My Soul Twin

by Nino Haratischwili, Charlotte Collins (Translator)

A modern-day Wuthering Heights from the author of international bestseller The Eighth Life.


There is no such thing as a perfect family …


Seven years have passed since Stella last saw Ivo, but when he returns, the reunion of their unconventional family will change the course of her ordinary life. As children, Stella and Ivo grew close as their parents embarked on an affair that would shatter both families. Later, as teenagers, their own relationship would be the cause of further scandal. Now, as adults, they set out on an odyssey to uncover the truth about another family’s past, and to understand their own.


My Soul Twin is an intense love story about forbidden desire, the ties that bind us, and whether we can ever truly forget what we leave behind.

Genres: Fiction, Historical Fiction, German Literature, Contemporary, Romance, Family, Georgian

318 pages, Kindle Edition

First published January 1, 2011

About the author

Nino Haratischwili (Georgian: ნინო ხარატიშვილი) is a Georgian-born German novelist, playwright, and theater director.

Haratischwili was born and raised in Tbilisi, Georgia, where she attended a German-language school. To escape the political and social chaos that followed the collapse of the Soviet Union, she moved to Germany for two years in the early 1990s with her mother, where she attended the seventh and the eighth grade of school. Her family returned to Georgia afterwards. Haratischwili later moved to Germany again in order to attend drama school in Hamburg. She became a German citizen in 2012.

Haratischwili currently lives in Hamburg.

Reviews

[Last Melancholic · Rating 5 out of 5]

ამ წიგნს მღელვარე ზღვის ფერი და სუნი აქვს, ყველა ემოციას ერთად რომ დაგატეხს თავს და შიგნეულობასაც ამოგიტრალებს. კითხვს პროცესმა თითქოს არსებობას მომწყვიტა და ამავდროულად ბოლომდე გადამისროლა საკუთარ თავში. არ ვიცი, ალბათ წარმოუდგენელ დაძაბვას, შფოთვას და ნებისყოფას მოითხოვს რომ ასე გულდასმით ჩუღრმავდე საკუთარ წარსულს, ყველა მოგონება გამოიტანო ზღვისპირა სახლის მივიწყებული სხვენიდან, მტვერი გადაწმინდო და ახლი სიცოცხლე გადაუნერგო. კითხვის ნიშნის ქვეშ დააყენო საკუთარი სახელდახელოდ ნაკოწიწები ცხოვრება, წინასწარვე დამარცხებისათვის განწირულ ბრძლაშ ჩაება და ბოლოს ნანგრევებში აღმოჩნდე, იმ ნანგრევებშ რომელიც ახალ ადამიანად გაქცევს.
იმიუხედავად დიდი დოზით ემოციისა და ტრაგიზმისა, წიგნის არც ერთი ბწკარი არ მომჩვენებია პათეტიკურად, პირიქით, ყველაფერი საოცრად გულწრფელად და ამაღელვებლად არის გადმოცემული. თითქოს მართლა ზიხარ იქ ,ნინდროფის რომელიღაც სანაპიროზე, ზღვის ხმას უსმენ, რომელიც ხან მოგონებებს თავბრუდამხვევი სიმშვიდით გავსებს, ხანაც გააფთრებული თავს გესხმის და დახრჩობით გემუქრება.
ალბათ არ არსებობს ადამინი, რომელსაც ცხოვრებაში ერთხელ მაინც არ განუცდია, ასეთი სტიქიური და საბედისწერო სიყვარული. განსხვავება ისაა, რომ ზოგი მაგრად აჯახუნებს ამ კარს და გარბის, ზოგიც სტელასავით მიყვება ყველგან სადაც გადაისვირის.
საინტერესო იყო "ტურისტის" თვალით დანახული საქართველოს უახლესი ისტორია და მისი კავშირი მთავარი პერსონაჟს პირად ტრაგედიასთან. ამასთანავე სიუჟეტი იყო ძალიან რეალური და დამაჯერებელი, მიუხედავად დიდი დოზით სუბიექტური აღწერების და შორებული flash back-ებისა.

აგრეთვე აუცილებლად უნდა აღინიშნოს, რომ მშვენიერი თარგმანია. მართალია,გერმანული არ ვიცი, მაგრამ წიგნში არ იგრძნობა არანაირი ხელოვნურობა,გოგონია რომ მართლაც წინ გიზის სტელა და ისე გიყვება ამბავს.

