What do you think?
Rate this book
Kavgaz
Kavgaz: Çantacı
1987.
Darbenin üzerinden yedi sene geçmiş.
Tarihe geçecek denli sert bir kış, ardından feci sıcak bir yaz.
Bu arada...
Şan Sineması yakılıyor.
Silahlı soygunlar, suikastlar, baskınlar, tutuklamalar, grevler yaşanıyor.
Mehmet Terzi, San Francisco maratonunu kazanıyor.
İshal, tifo, menenjit, sarılık salgınları memleketi kavuruyor.
Mihail Gorbaçov göreve başlıyor.
Gordon Milne geliyor.
Milli Takım ikinci kez İngiltere’den sekiz yiyor.
Montajı Türkiye’de yapılan ilk F-16, törenle uçuruluyor.
Genel seçimlerde ANAP 292, SHP 99 ve DYP 59 milletvekilliği kazanıyor.
Bir de yirmi iki yaşındaki akademi mezunu Komiser Yardımcısı Mutlu Kavgaz, İstanbul Cinayet Büroda göreve başlıyor.
Ortada kesik bir el var.
DNA analizi yok, bilgisayar yok, cep telefonu yok, internet yok, olay yerinde eldiven kullanmak hiç yok…
Çaba var, zekâ var, hatalar gırla, azim başrolde.
Şans topaç misali, döndükçe dönüyor.
Polisiye edebiyatın baştacı Algan Sezgintüredi, suç araştırmaları uzmanı ve emekli emniyet müdürü Mesut Demirbilek ile Kavgaz’ı başrole alarak bir dönemi anlatıyor: zamanların en felaketini ve en şahanesini.
Gerçek olaylara dayanan Kavgaz serisi, Çantacı ile başlıyor.
Darbenin üzerinden yedi sene geçmiş.
Tarihe geçecek denli sert bir kış, ardından feci sıcak bir yaz.
Bu arada...
Şan Sineması yakılıyor.
Silahlı soygunlar, suikastlar, baskınlar, tutuklamalar, grevler yaşanıyor.
Mehmet Terzi, San Francisco maratonunu kazanıyor.
İshal, tifo, menenjit, sarılık salgınları memleketi kavuruyor.
Mihail Gorbaçov göreve başlıyor.
Gordon Milne geliyor.
Milli Takım ikinci kez İngiltere’den sekiz yiyor.
Montajı Türkiye’de yapılan ilk F-16, törenle uçuruluyor.
Genel seçimlerde ANAP 292, SHP 99 ve DYP 59 milletvekilliği kazanıyor.
Bir de yirmi iki yaşındaki akademi mezunu Komiser Yardımcısı Mutlu Kavgaz, İstanbul Cinayet Büroda göreve başlıyor.
Ortada kesik bir el var.
DNA analizi yok, bilgisayar yok, cep telefonu yok, internet yok, olay yerinde eldiven kullanmak hiç yok…
Çaba var, zekâ var, hatalar gırla, azim başrolde.
Şans topaç misali, döndükçe dönüyor.
Polisiye edebiyatın baştacı Algan Sezgintüredi, suç araştırmaları uzmanı ve emekli emniyet müdürü Mesut Demirbilek ile Kavgaz’ı başrole alarak bir dönemi anlatıyor: zamanların en felaketini ve en şahanesini.
Gerçek olaylara dayanan Kavgaz serisi, Çantacı ile başlıyor.
288 pages, Paperback
Published February 1, 2024
1 person is currently reading
83 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 47 reviews
July 4, 2022
doğruya doğru arkadaşlar, benim şu memlekette haklı olduğunu düşündüğüm bir polis önyargım var. gerçi her yerde var tabii acab kısaltmasını düşününce… ama şu da var ki bu bence bana dair bir çelişki kitaplarda, dizilerde yabancılardaki polisleri gayet de okuyor ve izliyorum. sevdiklerim de var hatta.
bu belki bizde dizilerde arka sokaklar şablonunun hâlâ geçerli olması, kitapta ise işin iç yüzünün, teşkilatın çok da iyi bilinmemesiyle ilgili.
o nedenle benim türk edebiyatında sevdiğim ilk cinayet masası polisi behzat ç.’dir. dizinin fenomen olmasından yıllar evvel ben hatmetmiştim kendisini. ankara’daki o erkek dünyasını çok iyi anlatan romanlardı bence.
şimdi sanırım bu polislere mutlu kavgaz da eklenecek. üstelik bu kez hem yaşadığım şehirde hem de en sevdiğim dönemde geçiyor kitap.
algan sezgintüredi’nin zaten bildiğim akıp giden dili polislerin ve teşkilatın içyüzünü bilen mesut demirbilek’in deneyimiyle birleşmiş. gayet de olmuş. ki çift yazarlı kitaplara da önyargım vardı 🙈 denizde kum bende önyargı 😁 allahtan makul bir insanım, hemen yıkarım o önyargıyı.
80 darbesinin halka ve tabii teşkilata yansıması kitabın atmosferini oluşturmuş. çok da iyi olmuş. biz 80’lerde büyüyenler o ortamı çok iyi biliyoruz.
mutlu kavgaz’ın çaylaklığı, hırslı arkadaşlarının yaptıkları, cinayet masasında işlerin nasıl döndüğü de okuru sansaryan hanına ışınlıyor.
tabii bu bir ilk kitap olduğu için biz önce akademiden mezun bu çaylakları tanıyoruz. onlar eğitiliyor vs. olaylar biraz gecikiyor. ama arada katilin anlatıldığı bölümlerle -gerçeğe dayanan- bu cinayet hakkaten beni şaşırttı diyebilirim. vay be dedim. ki çantacı ne demek bu romandan öğrendim, onu da ekleyeyim.
biraz tesadüfe dayanan bir sonu var ama kavgaz’a söylendiği gibi hayatta bu tesadüflerin de yeri var. bir de ben koray’ın meselesinin bu kitapta çözüleceğini sandım ama galiba daha bekleyeceğiz.
şiddetten ve zorbalıktan hoşlanmayan mutlu kavgaz nasıl bir polis olacak göreceğiz bakalım. arada polisin sertliğinin mecburen olduğunu anlatan, sanki onları aklar gibi açıklamalar vardı, açıklama değil de deneyimli polislerin sözleri… içten içe doğru olduğunu bilsem de yine de bunu kabul etmemeyi daha vicdanlı buluyorum kendi adıma. çünkü kontrolsüz güç ne hale geliyor, çok iyi deneyimledik şu yıllarda.
fazla erkek bir roman tabii ama teşkilat da öyle. hele 80’lerde. elbet sonra mutlu’nun bir sevgilisi filan olacak diye umuyorum. bu arada lastik eldiven ayrıntısına çok güldüm. her şey ne kadar zormuş 80’lerde. buna bilgisayar ve dna sisteminin olmamasını da ekleyelim.
polisiye dünyamıza hoş geldin mutlu kavgaz. ayrıca editör canım arkadaşım eser demirkan’mış da haberim yokmuş :)
bu belki bizde dizilerde arka sokaklar şablonunun hâlâ geçerli olması, kitapta ise işin iç yüzünün, teşkilatın çok da iyi bilinmemesiyle ilgili.
o nedenle benim türk edebiyatında sevdiğim ilk cinayet masası polisi behzat ç.’dir. dizinin fenomen olmasından yıllar evvel ben hatmetmiştim kendisini. ankara’daki o erkek dünyasını çok iyi anlatan romanlardı bence.
şimdi sanırım bu polislere mutlu kavgaz da eklenecek. üstelik bu kez hem yaşadığım şehirde hem de en sevdiğim dönemde geçiyor kitap.
algan sezgintüredi’nin zaten bildiğim akıp giden dili polislerin ve teşkilatın içyüzünü bilen mesut demirbilek’in deneyimiyle birleşmiş. gayet de olmuş. ki çift yazarlı kitaplara da önyargım vardı 🙈 denizde kum bende önyargı 😁 allahtan makul bir insanım, hemen yıkarım o önyargıyı.
