What do you think?
Rate this book
Le matin où j'aurais dû mourir.
Semezdin Mehmedinović a la stature d'un écrivain classique moderne. Sa perception du langage est si fine et si puissante que la moindre de ses observations est une odyssée au cœur du genre humain.
Mehmed aurait dû mourir à cinquante ans d'une crise cardiaque. Grâce à sa femme, Sanja, les secours arrivent à temps. Il devra cependant suivre un traitement qui pourrait altérer sa mémoire. Lui qui un jour a dû fuir son pays et y laisser une partie de son passé ne peut supporter cette idée. Il décide de se rendre avec son fils à Phoenix, Arizona, la ville où ils se sont réfugiés vingt ans plus tôt afin d'y consigner ensemble leurs souvenirs.
Dans ce texte inspiré par la vie de l'auteur, la guerre, l'exil et la maladie malmènent des personnages inoubliables que l'amour et l'art sauvent à jamais du désastre.
Mehmed aurait dû mourir à cinquante ans d'une crise cardiaque. Grâce à sa femme, Sanja, les secours arrivent à temps. Il devra cependant suivre un traitement qui pourrait altérer sa mémoire. Lui qui un jour a dû fuir son pays et y laisser une partie de son passé ne peut supporter cette idée. Il décide de se rendre avec son fils à Phoenix, Arizona, la ville où ils se sont réfugiés vingt ans plus tôt afin d'y consigner ensemble leurs souvenirs.
Dans ce texte inspiré par la vie de l'auteur, la guerre, l'exil et la maladie malmènent des personnages inoubliables que l'amour et l'art sauvent à jamais du désastre.
205 pages, Kindle Edition
First published March 9, 2021
104 people are currently reading
3763 people want to read
About the author
Semezdin Mehmedinović
20 books175 followersSemezdin Mehmedinović is a well known Bosnian writer, filmmaker, and magazine editor. His book "Sarajevo Blues" was praised by Washington Post as one of the best books which document war in Bosnia.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 268 reviews
December 12, 2018
Ovo je jedna VELIKA knjiga! Gromada od knjige! Odavno nisam pročitala ljepšu priču o ljubavi i životu! Veličanstvena! Bojim se bilo šta napisati jer ne poznajem riječi kojima bih opisala makar i najmanji dio lavine emocija koje je pokrenula. Pustiću da "odleži" koji dan, možda ću smisliti dovoljno superlativa. Uostalom, ovo je jedna od onih rijetkih knjiga koje vas potpuno preplave i nemate potrebu bilo šta da govorite već da se prepustite i uživate u svemu čime vas je trajno obogatila kao čovjeka. Ovo je jedna sasvim posebna knjiga, ona koja se drži uz uzglavlje kreveta, da vam je stalno na dohvat ruke, knjiga koju biste čitali iznova i koju biste, ne mogu reći baš živjeli, mada ni to ne bi bilo pogrešno, ali nesumnjivo ona koju biste neprestano osjećali.
Evo i detaljnih utisaka nakon što su se malo slegli, pa koga zanima: https://sputnjik1.wordpress.com/2018/...
Evo i detaljnih utisaka nakon što su se malo slegli, pa koga zanima: https://sputnjik1.wordpress.com/2018/...
November 14, 2021
Меланхоличан, интиман дневник једног изгнаника.
Медитације о љубави, пролазности младости и живота, о емигрантском животу и (не)припадању. Огромна је љубав са којом Мехмединовић пише о својој великој љубави и подршци - супрузи Сањи. Обоје на прагу старости, начети болешћу, грчевито покушавају да сачувају сећање на прошли живот.
Није реч овде само о емигрантском искуству, други део под називом "Црвена бандана" посвећен је својеврсном roadtrip-у оца и сина у коме без много речи покушавају да дефинишу свој однос.
Увек уживам у читању оваквих емигрантских, а заправо само веома људских прича.
Медитације о љубави, пролазности младости и живота, о емигрантском животу и (не)припадању. Огромна је љубав са којом Мехмединовић пише о својој великој љубави и подршци - супрузи Сањи. Обоје на прагу старости, начети болешћу, грчевито покушавају да сачувају сећање на прошли живот.
Није реч овде само о емигрантском искуству, други део под називом "Црвена бандана" посвећен је својеврсном roadtrip-у оца и сина у коме без много речи покушавају да дефинишу свој однос.
Увек уживам у читању оваквих емигрантских, а заправо само веома људских прича.
September 11, 2021
Ćebence, topla čokolada i ova knjiga. Samo to za onaj neki lep, poetično tužan osećaj u kome tražimo smisao življenja
June 25, 2023
"Dva sata kasnije nazvala je da kaže - "Opeglala sam sve tvoje majice, i poljubila sam svaku."
I, evo, ne prestajem misliti o tim poljupcima, kao da me stotinu mačića svojim šapicama golica u duši."
I, evo, ne prestajem misliti o tim poljupcima, kao da me stotinu mačića svojim šapicama golica u duši."
May 18, 2023
Nu mă dau în vânt după lirism în proză, în general, dar și când găsesc un stil pe sufletul meu...
Mi-a fost greu la început să îl percep ca pe un roman și nu ca pe memorii pur și simplu, dar m-a îmblânzit chiar autorul:
"Am descris deja în prozele și poeziile mele aproape toate lucrurile importante care mi s-au întâmplat și astfel mi-am transformat viața într-o ficțiune".
(Transcriind fraza asta aici mi-a venit în minte Radu Cosașu).
Me'med este el, Sem Mehmedinović și prima parte a romanului-jurnal este despre boală, bătrânețe și înstrăinare (a corpului de existență și a imigrantului de casă).
Bandana roșie e a lui Harun, fiul lui și a doua parte este despre dragostea dintre tată și fiu, amintirile pe care și le fac împreună și trauma comuna a războiului din Bosnia, războiul de acasă.
