What do you think?
Rate this book
Wie is die vrouw?
Het stof van de scheiding is neergedaald en E.G. woont in haar eigen huis met haar twee dochters. Ze is bezig een nieuw thuis te creëren, en daarnaast een leven voor zichzelf op te bouwen met een nieuwe geliefde, wanneer ze ontdekt dat haar ex acht jaar lang een dubbelleven heeft geleid met een andere vrouw.
Aanvankelijk wil E.G. hier niets mee doen, ze kán er ook niets mee. Deze wending van het verhaal is voor haar te groot, te lelijk en te onbevattelijk. Maar hoe ze ook probeert het verraad te vergeten, op de meest onverwachte momenten duikt het weer op. Dus besluit ze er tóch over te schrijven, om dat wat onder de oppervlakte borrelt en waar we in het dagelijkse leven maar liever niet te veel op letten, bloot te leggen.
Terwijl in de buitenwereld een pandemie uitbreekt en de hele wereld op afstand van elkaar moet zien te blijven, leert zij juist steeds meer op mensen te vertrouwen en dichter bij hen te komen dan ze ooit deed.
Aanvankelijk wil E.G. hier niets mee doen, ze kán er ook niets mee. Deze wending van het verhaal is voor haar te groot, te lelijk en te onbevattelijk. Maar hoe ze ook probeert het verraad te vergeten, op de meest onverwachte momenten duikt het weer op. Dus besluit ze er tóch over te schrijven, om dat wat onder de oppervlakte borrelt en waar we in het dagelijkse leven maar liever niet te veel op letten, bloot te leggen.
Terwijl in de buitenwereld een pandemie uitbreekt en de hele wereld op afstand van elkaar moet zien te blijven, leert zij juist steeds meer op mensen te vertrouwen en dichter bij hen te komen dan ze ooit deed.
211 pages, Kindle Edition
First published May 24, 2022
6 people are currently reading
277 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
September 29, 2022
Op één dag helemaal uitgeluisterd: fijne schrijfstijl. Ben benieuwd naar meer werk van deze auteur!
May 28, 2022
E.G. schrijft over vakanties, hoe dit nu geregeld wordt, net als de feestdagen. Maar ook over de eerste kennismaking met de kinderen van haar nieuwe vriend en hoe ze zich daarbij voelde. Ik denk dat deze situaties voor veel mensen herkenbaar zijn. Elke Geurts schrijft ingetogen en vlot. Het verhaal is meeslepend en als lezer was ik nieuwsgierig naar hoe het verder zou gaan met E.G. en de meisjes.
De leeservaring staat volledig op mijn blog :)
De leeservaring staat volledig op mijn blog :)
September 23, 2022
E.G., je schrijft 'waar het schuurt' zoals je je studenten leert.
Dat wij zomaar in je leven (en soms je lijf) mogen binnenkijken dat vind ik wonderbaarlijk bewonderenswaardig.
Sinds je het voorwoord schreef in het boek van mijn lievelingsschrijfster (ja, zo kinderachtig ben ik dan wel dat ik dat heb) ben ik ook van jou fan van het eerste uur. Al blijken vooralsnog de kale mannen van middelbare leeftijd de weg naar je lezingen in alle uithoeken van het land te vinden. Groeten van de zuiderburen!
Dat wij zomaar in je leven (en soms je lijf) mogen binnenkijken dat vind ik wonderbaarlijk bewonderenswaardig.
Sinds je het voorwoord schreef in het boek van mijn lievelingsschrijfster (ja, zo kinderachtig ben ik dan wel dat ik dat heb) ben ik ook van jou fan van het eerste uur. Al blijken vooralsnog de kale mannen van middelbare leeftijd de weg naar je lezingen in alle uithoeken van het land te vinden. Groeten van de zuiderburen!
September 15, 2024
Minder verpletterend dan ‘Ik nog wel van jou’, maar het boek heeft me wel gegrepen. Ik had een ander boek verwacht vanwege de titel. Dat stoorde me eerst, maar het is achteraf juist mooi. Het voelt gek nu van haar en haar wereld afscheid te moeten nemen.
