What do you think?
Rate this book
The Language of Things: Understanding the World of Desirable Objects
A brilliant exposé of the interaction between art, design, and commerce.
What is it that persuades us to camp outside Apple stores to be the first to buy an iPhone? Why is it that a generation ago a typewriter might have lasted someone a lifetime, but now we write on computers that we upgrade every couple of years to shinier, faster, sleeker models? Why do the clicks of some car doors sound “expensive”? Deyan Sudjic charts our relationship—both innocent and knowing—with all things designed. From the opulent excesses of the catwalk to the playfulness of an Alessi jam jar, he shows how we can be manipulated and seduced by our possessions. With scintillating wit he addresses these questions and more, exploring the reasons why every designer yearns to put a personal stamp on a chair or an adjustable lamp, and where design ends and art begins. 71 black-and-white and 5 color illustrations.
What is it that persuades us to camp outside Apple stores to be the first to buy an iPhone? Why is it that a generation ago a typewriter might have lasted someone a lifetime, but now we write on computers that we upgrade every couple of years to shinier, faster, sleeker models? Why do the clicks of some car doors sound “expensive”? Deyan Sudjic charts our relationship—both innocent and knowing—with all things designed. From the opulent excesses of the catwalk to the playfulness of an Alessi jam jar, he shows how we can be manipulated and seduced by our possessions. With scintillating wit he addresses these questions and more, exploring the reasons why every designer yearns to put a personal stamp on a chair or an adjustable lamp, and where design ends and art begins. 71 black-and-white and 5 color illustrations.
208 pages, Hardcover
First published October 2, 2008
109 people are currently reading
1789 people want to read
About the author
Deyan Sudjic
110 books94 followersDeyan Sudjic is Director of the Design Museum. He was born in London, and studied architecture in Edinburgh. He has worked as a critic for The Observer and The Sunday Times, as the editor of Domus in Milan, as the director of the Venice Architecture Biennale, and as a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. He is the author of B is for Bauhaus, The Language of Things and The Edifice Complex.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 96 reviews
May 19, 2018
Barely 3stars. Preferred Deluxe: How Luxury Lost Its Luster by Dana Thomas to this book, which never really takes off. The essay consists of two kinds od paragraphs: those without transitions (which feel like an expanded PowerPoint presentation) and those between which some transitions are visible - which feel prewritten, but it may be my negative bias, since I hate stacked unconnected paras.
February 1, 2020
Pretentious nonsense with elements of interesting design history
December 1, 2014
my rating reflects only that I didn't find Sudjic had anything new to say.
November 11, 2009
The Language of Things is Dejan Sudjic's ruminations organized into five themes: Language, Design and its Archetypes, Luxury, Fashion, and Art. The book starts very strong, with Sudjic showing how certain design themes run through a variety of manufactured products, and how one has to consider the use of an object - the interaction between the person and the object - to fully understand what the object means to the user. Turning on and directing the light of the Angelpoise drafting lamp means "getting to work." That makes sense, and shows that we need to look beyond the object itself to understand its design. These observations and insights make the first two chapters highly informative and at times truly enlightening.
The book turns a corner as the author shifts his focus to luxury. Sudjic shows the paradoxes of luxury in the modern age. Example: what does luxury mean in an era in which mass production turns out goods of superior precision to that which can be built by hand? This and other paradoxes of luxury make for an interesting train of thought, and Sudjic shows how the quality of "mass produced" goods today is the result of thousands of people with the craftsman's ethic.
As the discussion turns to fashion and art, Sudjic maintains his pace - his discussion is informative, exploring, and insightful and at the same time concise, readable and jargon-free. However - and this is just my personal bias - these are areas where the "use" and "experience" dimensions are either absent entirely, or contrived - such as the concert-hall-like arenas that fashion designers have built for their shows. As in the entire book, these last sections are populated by important people in the history of design, and their brief histories are told with a special interest in the uncertain periods before the designers succeeded.
However, in the earlier chapters, success was in the designed object itself. Sudjic enables us to experience the "before" and "after" world, and see how the designer did more than make a beautiful object, but actually shaped the world we live in. Success in fashion and art is difficult to measure in terms of how people's lives were changed, so instead we see the prices they achieved in the market.
This is certainly my personal bias, but I'd hoped the book would travel broader and deeper into the world of design for the sake of human experience. But the user is missing from the second half of the book.
The book turns a corner as the author shifts his focus to luxury. Sudjic shows the paradoxes of luxury in the modern age. Example: what does luxury mean in an era in which mass production turns out goods of superior precision to that which can be built by hand? This and other paradoxes of luxury make for an interesting train of thought, and Sudjic shows how the quality of "mass produced" goods today is the result of thousands of people with the craftsman's ethic.
