitism, having lost its ground in the special conditions that had influenced its development during the nineteenth century, could be freely elaborated by charlatans and crackpots into that weird mixture of half-truths and wild superstitions which emerged in Europe after 1914, the ideology of all frustrated and resentful elements." (Pg. 53)

She states, "It is important to bear in mind that assimilation as a group phenomenon really existed only among Jewish intellectuals. It is not accident that the first educated Jew, Moses Mendelssohn, was also the first who, despite his low civic status, was admitted to non-Jewish society. The court Jews and their successors, the Jewish bankers and businessmen in the West, were never socially acceptable, nor did they care to leave the very narrow limits of their invisible ghetto." (Pg. 62)

She notes, "It is well known that the belief in a Jewish conspiracy that was kept together by a secret society had the greatest propaganda value for antisemitic publicity, and by far outran traditional European superstitions about ritual murder and well-poisoning. It is of great significance that Disraeli, for exactly opposite purposes and at a time when nobody thought seriously of secret societies, came to identical conclusions, for it shows clearly to what extent such fabrications were due to social motives and resentments and how much more plausibly they explained events or political and economic activities that the more trivial truth did. In Disraeli's eyes... the whole game of politics was played between secret societies." (Pg. 76)

She suggests, "We have already observed how the dissolution of the state machinery facilitated the entry of the Rothschilds into the circles of the antisemitic aristocracy... The admission of the Jews into high society had been relatively peaceful. The upper classes, despite their dreams of a restored monarchy, were a politically spineless lot and did not bother unduly one way or the other. But when the Jews began seeking equality in the army, then came face to face with the determined opposition of the Jesuits who were not prepared to tolerate the existence of officers immune to the influence of the confessional." (Pg. 103)

This is an excellent, very thought-provoking analysis of this form of hatred, that will be "must reading" for anyone seriously studying the subject.

[James Elder · Rating 5 out of 5]

Hannah Arendt provides a broad and in depth investigation into the sadly intertwined history of totalitarianism and the attitudes towards the Jewish people (from both Jewish and non Jewish points of view).

The book is a very extensive and interesting review of both the status of Jewish people in the European world in reality and popular legends from the late medieval period to the end of the first world war.

It also covers much of the the social, economic and political developments in European nations during that time.

I am not an expert on the period or the topic, however I have been able to keep up with most of the ideas and concepts that she mentions.

I recommend to anyone interested in the history of Europe, the History of the Jewish people, the rise of political legends or anything similar.

[Omer Faruk Metin · Rating 4 out of 5]

Totaliterliğin Kökenleri uzun zamandır okumak için fırsat kolladığım bir başyapıt. Sonunda bugün sabah başlayabildim ve kitabın ilk bölümü su gibi aktı. Arendt'in kitabın ilk chapter'ındaki temel hipotezi siyasi güç kaybına uğrayan varlık sahibi grupların nasıl 'persecution'a aday olduğunu göstermek; bunu yaparken de Avrupa'daki Yahudilerin 17. asırdan itibaren ellerinde tuttuğu ayrıcaklı konumun süreç içerisinde nasıl evrildiğini ve nihayetinde antisemitizme dönüştüğünü takip ediyor. Hannah Arendt, Yahudilerin günah keçisi olduğu için yahut "eternal antisemitizm" yüzünden katledildikleri hipotezlerini reddederken, Yahudilerin "çözülmesini" önce yükselen ulus devletler içerisinde herhangi bir münferit toplumsal sınıf oluşturamaması ve ardından 19. yy sonu yükselen emperyal rejimlerle birlikte elde tuttukları siyasi etkiyi kaybetmeleriyle açıklıyor. Bölümün can alıcı cümlesi: "Gücü elinde tutmayan servet parazit olarak görülür." Puan olarak 4 vermemin sebebi ise özellikle 3. ve 4. bölümde verilen tarihsel akışın bir miktar gereksiz uzunlukta olduğunu düşünmem.