Fulgul de nea cade într-o zi de aprilie, "cea mai crudă lună" (T.S. Elliot) și partea a treia este despre dragostea lui de o viață, Sanja, soția lui, despre uitare și iubirea care e tot ce rămâne.
Sper să am timp sa mai citesc și poezie, și proză de la Mehmedinović. Căci "noi trecem, dar timpul nu" (p.158).
Mi-a fost greu la început să îl percep ca pe un roman și nu ca pe memorii pur și simplu, dar m-a îmblânzit chiar autorul:
"Am descris deja în prozele și poeziile mele aproape toate lucrurile importante care mi s-au întâmplat și astfel mi-am transformat viața într-o ficțiune".
(Transcriind fraza asta aici mi-a venit în minte Radu Cosașu).
Me'med este el, Sem Mehmedinović și prima parte a romanului-jurnal este despre boală, bătrânețe și înstrăinare (a corpului de existență și a imigrantului de casă).
Bandana roșie e a lui Harun, fiul lui și a doua parte este despre dragostea dintre tată și fiu, amintirile pe care și le fac împreună și trauma comuna a războiului din Bosnia, războiul de acasă.
Fulgul de nea cade într-o zi de aprilie, "cea mai crudă lună" (T.S. Elliot) și partea a treia este despre dragostea lui de o viață, Sanja, soția lui, despre uitare și iubirea care e tot ce rămâne.
Sper să am timp sa mai citesc și poezie, și proză de la Mehmedinović. Căci "noi trecem, dar timpul nu" (p.158).
January 25, 2023
Although he is revered in his homeland, the former Yugoslavia, Semezdin Mehmedinović is not familiar to the English speaking world, and yet his writing is so beautiful, his feelings so close to the surface, his family ties so strong, he should be. His first collection to be translated, Sarajevo Blues, evidently covers experiences during the siege of that city. Composed of three novellas, My Heart describes pivotal experiences while his family lived as refugees in the United States. Paramount is a search for identity and home, for example, re-visiting apartment complexes they'd only inhabited for several months at a time.
In the first, the eponymous My Heart, Mehmedinović describes his heart attack at the age of 50 and his realization of his own mortality and regrets at the road not taken, the paths not chosen. In Red Bandana, on a road trip with his 33 year old photographer son through the American desert, he attempts to forge a relationship with his only son, meeting roadblocks both external and interior: "...in the American desert, I was more a foreigner than you were. And in fact, I am a foreigner everywhere in the world: as soon as I leave my home, I step into a void." This desert sojourn affords him the ability to muse at length on the nature of home, the quality of his father/son bond, and the importance of memory. ("...the car is an instrument of time.")
The nature of memory is examined more closely in Snowflake, the third story, which deals with his wife's stroke and loss of short term retention. The importance of shared experience, no matter how small or seemingly insignificant, forms the bulwark of relationship. And while Mehmedinović does not spell it out, the fact that, according to his backleaf bio, he moved back to Sarajevo in 2016, speaks volumes. This is one of the most beautiful, heart wrenching books I have ever read.
In the first, the eponymous My Heart, Mehmedinović describes his heart attack at the age of 50 and his realization of his own mortality and regrets at the road not taken, the paths not chosen. In Red Bandana, on a road trip with his 33 year old photographer son through the American desert, he attempts to forge a relationship with his only son, meeting roadblocks both external and interior: "...in the American desert, I was more a foreigner than you were. And in fact, I am a foreigner everywhere in the world: as soon as I leave my home, I step into a void." This desert sojourn affords him the ability to muse at length on the nature of home, the quality of his father/son bond, and the importance of memory. ("...the car is an instrument of time.")
The nature of memory is examined more closely in Snowflake, the third story, which deals with his wife's stroke and loss of short term retention. The importance of shared experience, no matter how small or seemingly insignificant, forms the bulwark of relationship. And while Mehmedinović does not spell it out, the fact that, according to his backleaf bio, he moved back to Sarajevo in 2016, speaks volumes. This is one of the most beautiful, heart wrenching books I have ever read.
January 5, 2024
”Često se pozivamo na godine, i sasvim smo već podjetinjili. Osećam se prilično spokojno. Dovoljno je da ona poravna kragnu moje košulje i od tog dodira se sve u kosmosu umiri. Nevolja nas je svela na suštinu. I ništa od nas nije ostalo, osim ljubavi.”
…
March 2, 2022
Prekrasna knjiga o kojoj se premalo priča. Obratite pažnju na nju.
March 11, 2021
My Heart is a work of autobiographical fiction told in three sections - one about his heart attack, one in the form of an illustrated travel diary to his son, and one to his wife as she battles an illness. Themes include aging, PTSD from living through the siege in Sarajevo, displacement, memory, etc. It reminds me most of To Be a Man by Nicole Kraus and the Deborah Levy/ Rachel Cusk style of writing, and yes it's interesting to me that the authors he reminds me of are all female.
This is my first experience with this author but I understand him to be well loved across the former Yugoslavia. I will count the book for Bosnia in my Europe2021 project although all of it takes place after and away from there. It has clearly had an impact on all of them, especially in his son, who seems to have blocked memories of the war - "When I remind you of an event from the war, your memory becomes unreliable and vague. You suppress the war into oblivion."
"Books are lonelier than people."
There is a random section about the makadam (in his language), then he riffs on John Loudon McAdam, who just happens to be one of my ancestors, somewhat bizarre to encounter him here.
"Over the course of the last twenty years that I've lived here [in the USA], I've been able to monitor the way America has been closing up, screening itself from the outside world. It used not to be like this. When people heard a foreign language on the subway, at the airport, or like this, in a restaurant, it would arouse their curiosity, not aversion, certainly not fear. Twenty years is a long time, people pass on and worlds change. Foreigners are no longer welcome here."
This has recently been translated into English by Celia Hawkesworth and came out from Catapult on Tuesday, March 9th; the publisher was lovely to send me the book for my perusal.
