ร้านหนังสือที่มีแต่นิยายรัก

by ประชาคม ลุนาชัย

เธอชอบอ่านนิยายรักเกาหลี
ส่วนเขาเป็นเจ้าของร้านหนังสือที่มีแต่นิยายรัก

ไม่ใช่แค่เขาที่ทำให้ความคิดของเธอเปลี่ยนไป
แต่หนังสือของเขาก็ทำหน้าที่เดียวกันนี้...ด้วยความรัก

"ทุกเรื่องล้วนเป็นนิยายรัก" เขาตีหน้าตายอย่างเป็นจริงเป็นจัง
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอต้องกระโจนเข้าโต้เถียงในทันที เป็นอย่างนั้นไปไม่ได้
นิยายรักมันก็ต้องเกี่ยวกับความรัก เรื่องฆาตกรรมอำมหิตจะเป็นนิยายรักได้ยังไงกัน
"นอกจากเรื่องที่เขียนขึ้นนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดี" เขาว่า
"เอ้า...งั้นเรื่องที่ดีก็เป็นนิยายรักทั้งหมดสิ"
"ใช่...เพราะเรื่องที่ดีย่อมมีจุดมุ่งหมายที่ดี คนเขียนทำงานของเขาด้วยความรัก"
เขาขยับปากคล้ายจะยิ้ม แต่สุดท้ายสีหน้าก็เรียบเฉยดั่งเดิม

Genres: Romantic, Romance, Drama

246 pages, Paperback

First published November 1, 2012

About the author

นักเขียนประสบการณ์โชกโชนผู้เคยผ่านต่อสู้ชีวิตมาหลากหลายประเภท ตั้งแต่เป็นพนักงาน เสิรฟร้านอาหาร เด็กโรงน้ำชา กรรมกรโรงงานรองเท้า โรงงานขนมปัง โรงนุ่น บ๋อยภัตตาคาร เด็กเสริฟร้านข้าวต้ม ร้านก๋วยเตี๋ยวและลูกเรือประมง

ประชาคม ลุนาลัย เป็นชาวจังหวัดยโสธรเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 17 ปี ด้วยความ มุ่งหวังว่าจะมาเรียนหนังสือต่อเพื่อว่าจะได้เป็นนักเขียนให้ได้ในอนาคต แต่ด้วยโชคชะตาและความยากจน ผลักดันให้ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพแทน โดยทิ้งความฝันของการเป็นนักเขียนเอาไว้ชั่วคราว

ตอนที่ประชาคม ลุนาชัย อายุ 25 ปี เขาตัดสินใจไปทำงาน เป็นลูกเรือประมงใช้ชีวิตชาวเรือร่อนเร่ไปตามสถานที่ต่างๆ โดยใช้เวลาถึง 8 ปี เมื่อมีเวลาว่างระหว่างคราวใด เขามักเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือและเขียนบันทึก เรื่องราวชีวิตของตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เขาได้ทดลองเขียนเรื่องสั้น เรื่องแรกที่ได้พิมพ์ในหนังสือหนุ่มสาว ชื่อเรื่อง "บทสุดท้ายแห่งตำนานคนยาก" ภายหลังจากปี พ.ศ.2535 เขาลาออกจากงานที่เคยทำ ออกมาเขียนหนังสือเพียงอย่างเดียวอย่างจริงจังและผลงานการเขียนของเขา ก็ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วผ่านการตีพิมพ์ในนิตยสารต่างๆ หลายฉบับ เรื่องสั้น "รอยบาป" ได้รับรางวัลดีเด่น จากนิตยสาร "หลักไท" เรื่องสั้น "ชะตากรรมของคนเถื่อน" ได้รับรางวัลดีเด่นจากนิตยสาร "ชีวิตต้องสู้" และ "กฎข้อที่ห้า" ได้รับการคัดเลือกให้เป็นเรื่องสั้นรางวัล "ช่อการะเกดยอดเยี่ยมประจำปี 2539" นวนิยายเล่มแรก ที่ประชาคม ลุนาชัย เขียนเรื่อง "ฝั่งแสงจันทร์" ซึ่งเป็นนวนิยายที่สะท้อนให้เห็นถึงยถากรรมของสามัญชน แห่งหมู่บ้านชายฝั่งอยู่กับผืนน้ำและแผ่นดิน

ปัจจุบัน ประชาคม ลุนาชัย ยังคงเป็นนักเขียนสู้ชีวิตที่ผลิตงานเขียนออกมาอย่างคงเส้นคงวา

Reviews

[Phuwong · Rating 5 out of 5]

นวนิยายรักขนานแท้สำหรับคนรักหนังสือ ทำให้เห็นพลังของการอ่านที่สามารถเปลี่ยนวิธีคิดและชีวิตของคนได้อย่างน่าอัศจรรย์ เรื่องราวของครูสาวผู้คลั่งใคล้การอ่านนิยายเกาหลี แต่การค้นพบร้านหนังสือเล็ก ๆ ร้านหนึ่งของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยวรรณกรรมเก่า ๆ ได้ทำให้โลกการอ่านของเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ผู้เขียนดำเนินเรื่องอย่างงดงาม ละมุนละไม เรียบง่าย และทำเราเสียน้ำตาได้ในตอนจบ เหมาะจะเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาในระดับโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยอย่างยิ่ง

[Mirai · Rating 5 out of 5]

"หนังสือเล่มใดเขียนด้วยความรัก หนังสือเล่มนั้นเป็นนิยายรัก"

เพราะเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง ทำให้ "นลิดา" หรือ "ครูแก้ม" ต้องย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดชั่วคราว และด้วยความที่เธออยากอ่านนิยายรักเกาหลีมาก เธอเลยออกตามหานิยายรักเกาหลีจนได้พบเข้ากับ "ภูดิน" หนุ่มนักวาดภาพผู้สันโดษที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือ เขาได้แนะนำหนังสือต่างๆ มากมายให้ครูแก้มได้รู้จักจนทำให้ทัศนคติของครูแก้มเปลี่ยนไป..

