Tussen goede bedoelingen en de uitwerking van sociaal beleid gaapt een grote kloof. Neem het voorbeeld van de broccoli en de pastinaak. Kinderen in een achterstandswijk zouden op school gezonder moeten eten. Een goed idee. Maar wat als die kinderen zonder ontbijt naar school zijn gekomen?
In Beledigende broccoli vraagt Tim ‘S Jongers hoe deze kloof overbrugd kan worden. De wereld van het beleid is gesloten voor de ervaringen van kwetsbare mensen. Hoe kan ervaringskennis een rol gaan spelen? Op deze vraag geeft ‘S Jongers persoonlijke en ongemakkelijke antwoorden, waarbij het verkrijgen van articulatiemacht een belangrijke rol speelt. Dit is de uitgeschreven tekst van de Participatielezing van 25 maart 2022, een initiatief van Movisie en het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken.
Boekje dat Participatielezing, columns (oa in Volkskrant) en interview met Tim ‘S Jongers uit de Volkskrant bevat, senior adviseur van de RVS (Raad voor Volksgezondheid en Samenleving) die zelf in armoede en lastige omstandigheden is opgegroeid en bestaansonzekerheid lang aan den lijve heeft ondervonden. Hij legt de vinger op de zere plaats van het armoede en welzijnsbeleid. Waarom hoogopgeleiden die vaak geen enkel verstand hebben of ervaring in de problemen die mensen in armoede doormaken, wel het beleid bedenken. Of erover praten in media, op congressen enz. Dat dit soort adviezen vaak zo problematisch en onzinnig uitpakken in de praktijk, waardoor je er helemaal in vast komt te zitten. Ik zie wel wat in zijn stelling van principiële bescheidenheid als je zelf een ‘hoopvolle’ bent. Ik heb alle ‘beroepsverbinders’ en andere mensen met dit soort onzin-banen die veel geld kosten en weinig problemen oplossen, altijd graag gewezen op zijn columns, vooral ‘het enige dat helpt tegen broccoli-paternalisme is principiële bescheidenheid’. Vind het altijd schandalig dat er op deze manier zoveel geld verspild wordt en weggehaald bij de mensen die het echt nodig hebben en waar het om gaat.
Interessante bundel van een onderzoeker die niet alleen óver mensen praat, maar zich in hen herkent en verdiept. De kloof die in onze maatschappij bestaat tussen degenen die 'S Jongers "hoopvollen" en "hooplozen" noemt beschrijft hij op een hele illustrerende manier. Nadeel aan dit boek vond ik dat het in herhaling valt - het is een bundel van columns, presentaties etc die natuurlijk niet bedoeld zijn om allemaal in korte tijd achter elkaar te lezen. Los van elkaar vind ik ze echter erg goed, en er komen ook wel nieuwe/andere dingen naar voren in iedere column maar de bottom-line is hetzelfde.
Veel van deze verzameling publicaties had ik eerder al gelezen. Desalniettemin geeft dit boek een scherpe inkijk in de kloof tussen de hoopvollen die het beleid bepalen en de hooplozen die er niet in slagen er iets mee te doen. Wat me bij blijft: - pleidooi voor ervaringskennis in organisaties. Articulatiemacht: ik heb een stem en er wordt naar mij geluisterd - sociale mobilisatie is meer dan simpelweg een romantische stijging op de maatschappelijke ladder. Het is een verandertraject dat bol staat van confrontaties met jezelf maar bovenal is het eenzaamheid. - het enige wat helpt tegen broccoli-paternalisme is principiële bescheidenheid - spreidstandburger: mijn twee voeten staan in een andere wereld - is het goed gekomen met mij? Inzake materiële welvaart en stabiliteit:zeker. Maar het wegwerken van een 10-0 achterstand sluipt in je ziel en organen en dat maakt de gevolgen ervan meervoudig, ondoordringbaar en duurzaam. - armoede is woede verkroppen wanneer een welgesteld iemand, in een zeldzaam geval, met armoede te maken krijgt, verwordt tot schaamteloze armoedegoeroe en daarmee bijdraagt aan een ongewenste inflatie van het begrip.
Ik kijk uit naar een vervolg waarin Jongers ideeen aandraagt hoe dan wél. Aan het eind komt er 1 die smaakt naar meer: laat onderzoekers en bestuurders samen met bewoners plannen bedenken en uitschrijven en laat hen deze plannen pitchen aan alle wijkbewoners. Wat wie zou er beter weten wat er nodig is dan de mensen zelf?
Ik heb eigenlijk versie 2.0 gelezen, maar het enige verschil is een slordig transcript van een interview van 3 uur met iemand van de VPRO.
De boodschap van 'S Jongers is glashelder: armoede is verschrikkelijk en het is niet te hachelen dat het armoedebeleid bepaald wordt door mensen die geen flauw benul hebben van wat armoede betekent.