This is my first experience with this author but I understand him to be well loved across the former Yugoslavia. I will count the book for Bosnia in my Europe2021 project although all of it takes place after and away from there. It has clearly had an impact on all of them, especially in his son, who seems to have blocked memories of the war - "When I remind you of an event from the war, your memory becomes unreliable and vague. You suppress the war into oblivion."
"Books are lonelier than people."
There is a random section about the makadam (in his language), then he riffs on John Loudon McAdam, who just happens to be one of my ancestors, somewhat bizarre to encounter him here.
"Over the course of the last twenty years that I've lived here [in the USA], I've been able to monitor the way America has been closing up, screening itself from the outside world. It used not to be like this. When people heard a foreign language on the subway, at the airport, or like this, in a restaurant, it would arouse their curiosity, not aversion, certainly not fear. Twenty years is a long time, people pass on and worlds change. Foreigners are no longer welcome here."
This has recently been translated into English by Celia Hawkesworth and came out from Catapult on Tuesday, March 9th; the publisher was lovely to send me the book for my perusal.
March 16, 2022
Sentimentalna posveta porodici, dobro napisana, dirljiva i stilski dosledna, interesantna utoliko što fokusom na intimno daje tek malo drugačiji pogled na već mnogo puta ispričanu priču.
Formalno je izabran najednostavniji postupak koji podrazumeva tri dela od kojih je svaki posvećen jednom od likova. Prvi deo posvećen junaku/pripivedaču obeležen je ironijskim humorom, drugi ima formu road romana, dok se u trećem romaneskno postpuno rastapa u lirskom. Utiska sam da bi rezultat bio nešto bolji da su ova tri bila isprepletena.
Ipak, knjiga obećava uživanje u čitanju, ono koje nam tako nedostaje.
Formalno je izabran najednostavniji postupak koji podrazumeva tri dela od kojih je svaki posvećen jednom od likova. Prvi deo posvećen junaku/pripivedaču obeležen je ironijskim humorom, drugi ima formu road romana, dok se u trećem romaneskno postpuno rastapa u lirskom. Utiska sam da bi rezultat bio nešto bolji da su ova tri bila isprepletena.
Ipak, knjiga obećava uživanje u čitanju, ono koje nam tako nedostaje.
March 17, 2023
Pročitana maltene u dahu, ali na momente mi je bilo dosadno u središnjem delu gde se radi o sinu. Priča o Me'medu i njegovoj ženi Sanji, kao ljubavna priča, životna, realna, jako mi se dopala.
March 8, 2022
Mehmedinovic’s autobiographical novel is about family. The author, his wife Sanja, and their son, Harun, emigrated from Bosnia after surviving the Siege of Sarajevo. They had no money, no contacts and no inkling of what lay ahead in their new home in Phoenix. Later, the family moved to Washington, D.C. and Mehmedinovic worked at Reuters. Sanja got a job helping refugees, and Harun became an artist specializing in night photography.
The book is comprised of three novellas. ‘My Heart’ recounts his heart attack at age 50 and how it made him reflect upon his own mortality. In ‘Red Bandana’, the author and Harun take a road trip through the Arizona desert in an effort to bond more closely. In the third section entitled ‘Snowflake’, the author tells of Sanja’s stroke and how it affected her memory and their relationship. Indeed, memory plays a key aspect in each of the stories—how it is affected by the geography of one’s perception of home, whether it is where one grew up or where one immigrated; or how memory is affected by one’s health.
This lovely short book is beautifully written with depth and emotion. It is both charming and profound.
The book is comprised of three novellas. ‘My Heart’ recounts his heart attack at age 50 and how it made him reflect upon his own mortality. In ‘Red Bandana’, the author and Harun take a road trip through the Arizona desert in an effort to bond more closely. In the third section entitled ‘Snowflake’, the author tells of Sanja’s stroke and how it affected her memory and their relationship. Indeed, memory plays a key aspect in each of the stories—how it is affected by the geography of one’s perception of home, whether it is where one grew up or where one immigrated; or how memory is affected by one’s health.
This lovely short book is beautifully written with depth and emotion. It is both charming and profound.
November 6, 2022
Otvoreno da priznam, za moj čitalački ukus, Semezdin mi je previše “ušećeren”, povremeno preterano kičast, a u stvari preobičan … nekako autofikcija bez glave i repa … ipak solidno, fino sročena. Topla i setna.
April 2, 2023
hommage pour les 48 fois où ce livre m'a fait pousser un petit "aaaaw" audible d'émotion tremblante tant le couple des protagonistes est SACREMENT mignon purée
Read
December 20, 2023Prvi deo je Me'med koji dobija infarkt tokom jutarnjeg tuširanja, no lekari ga rutinskom, gotovo hladnokrvnom bolničkom intervencijom pročiste, spasu i vrate kući. Njega navedeni događaj ne šokira, on je opsade i ratove preko leđa preturio, tek umereno koriguje neke navike i nastavi dalje.
Me'med je autor, u emigraciji, onaj isti koji je već stvorio veličanstvene a skromne dnevničke zapise o svom prekookeanskom životu.
U nekom trenutku kaže kako bi knjigu trebalo pisati ceo život tako da na kraju i dalje ostane nedovršena.
To kaže on, čija je svaka rečenica, svaki pasus i svaka stranica jedno potpuno zaokruženo i blistavo stvaralaštvo, dovršeno u svakom pogledu. To kaže on koji čita i citira Luciju Berlin i njene podjednako slične priče.
Drugi deo je putovanje pustinjom sa sinom, fotografisanje, meditacija uz Moby sa zvučnika. Putovanje sa sinom čije će fotografije kasnije ukrašavati vizuale Stonsa na turneji i koji kao zaštitu od sunca ili način rashlađivanja nosi famoznu crvenu bandanu. Drugi deo atmosferski podseća na Zen i umetnost održavanja motocikla. A to je velika knjiga.