80 darbesinin halka ve tabii teşkilata yansıması kitabın atmosferini oluşturmuş. çok da iyi olmuş. biz 80’lerde büyüyenler o ortamı çok iyi biliyoruz.
mutlu kavgaz’ın çaylaklığı, hırslı arkadaşlarının yaptıkları, cinayet masasında işlerin nasıl döndüğü de okuru sansaryan hanına ışınlıyor.
tabii bu bir ilk kitap olduğu için biz önce akademiden mezun bu çaylakları tanıyoruz. onlar eğitiliyor vs. olaylar biraz gecikiyor. ama arada katilin anlatıldığı bölümlerle -gerçeğe dayanan- bu cinayet hakkaten beni şaşırttı diyebilirim. vay be dedim. ki çantacı ne demek bu romandan öğrendim, onu da ekleyeyim.
biraz tesadüfe dayanan bir sonu var ama kavgaz’a söylendiği gibi hayatta bu tesadüflerin de yeri var. bir de ben koray’ın meselesinin bu kitapta çözüleceğini sandım ama galiba daha bekleyeceğiz.
şiddetten ve zorbalıktan hoşlanmayan mutlu kavgaz nasıl bir polis olacak göreceğiz bakalım. arada polisin sertliğinin mecburen olduğunu anlatan, sanki onları aklar gibi açıklamalar vardı, açıklama değil de deneyimli polislerin sözleri… içten içe doğru olduğunu bilsem de yine de bunu kabul etmemeyi daha vicdanlı buluyorum kendi adıma. çünkü kontrolsüz güç ne hale geliyor, çok iyi deneyimledik şu yıllarda.
fazla erkek bir roman tabii ama teşkilat da öyle. hele 80’lerde. elbet sonra mutlu’nun bir sevgilisi filan olacak diye umuyorum. bu arada lastik eldiven ayrıntısına çok güldüm. her şey ne kadar zormuş 80’lerde. buna bilgisayar ve dna sisteminin olmamasını da ekleyelim.
polisiye dünyamıza hoş geldin mutlu kavgaz. ayrıca editör canım arkadaşım eser demirkan’mış da haberim yokmuş :)
June 7, 2022
Algan Sezgintüredi'nin Vedat ve Tefo'nun kahramanı olduğu polisiyelerini severek okumuştum. Dumanı üstünde son kitabı farklı tarzda bir polisiye. Bu kez dedektifler değil bizzat emniyet görevlileri çözüyor cinayetleri. 80'li yılların sonuna uzanıyor ve biz de komiser yardımcısı Mutlu Kavgaz'la birlikte olaylara müdahil oluyoruz. Yazarın kitaplarını özlemişim, büyük bir keyifle okudum...
June 7, 2022
6 Yıldız!
Algan Sezgintüredi farklı bir polisiye seri ile yine beni mest etti.
Cinayet büro dedektifliği de yapmış emekli emniyet müdürü Mesut Demirbilek'in hatıralarından yola çıkan Kavgaz'da, 1987 senesine ışınlanıp, gencecik yeni mezun komiser yardımcısı Mutlu Kavgaz'ın ilk vakasını beraber yaşıyoruz. Tabii Kavgaz tek başına değil, ondan başka ilgi çekici başka karakterler de var kitapta, favorim Sabri Ateş tabii.
Cinayet büro nasıl çalışır, prosedürler nasıl işler, büroda teamüller nedir, kim kime nasıl hitap eder, olay yerine gidince nasıl hareket edilir, sorgulama nasıl yapılır; bunları Mutlu Kavgaz ile beraber biz de öğreniyoruz ama kesinlikle anı ya da ders kitabı gibi değil, hikâyenin doğal akışına yedirilmiş şekilde geliyor bilgiler.
İnternetin, cep telefonunun, ne bileyim sokak kameralarının olmadığı; aranan bilgilerin sorgusunun yapılıp günlerce cevabının beklendiği, dedektiflerin hakikaten herkesi sorgulaya sorgulaya cinayet çözmeye çalıştığı bir dönem polisiyesi Kavgaz. Okuması da çok zevkli, Algan Sezgintüredi'nin kendine has muzip espri anlayışı ara ara satırların içinden parlıyor.
Umarım seri devam eder ve Mutlu Kavgaz'ın cinayet büroyu nasıl dönüştürdüğünü okumaya devam ederiz gelecek kitaplarda.
Algan Sezgintüredi farklı bir polisiye seri ile yine beni mest etti.
Cinayet büro dedektifliği de yapmış emekli emniyet müdürü Mesut Demirbilek'in hatıralarından yola çıkan Kavgaz'da, 1987 senesine ışınlanıp, gencecik yeni mezun komiser yardımcısı Mutlu Kavgaz'ın ilk vakasını beraber yaşıyoruz. Tabii Kavgaz tek başına değil, ondan başka ilgi çekici başka karakterler de var kitapta, favorim Sabri Ateş tabii.
Cinayet büro nasıl çalışır, prosedürler nasıl işler, büroda teamüller nedir, kim kime nasıl hitap eder, olay yerine gidince nasıl hareket edilir, sorgulama nasıl yapılır; bunları Mutlu Kavgaz ile beraber biz de öğreniyoruz ama kesinlikle anı ya da ders kitabı gibi değil, hikâyenin doğal akışına yedirilmiş şekilde geliyor bilgiler.
İnternetin, cep telefonunun, ne bileyim sokak kameralarının olmadığı; aranan bilgilerin sorgusunun yapılıp günlerce cevabının beklendiği, dedektiflerin hakikaten herkesi sorgulaya sorgulaya cinayet çözmeye çalıştığı bir dönem polisiyesi Kavgaz. Okuması da çok zevkli, Algan Sezgintüredi'nin kendine has muzip espri anlayışı ara ara satırların içinden parlıyor.
Umarım seri devam eder ve Mutlu Kavgaz'ın cinayet büroyu nasıl dönüştürdüğünü okumaya devam ederiz gelecek kitaplarda.
December 25, 2024
Kavgaz: Çantacı, Türk polisiyesinde ileriye doğru bir adım. Hep söylüyorum İskandinav Polisiyesi, İngiliz Polisiyesi, hepsi güzel ama bizim sokaklarımızda geçmiyorlar. İnsanı bizim insanımız değil, sokağı bizim sokağımız değil. Mesela siz hiç bir yabancı polisiyede Muhtar'ın cinayet çözdüğünü gördünüz mü? Göremezsiniz :)
Kavgaz'ın kapağından başlayalım. Kim ne derse desin kapak benim için önemlidir. Elbette ki kitabın kendisinden önemli değildir ancak bir kitapçıya gittiğim zaman zaten kitabın içeriğini bilmiyorum. Kapağı görüyorum, kapağı beğeniyorum. O yüzden Can Yayınları'nın beyaz kapaklı kitaplarını (tüm romantiklerin aksine) hiç beğenmezdim. Tüm kitapların beyaz olması tüm Asyalılara Çin'li hashtag'inin yapıştırılması gibi. Hepimiz birbirimizden farklıyız. Nasıl ki iş görüşmesine mayoyla gidemezsiniz, havuza da takım elbiseyle giremezsiniz, o şekilde (içeriği ne kadar iyi olursa olsun) kapağa özen göstermelisiniz.
Yazarı da ilk defa okuyan biri olarak Kavgaz'a bakıyorum, ne anlamıyorum. Kitabın adı Çantacı'ysa Kavgaz yazar mı? Hayır değil. Köprü var peki hikayenin köprüyle bir alakası var mı? O da yok. Peki kırmızı fon, kuvvetle muhtemelen 2000 sonrası Kavgaz'ın yazıldığı font. O zaman güncel bir roman. Hayır yine olmadı, 1987'de geçiyor. Ben söyleyeyim bu kapağı Berkun Oya'ya yaptırmalıydınız. Hatta annelerimizin babalarımızın kitaplarında unutulmuş, belki bit pazarında bulabileceğiniz şekilde, hatta taşınma sırasında içinde kitapların olduğu ortaya çıkan 80'lerin katlanır divanından çıkmışçasına yıpranmış bile olabilirdi. Herşey, bu kapak hariç.
Hikayenin 1987'de geçmesini, ortamı, karakterleri yavaş yavaş işlemesini çok sevdim. Mutlu Kavgaz'ın karakter gelişimi çok iyiydi. Eee sene 1987 olunca DNA yok, parmak izi veritabanları yok, kamera yok, cep telefonu yok. Bu kesinlikle kitabı özgün kılan en önemli öğeydi.
En sevmediğim kısım şu: Tek taraflı diyaloglar çok kötü bir fikir (Evet, kahveye uğramıştı, hayır kimse görmemişti. Arada sırada takılıyordu, çoğunlukla oralet içiyordu. Hayır, oraletten çıkan orta parmağın kime ait olduğunu bilmiyordu). Bazı cümlelerde de virgülle birbirinden ayrılan o kadar çok öğe vardı ki Rapunzel ucuca ekleyip kaleden sarkıtsa yandaki köye kadar uzar.