As the discussion turns to fashion and art, Sudjic maintains his pace - his discussion is informative, exploring, and insightful and at the same time concise, readable and jargon-free. However - and this is just my personal bias - these are areas where the "use" and "experience" dimensions are either absent entirely, or contrived - such as the concert-hall-like arenas that fashion designers have built for their shows. As in the entire book, these last sections are populated by important people in the history of design, and their brief histories are told with a special interest in the uncertain periods before the designers succeeded.
However, in the earlier chapters, success was in the designed object itself. Sudjic enables us to experience the "before" and "after" world, and see how the designer did more than make a beautiful object, but actually shaped the world we live in. Success in fashion and art is difficult to measure in terms of how people's lives were changed, so instead we see the prices they achieved in the market.
This is certainly my personal bias, but I'd hoped the book would travel broader and deeper into the world of design for the sake of human experience. But the user is missing from the second half of the book.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 30, 2016
I am somewhat confused that a review quote on the back of ‘The Language of Things’ refers to it being part of a ‘backlash against mindless consumerism’. It didn’t strike me that way at all. This is no systematic critique of consumerism, rather a succinct analysis of consumer goods manufacture on the basis of various topics. I hadn’t previously read much analysis of design, so found this very interesting. It strikes me as pretty introductory and light on theory, but the wide use of illustrative examples makes it pretty compelling. In particular, I enjoyed the history of the anglepoise lamp. As one sits by my bedside, I read under the glow of an anglepoise lamp every night and this book made me aware of it as an object in a way I’ve never been before. It’s still basically a useful light source, but now I know it to be a design milestone too.
I also appreciated the discussion of the difference between art and design. Sudjic contends that the more useless the object, the closer it is to art and the further from design. He also notes that art always seems to carry a much higher monetary value to design, with important canvases fetching ten times the price of important furniture. I found the manner in which he expressed this theory especially interesting as a person who has studied economics. Sudjic talks of design having ‘utility’ while art does not. In economics, utility is a quasi-mystical concept that can never be absolute, only relative. It expresses preference not, as Sudjic seems to be saying, practical usefulness. In economic terms, the utility of art pieces, thus the justification for their high prices, includes the prestige of owning them, their visual appeal, and their investment value. Whereas Sudjic seems to be saying that a chair has greater utility than a painting because you can sit on a chair but not a painting (I suppose you could, it wouldn’t be very comfortable). This is obviously a deeply semantic distinction, however it seems worth considering because both art pieces and designed objects are, as this book makes clear, products. That situates them squarely in the realm of economics. I wonder if the economic notion of utility will in time dilute the narrower definition used here? The term (productive) efficiency has certainly spread itself far beyond the microeconomic theories that birthed it.
In fact, most of the thoughts that this interesting little book provoked were about defining specific words, as befits something with ‘language’ in the title. In the chapter on fashion, which argues that it has spread into cinema, architecture, etc, I contemplated the difference between the words ‘fashion’ and ‘trend’. Sudjic seemed to be equating fashion with clothing, despite the common tendency to talk of fashions in many other sectors and categories of products. Initially I thought he was just saying that in recent decades the faster turnover of trends and fads in fashion has been replicated in architecture and wider product design. However there is considerably more nuance to it than that, as Sudjic also talks of the ways in which fashion (ie the clothing industry) has used cinema, architecture, and museums to build brand identity and advertise. The chapter on how luxury can be defined is also rather fascinating. Overall, ‘The Language of Things’ raises some good questions about art, design, and consumption. I would have liked it to be longer and more in-depth, however that's only a mild criticism. Plus, I liked the inclusion of pictures.
I also appreciated the discussion of the difference between art and design. Sudjic contends that the more useless the object, the closer it is to art and the further from design. He also notes that art always seems to carry a much higher monetary value to design, with important canvases fetching ten times the price of important furniture. I found the manner in which he expressed this theory especially interesting as a person who has studied economics. Sudjic talks of design having ‘utility’ while art does not. In economics, utility is a quasi-mystical concept that can never be absolute, only relative. It expresses preference not, as Sudjic seems to be saying, practical usefulness. In economic terms, the utility of art pieces, thus the justification for their high prices, includes the prestige of owning them, their visual appeal, and their investment value. Whereas Sudjic seems to be saying that a chair has greater utility than a painting because you can sit on a chair but not a painting (I suppose you could, it wouldn’t be very comfortable). This is obviously a deeply semantic distinction, however it seems worth considering because both art pieces and designed objects are, as this book makes clear, products. That situates them squarely in the realm of economics. I wonder if the economic notion of utility will in time dilute the narrower definition used here? The term (productive) efficiency has certainly spread itself far beyond the microeconomic theories that birthed it.