August 23, 2022
O, een vervolg op “Ik nog wel van jou”? Moest dat nou, ik wilde veel liever iets nieuws. Daarom stond het boek al een tijdje in mijn kast te wachten. En dat (nieuwe) relatiegedoe van een ander lezen, als je zelf géén relatie hebt (en er ook in de verste niets in aantocht lijkt te zijn), is ook al he-le-maal niet leuk. Dacht ik. Ik heb het boek echter in bijna een ruk uitgelezen (ik moest tussendoor slapen, de nacht was gevallen). Er zijn meerdere redenen waarom ik er zo snel doorheen schoot. Die redenen ga ik nu even één voor één opnoemen. Ten eerste is Elke Geurts een schrijfster die met een paar woorden, enkele goed geplaatste dialogen, een situatie, een stemming kan schetsen. Vlijmscherp en met humor. Ten tweede zijn de zinnen kort. Ten derde zijn er heel veel hoofdstukken. Nou ja, eigenlijk zijn het er maar elf, maar elk hoofdstuk is in stukjes opgedeeld, door een witregel die hen scheidt (de stukjes). Na elk hoofdstuk een witpagina met alleen de titel van het volgende hoofdstuk helpt ook, maar om dat nou reden nr. 4 te noemen, dat zou flauw zijn, dus dat doe ik niet. De vierde reden is wel dat het niet alleen stukjes zijn, maar ook los van elkaar staande stukjes. Dit fragmentarische vind ik zowel een kracht als een zwakte. Omdat ik toch geen echte recensent ben, hoef ik dat niet uit te leggen. Ik noem het gewoon even en dan laat ik het er verder bij. Is er nog een vijfde reden? Ja, die is dat het allemaal niet al te ingewikkeld te volgen is: er is een hoofdpersoon, er is een nieuwe man, er is een ex, er is een geheim met betrekking tot de nieuwe vrouw van de ex (zij hadden al jaren samen iets), er zijn kinderen (2+3), er zijn huizen, tenten, vakanties, schoolpleinen, therapeuten, etenswaren, fietsen, auto’s, bibliotheken, liedjes. Nu moet ik alles wel in het meervoud zetten, dat is beter voor het effect. Gelukkig zijn er ook de gedachten van de hoofdpersoon, die alles wat waargenomen wordt op geheel eigen wijze becommentariëren. Haar gedachten zijn soms genadeloos (vooral over zichzelf). Dat is voor mij gevonden vreten, ik doe zelf niet anders, de hele dag. Ik vind het vooral een grappig boek, heb erg moeten lachen. Dat herinner ik me niet van het vorige boek. Volgens mij is dit boek grappiger. Maar tegelijk is het ook flink ongemakkelijk, vooral door de ontdekking van het geheim van de ‘nieuwe’ vrouw van de ex,. Met haar wordt wel een rekening vereffend in dit verhaal. Dat is het leuke van de hoofdpersoon, ze is volgzaam, braaf en tegelijk opstandig en boos. Er staat ook een leuke seksscene in. Die komt tegenwoordig in alle recensies over dit boek terecht, als hoogtepunt van het boek. Dat is wat overdreven. Het is wel erg grappig, de combinatie van beffen en glasvezel. I won’t say more. De hoofdpersoon is regelmatig niet in contact met zichzelf, neemt de dingen als van op afstand waar. Is er een minpunt? Even denken. Ik vind het met name op het einde soms meer een verzameling columns dan een ‘echte’ roman. Ik meen inderdaad ook enkele stukken al eens gelezen te hebben. En ik zag wat tikfoutjes. Ergens op blz. 154 staat ‘Gezellie juist’. Ik neem aan dat dat ‘Gezellig juist’ moet zijn. Maar misschien is het wel moderne taal... Op blz. 27 ben ik er ook even uit, doordat er wat uitspraken staan opgesomd die de hoofdpersoon gewend is te doen naar haar kinderen, maar er staat dat zij die uitspraken hoort, afijn ik kan het ook bij het verkeerde eind hebben. Het is in elk geval een boek waarin de hoofdpersoon zichzelf blootgeeft en zichzelf ook niet ontziet en daarom is zij mij zeer sympathiek.