Kurgu açısından da kimse kusura bakmasın İstanbul gibi bir yerde katilin tesadüfen ortaya çıkması çok çok çok çok çok olasılık dışı.
Ancak kitabın iyi niyetine güveniyorum ve sadece faydalı olabileceğini düşündüğüm geribildirimlerle kapatıyorum.
Herkese keyifli okumalar!
Kavgaz'ın kapağından başlayalım. Kim ne derse desin kapak benim için önemlidir. Elbette ki kitabın kendisinden önemli değildir ancak bir kitapçıya gittiğim zaman zaten kitabın içeriğini bilmiyorum. Kapağı görüyorum, kapağı beğeniyorum. O yüzden Can Yayınları'nın beyaz kapaklı kitaplarını (tüm romantiklerin aksine) hiç beğenmezdim. Tüm kitapların beyaz olması tüm Asyalılara Çin'li hashtag'inin yapıştırılması gibi. Hepimiz birbirimizden farklıyız. Nasıl ki iş görüşmesine mayoyla gidemezsiniz, havuza da takım elbiseyle giremezsiniz, o şekilde (içeriği ne kadar iyi olursa olsun) kapağa özen göstermelisiniz.
Yazarı da ilk defa okuyan biri olarak Kavgaz'a bakıyorum, ne anlamıyorum. Kitabın adı Çantacı'ysa Kavgaz yazar mı? Hayır değil. Köprü var peki hikayenin köprüyle bir alakası var mı? O da yok. Peki kırmızı fon, kuvvetle muhtemelen 2000 sonrası Kavgaz'ın yazıldığı font. O zaman güncel bir roman. Hayır yine olmadı, 1987'de geçiyor. Ben söyleyeyim bu kapağı Berkun Oya'ya yaptırmalıydınız. Hatta annelerimizin babalarımızın kitaplarında unutulmuş, belki bit pazarında bulabileceğiniz şekilde, hatta taşınma sırasında içinde kitapların olduğu ortaya çıkan 80'lerin katlanır divanından çıkmışçasına yıpranmış bile olabilirdi. Herşey, bu kapak hariç.
Hikayenin 1987'de geçmesini, ortamı, karakterleri yavaş yavaş işlemesini çok sevdim. Mutlu Kavgaz'ın karakter gelişimi çok iyiydi. Eee sene 1987 olunca DNA yok, parmak izi veritabanları yok, kamera yok, cep telefonu yok. Bu kesinlikle kitabı özgün kılan en önemli öğeydi.
En sevmediğim kısım şu: Tek taraflı diyaloglar çok kötü bir fikir (Evet, kahveye uğramıştı, hayır kimse görmemişti. Arada sırada takılıyordu, çoğunlukla oralet içiyordu. Hayır, oraletten çıkan orta parmağın kime ait olduğunu bilmiyordu). Bazı cümlelerde de virgülle birbirinden ayrılan o kadar çok öğe vardı ki Rapunzel ucuca ekleyip kaleden sarkıtsa yandaki köye kadar uzar.
Kurgu açısından da kimse kusura bakmasın İstanbul gibi bir yerde katilin tesadüfen ortaya çıkması çok çok çok çok çok olasılık dışı.
Ancak kitabın iyi niyetine güveniyorum ve sadece faydalı olabileceğini düşündüğüm geribildirimlerle kapatıyorum.
Herkese keyifli okumalar!
July 13, 2022
Yazarın diğer polisiye romanlarının sevdalısı olarak biraz hayal kırıklığı yarattı. Daha dinamik bir metin bekledimz
Hikaye sağlam, dil muazzam fakat giriş-gelişme- sonuç üçlüsü insanının hevesini bei nebze kursağında bırakıyor. Kitabın ilk yarısı giriş bölümüne ayrılmış. Seri olacağını tahmin ettiğimiz için karakterleri tanıtma, atmosfer yaratma için yapıldığını düşünüyorum. Yine de bi nokta da “e hadi artık” diyor insan.
İkinci yarının tamamen gelişme kısmına ayrılmış olduğun söylesem abartmış olmam. Komiser yardımcısı Mutlu’nun hikayeyi çözmekteki etkisi şanstan öteye gidemedi. Bu da ilginç bir detay. Hangi karakter olsa sonuç aynı olurdu sanki.
Sonuç kısmını konuşmak isterdim ama 5 sayfa falan. İnsan onca yoldan gelince biraz daha detay istiyor tabii.
1987 yılının şartlarında işlerin nasıl zor yürüyebildiği hakkında zibilyon tane detay öğrendim. Bunun da yeni gelecek kitaplara bir ön hazırlık olduğunu düşünerek aldım, kabul ettim🙃
Algan Sezgintüredi çok iyi bir kalem. Bu kitabı başka biri yazmış olsa muhtemelen yarıda bırakmıştım ama o okuyucuyu kitapta tutacak bir yolu illaki buluyor.
E Damla bunca söylendin yeni kitap çıkınca ne yapacaksın derseniz; koşarak alacağım!
İmza: iflah olmaz türedi hayranı :)
Hikaye sağlam, dil muazzam fakat giriş-gelişme- sonuç üçlüsü insanının hevesini bei nebze kursağında bırakıyor. Kitabın ilk yarısı giriş bölümüne ayrılmış. Seri olacağını tahmin ettiğimiz için karakterleri tanıtma, atmosfer yaratma için yapıldığını düşünüyorum. Yine de bi nokta da “e hadi artık” diyor insan.
İkinci yarının tamamen gelişme kısmına ayrılmış olduğun söylesem abartmış olmam. Komiser yardımcısı Mutlu’nun hikayeyi çözmekteki etkisi şanstan öteye gidemedi. Bu da ilginç bir detay. Hangi karakter olsa sonuç aynı olurdu sanki.
Sonuç kısmını konuşmak isterdim ama 5 sayfa falan. İnsan onca yoldan gelince biraz daha detay istiyor tabii.
1987 yılının şartlarında işlerin nasıl zor yürüyebildiği hakkında zibilyon tane detay öğrendim. Bunun da yeni gelecek kitaplara bir ön hazırlık olduğunu düşünerek aldım, kabul ettim🙃
Algan Sezgintüredi çok iyi bir kalem. Bu kitabı başka biri yazmış olsa muhtemelen yarıda bırakmıştım ama o okuyucuyu kitapta tutacak bir yolu illaki buluyor.
E Damla bunca söylendin yeni kitap çıkınca ne yapacaksın derseniz; koşarak alacağım!
İmza: iflah olmaz türedi hayranı :)
April 14, 2025
Yazar bu romanı ile Dünya Kitap tarafından 2022 yılında düzenlenen yarışmada, Yılın En İyi Polisiye Romanı Ödülünü aldı.
Şimdiye kadar okuduğum Türk polisiye romanlarından farklı bir bakış açısı ile yazılmış. Farklılık; özellikle polis teşkilatı içerisindeki çalışmaların detaylarına daha fazla odaklanmasında. Her ayrıntı titizlikle araştırılmış. Olay, olay örgüsü ve kurgu da incelikle düşünülmüş, teknik detaylar etkileyici. Kahramanları da özenle oluşturulmuş, hepsi sempatik ve karakter olarak tutarlı.
Polis Akademisi mezunu, komiser yardımcılarının polis teşkilatında göreve başlamalarının ardından, eğitimlerinin devamı olarak amirleri ile yaptıkları çalışmalarının ilk günlerini okuduğumuz bölümler, tüm yönleri ile çok başarılı ve sevimli. Eğitimin devam etmesini sağlayan, babacan amirler, güzel fikir.
Haklarında sınırlı bilgiler verilen farklı anlatıcılarla, farklı tarihlerde anlatıma başlayan ve zamanda ileri ve geri gidişlerle zekice kurgulanan hikaye, bu yöntemle biraz daha karmaşık, gizemli, heyecanlı ve sürükleyici hale getirilmiş. Şüphe yaratan ve olay açıklığa kavuştuğunda şaşırtan, çok başarılı bir fikir ve uygulama.
Diyaloglar çok başarılı olsa da, bazı bölümler biraz ‘geveze’. Daha az olasılık, daha az fikir yürütme, hikayeye biraz daha dinamizm kazandırabilirdi. Aşırı detay, zaman zaman metnin temposunu düşürüyor.
