What do you think?
Rate this book
Die Atlantis-Chroniken #1
Berło światła
Nowa, ekscytująca trylogia Marah Woolf o aniołach i Atlantydzie!
ZATOPIONE MIASTO.
Poszukiwania pełne magii i tajemnic.
Arogancki anioł.
Nazywam się Nefertari de Vesci, mam dwadzieścia cztery lata, zajmuję się odzyskiwaniem skradzionych obiektów sztuki i jestem w tym cholernie dobra. Ale pracuję tylko z Malachim, moim bratem, hrabią de Mandeville. Razem decydujemy, które zlecenie przyjąć. W każdym razie tak było, póki nie zjawił się Azrael. Arogancki anioł żąda, żebym znalazła berło światła – insygnium mocy, ocalone przez nieśmiertelnych, zanim niemal dwanaście tysięcy lat temu Atlantyda zniknęła w morskich odmętach. Odmówiłabym, ale anioł mnie szantażuje życiem mojego śmiertelnie chorego brata. Jeżeli jednak zdążę odnaleźć berło, Azrael nie zabierze jego duszy do królestwa umarłych. Wie, że dla Malachiego zrobię wszystko. Nie docenia mnie jednak. Bo nie ma przedmiotu, którego nie umiem odnaleźć.
Zaginione skarby, anielskie skrzydła i niezwykły sojusz, który obie strony przyprawi o zawrót głowy.
Berło światła z 5-gwiazdkowymi recenzjami na Goodreads i Amazonie!
ZATOPIONE MIASTO.
Poszukiwania pełne magii i tajemnic.
Arogancki anioł.
Nazywam się Nefertari de Vesci, mam dwadzieścia cztery lata, zajmuję się odzyskiwaniem skradzionych obiektów sztuki i jestem w tym cholernie dobra. Ale pracuję tylko z Malachim, moim bratem, hrabią de Mandeville. Razem decydujemy, które zlecenie przyjąć. W każdym razie tak było, póki nie zjawił się Azrael. Arogancki anioł żąda, żebym znalazła berło światła – insygnium mocy, ocalone przez nieśmiertelnych, zanim niemal dwanaście tysięcy lat temu Atlantyda zniknęła w morskich odmętach. Odmówiłabym, ale anioł mnie szantażuje życiem mojego śmiertelnie chorego brata. Jeżeli jednak zdążę odnaleźć berło, Azrael nie zabierze jego duszy do królestwa umarłych. Wie, że dla Malachiego zrobię wszystko. Nie docenia mnie jednak. Bo nie ma przedmiotu, którego nie umiem odnaleźć.
Zaginione skarby, anielskie skrzydła i niezwykły sojusz, który obie strony przyprawi o zawrót głowy.
Berło światła z 5-gwiazdkowymi recenzjami na Goodreads i Amazonie!
528 pages, Paperback
First published June 1, 2021
99 people are currently reading
2451 people want to read
About the author
Marah Woolf
61 books1,159 followersMarah is wife, mum of three children and a writer. She studied history and politics and realised a great dream in 2011 with the publication of her first book. Her work on the SilverMoonSaga was completed at the end of 2012. The first volume, SilverMoonLight, was an award winner. The international rights for the first part of the saga have been acquired by the renowned publisher Michel Lafon. All three volumes of the SilverMoonSaga will be available in English translation by spring 2015.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 392 reviews
January 15, 2022
Omg ich liebe liebe liebe die Geschichte !!!
May 5, 2022
Warum lag dieses Buch so lange auf meinem SuB 😱 ich habe wirklich nicht mit so einem tollen Auftakt gerechnet! Ich bin wirklich begeistert von dem Buch 😍❤️ mir haben bereits die Hexenschwestern- und die Angelussaga super gut gefallen, allerdings konnte mich „Zepter aus Licht“ noch einmal mehr begeisterten! Die Handlung war von Anfang and spannend und ich konnte das Buch wirklich bis zum Schluss nicht aus der Hand legen. Ganz besonders ins Herz geschlossen habe ich die Protagonisten Taris. Aber auch die ganzen anderen Charaktere waren einfach toll und man hat sich als Leser einfach super wohl in der ganzen Gruppe gefühlt. Besonders verliebt habe ich mich in die Thematik rund um Atlantis, Göttern und ägyptischer Historie 🥹 Insgesamt einfach ein mega Auftakt und ich kann es gar nicht erwarten Band 2 zu lesen 😱
June 8, 2021
Anfangs war ich seeeeeehr begeistert. Aber das Ende ist etwas schwach..
Trotzdem freue ich mich auf den zweiten Band
Trotzdem freue ich mich auf den zweiten Band
July 7, 2022
To chyba będzie unpopular opinion bo wydaje mi się, że „Berło światła” podobało się wszystkim... oprócz mnie.
Naprawdę czekałam na tę książkę z wielkim zainteresowaniem i miałam co do niej duże nadzieje - jak inaczej można zareagować na wiadomość o powieści, w której sekrety starożytnego Egiptu łączą się z historią Atlantydy, a śmiertelniczka wykorzystuje swoje legendarne zdolności odszukiwania artefaktów, by pomóc nieśmiertelnym bogom i aniołom odzyskać dawno utracone berło światła? Przecież w tej historii wszystko aż krzyczy, że oto przed nami niesamowita przygoda!
A jednak, mimo że sama historia była nawet przyjemna, cała reszta zrobiła na mnie okropne wrażenie - zaczynając od wtórnych pomysłów, przez kreację bohaterów i ich absurdalne zachowanie, na korekcie i tłumaczeniu kończąc. Dlatego czuję silną potrzebę, żeby tę moją niezbyt pochlebną opinię odpowiednio umotywować. Co też czynię poniżej.
1. Wtórność
Powiedzieć, że Woolf inspirowała się twórczością Maas, to jakby nic nie powiedzieć. Cała drużyna Azraela wygląda prawie jak paczka Rhysa, podczas gdy sam Azrael to taka wariacja na temat Księcia ciemności, Hunta i Rowana. Znajdziemy tu więc popisowe “maasowe” zaborcze zachowanie typowego samca, niesamowicie wrażliwe skrzydła (you know what I mean) albo tatuaże na bliznach.
2. Romans
Oczywiście czeka nas typowa historia hate-to-love, co samo w sobie nie jest złe - pod warunkiem, że zostanie przeprowadzone w miarę racjonalnie.
A tutaj każdy kolejny powód do kłótni i tej wzajemnej nienawiści jest coraz bardziej absurdalny, a równocześnie relacja za szybko traci pazurki. Bo chociaż autorka z jednej strony stara się podtrzymać napięcie między bohaterami, to z drugiej nagle stwierdza, że teraz jej bohaterka będzie miała ogromną ochotę przytulić bohatera. W czasie zażartej kłótni.
Przy okazji czasami podczas czytania czułam się trochę jak w powtórce “Dworu srebrnych płomieni” - uwag dotyczących seksu jest tu zdecydowanie zbyt dużo i zazwyczaj pojawiają się nagle zupełnie nieadekwatnych momentach. Co czasami jest po prostu przezabawne.
Ale w końcu to historia o ludzkiej dziewczynie w towarzystwie zgrai nieśmiertelnych facetów, z których każdy kolejny jest jeszcze bardziej seksowny. Co mogłoby pójść nie tak?
3. Bohaterowie
Tak jak wspomniałam, mamy tu całkiem sporą kolekcję nieśmiertelnych. Nieśmiertelnych, którzy liczą sobie mniej więcej po 12 tysięcy lat, natomiast przez większość czasu zachowują się jak nastolatki w fazie buntu (przepraszam wszystkich nastolatków)! Naprawdę nie zliczę, ile razy jakaś kłótnia wybuchła w ułamku sekundy bez żadnego powodu, albo któryś z “dorosłych, poważnych mężczyzn” tupnął nogą, obraził się i przestał odzywać.
W ogóle zachowanie bohaterów jest momentami całkowicie absurdalne, zupełnie niekonsekwentne i... śmieszne. Chcecie przykład? Nie ma sprawy, już lecę, po to tu jestem!
Otóż wyobraźcie sobie, że jest gość, którego największym marzeniem od tysięcy lat było znalezienie pewnej rzeczy. I kiedy w końcu trafia się poszlaka, która po raz pierwszy od baaardzo dawna może w tych poszukiwaniach pomóc, on nagle w kluczowym momencie mówi, że wychodzi na miasto. A na pytanie, jak może właśnie teraz tak po prostu sobie iść, odpowiada z pogardą, że "on ma życie w przeciwieństwie do niektórych". Że co proszę?