ใครถามหาความโรแมนติกหรือฉากรักหวานแหว๋วจากเล่มนี้ บอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าไม่มีค่ะ 55555 แต่ถึงจะไม่มีฉากสวีทให้อ่านแบบเน้นๆ แต่ใช่ว่าจะไม่สัมผัสถึงความรักนะคะ เล่มนี้มีแต่ความรักอบอวลไปหมด หากแต่นิยามของความรักของเล่มนี้อาจจะแตกต่างจากนิยายรักเล่มอื่นหน่อย

เล่มนี้เป็นหนังสือเล่มเล็กๆ ไม่บางมาก แต่อ่านแล้ววางไม่ลง เนื้อเรื่องอาจจะดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แต่ก็มีพลังบางอย่างที่ทำให้เรายังอ่านเล่มนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนจบภายในวันเดียว ประเด็นของเรื่องอาจจะชัดเจนอยู่แล้ว ก็คือการเปลี่ยนความคิดครูแก้มที่มีต่อวรรณกรรม เนื้อเรื่องก็จะเล่าเรื่อยๆ สลับไปมาระหว่างเรื่องราวของครูแก้ม และเรื่องราวในนิยายที่ภูดินเขียนให้ครูแก้มอ่านสัปดาห์ละหนึ่งตอน มีการกล่าวถึงหนังสือชั้นครูทั้งในและนอกอยู่บ้างประปรายให้เราได้คิดถึงเล่น

ให้คะแนนเต็มค่ะ เป็นอีกหนึ่งเล่มโปรดทันทีที่อ่านจบเลยค่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบขนาดนี้ เพราะรู้สึกว่าอะไรๆ ในเล่มนี้เดินเรื่องได้โจ่งแจ้งไปหมด ไม่ค่อยแนบเนียนเท่าไหร่ (ที่แนบเนียนเห็นจะเป็นเรื่องของความรู้และข้อคิดที่ครูแก้มได้จากการอ่านหนังสือชั้นครูล่ะมั้ง 5555) ชอบพัฒนาการของครูแก้มค่ะ เราจะเห็นได้ว่าครูแก้มตอนต้นเรื่องกับตอนท้ายเรื่องจะเปลี่ยนเป็นคนละคน นี่แหละนะ ที่เค้าเรียกกันว่า "หนังสือเปลี่ยนชีวิต" เราเชื่อว่าถ้าทุกคนได้อ่านเล่มนี้ ทัศนคติต่อการเลือกซื้อหรือหยิบหนังสือสักเล่มมาอ่านก็จะเปลี่ยนไปเช่นกันค่ะ :)
______________________________
สามารถติดตามอีกช่องทางการรีวิวของเราและเพื่อนๆ ได้ที่ แฟนเพจ Rook a Bead

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้นี่เป็นนิยายรักที่เรารู้สึกว่าน้ำเน่าม้ากกกกกกก แต่ทำให้เรารู้สึกดีมากเช่นกัน คือผู้เขียนบรรลุวัตถุประสงค์ที่เค้าต้องการเขียนเพื่อถ่ายทอดความรักไปยังผู้อ่าน อ่านแล้วทำให้รู้สึกฮึดว่าหนังสือเปลี่ยนแปลงชีวิตคนได้จริงๆนะ ขนาดนั้น

เนื้อเรื่องนี่แบบคือหญิงสาวไม่เอาถ่าน ต้องไปเป็นครูมัธยมที่อำเภอเล็กๆ ไม่มีนิยายเกาหลีให้อ่าน มองไปรอบตัวมีแต่ความเหงา ได้ไปรู้จักร้านหนังสือและเจ้าของร้านที่บอกว่าหนังสือทุกเล่มคือนิยายรัก เมื่อเธอได้ลองอ่าน เธอพบว่าตัวเธอเปลี่ยนไป มุมมองต่อโลกเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แล้วเธอก็ได้ส่งต่อความเปลี่ยนแปลงนี้ไปสู่นักเรียนทุกคนของเธอ

ฟังดูน้ำเน่า โลกสวยเชียว แต่มันเป็นเรื่องดีงาม เพราะในหนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยความรักของผู้เขียน

[รพีพัฒน์ อิงคสิทธิ์ · Rating 3 out of 5]

จืดง่ะ อ่านพอผ่าน พอเอารส แต่เนื้อเรื่องผมว่าจืดๆ จางๆ หนังสือซ้อนหนังสือในเรื่องก็ยิ่งจืด แต่ที่ขัดใจที่สุดคือ Profiling ของตัวเอกที่จบศิลปศาสตร์แต่ดันชอบอ่านแต่นิยายเกาหลี และไม่รู้จักนิยายคลาสสิคไม่ว่าทั้งไทยและเทศ

นี่จบศิลปศาสตร์สาขาอะไร / ที่ไหนกันครับ ไม่เคยโดนบังคับให้อ่านหนังสือเลยหรอ?

[Mori · Rating 4 out of 5]

สะดุดตาเล่มนี้และหยิบขึ้นมาดูเพราะภาพสีน้ำบนหน้าปกล้วนๆ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าคุณคนเขียนเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่ามีภาษาเขียนที่ดีมาก และเราว่าเราก็เห็นด้วย
‬
อ่านจบแล้วรู้สึกดีที่ภาพสีน้ำบนหน้าปกดึงดูดเราให้เอามาอ่าน มันอ่านลื่น นิ่มนวล มีความเรื่อยๆตามบรรยากาศในเรื่อง มันคือนิยายรัก และเล่มนี้ทำให้นิยามของคำว่านิยายรักเปลี่ยนไปได้น่าสนใจกว่าเดิม
อ่านจบแล้วรู้สึกดี อิ่ม รู้สึกเติมเต็ม แม้ว่าจะร้องให้อยู่ก็ตาม ไม่น่าเชื่อว่าการเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ ก็ขยี้ความรู้สึกได้หนักหน่วงเหมือนกัน

-ชอบความเล่าเรื่องแบบเรื่อยๆ ไม่ต้องหวือหวา แต่มันทำให้รู้สึกดี อ่านเรื่อยๆได้ต่อไปเรื่อยๆ

-สำนวนมีความนุ่มลื่น หลายๆครั้งเรายิ้มให้กับบทบรรยายสภาพแวดล้อม เค้าเหมือนพาเราไปอยู่ที่นั่น ในร้านหนังสือด้วยได้จริงๆ

-ชอบการมี reference หนังสือเก่าแบบขึ้นหิ้งมาอ้างถึงหลายเล่ม บางทีก็เปิดโลกเราดี

[Cephalopodophil. · Rating 5 out of 5]

หากเปรียบเทียบนิยายเล่มนี้กับอาหารก็คงเป็นอาหารรสชาติกลมกล่อมที่ปรุงมาอย่างพอดี โดยมีวัตถุดิบหลักคือโลกแห่งสัมพันธบทที่วรรณกรรมเล่มต่าง ๆ ล้วนส่งต่อการนิยามของ "นิยาย" ที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งมีนัยยะต่อการเรียนรู้ของตัวละครในนิยายเล่มนี้และผู้อ่านในโลกจริง สำนวนภาษาที่เรียบง่ายแต่งดงามนับเป็นตัวผสานรสชาติของนิยามที่หลากหลายดังกล่าวได้เป็นอย่างดี โดยรวมถือว่าเป็นนิยายเล่มเล็ก ๆ ที่อ่านแล้วอิ่มใจ​ แนะนำครับ

[Tony · Rating 3 out of 5]

ใครดูชื่อหนังสือก็คงคิดว่าเป็น เรื่องรัก หวานเชี้ยบ หยดย้อย ...แต่ส่วนตัวคิดว่าชื่อนักเขียนอย่าง ประชาคม ลุนาชัย คงไม่ใช่สไตล์นี้ (แม้จะไม่เคยอ่านงานของเขามาก่อน)...เลยซื้อมาอ่าน

และก็เป็นไปตามที่คาดจริงๆ...