May 7, 2023
Dit boek is een vervolg op: ik nog wel van jou.
In dit boek beschrijft Elke Geurts hoe ze er bij een lezing nav haar eerste boek achter komt dat het verhaal van haar scheiding heel anders zat dan ze had bedacht: haar ex-partner bleek jarenlang een dubbelleven te hebben geleid met een andere vrouw.
En dat ze toen aanvankelijk dacht: soit. Moving on.‘Was iedereen maar zo vreselijk grootmoedig als ik, dacht ik wel eens, dan zag de wereld er een heel stuk mooier uit.’
Anders dan je misschien zou vermoeden gaat dit boek over veel meer dan wraak en woede. Het gaat vooral over de schrijfster zelf. Ze laat weinig van haar handelen of gedachten onbespreekbaar. ‘Dat waar je je voor schaamt, dat moet je opschrijven, zei ze altijd tegen haar studenten’, schrijft Geurts. Dat doet ze: van de pijnlijke verwijten van haar kinderen tot het ongemak van een nieuwe liefde met gezin.
Wat ik zelf heel ontroerend vond, waren de scènes met haar dochters. Dat haar dochters het pertinent niet hadden over ‘haar’ in haar bijzijn. En Geurts al te opgewekt dat het helemaal oké is als ze het fijn hebben met haar. “Ik kon tegen mijn dochters zeggen wat ik wilde, maar in één oogopslag lichtten ze me door, zagen ze alles, alle lagen waaruit ik bestond, ook de woordeloze laag die er onder het ‘menen wat ik zei’ lag. Die laag waarvan ik zelf niet precies wist dat die bestond, waaróm die bestond, en vooral: waaruit precies.
In dit boek beschrijft Elke Geurts hoe ze er bij een lezing nav haar eerste boek achter komt dat het verhaal van haar scheiding heel anders zat dan ze had bedacht: haar ex-partner bleek jarenlang een dubbelleven te hebben geleid met een andere vrouw.
En dat ze toen aanvankelijk dacht: soit. Moving on.‘Was iedereen maar zo vreselijk grootmoedig als ik, dacht ik wel eens, dan zag de wereld er een heel stuk mooier uit.’
Anders dan je misschien zou vermoeden gaat dit boek over veel meer dan wraak en woede. Het gaat vooral over de schrijfster zelf. Ze laat weinig van haar handelen of gedachten onbespreekbaar. ‘Dat waar je je voor schaamt, dat moet je opschrijven, zei ze altijd tegen haar studenten’, schrijft Geurts. Dat doet ze: van de pijnlijke verwijten van haar kinderen tot het ongemak van een nieuwe liefde met gezin.
Wat ik zelf heel ontroerend vond, waren de scènes met haar dochters. Dat haar dochters het pertinent niet hadden over ‘haar’ in haar bijzijn. En Geurts al te opgewekt dat het helemaal oké is als ze het fijn hebben met haar. “Ik kon tegen mijn dochters zeggen wat ik wilde, maar in één oogopslag lichtten ze me door, zagen ze alles, alle lagen waaruit ik bestond, ook de woordeloze laag die er onder het ‘menen wat ik zei’ lag. Die laag waarvan ik zelf niet precies wist dat die bestond, waaróm die bestond, en vooral: waaruit precies.
November 21, 2022
Ze doet het gewoon opnieuw. Een rauwe, ijzersterke roman schrijven. Net zoals het eerste boek ‘Ik nog wel van jou’ kaapt ‘Wie is die vrouw?’ opnieuw de vijf sterren weg voor mij. Jaren na de scheiding en na ‘Ik nog wel van jou’ komt hoofdpersonage EG er achter dat haar ex-man er een dubbelleven op nahield. In ‘Wie is die vrouw?’ krijgt de lezer een eerlijke inkijk in hoe EG en haar omgeving daarmee omgaan. Maar ook en vooral; hoe het leven nu verdergaat.