[Gretchen · Rating 3 out of 5]

I was not a fan of Arendt's Eichmann in Jerusalem, I agree with the criticism of some of the Jewish community of the time, especially the disgust of her statement that the Judenrat was the darkest part of the Holocaust. Not 6 million Jews dying. Not the gas chambers. Not the ghettos. Not the cruel medical experiments. But the Judenrat, whose members died in the Holocaust as well. There's something about Arendt that reminds me of the antisemitism I've noticed more and more in far left academics and intellectuals, some of them even Jews like herself. (Although, interestingly, she discusses both the antisemitism of the right and left, which I give her major props for). Despite my problems with the Eichmann book, I chose to read this, as for the last 6 months I've been reading mostly Jewish writers (fiction/non-fiction), while thinking deeply about antisemitism. My interest was also peaked by the recent discussions of the her work, The Origins of Totalitarianism, given the rise of Trump; in fact, a fascinating article in the New York Times focusing on the book just came out about a week ago. Despite agreeing with the criticism of some of the Jewish community of her book on the Eichmann trial, there were parts of that book that were incredibly thought provoking and powerful, (especially her line, “And just as you supported and carried out a policy of not wanting to share the earth with the Jewish people and the people of a number of other nations – as though you and your superiors had any right to determine who should and who should not inhabit the world – we find that no one, that is, no member of the human race, can be expected to want to share the earth with you. This is the reason, and the only reason, you must hang.").
I knew from the introduction of Antisemitism, I was going to be disappointed, as she points out that she will only go into detail about antisemitism in Germany/Prussia, Austria and France in the 19th Century. I was hoping for a broader scope. I absolutely couldn't understand how she could discuss antisemitism in the 19th Century (though she really covers it from the 1700's to pre WWI, she just emphasizes the 19th) and not focus just as much on Eastern Europe, which was far more antisemitic and sadistic towards Jews than Central/Western Europe. Her brief mentions of Eastern Europe claim antisemitism came from the backwardness of Russia under the Czar, which has some truth, but it's far more complex than just blood libel Medieval carry overs. She does mention Arabic antisemitism in Algeria and the oppression the Jews had to face by both the Arabs and the colonial French, depending on the leader.
Arendt doesn't agree that antisemitism has been constant through out history, and in fact, people who believe in the constancy of antisemitism are in the same conspiratorial vein as people who believe the myth of the all powerful Jew secretly in charge in the world. I found her correlation overblown and insulting to the people who fight against antisemitism, but I have a feeling she was bemoaning the narrative critics tend to call "Jewish victim hood", something I've noticed the far left and far right have a tendency to do, usually in an effort to derail Jews in some way, kind of like how right wingers use insulting terms like "black victim hood" to deny legitimate complaints or derail African American activism. I'm of the belief that antisemitism has been pervasive throughout history, at least somewhere in the world. Arendt is very hard Jews. For example, Arendt blames Jews for their own isolation and considers them partly responsible for their oppression. She lacks the insight that the Jews might have done this to avoid violence, their fear and distrust of non-Jews and to be able to practice their faith. (Of course, violence still occurred) She's also hard on the Jews for what she sees as their feelings of superiority to non-Jews/goys, but again, doesn't it make sense that an oppressed group of people would overcompensate and develop a type of Jewish pride?

I was both disappointed and glad that so much of AntiSemitism was devoted to the history of the Second/Third Republic of France, the break up of Prussia and the rise of Germany, as well as Austrian nationalism. I was disappointed because I felt she went overboard cramming the history, and derailed the conversation on antisemitism, but excited because I learned quite a bit about the history of the last half of 19th Century France, Germany/Prussia and what is now Austria. Now I understand it was important for Ardent to discuss the change in monarchical functioning, as she thought Jews were safer when they had a function in Aristocratic Europe -- as Jews were often important bankers -- and they fell into danger when the monarchy failed and the Jews lost the protection of the powerful Kings. (Although, after awhile this theory began to fall apart for me, because when did Jewish bankers lose their function in the 19th Century? ) She spends a lot of time discussing the role of the great banking families like the Rothschilds and other money leaders and their function in loaning the crown/aristocracy money. (In fact, through out the book, she mainly focuses on rich or middle class Jews.) You had court Jews, who despite the antisemitism of the upper classes/aristocracy, were allowed into the circle and some even married within. My favorite aspect of the book was her discussion of the Rothschilds and other global Jewish families because her assessment was how unfairly they were made into a Jewish global boogeyman who secretly controlled the world when in fact, bankers are apolitical because they loan to whoever needs the money, despite what side of a conflict the borrower is on. She also brings up, as the 19th Century progressed and society became more open to integration, the children of rich Jews often moved into artistic and politically radical branches of society, thus lessening the power of Jewish bankers. The incredible tragedy of reading her section on rich Jewish bankers and the myths of their power and the sick antisemitic actions that arose from such hatred of the evil, globalist Jew was my realization that it's STILL HAPPENING!! PEOPLE DON'T REALIZE WHAT THEY READ ABOUT THE ROTHSCHILDS IS A CULMINATION OF ANTISEMITIC SOURCES THAT HAVE BEEN USED FOR CENTURIES TO DISCREDIT JEWS. IN FACT, THE NAZIS USED THE ROTHSCHILD TO GATHER HATRED OF JEWS!!! I can't tell you how many times I've seen people post on facebook about that evil family, or the evil globalist George Sorros etc are secretly pulling the strings. Arendt also keenly observes that people who believe in this nonsense of all powerful globalist Jews also have a tendency to tie them with secret societies. I still find these tropes in various memes and "truther" websites. And the people who believe this nonsense don't understand the antisemitic history behind it. Would Arendt be surprised or horrified?