ใช่มันคือนิยายรัก... ที่มีนิยายรักซ้อนอยู่ในนั้นอีก 1 เรื่อง บวกกับนวนิยายคลาสสิคๆ "ทีสร้างจากความรัก" อีกประมาณสัก 10 เรื่อง ปรากฏกายอยู่ในหนังสือ.. ถือว่ารวมมิตรนวนิยายอยู่ในหนังสือเล่มเดียว

นิยายฉายภาพให้เห็นสาวกรุง ผู้ถูกความง่ายงามของต่างจังหวัด และนิยายรักจากพระเอกในเรื่องที่ทยอยๆมอบให้อ่าน ขัดเกลาให้เป็นผู้หญิงคนใหม่ที่นิ่ง ลึก มองโลกรอบด้านและกว้างขึ้น

"นิยายรัก" ของภูดิน พระเอกของเรื่องไม่ใช่เรื่องรักของเธอและฉัน รักกันนิรันดร์กาล..แต่นิยาย หรือ หนังสือทุกเล่มที่เขียนขึ้นจากความรัก ล้วนเป็นนิยายรักได้ แม้แต่นิยายเรื่องสงคราม

และนิยายรักพวกนี้เองที่ทำให้นางเอกของเราเปิดโลกออกมาอีกโลก (จากนิยายรักเกาหลี) ...และได้เรียนรู้ผ่านตัวละครต่างๆในนวนิยายเรื่องแล้วเรื่องเล่า

......................
ถามว่า คนเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไหมจากการอ่านนวนิยาย ...ก็คิดว่าเป็นไปได้ หากเรื่องราวต่างๆในนวนิยายมีมุมที่ตกกระทบกับชีวิตจริงของเรา หรือหลังจากอ่านแล้วมันได้ตกตะกอนจินตนาการของผู้เขียนมาเป็นแง่คิดของตัวเรา ...... หนังสือเล่มเดียวกัน อ่านในวัย และวัน วุฒิภาวะต่างกัน ก็อาจให้แง่มุมที่ต่างกัน ..
เราคิดว่าความแตกต่างของพวกนวนิยายคลาสสิค กับ นวนิยายธรรมดาๆ อ่านแล้วลืมเลย...มันอยู่ตรงนี้นี่เอง

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ใครไม่มีพื้นฐานอ่านงานนวนิยายที่นำมาอ้างอิงในเรื่องบ้าง (เช่น Out of Africa, แผ่นดินของเรา, ชั่วฟ้าดินสลาย) ก็อาจจะนึกไม่ออกว่า นางเอกเราจะอินไปอย่างไร... แต่ก็ไม่ยากเกินไปที่จะติดตาม

จริงๆเราอยากให้เล่มนี้ 4 ดาว ในโทนความอบอุ่น ง่ายงาม แต่นิยายรักที่พระเอกแต่งให้นางเอกอ่านในเรื่อง มันโคตรเชย ถึงจะมีกลิ่นอายรัก+เสียสละ คล้ายๆของศรีบูรพา หรือ ความรักของวัลยา (เสนีย์ เสาวพงษ์) แต่อ่านแล้วไม่ค่อยเก็ทเท่าไร...เลยลดเหลือ 3 ดาว (จริงๆอยากให้ 3 ดาวครึ่งแต่มันให้ไม่ได้)

อย่างไรก็ตามเล่มนี้ซื้อมาอ่านได้ ไม่เสียดายเงิน แถมยังจะได้่แรงบันดาลใจที่ไปไล่คว้านวนิยายรักดีดีที่ปรากฏอยู่ในเล่มมาอ่านอีกต่างหาก...

ไม่รีวิว เรื่องให้มากกว่านี้ไปอ่านเองนะครับ...^___^

[Wanyiwa · Rating 5 out of 5]

พัฒนาการของตัวละครคือสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนจากนิยายเรื่องนี้ โดยเฉพาะในแง่มุมของการบ่มเพาะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวตน ไม่ว่าจะเป็นตัวพระเอก นางเอก หรือแม้แต่เด็กนักเรียนที่เป็นลูกศิษย์ของนางเอก แถมยังเป็นการเปิดมุมมองใหม่ให้กับการอ่านวรรณกรรมดีๆในอดีตในแง่มุมที่น่าสนใจด้วย (และแม้เราจะอยากให้ตัวเองพัฒนาตามในแบบนั้นบ้าง แต่ดูท่าทางคงจะเข็นตัวเองไม่ขึ้นเท่าไหร่ เพราะเจอหนังสือวรรณกรรมดีๆทีไร เป็นให้รู้สึกอาการง่วงเหงาเข้าครอบงำ สมองสั่งการให้หลับแทนที่จะให้คิดวิเคราะห์ไปซะทุกที) ยังไม่นับเรื่องของความสามารถในการพาอารมณ์ของคนอ่านให้ไปถึงจุดที่ผูกพันกับตัวละครมากๆจนถึงจุดที่บีบคั้นรุนแรงจนทิ้งอารมณ์หน่วงๆไว้ในหัวใจคนอ่านได้แบบดีมากๆอีกด้วยค่ะ

[bubblemustard]

อ่านไม่จบ

อ่านได้ไม่เท่าไหร่แล้วก็วาง หยิบขึ้นมาใหม่ได้แปปเดียวก็วางอีก พยายามแล้ว แต่ฝืดจนถอดใจดีกว่า ไม่ชอบตั้งแต่คาแรคเตอร์นางเอก เนื้อเรื่องดูวนๆ ไม่ค่อยมีอะไร สิ่งสำคัญคือไม่ชอบน้ำเสียงที่ผู้เขียนใช้ตอนพูดถึงนิยายรักเกาหลีและความคิดที่มีต่อลักษณะการอ่านหนังสือ เช่นการอ่านหนังสือซ้ำรอบย่อมดีกว่าอ่านรอบเดียวจบ การอ่านหนังสือยากๆ บลาๆๆ ดูสิหนังสือเก่าๆ บลาๆๆๆ หนังสือที่ถูกเขียนขึ้นมาแบบนี้ย่อมเป็นแบบนี้ อ่านแล้วต้องได้แบบนี้ บลาๆๆๆ ทุกอย่างดูยัดเยียดไปหมด ไม่เหลือพื้นที่ให้คนอ่านได้มีช่องว่างให้ถกเถียงกับสิ่งที่กำลังอ่านเลย อ่านแล้วอึดอัด ขอยอมแพ้ 😅

[Jessada_K · Rating 4 out of 5]

นิยายรักที่มีนิยายรักซ่อนทบอยู่อีกชั้นหนึ่ง

นุ่ม ละมุน อุ่นอวลด้วยการเติบโตทางความคิดและจิตใจของตัวละคร อาจจะดูไม่คมคายอะไรมากมายอย่างกับวรรณเลื่องชื่อ แต่มันก็เป็นนิยายรักที่ดีพอ และมันก็เศร้าอย่างงดงาม จนเรียกร้องความรู้สึกและน้ำตาอันปริ่มๆ เมื่ออ่านจบ