Ancak yazarlar hikayeyi; ‘tesadüflerin; gerçekleşme ihtimali çok düşük olsa da, sonuçta ihtimal dahilinde olan bir şey olduğu, kısacası tesadüflerin var olduğu ve dahası, ciddi bir yardımcı olduğu’ üzerine inşa etmişler (sf; 67). Detaylara bu nedenle bu kadar çok ihtiyaç duyulduğunu düşünüyorum. Ancak ben, düğümün çözülmesini sağlayan olaylar dizisini, -yine hikayede verilen detaylar üzerinden- daha farklı kurgulardım.
Diğer karakterlerin yanısıra, zeki ve çalışkan olan, fakat süper kahraman olarak da kurgulanmayan Mutlu Kavgaz’ı sevdim, ilk olayını çözmesine de sevindim, diğer maceralarını da okuyacağım.
Şimdiye kadar okuduğum Türk polisiye romanlarından farklı bir bakış açısı ile yazılmış. Farklılık; özellikle polis teşkilatı içerisindeki çalışmaların detaylarına daha fazla odaklanmasında. Her ayrıntı titizlikle araştırılmış. Olay, olay örgüsü ve kurgu da incelikle düşünülmüş, teknik detaylar etkileyici. Kahramanları da özenle oluşturulmuş, hepsi sempatik ve karakter olarak tutarlı.
Polis Akademisi mezunu, komiser yardımcılarının polis teşkilatında göreve başlamalarının ardından, eğitimlerinin devamı olarak amirleri ile yaptıkları çalışmalarının ilk günlerini okuduğumuz bölümler, tüm yönleri ile çok başarılı ve sevimli. Eğitimin devam etmesini sağlayan, babacan amirler, güzel fikir.
Haklarında sınırlı bilgiler verilen farklı anlatıcılarla, farklı tarihlerde anlatıma başlayan ve zamanda ileri ve geri gidişlerle zekice kurgulanan hikaye, bu yöntemle biraz daha karmaşık, gizemli, heyecanlı ve sürükleyici hale getirilmiş. Şüphe yaratan ve olay açıklığa kavuştuğunda şaşırtan, çok başarılı bir fikir ve uygulama.
Diyaloglar çok başarılı olsa da, bazı bölümler biraz ‘geveze’. Daha az olasılık, daha az fikir yürütme, hikayeye biraz daha dinamizm kazandırabilirdi. Aşırı detay, zaman zaman metnin temposunu düşürüyor.
Ancak yazarlar hikayeyi; ‘tesadüflerin; gerçekleşme ihtimali çok düşük olsa da, sonuçta ihtimal dahilinde olan bir şey olduğu, kısacası tesadüflerin var olduğu ve dahası, ciddi bir yardımcı olduğu’ üzerine inşa etmişler (sf; 67). Detaylara bu nedenle bu kadar çok ihtiyaç duyulduğunu düşünüyorum. Ancak ben, düğümün çözülmesini sağlayan olaylar dizisini, -yine hikayede verilen detaylar üzerinden- daha farklı kurgulardım.
Diğer karakterlerin yanısıra, zeki ve çalışkan olan, fakat süper kahraman olarak da kurgulanmayan Mutlu Kavgaz’ı sevdim, ilk olayını çözmesine de sevindim, diğer maceralarını da okuyacağım.
August 6, 2022
Sene 1987. DNA'nin ne oldugunun bilinmedigi, parmak izlerinin eldeki kagitlar ile bulunmaya calisildigi donemler. Donem romanlarini sevmesem bile bu polisiye cok hosuma gitti. Cocuklugumun gectigi donemler.
Selim Bostanci'da Seyma'yi ararken, o sokaklar gozlerimin onune geldi. Okula gittigim caddeler, sokaklara kurulan Carsamba Pazari'nda annemle alisveris yapmamiz.
Mutlu'nun karakter gelisimini de gormek cok keyifliydi. Cevresinden aldigi yorum ve elestirileri kabullenip, kendini degistirmeye calismasi, sartlara uyum saglamasi.
Beni tek sasirtan nokta cinayette bizi katile goturen ipucunun talip ve calisma ile degil tamamen sans ve tesaduf ile Mutlu'nun eline gecmesi oldu.
Kisa kisa bolumler ve gecisler kitabi hizli okunur kilmis. Ben cok severek okudum. Merakla yeni kitap ve kitaplari bekliyorum. Umarim.uzun omurlu bir seri olur Kavgaz!
Selim Bostanci'da Seyma'yi ararken, o sokaklar gozlerimin onune geldi. Okula gittigim caddeler, sokaklara kurulan Carsamba Pazari'nda annemle alisveris yapmamiz.
Mutlu'nun karakter gelisimini de gormek cok keyifliydi. Cevresinden aldigi yorum ve elestirileri kabullenip, kendini degistirmeye calismasi, sartlara uyum saglamasi.
Beni tek sasirtan nokta cinayette bizi katile goturen ipucunun talip ve calisma ile degil tamamen sans ve tesaduf ile Mutlu'nun eline gecmesi oldu.
Kisa kisa bolumler ve gecisler kitabi hizli okunur kilmis. Ben cok severek okudum. Merakla yeni kitap ve kitaplari bekliyorum. Umarim.uzun omurlu bir seri olur Kavgaz!
October 16, 2022
Utanarak söylüyorum polisiye okumayı seven bir insan olarak bu ikiliden bu kitap sayesinde haberdar oldum. Olsun, sonuçta öğrenmenin yaşı yok.
Yazarlar, konuk oldukları bir programda Mutlu Kavgaz'ı 7-8 kitaplık bir seri olarak düşündüklerini söylemişlerdi, gelecek kitapları sabırsızlıkla bekliyorum.
Yazarlar, konuk oldukları bir programda Mutlu Kavgaz'ı 7-8 kitaplık bir seri olarak düşündüklerini söylemişlerdi, gelecek kitapları sabırsızlıkla bekliyorum.
June 12, 2022
Kavgaz: Çantacı, Türk suç yazını açısından doğru yöne atılmış bir adım.
Türk polisiyesi bakımından çok eksik olduğumu her olanakta dillendiriyorum, okumadığım çok kişi var; ancak okuduklarım da var ve bunların arasından 'Hah! İşte bu!' dediğim olmadı.
Rahatlık ve mutlulukla söyleyebilirim ki Kavgaz: Çantacı, aradığım Türk suç başyapıtı değilse de, yazıldığı alt-tür içinde 'Hah!' diyebileceğim bir kitap olmuş.
Kitabı, Türkçe terimini bulmaktaki çekingenliğim dolayısıyla, bir 'procedural' olarak ele almak gerekiyor. Baştan sona bir soruşturma romanı bu; polisin iç işleyişini, bir cinayet soruşturmasının türlü boyut ve aşamalarını Algan Sezgintüredi'nin akıcı ve içten dilinden okuyoruz.
Kitap, bazılarına yakalansa da, Türk polisiyesinin yerleşikleşmiş pek çok sorununun çevresinden başarıyla dolaşıyor, burada Mesut Demirbilek'in ciddi etkisinin olduğunu varsayıyorum, çünkü işin içine soruşturma ve gizem öğeleri girdiği zaman Kavgaz: Çantacı, başka pek çok romanda görüldüğü üzere özgüvensiz davranmıyor, ayrıntıların üzerine gitmekten çekinmiyor, polislerin çalışma yöntemlerine, Emniyet'in iç ilişkilerine değinirken öykülediği şeye yönelik bilgisizliğini bir tür yapmacıklıkla örtmeye çalışan başka pek çok polisiye romandan ayrılıyor. Bu kendi başına çok ama çok değerli.
Diyalogların yazımı, ne kadar özgün bir karakter, ne kadar Mesut Demirbilek olduğunu herhalde zamanla daha iyi kavrayacağımız Mutlu'nun öykü içindeki yeri, karakterler arası etkileşim genel olarak başarılı ve doyurucu. Bazı monologlar, bölümleme ve bazı sahnelemeler başta olmak üzere bazı sorunlarım var, buradan bir seri çıkartmak istedikleri için olağan koşullarda eksik veya yarım kalmış olmakla eleştireceğimiz bazı boyutları da şimdilik eleştiriden uzak tutmakta yarar görüyorum. Böyle olmasa da kitabın genel niteliğini zedeleyen yaşamsal bir sorun yaşamadım öykü ve yazımla.