მოკლედ ვისაც მსგავსი ტიპის წიგნები გიზიდავთ, გირჩევთ რომ წაიკითხოთ <3

[Sheree | Keeping Up With The Penguins · Rating 4 out of 5]

300 gripping pages of self-destructive middle-class navel gazing. Haratischvili captured the histrionics of the Brontë classic perfectly. The pathos, the inner turmoil, the burning-your-happy-life-down-to-fuck-your-adopted-brother, oy!

My full review of My Soul Twin is up now on Keeping Up With The Penguins.

[Jennifer · Rating 1 out of 5]

Looks like I'm in the minority with this one, but I could not finish this book fast enough. Not because the story was so enthralling - oh no. I couldn't wait to be done with this confusing, droning novel and move on to something else.
If it weren't for my reader-OCD I would have dnf'd this. I had no idea what to make of Ivo and Stella's relationship; not in a "this is so complex and fascinating, passion is a mystery" type of way. In a literal "do they even like each other?" way. One second Stella is professing her undying love for Ivo and two sentences later is yelling at him to never touch her again. The exploration of this back-and-forth is shoddy and left me uninvested in their love story. I didn't care whether or not they loved each other; it was going to change in the next paragraph anyway.
For a book titled "My Soul Twin" and branded as a passionate love story, there was hardly any investment in the positive side of Ivo and Stella's relationship. All we saw was the abuse (both physical and emotional), and the good was treated as an afterthought. We are left to just accept that she loves him, that's that, don't ask more questions.

This book really lost me when they went to Georgia. The journalistic investigation was supposed to serve as a parallel between Ivo and Stella and the people Ivo was investigating, but it made absolutely no sense (as evidenced by 3-page long monologues trying to pull all the disparate pieces together that, in the end, don't fit.) I was so baffled by this plot line until I realized the author is Georgian-born; this feels like an attempt to pull in the author's heritage and talk about the Russian-Georgian war despite it not serving the story whatsoever. It felt clunky, forced, and ultimately confusing.

Unfortunately, after about the 225 page mark I had to skim the rest. And honestly, I didn't miss a thing.

[Denisa Ballová · Rating 5 out of 5]

Aké je to milovať niekoho tajne?
Aké je to milovať niekoho a nemôcť s ním byť?
Aké je to milovať a trpieť pri tom - fyzicky, vnútorne, celou bytosťou?

Gruzínska autorka Nino Haratischwili sa na to snaží odpovedať vo svojom románe. Dve jeho hlavné postavy tieto otázky žijú každý deň.

"Myslela som na svoju lásku k Ivovi, ktorá bolela a pálila, bola zúfalá, štvavá, spotená a krvácajúca pri honbe za blízkosťou a čoraz viac sa menila na bolesť. Prvotný stav lásky. (...) Spojilo nás to navždy ako predstava lásky, ktorá nebola nič iné, len pocit viny, podvod, bolesť a samota (...). A my sme ju prijali, prijali sme ju ako lásku, privlastnili si ju. Boli sme malí, nemohli sme vedieť, že toto nemôže byť láska - pretože bola skrivená bolesťou, šialená a zničujúca v boji o blízkosť."

Haratischwili nepíše chronologicky, pomaly odkrýva vrstvy vzťahu Stelly a Iva. Ich mimoriadne spojenia sú plné vášne a hlavne lásky. Obrovskej lásky, na ktorú som v knihách už dávno nenarazila. Nie je to presladené, nie je to ani v každom smere dokonalé (pomohlo by napr. vyškrtať pár dialógov), ale kniha ma zasiahla ako máloktorá. Niektoré pasáže som čítala opakovane a vracala sa k nim, akoby som tie časti príbehu potrebovala prežiť znova.

"Ako sa môže nazývať láskou, keď ubližuje druhým, nepripúšťa ich k sebe a necháva ich zabudnúť namiesto toho, aby si spomenuli?"

[Caitlan &#x1f33a; · Rating 4 out of 5]

Review in 10-ish words: Wuthering Heights but make it modern- I could not put this down.

Snappy Synopsis: This was sold to me as a modern Wuthering Heights and that's honestly a very accurate description. We have the dysfunctional family, childhood lovers who were estranged and reunited. If you love the unhinged woman that is Catherine Earnshaw (Stella) and the problematic Heathcliff (Ivo)- you are in for a treat.