Natomiast głównej bohaterce trzeba poświęcić w ogóle oddzielną stronę, bo, mimo że jest mniej irytująca od swojej odpowiedniczki w “Siostrze gwiazd” (innej powieści Woolf), to dla odmiany stanowi niesamowity wręcz przypadek hipokryzji.
Taris to niezwykle wyzwolona i świadoma dziewczyna, która powtarza, że kobiety muszą o wszystko walczyć trzy razy bardziej niż mężczyźni. A potem hejtuje koleżanki swojej kuzynki za to, że robią sobie peelingi i ładnie się ubierają, nazywa je pustymi idiotkami, robi z nich najbardziej stereotypowe dziunie i czuje się lepsza, bo ONA TAKA NIE JEST.
A przy okazji ciągle wkurza się na wszystkich, że wykorzystują Enolę, po czym zachowuje się dokładnie to samo...
4. Fabuła
Sama fabuła jest całkiem wciągająca, przez większość czasu trzyma się kupy i mimo wszystkich tych niedociągnięć, naprawdę można się przy niej dobrze bawić.
Wątek poszukiwań został dobrze wykorzystany, a kolejne lokacje, w których pojawiają się nasi bohaterowie, robią coraz większe wrażenie. No i umówmy się - kto nie chciałby czytać opowieści, w której wszystko kręci się wokół starożytnego Egiptu i dawno utraconej Atlantydy?
Tylko czemu, CZEMU, ta opowieść jest ciągle przetykana tak nieistotnymi wstawkami, jak robienie kolacji i sposób na najpyszniejszą panna cottę?
5. Tłumaczenie i korekta
Liczba błędów, powtórzeń i literówek w tej książce jest naprawdę porażająca. Do moich ulubionych należą zdecydowanie: “Żądza władzy obróci się NAPRZECIWKO aniołom” oraz imię Izrafil, które nagle zmienia się na Izrael (a bohater pozostaje już przy tym nowym przydomku).
Jeśli chodzi o tłumaczenie, to czasem sprawia, że zdania brzmią nie tak, jak powinny. Zazwyczaj na szczęście wciąż wiadomo, o co chodzi, ale tego nie da się po prostu czytać.
Moja perełka:
“I insist” przetłumaczone na "Upieram się". "Musisz przyjść na kolację. Upieram się". Kto niby tak mówi? Google translate? (Sprawdziłam to, nawet Google translate tak nie mówi).
6. Nieścisłości
Tutaj wrzucę tylko jeden przykład, który szczególnie mi się spodobał:
Strona 109: "Rozpoznaję je [berło] bez trudu, tyle razy widziałem je w jego [Ramzesa] dłoniach".
Strona 110: "To tłumaczy, dlaczego nigdy nie widziałem tego berła u Ramzesa".
Koniec.
Naprawdę czekałam na tę książkę z wielkim zainteresowaniem i miałam co do niej duże nadzieje - jak inaczej można zareagować na wiadomość o powieści, w której sekrety starożytnego Egiptu łączą się z historią Atlantydy, a śmiertelniczka wykorzystuje swoje legendarne zdolności odszukiwania artefaktów, by pomóc nieśmiertelnym bogom i aniołom odzyskać dawno utracone berło światła? Przecież w tej historii wszystko aż krzyczy, że oto przed nami niesamowita przygoda!
A jednak, mimo że sama historia była nawet przyjemna, cała reszta zrobiła na mnie okropne wrażenie - zaczynając od wtórnych pomysłów, przez kreację bohaterów i ich absurdalne zachowanie, na korekcie i tłumaczeniu kończąc. Dlatego czuję silną potrzebę, żeby tę moją niezbyt pochlebną opinię odpowiednio umotywować. Co też czynię poniżej.
1. Wtórność
Powiedzieć, że Woolf inspirowała się twórczością Maas, to jakby nic nie powiedzieć. Cała drużyna Azraela wygląda prawie jak paczka Rhysa, podczas gdy sam Azrael to taka wariacja na temat Księcia ciemności, Hunta i Rowana. Znajdziemy tu więc popisowe “maasowe” zaborcze zachowanie typowego samca, niesamowicie wrażliwe skrzydła (you know what I mean) albo tatuaże na bliznach.
2. Romans
Oczywiście czeka nas typowa historia hate-to-love, co samo w sobie nie jest złe - pod warunkiem, że zostanie przeprowadzone w miarę racjonalnie.
A tutaj każdy kolejny powód do kłótni i tej wzajemnej nienawiści jest coraz bardziej absurdalny, a równocześnie relacja za szybko traci pazurki. Bo chociaż autorka z jednej strony stara się podtrzymać napięcie między bohaterami, to z drugiej nagle stwierdza, że teraz jej bohaterka będzie miała ogromną ochotę przytulić bohatera. W czasie zażartej kłótni.
Przy okazji czasami podczas czytania czułam się trochę jak w powtórce “Dworu srebrnych płomieni” - uwag dotyczących seksu jest tu zdecydowanie zbyt dużo i zazwyczaj pojawiają się nagle zupełnie nieadekwatnych momentach. Co czasami jest po prostu przezabawne.
Ale w końcu to historia o ludzkiej dziewczynie w towarzystwie zgrai nieśmiertelnych facetów, z których każdy kolejny jest jeszcze bardziej seksowny. Co mogłoby pójść nie tak?
3. Bohaterowie
Tak jak wspomniałam, mamy tu całkiem sporą kolekcję nieśmiertelnych. Nieśmiertelnych, którzy liczą sobie mniej więcej po 12 tysięcy lat, natomiast przez większość czasu zachowują się jak nastolatki w fazie buntu (przepraszam wszystkich nastolatków)! Naprawdę nie zliczę, ile razy jakaś kłótnia wybuchła w ułamku sekundy bez żadnego powodu, albo któryś z “dorosłych, poważnych mężczyzn” tupnął nogą, obraził się i przestał odzywać.
W ogóle zachowanie bohaterów jest momentami całkowicie absurdalne, zupełnie niekonsekwentne i... śmieszne. Chcecie przykład? Nie ma sprawy, już lecę, po to tu jestem!
Otóż wyobraźcie sobie, że jest gość, którego największym marzeniem od tysięcy lat było znalezienie pewnej rzeczy. I kiedy w końcu trafia się poszlaka, która po raz pierwszy od baaardzo dawna może w tych poszukiwaniach pomóc, on nagle w kluczowym momencie mówi, że wychodzi na miasto. A na pytanie, jak może właśnie teraz tak po prostu sobie iść, odpowiada z pogardą, że "on ma życie w przeciwieństwie do niektórych". Że co proszę?
Natomiast głównej bohaterce trzeba poświęcić w ogóle oddzielną stronę, bo, mimo że jest mniej irytująca od swojej odpowiedniczki w “Siostrze gwiazd” (innej powieści Woolf), to dla odmiany stanowi niesamowity wręcz przypadek hipokryzji.
Taris to niezwykle wyzwolona i świadoma dziewczyna, która powtarza, że kobiety muszą o wszystko walczyć trzy razy bardziej niż mężczyźni. A potem hejtuje koleżanki swojej kuzynki za to, że robią sobie peelingi i ładnie się ubierają, nazywa je pustymi idiotkami, robi z nich najbardziej stereotypowe dziunie i czuje się lepsza, bo ONA TAKA NIE JEST.
A przy okazji ciągle wkurza się na wszystkich, że wykorzystują Enolę, po czym zachowuje się dokładnie to samo...
4. Fabuła
Sama fabuła jest całkiem wciągająca, przez większość czasu trzyma się kupy i mimo wszystkich tych niedociągnięć, naprawdę można się przy niej dobrze bawić.
Wątek poszukiwań został dobrze wykorzystany, a kolejne lokacje, w których pojawiają się nasi bohaterowie, robią coraz większe wrażenie. No i umówmy się - kto nie chciałby czytać opowieści, w której wszystko kręci się wokół starożytnego Egiptu i dawno utraconej Atlantydy?
Tylko czemu, CZEMU, ta opowieść jest ciągle przetykana tak nieistotnymi wstawkami, jak robienie kolacji i sposób na najpyszniejszą panna cottę?