In fact, most of the thoughts that this interesting little book provoked were about defining specific words, as befits something with ‘language’ in the title. In the chapter on fashion, which argues that it has spread into cinema, architecture, etc, I contemplated the difference between the words ‘fashion’ and ‘trend’. Sudjic seemed to be equating fashion with clothing, despite the common tendency to talk of fashions in many other sectors and categories of products. Initially I thought he was just saying that in recent decades the faster turnover of trends and fads in fashion has been replicated in architecture and wider product design. However there is considerably more nuance to it than that, as Sudjic also talks of the ways in which fashion (ie the clothing industry) has used cinema, architecture, and museums to build brand identity and advertise. The chapter on how luxury can be defined is also rather fascinating. Overall, ‘The Language of Things’ raises some good questions about art, design, and consumption. I would have liked it to be longer and more in-depth, however that's only a mild criticism. Plus, I liked the inclusion of pictures.
January 9, 2019
The most memorable part about this book to me was the last chapter - which focused on how objects that have no utility are worth more than any object that does have utility. Interesting to see their is tension between either being a designer, or an artist; but you cant be both. Personally, I think design can be blended with art.
It's interesting to explore the design of some objects mentioned in the book, and learn some history, but overall I wasn't grasped by anything in the book.
It's interesting to explore the design of some objects mentioned in the book, and learn some history, but overall I wasn't grasped by anything in the book.
February 22, 2014
Rzeczy mówią. Co prawda nie opanowały jeszcze zdolności zgrabnego składania zdań i przekazywania emocji (choć niektórym z nich już niewiele do tego brakuje), jednak komunikują się z nami swoim wyglądem. Kształt, kolor, wzór, faktura – wszystkie te elementy ujawniają nam nie tylko informacje dotyczące ich samych, czy też ich producentów, lecz również, a może i przede wszystkim, szepcą nam do ucha prawdę o nas samych.
Mowę przedmiotów codziennego użytku postanowił zanalizować Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, a następnie podzielić się wynikiem swoich spostrzeżeń z resztą świata w wydanej w 2009 roku (w Polsce 4 lata później) książce "Język rzeczy". Na 245 stronach autor próbuje odpowiedzieć na pytania, które być może część z nas choć raz zadała sobie stojąc w kolejce do kasy – co sprawia, że przedmioty są zdolne nas uwieść i nami zawładnąć? Dlaczego sięgnęliśmy właśnie po ten produkt, a nie po jego tańszy odpowiednik? I wreszcie – czy tak naprawdę potrzebujemy tej rzeczy, którą właśnie mocno ściskamy w ręce? Żeby znaleźć odpowiedzi na powyższe pytania, Sudjic sięga po przykłady z różnych dziedzin sztuki, przyglądając się kolejno designowi, modzie oraz sztuce, odwołując się zarówno do historii, jak i czasów nam współczesnych.
[...]
Każdy z zaprezentowanych przez autora przypadków, stanowi doskonały punkt wyjścia do dalszej analizy. Samochody, dzieła sztuki współczesnej, czcionki, kalkulatory, łyżki – wszystko jest ważne, wszystko ma znaczenie. Teksty Sudjica to prawdziwy ‘food for thought’, po zakończonej lekturze nie sposób uwolnić się od nawyku analizy przedmiotów znajdujących się w naszym otoczeniu. Tak więc nie dość, że lektura książki jest dość przyjemnym przeżyciem, to jeszcze zostaje z czytelnikiem na dłużej. Można więc powinszować sukcesu nie tylko autorowi, ale również i wydawnictwu Karakter, które zdecydowało się wprowadzić tę pozycję na polski rynek.
Nie sposób w tym miejscu nie wspomnieć o wyglądzie polskiego wydania książki, który jak stwierdził sam autor, zalicza się do bardzo udanych. I tu nie chodzi wcale o przyjazny format, dobrą jakość papieru, czy liczne ilustracje. Przemek Dębowski sprawił, że książka, w sensie typowo przedmiotowym, również do nas przemawia, a konkretnie tłumaczy pewne niuanse, które sprawiły, że wygląda tak, a nie inaczej. Już sama lektura licznych przypisów rozsianych w różnych zakamarkach okładki sprawia niewątpliwą przyjemność. Pomysł innowacyjny i zdecydowanie udany.
pełna recenzja: http://literatkakawy.booklikes.com/po...