Dit is mooi, én pijnlijk. Vooral de passages waarin de kinderen nogal heftig reageren ten opzichte van EG, maar zeker ook de gebeurtenis zelf en het leven daarna. Ik vind beide boeken gewoon zo belangrijk. Omdat ze lang niet de enige is die dit soort verdriet moet ondergaan en dragen. Ik geloof heel hard dat beide boeken een hart onder de riem steken maar ook gewoon tonen dat het leven soms kut is maar dat je op het eind van de rit er misschien wel beter uit komt.
Dit verhaal is vooral hoopvol. Hoopvol en eerlijk.
Ik vind het bizar goed dat ik er weinig over kwijt kan, lees ‘Ik nog wel van jou’ en ‘Wie is die vrouw?’ gewoon. Beide boeken hebben een sterk verhaal, lezen als een trein en zijn die plaats in de boekenkast gewoon heel hard waard.
Dit is mooi, én pijnlijk. Vooral de passages waarin de kinderen nogal heftig reageren ten opzichte van EG, maar zeker ook de gebeurtenis zelf en het leven daarna. Ik vind beide boeken gewoon zo belangrijk. Omdat ze lang niet de enige is die dit soort verdriet moet ondergaan en dragen. Ik geloof heel hard dat beide boeken een hart onder de riem steken maar ook gewoon tonen dat het leven soms kut is maar dat je op het eind van de rit er misschien wel beter uit komt.
Dit verhaal is vooral hoopvol. Hoopvol en eerlijk.
Ik vind het bizar goed dat ik er weinig over kwijt kan, lees ‘Ik nog wel van jou’ en ‘Wie is die vrouw?’ gewoon. Beide boeken hebben een sterk verhaal, lezen als een trein en zijn die plaats in de boekenkast gewoon heel hard waard.
August 6, 2025
Vermakelijk, goed geschreven. Had potentie om het nog veel meeslepender te maken, maar blijft understated. Zoals het moment waarop De Vrouw erachter komt dat De Andere Vrouw en haar ex-man een jarenlange verhouding hebben gehad voorafgaand aan de scheiding. Die blasé manier van schrijven zorgt er wel voor dat je door het boek heen vliegt. Was dit een fenomenale leeservaring? Nee. Ben ik vermaakt? Ja. Centraal thema: vrouwen die nodig naar de WC moeten.
September 18, 2022
Heerlijk herkenbare situaties uit een leven met twee tienerdochters na een scheiding. Grappig en goed geschreven; raak van toon en stijl.
Afentoe slaat ze wel door in het grappige populaire toontje waarmee ze zichzelf op de hak neemt. Het vorige boek was rauwer en pijnlijker; raakte mij meer. Maar haar schrijfwijze over haar dagelijks leven is inspirerend.
Afentoe slaat ze wel door in het grappige populaire toontje waarmee ze zichzelf op de hak neemt. Het vorige boek was rauwer en pijnlijker; raakte mij meer. Maar haar schrijfwijze over haar dagelijks leven is inspirerend.
June 1, 2022
Het lijken wel columns. Leest wel als een trein.
November 8, 2022
Is dit wel literatuur? Waarschijnlijk niet. Laten we hopen dat het een verhaaltje is, en niet het werkelijke leven van mevrouw Geurts beschrijft.
Geurts begint met een korte intro over een soort spookvrouw die zich aan haar opdringt als ze gaat schrijven. Het beeld van de vrouw over wie het boek gaat. Ze eindigt haar korte introductie met dat die vrouw ‘iets wil’: “Die vrouw was losgezongen van de wereld, van alles en iedereen. En ze wilde iets.” Omg weer een vrouw die ‘iets wil’, denk ik; wat wil deze nu weer?
