آنچه افکار عمومی از حکومت امیرالمومنین (ع) در ذهن دارند، سه جنگ مشهور حضرت با طلحه و زبیر، معاویه، خوارج است. این در حالی است که تمام این جنگ ها کمتر از نیمی از حکومت پنج ساله حضرت را تشکیل می دهد و امیر المومنین بعد از جنگ نهروان به مدت دو سال و نیم به حکومت ادامه دادند؛ اما متاسفانه کمتر کسی از این دوران مهم و استثنایی مطلع است و کمتر به آن پرداخته می شود.
این سال های روایت نشده از حکومت آن حضرت که به دوره غارات مشهور شده، از جهاتی مهم تر و درس آموزتر از نیمه اول حکومت ایشان است و از قضا تناسب زیادی با شرایط و اتفاقات کنونی ما و منطقه دارد.
به همین دلیل است که این کتاب، تنها کتابی است که سردار شهید سلیمانی به خواندن آن تاکید زیادی کرده است.
کتاب حاضر تلخیص و ترجمه ای روان از کتاب معتبر و قدیمی الغارات است که به روایت آن سال ها می پردازد.
این کتاب درباره ی وقایع حکومت امام علی ع بعد از جنگ نهروان تا شهادت ایشون هست. یعنی دوره ای که کمتر دربارش خوندیم و شنیدیم. در این دوره هست که مردم کوفه از همراهی امام شونه خالی می کنند و معاویه گردنکشی هاش رو بیشتر میکنه. اسم کتاب هم از همین اومده یعنی غارتهایی که طرفداران معاویه از سرزمین های اسلامی می کردن تا حکومت مرکزی تضعیف بشه که به الغارات مشهوره
کتاب از عربی ترجمه شده و بسیار روان هست، خطبه های امام علی به عربی هم نوشته شده اما روایت های دیگران فقط فارسی هست
با سردار شهیدمون موافقم که این کتاب مقتل کامل هست و باید حتما خونده بشه
مدتها بود کتاب مذهبی نخونده بودم، این کتابو اتفاقی دست گرفتم بنظرم خیلی جالب بود. متنش اینقدر روون بود که توی کمتر از بیست و چهار ساعت همشو خوندم. آدم معتقدی نیستم ولی کلا داستانها و تاریخ مذهبی همیشه برام جذاب بودند و از بچگی بهشون علاقه داشتم. یه قسمتهایی از کتاب خیلی خوندنش دردناک بود، اونجاهایی که خیلی احساس غربت و تنهایی میکرد و همش عصبانی میشد. حجم کشت وکشتار هم که خب خیلی زیاد بود. اینقدر هم توی هم ازدواج کرده بودند از سریال ترکیها بدتر بود، همه باهم فامیل و پسر عمو و برادر ناتنی بودند. مادر عایشه که از همشون رکورددارتر بود! هیچ کسیو بی نصیب نذاشته بود بزرگوار!
در آخر حس کردم توی این دنیا خیلی سخته که هم بخوای آدم خوبی باشی و هم حکومت کنی. یعنی یه کسایی هستن که هیچوقت بهت این اجازه رو نمیدن بخاطر منافع خودشون. در نهایت باعث میشه که یا ایزوله شی و قدرتو از دست بدی یا اینکه آدم افتضاحی شی و فکر میکنم حد وسطی نداره. در آخر این ریویو هم میخوام درود بفرستم به روح پاک پیروز نهاوندی.
از دوران خلافت امام علی، بیشتر مطالبی در مورد سه جنگ جمل و صفین و نهروان گفته میشود درحالیکه این سه جنگ مربوط به نیمه اول حکومت ایشان است و نیمه دوم هم اتفاقات ریز و درشت و تلخ بسیاری دارد که در این کتاب به آنها پرداخته شده است. الغارات از قدیمیترین کتب تاریخ تشیع، تلاشها و حملات و برنامههای معاویه را برای وارد کردن ضربات گوناگون به امام و خلافت و جامعه به خوبی بیان کرده و کتاب حقیقتا روایت دردناکی از تنهایی مولا و بیتفاوتی بخش بزرگی از جامعه نسبت به اتفاقات و شایعات و کشتارهای معاویه است. هرچه مولا علی فریاد میزد اکثر مردم سکوت میکردند و واکنشی نشان نمیدادند... این ترجمه با دسته بندی مطالب و حذف برخی قسمتهای فرعی، این کتاب قدیمی را برای مخاطب امروز قابل فهم و خواندنی کرده است. بخشهایی از مطالب کتاب به امروز ما هم شباهت زیادی دارد.