Treći deo je ona i njen moždani udar, i njeno zaboravljanje ("Gdje je otišlo vrijeme? Otišlo je. Vratilo se svojoj kući.). Treći deo je topla i nežna ljubavna priča supružnika koji stare, stvarna i obojena životom. Veličanstvena. Ona sa pričom o migraciji leptira u 4 generacije, ona u kojoj padaju čudno velike pahulje snega, umesto pahuljica koje ovde poznajemo.
Nema melanholije kao u njegovim knjigama, nema je takve. Zapravo nema je nigde, on je ukrao komplet zaliha emocije i razlio je po svojim dnevnicima.
Potpuno predivno.
Me'med je autor, u emigraciji, onaj isti koji je već stvorio veličanstvene a skromne dnevničke zapise o svom prekookeanskom životu.
U nekom trenutku kaže kako bi knjigu trebalo pisati ceo život tako da na kraju i dalje ostane nedovršena.
To kaže on, čija je svaka rečenica, svaki pasus i svaka stranica jedno potpuno zaokruženo i blistavo stvaralaštvo, dovršeno u svakom pogledu. To kaže on koji čita i citira Luciju Berlin i njene podjednako slične priče.
Drugi deo je putovanje pustinjom sa sinom, fotografisanje, meditacija uz Moby sa zvučnika. Putovanje sa sinom čije će fotografije kasnije ukrašavati vizuale Stonsa na turneji i koji kao zaštitu od sunca ili način rashlađivanja nosi famoznu crvenu bandanu. Drugi deo atmosferski podseća na Zen i umetnost održavanja motocikla. A to je velika knjiga.
Treći deo je ona i njen moždani udar, i njeno zaboravljanje ("Gdje je otišlo vrijeme? Otišlo je. Vratilo se svojoj kući.). Treći deo je topla i nežna ljubavna priča supružnika koji stare, stvarna i obojena životom. Veličanstvena. Ona sa pričom o migraciji leptira u 4 generacije, ona u kojoj padaju čudno velike pahulje snega, umesto pahuljica koje ovde poznajemo.
Nema melanholije kao u njegovim knjigama, nema je takve. Zapravo nema je nigde, on je ukrao komplet zaliha emocije i razlio je po svojim dnevnicima.
Potpuno predivno.
March 19, 2024
ME'MED,CRVENA BANDANA I PAHULJICA-SEMEZDIN MEHMEDINOVIĆ
✒️"-Koliko ti je godina?
-Pedeset.
To je dijalog koji se danas neprestano ponavljao."
💜To je dijalog koji se od danas ponavlja kad god me neko pita koliko imam godina 😊
💜Ovo je jedna melanholična knjiga,a danas imam prava i na melanholiju
💜Ovo je emigrantski roman,ali i mi koji smo ostali,a rođeni smo u 20.veku-osećamo se kao emigranti u vremenu.
💜Roman o sećanjima i zaboravu,o onome šta smo sanjali a šta nam se dogodilo.
💜Pomalo tužna ali topla priča o usamljenosti,ali pre svega o ljubavi. Pokušaj da se svet sagleda očima onih koji su nam najdraži.
💜I još citata,koliko stane u jedan post,jer prepisala bih ceo roman. 😊
✒️"Prvo što sam izlazeći na parking video bila je crvena bandana na tvojoj glavi."
✒️"Skitati,to znači suočiti se s jednostavnom,ljekovitom istinom:svijet je veći od mene!"
✒️"Vrijeme se topi brže od leda u pustinji. (...) Pitanje je:šta ćeš ti napraviti od svoje samoće?"
✒️"ona ne može da se sjeti kalendarske godine,ni mjeseca u kojem smo sada,ali se sjeća stiha iz pjesme,i sjeća se imena pesnika."
✒️"Kad smo se upoznali,bili smo ozbiljni i starmali,a onda smo rasli unazad i sad smo dva umorna i uplašena djeteta."
✒️"Mi prolazimo,a vrijeme ne.
Život je prelet vrapca koji je ulepršao u kuću na jedan prozor,a izletio na drugi."
✒️"Dovoljno je da ona poravna kragnu moje košulje i od tog dodira sve se u kosmosu umiri. Nevolja nas je svela na suštinu. I ništa više od nas nije ostalo,osim ljubavi."
❤️❤️❤️I najlepša rečenica ❤️❤️❤️
✒️"I,evo,ne prestajem misliti o tim poljupcima,kao da me stotinu mačića svojim šapicama golica u duši."
✒️"-Koliko ti je godina?
-Pedeset.
To je dijalog koji se danas neprestano ponavljao."
💜To je dijalog koji se od danas ponavlja kad god me neko pita koliko imam godina 😊
💜Ovo je jedna melanholična knjiga,a danas imam prava i na melanholiju
💜Ovo je emigrantski roman,ali i mi koji smo ostali,a rođeni smo u 20.veku-osećamo se kao emigranti u vremenu.
💜Roman o sećanjima i zaboravu,o onome šta smo sanjali a šta nam se dogodilo.
💜Pomalo tužna ali topla priča o usamljenosti,ali pre svega o ljubavi. Pokušaj da se svet sagleda očima onih koji su nam najdraži.
💜I još citata,koliko stane u jedan post,jer prepisala bih ceo roman. 😊
✒️"Prvo što sam izlazeći na parking video bila je crvena bandana na tvojoj glavi."
✒️"Skitati,to znači suočiti se s jednostavnom,ljekovitom istinom:svijet je veći od mene!"
✒️"Vrijeme se topi brže od leda u pustinji. (...) Pitanje je:šta ćeš ti napraviti od svoje samoće?"
✒️"ona ne može da se sjeti kalendarske godine,ni mjeseca u kojem smo sada,ali se sjeća stiha iz pjesme,i sjeća se imena pesnika."