My Thoughts:
This is the first book I have read by this author and it was a such a treat! The writing is borderline lyrical in some places and it is very easy to get swept away. The setting was pictureseque and I really enjoyed getting inside Stella's head. Flashbacks were done well and definitely satisfied the Wuthering Heights craving I had.

Now, I feel like the big argument people could have against this book is that the main characters were unlikeable.
Did I LIKE Stella or Ivo? Did I think they were 'good people'? Did I agree with their actions?

Look, probably not.

BUT- did I understand why they did what they did? Was I completely wrapped up in their little world?

Abso-bloody-lutely.

I think the big strength of this story is its ability to make you really think about right and wrong, and to consider what it means to be happy or to put your happiness above other peoples happiness.


Thank you to Scribe publishing for sending me a copy of this book in exchange for my honest review.

[Tamta Tavberidze · Rating 3 out of 5]

ყველაზე მეტად თეო მეცოდება.

წიგნს რაც შეეხება, ცოტა მეხელოვნურა სიუჟეტის საქართველოსთან დაკავშირება. ეს უფრო ავტორის სურვილი იყო, ქართველების ტკივილი, საკუთარი ტკივილი ჩაექსოვა თხრობაში და ეცადა პერსონაჟებთან დაეკავშირებინა, მათთვისაც ნაცნობად ექცია ის, რაც რეალურად, მხოლოდ ქართველებს გვტკივა ასე ძლიერად.

ასევე, გამიჭირდა და ვერ განვიცადე ემპათიის გრძნობა ივოს და სტელას მიმართ, არ მეცოდებოდნენ ისინი აწმყოში, მათ წარსულში ვუთანაგრძნობდი, რადგან მშობლების გამო დაენგრათ ცხოვრება. უკვე გაზრდილები კი ერთმანეთს უნგრევდნენ აწმყოსაც და მომავალსაც.

ჩემი აზრით, სტელაც, ივოც და მთელი ოჯახიც არაფრით ჰგავს გერმანელ ხალხს, ყველას ქართული ხასიათი აქვს, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ავტორმა ევროპულ სხეულში მოაქცია ქართული სული – არ ვიცი ეს დადებითია თუ უარყოფითი, რადგან არ ვიცი, განზრახ ქნა ეს თუ არა.

თეო იმიტომ მეცოდება და ყველაზე მეტად, იმიტომ ვიზიარებ მის მდგომარეობას, რომ იგი მორიგი მსხვერპლია, რომელსაც (ივოსგან და სტელასგან განსხვავებით) ბრალი არაფერში მიუძღვის. ყველაზე მეტად ივოს შეგროვებული და გაშავებული სტაფილოები მიჩუყებდა გულს. 🥺

ვფიქრობ, კარგი წიგნია, საინტერესო და მძიმე, რაღაცები უბრალოდ მეზედმეტა – ეს გემოვნების საკითხია. 3+ ეკუთვნის. 🫶

[Kriste · Rating 3 out of 5]

Whatever rating for this book, I will read everything this author writes.

Book was good, however I think I didn't really understand the big twist, what was it about.... The reason is that I partly guessed it, not in it's entirety but somehow, secondly it left me consused, listened that part three times and I do not have the answers.

I do recommend for others to read as I still have to understand that twist properly and it nags me badly.

[Clarissa · Rating 4 out of 5]

Nino Haratischwili wird mir das Herz brechen, ob nun auf 370 oder 1250 Seiten.
Ihre Figuren sind während des Lesens (und auch noch eine ganze Weile später) mit im Raum, so echt steigen sie aus den Seiten empor.
Dieses Buch ist ein wenig unzugänglich in seiner Langsamkeit, aber ich für meinen Teil war sofort in die komplizierten Charaktere verliebt und wäre ihnen auch über hunderte Seiten ohne Handlung gefolgt.
Interessant auch, dass Georgien hier nur eine eher untergeordnete Rolle spielt, beziehungsweise erst im letzten Drittel entscheidender Schauplatz wird.
Es ist wieder viel Trauma da, familiäre Gewalt, Kriegswirren, daher sollte man vorm lesen gewappnet sein. Für mich ist jedes Haratischwili-Buch eine gigantische Bereicherung.