Mowę przedmiotów codziennego użytku postanowił zanalizować Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, a następnie podzielić się wynikiem swoich spostrzeżeń z resztą świata w wydanej w 2009 roku (w Polsce 4 lata później) książce "Język rzeczy". Na 245 stronach autor próbuje odpowiedzieć na pytania, które być może część z nas choć raz zadała sobie stojąc w kolejce do kasy – co sprawia, że przedmioty są zdolne nas uwieść i nami zawładnąć? Dlaczego sięgnęliśmy właśnie po ten produkt, a nie po jego tańszy odpowiednik? I wreszcie – czy tak naprawdę potrzebujemy tej rzeczy, którą właśnie mocno ściskamy w ręce? Żeby znaleźć odpowiedzi na powyższe pytania, Sudjic sięga po przykłady z różnych dziedzin sztuki, przyglądając się kolejno designowi, modzie oraz sztuce, odwołując się zarówno do historii, jak i czasów nam współczesnych.
[...]
Każdy z zaprezentowanych przez autora przypadków, stanowi doskonały punkt wyjścia do dalszej analizy. Samochody, dzieła sztuki współczesnej, czcionki, kalkulatory, łyżki – wszystko jest ważne, wszystko ma znaczenie. Teksty Sudjica to prawdziwy ‘food for thought’, po zakończonej lekturze nie sposób uwolnić się od nawyku analizy przedmiotów znajdujących się w naszym otoczeniu. Tak więc nie dość, że lektura książki jest dość przyjemnym przeżyciem, to jeszcze zostaje z czytelnikiem na dłużej. Można więc powinszować sukcesu nie tylko autorowi, ale również i wydawnictwu Karakter, które zdecydowało się wprowadzić tę pozycję na polski rynek.
Nie sposób w tym miejscu nie wspomnieć o wyglądzie polskiego wydania książki, który jak stwierdził sam autor, zalicza się do bardzo udanych. I tu nie chodzi wcale o przyjazny format, dobrą jakość papieru, czy liczne ilustracje. Przemek Dębowski sprawił, że książka, w sensie typowo przedmiotowym, również do nas przemawia, a konkretnie tłumaczy pewne niuanse, które sprawiły, że wygląda tak, a nie inaczej. Już sama lektura licznych przypisów rozsianych w różnych zakamarkach okładki sprawia niewątpliwą przyjemność. Pomysł innowacyjny i zdecydowanie udany.
pełna recenzja: http://literatkakawy.booklikes.com/po...
January 25, 2024
Some of what he says is pris pour acquis* , at least in terms of how I view art/design/consumer culture; kinda goes around in circles with his points.
*could be because this was published in 2008, and I am reading this in 2024, some points made are ubiquitous now
“Fashion is the most developed form of built-in obsolescence, the driving force behind cultural change.” lol
*could be because this was published in 2008, and I am reading this in 2024, some points made are ubiquitous now
“Fashion is the most developed form of built-in obsolescence, the driving force behind cultural change.” lol
September 8, 2025
4.5/5
Bardzo ciekawa książka i bardzo ładnie wydana (Karakter), choć wolałabym, żeby zdjęcia których jest dość dużo, były w kolorze. Podczas czytania czasami przybijała mnie świadomość, jak świat jest skomplikowany i pełen informacji, że nawet dizajn przedmiotu może nam bardzo wiele powiedzieć. Głowa może od tego rozboleć. Przemyślenia z rozdziału o modzie były raczej dość oczywiste, ale z reszty książki dowiedziałam się dużo nowych rzeczy. Trochę mnie też bawi jak dużo uwagi autor poświęcił krzesłom i jak bardzo to było interesujące. Książka była zakupem raczej impulsywnym, ale świetnie trafiłam. Na pewno przeczytam coś jeszcze od tego autora. Przed czytaniem polecam przygotować dużo znaczników.
Bardzo ciekawa książka i bardzo ładnie wydana (Karakter), choć wolałabym, żeby zdjęcia których jest dość dużo, były w kolorze. Podczas czytania czasami przybijała mnie świadomość, jak świat jest skomplikowany i pełen informacji, że nawet dizajn przedmiotu może nam bardzo wiele powiedzieć. Głowa może od tego rozboleć. Przemyślenia z rozdziału o modzie były raczej dość oczywiste, ale z reszty książki dowiedziałam się dużo nowych rzeczy. Trochę mnie też bawi jak dużo uwagi autor poświęcił krzesłom i jak bardzo to było interesujące. Książka była zakupem raczej impulsywnym, ale świetnie trafiłam. Na pewno przeczytam coś jeszcze od tego autora. Przed czytaniem polecam przygotować dużo znaczników.
April 12, 2023
Oficjalnie: najlepsza książka w 2023 roku!
