Bororó

by Λένος Χρηστίδης, Lenos Christidis

Bororό είναι μια πρωτόγονη φυλή της Βραζιλίας που ζει στον Αμαζόνιο, σε συνθήκες λίθινης εποχής. Οι επιστήμονες συχνά αναφέρονται σ' αυτήν έκπληκτοι από την πολύπλοκη απλότητα ενός τρόπου ζωής βγαλμένου από τα έγκατα του χρόνου και της ζούγκλας. Bororό είναι δύο ταξίδια με τρένο, ένα με βαπόρι στις Κυκλάδες, ένας χωρισμός, ένα πανηγύρι, ένα πάρτι σε κήπο, δύο μεθύσια, ένα όνειρο, πολλά τηλέφωνα, ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ, τα επίσημα εγκαίνια ενός κυθερνητικού έργου, μια συλλογή αναπήρων, ένα Νόμπελ Οικονομίας, μια εκλεκτή λαϊκή ορχήστρα. Bororό είναι μια βδομάδα απ' τη ζωή του Λάμπρου, του Διονύση, του Σταύρου και του Άγγελου. Είναι η ιστορία τεσσάρων τύπων που δεν προσπαθούν να ξεχωρίσουν, να συμμορφωθούν, να γίνουν αρεστοί. Απλώς επιβιώνουν, ο ένας για τον άλλο και για όσους είναι σαν κι αυτούς. Δεν είναι τιμωροί, «απαστράπτουσα», «φωτισμένη» νεολαία. Είναι τέσσερις φοβισμένοι Bororό, που προσπαθούν απλώς να υπάρξουν χωρίς να εκπολιτιστούν. Αλλά Bororo μπορεί να είναι κι αυτό που δε φαίνεται κι αυτό που δε λέγεται. Μόνο ακούγεται, σαν μια ασταμάτητη «πλάκα», έξω από όρια και κανόνες.

Genres: Fiction, Humor, Literature, Greece

217 pages, Paperback

First published January 1, 1995

About the author

Ο Λένος Χρηστίδης (English: Lenos Christidis) γεννήθηκε το 1968 στη Φραγκφούρτη της τότε Δυτικής Γερμανίας, γιος του κριτικού θεάτρου Μηνά Χρηστίδη και της συγγραφέως Ντόρας Γιαννακοπούλου. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα.

Reviews

[Roula · Rating 1 out of 5]

Δυστυχως για μενα, το βιβλιο αυτο συγκεντρωνε πολλα απο τα χαρακτηριστικα που απεχθανομαι στην ελληνικη λογοτεχνια , τα κυριοτερα εκ των οποιων : η υπερβολη και το χιουμορ σε ορια καφριλας...συγκεκριμενα, απο υποθεση δεν γινοταν απολυτως τιποτα. Μια αντροπαρεα , που ο καθενας εχει τα δικα του θεματα και εχουν χωριστει στα 4 σημεια του οριζοντα τοσο χιλιομετρικα οσο και σαν ιδιοσυγκρασιες..απο κει και περα το χαος..χιουμορ που μου θυμισε περιπτωσεις που ξερεις οτι δεν ειναι καθολου αστεια αυτα που λεγονται αλλα ριχνεις ενα γελιο λογω αμηχανιας, ατακες που ακουγονται σε παρεες αντρων που θυμουνται ιστοριες απο το στρατο(μη σου τυχει), (αντρικοι κυριως)χαρακτηρες που ειλικρινα ευχομαι να έχουν ξεμεινει σε καποιο μακρινο χρονοντουλαπο(πιο κλισε και απο κλισε).το ενα αστερακι το βαζω για κανα δυο αστεια περιστατικα στην αρχη του βιβλιου και για τις προσδοκιες που μου δημιουργησε ξεκινωντας, οι οποιες βεβαια ποτε δεν εκπληρωθηκαν.
#ΦετοςΘαΔιαβασωΕλληνικηΛογοτεχνια
#Προσπαθεια3

[Tasos · Rating 4 out of 5]

Ήμουν πολύ επιφυλακτικός να διαβάσω δεύτερο βιβλίο του Χρηστίδη μετά την οικτρή απογοήτευση της Μελαμψής Παρθένου, αλλά να είναι καλά η φίλη μου η Θάλεια που επέμενε και μου δάνεισε αυτό που αποδείχθηκε ένα από τα πιο αστεία βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ, σε σημείο να γελάω δυνατά και να με κοιτάζουν περίεργα. Δεν είναι μόνο τα ευτράπελα περιστατικά, η αμεσότητα της γλώσσας, οι ευφάνταστες περιγραφές και η (χωρίς υπερβολή) αριστουργηματική ονοματοδοσία (έρωτας με την κυρία Έρωτα), αλλά κυρίως ο τρόπος που ο συγγραφέας σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο και γλεντάει τη σουρεαλιστική νεοελληνική παθογένεια, απογειώνοντας την τετραμελή παρέα των ηρώων του στην καλτ στρατόσφαιρα. Οριακά δεν του έβαλα πέντε αστέρια, ίσως θα έπρεπε.