5. Tłumaczenie i korekta
Liczba błędów, powtórzeń i literówek w tej książce jest naprawdę porażająca. Do moich ulubionych należą zdecydowanie: “Żądza władzy obróci się NAPRZECIWKO aniołom” oraz imię Izrafil, które nagle zmienia się na Izrael (a bohater pozostaje już przy tym nowym przydomku).
Jeśli chodzi o tłumaczenie, to czasem sprawia, że zdania brzmią nie tak, jak powinny. Zazwyczaj na szczęście wciąż wiadomo, o co chodzi, ale tego nie da się po prostu czytać.
Moja perełka:
“I insist” przetłumaczone na "Upieram się". "Musisz przyjść na kolację. Upieram się". Kto niby tak mówi? Google translate? (Sprawdziłam to, nawet Google translate tak nie mówi).
6. Nieścisłości
Tutaj wrzucę tylko jeden przykład, który szczególnie mi się spodobał:
Strona 109: "Rozpoznaję je [berło] bez trudu, tyle razy widziałem je w jego [Ramzesa] dłoniach".
Strona 110: "To tłumaczy, dlaczego nigdy nie widziałem tego berła u Ramzesa".
Koniec.
October 6, 2024
WOW. Tego to się nie spodziewałam!
Genialnie przedstawiona mitologia egipska(i nie tylko), dużo informacji o bogach, faraonach; widać że został zrobiony porządny research. Momentami chyba nawet lekko można było się w tym wszystkim pogubić, te wszystkie imiona itd., ale fabuła po prostu leci, nie można się oderwać! Na wielki plus główna bohaterka, uwielbiam tego typu przedstawienie kobiety, która potrafi postawić na swoje, jest cholernie mądra, odważna i silna. Brakowało mi tego. Nie brakuje również charakteru innym postaciom, świetne interakcje między nimi, ale i również genialne ukazanie różnić oraz słabości tych, którzy by się wydawali naprawdę wszechpotężni. Jedynie co mi tutaj zgrzyta to pewne niedociągnięcia w kontekście fabuły i niektórych wątków (wydawały się rozwiązać bardzo szybko) oraz cały ten romans (chyba po prostu nie jestem przekonana jeszcze do Azraela).
Końcówka była oczywiście do przewidzenia, ale i tak zabolało. Oraz parę łez poleciało.
Genialnie przedstawiona mitologia egipska(i nie tylko), dużo informacji o bogach, faraonach; widać że został zrobiony porządny research. Momentami chyba nawet lekko można było się w tym wszystkim pogubić, te wszystkie imiona itd., ale fabuła po prostu leci, nie można się oderwać! Na wielki plus główna bohaterka, uwielbiam tego typu przedstawienie kobiety, która potrafi postawić na swoje, jest cholernie mądra, odważna i silna. Brakowało mi tego. Nie brakuje również charakteru innym postaciom, świetne interakcje między nimi, ale i również genialne ukazanie różnić oraz słabości tych, którzy by się wydawali naprawdę wszechpotężni. Jedynie co mi tutaj zgrzyta to pewne niedociągnięcia w kontekście fabuły i niektórych wątków (wydawały się rozwiązać bardzo szybko) oraz cały ten romans (chyba po prostu nie jestem przekonana jeszcze do Azraela).
Końcówka była oczywiście do przewidzenia, ale i tak zabolało. Oraz parę łez poleciało.
July 6, 2022
In dieser Geschichte lernen wir die „Schatzsucherin“ Taris und ihren Bruder Malachi kennen. Sie suchen normalerweise Schätze für Museen usw. Doch ein neuer Auftrag bring ihr ganzes Leben durcheinander. Wir tauchen tief in die Ägyptische Götterwelt ein, was zu Beginn etwas schwierig war, da ich mich damit null auskenne. Aber Marah erklärt uns die Welt sehr ausführlich. Eine absolute Empfehlung.
April 10, 2022
3,5 Sterne
Ich hatte mir ein klein wenig mehr erhofft von dem Buch. Direkt zu Anfang dachte ich wow, das wird eine etwas komplexere Geschichte und du musst genau lesen damit du auch verstehst, was da gerade so alles passiert. Das war glaube ich mein erster "Fehler", zwar muss man schon etwas aufpassen aber sich nicht längst alle Namen merken die in der Geschichte erwähnt werden.
Leider fiel es mir aber recht schwer zu entscheiden welchen Namen ich mir jetzt merken sollte oder nicht und in die Glossare schaue ich eher selten, weil ich dadurch schon öfters mal gespoilert wurde.
Die Geschichte selbst fand ich aber klasse, mal eine Geschichte über das versunkene Atlantis, das hatte ich bisher noch nicht, auch wenn ich mir die Story in meinem Kopf immer etwas anders vorgestellt habe als wie es hier erzählt wurde, alleine die Wesen die in Atlantis leben.
Allerdings wurde es durch die vielen Dialoge und Passagen in denen geschichtliches erklärt wurde etwas langatmig, klar brauchte das die Geschichte damit man wenigstens etwas versteht und ich weiß dass das eigentlich noch viel viel mehr zum Erzählen gewesen wäre. Nur leider passierte meiner Meinung nach dadurch leider recht wenig.
Geschmackssache, aber die langen Kapitel haben nicht unbedingt dazu beigetragen das ich das Buch immer weiter und weiter lesen wollte.
Ich bin aber sehr guter Dinge, dass sich das in Band 2 ändern wird und freue mich schon den Band zu lesen.
Ich hatte mir ein klein wenig mehr erhofft von dem Buch. Direkt zu Anfang dachte ich wow, das wird eine etwas komplexere Geschichte und du musst genau lesen damit du auch verstehst, was da gerade so alles passiert. Das war glaube ich mein erster "Fehler", zwar muss man schon etwas aufpassen aber sich nicht längst alle Namen merken die in der Geschichte erwähnt werden.
Leider fiel es mir aber recht schwer zu entscheiden welchen Namen ich mir jetzt merken sollte oder nicht und in die Glossare schaue ich eher selten, weil ich dadurch schon öfters mal gespoilert wurde.
Die Geschichte selbst fand ich aber klasse, mal eine Geschichte über das versunkene Atlantis, das hatte ich bisher noch nicht, auch wenn ich mir die Story in meinem Kopf immer etwas anders vorgestellt habe als wie es hier erzählt wurde, alleine die Wesen die in Atlantis leben.
Allerdings wurde es durch die vielen Dialoge und Passagen in denen geschichtliches erklärt wurde etwas langatmig, klar brauchte das die Geschichte damit man wenigstens etwas versteht und ich weiß dass das eigentlich noch viel viel mehr zum Erzählen gewesen wäre. Nur leider passierte meiner Meinung nach dadurch leider recht wenig.
Geschmackssache, aber die langen Kapitel haben nicht unbedingt dazu beigetragen das ich das Buch immer weiter und weiter lesen wollte.
Ich bin aber sehr guter Dinge, dass sich das in Band 2 ändern wird und freue mich schon den Band zu lesen.
March 9, 2024
Es ist eine Weile her, dass mich eine Geschichte so gut unterhalten hat. Wirklich eine grandiose Konstellation aus so vielen Dingen die ich liebe und ich hoffe es geht so stark weiter, wie es gestartet hat.
June 3, 2021
Erster Satz:
Ich stehe in einer schmalen Gasse und beobachte das Haus auf der anderen Straßenseite.
Meine Meinung:
Ich habe das Buch verschlungen und so sehr genossen.
Ich kann nur sagen, Jahreshighlight! Und nichts anderes!
Ich liebe die neue Reihe von Marah Woolf jetzt schon.
Eine Geschichte über Götter mit Rätselspaß.
Ich hoffe ja Hollywood ruft an und sichert sich die Filmrechte.
Denn ich stelle es mir traumhaft als Film vor.
Beim Lesen lief die ganze Zeit mein eigener Film in meinem Kopf und der war schon wunderschön.
Ich habe mich gefreut, war verliebt, habe mich gefürchtet, musste mit rätseln und habe auch geweint.
Was braucht ein Buch mehr? – Nichts!
Das Buch habe ich auch schon als Hardcover bestellt und es wird in meinem Regal einen Ehrenplatz bekommen.