Teoria designu w sztuce, modzie i architekturze ujęta doskonałym językiem, który wciąga i nie komplikuje niczego.
Ideał!
Teoria designu w sztuce, modzie i architekturze ujęta doskonałym językiem, który wciąga i nie komplikuje niczego.
Ideał!
April 10, 2017
Interesting read but at times not really relevant to me and my practice.
January 13, 2018
Książka "Język rzeczy" ma to, czego nie miał "B jak Bauhaus", czyli ilustracje. Niestety, pod kątem treści, uważam tą drugą za lepszą (choć i tu znajdziemy ciekawe smaczki, np. co ma wspólnego pistolet Walther PPK z samochodami Volkswagena). Wydaje mi się, że tytuł ten trochę zbyt długo dywagował o rzeczach oczywistych, ale moje odczucia mogą być spowodowane tym, na co uwagę zwracają inni dając tej pozycji niskie oceny - zajmując się projektowaniem część rzeczy zdaje się być w książce zbędnie przeciągniętych. Na pewno z dużą dozą zainteresowania przeczytałem ostatni rozdział, w którym omawiane było m.in. krzesło Rietvelda "The Red and Blue Chair". Znajduje się ono w kolekcji Museum of Modern Art w Nowym Jorku, gdzie akurat miałem okazję być w tym czasie. Niestety, okazało się, że muzeum jest w trakcie przebudowy i cała kolekcja mebli jest zamknięta. Może następnym razem...
"Panel dotykowy pokrył się warstewką tłuszczu i wkrótce zaczął przypominać miniaturową sadzawkę dla kaczek. Elektrostatyczna obudowa powodowała, że na ekranie osiadały włosy i łupież. Projektanci, którzy w tak wielu sprawach wykazali się pomysłowością i zręcznością, ewidentnie nie chcieli uznać niedoskonałości ludzkiego ciała w kontakcie z cyfrowym światem. Prawdziwi wyznawcy mają jednak możliwość ochrony swoich MacBooków. Na rynku dostępne są pokrowce, w które niczym w kondom można owinąć cały komputer, by chronić go przed wszelkim kontaktem z ludzkim ciałem."
"Panel dotykowy pokrył się warstewką tłuszczu i wkrótce zaczął przypominać miniaturową sadzawkę dla kaczek. Elektrostatyczna obudowa powodowała, że na ekranie osiadały włosy i łupież. Projektanci, którzy w tak wielu sprawach wykazali się pomysłowością i zręcznością, ewidentnie nie chcieli uznać niedoskonałości ludzkiego ciała w kontakcie z cyfrowym światem. Prawdziwi wyznawcy mają jednak możliwość ochrony swoich MacBooków. Na rynku dostępne są pokrowce, w które niczym w kondom można owinąć cały komputer, by chronić go przed wszelkim kontaktem z ludzkim ciałem."
November 1, 2014
I felt disappointed, since my friends’ recommendations were very strong and made the book seem like the ultimate answer to all the questions I could have about design :-). Well, that’s quite obviously expectations far too favourable to live up to, so perhaps I should cyt it some slack. Anyhow, I loved the beginning, it’s strong and convincing, and relates to objects I know and use so I can compare my view’s to authors. But as the book progresses – I think somewhere in the middle of the ‘Luxury’ chapter – I got tired of hearing very similar observations and examples I was not familiar with (this culminates in the last chapter). (Of course, this is very subjective, I am not an experr in the field.) But overall, it was a very interesting and rather quick read and I felt reassurred I share observations with such great expert in the field.
December 5, 2020
Why did he include a chapter about fashion while he's obviously prejudiced towards it is beyond me. He seems to think that designing a desk lamp is at least five times bigger of an accomplishment than, let's say, designing a dress. Also, half of the chapter about fashion is basically him talking about stage design for fashion shows, which is, I dare say, NOT fashion. He ACCEPTS Miuccia Prada, because she happens to collect contemporary art. The rest of the book is ok, I guess, but the fashion part kind of p*ssed me off. In short, pretentious and biased.
August 1, 2012
Starts well but peters out towards the end, much like my interest during the chapters on Fashion and Art, and finishes with a whimper in a single concluding paragraph. But worth it for the first two or three chapters, which offer some insight into the process of design and a number of interesting examples.
August 12, 2011
If you are interested to learn how design became the marketing thing for the rich (and the aspiring), but can't stand post-modernist cultural theory mumbo-jumbo, this is the book for you! Elegantly written, well argued and very interesting.
November 10, 2023
Powiedziałabym, że to zbiór esejów na temat dizajnu, jego historii i przemian, jakie w tej dziedzinie zachodziły. Książka sprawia wrażenie bycia zbiorem przemyśleń i wiedzy autora z tej dziedziny.
