Konteiners

Paula Pihlaja #1

by A.M. Ollikainen, Gunta Pāvola (Translator)

Helsinku tuvumā kāda labi zināma biznesmeņa īpašumā tiek atrasts kravas konteiners ar līķi. Policijas komisāre Paula Pihlaja uzsāk izmeklēšanu, un atklātie fakti norāda uz saistību gan ar biznesmeņa ģimeni, gan ar gadiem ilgi veiktiem aizdomīgiem darījumiem Namībijā.
Paralēli izmeklēšanai Paulas personisko dzīvi satricina sen pieņemta lēmuma atbalss, un viņu nomoka vainas apziņa.

Aki un Mila Ollikaineni ir godalgotu somu rakstnieku pāris. Iepriekš abi ir strādājuši un izdevuši savus darbus atsevišķi. “Konteiners” ir pirmais abu kopīgi sarakstītais kriminālromāns par izmeklētāju Paulu Pihlaju. Tas ieguvis galveno balvu Nacionālajā kriminālromānu konkursā, un tiek tulkots un izdots vairāk nekā 15 valstīs.

Genres: Crime, Thriller, Ebooks, Finnish Literature, Fiction, Audiobook, Mystery Thriller

304 pages, Hardcover

First published January 1, 2021

About the author

A. M. Ollikainen is a pseudonym for a husband-and-wife author duo Aki and Milla Ollikainen. Aki Ollikainen has published three novels and won the Helsingin Sanomat Literature Prize in 2012. He has also been shortlisted for the Man Booker Prize and Prix Femina in 2016. Milla Ollikainen has published three crime novels and won Like Publishing and the Finnish Detective Society’s Crime novel writing competition in 2012. Cargo is their first novel together and the Winner of a National Crime Novel Competition. The couple lives in Lohja with their two children.

Reviews

[Dar vieną puslapį · Rating 4 out of 5]

Iš patirties galiu pasakyti, kad po skaitymo bloko geriausia strategija kaip grįžti į aktyvų skaitymą - detektyvai arba kitos lengvesnio turinio knygos. Detektyvai man paprastai suveikia geriausiai, nes jie pagaulūs ir dar jei ne pats prasčiausias po ranka pasitaikys, tai žiūrėkit greitai skaitytis lyg niekur nieko. Šią taktiką prisitaikiau sau ir šįkart. Padėjo.

Tas bestselerio Suomijoje užrašas mane ne juokais sudomino. Šiauriečių detektyvai, juk patys geriausi. Ši knyga tik patvirtino taisyklę. Tai pirmoji serijos knyga, kurioje detektyvė Paula painioja sudėtingas mįsles. Šįkart dideliame prekybiniame konteineryje rasta nuskandinta mergina. Kraupu, tiesa? Bet dar baisiau, kad tas konteneris randamas turtingo verslininko nuosavybėje, kas iškart meta šešėlį jo veiklai. Detektyvė raitojasi rankoves ir gana sėkmingai gliaudo šį sudėtingą detektyvinį riešutėlį.

Pasakysiu viena - jei bus išleista antra dalis - aš ją skaitysiu. Turbūt tas savaime reiškia, kad buvo gerai. Aš iš detektyvo noriu dviejų dalykų - lengvo skaitymo ir kad mane nustebintų. Čia buvo abu elementai. Iki pat pabaigos išlaikyta intriga yra didžiulis bonusas detektyvo skaitytojams.

Šiek tiek buvo lengvo pasiblaškymo tarp veikėjų. Kai kuriems, mano galva, šiek tiek pritrūko dėmesio, nes neįsiminė taip labai kaip autoriai būtų norėję ir tada šiek tiek pabaiga gavosi ne tokia stipri kaip tikiesi.

Geras detektyvas. Galiu rasti šiek tiek kabliukų kas buvo ne aukščiausia klasė, bet bendrai - suskaičiau greitai, maloniai ir norėjosi vis ištaikius laisvą minutę skaityti - kas yra daugiau nei gali norėti iš detektyvo. O ir pabaiga išliko mįslė iki galo. Not bad ir visai rekomenduoju detektyvų mylėtojams.