Arendt has a deep discussion of the author and only Jewish Prime Minister, Benjamin Disraeli, a figure I only recently began reading about. I need to reread this section because I became lost. She describes him as a "Jewish chauvinist" because unlike people who fear the powerful global Jew, he EMBRACES the idea and relishes in their power. He considers Jews to have a superiority about them, of which he includes himself, despite the fact he was a convert. I associate chauvinist as sexist, macho, believing in old fashion gender roles, not anything to do with Jewish superiority, so she lost me. And again, there's something strange about her spending so much time criticizing a Jew who was proud of the power he thought his people wielded. She also ties Disraeli's tendency to make himself look as exotic as possible as a way to fit into certain trends in certain European countries among groups of people who due to their own antisemitism saw the Jews as exotic and different; however, this "Jewish Otherness" was what allowed the Jews into their circles. Circles who wanted to be around exotic, wicked Jews. This led into a fascinating discussion of the link between homosexuality and Jewishness in the works of Proust (who was a French Jewish convert and gay) that I won't go into; however, considering I'm reading Proust, I was thrilled she included him. She also goes into ideas of the "Exception Jew", the Jew who is allowed to be among Anti-Semites because they are different from other Jews, or serve a function, or reject their Jewishness, and the stress those Jews faced. She investigates this idea further in her biography of the German Jewish intellectual Rahel Varnhagen: The Life of a Jewess. (As someone who hates when women are left out of history, I was disappointed that of the plethora of people and sources she mentions, Rahel and "The Queen" are the only two women she mentions). She also discusses how the Marxists were less threatened by Jews as they weren't involved in the means of production. I need to reread this part and brush up on my Marxist theory; it was over my head at times. She also underplays how antisemitic Marx could be with his criticism of the greedy Jew which bothered me.
She ends with a rather disappointing but lively discussion of the tragic "Dreyfus Affair" which, infamously led to a major spike in antisemitism in Europe (in fact Herzel's The Jewish State about modern Zionism was a direct response to this disgusting moment in history). Dreyfus was a Jew who was wrongly convicted of spying for Germany, partly with antisemitic motives of the right wing French. Oddly, I felt like she was too critical of Dreyfus and his family, again, another example of her blaming Jews for their misfortunes. As I stated before, Arendt does not think antisemitism is a constant, she believes it comes and goes. In her conclusion of the Dreyfus affair, like her conclusion of other historical moments of 19th century antisemitism, for example, The Panama Affair, she naively states that antisemitism "goes away". For me that's like saying racism comes and goes. She assumes because antisemitic political parties or newspapers lose their popularity, that antisemitism is gone. It may not have openly manifested itself as much in 19th/early 20th Century Western and Central Europe, but it's presence was still there: in literature, in letters, in social slights, in job discrimination, in marriage proposals rejected, in the need for Jews to convert to fit in. That for me is the failure of Arendt's work, her blindside to just how pervasive antisemitism is throughout history. She should know better as someone who escaped Nazi Germany. Genocide isn't the result of a prejudice that comes and goes.