[George K. · Rating 4 out of 5]

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Λένου Χρηστίδη που διαβάζω, μετά το απίθανο "Τα χαστουκόψαρα" που διάβασα πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Τα έπιασα λίγο ανάποδα, μιας και το "Bororó" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Χρηστίδη που εκδόθηκε και το "Τα χαστουκόψαρα" το δεύτερο. Αλλά εντάξει, δεν έχει σημασία. Άλλωστε τι πιο λογικό να γνωρίσεις έναν συγγραφέα με το καλύτερο και πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο του; Το λοιπόν, μου άρεσε και το Bororó. Ίσως όχι τόσο όσο το άλλο (μου φάνηκε λιγάκι διαφορετικό ως προς την γραφή), αλλά και πάλι μου φτιάξε το κέφι, μου παρουσίασε διάφορα χαμένα κορμιά και ό,τι να'ναι τύπους, απόλαυσα διάφορες τρελές και ό,τι να'ναι καταστάσεις. Χρειάζεται κάτι παραπάνω;

Όσο για την πλοκή, δεν μπορώ να γράψω και κάτι συγκεκριμένο, μιας και δεν γίνεται κάτι συγκεκριμένο. Έχουμε μια παρέα τεσσάρων φίλων που λίγο-πολύ χάθηκαν αλλά εδώ λίγο-πολύ ξαναβρέθηκαν, έχουμε ένα ταξίδι με τρένο (ή μάλλον δυο, γιατί είναι πήγαινε-έλα), ένα ταξίδι με πλοίο σε κάποιο νησί των Κυκλάδων όπου εγκαινιάζεται ένα νέο κυβερνητικό ψυχιατρικό ίδρυμα, έχουμε ένα τρελούτσικο πάρτι σε κήπο, κάτι μεθύσια και κάτι όνειρα, χωρισμούς και πανηγύρια. Επίσης γνωρίζουμε διάφορους τύπους και χαρακτήρες, που μυρίζουν (σκυλοβρωμάνε θα έλεγα!) Ελλάδα. Τέλος πάντων, τι περιμένετε, να γράψω περίληψη ιστορίας που έγραψε ο Χρηστίδης; Εντάξει, η ιστορία είναι αυτή που είναι (έχει την πλάκα της από μόνη της), αλλά την διαφορά την κάνει η γραφή, το στιλ, το ύφος του Χρηστίδη, το χιούμορ, οι κουλές καταστάσεις και οι ακόμα πιο κουλοί χαρακτήρες και οι ακόμα περισσότερο κουλοί διάλογοι. Γενικά γίνεται της κουλής. Όμως αυτά που γίνονται δεν είναι μόνο για γέλια, αλλά και για κλάματα (περίπου). Υπάρχει και ένας κάπως σχετικά σκοτεινός τόνος σε ορισμένα σημεία. Έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον. Πάντως γενικά γελάς, αν αφήσεις τον εαυτό σου χαλαρό.

Αυτά τα ολίγα, δεν χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω. Αλλά μάλλον θα γράψω. Μια στο τόσο είναι καλό να διαβάζει κανείς λίγο Χρηστίδη. Αν θες να γελάσεις, αν θες σάτιρα της νεοελληνικής πραγματικότητας και των διαφόρων τύπων ανθρώπων που μας περιτριγυρίζουν και τους τρώμε στην μάπα καθημερινά, δύσκολα θα βρεις κάτι καλύτερο από ένα βιβλίο του Χρηστίδη. Κάτι έχω ακούσει για τον Κωστάκη Ανάν -εδώ που τα λέμε-, θα τον πιάσω και αυτόν κάποια στιγμή. Όσο για το Bororó δεν μπορώ παρά να το προτείνω για μια χαλαρή και απολαυστική ανάγνωση, με την προϋπόθεση βέβαια να μην είστε μαγκωμένοι και τσιτωμένοι. Αυτά. Ναι, τελείωσα, δεν έχει άλλο. Αλήθεια.

[Arax Miltiadous · Rating 4 out of 5]

Τον αγαπώ. Με κάνει και ξεκαρδιζομαι στα γέλια. Πάντα τελειώνουν γρήγορα οι ιστορίες του, πάντα μου λείπουν οι πρωταγωνιστές του και πάντα θέλω κιαλλο. Να το διαβάσετε. Όλοι!