[Wanrada | 丽达 · Rating 3 out of 5]

✿ 3 stars - เล่มนี้ก็เป็นนิยายรักเหมือนกัน น้ำเน่ามากด้วย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความรักและ passion ที่ผู้เขียนมีถูกส่งผ่านตัวหนังสือมายังนักอ่านจนสามารถรับรู้ได้เลย ซึ่งก็น่าจะเป็นสิ่งที่นักเขียนต้องการแหละ

[top. · Rating 2 out of 5]

ช่วงแรกตื่นตาน่าติดตามพอไปสักพักเริ่มรู้สึกว่าเรื่องมันรุ่มร่ามเกินความจำเป็นเต็มไปด้วยน้ำเสียงสั่งสอนมากกว่าแนะนำ แถมมุมมองที่มีต่อชนบทก็ยังแบนๆ ในแบบที่ทวิตเตี้ยนยุคนี้ต้องพูดว่าหยุด romanticize ความจน!? สังคม ตัวแปรต่างๆ ที่น่าจะแทรกเรื่องความเท่าเทียมอะไรมาได้ก็ไม่มี แต่กลับมีอะไรที่แบบบ (โดยเฉพาะตอนพูดถึงเรื่องคนดีย์ คนโง่ อะไรนั่น ไม่น่าใส่มาเลย) ความรู้สึกตอนอ่านก็เลยสับสนไม่รู้จะไปทางไหน

- ออกตัวก่อนว่าเราไม่ได้เรียกร้องให้เรื่องแต่งทุกเล่มต้องวิพากษ์หรือนำเสนอปัญหาสังคมให้คนอ่านตระหนักได้ แต่กับเรื่องราวที่มันเฉียดไปมาและควรจะพูดได้แต่ไม่พูดนี่รู้สึกเหมือนกินข้าวแล้วไม่อิ่ม เสียดายที่เป็นนสขายดี (หรือว่าเพราะเป็นแบบนี้มันถึงขายดีวะ น่าคิด)

ชื่อและเนื้อหาของนสเล่มอื่นที่ยัดเข้ามายังไม่ทำให้เกิดความน่าสนใจจนไปหาอ่านต่อเท่าไร โดยรวมผิดหวัง คิดว่าเรื่อง slice of life ทำนองนี้ยังไม่เข้ามือนักเขียนเท่าไร สู้ตอนแกเขียนพวกเรื่องเกี่ยวกับน้ำกับเรือกับแรงงานไม่ได้

อีกเรื่องน่าจะเป็นที่ตัวเราเองด้วย หลังจากโควิดที่การ WFH เป็นเรื่องปกติ การขนส่ง ช็อปปิ้งออนไลน์ต่างๆ ทำได้สะดวกสบาย ทำให้เราเข้าไม่ถึงยุคสมัยในเรื่องเท่าไร นี่นึกภาพชีวิตที่ไม่มีมือถือ อินเตอร์เน็ต Shopee amazon spotify netflix หรือนิยายไทยที่ยังใช้ชื่อตัวละครว่า ขวัญระพี ภูดิน ตวงดาว นิรดา อะไรงี้ไม่ออกแล้ว รู้สึกหลงยุคหลุดสมัยไปหมด

ก็ถ้ามีเวลาคงต้องไปหาไต้ก๋งหรืออะไรมันส์ๆ แบบ คง/กระ/พัน/ชาตรีมาอ่านล้างตามั้ง

[Polyj · Rating 5 out of 5]

คำโปรยปก...

งดงาม ตรึงตรา และสะเทือนใจ

นั่นคือนิยายรัก นลิดาเห็นด้วยกับภูดิน เรื่องราวที่กระตุ้นให้คนอ่านรักผู้อื่น
รักโลกใบนี้ รักในศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
ต่อให้มีฉากรบพุ่งในสงคราม เลือดและความตายเกลื่อนไปทั้งเล่ม
หากอ่านแล้วอยากสร้างโลกดี ๆ ขึ้นอีกใบหนึ่ง
หนังสือเล่มนั้นก็เป็นนิยายรัก

------------------- หลังอ่าน -------------------

ชอบมาก ชอบการเล่าเรื่อง ชอบความคิดเห็นมุมมองของนักอ่านที่มีต่อหนังสือนิยายหลากหลายที่ได้อ่าน ชอบที่ทำให้ตัวละครในเรื่องให้เติบโตขึ้นจากการอ่านหนังสือ

ตัวเรื่องเป็นนิยายรัก ตามคำนิยามสามคำในคำโปรย ...งดงาม ตรึงต��า และสะเทือนใจ
ข้างในยังมีนิยายรักสั้นๆ อีกเรื่อง ที่ค่อยๆ เผยออกมาเป็นตอนๆ ผ่านการอ่านของนางเอก ซึ่งเป็นนิยายรักที่งดงามไม่แพ้เรื่องหลัก

เรื่องนี้มีกล่าวถึงวรรณกรรมเก่าๆ หลายเรื่องซึ่งเราไม่เคยอ่านเลยซักเรื่องที่เขาพูดถึง ผู้เขียนหยิบยกประเด็นที่น่าสนใจในเรื่องๆนั้นๆ มาพูดถึง โยงเข้ากับเรื่องราว ซึ่งอ่านแล้วชวนให้อยากหาเรื่องเหล่านั้นมาอ่านเต็มๆ เหลือเกิน

ชอบทัศนะเกี่ยวกับการอ่านและเรื่องของความรักในเรื่องนี้ค่ะ
อันนี้โดนมาก คือว่าเป็นบ่อยๆ

“นลิดากวาดตามองชั้นหนังสือและผนังว่างโล่ง แม้ดูสะอาดสะอ้าน แต่ก็ว่างเปล่าเกินไปในความรู้สึกของเธอ ใช่...ว่างเปล่า แม้มีหนังสือเป็นพันๆเล่ม แต่ไม่ได้มีหนังสือสำหรับเธอแม้แต่เล่มเดียว”


“... หนังสือเล่มหนึ่ง เมื่อเป็นของคนอ่าน มันก็ต้องเป็นอย่างที่คนอ่านมองเห็น ... ไม่มีใครแม้แต่คนเขียนจะสามารถเผด็จการให้คนอื่นคิดตาม หรือมองเห็นอย่างที่เขาต้องการสื่อ .....”