Özcesi, Kavgaz: Çantacı, benim aradığım başyapıt değil; zaten yıllar içinde bu başyapıt öyle gizci ve düşsel öğeler kazandı ki bir gün önüme düşse onu da artık orantısızca kabarmış beklentilerime kurban edebilirim. Buna karşın bir 'procedural' olarak okuduğum en iyi Türk suç romanı. Yer yer yeterince sert vurmadığını düşünsem de ortaya koyduğu öykü ve kurgu iyi geliştirilmiş, Mesut Demirbilek'in anıları öykünün önemli bölümünü oluşturduğu için gerçekçilikten uzak olduğunu öne sürmek de güç, ki Cinayet Sohbetleri'ni okuyanlar kitabın öyküsünde tanıdık çok şey bulacak zaten.
Daha iyisi olabilir mi? Elbette. Umarım Kavgaz serisi sürer ve bize daha derin, soruşturma öğelerine daha güçlü gizem ve çatışma öğelerinin eşlik ettiği kitaplar sunar. Çünkü ilki iyi bir kitap ve çok daha iyi bir seri üretecek potansiyeli taşıyor.
Türk polisiyesi bakımından çok eksik olduğumu her olanakta dillendiriyorum, okumadığım çok kişi var; ancak okuduklarım da var ve bunların arasından 'Hah! İşte bu!' dediğim olmadı.
Rahatlık ve mutlulukla söyleyebilirim ki Kavgaz: Çantacı, aradığım Türk suç başyapıtı değilse de, yazıldığı alt-tür içinde 'Hah!' diyebileceğim bir kitap olmuş.
Kitabı, Türkçe terimini bulmaktaki çekingenliğim dolayısıyla, bir 'procedural' olarak ele almak gerekiyor. Baştan sona bir soruşturma romanı bu; polisin iç işleyişini, bir cinayet soruşturmasının türlü boyut ve aşamalarını Algan Sezgintüredi'nin akıcı ve içten dilinden okuyoruz.
Kitap, bazılarına yakalansa da, Türk polisiyesinin yerleşikleşmiş pek çok sorununun çevresinden başarıyla dolaşıyor, burada Mesut Demirbilek'in ciddi etkisinin olduğunu varsayıyorum, çünkü işin içine soruşturma ve gizem öğeleri girdiği zaman Kavgaz: Çantacı, başka pek çok romanda görüldüğü üzere özgüvensiz davranmıyor, ayrıntıların üzerine gitmekten çekinmiyor, polislerin çalışma yöntemlerine, Emniyet'in iç ilişkilerine değinirken öykülediği şeye yönelik bilgisizliğini bir tür yapmacıklıkla örtmeye çalışan başka pek çok polisiye romandan ayrılıyor. Bu kendi başına çok ama çok değerli.
Diyalogların yazımı, ne kadar özgün bir karakter, ne kadar Mesut Demirbilek olduğunu herhalde zamanla daha iyi kavrayacağımız Mutlu'nun öykü içindeki yeri, karakterler arası etkileşim genel olarak başarılı ve doyurucu. Bazı monologlar, bölümleme ve bazı sahnelemeler başta olmak üzere bazı sorunlarım var, buradan bir seri çıkartmak istedikleri için olağan koşullarda eksik veya yarım kalmış olmakla eleştireceğimiz bazı boyutları da şimdilik eleştiriden uzak tutmakta yarar görüyorum. Böyle olmasa da kitabın genel niteliğini zedeleyen yaşamsal bir sorun yaşamadım öykü ve yazımla.
Özcesi, Kavgaz: Çantacı, benim aradığım başyapıt değil; zaten yıllar içinde bu başyapıt öyle gizci ve düşsel öğeler kazandı ki bir gün önüme düşse onu da artık orantısızca kabarmış beklentilerime kurban edebilirim. Buna karşın bir 'procedural' olarak okuduğum en iyi Türk suç romanı. Yer yer yeterince sert vurmadığını düşünsem de ortaya koyduğu öykü ve kurgu iyi geliştirilmiş, Mesut Demirbilek'in anıları öykünün önemli bölümünü oluşturduğu için gerçekçilikten uzak olduğunu öne sürmek de güç, ki Cinayet Sohbetleri'ni okuyanlar kitabın öyküsünde tanıdık çok şey bulacak zaten.
Daha iyisi olabilir mi? Elbette. Umarım Kavgaz serisi sürer ve bize daha derin, soruşturma öğelerine daha güçlü gizem ve çatışma öğelerinin eşlik ettiği kitaplar sunar. Çünkü ilki iyi bir kitap ve çok daha iyi bir seri üretecek potansiyeli taşıyor.
July 12, 2022
Algan Sezginturedi ne yazsa okurum. Kavgaz serisi ise bir baska guzel olmus; emniyet teskilatindan gercek gozlemleri akislari icermesi tam dozunda ve en etkili yerlerde
Kurgu saglam karakterler de yerlesiyor serinin diger kitaplari dort goz beklene. Devedikeni devam 😉
Kurgu saglam karakterler de yerlesiyor serinin diger kitaplari dort goz beklene. Devedikeni devam 😉
July 5, 2022
Kavgaz'ı heyecanla ve severek okudum… Kitap, akademiden yeni mezun Komiser Yardımcısı Mutlu Kavgaz'ın İstanbul Cinayet Büroya atanmasını ve kesik bir elin bulunması ile başlayan soruşturmayı anlatıyor.
Neden heyecanla okudum? Polise merakı rahmetli babamdan bana kalan en güzel miraslardan biri, çok küçük yaşta başladığım bu yolculukta İngiliz polisiyeleri her zaman özel bir yer tuttu. Önce Agatha Christie tarzı "cosy" polisiyeleri sevdim. Zamanla "police procedural" tarzı ilgimi çekmeye başladı. Amatör dedektiflerin değil de polislerin yürüttüğü cinayet soruşturmalarını ayrı bir zevkle okudum. Muhtemelen polis soruşturmalarının izlediği sistematik/analitik yöntem düzen/nizam/intizam deliliğime hitap etti:) Erika Foster, Anna Travis, Roy Grace, Jane Tennison, Adam Dalgliesh, Lottie Parker en iyi dostlarım oldular… Hem bir cinayeti çözerken takip ettikleri yol ve zaman içinde kariyerlerindeki ilerlemeler ile çalkantılar hem de özel hayatları ilgimi çekti. Mesela ilk kitapta yeni mezun Anna Travis'in acemilikliklerine tebessüm ederken, seri ilerledikçe zekasına, kararlılığına ve gelişimine hayran oldum.
Ülkemiz polisiyesini de her zaman yakından takip etmeye çalıştım. Özellikle Celil Oker'den başlayarak, yeni dönem diyebileceğim polisiyemizin Algan Sezgintüredi, rahmetli Esra Türkekul, Çağatay Yaşmut, Esmahan Aykol, Yaprak Öz gibi başarılı yazarlarını okumak benim için başlı başına bir zevk oldu. Her birinin yabancı dillere çevrildiklerinde büyük başarılar kazanacağına samimiyetle inanıyorum. Ancak, yerli polisiyede başarılı polis karakterler olmasına rağmen, tam anlamıyla "police procedural" diyebileceğim bir kitaba rastlamamıştım. Bana göre Kavgaz bu alanda ilk. Teşkilat nasıl yapılanıyor, dosya nasıl açılıyor, soruşturma ne şekilde ilerliyor, ekip dinamikleri nasıl işliyor gibi soruların hepsine cevap veren bir olay örgüsü var. Polis, savcı ve mahkemenin görevlerini birbirine karıştırarak anlatan, akıllara ziyan polisiyelerden sonra gerçekçi bir tablo görmek beni mutlu etti, dolayısıyla heyecanla okudum…
Neden sevdim? Algan Sezgintüredi'nin zeka dolu ve muzip bir kalemi var, iyi bir anlatıcı. Onun yazdıklarını okumak her zaman keyif… Mesut Demirbilek'in sahadan gelen tecrübesi usta bir kalemle birleşince okunur bir hikaye çıkmış ortaya. Üstelik olaylar 1987'de geçiyor, Sevim Mülkiye 2. sınıfta:) O dönemde yaşanan sosyal, siyasi gelişmeler polisiye kurguya güzel bir arka plan olmuş. Bir yandan cinayet çözüp diğer yandan üniversite yıllarımın Türkiye'sine gitmekten ayrı bir tat aldım, dolayısıyla severek okudum…
Aklıma takılan bir şey olmadı mı? Oldu, mesela cinayetin bir tesadüf sonucu çözülmesi beni çok mutlu etmedi. Ayrıca, Mutlu’nun polisiye kurgunun önüne geçtiği hissine kapıldım, yer yer Mutlu’nun merkezde, cinayetin ise ikinci planda kaldığını düşündüm. Karakterler çok önemli olsa da polisiye okurken ön planda cinayeti/suçu/suçluyu görmek isterdim…
Belli ki bu bir serinin ilk kitabı, devamını sabırsızlıkla bekleyeceğim. Umarım yeni macerada suç ve suçlu merkezde olur, Mutlu ise cinayetin önüne geçmeden tecrübe kazanmaya devam eder…
Neden heyecanla okudum? Polise merakı rahmetli babamdan bana kalan en güzel miraslardan biri, çok küçük yaşta başladığım bu yolculukta İngiliz polisiyeleri her zaman özel bir yer tuttu. Önce Agatha Christie tarzı "cosy" polisiyeleri sevdim. Zamanla "police procedural" tarzı ilgimi çekmeye başladı. Amatör dedektiflerin değil de polislerin yürüttüğü cinayet soruşturmalarını ayrı bir zevkle okudum. Muhtemelen polis soruşturmalarının izlediği sistematik/analitik yöntem düzen/nizam/intizam deliliğime hitap etti:) Erika Foster, Anna Travis, Roy Grace, Jane Tennison, Adam Dalgliesh, Lottie Parker en iyi dostlarım oldular… Hem bir cinayeti çözerken takip ettikleri yol ve zaman içinde kariyerlerindeki ilerlemeler ile çalkantılar hem de özel hayatları ilgimi çekti. Mesela ilk kitapta yeni mezun Anna Travis'in acemilikliklerine tebessüm ederken, seri ilerledikçe zekasına, kararlılığına ve gelişimine hayran oldum.