📕 Susitikime IG: https://www.instagram.com/dar.viena.p...
📕 Susitikime Facebook: https://m.facebook.com/dar.viena.puslapi

[Kurkulis (Lililasa) · Rating 3 out of 5]

Tāds rāms, nepretenciozs kriminālromāns. Bez īpašiem samezglojumiem, var šķist pat parāk vienkāršs savā uzbūvē, bet intriga ir noturēta līdz beigām. Un, par laimi, solītie izmeklētājas Paulas personiskās dzīves satricinājumi nebija tik satricinoši (drīzāk varētu teikt, bija neuzkrītoši), lai traucētu izmeklēšanas sižeta līnijai.

[Silvie Klokgieter · Rating 3 out of 5]

Op de ochtend van midzomerdag worden inspecteur Paula Pihlaja en haar team na een gruwelijke vondst opgeroepen. Voor het landgoed van een ondernemersfamilie ten westen van Helsinki staat een vrachtcontainer met daarin het lijk van een zwarte vrouw. Ze moet een afschuwelijke dood zijn gestorven, want de container is tot de nok gevuld met zeewater.

De vrouw heeft geen papieren bij zich en niemand lijkt te weten wie ze is. Paula wantrouwt de verklaringen van de familie echter en zet alles op alles om de waarheid boven water te krijgen. Als de identiteit van de vermoorde vrouw eindelijk wordt achterhaald, start Paula met de reconstructie van haar laatste uren. Waarom was universitair docente Rauha Kalando een paar uur voor haar dood overgevlogen uit Namibië? En welke rol speelt het document dat in haar hotelkamer wordt gevonden – ondertekend door niemand minder dan de voormalige directeur van het bedrijf?

Alweer een Scandinavische thriller die op mijn lijstje stond, dus hups... snel lezen! 😉 Dit verhaal begint erg goed. Er wordt een dode vrouw in een container vol met water gevonden. De schrijfstijl was wel even wennen voor mij en het duurde dan ook even voordat ik in het verhaal zat.

Wie is de vermoordde vrouw en waarom moest ze dood? Verschillende mensen lijken verdacht en ik was benieuwd hoe het verhaal zich verder zou ontwikkelen. Je moet er wel met je aandacht heel goed bij blijven!

Helaas gebeurt er niet heel veel en soms vond ik het een beetje langdradig. Gelukkig maakte het einde het allemaal wel weer wat goed, want dan is het nog even behoorlijk spannend.

'Waterkoud' is niet onaardig, maar alles wordt heel langzaam opgebouwd. Ik ben toch wel nieuwsgierig geworden naar het volgende deel, dus die ga ik zeker lezen.

Ik wil @harpercollins_holland heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!

Beoordeling: 3,0/3,5 ⭐️

[Eglė / Gal paskaitom? · Rating 4 out of 5]