Geurts schrijft over zichzelf: “Ik had mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type.” Mind you: zeer. Als ik mijn aantekeningen van haar vorige boek teruglees, vind ik daar geen evidence van, integendeel. “Was iedereen maar zo vreselijk grootmoedig als ik, dacht ik weleens, dan zag de wereld er een stuk mooier uit.” Mind you: vreselijk grootmoedig. Wat een arrogantie, denk ik.
Mevrouw vindt zich weer eens de betere ouder dan de vader van hun kinderen. Vanwege merkbaar verschil in gedrag, als betere trooster of begeleider bij huiswerk? Nee hoor, alleen maar vanwege het feit dat zij de vrouw is: “Gewoon omdat ik de moeder ben.” Ik dacht dat vrouwen gebukt gaan onder patriarchaat, maar het blijkt opnieuw wederzijds te zijn… Gelukkig wil de scheidingscoach die regel schrappen - die wel voor gelijkheid. Mevrouw niet: “Gelijkheidsbeginsel? Ammehoela.”
Op enig moment vertelt Geurts dat ze haar man ‘vergeeft’. Welke bovengestelde plaats neemt zij in, dat zij hem mag vergeven? En andersom dan? Haar ex voelt zich door haar “in de hoek gedreven” en “onheus bejegend, hij vond dat ik hem onrechtvaardig behandelde.” Zij verwijt hem “morele schuld.” Die moet hij inlossen door disproportioneel te betalen. Klassiek scheidingsverhaal. Denkt ze heus dat zij geen aandeel heeft in het drama van haar gestrande gezin? Wel eens van aanklager gehoord, van slachtoffer? Hoe lang accepteren we nog die houding van vrouwen die door agressieve juristen en gemakkelijke rechters wordt gelegitimeerd? Kreeg ik ook te horen: “Ik wil je vergeven.” Om korte tijd later haar dagvaarding op mijn tijdelijke deurmat te vinden; het drama dat zij mij aandeed zou ons twee jaar volledig absorberen en advocaten een fortuin laten verdienen. Vergeven?
Geurts begint met een korte intro over een soort spookvrouw die zich aan haar opdringt als ze gaat schrijven. Het beeld van de vrouw over wie het boek gaat. Ze eindigt haar korte introductie met dat die vrouw ‘iets wil’: “Die vrouw was losgezongen van de wereld, van alles en iedereen. En ze wilde iets.” Omg weer een vrouw die ‘iets wil’, denk ik; wat wil deze nu weer?
Geurts schrijft over zichzelf: “Ik had mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type.” Mind you: zeer. Als ik mijn aantekeningen van haar vorige boek teruglees, vind ik daar geen evidence van, integendeel. “Was iedereen maar zo vreselijk grootmoedig als ik, dacht ik weleens, dan zag de wereld er een stuk mooier uit.” Mind you: vreselijk grootmoedig. Wat een arrogantie, denk ik.
Mevrouw vindt zich weer eens de betere ouder dan de vader van hun kinderen. Vanwege merkbaar verschil in gedrag, als betere trooster of begeleider bij huiswerk? Nee hoor, alleen maar vanwege het feit dat zij de vrouw is: “Gewoon omdat ik de moeder ben.” Ik dacht dat vrouwen gebukt gaan onder patriarchaat, maar het blijkt opnieuw wederzijds te zijn… Gelukkig wil de scheidingscoach die regel schrappen - die wel voor gelijkheid. Mevrouw niet: “Gelijkheidsbeginsel? Ammehoela.”
Op enig moment vertelt Geurts dat ze haar man ‘vergeeft’. Welke bovengestelde plaats neemt zij in, dat zij hem mag vergeven? En andersom dan? Haar ex voelt zich door haar “in de hoek gedreven” en “onheus bejegend, hij vond dat ik hem onrechtvaardig behandelde.” Zij verwijt hem “morele schuld.” Die moet hij inlossen door disproportioneel te betalen. Klassiek scheidingsverhaal. Denkt ze heus dat zij geen aandeel heeft in het drama van haar gestrande gezin? Wel eens van aanklager gehoord, van slachtoffer? Hoe lang accepteren we nog die houding van vrouwen die door agressieve juristen en gemakkelijke rechters wordt gelegitimeerd? Kreeg ik ook te horen: “Ik wil je vergeven.” Om korte tijd later haar dagvaarding op mijn tijdelijke deurmat te vinden; het drama dat zij mij aandeed zou ons twee jaar volledig absorberen en advocaten een fortuin laten verdienen. Vergeven?