Ülkemiz polisiyesini de her zaman yakından takip etmeye çalıştım. Özellikle Celil Oker'den başlayarak, yeni dönem diyebileceğim polisiyemizin Algan Sezgintüredi, rahmetli Esra Türkekul, Çağatay Yaşmut, Esmahan Aykol, Yaprak Öz gibi başarılı yazarlarını okumak benim için başlı başına bir zevk oldu. Her birinin yabancı dillere çevrildiklerinde büyük başarılar kazanacağına samimiyetle inanıyorum. Ancak, yerli polisiyede başarılı polis karakterler olmasına rağmen, tam anlamıyla "police procedural" diyebileceğim bir kitaba rastlamamıştım. Bana göre Kavgaz bu alanda ilk. Teşkilat nasıl yapılanıyor, dosya nasıl açılıyor, soruşturma ne şekilde ilerliyor, ekip dinamikleri nasıl işliyor gibi soruların hepsine cevap veren bir olay örgüsü var. Polis, savcı ve mahkemenin görevlerini birbirine karıştırarak anlatan, akıllara ziyan polisiyelerden sonra gerçekçi bir tablo görmek beni mutlu etti, dolayısıyla heyecanla okudum…
Neden sevdim? Algan Sezgintüredi'nin zeka dolu ve muzip bir kalemi var, iyi bir anlatıcı. Onun yazdıklarını okumak her zaman keyif… Mesut Demirbilek'in sahadan gelen tecrübesi usta bir kalemle birleşince okunur bir hikaye çıkmış ortaya. Üstelik olaylar 1987'de geçiyor, Sevim Mülkiye 2. sınıfta:) O dönemde yaşanan sosyal, siyasi gelişmeler polisiye kurguya güzel bir arka plan olmuş. Bir yandan cinayet çözüp diğer yandan üniversite yıllarımın Türkiye'sine gitmekten ayrı bir tat aldım, dolayısıyla severek okudum…
Aklıma takılan bir şey olmadı mı? Oldu, mesela cinayetin bir tesadüf sonucu çözülmesi beni çok mutlu etmedi. Ayrıca, Mutlu’nun polisiye kurgunun önüne geçtiği hissine kapıldım, yer yer Mutlu’nun merkezde, cinayetin ise ikinci planda kaldığını düşündüm. Karakterler çok önemli olsa da polisiye okurken ön planda cinayeti/suçu/suçluyu görmek isterdim…
Belli ki bu bir serinin ilk kitabı, devamını sabırsızlıkla bekleyeceğim. Umarım yeni macerada suç ve suçlu merkezde olur, Mutlu ise cinayetin önüne geçmeden tecrübe kazanmaya devam eder…
January 18, 2023
Nefis bir polisiye, vakanın yanında soruşturmaya da ağırlık vermiş, okurken ayrı bir keyif aldım. Mesut Demirbilek'in Cinayet Sohbetlerini de severek okumuş, bunlardan bir roman çıksa keşke demiştim. Şimdi de diyorum ki, inşallah Mutlu Kavgaz komiserin seri romanları olur da , polisiyeye doyarım. Çok beğendim, meraklısına tavsiyemdir.
September 24, 2025
Emre Melemez’den dinleyince daha da güzel oldu. İlk kez Algan Sezgintüredi’yle tanıştım, şimdi yazdığı herşeyi okumak lazim. 80’ler Türkiyesi ve özelde İstanbul betimlemeleri çok iyiydi.
Read
December 7, 2022Usta yazar, POYABİR Başkanı Algan Sezgintüredi'nin, emekli Emniyet Müdürü Mesut Demirbilek ortaklığıyla yazdığı yeni bir serinin ilk romanı olan "Kazaz-Çantacı"yı bir günde bitirdim. Polisiye edebiyatımız yeni bir kahraman kazandı. Akademiden yeni mezun komiser yardımısı Mutlu Kazaz. Soyadının anlamı Devedikeni. Sahildeki bir kayaya sıkışmış kesik bir el bulunmasıyla başlayan kurgu, cinayet büro'nun 1987 yılının verdiği olanaklarla, olağanüstü çabaları ve emekleriyle çözülmesi sürecini anlatıyor. Mesut Demirbilek gibi çok deneyimli ve mesleğine bir çok yeniliği bizzat kazandırmış, yetkin bir emekli polis müdürünün katkıları kurguya müthiş bir gerçeklik katmış kaçınılmaz olarak. Algan Sezgintüredi'nin kıvrak kalemi, yer yer müthiş esprili anlatım tarzı, okumayı çok keyifli hale getiriyor kesinlikle. Bir süredir okuma kabızlığı içindeyken çok iyi geldi. Son okuduğum bir kaç kitaptan sonra "kızgın kumlardan serin sulara atlar gibi" bir tat bıraktı. Kaleminize sağlık
January 17, 2023
1987 yılında akademiden yeni mezun yirmi iki yaşındaki Mutlu Kavgaz İstanbul Cinayet Büroda göreve başlar ve olaylar gelişir.
Kıyıya vuran kesik bir elin peşinde cinayeti çözmeye çalışan acemi bir komiser yardımcısı ile birlikte okur da oradan oraya savruluyor. Tabii bu arada olay dediğim gibi 1987 yılında geçiyor; ne dna analizi, ne cep telefonu, ne bilgisayar, ne internet var. Hatta olay mahallinde eldiven bile kullanılmıyor. Bütün bunlar yerine, çaba, zeka, azim, disiplin ama en çok da şans var. ☺️
Algan Sezginturedi ile tanışma kitabım oldu Kavgaz: Çantacı. @yazariylakonusanlar sayesinde kendisiyle sohbet de ettik ve çok sevdim.
Hikayenin devamını, daha doğrusu Mutlu Kavgaz'ın hikayesinin devamını yazacağı müjdesini de aldık. Umarım onun ömrü yazmaya, benim ömrüm de okumaya yeter. Takipteyim✨🫶🏻 ( tek eleştirim kapakta kitabın ismi zor okunuyor.)
Kıyıya vuran kesik bir elin peşinde cinayeti çözmeye çalışan acemi bir komiser yardımcısı ile birlikte okur da oradan oraya savruluyor. Tabii bu arada olay dediğim gibi 1987 yılında geçiyor; ne dna analizi, ne cep telefonu, ne bilgisayar, ne internet var. Hatta olay mahallinde eldiven bile kullanılmıyor. Bütün bunlar yerine, çaba, zeka, azim, disiplin ama en çok da şans var. ☺️
Algan Sezginturedi ile tanışma kitabım oldu Kavgaz: Çantacı. @yazariylakonusanlar sayesinde kendisiyle sohbet de ettik ve çok sevdim.
Hikayenin devamını, daha doğrusu Mutlu Kavgaz'ın hikayesinin devamını yazacağı müjdesini de aldık. Umarım onun ömrü yazmaya, benim ömrüm de okumaya yeter. Takipteyim✨🫶🏻 ( tek eleştirim kapakta kitabın ismi zor okunuyor.)