✒️"Kad smo se upoznali,bili smo ozbiljni i starmali,a onda smo rasli unazad i sad smo dva umorna i uplašena djeteta."
✒️"Mi prolazimo,a vrijeme ne.
Život je prelet vrapca koji je ulepršao u kuću na jedan prozor,a izletio na drugi."
✒️"Dovoljno je da ona poravna kragnu moje košulje i od tog dodira sve se u kosmosu umiri. Nevolja nas je svela na suštinu. I ništa više od nas nije ostalo,osim ljubavi."
❤️❤️❤️I najlepša rečenica ❤️❤️❤️
✒️"I,evo,ne prestajem misliti o tim poljupcima,kao da me stotinu mačića svojim šapicama golica u duši."
November 3, 2022
Treći deo knjige, "Pahuljica", jedna je od lepših ljubavnih priča koje sam pročitao. I "Me'med" i "Crvena bandana" su u redu, ali tek kad sam pročitao "Pahuljicu" bio sam zaista dirnut.
Sada, nekoliko dana nakon završetka čitanja, i dalje prelistavam i nasumično čitam neke kraće fragmente. U međuvremenu sam pogledao i poslušao par intervjua sa Mehmedinovićem, on ima neku toplinu i blagost u glasu, mislim da bi bilo jako prijatno slušati ga kako čita svoju knjigu.
Sada, nekoliko dana nakon završetka čitanja, i dalje prelistavam i nasumično čitam neke kraće fragmente. U međuvremenu sam pogledao i poslušao par intervjua sa Mehmedinovićem, on ima neku toplinu i blagost u glasu, mislim da bi bilo jako prijatno slušati ga kako čita svoju knjigu.
September 16, 2021
Najbolja knjiga koju sam pročitala ove godine! ❤️
September 24, 2021
"Jednom, davno, postojao je svijet u kojem smo različite jezike zvali našim."
"Nekako je nepristojno umrijeti u jesen. Kič je umirati u jesen, kad i sve drugo. S lišćem."
Knjiga je podeljena na tri dela. Na samom početku priče narator se suočava sa infarktom i tako kreće putešestvije kroz njegov život počevši od davne prošlosti u Sarajevu, o kojem govori sa velikom dozom nostalgije. Drugi deo je posvećen njegovom sinu, sa kojim provodi dan u pustinji nekoliko godina posle operacije, kako bi se ponovo zbližili. Treći deo, meni najdraži, posvećen je njegovoj supruzi, koja doživljava moždani udar zbog koga zaboravlja prethodne četiri godine života. Najdivnije reči ljubavi i poštovanja prema supruzi su napisane u ovom delu, a da pritom nigde nisu upotrebljene klasične fraze tipa "volim te najviše na svetu". Pisac je ovu kratku, ali vrednu rečenicu podelio u stotinak rečenica zbog ćega će naše emocije biti prisutne sve vreme tokom pripovedanja. Bez obzira na prisutnu setu i žalom za mladošću kako bi se na neki način pobeglo od trenutne situacije u bolnici, naratorov optimizam je ono što održava balans sve vreme i ne dozvoljava nam da se slomimo dok iščitavamo redove ove knjige. On veruje da će se Sanji ponovo vratiti sećanja, pa nije teško da tu nadu prenese i nama, jer po njegovim rečima, zaista nije teško voleti nesnobovsku Sanju, tu malu enciklopediju praktičnih odgovora, koju voli uvek jače nego ranije kad se u njihov odnos upetlja prisustvo katastrofe, jer kako kaže, tragični događaj uvećava našu životnu snagu i naš potencijal da volimo, a dobro znamo da velika ljubav ima isceliteljsku moć.
"Nekako je nepristojno umrijeti u jesen. Kič je umirati u jesen, kad i sve drugo. S lišćem."
Knjiga je podeljena na tri dela. Na samom početku priče narator se suočava sa infarktom i tako kreće putešestvije kroz njegov život počevši od davne prošlosti u Sarajevu, o kojem govori sa velikom dozom nostalgije. Drugi deo je posvećen njegovom sinu, sa kojim provodi dan u pustinji nekoliko godina posle operacije, kako bi se ponovo zbližili. Treći deo, meni najdraži, posvećen je njegovoj supruzi, koja doživljava moždani udar zbog koga zaboravlja prethodne četiri godine života. Najdivnije reči ljubavi i poštovanja prema supruzi su napisane u ovom delu, a da pritom nigde nisu upotrebljene klasične fraze tipa "volim te najviše na svetu". Pisac je ovu kratku, ali vrednu rečenicu podelio u stotinak rečenica zbog ćega će naše emocije biti prisutne sve vreme tokom pripovedanja. Bez obzira na prisutnu setu i žalom za mladošću kako bi se na neki način pobeglo od trenutne situacije u bolnici, naratorov optimizam je ono što održava balans sve vreme i ne dozvoljava nam da se slomimo dok iščitavamo redove ove knjige. On veruje da će se Sanji ponovo vratiti sećanja, pa nije teško da tu nadu prenese i nama, jer po njegovim rečima, zaista nije teško voleti nesnobovsku Sanju, tu malu enciklopediju praktičnih odgovora, koju voli uvek jače nego ranije kad se u njihov odnos upetlja prisustvo katastrofe, jer kako kaže, tragični događaj uvećava našu životnu snagu i naš potencijal da volimo, a dobro znamo da velika ljubav ima isceliteljsku moć.
March 6, 2023
Nisam očekivala da će mi knjiga ovako prijati. Knjiga pokazuje koliko svakodnevne stvari i sitnice su ustvari važne. Kako stvari za koje mislimo da su svakodnevne, i da nam neće ostati u skećanju, ustvari ostanu dubokom sjećanju baš zbog osoba sa kojima djelimo te uspomene. Svako poglavlja prestavlja jednu sliku, važnu za njegov odnos sa sinom, za njegovu ljubav prema ženi.