[Will Staton · Rating 4 out of 5]

Brilliant, controversial, and dense. Arendt is a brilliant political philosopher, with deep insights about the condition of Jews in Western Europe, and how religious Judaism evolved into social and political Jewishness with all of the horrific repercussions that resulted. Arendt's theories and research are compelling, but often opaque and controversial. Despite being Jewish, she often seem anti-Semitic herself.

Arendt draws conclusions that are currently relevant, having many parallels in our societies today. The evolution of economic, political, and social classes in conjunction with race, religion, and ethnicity is complex and an ongoing phenomenon. Arendt's insights are well worth our time observing today, particularly as we grapple with systemic racism in America. Particularly Arendt asks how political and social equality align with each other. Her exploration of Jewishness and Judaism through multiple lenses is very insightful, even though I at times disagreed with her conclusions.

[Jonathan Hall · Rating 4 out of 5]

Hannah Arendt is truly a master of language. While reading this I found that there were times when her argument went over my head due to my lack of vocabulary and her breadth of knowledge of European history. That being said, this truly was an eye opener for me. I think we all can interpret what we believe Anti-Semitism to be. However, hearing a concise argument about the realities of the time that allowed it to become not just a social but a political movement and how this movement was a contributing factor of what eventually would become the first totalitarian states, truly was fascinating. It deals heavily with the “Jewish Question” and European societies struggle to identify the particular status and treatment of the Jew. Highly recommended, especially considering the current conversation in regards to both immigration and assimilation in our own times.

[Mandani_mim · Rating 4 out of 5]

این اثر هانا آرنت برای من نکات خیلی جالب و خوراک های فکری تازه ای داشت. نویسنده توی این کتاب توضیح میده که ریشه کنی یهودیان آلمان، در واقع تنها کاتالیزور فرایندی اجتناب ناپذیر بوده و در راستای جریان یهودی ستیزی ئی که از اواخر قرن نوزده در اروپا شروع شده بوده. تحلیل مستدل ارائه میده که ثروت بدون قدرت، کارکردی در اجتماع نداره و میتونه منجر به نابودی اون صاحب قدرت بشه. میگه که اول از ایدئولوژی ها به عنوان دستاویزی برای در دست گرفتن قدرت استفاده میشه اما در نهایت اون ایدئولوژی ها عملا رنگ باخته و محو میشن. و پارادوکس هایی مثل اینکه تساوی حقوق سیاسی و برابری انسان ها میتونه در یک بستر نامناسب، واکنش های فاجعه امیزی داشته باشه مثل نژادشیفتگی.

[Rukaya Zayani · Rating 5 out of 5]

Interesting book and an interesting political theorist. Arendt's arguments are complex and extraordinary, makes you want to dive and swim in her thoughts. I know her arguments are opposed by many criticism, and sometimes her analysis are slightly complex in a way that might mislead you.

[Tiara Lynn · Rating 5 out of 5]

Such an important work, especially in light of current events. A sobering reminder about where the roots of the atrocities of World War II lie, and why it's so important we remain vigilant now.

[Jailin Campos · Rating 5 out of 5]

Para mí siempre ha sido una interrogante el por qué de la existencia del antisemitismo, por qué los judíos. Ya leí varios libros de historia que tocan entre otros temas, el antisemitismo como una cuestión social común en Europa y en Estados Unidos a finales del siglo XIX y principios del XX. Pero por qué, por qué los judíos...

Antisemitism de Hannah Arendt, es el primer libro que leo en donde se intenta explicar, partiendo de una profusa bibliografía, los factores externos (la sociedad europea desde el siglo XVIII) e internos (El pueblo judío y su visión del mundo y su papel en él), que propiciaron el nacimiento del antisemitismo como un movimiento político relevante, al punto de desencadenar el holocausto.

Este libro es la primera parte de un libro más grande y muy conocido de Arendt "Los orígenes del totalitarismo", voy a empezar ahora el segundo libro que explica entonces el imperialismo como otra base importante para surgimiento de regímenes totalitarios. Mientras tanto, les RECOMIENDO MUCHO este, es muy esclarecedor.