یک بزرگواری زحمت بکشد و نام مترجم که اشتباه نوشته شده است را اصلاح کند.
واقعا اعصاب خردکن است. به نظرم تاریخ در گذر زمان روشن تر می شود و قضاوت ساده تر است اما آخه دوگانه علی و معاویه؟ این همه تمرد؟ این قدر سستی؟ امام در جایی می فرمایند مگر غیرت ندارید؟ تا این حد... این کتاب شسته رفته کتاب الغارات است و ترجمه روانی داشت. با دسته بندی که انجام داده بود درک مطلب را آسان تر کرده بود. سه جنگ در زمان امام و آن 4 سال و نه ماه رخ می دهد. جمل که آن سه نفر نیرو جمع می کند و به جنگ می آیند، صفین که معاویه فرمانداری شام را تحویل نمی دهد و پیراهن عثمان را علم می کند و نهروان که خوارج دست به قتل می زنند که امام حین رفتن به جنگ دوباره با شام با آن ها رو به رو می شود و جنگ دوم هم به سبب سستی یاران ملغا می شود و این دو سال و نیم که شامیان از استراتژی رژیم اشغالگر قدس «مرگ با هزار ضربه چاقو» استفاده می کنند(بلعکس) و شبیخون به مناطق می زنند، یاران امام را می کشند، دنبال غصب عنوان «امیرالمومنین» است و وجه حاکمیتی امام را کوچک کنند و ... که یاران هم همراهی نمی کنند تا امام سر اژدها را بزند تا زمان شهادت که دیگر دیر شده بود...
کتاب عجیبی است. وقتی می گویند امام عصر یار می خواهد همین است. امام علی یاور نداشت که از چهارتا ... می خواست کمک کنند شر دشمن را کم کند. نشسته اند امام ظهور کند عزیزان بخورند و بلمبانند... امام علی درباره مالک می گوید: «از تو برای اقامه دین کمک می گیرم و به وسیله تو غرور گناهکاران را از بین می برم و رخته مرزهایی که از بیم تجاوز دشمن از آن ها می رود را با تو سد می کنم.» یحتمل امام عصر هم از این مالک ها نیاز دارد نه بچه پررو
داستان عقیل هم جالب بود ولی من نفهمیدم آدم ناجوری بود یا نه ... برای پول رفته است پیش معاویه که خب بد است ولی آنجا عملا همه را فحش کش کرده است(دو سکانس سس ماستی هم خلق کرده است)
البته شاید هم ما در لیچار بارشان کردن باید احتیاط کنیم چون امتحان خودمان را پاس نکرده ایم شاید ما هم هنگام خطر مثل آنان باشیم از طرفی ما آن شرایط را درک نکردیم ولی امام هم از خجالتشان درآمده است ... فلذا همان حرف هایی که امام گفتند را بگویید به مصلحت است اضافه کنیم شاید مدیون شویم.
غارات یعنی غارتها و به معنی دزدیها و قتل و جنایتهای معاویه در اواخر خلافت امیرالمومنین علی علیهالسلامه و این کتاب هم «سالهای روایت نشده» از حکومت ایشونه.
بخونیدش اگه میخواین ببینین چه جوری میراث پیامبر خدا بر باد رفت و به صلح امام حسن و واقعهی کربلا رسیدیم. توی این کتاب ما با چالشهای حضرت علی با مردم، مسائل حکومتداری و جنگ روبهرو میشیم که نحوهی نگاه ایشون به عنوان یک «انسان» و افکار و عملکردش واقعاً حس نابی داره. این که جنگ روایتها شاید قدمتی به اندازهی عمر بشرِ یکجانشین داشته باشه هم یک بخش دیگه از جذابیت ماجراست.