Z drugiej strony to dla mnie też trochę książka o szalenie konsumpcjonistycznym świecie, w jakim obecnie żyjemy. Nie jest jednak zbytnio krytyczna w tym względzie. Pozostaje raczej dość neutralna.
W dużej mierze mowa tam była o przedmiotach codziennego użytku, jak chociażby meble i sprzęt domowy, elektronika, pieniądze, samochody, rowery, wieczne pióra, czy ubrania, ale także sztuka.
Wszystkie przedmioty, z którymi mamy codziennie styczność zostały przez kogoś wymyślone i zaprojektowane. Jaki był lub mógł być tok rozumowania projektanta? Ktoś przecież dokładnie przemyślał ich wygląd z najdrobniejszymi detalami, także sposób, w jaki będziemy z nich korzystać i jak mają one działać. Podczas procesu projektowania bez wątpienia określony był również odbiorca projektu.
Jaka jest w zasadzie różnica pomiędzy sztuką a dizajnem? Dziś, gdy tak wiele projektów sprzętów domowych i naprawdę funkcjonalnych przedmiotów jest zaprojektowanych na najwyższym artystycznym poziomie, ta granica zdaje się już zacierać. Ale czy na pewno?
Co z kolei sprawia, że dana rzecz zyskuje miano luksusowej i ekskluzywnej? Czy tylko cena? Jak się właściwie projektuje przedmioty luksusowe? I jak łatwo można oczarować (żeby nie powiedzieć oszukać) klienta kilkoma prostymi sztuczkami?
Autor podzielił książkę na 5 rozdziałów. Kolejno: język, dizajn i jego archetypy, luksus, moda i sztuka.
Choć według mnie omawiana w rozdziale treść nierzadko odbiega od tematu, to wciąż była dla mnie wartościowa i naprawdę ciekawa.
Na moją listę książek do przeczytania wskoczyła „Teoria klasy próżniaczej” Thorsteina Veblena.
Z drugiej strony to dla mnie też trochę książka o szalenie konsumpcjonistycznym świecie, w jakim obecnie żyjemy. Nie jest jednak zbytnio krytyczna w tym względzie. Pozostaje raczej dość neutralna.
W dużej mierze mowa tam była o przedmiotach codziennego użytku, jak chociażby meble i sprzęt domowy, elektronika, pieniądze, samochody, rowery, wieczne pióra, czy ubrania, ale także sztuka.
Wszystkie przedmioty, z którymi mamy codziennie styczność zostały przez kogoś wymyślone i zaprojektowane. Jaki był lub mógł być tok rozumowania projektanta? Ktoś przecież dokładnie przemyślał ich wygląd z najdrobniejszymi detalami, także sposób, w jaki będziemy z nich korzystać i jak mają one działać. Podczas procesu projektowania bez wątpienia określony był również odbiorca projektu.
Jaka jest w zasadzie różnica pomiędzy sztuką a dizajnem? Dziś, gdy tak wiele projektów sprzętów domowych i naprawdę funkcjonalnych przedmiotów jest zaprojektowanych na najwyższym artystycznym poziomie, ta granica zdaje się już zacierać. Ale czy na pewno?
Co z kolei sprawia, że dana rzecz zyskuje miano luksusowej i ekskluzywnej? Czy tylko cena? Jak się właściwie projektuje przedmioty luksusowe? I jak łatwo można oczarować (żeby nie powiedzieć oszukać) klienta kilkoma prostymi sztuczkami?
Autor podzielił książkę na 5 rozdziałów. Kolejno: język, dizajn i jego archetypy, luksus, moda i sztuka.
Choć według mnie omawiana w rozdziale treść nierzadko odbiega od tematu, to wciąż była dla mnie wartościowa i naprawdę ciekawa.
Na moją listę książek do przeczytania wskoczyła „Teoria klasy próżniaczej” Thorsteina Veblena.
August 17, 2025
This quick and interesting short non-fiction book is about how we are seduced by the objects around us. Its subtitle introduces Design, Luxury, Fashion and Art which are each uncovered in sections with images and thought-provoking discussion.
First published in 2008, it does read a little outdated from what is continually developing now in terms of our connection with "things". In his introduction, Deyan Sudjic, former architecture critic for the Observer and a visiting professor at the Royal College of Art, speaks of "A World Drowning in Objects" and draws readers' attention to the thought that "our relationship with our possessions is never straightforward ... a complex blend of the knowing and the innocent."