Gleichzeitig muss ich noch dem Cliffhanger hallo sagen, der war ja mal richtig fies. Ich habe zum Schluss direkt mal ein Taschentuch benötigt. Dann stand da einfach ENDE und ich hätte noch so gerne einfach immer weitergelesen.
Jetzt heißt es also Daumen drücken, dass Band 2 relativ schnell erscheint.
Wie soll ich die Zeit bis dahin bitte überbrücken?
Ich sehe mich jetzt schon dabei wie ich das Buch in Zukunft öfters lesen werde.
In die Geschichte fließen immer mal wieder auch historische Fakten, dies fand ich von der Menge her perfekt. Ich habe noch den Durchblick gehabt, es war also nicht zu viel oder zu wenig.
Nefertari de Vesci ist eine taffe Erwachsene, die vor fast nichts Angst hat und sehr stark rüberkommt. In der „echten“ Welt wäre sie für viele bestimmt ein Vorbild.
Azrael, ein Engel, der unbedingt seine „Stelle“ zurück haben will. An manchen Stellen hätte ich ihn gerne durch geschüttelt und angebrüllt. An wieder anderen Stellen habe ich ihn nur angeschmachtet.
Viele Freunde haben auch eine Rolle bekommen, da muss ich sagen bin ich manchmal noch mit den Namen durcheinander gekommen. Aber zum Ende hin war es dann doch besser geworden.
Lest das Buch! Das ist ein Befehl! *hihi*
Fast vergessen, es weiß ja aber jetzt eh schon jeder, von mir bekommt das Buch 5 von 5 Büchersterne.
Ich sitze jetzt auf heißen Kohlen und warte auf Band 2.
Ich wünsche euch allen ganz viel Spaß beim Lesen.
Ich stehe in einer schmalen Gasse und beobachte das Haus auf der anderen Straßenseite.
Meine Meinung:
Ich habe das Buch verschlungen und so sehr genossen.
Ich kann nur sagen, Jahreshighlight! Und nichts anderes!
Ich liebe die neue Reihe von Marah Woolf jetzt schon.
Eine Geschichte über Götter mit Rätselspaß.
Ich hoffe ja Hollywood ruft an und sichert sich die Filmrechte.
Denn ich stelle es mir traumhaft als Film vor.
Beim Lesen lief die ganze Zeit mein eigener Film in meinem Kopf und der war schon wunderschön.
Ich habe mich gefreut, war verliebt, habe mich gefürchtet, musste mit rätseln und habe auch geweint.
Was braucht ein Buch mehr? – Nichts!
Das Buch habe ich auch schon als Hardcover bestellt und es wird in meinem Regal einen Ehrenplatz bekommen.
Gleichzeitig muss ich noch dem Cliffhanger hallo sagen, der war ja mal richtig fies. Ich habe zum Schluss direkt mal ein Taschentuch benötigt. Dann stand da einfach ENDE und ich hätte noch so gerne einfach immer weitergelesen.
Jetzt heißt es also Daumen drücken, dass Band 2 relativ schnell erscheint.
Wie soll ich die Zeit bis dahin bitte überbrücken?
Ich sehe mich jetzt schon dabei wie ich das Buch in Zukunft öfters lesen werde.
In die Geschichte fließen immer mal wieder auch historische Fakten, dies fand ich von der Menge her perfekt. Ich habe noch den Durchblick gehabt, es war also nicht zu viel oder zu wenig.
Nefertari de Vesci ist eine taffe Erwachsene, die vor fast nichts Angst hat und sehr stark rüberkommt. In der „echten“ Welt wäre sie für viele bestimmt ein Vorbild.
Azrael, ein Engel, der unbedingt seine „Stelle“ zurück haben will. An manchen Stellen hätte ich ihn gerne durch geschüttelt und angebrüllt. An wieder anderen Stellen habe ich ihn nur angeschmachtet.
Viele Freunde haben auch eine Rolle bekommen, da muss ich sagen bin ich manchmal noch mit den Namen durcheinander gekommen. Aber zum Ende hin war es dann doch besser geworden.
Lest das Buch! Das ist ein Befehl! *hihi*
Fast vergessen, es weiß ja aber jetzt eh schon jeder, von mir bekommt das Buch 5 von 5 Büchersterne.
Ich sitze jetzt auf heißen Kohlen und warte auf Band 2.
Ich wünsche euch allen ganz viel Spaß beim Lesen.
June 2, 2024
✨️🌕3.9🌕✨️
Gdyby akcja działa sie pod wodą tak jak na poczatku myślałam byłoby to o wiele lepsze ale cóż, chyba za dużo oczekiwałam. Początek strasznie dziwny, nie mogłam się wgryźć i się wynudziłam ale na szczęście potem jakoś złapałam ten rytm i popłynęłam. Książka warta przeczytania, a to zakończenie.... Chociaż się go spodziewałam to i tak zabolało💔. Bardzo prawdopodobne, że niedługo wezmę się za 2 tom.
Gdyby akcja działa sie pod wodą tak jak na poczatku myślałam byłoby to o wiele lepsze ale cóż, chyba za dużo oczekiwałam. Początek strasznie dziwny, nie mogłam się wgryźć i się wynudziłam ale na szczęście potem jakoś złapałam ten rytm i popłynęłam. Książka warta przeczytania, a to zakończenie.... Chociaż się go spodziewałam to i tak zabolało💔. Bardzo prawdopodobne, że niedługo wezmę się za 2 tom.
March 6, 2022
Die Welt war super spannend und der Ermittlungsverlauf komplex aufgebaut. Leider konnte mich der Konflikt der Love Story nicht wirklich überzeugen. Die Protagonistin war allerdings das größte Problem. Sie ist die Misogynie in Person. Minutenlang zieht sie über andere Frauen her. Woolf beschreibt auch keine andere Frau als Intelligent oder Sympathisch. Alle sind einfältig, oberflächlich oder fies.
June 4, 2021
r e z e n s i o n
""Es bringt nichts, ständig wütend zu sein. Du verpasst das Wesentliche im Leben. Und um es ganz deutlich zu sagen – Rache gehört nicht dazu. Sie zerstört dich."" (S.346)
.
Eigentlich befinde ich mich in einer kleinen Leseflaute, aber diese Geschichte rund um Taris, Az und Co. hat mich ohne Mühe daraus befreien können. Ich hätte niemals erwartet, dass mir die Geschichte so gut gefällt, aber Marah Woolf hat es auf jeden Fall drauf! Ihr Schreibstil ist locker, leicht, mitreißend, modern, ernst, witzig und die Dialoge zwischen Taris und unserem Miesepeter waren episch! 😂👍🏻Besonders Taris hat es mir angetan. Nicht nur ihr Name ist richtig cool, sondern sie verkörpert alles, was ich an Protagonistinnen liebe! Sie ist stark, schwach, schlagkräftig, witzig, klug (Leute sie schreibt flüssig Keilschrift), liebt mit ganzer Seele, kümmert sich liebevoll um ihren Bruder und hört niemals auf zu kämpfen, obwohl sie so viele Steine in den Weg gelegt bekommt. Ich habe die Interaktionen zwischen Taris, Az, Horus und Dante geliebt. Auch Seth hat sich langsam in mein Herz geschlichen, obwohl ich ihn immer noch nicht einschätzen kann...
Die Geschichte ist nicht perfekt, aber sie ist unperfekt perfekt. Sie kam genau zum richtigen Zeitpunkt. Ich liebe starke Badass Protagonistinnen, Engel, Götter, alte Artefekate, Ägypten und Schatz suchen. Gleichzeitig natürlich noch der Wettlauf gegen die Zeit und der Enemies to lover Aspekt. Besonders Letzteres hat mich aus der Bahn geworden. Ich habe mich geärgert, die Zähne zusammengebissen, geseufzt, Herzchen in den Augen gehabt, geweint. Ich wollte Az am liebsten schlagen, umarmen, fester schlagen und irgendwo runterfallen lassen ohne seine Flügel und Taris in Sicherheit bringen. In dieser Geschichte wird deutlich, dass die Liebe manchmal nicht ausreicht, um alles zum Guten zu wenden 😭😭😭, keine Worte. Mein Herz ist gebrochen, wie...wie kann Marah nur und das Schlimmste ist, ich wusste, dass es so kommen würde...Für diese grandiose Geschichte vergebe ich 5/5⭐ und hoffe, dass ich bald weiterlesen kann.
