จำแลงรัก

by ชูวงศ์ ฉายะจินดา

เสียงเพลงลีลาศดังแผ่วพลิ้วไปทั่วบริเวณอันกว้างใหญ่ของคฤหาสน์ ‘สุรวาทิน’ ซึ่งถูกตกแต่งประดับประดาด้วยไฟสี จนดูสว่างไสวงดงามราวกับปราสาทของเจ้าชายผู้ทรงศักดิ์ ด้วยคืนนี้เป็นคืนฉลองงานมงคลสมรสระหว่าง กษม สุรวาทิน ผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ กับ นางสาวรศนา สุทธาสินี ผู้ถูกกล่าวหาว่าเป็นหญิงพเนจรผู้ไม่มีใครรู้จักหัวนอนปลายเท้า

ฟลอร์อันกว้างขวางแวดล้อมด้วยสุมทุมพุ่มพฤกษ์นี้จึงมีไฟสีต่างๆ ซ่อนไว้ภายในทำให้เกิดเป็นพุ่มประกายหลากสีงามจับตา บริเวณโดยรอบฟลอร์ แขกหนุ่มๆ สาวๆ ในพัสตราภรณ์สีสวยสดนั่งเรียงรายอยู่ สายตาทุกคนจับอยู่ที่คู่บ่าวสาวที่กำลังลีลาศอยู่กลางฟลอร์ บ้างก็มองดูอยู่อย่างนิยมชมชื่น แต่บ้างก็จับตาดูลีลาศอันงดงามนั้นด้วยความผิดหวังแกมริษยา

เจ้าสาวซ่อนร่างอันโปร่งบางไว้ในกระโปรงบานฟูสีขาวบริสุทธิ์ กากเพชรและไข่มุกระยิบระยับ ที่ศีรษะอันนี้ผมดำขลับเกล้าเป็นทรงสูง สวมมงกุฎเพชรแพรวพราวเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยาย หล่อนสวมรองเท้ามุกคู่งามที่ได้รับเป็นของกำนัลจากบุคคลที่หล่อนไม่เคยรู้จักมาก่อน ซึ่งบัดนี้ก็คือเจ้าบ่าวของหล่อนเอง อาภรณ์ทุกชิ้นที่ประดับกายหญิงสาวอยู่นี้มีลักษณะคล้ายกับที่ปรากฏในความฝันไม่ผิดเพี้ยน ไม่มีอะไรผิดแปลกไป แม้กระทั่งเค้าหน้าของบุรุษผู้กำลังประคองร่างของหล่อนไว้ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขา!

204 pages, Paperback

First published January 1, 1963

Reviews

[Tunyatuang · Rating 4 out of 5]

สนุกดีค่ะ พระเอกฉลาด ไม่โง่เลย แถมเจ้าเล่ห์แอบถึงเนื้อถึงตัวกับนางเอกที่เป็นน้องสาวปลอมๆ

[Murainik_ · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องค่อนข้างจะสั้นและรวบรัดไปหน่อย ไม่เห็นพัฒนาการความรู้สึกรักที่กษมมีต่อรศนาเลย ดูเหมือนจะออกไปในแนว’สงสาร’หรือเวทนาสภาพปอนๆของรศเฉยๆ และส่วนตัวชอบศุภรตอนต้นเรื่องมาก คิดว่าจะกลายเป็นพระรองช้ำรัก สรุปไปเวย์ตัวร้ายซะงั้น เสียดาย

มีตอนนึงในนิยายที่ค่อนข้างรู้สึกว่าบ้ง คือตอนที่กษมทดลองใจว่ารศนาไม่ได้คิดอะไรกับศุภรด้วยการส่งไปนอนห้องเดียวกัน ทั้งๆที่รู้ว่ารศจะเป็นอันตราย แบบถ้าเธอบริสุทธิ์ใจจริงต้องหาทางหนีออกมาได้นะเว้ย ละก็สรุปว่าให้เป็นอุทาหรณ์สอนเด็กสาวอย่างเธอ คืออะไร งง

ถึงที่รีวิวไปจะมีแต่ตำหนิ แต่คะแนนความบันเทิงให้3ดาวเลย อ่านได้เพลินๆ สนุกแบบน้ำเน่าเชยๆหน่อย