Milton dichtte in zijn wereldberoemde epos 'Het paradijs Verloren' over de opstand in de hemel en de oorlog tussen God en Satan, elk met zijn eigen legioen engelen. Het twaalf boeken tellende gedicht gaat over het neerbliksemen van de gevallen engelen naar de hel en hun duivelse wraak op de nieuw geschapen mens in het paradijs: Adam en Eva en hun zondeval.
Als de heidense godenwereld van Homerus en Vergilius al dichters had geïnspireerd tot werk van eeuwige roem, wat was er dan niet mogelijk met de grootse scheppingsmythe en de sublieme stof uit het Oude Testament?
Overweldigd met nederigheid sloeg ik de laatste bladzijde van Miltons meesterwerk dicht… Het boek dat met recht en rede befaamd is.
Dit gedicht, opgedeeld in twaalf gebundelde boekdelen, verhaalt over de zondeval van de mens, voor het eerst genoemd in het boek Genesis. We zien de status van een held verworden tot de schepper van een gruwelijke wereld waarbij licht op de gebeurtenissen wordt geschenen om vervolgens te leiden tot de val van Lucifer (later Satan). Alsook openbaart zich een unieke kant van satans persoonlijkheid, namelijk dat al het kwaad begint als goed. Het herinnert ons aan het gezegde dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen.
Samengevat: Het Paradijs Verloren begint met een beschrijving van Satan en de zijnen die herstellen in de hel nadat ze de oorlog tegen God verloren. Hen rest maar één keuze: een keuze maken tussen terugkeren naar de oorlog of een nieuwgeschapenen wereld creëren.