Ich liebe einfach alles. Danke Marah, dass du mich aus meiner Leseflaute befreit hast ❤️
""Es bringt nichts, ständig wütend zu sein. Du verpasst das Wesentliche im Leben. Und um es ganz deutlich zu sagen – Rache gehört nicht dazu. Sie zerstört dich."" (S.346)
.
Eigentlich befinde ich mich in einer kleinen Leseflaute, aber diese Geschichte rund um Taris, Az und Co. hat mich ohne Mühe daraus befreien können. Ich hätte niemals erwartet, dass mir die Geschichte so gut gefällt, aber Marah Woolf hat es auf jeden Fall drauf! Ihr Schreibstil ist locker, leicht, mitreißend, modern, ernst, witzig und die Dialoge zwischen Taris und unserem Miesepeter waren episch! 😂👍🏻Besonders Taris hat es mir angetan. Nicht nur ihr Name ist richtig cool, sondern sie verkörpert alles, was ich an Protagonistinnen liebe! Sie ist stark, schwach, schlagkräftig, witzig, klug (Leute sie schreibt flüssig Keilschrift), liebt mit ganzer Seele, kümmert sich liebevoll um ihren Bruder und hört niemals auf zu kämpfen, obwohl sie so viele Steine in den Weg gelegt bekommt. Ich habe die Interaktionen zwischen Taris, Az, Horus und Dante geliebt. Auch Seth hat sich langsam in mein Herz geschlichen, obwohl ich ihn immer noch nicht einschätzen kann...
Die Geschichte ist nicht perfekt, aber sie ist unperfekt perfekt. Sie kam genau zum richtigen Zeitpunkt. Ich liebe starke Badass Protagonistinnen, Engel, Götter, alte Artefekate, Ägypten und Schatz suchen. Gleichzeitig natürlich noch der Wettlauf gegen die Zeit und der Enemies to lover Aspekt. Besonders Letzteres hat mich aus der Bahn geworden. Ich habe mich geärgert, die Zähne zusammengebissen, geseufzt, Herzchen in den Augen gehabt, geweint. Ich wollte Az am liebsten schlagen, umarmen, fester schlagen und irgendwo runterfallen lassen ohne seine Flügel und Taris in Sicherheit bringen. In dieser Geschichte wird deutlich, dass die Liebe manchmal nicht ausreicht, um alles zum Guten zu wenden 😭😭😭, keine Worte. Mein Herz ist gebrochen, wie...wie kann Marah nur und das Schlimmste ist, ich wusste, dass es so kommen würde...Für diese grandiose Geschichte vergebe ich 5/5⭐ und hoffe, dass ich bald weiterlesen kann.
Ich liebe einfach alles. Danke Marah, dass du mich aus meiner Leseflaute befreit hast ❤️
April 3, 2022
Die Bücher von Marah Woolf sind immer ein besonderes Erlebnis und auch dieses hat mir richtig gut gefallen 🥰
Ich mag die Thematik mit Ägyptischer Mythologie, Göttern und Engeln mit einer Mischung aus Indiana Jones und ein paar Lucifer Vibes (also die Serie Lucifer). Gerade in den Squad Momenten und bei den Charakteren hatte ich manchmal so das Gefühl als wäre die Autorin von der Serie inspiriert worden. Find ich aber nicht schlimm, da ich Lucifer liebe 🤭💕
Ich fand Nefertari bzw. Taris sofort sehr cool und tough. Der Engel Azrael, der den männlichen Gegenpart einnimmt, war so ein typischer Marah Woolf Protagonist. Heißer Bad Boy, der den Beschützer und Bestimmer raushängen lässt. Taris kontert ihm die meiste Zeit aber zum Glück ganz gut. Die Nebencharaktere waren großartig. Ich mochte auch einfach die Dynamik zwischen den Figuren sehr. Ich fands auch prima, dass die Story abwechselnd aus Taris und aus Azraels Sicht geschrieben ist.
Auch das Rätseln und die Jagd nach dem Zepter hat mir sehr gefallen. Nur zwischendurch hatte ich ein bisschen das Gefühl, dass die Story nicht ganz aus dem Quark kommt und sehr viele Hintergrund-Infos gedropt werden (die natürlich nicht unwichtig sind). Ein, zwei Dinge waren auch ein bisschen unlogisch.
Aber ich bin sehr gespannt wie es weiter geht, nach diesem doch recht traurigen Cliffhanger 🥺
Ich mag die Thematik mit Ägyptischer Mythologie, Göttern und Engeln mit einer Mischung aus Indiana Jones und ein paar Lucifer Vibes (also die Serie Lucifer). Gerade in den Squad Momenten und bei den Charakteren hatte ich manchmal so das Gefühl als wäre die Autorin von der Serie inspiriert worden. Find ich aber nicht schlimm, da ich Lucifer liebe 🤭💕
Ich fand Nefertari bzw. Taris sofort sehr cool und tough. Der Engel Azrael, der den männlichen Gegenpart einnimmt, war so ein typischer Marah Woolf Protagonist. Heißer Bad Boy, der den Beschützer und Bestimmer raushängen lässt. Taris kontert ihm die meiste Zeit aber zum Glück ganz gut. Die Nebencharaktere waren großartig. Ich mochte auch einfach die Dynamik zwischen den Figuren sehr. Ich fands auch prima, dass die Story abwechselnd aus Taris und aus Azraels Sicht geschrieben ist.
Auch das Rätseln und die Jagd nach dem Zepter hat mir sehr gefallen. Nur zwischendurch hatte ich ein bisschen das Gefühl, dass die Story nicht ganz aus dem Quark kommt und sehr viele Hintergrund-Infos gedropt werden (die natürlich nicht unwichtig sind). Ein, zwei Dinge waren auch ein bisschen unlogisch.
Aber ich bin sehr gespannt wie es weiter geht, nach diesem doch recht traurigen Cliffhanger 🥺
dnf
June 2, 2022DNF auf Seite 202.
Es ist einfach super langweilig und ich mag die Charaktere überhaupt nicht.
Es ist einfach super langweilig und ich mag die Charaktere überhaupt nicht.
July 5, 2022
1.5 nie czytajcie tego
October 6, 2022
4.5 ⭐️ ALE TO BYŁO SUPER! Kupuję drugą część.
Ta ekipa daje mi trochę vibe postaci z dworów.
Nefertari jest wspaniała, kocham, że jest taka inteligentna!
Ta ekipa daje mi trochę vibe postaci z dworów.
Nefertari jest wspaniała, kocham, że jest taka inteligentna!
June 16, 2023
✨ Highlight✨
Leute ich bin shooked, denn mich hat die Reihe erstmal garnicht angesprochen und hab sie dann nur geholt, weil ich die günstig auf eBay bekommen hab und die HP 24 ist 😂 . Das ist das 1. Buch der Autorin, was ich gelesen habe und siehe da? Es hat mir unfassbar gut gefallen.
Ich liebe new adult fantasy und fand es soo toll, dass die Charaktere alle in ihren Zwanzigern waren 😍
Dazu noch komplexes Fantasy ( ich gebe zu ich hab nicht immer alles verstanden) und ein humorvoller schreibstil.
Mein Leser Herz wurde absolut erobert.
UND ES GAB SPICE
SPICE
Also zusammengefasst:
Es war spannend
Es hatte enemies to lovers
Es war Fantasy
Es war humorvoll
Und es gab SPICE
Ein halben Stern ziehe ich ab, weil ich einige Dinge nicht verstanden hab und weil der Mittelteil leichte Längen hatte, was mich aber nicht gestört hat 😊
⭐️⭐️⭐️⭐️,5/5
🌶️🌶️/5 hab mich richtig gefreut, weil ich eig gehört hatte, dass sie Autorin keinen spice schreibt.. weiß jemand ob es in den anderen Reihen von ihr welchen gibt? Die sister Reihe kommt noch bei mir an
Leute ich bin shooked, denn mich hat die Reihe erstmal garnicht angesprochen und hab sie dann nur geholt, weil ich die günstig auf eBay bekommen hab und die HP 24 ist 😂 . Das ist das 1. Buch der Autorin, was ich gelesen habe und siehe da? Es hat mir unfassbar gut gefallen.
Ich liebe new adult fantasy und fand es soo toll, dass die Charaktere alle in ihren Zwanzigern waren 😍
Dazu noch komplexes Fantasy ( ich gebe zu ich hab nicht immer alles verstanden) und ein humorvoller schreibstil.