รู้สึกดีใจ ที่หยิบนิยายรักเล่มนี้มาอ่านในวันแห่งความรักค่ะ

[Pairash Pleanmalai · Rating 5 out of 5]

ชอบพล็อตเรื่อง และชื่อหนังสือ
พออ่านก็ตรงกับที่คิดไว้เลย ชอบบรรยากาศต่างจังหวัด ติดริมแม่น้ำ
ชายหนุ่มกับร้านหนังสือนิยายเก่าๆที่ขายให้แบบถูกๆ กับหญิงสาวที่เรียนโทยังไม่จบ
เป็นนิยายซ้อนนิยาย ลุ้นให้ติดตาม อ่านได้รวดเดียวจนจบ

ใจอยากจะให้ผู้แต่งเล่นกับตัวเรื่องได้มากกว่านี้
แต่อย่างไรก็ถือว่าดี โดยเฉพาะกับผู้ที่ชื่นชอบอ่านนิยาย รู้สึกดีกับคำว่า นิยายรัก

[daoluvftcat · Rating 3 out of 5]

จะว่าไปเราก็คงเหมือนนางเอกในเรื่องตรงที่ชอบอ่านนิยายรัก ชอบอ่านรวดเดียวจบ และยิ่งถ้ามีเล่มต่อด้วยแล้วก็จะต้องรีบซื้อมาอ่านให้เร็วที่สุด แต่พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้ มันทำให้โลกนิยายรักของเราหมุนช้าลง ทำให้เราเห็นด้วยกับภูดินว่าไม่ว่าหนังสืออะไรก็สามารถเป็นนิยายรักได้ เมื่ออ่านจบแล้วก็ยิ่งตอกย้ำไปอีกว่านี่ก็คือนิยายรักเช่นกัน

[Ottoshi Intel · Rating 4 out of 5]

นิยายชุ่มชื่นหัวใจ มันคือหนังสือนิยายรัก พลอตเรื่องหนังไทยสมัยก่อน ผญ.เรียนโทไม่จบค้นหาตัวเอง มาเป็นครูบ้านนอก เจอร้านหนังสือที่มีพระเอกเป็นคนขัดกล่อมนิสัย แต่เรื่องราวก็ไม่ได้น่าจะมีแค่นั้น สนุก เพลิดเพลิน อิ่มเอมใจ เศร้า สลด มีครบทุกอารมณ์

เป็นอีกเล่มที่น่าอ่าน แอบลุ้นเชียร์ "ครูแก้ม" กับ "ภูดิน" ตลอดแบบจิกหมอน 555+

[panuchread · Rating 2 out of 5]

สุดจะขั้วตรงข้าม สมมติว่าเล่มนี้มี 10 แนวคิด เราไม่ซื้อไปแล้ว 8 เหมือนพยายามขายเนื้อให้คนไม่กินเนื้อ ขายนมให้คนแพ้นม แทบจะไม่คล้อยตามอะไรเลย

เริ่มจากนางเอกเป็นสาวชาวกรุงวัย 25 ชอบอ่านนิยายรักเกาหลีเป็นชีวิตจิตใจ กำลังเรียนป.โทแต่ยังไม่จบ ต้องย้ายมาเป็นครูอัตราจ้างในชนบทไกลปืนเที่ยง 1 ปี ซึ่งแน่นอนว่าหาหนังสือรักเกาหลีอ่านยากมากๆๆ จนกระทั่งไปเจอพระเอกที่เปิดร้านหนังสือเก่า และก็ตามสเต็ป มิตรภาพและโลกใบใหม่เปิดรออยู่แล้วจ้า เวลค่ามมมม

ช่วงแรกไม่ชอบนางเอกเท่าไหร่ (เหมือนปูมาให้ไม่ชอบแหละ เพื่อไปสู่การ develop ชุดใหญ่ไฟกะพริบ) อีโก้สูงกว่าตึกใบหยก ปากไม่ดี พูดไม่คิด บางทีมีฟีลเหมือนเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง แต่หลังๆ เริ่มเปลี่ยนไป ทั้งนิสัยการอ่านและ mindset มี character develop ที่ชัดมาก เพราะชีบอกตรงๆ (และบ่อย) เลยว่าชั้นพัฒนาแล้วจ้าาา เป็นคนที่ดีขึ้นแล้วนะ ดีขึ้นตรงนี้ๆๆ จุดนี้ๆๆ ก่อนจบมีพี่ชายมาช่วยย้ำอีก 1 แมตช์ว่าน้องผมพัฒนาแล้วจริงๆ นะโว้ย คือมันดีนะที่ตัวละครโตขึ้น นิสัยดีขึ้น แต่พอมาบอกโต้งๆ ย้ำบ่อยๆ เหมือนกลัวเราไม่รู้มันเลยดูตั้งใจไปอะ

ที่ตะหงิดใจสุดๆ จนกลายเป็นไม่ค่อยชอบเล่มนี้คือ

1. เวลาพูดถึง “นิยายรักเกาหลี” หลายครั้ง เหมือนจะบอกกลายๆ ว่ามันช่างไร้แก่นสารซะเหลือเกิน ไม่เก๋เท่คูลดูมีความรู้ประดับสมองเท่านิยาย “ยากๆ” ทรงคุณค่าเดาตอนจบไม่ถูกที่พระเอกแนะนำ ตอนนางเอกเปลี่ยนมาอ่านนิยายเก่าตามพระเอก ถึงได้ชอบพูดบ่อยๆ ว่า ตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่คนที่อ่านนิยายรักเกาหลีพล็อตเรื่องเดิมๆ อีกแล้ว ไม่ใช่คนไร้สาระอีกต่อไป ฯลฯ ใดๆ คือการเมนชั่นถึงนิยายรักเกาหลีเหมือนเป็นอดีตที่มัวหมองมันยังไงไม่รู้อะ

2. รู้สึกเหมือนหนังสือพยายามชี้นำและชักจูงว่าการอ่านที่ดีที่เป็นผู้ใหญ่ คือการอ่านแล้วนำมาคิดวิเคราะห์ ต้องอ่านซ้ำหลายรอบ ถ้าอ่านไม่เข้าใจ / ไม่ชอบ ก็ต้องพยายามอ่านให้จบ จากบทสนทนาหลายๆ ครั้งของพระนางทำให้เราเข้าใจแบบนั้นนะ แล้วทำไมการทำสิ่งเหล่านี้ถึงดูมีความคิดความอ่านกว่าคนที่อ่านไม่จบ / อ่านรอบเดียว? อันนี้อิงจากที่นางเอกพูดเองเลยว่าเมื่อก่อนไม่ชอบก็วาง อ่านเล่มละครั้ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว มีความคิดความอ่านที่ดีขึ้นแล้ว เป็นผู้ใหญ่ ไม่ไร้สาระแล้ว คือมันยังไงก่อนนนน เราไม่ซื้อ mindset พวกนี้เลยอะ ยิ่งนางเอกพูดย้ำบ่อยเหมือนมันเป็นสิ่งดีงามที่ควรยึดถือยิ่งแบบ อืม 😐

ไม่ชอบที่เค้าพยายามจะชูว่า เพราะนางเอกออกจากโลกแห่งนิยายรักเกาหลีได้แล้ว ชีถึงเติบโตขึ้น มีสาระ มีความคิดความอ่านมากขึ้น ทั้งในด้านการอ่าน การงาน ชีวิต (อาจจะไม่ตรงตามเจตนาผู้เขียนก็ได้ แต่อ่านแล้วเข้าใจแบบนี้จริงๆ)