[H.A. Leuschel · Rating 4 out of 5]

Ein aufwühlendes, emotional packend geschriebenes Buch. Ich bin ganz erschöpft. Ich bin selber Zwilling und fand, dass die Autorin die Idee dieser engen und auch intensiven Beziehung (jedoch hier zwischen zwei Menschen, die genetisch nicht verwandt sind, sondern durch komplizierte Umstände zueinander kommen) sehr gut ausarbeitet. Hinzu kommen interessante Themen wie Mutterschaft, Liebe, Familie und sogar die Geschichte Georgiens zur Sprache.

[Taso mkheidze · Rating 5 out of 5]

ასეთი ,,ადამიანური" წიგნების წერა ცალკე ხელოვნებაა

[Salomé Chincharauli · Rating 5 out of 5]

C'est incroyable comment l' imagination de l'auteur n'a pas de limite! Cela a commencé comme une histoire banale de l'amour! Au début je trouvais la personnalité de Stella un peu ennuyante et monotone. Mais plus j'avançais plus je prenais du gout pour continuer ce livre et découvrir l'énigme de cette incroyable famille. La deuxième partie du livre est vraiment le top! Ce voyage en Georgie et la découverte des nouveaux personnages encore plus intéressants que Stella et Ivo. En faisant connaissance des histoires de Salomé et Nana, on comprend que finalement Stella n' a rien pour être malheureuse.
Merci a l'auteur pour cette belle fiction et pour avoir évoqué le sujet si tabou concernant le conflit russo-géorgien et cette génocide des Géorgiens en Abkhazie... Le livre est absolument à lire!!!!

[Megi · Rating 4 out of 5]

tore me in bits and pieces, chewed me up till death and spat me out. all in one day.

[Martina · Rating 3 out of 5]

3.5*

Nech svoj čitateľský vkus poznáme akokoľvek dobre, raz za čas sa predsa len stane, že nás trochu zradí či zavedie na cestu, po ktorej by sme sa bežne nevydali. Zláka, no zároveň tak trochu zmätie - nie veľmi, len mierne, no dostatočne na to, aby sme ostali rozpoltení, vnútorne rozorvaní, neschopní určiť, či sa nám kniha páčila, alebo by sme ju naopak najradšej vyšmarili z okna a čo najskôr na ňu zabudli. Na jednej strane nadšenie, na druhej neschopnosť pobrať, čo sme to vlastne čítali.

Presne také rozporuplné pocity vo mne vyvolala nedávna prekladová novinka gruzínskej autorky Nino Haratischwili, román Môj nežný blíženec. Príbeh jednej lásky, jednej rodiny či jednej krajiny. Príbeh plný bolesti a zrád, viny a odriekania. Príbeh plný nezdravých vzťahov - tých rodinných i romantických, sociálnych i politických. Na jednej strane priam dychberúci štýl nenásilne vťahujúci do deja, nútiaci otáčať stránku za stránkou, na druhej strane zvrátený, popudlivý vzťah hlavných postáv, ktorý s každou ďalšou vetou, s každým odhaleným tajomstvom čoraz viac vytáča a frustruje.

Odmietanie, podvádzanie, nedôvera a vzájomné ubližovanie si. Klamstvo za klamstvom i tieň tragickej minulosti. A predsa tá neznesiteľná potreba vzájomnej blízkosti či náklonnosti. Spaľujúca vášeň a svojská láska doslova volajúca po terapii. Detstvo plné zavádzania, skrývania sa, alkoholizmu nešťastných chýb či rodičovskej absencie a neschopnosť vyrovnať sa s prežitým, neustále sa prelínajúce s obrázkovým príkladom toxického vzťahu i totálne nezvládnutých citov, vzájomná deštrukcia...

Po dlhšej dobe som sa ocitla tvárou v tvár (mne) nesmierne nesympatickým protagonistom popudzujúcim ma nelogickým, hoci do istej miery pochopiteľným správaním, skutkami i rozhodnutiam, no zároveň podnecujúcim moju zvedavosť istou mierou tajomna - balansovala som medzi znechuteným odmietaním a chápajúcou blahosklonnosťou, doslova som tápala. Na jednej strane ma podmanivý štýl a historický presah neskutočne lákali, na druhej strane ma príbeh nesmierne vytáčal a až posledných cca. pätnásť strán, ktoré som si skutočne vychutnala, o všetkom rozhodlo.