November 22, 2022
Goed leesbaar, maar toch een beetje teleurstellend, vrij weinig inhoud en emotie vergeleken bij het eerste boek. Ik krijg het gevoel dat er nog heel wat ligt te wachten om in het derde boek te worden verwerkt.
December 21, 2022
Nadat ik eerder “Ik ook van jou” had gelezen begon ik enthousiast aan dit boek. Helaas viel het me een beetje tegen en moest ik me er soms doorheen worstelen , alhoewel het boek wel vlot geschreven is. Ik vond het te fragmentarisch, teveel van de hak op de tak geschreven.
August 7, 2022
Eerlijk boek. En vermakelijk.
July 12, 2022
Een kleine tegenvaller. Vijf jaar geleden verscheen Elke Geurts’ aangrijpende autobiografische roman ‘Ik nog wel van jou’ over hoe haar lange huwelijk in een scheiding eindigde. In opvolger ‘Wie is die vrouw?’ komt zij erachter dat haar ex wel degelijk een ander had tijdens hun huwelijk. En niet even, maar al jaren. Ook dit boek is uitstekend geschreven, maar dit keer stoorde ik me behoorlijk aan wat er níet op papier staat. Als lezer verwacht je keiharde confrontaties met haar ex: hoe heeft hij dit kunnen doen? Hoe heeft hij dit zo lang verborgen kunnen houden? Grote emoties en woede-uitbarstingen rond dit jarenlange vreemdgaan blijven echter grotendeels achterwege. En we komen amper achter het hoe en waarom. De focus in dit verhaal ligt op nieuwe wegen inslaan met een nieuwe partner, hoe haar door de scheiding beschadigde kinderen opgroeien en het wel of niet kunnen vergeven en vergeten. Soms bewonderenswaardig en hartverscheurend, maar vanaf het moment dat de hoofdpersoon besluit twee weken in haar eentje in Zeeuws-Vlaanderen te gaan zitten schrijven terwijl haar kinderen toch al een zware tijd doormaken raakte zij mijn sympathie toch wat kwijt. Al is wat mededogen hier misschien meer op z’n plaats. Soms kun je pas echt nieuwe wegen inslaan na een paar wonderlijke afslagen.
August 15, 2022
Dankzij BoekenFM heb ik dit boek gevonden. Het verteld wss het verhaal van de schrijfster zelf ook wordt dat nergens expliciet zo gezegd. Alleen, de overeenkomsten tussen de hoofdpersonage in het boek en het leven van de schrijfster zelf lijken heel groot te zijn…
Dit boek gaat over het leven na een scheiding… hoe om te gaan met een nieuwe partner en de partner van je ex. Hoe gaat het met de kinderen en wanneer is een goed moment om de kinderen van je nieuwe partner te leren kennen? Ben je bereid om weer iemand in je leven toe te laten of wil je eigenlijk stiekem liever alleen zijn.
Elke Geurts schrijft soms grappig en luchtig maar vaak ook pijnlijk confronterend over hoe zij (?) deze periode in (haar?) leven heeft ervaren.
⭐️⭐️⭐️
Dit boek gaat over het leven na een scheiding… hoe om te gaan met een nieuwe partner en de partner van je ex. Hoe gaat het met de kinderen en wanneer is een goed moment om de kinderen van je nieuwe partner te leren kennen? Ben je bereid om weer iemand in je leven toe te laten of wil je eigenlijk stiekem liever alleen zijn.