April 16, 2023
Kurgu karakterleri çok seviyorum. Ama ilk gözağrım diyebileceğim polisiye* roman karakterlerini bir başka seviyorum. Katilin* serisi ile tanıyıp sevdiğim Algan Sezgintüredi’nin Kavgaz serisinin ilk kitabı Çantacı da bana adeta yeni bir karakter müjdeliyor! Hoş geldin Mutlu Kavgaz, umarım yolumuz uzun olur! Bu arada Sabri Ateş ve Erdem’i de en az Mutlu kadar sevdim:) Ocak’ta @yazariylakonusanlar polisiye geçidinin ilk durağıydı Kavgaz. Yazdıklarıyla olduğu kadar samimi, hoş sohbetiyle de Algan bey bir kez daha hayran bıraktı kendine. Serinin yeni kitabını sabırsızlıkla bekliyorum!
April 4, 2023
Türkçe Edebiyat yeni bir dedektif kazandı bu kitapla, Mutlu Kavgaz. İstanbul’da Cinayet Masası’na atanan yeni mezun komiser yardımcımız bu kitabında bize 1987 yılında çözmeye çalıştığı bir cinayeti anlatıyor. Arka planda ise 1987 yılının İstanbul’u, terör, değişen polis sistemi, seçimler, bilgisayarsız eldivensiz cinayet yeri inceleyen polisler ve erkek egemen bir emniyet teşkilatı var.
Kendi adıma sevdim ve serinin devamını mutlaka okuyacağım.
Kendi adıma sevdim ve serinin devamını mutlaka okuyacağım.
April 18, 2024
Bugün de başka bir önyargımın kırıldığı bir gün oldu. İki kişinin bir kitap yazması fikri oldukça mesafeli olduğum bir şey olurdu eğer bu kitabı tesadüfen kendim görüp öğrenseydim. Ama yine bir ©benokurum bölümünde, bu kez kendi kitaplarıyla değil Sherlock Holmes bölümünde dinledim Mesut ve Algan beyi. Algan beyin daha önce Katilin Şeyi adlı kitabını okumuştum ama devamını getirmemişim. Bu kitabı da oldukça beğendim, bir sonraki Mutlu Kavgaz kitabını dört gözle
bekleyeceğim.
bekleyeceğim.
April 1, 2023
Algan Sezgintüredi'nin polisiye tarzını seviyorum. Belki misal Grangé gibi uçuk ve girift seri katil-kurban senaryolar düzmüyor, ama uslubu çok hoş. Uzun zincirleme isim tamlamalarıyla karakterlerin düşünce balonlarını döküp anlatma tarzına bilhassa bayılıyor ve çok eğlenceli buluyorum. Ne yazsa okurum :)
January 30, 2023
Başlangıcı çok uzun olmuş. Belki de kitap kısa olmuştur. Karakterleri tanıtma işi bitse de olaylar gelişse diyerek okudum. Sıradaki kitapları merakla bekliyorum.
January 2, 2023
Vedat'la Tefo'sunu çok sevdiğim sevgili Algan Sezgintüredi'den yeni bir kahraman geldi.
1987 senesindeyiz, darbenin üzerinden yedi sene geçmiş. Normalde cinayet şubeye tayin olabilmek için aranan 10 yıllık tecrübe şartı kaldırılınca, o sene akademiden taze mezun olan 22 yaşındaki, Edirneli Mutlu Kavgaz çocukluğundan beri hayalini kurduğu cinayet şubeye çaylak komiser yardımcısı olarak atanıyor ve işe eski cinayet dosyalarını okumakla başlıyor. Fakat oku, oku, nereye kadar. Sonunda Mutlu Kavgaz kendini ekip amiri olarak sahada buluyor. Sonra Bakırköy sahilde kesik bir el bulunuyor. Vaka da Mutlu Kavgaz'a patlıyor. Mutlu mesleğinin çok başında, siciline faali meçhul bir cinayet dosyasının işlenmesinden çok korkuyor. Dediğimiz gibi sene 1987. DNA testleri yok, bilgisayarda parmak izi eşleştirme programları yok, ad��m başı güvenlik kameraları yok, internet yok, dolayısıyla internet araştırması yok, cep telefonu yok. Cebe sığan not defteri var, not almak için kalem var, telsiz var, diğer karakollara çekilen teleksler, postayla gelen dosyalar var. Malzeme bu. Şans ve tesadüfler de çok önemli tabi. Mutlu kesik elin peşinde adım adım katilin izini sürerken hem yeni atandığı şubedeki amirleri ve mesai arkadaşlarıyla ekip olmayı hem de yavaş yavaş cinayet dedektifi olmayı öğreniyor.
Ben Mutlu Kavgaz'ı sevdim. Hikayenin dönem polisiyesi olması hoşuma gitti. Araştırma süreci, prosedürler, polislerin kendi aralarındaki diyalogları çok akıcı ve keyifli bir şekilde anlatılmış. Mutlu Kavgaz da kitabın başında en az okuyucu kadar acemi olduğu için ben de onunla birlikte işi öğrendim desen yalan olmaz yani.
Kitabın iki yazarı var. Diğer yazar Mesut Demirbilek tıpkı Mutlu Kavgaz gibi 1965 Edirne doğumlu, Polis Koleji ve Akademisini bitirdikten sonra da 9 sene cinayet büroda çalışmış. Sanırım hikayenin hafızası Mesut Demirbilek, yazıya geçireni de Algan Sezgintüredi. Tabi bu benim kişisel fikrim. Ama yine de Mesut Demirbilek'in cinayet büroda geçirdiği 9 senede biriktirdiklerinden bayağı kitap çıkar diye düşünüyorum.
Yeni adamım Mutlu Kavgaz'ın yolu açık olsun. 6 Ocak'da @yazariylakonusanlar klubü olarak Algan beyi Kavgaz'ı konuşmak üzere konuk olarak ağırlayacağız. İlk kitabı Katilin Şeyinden beri yazdığı her şeyi okuduğum sevgili Algan Sezgintüredi ile tanışmak için sabırsızlanıyorum.
1987 senesindeyiz, darbenin üzerinden yedi sene geçmiş. Normalde cinayet şubeye tayin olabilmek için aranan 10 yıllık tecrübe şartı kaldırılınca, o sene akademiden taze mezun olan 22 yaşındaki, Edirneli Mutlu Kavgaz çocukluğundan beri hayalini kurduğu cinayet şubeye çaylak komiser yardımcısı olarak atanıyor ve işe eski cinayet dosyalarını okumakla başlıyor. Fakat oku, oku, nereye kadar. Sonunda Mutlu Kavgaz kendini ekip amiri olarak sahada buluyor. Sonra Bakırköy sahilde kesik bir el bulunuyor. Vaka da Mutlu Kavgaz'a patlıyor. Mutlu mesleğinin çok başında, siciline faali meçhul bir cinayet dosyasının işlenmesinden çok korkuyor. Dediğimiz gibi sene 1987. DNA testleri yok, bilgisayarda parmak izi eşleştirme programları yok, ad��m başı güvenlik kameraları yok, internet yok, dolayısıyla internet araştırması yok, cep telefonu yok. Cebe sığan not defteri var, not almak için kalem var, telsiz var, diğer karakollara çekilen teleksler, postayla gelen dosyalar var. Malzeme bu. Şans ve tesadüfler de çok önemli tabi. Mutlu kesik elin peşinde adım adım katilin izini sürerken hem yeni atandığı şubedeki amirleri ve mesai arkadaşlarıyla ekip olmayı hem de yavaş yavaş cinayet dedektifi olmayı öğreniyor.
Ben Mutlu Kavgaz'ı sevdim. Hikayenin dönem polisiyesi olması hoşuma gitti. Araştırma süreci, prosedürler, polislerin kendi aralarındaki diyalogları çok akıcı ve keyifli bir şekilde anlatılmış. Mutlu Kavgaz da kitabın başında en az okuyucu kadar acemi olduğu için ben de onunla birlikte işi öğrendim desen yalan olmaz yani.
Kitabın iki yazarı var. Diğer yazar Mesut Demirbilek tıpkı Mutlu Kavgaz gibi 1965 Edirne doğumlu, Polis Koleji ve Akademisini bitirdikten sonra da 9 sene cinayet büroda çalışmış. Sanırım hikayenin hafızası Mesut Demirbilek, yazıya geçireni de Algan Sezgintüredi. Tabi bu benim kişisel fikrim. Ama yine de Mesut Demirbilek'in cinayet büroda geçirdiği 9 senede biriktirdiklerinden bayağı kitap çıkar diye düşünüyorum.