Ani zďaleka nemienim tvrdiť, že je to kniha pre každého, niekoho zasiahne viac, iných zase menej, a čo je hlavné, nie každý sa s postavami či ich prepleteným životom stotožní (veď sama som to vlastne nedokázala), no predsa len čosi do seba má. Čosi, čo ma láka siahnuť po autorkiných ďalších knihách, dať sa ňou unášať, pohltiť.

[Aleko Beridze · Rating 5 out of 5]

ეს არ არის უბრალო წიგნი. ეს არის ამბავი ორი ადამიანისა, რომლებიც ერთმანეთს დროთა განმავლობაში ანადგურებდნენ და ამასთანავე ავსებდნენ კიდეც. მეამაყება, რომ ეს ადამიანი ქართველია და რომ თანამედროვე ქართულ ლიტერატურაში მოიძებნება ასეთი უჩვეულოდ დიდი ემოციის მატარებელი წიგნი. დღეიდან ჩემს საყვარელ ავტორთა სიას ნინო ხარატიშვილი შეემატა. ასეთი სიახლოვე პერსონაჟებთან ცუკურუს შემდეგ არსად მიგრძვნია. არ ვიცი რა დავამატო. მინდა გადმოვცე ყველა ის გრძნობა, რომელიც კითხვისას განვიცადე, მაგრამ არ გამომდის.
,,თულია ამბობდა ხოლმე, - როცა გიყვარს, არასოდეს გიყვარს ცალკე აღებული კაცი, ქალი, ბავშვი, დედა, მამა ან და-ძმაო. ყოველთვის ყველა ერთდროულად ერთ ადამიანში გვინდა გვიყვარდესო. სიყვარულის კატეგორიებად დაყოფა ჩვენი დროის ავადმყოფური მიდრეკილებაა - ფორმას ვაძლევთ ყველა გრძნობასო. ჩვენ მხოლოდ იმ ერთადერთი ადამიანისგან გვინდა ყველაფერი, რომელიც გვიყვარს. ყველა დანარჩენის იმ ერთსი გაერთიანებას ვნატრობთო. და რომ ნატვრა საბოლოოდ ყოველთვის ჩრდილავს სიყვარულს, რადგან ჩვენ არ შეგვიძლია ვიყოთ ყველაფერი ერთად და ერთდროულად. მაგრამ სიყვარული თავისი არსით მრავალფეროვნებისკენ მიისწრაფვის, იმ ყველაფრის გაერთიანებისკენ, რაც ისედაც არსებობს ყოველ ჩვენგანშიო."
,,როგორ უნდა შეძლო ნაკაწრების გარეშე ცხოვრება? ისე იცხოვრო, რომ ზიანი არ მიაყენო საკუთარ თავს, შენივე ოცნებებმა არ დაგასახიჩროს?"

[Booklunatic · Rating 2 out of 5]

2,5 Sterne

Puh. Ich bewerte Bücher ungern so niedrig. Aber es war wohl einfach nicht "mein" Buch...

Die Autorin kann zweifellos schreiben und zu Beginn hat mich die Geschichte auch noch fasziniert. Aber mit der Zeit drehte sich alles mehr und mehr im Kreis und die beiden Hauptcharaktere und ihre destruktive Beziehung zueinander hatten schließlich vor allem nur noch eine Wirkung auf mich; ich fand sie erschöpfend. Es hat mich regelrecht ausgelaugt, weiterzulesen - aber wissen, wie es ausgeht, wollte ich halt doch. Nunja, es ging dann auch in etwa so aus wie erwartet.

Alle finden ja "Brilka" so toll und ich wollte das eigentlich auch noch lesen...aber jetzt bin ich mir da ehrlich gesagt nicht mehr so sicher. :-/

[Tamta · Rating 5 out of 5]

აღარც კი მახსოვს ბოლოს რომელმა წიგნმა გამათენებინა ღამე.
სარკეს ჰგავს ეს წიგნი რომლის წინაც შიშველი დგები და შენს თავს აკვირდები.
რისპექთ ავტორს

[Sophie]

კითხვისას ზღვის სუნს თქვენც გრძნობდით?
...