× و اینکه مثل اینکه واقعاً تاریخ خودش رو تکرار میکنه و آدمیزاد هم انتخابهای قبلیش رو. : ]
این کتاب به تازگی ترجمه شده و در شبکه های اجتماعی باهاش آشنا شدم. در مورد دو سال آخر حکومت امام علی ع هست و اتفاقات اون دوران رو بیان میکنه. برام از نظر تاریخی جالب و آموزنده بود و بیشتر با فضای اون مقطع آشنا شدم. از عدم پیروی مردم بعد از جنگ صفین(جنگ با معاویه و ماجرای حکمیت) از امام ع و نوع برخورد و شکایتهایی که امام از عدم حمایت و فرمان برداری مردم میکنند. چند تا نکته برام مشخص شد: 1- قیاس حکومت داری و اقتصاد با زمان پیامبر ص و امام علی ع اصلا با مقیاسهای این دوره درست نیست و نوع رابطه دولت-ملت کنونی با امام-امت کاملا فرق داره. بعضی ها خیلی دوست دارند شباهت بینی این دو برقرار کنند و به نفع حکومت فعلی از اون استفاده کنند و همه تقصیرها رو متوجه مردم بدونن 2- این موضوع که عده ای روی منبرها میگویند حضرت علی ع علی رغم همه ی جنگها و درگیریها باز هم عدالت رو در سراسر بلاد اسلامی در زمان حکومتشون برقرار کردند، شوخی بیش نیست که از اسم کتاب کاملا مشخص هست 3- در جایی از کتاب در مورد سیره امام ع می نویسد که ایشان آخر هر هفته بیت المال را بین همه ی مردم تقسیم میکردند و کف آن را جارو میکردند و دو رکعت نماز در آنجا میخواندند و میگفتند من به سیره پیامبر ص عمل میکنم نه به روش عمر که برای سالهای بعد هم پس انداز میکرد.....حالا این موضوع را با سیستم بودجه و بانکداری و خزانه فعلی مقایسه کنید 4- امیرالمومنین ع در جی دیگری به مردم کوفه فرمودند:"میبینم که اهل شام بر شما مسلط شده اند." گفتند بر چه اساس چنین می گویی؟ فرمدند:" زیرا میبینم که آنها کارشان بالا گرفته و آتش شما رو به خاموشی است، آنها را میبینم که در کار خود سخت کوش اند و شما سست و ناتوان، آنها را میبینم که متحداند و شما پراکنده ، آنها را میبینم که فرمانبردار امام خود هستند و شما نافرمان.....................
بخوانید و بگریید؛ مقتلی است از امیرالمومنین اما در دورهی حیاتشان و همین ماجرا را تلختر میکند... از ابتدای کتاب عصبانیتی که در درونم حس میکردم، بینهایت بود و هر چه جلوتر میرفتم، سایهی سنگین غم بزرگتر میشد. هر بار که خطبههای امام در برابر مردمِ بیتفاوت کوفه را میخواندم، دعا میکردم که ما به این حال دچار نشویم که امام مهربان و عزیزمان نفرینمان کند. یکی از ویژگیهای قابل توجه کتاب، زبان تاریخی و علمی آن بود که بدون سوگیری روایت میکرد و همچنین طبقهبندی دقیق و مناسبی بود که مترجم از متن اصلی ارائه کرده بود. از پانویسها و توضیحات اضافه بر متنِ مترجم هم غافل نشویم که متن را برای مخاطب قرن ۲۱امی قابل درک میکند.
🖤بخوانید تا اندکی از مظلومیت مولا امیرالمؤمنین رو لمس کنید 🖤بخوانید تا اندکی از "خار درچشم و استخوان در گلو" رو بفهمید 🖤بخوانید تا بدانید "يَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَال" به چه معناست
بعد هربار خوندن دل آدم میخواد، بشینه برای این حجم از مظلومیت گریه کنه، چه کشید علی از دست این جماعت
و این فکر میاد که ما چه میکنیم با امام زمان خودمون...