Yeni adamım Mutlu Kavgaz'ın yolu açık olsun. 6 Ocak'da @yazariylakonusanlar klubü olarak Algan beyi Kavgaz'ı konuşmak üzere konuk olarak ağırlayacağız. İlk kitabı Katilin Şeyinden beri yazdığı her şeyi okuduğum sevgili Algan Sezgintüredi ile tanışmak için sabırsızlanıyorum.
January 14, 2023
Polisiye sever misiniz? Evet, severim diyenler bu yazıyı okumaya devam edebilir :) Şahsen ayıla bayıla okuduğum bir tür ve bu yorumum da Türk polisiye edebiyatının hatrı sayılır isimlerinden olan Algan Bey’in yeni kitabıyla ilgili olacak; Kavgaz-Çantacı
Yıl 1987, yer İstanbul Cinayet Büro. Polislikte belirli bir yıl kıdem şartı aranmadan, Cinayet Büro yeni mezun almaya başlıyor. İlk ekip Mutlu Kavgaz’ın olduğu ekip. Pırıl pırıl yeni mezun başkomiser yardımcıları, güle oynaya başladıkları cinayet bürodan, ilerleyen dönemde çoğunun döküleceğini bilmeden mesleğe adım atıyorlar. Cinayet Büro, öyle bir yer ki çok azının bünyesi burayı kaldırabilecek ve psikolojileri bu işi yapmalarına izin verecek. Mutlu Kavgaz’da onlardan birisi. Âdeta Cinayet Büro için yaratılmış. Bu kitap da Mutlu Kavgaz’ın polisliğe adım atmasıyla başlıyor.
Her polisiye gibi ortada bir cinayetimiz de var. Ama sadece kurbanın eli ortada, vücudun diğer parçaları yok. Yılın 1987 olduğunu hatırlatırım. Yani şartlar günümüzden epey geride. Bakalım böyle bir ortamda yeni mezun Mutlu Kavgaz bu işin üstesinden gelebilecek mi?
Bu kitabı Algan Sezgintüredi eski emniyet müdürü Mesut Demirbilek ile yazmış. Kitabın dokuz kitaplık bir seri olmasını planlamışlar. 1987 yılı Mesut Demirbilek’in akademiden mezun olup mesleğe başladığı yıl olduğu için Mutlu Kavgaz karakteriyle hayatları paralellik gösteriyor. Yani karakterin esin kaynağı Mesut Demirbilek diyebiliriz.
Ben, Kavgaz karakterini beğendim. Türk polisiye edebiyatı için yeni ve sıfırdan yaratılmış bir karakter. Karakter değişimini gözlemleme fırsatı bulabiliriz kitaplar ilerledikçe.
Polisiye severlere tavsiye olarak bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Yıl 1987, yer İstanbul Cinayet Büro. Polislikte belirli bir yıl kıdem şartı aranmadan, Cinayet Büro yeni mezun almaya başlıyor. İlk ekip Mutlu Kavgaz’ın olduğu ekip. Pırıl pırıl yeni mezun başkomiser yardımcıları, güle oynaya başladıkları cinayet bürodan, ilerleyen dönemde çoğunun döküleceğini bilmeden mesleğe adım atıyorlar. Cinayet Büro, öyle bir yer ki çok azının bünyesi burayı kaldırabilecek ve psikolojileri bu işi yapmalarına izin verecek. Mutlu Kavgaz’da onlardan birisi. Âdeta Cinayet Büro için yaratılmış. Bu kitap da Mutlu Kavgaz’ın polisliğe adım atmasıyla başlıyor.
Her polisiye gibi ortada bir cinayetimiz de var. Ama sadece kurbanın eli ortada, vücudun diğer parçaları yok. Yılın 1987 olduğunu hatırlatırım. Yani şartlar günümüzden epey geride. Bakalım böyle bir ortamda yeni mezun Mutlu Kavgaz bu işin üstesinden gelebilecek mi?
Bu kitabı Algan Sezgintüredi eski emniyet müdürü Mesut Demirbilek ile yazmış. Kitabın dokuz kitaplık bir seri olmasını planlamışlar. 1987 yılı Mesut Demirbilek’in akademiden mezun olup mesleğe başladığı yıl olduğu için Mutlu Kavgaz karakteriyle hayatları paralellik gösteriyor. Yani karakterin esin kaynağı Mesut Demirbilek diyebiliriz.
Ben, Kavgaz karakterini beğendim. Türk polisiye edebiyatı için yeni ve sıfırdan yaratılmış bir karakter. Karakter değişimini gözlemleme fırsatı bulabiliriz kitaplar ilerledikçe.
Polisiye severlere tavsiye olarak bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
January 5, 2023
Cinayet çözümünde tesadüf olayından biraz rahatsiz olsam da ve ilk kitaba ozel olduğunu umduğum giriş ve gelişme kısmının biraz uzun oluşundan azıcık sıkılsam da genel olarak Mutlu komiseri, emniyetin içinden detayları çok keyifli buldum, severek okudum. Ve sanirim gerçekten bir kitapta kişisel bir detay bulunca acayip seviniyor insan; Erdem'in kiz arkadasi İstanbul Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nde okuyor. Bunu okudugum an ortalarda gezen sevgim bir anda arttı 😄 Okuma cok kişisel bir serüven bir kez daha tanık olmuş oldum 🥰
September 11, 2024
Mutlu Kavgaz. Akıllı, düşünen, düşündüren ama bir yandan da romantik. Çiçeği burnunda cinayet polisi Mutlu Kavgaz'ın maceraları uzun süre bizimle olur umarım.
Tesadüf unsuruna verilen aslan payı Koray'la ilgili bir kaç karanlık nokta kaldı aklıma takılan. fakat onlar serinin devamında ortaya çıkar diye düşünüyorum.
ortak çalışma işi zorlu, bence gayet iyi kotarmış yazarlar. ellerine sağlık.
Tesadüf unsuruna verilen aslan payı Koray'la ilgili bir kaç karanlık nokta kaldı aklıma takılan. fakat onlar serinin devamında ortaya çıkar diye düşünüyorum.
ortak çalışma işi zorlu, bence gayet iyi kotarmış yazarlar. ellerine sağlık.
January 2, 2023
Kitabı çok severek hızlı bir şekilde okudum. Algan Sezgintüredi’yi bu kitapla tanıdım ve çok akıcı bir polisiye kitabı yazdığını düşünüyorum. Kitapta Koray ile ilgili bir soru işareti kaldı. Belki kitabın devamı gelecek ve Koray meselesi orada çözülecektir.
August 18, 2024
Tek tarafli dialoglar ve anlatim sekli bende hayranlık uyandırdı.
August 21, 2024
Akıllıca yazılmış, keyifli ve güzel bir polisiye. İkinciyi merakla okuyacağım
January 21, 2025
Nihayet Başkomiser Nevzat dışında maceralarını ilgiyle izleyebileceğim bir polis çıktı: Mutlu Kavgaz. Tez vakitte yeni maceralarını okumak kendisini yakından tanımak istiyorum.
Read
August 27, 2022Kavgaz: Çantacı, son haftalarda beni en çok heyecanlandıran kitap olabilir. Algan Sezgintüredi ve Mesut Demirbilek sosyal medyadan takip ettiğim ve çalışmalarını ilgiyle izlediğim iki yazar; Demirbilek’in Onur Akhan’la birlikte kaleme aldığı Cinayet Sohbetleri de birkaç yıl önce okuduğumda o yılın en beğendiğim kitaplarından biri olmuştu. Durum böyleyken bildiğim ve sevdiğim iki kişinin zaten çok aydınlık sayılamayacak Türk suç yazını dünyasına yeni, parlak bir yapıt kazandırması düşüncesi oldukça heyecan vericiydi, bu nedenle Kavgaz: Çantacı’yı çıktığını öğrendikten hemen sonra edinip okudum.
İncelememizi okumak için:
https://altiustukitap.com/2022/06/19/...
İncelememizi okumak için:
https://altiustukitap.com/2022/06/19/...
December 24, 2024
çok sevdim. 80'lerin sonunda geçen bi hikaye ama kesinlikle çok akıcı ve gerçekçiydi bana göre. Sadece dönemin emniyetindeki ast-üst ilişkilerine veya siyasi görüşlere değil aynı zamanda dönemin önemli popüler kültür olaylarına da değiniliyor. Çok hoşuma gitti. Aynı zamanda son zamanlarda okuduğum en iyi polisiyeydi umarım serinin ikinci kitabını da okuyabilirim.
Displaying 1 - 30 of 47 reviews