จริงๆ มันมีแก่นที่ดีนะ power ของการอ่านยิ่งใหญ่จนนำไปสู่สิ่งดีๆ หลายอย่าง แต่ใดๆ คือเราเชื่อว่าอ่านอะไรก็ได้ที่ชอบอะ ไม่จำเป็นต้องตีกรอบว่าควรอ่านประเภทไหน อ่านแล้วต้องคิดอะไร ทำยังไง เล่มนี้มันให้ไวบ์เหมือนพวกที่ชอบแบ่งแยกวรรณกรรมกับนิยาย แบ่งดนตรีอินดี้กับดนตรีแมสอะ แต่สิ่งพวกนี้มัน no boundaries มั้ย ทุกอย่างมีแง่งามในตัวเอง แล้วแต่ว่าใครจะชอบอะไร

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยความรัก อิ่มเอม และสะเทือนใจ...เป็นอีกเล่มที่อ่านจบแล้วทำให้เราเนิบช้ากับชีวิตมากขึ้น ไม่เร่งรีบอ่านให้จบ ไม่ต้องมาคอยขบคิดว่าจะวิจารณ์ยังไง เป็นนิยายเพ้อฝันที่ตรึงใจ ยิ้มในสถานการณ์ที่เศร้าได้
.
อะไรก็แล้วแต่ที่เกิดจากความรัก ไม่ว่าจุดจบจะสมหวัง ผิดหวัง สะเทือนอารมณ์ขนาดไหน นั่นคือสิ่งดีงามที่สุดแล้ว
.
ในมุมของตัวละครหลัก นลิดา เปรียบได้กับคนดาษดื่น มีความคิด ความฝัน ความทระนงตัวแบบทั่วไป ที่เมื่อเจอภูดิน โลกของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนไป เขาค่อยๆรดน้ำ พรวนดิน แทรกซึมให้เธอรู้จักโลกอีกแบบ (แบบคนมีความคิดที่อ่านมากกว่านิยายรักเกาหลีอ่ะ) นักเขียนคงกำลังบอกว่า “หนังสือทำให้คนคิดเป็นมากขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น”
.
นอกเหนือจากความคิดของตัวละครแล้ว ความแวดล้อมในเรื่องยิ่งชูให้เล่มนี้ละมุนละไมขึ้น ทั้งภาพครูแก้มปั่นจักรยานไปพร้อมนาย��ั้ม ท้องฟ้า ทุ่งกว้าง ล้วนขับความเพ้อฝันเข้าไปอีก บทบาทของภูดินที่เป็นอาร์ติสเต็มตัวก็เท่ไม่หยอก เป็นนิยายรักที่มากกว่าพระเอกนางเอกสุขสมหวัง และทำให้คนอ่านอย่างเรา อยากมี “ร้านหนังสือที่มีแต่นิยายรัก” บ้างจัง

[a nutcase]

เรื่องละมุนของคนรักหนังสือวรรณกรรม

เป็นนิยายที่เปิดประตูแนะนำโลกแห่งวรรณกรรมคลาสสิคให้คนอ่านได้อย่างง่ายดาย น่าสนใจอย่างละมุนละไม

เป็นหนังสือที่ให้อารมณ์สบายใจที่จะค่อยๆ อ่านไปทีละบทแล้วหยุดค้าง นั่งนึก ออกไปหารายละเอียดของวรรณกรรมที่ถูกกล่าวถึง แล้วกลับมาเริ่มอ่านต่ออย่างไม่ต้องกระวนกระวาย

เป็นหนังสือไม่เรียกร้องอารมณ์ให้รีบอ่านต่อ แต่ก็ยังทำให้รู้สึกอยากติดตามจนกว่าจะจบ

เสียดายท่อนหลังของเรื่องดร็อปลงด้วยหลายจุดพลาด
- ไดอะล็อกที่ใช้คำสวยงาม เรียบเรียงความคิดชัดเจน ของเด็ก ม.ต้น ต่างจังหวัดที่ไม่เคยฝึกอ่านหนังสือมาก่อน
- พล็อตเรื่องอุดมคติขัดตรรกะ ขาดความสมจริง
- ประชาคมแตะเรื่องเขื่อน 1 ย่อหน้าโดยที่ไม่มีความรู้จริง มีการแฝงความนัยต่อต้านเขื่อนอย่างคนที่เข้าใจเรื่องเขื่อนผิดๆ

[Pimsmmy Jitrawishwesh · Rating 4 out of 5]

ชอบมากค่ะ อ่านได้สบายๆ นุ่มๆ มีข้อคิดดีๆ เสนอแง่มุมในการมองความรักอีกแบบที่เราอาจมองข้ามไป เป็นเรื่องราวที่มีความเป็นเอกลักษณ์ ดังคำโปรยหลังปก "งดงาม ตรึงตรา และสะเทือนใจ" ค่ะ
เป็นหนังสือนิยายปรารถนาดี มีน้ำใจ ที่หวานซึ้ง อีกเล่มค่ะ

[Kasama Montra · Rating 4 out of 5]

เรื่องรักอ่านง่ายแต่มีสาระแฝง ถือเป็นหนังสือที่ดีเลยครับ

[Nicha Wachpanich · Rating 5 out of 5]

อ่านจบไปนานแล้ว ก็ยังหวนคิดถึงอยู่บ่อยๆ
เรียบง่าย สอนใจ ทรงพลัง

* รู้สึกดี ติดอยู่ในใจ กลับมาให้อีกดวง

[Prai Keawpran · Rating 4 out of 5]