The chapter on Fashion is most interesting from an historical viewpoint too, since it presents the journeys of fashion shows and all the objects that surround how those are run, as well as references to political movements that have influenced fashion, in particular in Italy like Armani. Not to mention the theatre fashion from Giorgio Armani, Hubert de Givenchy, Hardy Amies, Yves Saint Laurent and Ralph Lauren who saw how cinema had much promotional appeal.
I loved the chapters on Art which also referenced architecture, engineering, ideas and objects, drawing the discussion towards Design and Art which "serve sometimes to reinforce each other." Some fascinating explorations of what has happened in the industries that encompass art and design.
Ultimately, some of the final words are still true, in that: "we live in a time when our relationship with our possessions is undergoing a radical transformation" and that these days we are being "...offered an entirely different category of object."
First published in 2008, it does read a little outdated from what is continually developing now in terms of our connection with "things". In his introduction, Deyan Sudjic, former architecture critic for the Observer and a visiting professor at the Royal College of Art, speaks of "A World Drowning in Objects" and draws readers' attention to the thought that "our relationship with our possessions is never straightforward ... a complex blend of the knowing and the innocent."
The chapter on Fashion is most interesting from an historical viewpoint too, since it presents the journeys of fashion shows and all the objects that surround how those are run, as well as references to political movements that have influenced fashion, in particular in Italy like Armani. Not to mention the theatre fashion from Giorgio Armani, Hubert de Givenchy, Hardy Amies, Yves Saint Laurent and Ralph Lauren who saw how cinema had much promotional appeal.
I loved the chapters on Art which also referenced architecture, engineering, ideas and objects, drawing the discussion towards Design and Art which "serve sometimes to reinforce each other." Some fascinating explorations of what has happened in the industries that encompass art and design.
Ultimately, some of the final words are still true, in that: "we live in a time when our relationship with our possessions is undergoing a radical transformation" and that these days we are being "...offered an entirely different category of object."
Read
April 11, 2022Już wiem ze po następną książkę Sudjica nie sięgnę – o ile sposób prowadzenia narracji w Języku Miast był chaotyczny, ale znośny to w tej książce jest zupełnie nieuporządkowany (np. w rozdziale o sztuce poświecą kilka stron na historie designu krzeseł) Miałem ochotę odstawić ja zupełnie w momencie w którym stwierdził ze „kontekst nie jest potrzebny do zrozumienia sztuki” albo „Warhol stal się najbardziej wpływowym artysta na świecie”. Pierwsza polowa w ciekawy sposób wprowadza do myślenia na temat designu i przedmiot które nas na co dzień otaczają, ale z czasem historia co raz mniej się klei.
„Dla dizajnu z kolei kontekst ma zasadnicze znaczenie. Weźmy taką maszynę do pisania Aby w pełni zrozumieć ją jako obiekt, musimy wiedzieć, jak długo była w produkcji i ile kosztowało jej wykonanie. By pojąć jej znaczenie, musimy zobaczyć rysunki patentowe, reklamę, która jej towarzyszyła, narzędzia, jakich użyto do jej produkcji, i opakowanie, w jakim ją sprzedawano. Znajomość techniki drippingu stosowanej przez Jacksona Pollocka jest z pewnością ważna. Nie jest jednak niezbędna, by jego sztuka nas poruszyła.”
„Dla dizajnu z kolei kontekst ma zasadnicze znaczenie. Weźmy taką maszynę do pisania Aby w pełni zrozumieć ją jako obiekt, musimy wiedzieć, jak długo była w produkcji i ile kosztowało jej wykonanie. By pojąć jej znaczenie, musimy zobaczyć rysunki patentowe, reklamę, która jej towarzyszyła, narzędzia, jakich użyto do jej produkcji, i opakowanie, w jakim ją sprzedawano. Znajomość techniki drippingu stosowanej przez Jacksona Pollocka jest z pewnością ważna. Nie jest jednak niezbędna, by jego sztuka nas poruszyła.”
January 19, 2018
Sudjic has been director of the Design Museum in London since 2006. Here he takes his experience, knowledge and naked enthusiasm for design to make a slick little package that sets out to prove the disproportionate selling power of slick little packages! This is a masterclass in what design means and the influence that objects - from chairs to helicopters, from the anglepoise to the iPod - have in moulding us, on a personal and a global scale. The West's virtually bulimic consumption of material goods is assessed with great insight, but it's the poke at our personal relationship with possessions that is most enlightening. The question hangs over all: to possess or be possessed?
October 13, 2024
Niby nie miałem większych zgrzytów z tym tytułem, ale pewnej rzeczy nie do końca rozumiem - dla kogo jest ta książka?