حالا این کتاب بخش کوچکی از زندگانی حضرت هستش و واقعا آدم طاقت نداره بخونه
خواندن کتاب خوب ولی کافی نیست. احساسی که بعضی بعد از خواندن الغارات دارند این است که چرا مردم زمان حضرت امیر این گونه اند و ... انتظار نداشته باشید با خواندن این کتاب آگاهی کاملی با زمانه حضرت امیر پیدا کنید بلکه باید در کنار این کتاب ، با زمانه و مردم دوران حضرت با مطالعات بیشتر آشنا شد.
روشنگری و بصیرت، بهت و حیرت، تاریکی و ظلمت کاملا برشما نمایان شده و شمارو به چالش عمیقی میکشه. و این از ویژگی های این کتابه که در مورد دوران خلافت حضرت علی هستش که کمتر در موردش صحبت شده «ترجمه الغارات» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/120582
این کتاب رو در ادامهٔ «پس از بیست سال» خوندم. از نظر زمانی هم تقریبا در ادامهٔ اونه. خب مشخصا نحوه روایت قابل مقایسه نیست، این سعی کرده چیزی خارج از نقلهای تاریخی نداشته باشه و اون هدفش این بوده که با داستان پردازی، تصویرسازی رو برای مخاطب راحت کنه. نمیخوام مقایسه کنم. ترکیب خوبی بود.
نمیشه با خوندن حرفهای یه نفر به شناخت درستی ازش رسید. مثل اینه که بخوایم یه سیاستمدار امروزی رو از رو سخنرانیهاش قضاوت کنیم، بدون این که به شرایط زمانه یا اعمالش نگاه کنیم. شناختن امام علی (ع) فقط با خوندن نهجالبلاغه (مخصوصا به صورت موردی و پراکنده) غیر ممکنه.
برخی اتفاقاتی که روایت شده و نظرات عموم مردم نسبت به امام، شوکه کنندهس. به نظرم پررنگترین و برجستهترین ویژگی و ارزش تو کل حکومت امام، که خیلی جاها کلید رمزگشایی رفتار امامه، عدالته.
نمیشه بهش به عنوان یه کتاب تاریخی نگاه کرد. تو مقدمه گفته شده که منابع (این که یه اتفاق توسط چه کسانی نقل شده) و برخی روایتهای تکراری ذکر نشده، از نظر موضوعی و زمانی یه نظمی داده شده و بخشهایی که به نظرشون نامربوط بوده رو حذف کردن. اگه این طور نبود من هیچ وقت به سراغ کتاب نمیرفتم اما در عین حال باید حواسمون به این باشه که تاریخ همین چیزاست. وقتی فقط یه روایت از یه اتفاق گفته میشه، همون به عنوان واقعیت پذیرفته میشه. همین منابع و روایتهای متعدد و روایتهای فرعی کمک میکنن تا یه نفر بتونه یه برداشتی از تاریخ به دست بیاره. اما خب چون من تاریخدان (داریم همچین چیزی؟) نیستم، همین که یه روایت از اون زمان بخونم و کمی با فضا آشنا بشم، برام خیلی ارزشمند بود.
به دو گروه توصیه میشه: ۱. هر کسی که میگه اگه حکومتی مبتنی بر اسلام واقعی برقرار بشه دیگه همه مشکلات حل میشه. ۲. به کسی که مخالف حکومت اسلامیه و میخواد جواب گروه اول رو بده.
اگر به تاریخ صدر اسلام علاقهمند هستید، الغارات کتاب ارزشمندی برای شما خواهد بود. همین که این کتاب به صورت موضوعی بخشی از تاریخ را روایت میکند، جذاب است و تکلیف خواننده از همان ابتدا با کتاب روشن است. در تالیف مجدد الغارات داستانهای تکراری حذف شده است و سر و سامان تازهای به مطالب داده شده است.