January 11, 2021
Voljela bi da ovu knjigu mogu još jednom pročitati prvi put.
November 8, 2025
Прекрасна, топла, мека. Абсолютен баланс. Дано има възможност за още книги на български от Сем. 🙂
Известно време се колебаех дали да я чета, макар че се опитвам да чета всичко преведено от Босна. Казвах си - имиграция: пак ще има оплакване предимно. А се оказа, че не е така - хем от война е принудено семейството да се премести в САЩ, не по лични икономически причини само.
Заобичах и тримата герои, толкова лесно стават близки.
Толкова познати аспекти от десетилетията. Такива отношения между съпрузите, със сигурност с основа, а не просто защото имат периоди на изпитания.
Фрагментарното не ми попречи, понякога го възприемам за авторова слабост - не, при Семездин Мехмединович топлотата в разказа се лее плавно и въвличащо.
Малко съм дистанцирана и когато става въпрос за минало, спомени; по-склонна съм да живея в настоящето. Но книгата не ме разочарова и в това отношение. Има меланхолия, неизбежно спомени, но не затискащи (и на фона на войната?!), не откъснати от настоящето. Има какво да ги държи "тук и сега" тези хора, усещах времето като изпълнено, връзките - не скъсани; местата - нито идеализирани, нито презирани, просто се живеве в тях. Затова няма да забравя Мехмед, Харун и Саня.
„Мехмед, червената бандана и снежинката“,
Семездин Мехмединович,
превод от босненски език Русанка Ляпова
https://lvm.foxbooks.bg/?p=120&fb...
Известно време се колебаех дали да я чета, макар че се опитвам да чета всичко преведено от Босна. Казвах си - имиграция: пак ще има оплакване предимно. А се оказа, че не е така - хем от война е принудено семейството да се премести в САЩ, не по лични икономически причини само.
Заобичах и тримата герои, толкова лесно стават близки.
Толкова познати аспекти от десетилетията. Такива отношения между съпрузите, със сигурност с основа, а не просто защото имат периоди на изпитания.
Фрагментарното не ми попречи, понякога го възприемам за авторова слабост - не, при Семездин Мехмединович топлотата в разказа се лее плавно и въвличащо.
Малко съм дистанцирана и когато става въпрос за минало, спомени; по-склонна съм да живея в настоящето. Но книгата не ме разочарова и в това отношение. Има меланхолия, неизбежно спомени, но не затискащи (и на фона на войната?!), не откъснати от настоящето. Има какво да ги държи "тук и сега" тези хора, усещах времето като изпълнено, връзките - не скъсани; местата - нито идеализирани, нито презирани, просто се живеве в тях. Затова няма да забравя Мехмед, Харун и Саня.
„Мехмед, червената бандана и снежинката“,
Семездин Мехмединович,
превод от босненски език Русанка Ляпова
https://lvm.foxbooks.bg/?p=120&fb...
February 8, 2022
4.5*
Semezdin Mehmedinović
Labai širdingas ir gelmingas Bosnių poeto ir rašytojo autobiografinis romanas apie gyvenimą kaip Kelionę.
Sudarytas iš trijų dalių. Pirmojoje - "Me'med", Semezdin Mehmedinović apmąsto (iš)gyvenimą(-us) po patirto širdies smūgio. Antroje dalyje - "Red Bandana" autorius su sūnumi keliauja po JAV vakarus medituodamas savo emigracijos/imigracijos patirtis. Man labiausiai patikusi trečia dalis "Snowflake"- apie autoriaus žmoną Sanją. Ar labiau per būvimą su ja apie meilę ir netektį. Slaugydamas ją, autorius svarsto apie meną, literatūrą, apie atmintį/ užmarštį. [...]'Fear of forgetting had started to become an obsession with me some time ago, so this loss of Sanja's [atminties] is more than pure coincidence. The question I kept asking myself in the solitude of the hospital room was: Does our obsessive preoccupation with specific topics mean that we influence events ourselves, or do we unconsciously recall our near future, so that the memory expresses a deeper interest in problems we have yet to encounter?'[...] (183 p.)
Dar ta dalis man nuskambėjo, kaip savita, kiek liūdnoka odė mylimai žmonai. Joje rašytojas atviriausias ir, kaip pats sako: 'I am old, sentimental soldier.' Bet tas jo sentimentalumas koks tai gražus, ne seilėtas.
Ir per visus tuos skyrius pabirę prisiminimai apie karą Balkanuose. Neminint žiaurumų, mirčių...tik - kaip buvo bandoma išgyventi, išsigelbėti. Labai subtiliai.
Knyga parašyta be jokių įmantrybių, labai paprasta kalba. Jautėsi poetiškumo, bet ne per daug. Gal čia tiktų apibūdinimas - harmoninga. Labai rekomenduoju.
Kliuvo:
Paantraštė - a novel. Romaniškumo, mano galva, čia nelabai yra, tad man norėtųsi daug tikslesnės paantraštės, pavyzdžiui - autofiction. Arba geriausia - jokios.
Popierius - A4 formato baltumo ir sunkumo. Vargas akims. Dėl svorio - gerai, kad tik apie 200 psl. Įtariu, jog toks popierius pasirinktas dėl autoriaus mėgėjiškų papaišymų, kurių, mano galva, galėjo ir nebūti.
Vienas iš garso takelių, kurių autorius klausėsi keliaudamas per JAV vakarų dykumas: https://www.youtube.com/watch?v=rVxTs...
Semezdin Mehmedinović
Labai širdingas ir gelmingas Bosnių poeto ir rašytojo autobiografinis romanas apie gyvenimą kaip Kelionę.