ამხელა მიზიდულობა დიდი ხანია არაფერთან მიგრძვნია,
დიდი ხანია ლიტერატურის გემო ასე კარგად არ მიგემია.
მიყვარს ხარატიშვილი,
მიყვარს რამდენად კარგად გამოსდის სულში ჩაძვრომა და აფორიაქება.

წიგნზე რა გითხრათ?
ძალიან კარგი იყო, ასე - მარტივად.

კითხვისას Artificial loveს ვუსმენდი,
ახლაც, ამის წერისას ვუსმენ და ვცდილობ იმ ყველაფერზე გიამბოთ,რაც გონებაში ხდებოდა ეს დღეები, მაგრამ არ გამომდის,
უბრალოდ წაიკითხეთ,
ახლა,ან მომავალ წელს, ამ დროს,
ამ დროს უნდა წაიკითხო თითქოს და იმიტომ,
შემოდგომა ნელნელა უფრო მჭიდროდ რომ იდგამს ფესვებს ყველაფერში და ზაფხულის სითბოს ჯერ კიდევ არ შეუკრავს ბარგი ბოლომდე, აი მაშინ.

[Doris · Rating 2 out of 5]

Ich weiß ehrlich gesagt nicht, was ich genau von der Lektüre erwartet habe, aber auch ich fand den Text sehr ermüdend, länglich und habe ihn nur zuende gelesen, weil ich wissen wollte, wie es "ausgeht". Ich muss aber auch dazu sagen, dass ich das Verhalten fast aller Personen innerhalb der Handlung psychologisch und emotional überhaupt nicht nachempfinden konnte, quasi hart an der emotionalen Identifikation arbeiten musste.

[kaitlyns_library · Rating 2 out of 5]

This book had an interesting premise and it did initially hook me. However, I thought the main character made some choices I couldn’t agree with and I don’t think that she was written as a good morally grey character. Ivo was also a character I couldn’t really like either. Thus, I became disengaged for the remainder of the novel.
I wanted to like this book more, but I ultimately couldn’t.

⭐️⭐️.5/5

[Salome Mgebrishvili · Rating 2 out of 5]

პირველივე გვერდებიდან მივხდი, რომ დიდი იმედგაცრუება შემრჩა ხელთ.

[Nadja · Rating 3 out of 5]

Als ich mit dem Buch angefangen habe, war ich zunächst einmal absolut verzaubert von Haratischwilis Schreibstil. Sie schreibt wundschön poetisch und auf jeden Fall nach dem Leitsatz „Show, don‘t tell“, was mir sehr wichtig ist. Nach ca. 100 Seiten hat mich die Geschichte jedoch angefangen zu langweilen. Ich habe mich selber beim Lesen oft darüber gewundert, denn eigentlich liebe ich Geschichten über Beziehungen, die sich immer wieder anziehen und abstossen. Was mich gestört hat, war wahrscheinlich die Erzählstruktur der Geschichte. Denn wir erfahren, wie die Situation in der Gegenwart ist, ohne zu wissen, was in der Vergangenheit passiert ist. Die ganze Geschichte ist darauf ausgelegt, dass als grosser Höhepunkt am Schluss herauskommt, was damals passiert ist und sich einem als Leser somit rückwirkend das Verhalten in der Gegenwart erschliesst. Um die Spannung aufrechtzuerhalten gibt es immer wieder Rückblenden in die Vergangenheit, die schon einmal anteasen, was schlussendlich rauskommt. Aber irgendwie hat diese Erzählstruktur für mich nicht funktioniert. Ich war eher genervt davon und hab mir oft gewünscht, einfach zu wissen, was damals war, um mich besser in die Protagonistin einfühlen zu können. Damit einhergehend war ich auch von der Länge des Buches genervt. Ja, das Buch ist nicht einmal ganz 400 Seiten lang, aber es war mir trotzdem für das, was ausgesagt wurde, einfach zu lang. In der Mitte passiert ziemlich lange basically nichts… und auch wenn der Schreibstil schön ist, es war irgendwann einfach nur noch langweilig…
Ebenfalls gestört hat mich die Auflösung, nicht das, was tatsächlich damals passiert ist, das finde ich realistisch und nachvollziehbar, aber wie es zur Auflösung kam. Irgendwie wurde mir die Geschichte gegen Ende hin einfach zu over the top und nicht mehr realistisch, vor allem Ivos Überlegungen und die Art, wie er Stella aufklären wollte. Ich weiss, es ist Fiktion und muss nicht realistisch sein, aber mir war es einfach zu wenig nachvollziehbar.
Das Ende hingegen rechne ich der Autorin hoch an! Ich habe mich sehr darüber gefreut, kein Happy End vorzufinden. Das hat mich zum Schluss dann doch noch einmal mit dem Buch versöhnt und ich bin froh, die Geschichte zu Ende gelesen zu haben, auch wenn ich sie garantiert nicht ein zweites Mal lesen werde.
Long story short: Ich kann absolut verstehen, dass man dieses Buch mag! Haratischwili ist eine gute Autorin, keine Frage. Es war einfach nicht so ganz meins.