کتاب الغارات، روایتی از نیمه دوم حکومت امیرالمومنین علی (ع) است، دورانی که کمتر روایت شده است، یعنی روزهای بعد از جنگ نهروان. ابراهیم بن محمد تقفی نویسندهی کتاب، که یکی از علمای دوران غیبت صغراست، نام الغارات را از جهت غارتهایی که معاویه و عمّال او در سالهای بعد از جنگ نهروان به جهت تضعیف حکومت حضرت علی (ع) انجام دادهاند بر کتاب نهاده و بخش قابل توجهی از کتاب نیز به این موضوع پرداخته است. سردار دلها در مورد این کتاب گفته است: «این کتاب الغارات را که قدیمیترین کتاب شیعه هست بخوانید، حتماً بخوانید، مقتل کامل است. اگر آن را بخوانید، امروز برای این حکومتی که در استمرار حکومت علی بن ابی طالب هست، آگاهانهتر و بدون تعصبات فردی و حزبی نگاه میکنیم، نظر میدهیم، و دفاع میکنیم.» برای من این کتاب، درک جدیدی از اول مظلوم بودن مولا علی (ع) بود، مردی بزرگ در میان مردمانی سست عنصر و قبیلهگرا. ترجمه و تصحیح کتاب که توسط سید محمود زارعی انجام شده روان و خواناست. در پاورقیها هم اطلاعات جانبی در مورد افرادی که ممکن است برای اغلب ما، ناشناس باشند ارائه شده که کمک میکند درک عمیقتری از وضعیت و شرایط آن زمان و منش مردمان آن دوران به دست آوریم. توصیه میکنم حتما این کتاب را که نشر بیان معنوی منتشر کرده، بخوانید.
کتاب غمناک و عجیبی بود و خیلی خوشحالم که خوندمش. یه روایت تاریخی از زمان صدر اسلام که خیلی چیزهارو شفاف میکنه، به دور از افسانه سازی و بزرگ نمایی ای که تو اکثر سخنرانی های مذهبی پیدا میشه. کتاب از یه طرف مشکلات و غم امیرالمومنین رو نشون میداد، از طرف دیگه هم ملموس و واقعی بودن شرایط اون زمان رو، به دور از قهرمان سازی.
داستانی از زندگی و غم های حضرت علی. که قطعا مطالعه آن به هر انسان خردمندی توصیه می شود. اینکه چگونه افراد برجسته و کاردان، تنها گذاشته می شوند و عذاب می کشند.
کل کتاب همش غصه هست و غصه غصه از دست کوفیانی که هر بار امیرالمومنین از آنها تقاضای کمک میکنه سکوت میکنن و یاری نمیرسانند و واقعا مولای ما حق داشت بعد از شهادت حضرت فاطمه با چاه حرف بزنه و گریه کنه
الغارات دو سال آخر حکومت امیرالمؤمنین علی (ع) رو روایت میکنه، یعنی بعد ازجنگ نهروان. ابتدا سه جنگ جمل، صفین، و نهروان خلاصهوار و مفید شرح داده شدهاند، و بعد اتفاقات و شورشهای بعد از نهروان، و در پایان هم سیرهٔ شخصی امیرالمؤمنین وسیرهٔ ایشون در تقسیم بیتالمال اومده.
ترجمهٔ خوب و روانی داره. اصلاً خستهکننده و کسلکننده نیست و در عین حال بسیار عبرتآموزه تا ببینیم وقتی مردم سستی میکنند و از مولا و رهبر خیرخواه و امین خودشون تبعیت نمیکنند، اما و اگر میارن، و عافیتطلبی رو ترجیح میدن، چه عاقبتی در انتظارشون خواهد بود.
و چقدر قلب آدم فشرده میشه از مظلومیت امیرالمؤمنین با یاران بیوفا و سست ایشون:
«آنکه شما را به یاری فرا خوانَد پیروز نمیشود و آنکه شما گریبانگیرش شوید روی آسودگی نمیبیند. سخن شما سنگهای سخت را سست میکند و اعمال شما دشمنانتان را به طمع میاندازد که بر شما مسلط شود.»
«من به خوبی میدانم که چه چیز شما را اصلاح میکند و از انحراف باز میدارد، ولی به خدا قسم شما را با فاسد کردن خودم اصلاح نمیکنم.»
«خدا میداند که سینهٔ مرا از خشم لبریز کردید، و پیدرپی جرعهٔ اندوه به کامم ریختید، و تدبیرم را با نافرمانی و یاری نکردن تباه کردید. تا آنجا که قریش و غیرقریش گفتند که فرزند ابوطالب مردی دلیر است، ولی دانش نظامی ندارد! خدا پدرشان را بیامرزد! آیا در بین آنها مردی هست که بیش از من در میدانهای جنگ سختی کشیده و تجربه اندوخته باشد؟! به خدا قسم که من رهسپار میدان جنگ شدم در حالی که هنوز سنم به بیست سال نرسیده بود و اکنون از شصت سالگی گذشتهام. اما کسی که از او اطاعت نمیکنند، اندیشه و تدبیرش به کار نمیآید.»