A.M. Ollikainen “Konteineris” 🚢📦⠀
⠀
Tamsus ir paslaptingas detektyvas. ⠀
⠀
Vieną dieną kieme paliekamas jūrinis konteineris, o jame - mirusios moters kūnas. Kraupus įvykis verčia pašiurpti tiek konteinerių įmonės savininkus, tiek tyrėjus. Moters nužudymo aplinkybės labai miglotos ir nuveda vingiuotais keliais. Detektyvams tenka kapstytis po konteinerių verslu užsiimančios šeimos praeitį, keliauti į tolimas šalis ir bendrauti su įvairiais asmenimis. Užduoties nepalengvina ir pačios detektyvės asmeninis gyvenimas, kuriame netrūksta įtampos, dvejonių ir nerimo. ⠀
⠀
Niūrus, tamsus ir paslaptingas detektyvas, patiksiantis gan lėtą veiksmą mėgstantiems skaitytojams. Puikiai išlaikyta atmosfera buvo bene pagrindinis šios knygos pliusas. Jaučiasi, kad ji išleista Suomijos autoriaus, atrodo, kad visa istorija net dvelkia šalčiu. Taip pat netrūko ir daugiasluoksniškumo, knyga turi kelias siužeto linijos, nėra lengvai nuspėjama ir neleidžia atsipalaiduoti. Man kažkiek pritrūko aštresnių knygos kampų ar didesnio įsigilinimo į tam tikrų veikėjų problemas. Esu įpratusi prie greitesnių, žiauresnių detektyvų, o šis buvo toks ganėtinai ramus ir tam tikromis prasmėmis blankus. Bet bendrai - nebloga knyga detektyvų gerbėjams! Įdomu kas laukia kitoje dalyje. 🕵️‍♀️ ⠀
⠀
Galbūt skaitėte? Koks paskutinis detektyvas jums paliko gerą įspūdį? ⠀
⠀
3,5 ⭐ | 2024 - 47 📚⠀

[Laura Walin · Rating 3 out of 5]

Kontti on hyvä kotimainen perusdekkari, joka markkinointivaltti on tietysti se, että sen on kirjoittanut kirjailijapariskunta Ollikainen yhteistyönä. Teoksessa selvitetään konttibisneksellä rikastuneen suvun menneisyyttä, joka nousee pintaan, kun juhannusaattona suvun kartanon pihalta löytyy kontti, jonka sisällä on ruumis.

Kirjan poliisisankari on jo kliseiden rajamailla kulkeva yksinäinen poliisi, joka on oman elämänsä ihmissuhteet sotkenut mutta jaksaa vielä toisten hyväksi tehdä pyyteetöntä työtä. Naispoliisejakin on jo genressä nähty, joten Paula Pihlaja ei ole tienraivaaja senkään suhteen.

Tarina lähtee kankeasti käyntiin, kun kaksi erillistä prologia vaikeuttaa juonen käynnistymistä. Niistä olisin jättänyt huoletta pois vaikka molemmatkin. Kirja saa kuitenkin alun jälkeen hyvin ilmaa siipiensä alle ja etenee jännittävien ja välillä yllättävienkin vaiheiden läpi kuin höyryjuna kohti loppuratkaisua. Teksti on sujuvaa ja lajityypin mukaista miellyttävää luettavaa.

Lopussa kirja menee minun makuuni hieman liikaa parodian puolelle kaikessa toiminnallisuudessaan ja tulee siinä latistaneeksi tunnelmaa ainakin omalta kohdaltani. Vähemmätkin käänteet olisivat riittäneet. Paulan henkilökohtaiset elämän tragediat jäivät myös irrallisiksi, vaikka ne kirjan yhteiskunnallista teemaa alleviivasivatkin. Tai ehkä juuri siksi.

[Renata Vene · Rating 3 out of 5]

Začetek je zelo obetal… potem pa je vse nekako zvodenelo :|

[Kees van Duyn · Rating 3 out of 5]

Tien jaar geleden heeft Aki Ollikainen zijn baan als journalist opgezegd om te gaan schrijven. Inmiddels heeft hij drie romans en enkele gedichten voor kinderen op zijn naam staan. Zijn vrouw Milla is journalist, maar heeft ook een aantal thrillers geschreven, die overigens niet in het Nederlands vertaald zijn. In 2021 brachten ze onder de schrijversnaam A.M. Ollikainen hun gezamenlijke thrillerdebuut Kontti (Waterkoud, 2022) uit, het eerste boek van een vijfdelige serie waarin inspecteur Paula Pihlaja de hoofdrol heeft.