[ΠανωςΚ · Rating 4 out of 5]

Για περίπου μια δεκαετία, περίπου μέχρι τα 28 μου, είχα διαβάσει κάμποσα του Χρηστίδη. Με φθίνουσα απόλαυση, η οποία μετατράπηκε σε απέχθεια όταν διάβασα το Λοστρέ, το οποίο μίσησα, για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Εκτοτε τον άφησα στην άκρη τον τύπο, αλλάξανε τα γούστα μου και τα διαβάσματά μου. Ωστόσο, το Bororo πάντα το θυμόμουν με πολλή αγάπη κι έλεγα «το καλύτερό του - μαζί με τον Πάγο». Είπα να το ξαναδιαβάσω και -απρόσμενα- το χάρηκα πάρα πολύ. Ναι, υπάρχουν κάποια πράγματα που μ' ενόχλησαν τώρα στην ανάγνωση που κάνω ως φορτυ-σάμθινγκ αλλά το Bororo νομίζω πως διατηρεί μια διαχρονική αίσθηση νεότητας -έστω κι αν καμιά φορά είναι αρπακολλατζίδικη.

[Despina · Rating 2 out of 5]

Βιβλίο παραλίας, μου είπαν. Οκ. Το διάβασα όντως στις διακοπές. Ο χρόνος κύλησε σχετικά ευχάριστα. Σε μερικές μέρες δε θα θυμάμαι τίποτα αξιομνημόνευτο από την πλοκή, ίσως λίγο τους χαρακτήρες. Το χιούμορ πολύ απογοητευτικό... ούτε ευφυές, ούτε πρωτότυπο, αλλά ούτε και αρκετά κάφρικο έτσι ώστε να γελάσει κανείς έστω από το σοκ. Συνοπτικά θα έλεγα χλιαρό και forgettable.

[Lefteris Bouros · Rating 5 out of 5]

Τρομερή βιβλιάρα.
Το φοβερό είναι το ότι η ιστορία, (μια ιστορία τριών φίλων που πάνε να σώσουν τον τέταρο της παρέας), είναι κατά βάση δραματική ή και τραγική ακόμη - παρ' όλα αυτά αποτυπώνεται με τρόπο ξεκαδιστικό.
Εκτός από τις εύστοχες παρομοιώσεις, τους διαχρονικούς ελληνικούς χαρακτήρες της χρυσής εποχής τως 90's κλπ, υπάρχουν και κάποιες μαξιμαλιστικές περιγραφές δύσκολων καταστάσεων (π.χ. ένα πάρτι με πολλούς παλιούς συμμαθητές όπου γίνεται τελικά της τρελής, ένα ταξίδι με καράβι στο οποίο συνυπάρχουν μεταλλάδες, χιπχοπάδες, εκνευριστικά παιδιά, Νομπελίστες, ττουρίστριες κλπ) στις οποίες ο αναγνώστης δεν χάνεται στιγμή.
Σίγουρα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα του Χρηστίδη.

Extra Credits στα ''Ουγγρικά Ψάρια'' από τα οποία και έμαθα (ευτυχώς και επιτέλους!) για το Bororo.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Το πρώτο του που διάβασα,κόλλησα κανονικά.Βγαζει πολύ και αβίαστο γέλιο.

[Maria Thomarey · Rating 3 out of 5]

3,5

[Αλέξανδρος · Rating 3 out of 5]

Ότι πρέπει για να διαβάσεις στο πλοίο ή στις διακοπές με την παρέα σου. Ο ένας φωναχτά και οι άλλοι να ακούνε και να γελάτε όλοι μαζί.
Σουρεάλ καταστάσεις σε φάση παρά πέντε, ελληνική σάτιρα μέσα στη δεκαετία του '90.

[Kat · Rating 3 out of 5]

θα μπορούσε και καλύτερα

[Βαγγέλης Μαλλῆς · Rating 1 out of 5]

ἀπογοήτευσις. ὅταν εἶχε πρωτοδιαβασθεῖ ἦταν σχεδόν (σχεδόν λέμε) μανιφέστο.

τώρα 2025 ἔτος Κυρίου, κλάϊν μάϊν σπεκατρίκ.

Κρίμας.

[Aliki Aggelou · Rating 5 out of 5]

Από τα αγαπημένα μου βιβλία, μιλάει μέσα από μια ειλικρινή ματιά για μια εποχή που αν και πρόσφατη φαντάζει πολύ παλιά. Το διάβασα το καλοκαίρι και μου άλλαξε πραγματικά τις διακοπες!

[Besel · Rating 4 out of 5]

Quite funny and stylistically very charming. Well done!