นลิดาเป็นนักศึกษาปริญญาโทที่ พ่อบังคับให้ไปอยู่กับพี่ชายและพี่สะใภ้ที่ต่างจังหวัด นลิดาชอบการอ่านหนังสือมาก ชอบนิยายรักเกาหลี แต่จะมาหานิยายรักเกาหลีในต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้ง่าย เธอจึงได้พบร้านหนังสือแบ่งปันกันอ่าน และได้พบเจ้าของร้านหนังสือที่มีหนังสือเก่ามากมาย และทุกเล่มคือนิยายรัก...
1. ได้ย้อนคิดกับตัวเองว่าเราอ่านหนังสือไปเพื่ออะไร อ่านเอาปริมาณ หรืออ่านให้เข้าใจตัวละคร ในเรื่องให้มุมมองว่า เราอ่านหนังสือ เพื่อจะเข้าใจตัวเอง เข้าใจคนอื่น มีการชี้นำแปลกๆบ้างเช่นตอนสุดท้าย แก้มจะเป็นคนดี หรือการอ่านหนังสือทำให้ได้นั่นนี่ อาจจะเป็นหารบอกกล่าวแบบตรงๆ แต่โดยรวมก็มองว่าเจตนาดีไง ก็เลยให้อภัยไปได้บ้าง
2. กิมมิกของชื่อ นลิดา กับภูดิน ภูดินเกิดจากดินที่ก่อขึ้นไปเป็นภู ชีวิตก็เกิดจากดิน เป็นอะไรที่เล็กน้อยแต่เราประทับใจนะ รู้สึกว่า เราพยายามทำอะไรให้ยาก ยิ่งใหญ่ ร่ำรวย แต่ชีวิตเราก็แค่นี้แหละ นลิดาที่ไม่มีควาหมายอะไร
ความน่าสนใจของตัวละครภูดิน ที่มีเรื่องราวที่สะเทือนใจ ไม่มีญาติพี่น้อง แต่ก็มีคนที่ยังรัก ก็ทำให้เราย้อนคิดกับตัวเองว่า ชีวิตก็แค่นี้แหละ ขอให้ได้ทำในสิ่งที่ชอบสิ่งที่รัก รู้สึกอิจฉาที่ภูดินได้เลือกที่จะทำให้สิ่งที่ชอบได้ มีชีวิตอิสระ โดยมีคนซัพพอร์ต แต่ในชีวิตจริงมันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นง่าย ๆ ชอบเรื่องของการวาดรูป ที่ภูดินสะท้อนมาว่า ทำก็ต่อเมื่ออยากทำ และไม่ว่าเราจะทำอะไร แปลว่าเรารักมันจริง ๆ
3. เนื้อเรื่องนำเสนอหนังสือชื่อดังที่น่าสนใจมากมาย ที่สำคัญคือ การได้เข้าใจว่า นิยายรัก มันคืออะไรในความหมายของผู้เขียน ซึ่งเป็นการตีความที่น่าสนใจมากเลย ไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน การมองเรื่องของสงครามในอีกมุมนึง ที่คนเขียนเรื่องสงครามเขียนด้วยความรัก รักในสันติภาพ ไม่ได้เขียนให้เกลียดชังกัน
4. เป็นนิยายซ้อนนิยายอีกทีนึงที่พระเอก แต่งนิยายขึ้นมาเพื่อให้นางเอกได้อ่าน และเขาก็วาดภาพประกอบเองด้วย โดยที่ไม่บอกนางเอก เรื่องเล่า เล่าแทนอารมณ์คนอ่านไปหมดแล้ว คนอ่านหนังสือจะมองว่าเป็นนิยายรักดาษดื่นเหมือนทั่วๆไป แต่มันก็แฝงอะไรบางอย่าง นี่มองว่า ภูดินกำลังเล่าเรื่องราวของตัวเองในมุมมองว่าเขาเป็นคนที่ ต้องการคนแบบขวัญระพีมาดูแลหรือป่าว
5.​ บรรยากาศในเรื่อง​ ชอบมากเลย​ ความเอื้อเฟื้อ​ สายลมแสงแดด​ ฝน​ พระจันทร์​ แม่น้ำ​ ลงตัวเลย​ มองข้ามความเหลื่อมล่ำไป​ เติมเต็มด้วย​ ความพยายามของตัวละครที่เป็นตัวแทน​ส่งเสริมการอ่านให้คนในชุมชน​

[แมวป่วย ทำงานเพื่อสนับสนุนงานอดิเรก · Rating 3 out of 5]

ขณะรีวิว : อ่านจบแล้ว

อยากจะให้สัก 3.5 อะค่ะ ประมาณนี้

ต้องบอกว่า เป็นหนังสือที่โคตรจะน้ำเน่า โลกสวยสุด ๆ ไปเลย
แต่ก็มีเสน่ห์ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในใจ ละมุนในถ้อยคำ ภาษาที่ละเมียดละไม ให้ความจรรโลงใจและทิ้งความรู้สึกที่ดีให้กับคำว่า 'นิยายรัก'

คือบอกตรง ๆ ว่า เราไม่อิน ไม่โอเคในหลาย ๆ จุด
ความน้ำเน่าของบทนางเอกแก่นแก้ว ที่ไปเป็นครูสอนในโรงเรียนบ้านนอกและได้พบเจอชายหนุ่มที่หยิบยื่นหนังสือและเปลี่ยนชีวิตเธอ.. ไม่อินมาก ๆ ที่มันโลกสวยในหลาย ๆ ตอน

อย่างพระเอกที่มาเปิดร้านหนังสือหายาก ขายในราคา 20 บาท บ้าไปแล้ว เรื่องจริงเขา F กันเล่มละพัน ถ้ามีจริง มันไม่ถึงนางเอกหรอก

และอีนางเองคือแบบเปลี่ยนตัวเอง เป็นผู้เป็นคน จากนางสาวสวยใส ไร้แก่นสาร เป็นคนดีศรีสมร สวยใส ใจเย็น ได้แค่จากการอ่านหนังสือวรรณกรรมเก่า ๆ เนี่ยนะ? บ้าแท้ ชีวิตจริงมันจะมีหรอ พลอทมันน้ำเน่ามาก โลกสวยไปจริง ๆ

แล้วอีกอย่าง ที่บอกว่ามันเป็นหนังสือซ้อนหนังสือ มีการกล่าวถึงวรรณกรรมเก่าๆ ซึ่งบทรำพึงรำพันในส่วนนี้อะ บอกเลย ไม่เก็ททท การยกมาแค่ไม่กีประโยคจากในวรรณกรรมเก่าเหล่านั้น มันยาก ที่จะให้อิน

แต่ถามว่าทำไมให้คะแนนเยอะ? แหม ภาษามัน สละสลวยสุด ๆ ละมุนละไมมาก หลายประโยคที่อ่านแล้วร้อง อ่าาาาาห์ อื้มมมม...คำบางคำที่ไม่ได้ยาวอะไรแต่อ่านแล้วชอบจังเลย อย่างคำว่า 'แผนที่ในใจ' หลายบทคะนึงสั้น ๆ ที่มันรู้สึกว่า จับใจ
ถ้าให้เรทจากเกณฑ์คำว่า 'หนังสือสนุก' เล่มนี้ ไม่มีความสนุกเลย อ่านแล้วไม่ได้ติดหนึบอะไร พลอทออกจะน้ำเน่าเดาได้ด้วยซ้ำ แต���ถ้าให้เรทจากคำว่า 'หนังสือดี' เรื่องนี้อยู่ในนี้เลย มันตรึงให้ค่อย ๆ อ่านและดำดิ่งลงสู่ความสวยงามของบรรยายโวหารที่ลึกซึ้ง

<<อ่านรีวิวงานอื่นๆ https://www.facebook.com/SickCatReview

[Namtan K. · Rating 5 out of 5]

ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี
หนังสือเล่มนี้คือนิยายรัก
สำหรับคนที่รักหนังสือ และรักการอ่านหนังสือแบบเรา เล่มนี้เป็นเล่มที่ให้อะไรเยอะมาก ช่วงครึ่งแรกของเรื่องก็ยังไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะมาในแนวไหน จะมาเป็นนิยายรักเกาหลี(ที่นางเอกชอบอ่าน)มีบทกุ๊กกิ๊กๆมั้ยนะ จริงๆก็พอเดาได้ประมาณนึงว่าน่าจะต้องลงเอยแบบนี้ เพราะมีสัญญาณมาหลายครั้งมากๆ แต่เราก็หลอกตัวเองว่าไม่หรอกน่า สุดท้ายนอนจมกองน้ำตาตอนตี 2