Het is midzomerdag en op het landgoed van de Lehmus-stichting, waarvan een rijke ondernemersfamilie eigenaar is, wordt een zeecontainer gevonden waarin zich het lijk van een vermoorde donkere vrouw bevindt. Ondanks haar onbekende identiteit – niemand lijkt te weten wie ze is – doet het rechercheteam van inspecteur Paula Pihlaja er alles aan om de moord op te lossen. Uiteindelijk achterhaalt Pihlaja de naam van de vrouw, die niet lang voor haar dood vanuit Namibië naar Finland is overgekomen. Een door de oprichter van de stichting ondertekend document dat in haar hotelkamer wordt gevonden, zorgt vervolgens voor een aantal vragen.

Voordat de lezer kennismaakt met inspecteur Paula Pihlaja en haar drie collega’s is hij er getuige van dat een dan nog onbekende vrouw in volledige duisternis bijkomt en zich niet realiseert waar ze is en wat er met haar gebeurd is. De onzekerheid en paniek die dit bij haar teweegbrengt, is merkbaar en de situatie waarin zij is beland zorgt voor vragen. In de plot komt hier heel langzaam steeds meer duidelijkheid over, maar omdat het verhaal niet uitblinkt in snelheid heeft het schrijversduo daar erg veel tijd voor nodig. Daarnaast zijn de ontwikkelingen in het grootste deel van het verhaal vrij mager, waardoor het lijkt alsof er zo goed als niets gebeurt. Pas in het laatste gedeelte – de thriller bestaat uit drie delen – wordt het tempo enigszins opgevoerd en doen zich enkele hachelijke momenten voor.

Het uitgangspunt waar het echtpaar Ollikainen voor gekozen heeft, is interessant en overwegend origineel; het politieonderzoek waar de plot voornamelijk uit bestaat, is aanmerkelijk minder uniek. Dergelijke thrillers zijn er in overvloed en dan is het aan de auteur om enigszins onderscheidend te zijn, hetgeen dit tweetal redelijk is gelukt. Waar ze zonder meer in geslaagd zijn, is het opvoeren van een aantal boeiende personages. Dit geldt zowel voor het rechercheteam als de mensen die een directe relatie met de Lehmus-stichting hebben. Van alle personages leert de lezer Pihlaja het beste kennen en komt te weten dat zij een groot geheim met zich meedraagt, net als enkele anderen overigens. Van ieder ander wordt voldoende verteld om een goed beeld van hen te krijgen. Daarbij springt de diversiteit van de rechercheurs in het oog.

Ondanks het goeddeels achterblijven van de spanning zorgen de gebeurtenissen wel voor een continue nieuwsgierigheid. Je wilt immers weten wat de reden is dat de vrouw naar Finland is gekomen, waarom ze is omgebracht, wie daarvoor verantwoordelijk is en wat ieders geheimen zijn. Daarin word je gesterkt door een paar hoofdstukken die zich in het verleden afspelen en waarin door de ogen van een vooralsnog anonieme vrouw verteld wordt wat jaren eerder in Namibië is voorgevallen. Mede door haar relaas wordt de lezer trouwens wel op het verkeerde been gezet, want de ontknoping, waarin de meeste vragen worden beantwoord, wijst uit dat niet alles is zoals je verondersteld had.

Na afloop blijven nog wel wat losse eindjes overeind staan, maar daar gaan de auteurs in het volgende deel van de serie zo goed als zeker op door. Waterkoud, in een prima vertaling van Annemarie Raas, vormt in ieder geval een afgerond geheel en is een rustige en aardige start van de reeks rond Team Helsinki, zoals deze reeks ook wel wordt genoemd.

[Mai Laakso · Rating 3 out of 5]

Aki ja Milla Ollikaisen depyyttidekkari Kontti aloittaa uuden dekkarisarjan rikoskomisario Paula Pihlajan tutkimuksista. Rikoskomisario Paula Pihlaja oli tehokas organisoimaan murhatutkimuksen, sillä kuollut oli selvästi murhattu. Avuksi hän sai Rengon, Karhun ja Hartikaisen. Jokaiselle riitti tutkittavaa, mutta yhteistyö sujui hyvin. Yksityiselämän salaisuudet tosin painoivat ikävästi Pihlajan mieltä. Murhatutkimuksen ohessa hän tutki myös omia salaisuuksiaan.
Dekkariviikon aloituskirja sijoittui sopivasti juhannusaikaan. A.M. Ollikaisen Kontti on jännittävä ja viihdyttävä kesädekkari.