[Mette Løkeland · Rating 4 out of 5]

Med alt som skjer både i USA og Palestina så må eg dykke ned i materien. Dette er eit trebindsverk av Hanna Arendt og no har eg lest første del om Antisemittisme. Framvoksteren og utviklinga av den. Jødene som eit folk utanfor nasjonen og både utan sivile borgarrettar og til dels privilegier i ulike periodar mellom anna grunna viktige økonomiske brikker. Samtidig klassedelinga internt blant jødar der dei rike og mektige som Rotchildane undertrykker dei fattige. Framveksten av den kulturelle og opplyste delen av jødane som søkte meir assimilering og konflikten mellom dei kapitalsterke jødane og dei intellektuelle. Det er vel delvis det vi ser framleis. Ho avsluttar med Dreyfussaka ein jødisk offiser som var urettmessig dømd og straffa. Ei sak som har hatt eit turbulent og langt politisk spel i Frankrike. Ei tydeleg urettvis handsaming som botna i at han var jøde og korleis så få jødar støtta og sto opp for han. Dette klassiske forsøke på å vende ryggen for å unngå fokus på deg sjølv og som seinare råkar deg tifalls i neste runde.

[Fanny · Rating 3 out of 5]

Mon premier Hannah Arendt. Une lecture essentielle, nécessaire, surtout en ces temps-ci. J'ai beaucoup appris sur l'origine de l'antisémitisme, ses racines historiques et ses pendants sociologiques. Le visionnage en parallèle de la série documentaire Arte sur le sujet m'a vraiment été bénéfique, tout du moins pour enraciner ces connaissances et leur donner davantage matière.
Le seul bémol de cette lecture m'apparait être la structure de l'ouvrage, ou plutôt son manque de formalisme. Peut-être est-ce le style de l'auteure, mais j'ai parfois eu du mal à suivre la trame de sa pensée, qui parfois semblait faire des aller-retours assez déconcertants.
Je ne suis pas sûre de lire davantage de cette série de livres, mais pourquoi pas me lancer dans "La crise de la culture".

[Marc J. · Rating 3 out of 5]

Important insights

From what I can gather the Origins in Totalitarianism begins with use of unrestricted terror on the very people the dictator leads. And this starts with the European antisemitism of the 17th century. Ironically what promoted this antisemitism in the people was the aristocracies raising the Jew to equal to ordinary Christian people. Before this, no one really gave much attention to Jews, who were insular, self-sufficient and segregated. But with the rise of the nation state, Jews were needed for finance and the reward were notions of equality. If I am confused somewhat it is because the book was so hard to read.

[Rudi · Rating 4 out of 5]

Ik zou 5 sterren geven voor duiding en beschrijving , maar 4 sterren omdat ik 1 puntje mis , waar zou dat gevoel van antisemitisme vandaan gekomen zijn en komen ? uit jaloezie? sadisme ? (zelf) haat ? en hoe word zo een gevoel verspreid? komt het uit de mens zelf ?
Ik had het graag de nadenkende schrijfster kunnen vragen
4,5 sterren

[Sem Beljaars · Rating 3 out of 5]

Geen slecht boek, maar het is duidelijk dat er hierna nog twee vervolgen komen - Imperialisme en Totalitarisme. Dit boek is soms ook te generaliserend. Maar Arendt is geen geschiedkundige, maar een filosoof, dus ik vergeef het haar. Hoop dat de twee andere delen goedmaken voor de fouten die dit boek heeft.

[Lloyd Mullins · Rating 3 out of 5]

Very thought-provoking, but definitely not light reading. It's scary some of the parallels between this and what's happening today. To be honest, there's a lot I didn't get (it gets pretty deep in the weeds sometimes), but I feel like I got the main points.

[Richard Flagg · Rating 5 out of 5]

Excellent first book of the Origins of Totalitarianism series.

Provides the reader with a well researched historical account of this political ideology and its influence on a national scale.

[Blaze-Pascal · Rating 5 out of 5]

Read this as a part of my thesis; very important work.

[Siavosh Rezakhan · Rating 4 out of 5]

همه ی انسان ها انسانند ...

[Rikke · Rating 4 out of 5]

Arendt’s analysis of the human psychology behind totalitarianism is unfortunately still scarily relevant.

[Alizam · Rating 4 out of 5]

برای این سوال که چرا انقدر یهودی ستیزی قدرت گرفت و ریشه اش چیه کتاب مفیدیه مخصوصا ترجمه مهدی تدینی عزیز که متن سخت آرنت رو روان کرده