[მე რი · Rating 3 out of 5]

სუნთქვის შემკვრელი, გამანადგურებელი ამბავია .
ერთი ამოსუნთქვით გაკითხებს თავს მიუხედავად მძიმე ემოციური ფონისა.
ყველა იპოვნის აქ თავის მტკივნეული, მძიმე და მიუტევებელი წარსულის რაღაც ნაწილებს, რომლის დავიწყებასაც ცდილობს და თან ვერ ივიწყებს, რადგან ვერ პატიობს. ან თავის თავს, ან ვინმე სხვას. ან ორივეს ერთად...
ეს ყველაფერი იჯაჭვება სიცოცხლის წყურვილთან და თან დამანგრეველი მიდრეკილებით მიილტვის თანატოსისკენ. ფროიდული ვნებებით და ცხოველური ინსტინქტებით. შეუძლებელის წყურვილით და ნოტიო ჰავით. Carpe Diem- ის მოტივებითა და საკუთარ თავთან, საკუთარ ცხოვრებასთან გაერთიანების განუსაზღვრელი სურვილით.
ასე თუ ისე, ცხოვრება ტანჯვისა და სიხარულისგან შემდგარი ერთიანობაა, უნდა ვისწავლოთ ერთთან შეგუება და მეორის შერგება.

[aylin winchester &#x1f943;&#x1f4fc;&#x1f4dc; · Rating 3 out of 5]

(wir ignorieren bitte den fakt dass das das erste buch ist was ich nach 3 monaten beende...)

ich würde lügen wenn ich sagen würde, dass es manchmal keine qual war dieses buch zu lesen. es hat sich teils sehr gezogen und ich hatte das gefühl, dass einfach nicht zum punkt gekommen wurde, dennoch mochte ich es irgendwie. es ist eine erleichterung es nach über 3 monaten fertig zu haben (schuld daran ist aber auch mein reading slump), ich hab nämlich echt keinen bock mehr gehabt.
ich mochte ivo und stella zwar, aber war oft verwirrt aufgrund des schreibstils (lese eigentlich leichter verständliche sachen 🥲) aber trotzdem war es gut geschrieben.
ein großer minuspunkt war der kram mit dem krieg etc. der mich echt nicht interessiert hat auch wenn es ein wichtiger bestandteil (eigentlich der wichtigste) des buches war, ich finde das prinzip von krieg sowieso immer langweilig. diese verbindung damit und den beiden protagonisten hab ich nicht ganz gerafft, hab mir aber nicht sonderlich viel mühe gegeben es zu tun (ich wollte es einfach nur fertig haben i'm sorry)
dennoch kam mir beim letzten kapitel die ein oder andere träne weil der schreibstil und die metaphern (die die ich gerafft hab lmao) echt schön waren, deswegen sinds 3 sterne statt 2, war eigentlich immer so, ich hatte nur keinen kopf dafür nach den ersten paar wochen die ich an diesem buch saß 😇🥲

[Grada (BoekenTrol) · Rating 4 out of 5]

From the very beginning, when I started reading this book, I was surprised that I liked it a lot. Actually, I do not like such stories so much, about women and men who are unfaithful, complicated families and family history.

This book, which ends where it started, grabbed me and has not let go untill now (4 days later).
What it was that I liked so much about this book, I really do not know. But I know one thing: I'm looking forward to the other book by this author who is still in my closet, The Eighth Life (for Brilka).

[Sandra · Rating 4 out of 5]

'Every object in the apartment seemed to remind me of things I had forgotten: fresh fruit, fresh vegetables.  It all seemed so peaceful, so alarmingly perfect.  The polished floor tiles, the neat pile of newspapers by the sofa, the freshly ironed shirts on the stool, the washed-up cups.  And me in the middle.  I, who was destroying all this, who wanted to throw it all away, who didn’t seem to notice all the effort that went into these details...'