Dat is wel typerend voor de beleidswereld: de burger staat centraal, maar niemand gaat hem of haar of X het verzonnen beleid enige kans van slagen heeft. Een bedrijf zou zo failliet gaan.
'S Jongers is in de meeste stukken van het boek nogal bedeesd met zijn boodschap, wat vast te maken heeft met zijn achtergrond als outcast. Joris Luyendijk zou het pakkender geschreven hebben en die heeft dezelfde boodschap. In paar artikelen (het boek is echt een ratjetoe van een uitgever die een boek van minstens 200 pagina's wilde om er een interessante prijs voor te kunnen vragen) leeft 'S Jongers zich uit en die zijn meteen het meest leesbaar.
Maar eigenlijk is de boodschap zo duidelijk dat hij niet als literatuur hoeft te worden verpakt.
Dit boek over armoede zou iedereen moeten lezen. Over hoe beleidsmakers beleid maken over de hoofden van de mensen heen voor wie dat gebeurt. Tim 'S Jongers is ervaringsdeskundig omdat hij zowel in armoede is opgegroeid als nu een baan heeft als bestuurskundige. Zijn teksten zijn heel authentiek, al had ik hem hier en daar een eindredacteur gegund. Wat hij bij mij in ieder geval wel bereikte is dat ik me persoonlijk aangesproken voelde: je denkt te snel dat je wel weet wat er speelt bij mensen in armoede, ook als het ver van je af staat. Echt invoelbaar is het nooit als je het niet hebt meegemaakt, maar dit boekje is een goed begin
Boek is een groot woord, het is een lezing, een interview en een setje columns. En daardoor zit er behoorlijk wat herhaling in de boodschap van de schrijver. Maar dat is okee, want het is nodig om dit helder te maken.
We leven in een maatschappij waarin het verhaal van ervaringsdeskundigen, zoals daklozen, shockerend is voor beleidsmakers. Die plannen maken voor daklozen. En dat werkt niet. En daar wil de schrijver wat aan doen. Applaus!
Verplichte kost voor beleidsmakers in het sociaal domein, wat mij betreft
Wat een goed, kort maar krachtig boekje is dit. Tim 'S Jongers slaat de spijker op de kop in dit boek als het gaat om de steeds groter wordende kloof tussen mensen die het goed en helemaal niet goed hebben in Nederland. Voor mij persoonlijk, maar ook voor mijn werk een heel goed boek om te lezen als het gaat om de steeds groter wordende gezondheidsverschillen in ons land en de verkeerde aanpak die we hanteren om deze tegen te gaan. Goede verhalen die eye openers zijn.
Een verzameling van een lezing, een aantal columns, en een interview. Hierdoor is er binnen dit toch al korte boekje een behoorlijke hoeveelheid herhaling.
Ik vond het interessant de persoonlijke ervaringen van de auteur te lezen maar ik had echt gehoopt op een wat systematischer uiteenzetting van de problemen waar mensen tegenaan lopen.
Tim 'S Jongers heeft articulatiemacht. Zeer treffend beschrijft hij de kloof tussen leefwereld en systeemwereld. Tussen hoopvollen en hooplozen. Hoe de hoopvollen beslissen en oordelen over de hooplozen. Beschamend en zeer ongemakkelijk. Zelfs zij die het allerbeste voorhebben, slaan nog vaak de plank mis. De enige vraag die nog blijft hangen: "Hoe dan wel?"
Belangrijk boek over de kloof en de zin van ervaringsdeskundigheid/ het betrekken van de lagere klasse in het beleid maken voor de lagere klasse, vlot en duidelijk verwoord Zeer goede boodschap, wel wat veel herhaling gedurende de pagina’s
Een mooi boek wat weer geeft met de staat van armoede in onze samenleving en al de valkuilen daarbij. Ook de ervaringen waren zeer leerrijk en herkenbaar. Voor mensen die nooit echte armoede heeft gekend, dit boek is een goed begin.
Aanrader als je beter wilt begrijpen waarom zoveel armoedebestrijding beleid niet goed werkt. Zeer relevant w.m.b. in huidige discussie rondom bestaanszekerheid.
Tim 'S Jongers is een geweldig inspirerend denker als het gaat om armoede en ongelijkheid. Zijn ideeen zijn wat mij betreft vijf sterren waard, alleen vind ik de uitvoering van dit boekje te losjes.
Ik heb beledigende broccoli 2.0 gelezen, die was nog niet te vinden. Er zaten veel typefouten en taalfouten in dit boek, vooral het eerste deel. Verder zat er overlap in de stukken. Het verhaal van hem kende ik al omdat ik een lezing had bijgewoond en via LinkedIn.