What do you think?
Rate this book
Veranderlijk en wisselvallig
Dutch
319 pages, Paperback
First published January 1, 1987
32 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
January 4, 2025
Wat een heerlijk boek!
Ooit bracht AKO een serie uit met heruitgaven van voormalige winnaars. Ik heb er toen - vermoedelijk in 2006 aangezien dit een druk uit december 2005 is - een stapeltje van gekocht en met tussenpozen van meerdere jaren heb ik er af en toe een van gelezen. Deze stond dus al een jaar of 18 in de kast. Ik had nog nooit eerder iets van Meijsing gelezen en had geen idee wat ik moest verwachten.
Welnu, wat je krijgt is een serie van vijf verhalen die losjes met elkaar verbonden zijn en waarin telkens een relatie, of beter affaire (soms would-be), met een vrouw centraal staat. Terzijde: dit boek - AKO-literatuurprijswinnaar in 1988 - is heel erg duidelijk pre-AIDS-epidemie, geschreven tijdens het ontluiken daarvan. De verhalen worden onderbroken, aangevuld, misschien wel becommentarieerd in nogal hoogdravende bespiegelingen van een auteur. Je ziet aan alles dat de auteur Meijsing van nature van de hoogdravende soort is, met verwijzingen naar filosofie, heel veel intertekstualiteit, gebruik van uiterst ongebruikelijke woorden, et cetera. Maar wat dit boek sterkt maakt is juist het aanstekelijke enthousiasme dat wordt opgewekt door de vijf lange verhalen. Met name het laatste verhaal, waarin nota bene een bevalling - voor mij zo ongeveer het verst van mij afstaande fenomeen denkbaar - centraal staat is een genot om te lezen. Het barst van de humor, en dan realiseer je je opeens hoe zeldzaam het is dat (hoogstaande) literatuur gewoon ongegeneerd grappig is. De scènes met de vroedvrouw, maar ook die korte met de kennis die een zwangerevrouwenfetisj heeft en geheel onverwacht opeens veel vaker op bezoek komt: het is echt 10/10.
Maar los van de humor: ook de herkenbaarheid van de onzekere nerd (verhaal 2), de pretentieuze would-be-jazzmuzikant die zo zijn best doet om erbij te horen (deel 3), hoe de werkelijkheid kan afwijken van papieren realiteit (verhaal 4) of de schrijnende lotsgeschiedenissen van kwetsbare vrouwen en hoe mannen daarmee aan de haal willen (1 en 5), het is allemaal prachtig.
Twee kanttekeningen. Het consequente gebruik van Holland, ook waar dat overduidelijk niet op zijn plaats is (een Hollands kenteken, de Hollandse grens (met België)) is ronduit storend en kwetsend. Ik weet niet welk beledigend punt de auteur hiermee wil maken. En wat merkwaardig is: er is een aantal foute zinnen in het boek blijven staan. Maar het boek is té goed om geen vijf sterren te geven.
Ooit bracht AKO een serie uit met heruitgaven van voormalige winnaars. Ik heb er toen - vermoedelijk in 2006 aangezien dit een druk uit december 2005 is - een stapeltje van gekocht en met tussenpozen van meerdere jaren heb ik er af en toe een van gelezen. Deze stond dus al een jaar of 18 in de kast. Ik had nog nooit eerder iets van Meijsing gelezen en had geen idee wat ik moest verwachten.
Welnu, wat je krijgt is een serie van vijf verhalen die losjes met elkaar verbonden zijn en waarin telkens een relatie, of beter affaire (soms would-be), met een vrouw centraal staat. Terzijde: dit boek - AKO-literatuurprijswinnaar in 1988 - is heel erg duidelijk pre-AIDS-epidemie, geschreven tijdens het ontluiken daarvan. De verhalen worden onderbroken, aangevuld, misschien wel becommentarieerd in nogal hoogdravende bespiegelingen van een auteur. Je ziet aan alles dat de auteur Meijsing van nature van de hoogdravende soort is, met verwijzingen naar filosofie, heel veel intertekstualiteit, gebruik van uiterst ongebruikelijke woorden, et cetera. Maar wat dit boek sterkt maakt is juist het aanstekelijke enthousiasme dat wordt opgewekt door de vijf lange verhalen. Met name het laatste verhaal, waarin nota bene een bevalling - voor mij zo ongeveer het verst van mij afstaande fenomeen denkbaar - centraal staat is een genot om te lezen. Het barst van de humor, en dan realiseer je je opeens hoe zeldzaam het is dat (hoogstaande) literatuur gewoon ongegeneerd grappig is. De scènes met de vroedvrouw, maar ook die korte met de kennis die een zwangerevrouwenfetisj heeft en geheel onverwacht opeens veel vaker op bezoek komt: het is echt 10/10.
Maar los van de humor: ook de herkenbaarheid van de onzekere nerd (verhaal 2), de pretentieuze would-be-jazzmuzikant die zo zijn best doet om erbij te horen (deel 3), hoe de werkelijkheid kan afwijken van papieren realiteit (verhaal 4) of de schrijnende lotsgeschiedenissen van kwetsbare vrouwen en hoe mannen daarmee aan de haal willen (1 en 5), het is allemaal prachtig.
Twee kanttekeningen. Het consequente gebruik van Holland, ook waar dat overduidelijk niet op zijn plaats is (een Hollands kenteken, de Hollandse grens (met België)) is ronduit storend en kwetsend. Ik weet niet welk beledigend punt de auteur hiermee wil maken. En wat merkwaardig is: er is een aantal foute zinnen in het boek blijven staan. Maar het boek is té goed om geen vijf sterren te geven.
Read
January 8, 2014'La donna è mobile' zingt de hertog van Mantua in Rigoletto, maar Geerten schrijft het in vijf scenes die samen met een anatomie van de melancholische en depressieve stemming deze roman uitmaken. Het is eerder Geerten die 'mobile' is. Dat blijkt uit het vervolg 'Altijd de vrouw'. In één ruk uitgelezen.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews