Journalist, schrijver en columnist Marcel van Roosmalen gold lang als een geheimtip voor iedereen met een goed gevoel voor humor, maar inmiddels horen zijn columns voor NRC tot de best gelezen van de krant, is hij een van de spraakmakendste Druktemakers bij De Nieuws BV op Radio 1 en maakt hij met Gijs Groenteman de uiterst populaire podcast Weer een dag én het alom bejubelde televisieprogramma Media Inside.
Niemand weet zo genadeloos het menselijk tekort weer te geven als Marcel van Roosmalen in zijn reportages. Of hij nu op pad is met de Pimmels (de volgelingen van Pim Fortuyn), op campagne is met de Oranjes, de winterpresentatie van de EO bezoekt of verslag doet vanaf het hondenpoepsymposium onder het systeemplafond van het NBC Congrescentrum in Nieuwegein: niets of niemand wordt ontzien, ook hijzelf niet.
Totaal bevat zijn beste reportages van de afgelopen twintig jaar: een must-have die garant staat voor uren leesplezier.
3,5 ster. Van Roosmalens teksten lezen erg lekker weg, en de gortdroge schrijfstijl waarmee hij in 1 zin iemands hele leven kan doorgronden blijft geweldig. Toch is dit boek voor mij niet heel veel meer dan vermaak voor als je gaat slapen.
Marcel van Roosmalen's boek Totaal geeft een geweldige inkijk in het mooie, ontroerende maar vooral absurde van het alledaagse leven. En wie wan zijn droge, cynische en observerende manier van schrijven houdt, moet dit boek zeker lezen.
Er is geen betere chroniqueur van het menselijke tekort dan Marcel van Roosmalen en ondanks dat dit boek een verzameling is van allemaal losse reportages, leg je hem niet makkelijk weg. Enorm van genoten, enige minpuntje is het laatste deel: de stukken die uit het boek 'Onder het systeemplafond' komen vind ik persoonlijk iets minder dan de andere stukken.
‘Met de vraag ‘Marcel en Co, willen jullie een proefkonijn?’ begon het praktijkgedeelte. We keken naar de andere cursisten. Ze zaten op hun knieën in met gaas afgezette vierkanten, waar ze ‘didididiënd’ contact probeerden te maken met hun konijn. Ik besloot dat we geen konijn hoefden.’ (p. 102)
Een nadeel van de e-reader is dat een dik boek hem niet zwaarder maakt. 929 pagina’s met columns van Marcel van Roosmalen. In een keer niet door te komen dus ik heb het over een aantal maanden gespreid. Want hoe meer je er achter elkaar leest, des te minder leuk ze worden. Sowieso zijn de verhalen over voetbal niet mijn ding. Andere onderwerpen zijn soms grappig beschreven maar even vaak niet. En dan staat er ook ‘zijn beste columns’ op het boek. Dit betekent dat er ook nog andere, minder goede columns zijn. En er is nog een deel een! Dus ik blijf steken op drie sterren. Gewoon door de enorme hoeveelheid. Volgende keer wat beter doseren Marcel.
Marcel van Roosmalen neemt je in dit boek mee op reportage, voor bijna 20 jaar maar liefst. Naast scherp observerend, grappig en soms ontroerend, schetsen deze reportages samen een mooi beeld van de Nederlandse mens in de afgelopen twee decennia. Van politiek en (iets te) veel voetbal, tot menselijk leed en (Nederlandse) kneuterigheid, Totaal heeft voor iedere lezer wel iets te bieden.
800 pagina's aan reportages is echter wat veel en leidt soms tot wisselende kwaliteit en niet alleen maar tot "zijn beste reportages", zoals de flaptekst doet vermoeden. Wel een heerlijk boek om los wat uit te lezen of uren in te verliezen.
Door deze verzameling van zijn beste reportages zit er veel variatie in de verhalen. Meelopen met bekende personen zoals Beatrix en Fortuyn, ook inzicht krijgen in de imperfectie van BN’ers, emotionele reportage over Theo Bosch, een beschrijving van het knullige gedrag van ‘normale’ mensen en de rode draad is de droge humoristische schrijfstijl. Het grote boek met leeslinten maakt het af.
Heel interessant en leuk om al die gebeurtenissen uit het eerste decennium van 2000 te herbeleven door de ogen van Van Roosmalen. Mooie reportages. Ik vond vooral de reportages over de Pimmels en over Vitesse erg vermakelijk. Zijn eigen stijl van waarnemen en observeren als participerende journalist is vaak grappig.
Ontnuchterende nuchterheid. Ook wel een beetje verveeld cynisme en misschien te veel een act geworden ( de tol van succes). En de lofzang op de achterflap is helaas van een overdrevenheid die hij zelf in zijn reportages genadeloos ontmaskert. Maar ik hou en geniet hiervan dus 4 sterren.
Een scherp en droogkomisch portret van het alledaagse leven. Hij weet mensen met slechts enkele zinnen treffend te karakteriseren. Hoewel het boek niet veel diepgang biedt, is het heerlijk om te lezen en perfect voor liefhebbers van zijn observerende, cynische stijl.