หนังสือที่พูดถึงในเรื่องค่อนข้างเก่า บางเรื่องเรา(ที่คิดว่าตัวเองก็เห็นหนังสือผ่านตามาเยอะ)ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะภาษาไทยไม่ตีพิมพ์แล้ว ภาษาอังกฤษก็เก่าจนต้องตั้งใจหาเพื่ออ่าน ก็มีบางเรื่องที่พอเคยเห็นผ่านตา และมีในครอบครองบ้าง ทั้งอ่านแล้วและยังไม่ได้อ่าน
ภาษาที่ใช้บางคำเป็นคำติดปากเก่าแบบหาไม่ได้ในงานเขียนสมัยนี้แล้ว หนังสือเกือบ 10 ปีจะว่าเก่าก็ไม่เก่าเท่าไหร่ แต่ก็คงมีช่องว่างระหว่างยุคสมัยบ้างแหละ

มีส่วนที่ไม่ชอบบ้างนิดหน่อย แต่ก็จะมองข้ามไปก็แล้วกัน ส่วนตัวคิดว่าคนที่จะอ่านเล่มนี้แล้วชอบ น่าจะต้องเป็นนักอ่านที่รักการอ่าน และอ่านหนังสือมาพอสมควรเลย ถ้าเคยอ่านเล่มที่พูดถึงในเรื่องก็คงเข้าถึงหนังสือได้มากขึ้น

[Iggyizzy2000 · Rating 5 out of 5]

ผู้อ่านจะได้เห็นพัฒนาการของตัว นลิดา ไปเรื่อยๆ
ผ่านการอ่านนิยายรักคลาสสิคมากมายที่เธอ ภูดิน แนะนำ เช่น
ยะมิลายอดรัก (Jamila) โดย Chinghiz Aitmatov
พรากจากแสงตะวัน (Out of Africa) โดย ไอแซค ไดนีเสน
ทะเลสาบ โดย ยาสุนาริ คาวาบาตะ
ของไทย อย่างเช่น ชั่วฟ้าดินสลาย โดย เรียมเอง
ความเปลี่ยนแปลงของเธอยังส่งผลไปยังตัวละครประกอบอื่นๆด้วย
และนิยายคู่ขนานที่เรื่องเรียบง่ายเน่าสนิท
ที่ผู้แต่งใช้ทำการสะท้อน (reflect)
ความคิด ความคาดหวังของ นลิดานั่นเอง
สรุป ก็เป็นเรื่องที่ดูผ่อนคลายมากที่สุดเท่าที่เคยอ่านผลงานของนักเขียน ประชาคม ลุนาชัย ที่มักเขียนแนวทางการต่อสู้ของชนชั้นล่าง
มาเป็นเรื่องเบาๆขึ้นแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังไม่พ้นที่จะยังเสียดสีคนรุ่นใหม่ๆที่คิดเองเออเองว่าใครๆก็สามารถเข้าถึงศิลปะได้

[Peng · Rating 3 out of 5]

For a story that has a throughline of opening up your mind to more kinds of literature, this has more than a whiff of snobbery attitude about which kind of literature should be read, which makes the female lead suffers in characterization a bit. I did enjoy the writing, and appreciated the references to actual books, both Thai and Thai-translated foreign (including the translated version of a book I read this year, Yasunari Kawabata's The Sound of the Mountain). But what really elevates this is the ending, which is unexpectedly powerful yet appropriately bittersweet for the story at hand, and reverberates in thematic power backwards to most of the story. 3.5/5

[mipmip · Rating 3 out of 5]

3.5/5 ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของปี เป็นเล่มที่ตั้งตารอมานานมากๆ ตั้งแต่ยังไม่รีปริ้นใหม่ ก็รอๆ เกือบจะไปหาซื้อมือสองตอนแรก แต่สุดท้ายก็ได้แบบปกใหม่เล่มใหม่ แต่ก็ดองไว้นานเช่นกันกว่าจะได้อ่าน ชอบช่วงแรกๆของเล่มมาก มันดูคอมเมดี้และเข้าเส้น แต่ช่วงกลางๆมันมีความยืดๆ วนไปวนมาหน่อย แล้วเสนอแต่เรื่องของนางเอก จนเราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับพระเอกมากนัก ซึ่งน่าเสียดาย และเหมือนพอรู้ตอนจบอยู่แล้ว เลยพอทำๆใจเอาไว้ รวมๆอ่านได้เรือยๆเพลินๆ แต่ชอบน้อยกว่าที่คิดไว้

ป.ล. ใดๆชอบคอนเซปของเรื่องนะ นี่คือนิยายที่เหมือนจะเปิดใจให้คนที่ชอบอ่านนิยายแบบเดียวเดิมๆ หันมาอ่านนิยายแบบอื่นเลยนะ

[Reader · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นของหนังสือที่ทำให้รู้สึกใจฟูมากกเคยอ่านหนังสือที่โรแมนติกแล้วเศร้าเลยคิดว่าหนังสือเล่มนั้นไม่ใช่นิยายรักเลย
แต่พอได้อ่านเล่มนี้จะรู้ว่าหนังสือที่เราเคยอ่านมาหลายเล่มล้วนเป็นนิยายรักความรู้สึกของตัวละครอาไรต่างหนังสือเล่มนี้ทำให้เรารู้สึกมันได้เลยครับผมได้รู้สึกถึงความอิ่มเอมใจหนังสือเล่มนี่จะส่งต่อความสุขให้ผู้อ่านทุกคนครับผมรับรองและนี้คือหนังสือที่ผมรู้สึกว่าอย่างอ่านช้าๆ555เพราะรู้สึกว่ายังไม่อยากให้จบเลยครับใครอยากลองผมว่าเป็นหนังสือที่ควรอ่านเล่มแรกๆเลยละครับและนี้คือหนังสือที่ผมรักมากๆเลยละครับเล่มครับ

[Seamonkey · Rating 3 out of 5]

ชอบช่วงแรกของหนังสือ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ความชอบน้อยลงเพราะทิศทางมันเดาได้ง่ายไปหน่อย และรู้สึกประหลาดๆ กับพฤติกรรมของตัวละคร โดยเฉพาะนลิดา

แต่ก็สนุกอยู่นะ และชอบตรงที่กล่าวอ้างถึงหนังสือหลายๆ เรื่อง มีทั้งที่เคยอ่านบ้าง และยังไม่เคยอ่าน และไม่เคยคิดจะอ่าน 555 แต่มันก็ทำให้อยากที่จะอ่านขึ้นมาบ้างละ นับเป็นคุณูปการสำคัญ

และแม้เนื้อหาจะค่อนข้างน้ำเน่าไปหน่อย แต่สุดท้าย น้ำเน่าก็ยังเห็นเงาจันทร์อยู่ดีนั่นแหละครับ กิ๊งๆ