اوایل کتاب می خواهی برای غربت و مظلومیت امام علی ع گریه کنید، اما کمی که جلوتر میروید می خواهید برای خودتان گریه کنید. اینکه چقدر شرایط آن زمان شبیه الان بوده و چه اتفاق های مشابهی افتاده و اینکه ما کجای این تکرار تاریخ ایستاده ایم و چه کرده ایم و چه گفته ایم. در پایان همچون رمانی زیبا شما را در سوگ قهرمان دست نیافتنی و حسرت کم کاری و کم فهمی مردم باقی میگذارد. و وقتی کتاب را می بندی خودت را وسط همان داستان می بینی و باز می پرسی من کدام شخصیت این داستانم؟ به خودت قول میدی این بار اینطوری تمام نمیشه، و وقتی به این فهم برسی آماده ظهور شده ای. چون این بار قرار نیست امام زمانت را قربانی ترس و اهمال و کم فهمی و بزرگ پنداری خودت کنی. قرار نیست دین را قربانی دنیا کنی. قرار نیست بخاطر اقتصاد به معاویه پناهنده بشی. قرار نیست وجود امثال خاوری را ضعف حکومت علی ع بدانیم. قرار نیست اخبار و منبع موثقت مزدوره��ی معاویه باشند. قرار نیست منتظر باشی کس دیگری شرایط را درست کند. قرار نیست امام زمانت حرف بزنه و تو ان قلت بیاری. تو باید آنقدر خوب بفهمیکه قبل اینکه امامت حرفی بزند انجامش داده باشی. نکته جالبش سخنان معاویه است. کسانی که امروز تحت تاثیر شبکه های مجازی و ماهواره قرار می گیرند اگر اون زمان بودند و سخنان معاویه را می شنیدند لحظه ای با علی ع نمی ماندند و این اهمیت بصیرت را بیش از پیش نشان می دهد. «ترجمه الغارات» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/120582
اکثر اطلاعاتی که ما از حکومت امیرالمومنین داریم مربوط میشه به نیمه اول حکومت یعنی سه جنگ مهم جمل، صفین و نهروان که حکومت حضرت در اوج قدرت و استواری بوده. در حالی که بیش از نیمی از حکومت حضرت در دورانی که در تاریخ از اون به عنوان دوران غارتها یاد شده، سپری شده. علت این نام گذاری یورشهای مکرر سپاهیان معاویه به مناطق تحت سیطره امیرالمومنین و کوتاهی کوفیان در یاری حضرت بوده. مطالعه این دوره از حکومت امیرالمومنین نه تنها در درک مظلومیت حضرت و فهم کامل سیره ایشون در حکومتداری حائز اهمیت است بلکه بدون فهم این دوره نمیتوان صلح امام حسن و متعاقباً قیام امام حسین و رفتار کوفیان با آن دو بزرگوار (علیهما السلام) رو درک کرد.
کتاب الغارات یکی از قدیمیترین منابع تاریخی شیعه هست که قریب به ۱۲ قرن پیش نگاشته شده است و سالهای روایت نشده حکومت امیرالمومنین رو روایت میکنه. ترجمه بسیار روان هست و خط داستانی رو به شدت تقویت کرده، در همین راستا مترجم مطالب فرعی و غیرمرتبط با موضوع که در کتاب اصلی آمده را حذف کرده. هر چند نحوه روایت روان و داستان وار است اما به صورت موضوعی به تاریخ پرداخت شده است که از جهاتی خوب است، چقدر خوب بود در کنار این ترجمه ارزشمند یک بازنویسی بر اساس ترتیب وقوع حوادث هم صورت بگیره، همانند کاری که خانم آزاده جهان احمدی در مورد کتاب الجمل شیخ مفید انجام داده اند.