Mein Leser Herz wurde absolut erobert.
UND ES GAB SPICE
SPICE
Also zusammengefasst:
Es war spannend
Es hatte enemies to lovers
Es war Fantasy
Es war humorvoll
Und es gab SPICE
Ein halben Stern ziehe ich ab, weil ich einige Dinge nicht verstanden hab und weil der Mittelteil leichte Längen hatte, was mich aber nicht gestört hat 😊
⭐️⭐️⭐️⭐️,5/5
🌶️🌶️/5 hab mich richtig gefreut, weil ich eig gehört hatte, dass sie Autorin keinen spice schreibt.. weiß jemand ob es in den anderen Reihen von ihr welchen gibt? Die sister Reihe kommt noch bei mir an
July 22, 2021
3-4
Ich war die ganze Zeit schon sehr gespannt auf Marahs neues Buch und generell die neue Reihe, und hab Band 1 natürlich sofort vorgestellt.
Ich muss zugeben, zu Beginn hatte ich eindeutig meine Probleme mit dem Schreibstil. Im Gegensatz zu den HexenSchwestern ist dieses Buch im Präsens geschrieben, und für jemanden der das absolut nicht gewöhnt ist, ist das häufig erst Mal richtig störend. Ich glaub es hat 200 Seiten gedauert, bis mein Kopf aufgehört hat zu versuchen die Zeit zu "korrigieren". Davon abgesehen fühlt sich für mich Präsens immer "trashiger" an, deswegen lese ich es wahrscheinlich persönlich auch nicht so gerne. Das hat sich aber zum Ende auch gelegt.
(Ab hier kleinere Spoiler möglich)
Mich haben auch vor allem am Anfang kleinere logische Ungereimtheiten gestört, die manchmal das Gefühl eines etwas schlampigen Lektorats vermittelt haben und mich, der bei so etwas sehr aufmerksam ist, aus dem Lesefluss gebracht haben:
Beispiel: Ein super penibler Charakter, der sehr auf Hygiene achtet, wird in einer Szene gezeigt, wie er sich ausnahmsweise Mal in eine Bar traut, was er sonst nie machen würde weil Hygiene, und da alles erst Mal abwischt mit Tüchern. In der Szene davor und der Szene danach benutzt der gleiche Charakter aber ohne irgendwelche Probleme/Besonderheiten ein Taxi. Einfach so. Das ist natürlich nichts großes, aber so kleine logische Inkonsistenzen tragen einfach bei mir zu ner negativeren Grundhaltung einem Buch gegenüber bei, idk.
Grundsätzlich fand ich das Buch auch ganz spannend, auch die Idee und alles, leider gab es bloß bis zum Schluss keinen Antagonisten?! Der Charakter, der als Achso-Böser-Antagonist der nur unschuldig tut eingeführt wurde wirkt tatsächlich nur wie das: Unschuldig. Und sonst, gab es zwar ein zwei Dämonenangriffe... Aber woher die kamen? Keinen Plan... Zumindest Mal die Andeutung eines Antagonisten wäre nett gewesen.
Auch das ewige Nähe/Abstand-Drama zwischen Taris und Azrael hat mich irgendwann genervt. Das war irgendwann nur noch repetitiv.
Dennoch würde ich dem Buch 3,5-4 Sterne geben. Einerseits, weil trotz langer Eingewöhnung und nicht präferierter Zeitform der Schreibstil unglaublich gut ist. Andererseits weil die meisten Charaktere wirklich toll waren, und trotz des leider noch unsichtbaren und nicht wirklich vorhandenen Antagonistens zumindest etwas Spannung da war. Und das Konzept und der Weltenbau war wirklich spannend, auch wenn ich mir beizeiten mehr Info gewünscht hätte.
Alles in Allem gut, aber nicht überragend. Ein gutes Buch, aber Marah Woolf hat schon bessere geschrieben, zumindest für mich.
Ich war die ganze Zeit schon sehr gespannt auf Marahs neues Buch und generell die neue Reihe, und hab Band 1 natürlich sofort vorgestellt.
Ich muss zugeben, zu Beginn hatte ich eindeutig meine Probleme mit dem Schreibstil. Im Gegensatz zu den HexenSchwestern ist dieses Buch im Präsens geschrieben, und für jemanden der das absolut nicht gewöhnt ist, ist das häufig erst Mal richtig störend. Ich glaub es hat 200 Seiten gedauert, bis mein Kopf aufgehört hat zu versuchen die Zeit zu "korrigieren". Davon abgesehen fühlt sich für mich Präsens immer "trashiger" an, deswegen lese ich es wahrscheinlich persönlich auch nicht so gerne. Das hat sich aber zum Ende auch gelegt.
(Ab hier kleinere Spoiler möglich)
Mich haben auch vor allem am Anfang kleinere logische Ungereimtheiten gestört, die manchmal das Gefühl eines etwas schlampigen Lektorats vermittelt haben und mich, der bei so etwas sehr aufmerksam ist, aus dem Lesefluss gebracht haben:
Beispiel: Ein super penibler Charakter, der sehr auf Hygiene achtet, wird in einer Szene gezeigt, wie er sich ausnahmsweise Mal in eine Bar traut, was er sonst nie machen würde weil Hygiene, und da alles erst Mal abwischt mit Tüchern. In der Szene davor und der Szene danach benutzt der gleiche Charakter aber ohne irgendwelche Probleme/Besonderheiten ein Taxi. Einfach so. Das ist natürlich nichts großes, aber so kleine logische Inkonsistenzen tragen einfach bei mir zu ner negativeren Grundhaltung einem Buch gegenüber bei, idk.
Grundsätzlich fand ich das Buch auch ganz spannend, auch die Idee und alles, leider gab es bloß bis zum Schluss keinen Antagonisten?! Der Charakter, der als Achso-Böser-Antagonist der nur unschuldig tut eingeführt wurde wirkt tatsächlich nur wie das: Unschuldig. Und sonst, gab es zwar ein zwei Dämonenangriffe... Aber woher die kamen? Keinen Plan... Zumindest Mal die Andeutung eines Antagonisten wäre nett gewesen.
Auch das ewige Nähe/Abstand-Drama zwischen Taris und Azrael hat mich irgendwann genervt. Das war irgendwann nur noch repetitiv.
Dennoch würde ich dem Buch 3,5-4 Sterne geben. Einerseits, weil trotz langer Eingewöhnung und nicht präferierter Zeitform der Schreibstil unglaublich gut ist. Andererseits weil die meisten Charaktere wirklich toll waren, und trotz des leider noch unsichtbaren und nicht wirklich vorhandenen Antagonistens zumindest etwas Spannung da war. Und das Konzept und der Weltenbau war wirklich spannend, auch wenn ich mir beizeiten mehr Info gewünscht hätte.
Alles in Allem gut, aber nicht überragend. Ein gutes Buch, aber Marah Woolf hat schon bessere geschrieben, zumindest für mich.
December 26, 2022
Chyba największym minusem jest tutaj wątek romantyczny. Chociaż nie zrozumcie mnie źle ja od początku kibicowałam tym bohaterom i absolutnie uwielbiam ich razem. Po prostu chyba mogłoby się to rozwijać trochę wolniej. No i nasze polskie wydanie powinno zostać jeszcze raz sprawdzone. Ma dosyć sporo literówek i już momentami mnie to irytowało. Ja wiedziałam, że będę uwielbiać tę historię już od momentu kiedy przeczytałam słowo "Atlantyda". Absolutnie się nie zawiodłam, fabularnie tą książka jest tak dobra. Szukanie artefaktów, rozwiązywanie zagadek no uwielbiam. Wątek brata Taris mnie po prostu rujnował za każdym razem i tyle co ja wylałam na nim łez to moje. No kurcze serio dobre to było, nie rozumiem czemu nikt o niej nie mówi, bo jest zdecydowanie warta uwagi
August 21, 2022
CUDOWNA!
Rany dawno nie czytałam tak dobrej fantastyki!
Bohaterowie byli po prostu TOP 🥇
Research do tej książki musiał być potężny, bo to ile dostajemy tu informacji o Egipcie, bogach, faraonach i tym wszystkim no WOW.
Relacja między głównymi bohaterami, to napięcie ahhh 😩
Czytając końcówkę to aż usiadłam prosto i ręce mi sie pociły.