Czytelnik wchodzący dopiero w świat designu nie do końca się tu odnajdzie, autor bowiem skacze od tematu do tematu w tempie tak błyskawicznym, że czasami trudno się połapać o czym w danym momencie rozmawiamy. A osoby które mają już jakieś pojęcie o tych tematach nie znajdą tu niestety nic odkrywczego. Zresztą całość momentami była nieco nużąca, ale rozdział o sztuce nawet mi się podobał.
Podsumowując - pozycja w porządku, ale nie wiele wniosła do mojego życia. Czy przeczytałbym to jeszcze raz? Szczerze wątpie.
Czytelnik wchodzący dopiero w świat designu nie do końca się tu odnajdzie, autor bowiem skacze od tematu do tematu w tempie tak błyskawicznym, że czasami trudno się połapać o czym w danym momencie rozmawiamy. A osoby które mają już jakieś pojęcie o tych tematach nie znajdą tu niestety nic odkrywczego. Zresztą całość momentami była nieco nużąca, ale rozdział o sztuce nawet mi się podobał.
Podsumowując - pozycja w porządku, ale nie wiele wniosła do mojego życia. Czy przeczytałbym to jeszcze raz? Szczerze wątpie.
March 28, 2022
Started off with some interesting observations touching on how not only function influences design but also the motivations of the maker and the social context. Interesting potential. Understanding why a thing was wanted is important However, the author never really finished those ideas nor went further.
The latter 2/3 of the text is a good catalogue of modern designers and their significant work. The book would be useful companion to a class discussion on design, but really did not offer much, if any, new perspective.
The latter 2/3 of the text is a good catalogue of modern designers and their significant work. The book would be useful companion to a class discussion on design, but really did not offer much, if any, new perspective.
September 7, 2019
«Дизайн стал представлять собой порой циничный процесс превращения в прошлом серьезных и явно полезных вещей, например, часов, фотоаппаратов и даже автомобилей, в игрушки для взрослых; он поощряет наши фантазии относительно самих себя и безжалостно использует нашу готовность платить за то, чтобы вещи приносили нам удовольствие и льстили нашему самолюбию.»
September 23, 2019
Sudjic tiene una muy buena prosa, dirigida a los no-especialistas como yo pero que valoramos el lugar del diseño en la cultura. El último capítulo, que lo relaciona con el arte, me pareció el más flojo: eso de que el arte es lo "no-útil" ya quedó medio anticuado. Su lectura de los objetos y su lugar en nuestras vidas es magistral.
Read
April 18, 2020I've been always interested in design but I never had the possibility to study it.
During this lockdown, I thought that it was the right time to read something new and fulfilling: this book was the right commitment. I discovered a lot of things like that I could be a designer too, as an engineer.
I would keep it in my bookcase and leaf through when I'll feel inspired.
During this lockdown, I thought that it was the right time to read something new and fulfilling: this book was the right commitment. I discovered a lot of things like that I could be a designer too, as an engineer.
I would keep it in my bookcase and leaf through when I'll feel inspired.
July 18, 2023
While I understand the significance of the points being made, the writing style was not it. It could just be a personal preference but I felt like he was just adding things for the sake of word count.
In essence: good points, terrible execution. (also more of a 2.5 but goodreads doesn't do halves)
In essence: good points, terrible execution. (also more of a 2.5 but goodreads doesn't do halves)
May 27, 2024
Ta książka był straszliwie nudna... Zainteresował mnie tylko jeden rozdział — "Moda", ale i on, tak jak pozostałe, cierpiał na nadmiar zbędnych informacji oraz ciekawostek, których nie dało się do niczego odnieść, chyba że czytelnik akurat miałby obsesję na punkcie historii produkcji przemysłowej. Poza tym nie podzielam zamiłowania autora do krzeseł.
November 21, 2017
Spodziewałam się czegoś bardziej odkrywczego. Autor jakby nie mógł się zdecydować czy przedstawia historię wzornictwa czy mechanizmy nim rządzące. Najciekawsze tezy zdają się być wyciągnięte z Teorii klasy prożniaczej Veblena. Słowem, szału nie ma.
September 7, 2019
I was doubting between giving it 3 or 4 stars, but in the end I don't think it deserves 4 stars from me. It's not a bad book about design, and I have learned a few things from it, but on the overall I think it lacks substance.
March 5, 2020
In "The Language of Things", Deyan Sudjic, introduces us to design in an eloquent manner and he reveals how it shapes our perception of items. He describes how certain objects reflect a consumer's status and where the line between art and design is. In his book, the author shares his brilliant insights into these aspects. "The Language of Things" is a reading for any design enthusiasts.
Displaying 1 - 30 of 96 reviews