[Alexa Stark · Rating 2 out of 5]

ძალიან ცდილობს ავტორი პერსონაჟების მიმართ ემპათია გააჩინოს, თუმცა ბოლო გვერდამდე ისე მივედი ასე ძალიან არაფერი მომბეზრებია. დასაწყისში ძალიან ხელოვნურია ეს სადო-მაზოხისტური კავშირები სტელასა და ივოს შორის. მერე თითქოს ცდილობს ბავშვობის ტრავმებით ამას გამართლება მოუძებნოს. თუმცა რავიცი.

[Laura Scheffer · Rating 3 out of 5]

Al mooi geschreven maar duidelijk vroege voorloper van Achtste Leven en Het Schaarse Licht.
Onderwerp lichter, al is het leven vd hoofdpersonen heel moeilijk en ingewikkeld.
Soms dacht ik: kom op, doe niet zo ingewikkeld…..
Maar toch fijn om te lezen!

[Maria Skoczyńska · Rating 3 out of 5]

Sort of "Wuthering Heights" indeed, but placed in Hamburg. Equally annoying and unhealthy relationship as in Brontë's book. It could've been something more, the language has potential, but the plot could be better. And well, not sure if showing extremely destructive bond should be called 'love' or just 'never properly processed trauma one mistakes for love'

[Jessica (bibliobliss.au) · Rating 2 out of 5]

If anyone is looking for some translated fiction this year, and especially if you have a fondness for Wuthering Heights, this might be a book to consider.

MY SOUL TWIN is a tale of two families and a forbidden love that wreaks havoc and tears lives apart.

I didn’t totally enjoy Wuthering Heights when I read it at uni. Gothic lit isn’t really my thing, but I could totally see parallels between WH and MY SOUL TWIN.

The relationship at the heart of this story is truly toxic & honestly, not something I love. I did also have trouble reconciling some of the poor decisions made by the protagonist, particularly when it came to her son. I would have loved a little more insight into her thoughts on herself as a mother, which might have helped me understand & connect a little more.

Overall, MY SOUL TWIN wasn’t totally to my tastes, but glad to have read some translated fic. If you go in for the gothic & all consuming love, then this one might be for you!

I received a gifted copy of this book from the publisher.

[see nic read · Rating 4 out of 5]

I knew after The Eighth Life that I would read anything this author put out, but still I was a little worried when the initial reviews weren’t raving. I had to remind myself that her first book was a master work that comes once in an author’s lifetime, to give this one a chance on its own. Now, I have finished it and I have some thoughts.

First off, I have to agree with a popular comment in reviews, if you do not like histrionic writing then this is not for you. If you are someone who has to love a character and/or their romantic partner to connect, also not for you. If you aren’t comfortable feeling uncomfortable, again pass this one over. But if you are someone who has had a deeply cringey angsty period in your life, if you can understand that main characters aren’t perfect or always neat and fitting your own life standard, if you aren’t afraid to feel uncomfortable, then carry on.

Ivo and Stella are, for all intents a purposes, adopted siblings. They are not actually blood-related, something I had to piece together in the beginning with the fear I had started an incest novel. Their lives were brought together by their parents’ adulterous affair and were cemented together by the tragedy it brought about. It set them on a dark path of guilt, codependency, fear of abandonment, and an unhealthy obsession with each other that lasts over three decades.

Now I will address the biggest complaint I saw in reviews, the characters are not likable. Ivo is a mess, Stella is a mess, therefor any relationships they have are also messes. They always make the wrong choices, they’re self-pitying, they’re narcissistic, and they’re angsty. Think Kathy and Heathcliff. What makes it an interesting story is not characters you just can’t get enough of, but the ugly messy parts that people are scared to examine in themselves. It’s picking out the moments of clarity in their insane fever dream stream of consciousness. You’ll bang your head on the wall and roll your eyes at their decisions, but you’ll be compelled to read all the same.

This isn’t a happy book, it’s a book about what can happen when childhood trauma goes unhealed, when you base your identity on another person, when you think you don’t deserve to be happy. It’s melancholy and dark, but ultimately I’m glad I experienced it and I know some parts will live in my head rent free.