W ogóle jedna z najcudowniejszych rzeczy to to że mamy rozdziały z perspektywy i jej I JEGO! Przewspaniałe!
Dawać już październik i kolejną część bo ten cliffhanger mnie zabija!!!!
Rany dawno nie czytałam tak dobrej fantastyki!
Bohaterowie byli po prostu TOP 🥇
Research do tej książki musiał być potężny, bo to ile dostajemy tu informacji o Egipcie, bogach, faraonach i tym wszystkim no WOW.
Relacja między głównymi bohaterami, to napięcie ahhh 😩
Czytając końcówkę to aż usiadłam prosto i ręce mi sie pociły.
W ogóle jedna z najcudowniejszych rzeczy to to że mamy rozdziały z perspektywy i jej I JEGO! Przewspaniałe!
Dawać już październik i kolejną część bo ten cliffhanger mnie zabija!!!!
June 7, 2025
3,5 albo 4, jeszcze się waham. Książka była naprawdę w porządku, wciągająca, ale niezbyt wymagająca, co akurat mi się podobało, bo potrzebowałam czegoś luźniejszego. Chociaż ta część historyczna mnie pokonała, do tej pory nie wiem kto jest kim, kto co zrobiłXD Tak jak na początku była napisana fajnym językiem, nic mnie nie wykręcało, tak z upływem stron było coraz gorzej i czułam to, że autorką jest kobita starsza od moich rodziców.. Relacja głównych bohaterów nie miała w ogóle etapu przejściowego, co mi bardzo przeszkadzało. Ten wątek romantyczny był tragicznie poprowadzony, a potem te dialogi między nimi… „majteczki” na litość boską, prawie zrobiłam pod siebie. Sceny erotyczne też raczej straszne??😭 Współczuję partnerowi autorki, serio.. Końcówka przewidywalna, w zasadzie cała książka była raczej przewidywalna, więc liczę że druga część będzie miała jakiekolwiek zwroty akcji (jeśli zdecyduję się na kontynuację). O jeszcze muszę o tym wspomnieć, bo nie wytrzymam, kto przeprowadzał korektę tej książki??? Ślepy?? Tyle ile błędów było na końcu, nie doliczę się nawet. Pierwszy raz się spotykam z czymś aż tak rażącym. Mnóstwo głupich literówek, przekręconych imion, jakieś słowa, które nie mają sensu.. jeśli kolejne części też takie są, to muszę się mentalnie przygotować.
January 31, 2023
DNF na ok.80% bo nie mam siły się już z tym męczyć
Miałam to całkowicie pokochać- szukanie starożytnych i magicznych artefaktów, świat pełen intryg i tajemnic, anioły itd. I może nie jest to tragiczne- bo cała otoczka mi się podobała ALE PRZYSIĘGAM NIENAWIDZĘ TYCH NIESZCZĘSNYCH POSTACI. Nie polubiłam nikogo i przysięgam, że to to samo co u SJM- wszyscy są atrakcyjni, piękni, seksowni, mają władze i są absolutnym chodzącym stereotypem.
Uwaga, bo to nie wszystko- powyższy opis dotyczy wszystkich postaci, ale moi ulubieńcy, czyli ta główna para debili to dopiero coś. Średnio co dwie strony musi się pojawić informacja o tym, że Nefertari jest inna niż wszystkie, taka dobra kochająca i przy tym jakże niekonwencjonalnie piękna. Wszyscy znamy ten typ postaci- lepsza, bo patrzy z góry na innych, uprzywilejowana jak cholera ale oczywiście to nie najważniejsze, na jakieś 90% jest sierotą oraz sprzeciwia się wszystkim zasadom, bo niby arystokratka ale jest LEPSZA. Azrael to niby tajemniczy bad boy, a tak naprawdę służy tylko po to by być przystojnym, wspominać jaka to Nefertari jest cudowna, być częścią wątku romantycznego z tak słabą chemią, że szok. No i oczywiście jako chodząca wenera jak tylko nadarzy się okazja pojawia się jakaś laska, która się go uwiesi by a) Nefertari mogła poopowiadać jaka to jest lepsza od innych kobiet, b) Azrael może się pozachwycać Nefertari bo jest lepsza. W sumie to nie pamiętam żadnych innych imion, a i te musiałam sprawdzić😒
Zazwyczaj nie mam problemów ze schematycznymi postaciami, ale jest to tutaj tak słabe i rzucające się w oczy, że umierałam czytając to. Boli jeszcze bardziej bo ja chciałam to pokochać
Jestem w stanie się założyć, że może 10% z tego co napisałam tworzy jakikolwiek sens- no cóż przynajmniej się wyżyłam 🤡
Miałam to całkowicie pokochać- szukanie starożytnych i magicznych artefaktów, świat pełen intryg i tajemnic, anioły itd. I może nie jest to tragiczne- bo cała otoczka mi się podobała ALE PRZYSIĘGAM NIENAWIDZĘ TYCH NIESZCZĘSNYCH POSTACI. Nie polubiłam nikogo i przysięgam, że to to samo co u SJM- wszyscy są atrakcyjni, piękni, seksowni, mają władze i są absolutnym chodzącym stereotypem.
Uwaga, bo to nie wszystko- powyższy opis dotyczy wszystkich postaci, ale moi ulubieńcy, czyli ta główna para debili to dopiero coś. Średnio co dwie strony musi się pojawić informacja o tym, że Nefertari jest inna niż wszystkie, taka dobra kochająca i przy tym jakże niekonwencjonalnie piękna. Wszyscy znamy ten typ postaci- lepsza, bo patrzy z góry na innych, uprzywilejowana jak cholera ale oczywiście to nie najważniejsze, na jakieś 90% jest sierotą oraz sprzeciwia się wszystkim zasadom, bo niby arystokratka ale jest LEPSZA. Azrael to niby tajemniczy bad boy, a tak naprawdę służy tylko po to by być przystojnym, wspominać jaka to Nefertari jest cudowna, być częścią wątku romantycznego z tak słabą chemią, że szok. No i oczywiście jako chodząca wenera jak tylko nadarzy się okazja pojawia się jakaś laska, która się go uwiesi by a) Nefertari mogła poopowiadać jaka to jest lepsza od innych kobiet, b) Azrael może się pozachwycać Nefertari bo jest lepsza. W sumie to nie pamiętam żadnych innych imion, a i te musiałam sprawdzić😒
Zazwyczaj nie mam problemów ze schematycznymi postaciami, ale jest to tutaj tak słabe i rzucające się w oczy, że umierałam czytając to. Boli jeszcze bardziej bo ja chciałam to pokochać
Jestem w stanie się założyć, że może 10% z tego co napisałam tworzy jakikolwiek sens- no cóż przynajmniej się wyżyłam 🤡
June 12, 2022
W poprzednich dwóch seriach autorki strasznie męczył mnie wątek miłosny i psuł mi całą książkę, do tego stopnia że z jego powodu jedną serię kompletnie porzuciłam. Tutaj w końcu jest lepiej. Główna bohaterka jest bardziej ogarnięta niż poprzednie, które kompletnie traciły głowę, gdy pojawiał się ich obiekt westchnień i wszystko wybaczały, chociaż ci kolesie byli straszni. No i wspominały ich średnio co 5 stron. Na ich tle Taris wypada naprawdę spoko, a Azrael to istny anioł. Pomogło też i w sumie spodobało mi się, że mamy tutaj podwójny punkt widzenia, więc możemy zobaczyć, co każde z nich czuję. Zawsze podobały mi się pomysły autorki, a tutaj to już w ogóle - poszukiwanie skarbów, Egipt. Daję 3, bo choć wątek miłosny nie wkurza mnie jak poprzednie, to jednak ani ziębi ani grzeje i jakoś w środkowej części zrobiło się trochę nudno w niektórych momentach. Ale jestem naprawdę ciekawa, co zdarzy się dalej.
November 11, 2022
Ich liebe liebe dieses Buch!!
January 15, 2023
Hörbuch 🎧 Ich hab es schon grundsätzlich gemocht, aber ich habe etwas anderes erwartet.. die Idee mochte ich sehr gerne und es hat sich auch gut hören lassen, man konnte der Geschichte gut folgen. Es gab interessante Charaktere und eine emotionale Nebengeschichte. Allerdings wusste ich nicht, dass es eine „moderne“ Fantasygeschichte ist, die in der normalen Welt spielt. Daher gab es eigentlich kein Wordbuilding, was ich sehr schade fand. Der Anfang und Mitte waren sehr gespickt mit mythologischer Geschichte und sehr vielen Götternamen, wo ich leicht durcheinander kam. Es gab zwar Engel, Götter und Dämonen aber von Magie habe ich nicht viel gespürt. Der Fokus lag eher auf den zwischenmenschlichen Beziehung hatte ich das Gefühl.