Sudarytas iš trijų dalių. Pirmojoje - "Me'med", Semezdin Mehmedinović apmąsto (iš)gyvenimą(-us) po patirto širdies smūgio. Antroje dalyje - "Red Bandana" autorius su sūnumi keliauja po JAV vakarus medituodamas savo emigracijos/imigracijos patirtis. Man labiausiai patikusi trečia dalis "Snowflake"- apie autoriaus žmoną Sanją. Ar labiau per būvimą su ja apie meilę ir netektį. Slaugydamas ją, autorius svarsto apie meną, literatūrą, apie atmintį/ užmarštį. [...]'Fear of forgetting had started to become an obsession with me some time ago, so this loss of Sanja's [atminties] is more than pure coincidence. The question I kept asking myself in the solitude of the hospital room was: Does our obsessive preoccupation with specific topics mean that we influence events ourselves, or do we unconsciously recall our near future, so that the memory expresses a deeper interest in problems we have yet to encounter?'[...] (183 p.)
Dar ta dalis man nuskambėjo, kaip savita, kiek liūdnoka odė mylimai žmonai. Joje rašytojas atviriausias ir, kaip pats sako: 'I am old, sentimental soldier.' Bet tas jo sentimentalumas koks tai gražus, ne seilėtas.
Ir per visus tuos skyrius pabirę prisiminimai apie karą Balkanuose. Neminint žiaurumų, mirčių...tik - kaip buvo bandoma išgyventi, išsigelbėti. Labai subtiliai.
Knyga parašyta be jokių įmantrybių, labai paprasta kalba. Jautėsi poetiškumo, bet ne per daug. Gal čia tiktų apibūdinimas - harmoninga. Labai rekomenduoju.
Kliuvo:
Paantraštė - a novel. Romaniškumo, mano galva, čia nelabai yra, tad man norėtųsi daug tikslesnės paantraštės, pavyzdžiui - autofiction. Arba geriausia - jokios.
Popierius - A4 formato baltumo ir sunkumo. Vargas akims. Dėl svorio - gerai, kad tik apie 200 psl. Įtariu, jog toks popierius pasirinktas dėl autoriaus mėgėjiškų papaišymų, kurių, mano galva, galėjo ir nebūti.
Vienas iš garso takelių, kurių autorius klausėsi keliaudamas per JAV vakarų dykumas: https://www.youtube.com/watch?v=rVxTs...
January 18, 2024
Ova knjiga je ljubav, ljudi moji, u najčistijem obliku 😍
April 21, 2024
Yatağının başında nöbet tutuyorum. Üç gün oldu. Daha önce hiç bu kadar sevdiğimi hatırlamıyorum. Fakat bu doğru değil… Unutmuşum… Savaşta da böyle olmuştu. Bu yalnızca görünürde olan bir paradoks; aslında felaketler bizim yaşama gücümüzü ve sevme potansiyelimizi artırır. Yatağının başında da nöbetteyim. Ben yaşlı ve duygusal bir askerim.
//
Haftası geldi yazamadım bi’ türlü.
O kadar çok alıntının altını çizdim ki, hangisini yazarsam diğerinin hatrı kalacaktı o nedenle rastgele birini yazıverdim, gerisini siz okurken çizersiniz.
Kitap üç bölümden oluşuyor, anılarıyla beslediği kırılgan, hassas ama oldukça güçlü bir noktadan yakalıyor okuru. Dramatize etmeden şiirsel bir üslupla usul usul anlatıyor hikayesini, biz okuyoruz.
Bayılıyorum böyle çabasızca gelip gönlüme yerleşen kitaplara e haliyle kafası değişik yazarlara.
Okuru bol bir kitap değil, henüz adına partiler düzenlenmedi, kulüplerde konuşulmadı oradan biliyorum.
Biraz kıyıda köşede kalmış, kendini gösterememiş bu turşucuk ama denk gelirseniz es geçmeyin isterim.
❄️
//
Haftası geldi yazamadım bi’ türlü.
O kadar çok alıntının altını çizdim ki, hangisini yazarsam diğerinin hatrı kalacaktı o nedenle rastgele birini yazıverdim, gerisini siz okurken çizersiniz.
Kitap üç bölümden oluşuyor, anılarıyla beslediği kırılgan, hassas ama oldukça güçlü bir noktadan yakalıyor okuru. Dramatize etmeden şiirsel bir üslupla usul usul anlatıyor hikayesini, biz okuyoruz.
Bayılıyorum böyle çabasızca gelip gönlüme yerleşen kitaplara e haliyle kafası değişik yazarlara.
Okuru bol bir kitap değil, henüz adına partiler düzenlenmedi, kulüplerde konuşulmadı oradan biliyorum.
Biraz kıyıda köşede kalmış, kendini gösterememiş bu turşucuk ama denk gelirseniz es geçmeyin isterim.
❄️
September 29, 2021
Od prvog do poslednjeg slova, ova knjiga je i tuga i ljubav i utjeha! 5⭐ i pregršt 💛!
October 31, 2022
Iz najvećih dubina duše - volim ovu knjigu. I želim da je zagrlim. Stisnem iz sve snage i kažem joj hvala. Jer me je dotakla, uzdrmala, naterala da se zapitam i promislim. Zagrlila bih je i da bih je utešila jer je tako setna a istovremeno tako puna života. Gospodine Mehmedinoviću, vraški Vam je dobra ova knjiga! ❤️
"Mi sebi rado postavljamo metafizička pitanja o svijetu, životu i čovjeku. A trebali bismo iznova i stalno pitati: zasto s tolikim naporom i mukom živimo, kad znamo da ćemo ovdje biti samo jednom i kad imamo tako kratko i neponovljivo vrijeme u ovom neopisivo lijepome svijetu?"
"Najbolje fotografije uvijek ostanu nesnimljene. To je u redu. Ne treba sve završiti na fotografiji. Ono što je najvažnije treba da ostane u sjećanju."