Elke Geurts schrijft soms grappig en luchtig maar vaak ook pijnlijk confronterend over hoe zij (?) deze periode in (haar?) leven heeft ervaren.
⭐️⭐️⭐️
September 29, 2022
Extreem grappige relatie- en zelfreflectie roman van een zeer impulsieve en dwangmatige, jaloerse, verontwaardigde, levenslustige, superkinderachtige vrouw, moeder, ex en nieuwe geliefde. Met ware zelfverachting geschreven scènes waarin de hoofdpersoon zich vele malen kleinmenselijke toont dan eigenlijk iedereen om haar heen, behalve misschien haar nieuwe vriend die zogenaamd zeer deugt, maar een dominante driftkikker blijkt. Hilarisch en herkenbaar in vele beschrijvingen van alledaagse taferelen. Weinig spanningsboog of dwingend verloop, maar het is verslavend leesvoer.
April 30, 2023
Heerlijk ironisch boek over de gevolgen van een scheiding voor een gezin. Het zit vol losse scènes die toch een mooi geheel vormen. De schrijfster is niet bang om vlijmscherp op zichzelf te reflecteren, en natuurlijk houden de kinderen haar constant een spiegel voor. Werd er ook wel een beetje verdrietig van, want of ze dingen anders gaat doen door haar scheiding vraag ik me wel af. Ze is toch al best gevormd door haar eerdere levens en relaties.
June 9, 2025
Mooi geschreven, al was het in de audioversie soms een beetje lastig te volgen omdat het soms ineens over een andere situatie ging. Misschien moet ik nog een keer de geschreven versie lezen om te zien of dit lag aan mijn oplettendheid tijdens het luistern
Daarnaast vond ik haar vorige boek intrigerender, rauwer. Maar misschien komt het doordat liefdesverdriet een heel ander verhaal en andere emoties met zich meebrengt dan verliefd worden.
Daarnaast vond ik haar vorige boek intrigerender, rauwer. Maar misschien komt het doordat liefdesverdriet een heel ander verhaal en andere emoties met zich meebrengt dan verliefd worden.
August 10, 2022
Deel 2. Schaamteloze emotionele drek NA een scheiding (deel 1: ik nog wel van jou), als blijkt dat de ex maar een fractie heeft verteld. Nadrukkelijk en prachtig opgeschreven als een fragmentarisch script. Super verfilmbaar.
November 9, 2022
Schattig, bij vlagen ook erg grappig en herkenbaar boekje dat je in 1 avondje uitleest. Ze beschrijft haar leven als 1 doorlopende struikelpartij. Ik kreeg het kado van iemand die een hele stapel had gekregen van de schrijver zelf.
September 16, 2023
"Eigenlijk moest ik het geen woonkamer noemen, maar een leefruimte. Zo werden een keuken én kamer ineen tegenwoordig genoemd. Een leefruimte was heel hip in het tiny-house-tijdperk. Ruimte creëerden we tenslotte zélf. Ruimte zat in ons hoofd."
February 5, 2024
3.5. Waarschijnlijk zou ik het iets meer sterren geven als ik een moeder was en me meer zou kunnen identificeren met de schrijfster. Maar het leest heel vlot en ik was zeker geboeid, plus een hele fijne schrijfstijl.
June 2, 2022
Heel goed geschreven, maar ik was licht teleurgesteld door de opbouw in losse stukjes, en daarom 'maar' 3 sterren. Heel herkenbaar. Soms grappig.
August 9, 2022
3,5 ster ✨
August 19, 2022
Mooi en (pijnlijk) eerlijk.
August 20, 2022
De tienerdochter intrigeerde me. De nieuwe relatie ook. De andere vrouw blijft een raadsel.
October 10, 2022
Onsamenhangend verhaal, lijkt nog niet af.
Read
October 22, 2022Raar als je erachter komt dat je ex al veel langer dan gedacht een relatie had met iemand die jij kent. Die jou trachtte te evenaren of overtreffen, eng zelfs.
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 26, 2022
E.G. is stoer
Displaying 1 - 30 of 50 reviews