Aber kommen wir nun zur Sprecherin: leider hat sie mir nicht gefallen. Die hat eine schöne Stimme, aber betont alles mit einer Arroganz, die einfach nur anstrengend ist. Egal ob erotische oder spannende Szenen.. es wurde mit der selben Stimmlage gesprochen. Dadurch konnten kaum Emotionen überliefert werden und in manchen Szenen war ihre arrogante Betonung einfach total fehl am Platz. Vllt lag es daran, dass ich nicht so richtig in die Geschichte gefunden habe.
Der Cliffhanger am Ende macht mich wieder sehr neugierig und vllt würde ich deshalb dann doch zum 2. Band greifen.
Fazit:
Grundsätzlich eine tolle Geschichte, die für mich aber recht eintönig war. Ohne viel Magie, Fantasy und Abenteuer konnte es mich leider nicht so sehr fesseln. Vllt war das auch der Sprecherin geschuldet, die leider für mich eine völlig falsche Betonung nutzte. Aufgrund des Cliffhangers am Ende möchte ich jedoch schon wissen, wie es weitergeht und schauen, ob es sich noch in eine Richtung entwickelt, die mich packen kann.
Aber kommen wir nun zur Sprecherin: leider hat sie mir nicht gefallen. Die hat eine schöne Stimme, aber betont alles mit einer Arroganz, die einfach nur anstrengend ist. Egal ob erotische oder spannende Szenen.. es wurde mit der selben Stimmlage gesprochen. Dadurch konnten kaum Emotionen überliefert werden und in manchen Szenen war ihre arrogante Betonung einfach total fehl am Platz. Vllt lag es daran, dass ich nicht so richtig in die Geschichte gefunden habe.
Der Cliffhanger am Ende macht mich wieder sehr neugierig und vllt würde ich deshalb dann doch zum 2. Band greifen.
Fazit:
Grundsätzlich eine tolle Geschichte, die für mich aber recht eintönig war. Ohne viel Magie, Fantasy und Abenteuer konnte es mich leider nicht so sehr fesseln. Vllt war das auch der Sprecherin geschuldet, die leider für mich eine völlig falsche Betonung nutzte. Aufgrund des Cliffhangers am Ende möchte ich jedoch schon wissen, wie es weitergeht und schauen, ob es sich noch in eine Richtung entwickelt, die mich packen kann.
April 14, 2024
nie wiem dlaczego ta książka tak długo czekała na przeczytanie, ale cieszę się, że w końcu po nią sięgnęłam. BO TO BYŁO ABSOLUTNIE PRZEWSPANIAŁE
tu jest tyle różnych mitologii i odwołań do historii 💗 a ja to kocham i to mnie totalnie kupiło.
no i on jest aniołem, więc jakby no ofc że się zakochałam.
IDĘ CZYTAĆ KOLEJNY TOM BO TO ZAKOŃCZENIE 🤯
(niby czytałam już 2 inne książki marah i powinnam się na to przygotować, ale ewidentnie nie uczę się na błędach…)
KOCHAM KOCHAM KOCHAM
tu jest tyle różnych mitologii i odwołań do historii 💗 a ja to kocham i to mnie totalnie kupiło.
no i on jest aniołem, więc jakby no ofc że się zakochałam.
IDĘ CZYTAĆ KOLEJNY TOM BO TO ZAKOŃCZENIE 🤯
(niby czytałam już 2 inne książki marah i powinnam się na to przygotować, ale ewidentnie nie uczę się na błędach…)
KOCHAM KOCHAM KOCHAM
June 7, 2021
Dies ist mein erstes Buch von Marah Woolf, welches ich gelesen habe. Ich habe dieses Buch direkt am Erscheinungstag angefangen zu lesen.
Der Schreibstil ist gut. Der Einstieg in die Story ist sehr einfach. Das Buch ist aus der Perspektive von Taris (Nefertari) und Azreal geschrieben. Für mich war dieses Buch aber eine kleine Enttäuschung. Bei ungefähr 40-50% hatte ich gehofft, dass jetzt mal langsam Spannung in die Geschichte kommt. Leider war dies nicht der Fall. Es ging alles total schleppend voran und ich habe mich echt gefragt, was jetzt die eigentliche Story sein soll. Als ich dann bei 80% gewesen bin und meiner Meinung nach immer noch nicht so viel passiert ist, wurde meine Enttäuschung immer größer. Dann ging es am Ende alles sehr schnell und es gab keine Überraschungen. Also alles in einem eine Story mit Potential. Dies wurde aber nicht so ausgenutzt.
Bei 50% hätte ich dem Buch noch 4⭐️ gegeben. Allerdings wurde das Buch meiner Meinung nach nicht stärker, sodass ich leider nur 3,5⭐️ geben kann.
Der Schreibstil ist gut. Der Einstieg in die Story ist sehr einfach. Das Buch ist aus der Perspektive von Taris (Nefertari) und Azreal geschrieben. Für mich war dieses Buch aber eine kleine Enttäuschung. Bei ungefähr 40-50% hatte ich gehofft, dass jetzt mal langsam Spannung in die Geschichte kommt. Leider war dies nicht der Fall. Es ging alles total schleppend voran und ich habe mich echt gefragt, was jetzt die eigentliche Story sein soll. Als ich dann bei 80% gewesen bin und meiner Meinung nach immer noch nicht so viel passiert ist, wurde meine Enttäuschung immer größer. Dann ging es am Ende alles sehr schnell und es gab keine Überraschungen. Also alles in einem eine Story mit Potential. Dies wurde aber nicht so ausgenutzt.
Bei 50% hätte ich dem Buch noch 4⭐️ gegeben. Allerdings wurde das Buch meiner Meinung nach nicht stärker, sodass ich leider nur 3,5⭐️ geben kann.
August 17, 2022
Wieder ein Buch, bei dem ich den Hype nicht verstehe. Die beiden Protagonisten sind nervig und unsympathisch. Sie ist ne arrogante Zicke, die sich für die Geilste hält. Und er hat ne absolut gestörte Meinung von Frauen und ist extrem übergriffig. Und sie findet ihn natürlich trotzdem toll, weil es scheinbar sexy ist, wenn Männer sich wie die letzten Arschlöcher benehmen.
Anmerkung: Nein, das ist nicht sexy. Und ich finde es zunehmend problematisch, dass man solch übergriffige Charaktere überwiegend in Büchern findet, deren Zielgruppe junge Mädels sind. Schön, wie ihnen so vorgegaukelt wird, dass dieser Typ Mann "normal" ist ...
Die Idee hinter dem Buch finde ich toll. Ägyptische Mythologie, die Suche nach dem Zepter, ein Wettlauf gegen die Zeit ... das hätte eine so spannende Geschichte werden können. Aber dieses ewige Liebesgesäusel zwischen den beiden Protagonisten ist einfach ein absoluter Störfaktor. Es gibt wenig spannende Handlung und dafür viel unnötiges bla bla. Schade, aber ich hab nun eingesehen, dass Geschichten dieser Art einfach nichts für mich sind.
Anmerkung: Nein, das ist nicht sexy. Und ich finde es zunehmend problematisch, dass man solch übergriffige Charaktere überwiegend in Büchern findet, deren Zielgruppe junge Mädels sind. Schön, wie ihnen so vorgegaukelt wird, dass dieser Typ Mann "normal" ist ...
Die Idee hinter dem Buch finde ich toll. Ägyptische Mythologie, die Suche nach dem Zepter, ein Wettlauf gegen die Zeit ... das hätte eine so spannende Geschichte werden können. Aber dieses ewige Liebesgesäusel zwischen den beiden Protagonisten ist einfach ein absoluter Störfaktor. Es gibt wenig spannende Handlung und dafür viel unnötiges bla bla. Schade, aber ich hab nun eingesehen, dass Geschichten dieser Art einfach nichts für mich sind.
December 27, 2023
(reread)🫦❤️🔥
Displaying 1 - 30 of 392 reviews