"Mi smo sada na rubu starosti, ali to ne znači da se u pedesetim prestane biti dijete. Njoj sve ove godine nije nedostajao on, ne taj konkretni čovjek, nego otac, onaj koji bi po biološkom nalogu trebao biti na njenoj strani, onda kad kćerka treba zaštitu i sigurnost. Ona se maločas probudila kao petogodišnja djevojčica koja je prije pedeset godina krivila sebe zato sto njen tata danima ne dolazi kući."
"Strah od smrti u tudjem svijetu. Bilo je straha i od života u tudjem svijetu, ali taj strah nije tako prijeteći i poništavajući. Svako živi sa svojim strahom od smrti, ali važan dodatak ("u stranom svijetu") donosi supstancijalnu, metafizičku nelagodnost, iako je u svemu tome vidljiv paradoks: zašto osjećamo nelagodu od prostora u kojem zapravo nećemo biti, naprosto zato što tada nećemo ni postojati? Mi nismo u stanju misliti izvan vlastitog života. I u smrti je vazno biti kod kuće."
"U bolnici najvažniji podatak o nama je godina našega rodjenja. Ali u našim životima ta godina i nije posebno važna. Trebalo je da ostarim da bih to shvatio. Svi ljudi umiru mladi."
"Mi sebi rado postavljamo metafizička pitanja o svijetu, životu i čovjeku. A trebali bismo iznova i stalno pitati: zasto s tolikim naporom i mukom živimo, kad znamo da ćemo ovdje biti samo jednom i kad imamo tako kratko i neponovljivo vrijeme u ovom neopisivo lijepome svijetu?"
"Najbolje fotografije uvijek ostanu nesnimljene. To je u redu. Ne treba sve završiti na fotografiji. Ono što je najvažnije treba da ostane u sjećanju."
"Mi smo sada na rubu starosti, ali to ne znači da se u pedesetim prestane biti dijete. Njoj sve ove godine nije nedostajao on, ne taj konkretni čovjek, nego otac, onaj koji bi po biološkom nalogu trebao biti na njenoj strani, onda kad kćerka treba zaštitu i sigurnost. Ona se maločas probudila kao petogodišnja djevojčica koja je prije pedeset godina krivila sebe zato sto njen tata danima ne dolazi kući."
"Strah od smrti u tudjem svijetu. Bilo je straha i od života u tudjem svijetu, ali taj strah nije tako prijeteći i poništavajući. Svako živi sa svojim strahom od smrti, ali važan dodatak ("u stranom svijetu") donosi supstancijalnu, metafizičku nelagodnost, iako je u svemu tome vidljiv paradoks: zašto osjećamo nelagodu od prostora u kojem zapravo nećemo biti, naprosto zato što tada nećemo ni postojati? Mi nismo u stanju misliti izvan vlastitog života. I u smrti je vazno biti kod kuće."
"U bolnici najvažniji podatak o nama je godina našega rodjenja. Ali u našim životima ta godina i nije posebno važna. Trebalo je da ostarim da bih to shvatio. Svi ljudi umiru mladi."
March 1, 2021
I really adore world literature in translation so when Sarah at Catapult got in touch with me last August about this, I was happy to read. I was also drawn by its translator, Celia Hawkesworth, who translates Slavic languages & is known for her work on Dubravka Ugrešić and Daša Drndić. Mehmedinović is from Bosnia and his native language plays a big role in the book in the way he chooses to it use it even after coming to the US after the War. The narrator, an authorial stand-in, says how speech & language can signal home and alienness, a stranger in a strange land or the foreigner fortified through one's tongue. So avoiding English is a conscious decision.
Apart from language, another central theme of the book is memory, the games it plays with us. The vagaries of time, the passage of sand in the hourglass, the past increasingly out of reach and left to be summoned hazily in the nooks & crannies of our mind. The book is sectioned into three parts without chapter breaks. The text on the page is fragmented, traversing with ease through time & space from the pitfalls of memory to the shaky ground of the 'now'. Journeys are another common feature, road trips & airports, movement & rootlessness. The exploration of his familial relationships, specifically his wife and son, was particularly poignant. In poetic prose, he examines loneliness, love, loss, & liminality.
(I received a digital ARC from the publisher in exchange for an honest review)
Apart from language, another central theme of the book is memory, the games it plays with us. The vagaries of time, the passage of sand in the hourglass, the past increasingly out of reach and left to be summoned hazily in the nooks & crannies of our mind. The book is sectioned into three parts without chapter breaks. The text on the page is fragmented, traversing with ease through time & space from the pitfalls of memory to the shaky ground of the 'now'. Journeys are another common feature, road trips & airports, movement & rootlessness. The exploration of his familial relationships, specifically his wife and son, was particularly poignant. In poetic prose, he examines loneliness, love, loss, & liminality.
(I received a digital ARC from the publisher in exchange for an honest review)
May 24, 2023
"Timpul se topește mai repede decât gheața în deșert. De fapt, problema nu este timpul, de când am trecut de 50 de ani știu că toți oamenii mor tineri. Întrebarea este: ce vei face tu cu singurătatea ta? Ai grijă de tine, condu cu atenție, mănâncă sănătos și citește cărți bune. Încuie ușa când pleci de-acasă și, obligatoriu, ia un pulover cu tine, vremea se poate schimba brusc."
"Fluturele monarh migrează din Mexic în Canada și înapoi, dar migrația durează patru generații. Prima generație se mută din Mexic în Texas, a treia se naște în Canada. Nepotul fluture și bunicul fluture își trăiesc viețile scurte în țări diferite. La fel și noi, cei născuți în Balcani."
O carte ca un balsam de pus pe rană.
4.5 *
"Fluturele monarh migrează din Mexic în Canada și înapoi, dar migrația durează patru generații. Prima generație se mută din Mexic în Texas, a treia se naște în Canada. Nepotul fluture și bunicul fluture își trăiesc viețile scurte în țări diferite. La fel și noi, cei născuți în Balcani."
O carte ca un balsam de pus pe rană.
4.5 *
Displaying 1 - 30 of 268 reviews