این کتاب وقایع جاری از مهم ترین دوره ی حکومت امام علی(ع)هست و از طرفی هم دوره ی سستی و عدم همراهی یاران امام علی(ع) در مواجه شدن با اقدامات معاویه و تامین امنیت خودشون بوده. خود نویسنده راجع به کتابش نوشته:«این کتاب در مورد رویداد های رخ داده بین علی(ع) و معاویه و اهل شام بعد از جنگ خوارج است» و اسم کتاب هم به این علت انتخاب شده کخ بخش مهمی از این وقایع ای که رخ میده، "غارت" هایی که معاویه برای مناطق تحت حکومت امام علی(ع) رخ میده. مسئله ای که از این کتاب نظرمو جلب کرد، تصمیمات وعقاید خوارج بود که با کج فهمیشون از حق، تاریخ رو عوض کردن و مردم ناآگاهی که وقتی پای عمل وسط می اومد، سست میشدن و عاقبت حق رو به مسلخ می بردن.
وقتی چندین سال از یک حادثه میگذره، قضاوت بین حق و باطل آسون میشه. اما کی میدونه، شاید اگر ما هم اون زمان بودیم پشت اماممون رو خالی می کردیم و دنیا رو به آخرت ترجیح میدادیم.
کتاب الغارات روایت بخشهایی از حکومت امیرالمؤمنینه که هیچ جایی برامون بازگو نشده تا در کنار قلب و احساساتمون، با عقلمون برای غریبی و تنهایی حضرت گریه کنیم؛ گریهای که نباید برای تنهایی ایشون باشه، بلکه باید برای خودمون باشه که تو موقعیتهای حساس ممکنه با هر رفتار و عملی پشت امام رو خالی کنیم و به سمت معاویهی زمان حرکت کنیم.
سه جنگ جمل، صفین و نهروان تقریبا نیمه اول حکومت امیر المومنین علیه السلام را تشکیل می دهند. بیش از نیمی از حکومت حضرت همین دوره غارات است که عموما افراد از آن بی اطلاعند. با خواندن این کتاب نکاتی ناب درباره تاریخ صدر اسلام، مظلومیت امیرالمومنین علیه السلام و اقتدار ایشان دستگیر خواننده می شود. «ترجمه الغارات» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/120582
این کتاب بیشتر به بخش های کمتر گفته شده زمان حکومت امام علی (ع) می پردازه کتابش واقعا عالی و خوندنیه واز خوندنش خسته نمیشین چون یه حالت داستانی داره و یه تاریخ خشک نیست البته سوالات زیادی برام ایجاد کرد از چرایی رفتار مردم کوفه
مظلومیت حضرت علی علیه السلام در این کتاب بیشتر نمایان میشود. بچه شیعه های محب حضرت حتما یک باراین کتاب رو بخونن. «ترجمه الغارات» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/120582
کتاب جالبی بود اما انتظاراتم رو برآورده نکرد اصلا. سعی نکرده بود ذکاوتهای سیاسی امام علی رو نشون بده، ترجیح میدادم بجای اینکه به تطهیرش بپردازه واقعبتها رو بگه چون واقعیت برای من جالبتره. مسئله بعد اینکه این کتاب توی بیان تاریخ ضعفهایی داره و من دو سه تا اختلاف توش دیدم: یعنی گفته بود فلانی با ۳۰۰۰ نفر حرکت کرد و بعد ۴۰۰ نفر برگشتن، جای دیگه گفته بود همون فلانی با ۶۰۰ نفر به یمن حمله کرد. به دید کسی که میخواد حیات سیاسی شخصیتها رو بررسی کنه کتاب جالبی بود برای من. علیایحال، کتاب با مسئله خوارج و نهروان شروع میشه و تا شهادت امام علی ادامه داره و چند نوشته بعد از شهادت اامام علی داره که بنظر من جالب نبودن چون خیلی مسئله رو احساسی میکنن؛ کتابی بود که ازش نمیشه گفت لذت نبردم. شاید مذهبیها با دید دیگهای به این کتاب نگاه کنن ولی خب من دیدم متفاوته. بطورکلی پیشنهادش نمیکنم چون انتظارات خودم رو هم براورده نکرد و باید سمت منابع دیگهای دست دراز کنم.