[Theodoortje · Rating 3 out of 5]

Ja jeetje, ik kan dit niet goed beschrijven.
Ik vond het wel spannend maar de karakters een beetje plat (al leek het alsof ze daar echt iets van hadden proberen te maken), en die Finse namen zijn wel lastig! De ontknoping zag ik niet aankomen, dat zat wel goed in elkaar.

[Heli Pekkarinen · Rating 4 out of 5]

Omassa genressään ansaitsisi 5 tähteä, mutta varaan sen edelleen todella säväyttäville kirjoille. Silti paras dekkari/ poliisiromaani, jonka olen lukenut pitkään aikaan. Hyvin kirjoitettu, sujuva, eikä ennalta-arvattava. Ei yleisiä kliseita (no, yhtä lukuun ottamatta).

[Kate · Rating 3 out of 5]

Klappentext:

Am Morgen des Mittsommertags werden Kommissarin Paula Pihjala und ihr Team zu einem grauenvollen Fund westlich von Helsinki gerufen. Vor dem Gutshof einer Unternehmerfamilie wurde ein Container abgestellt, in dem eine ermordete dunkelhäutige Frau liegt. Sie ist qualvoll darin ertrunken, nachdem Meerwasser eingefüllt wurde. Niemand scheint die Frau zu kennen. Die Ermittler misstrauen jedoch den allzu geschliffenen Antworten der Unternehmerfamilie. Kurze Zeit später kann die Identität der Toten geklärt werden: Die Universitätslehrerin Rauha Kalando war wenige Stunden vor ihrem Tod aus Namibia eingeflogen. In ihrem Hotelzimmer liegt ein Dokument, unterschrieben vom ehemaligen Unternehmenschef ...

Dieser Klappentext klingt vielversprechend und hat mich neugierig auf das Buch gemacht. Leider wurden meine Erwartungen aber nicht erfüllt, obwohl der Plot recht gut ist.

Die Geschichte wird aus unterschiedlichen Perspektiven und auf unterschiedlichen Zeitebenen erzählt. Eigentlich für den Spannungsbogen nicht schlecht. Leider kam beim Lesen nicht die gewünschte Spannung auf. Dennoch ist die Geschichte interessant und lädt zum Weiterlesen ein. Man möchte mehr erfahren. Dies ist auch der perfekt gewählten Kapitellänge geschuldet.

Die Geschichte fordert von seinen Lesern*innen eine gewisse Konzentration. Angefangen beim Prolog bis hin zu den finnischen Namen, welche manche in unseren Ohren etwas befremdlich klingen.

Es gibt viele Protagonisten. Leider bleiben einige sehr blass und man kann keine richtige Bindung zu ihnen aufbauen.

Das Ende wird dann tatsächlich noch spannend. Mir persönlich fehlen aber noch einige Erklärungen und auch etwas der rote Faden. Es wird hier mal ein bisschen Info gestreut, mal da etwas erzählt, aber irgendwie doch nichts so wirklich Zusammenhängendes. Es wird alles nur angerissen aber nicht richtig erläutert.

[Inge · Rating 2 out of 5]

Dit boek was zeker spannend genoeg, maar de plot was voor mij een enorme teleurstelling. Zo zeer zelfs dat het achteraf het eerdere leesplezier van de spanning teniet doet.

De moordenaar blijkt iemand te zijn die je alleen maar van de periferie van het verhaal ziet. Ze speelt geen enkele rol in het boek en wordt misschien 4x genoemd in het voorbijgaan. Nergens in het boek wordt ook maar gehint naar haar geheime relatie waarvoor ze aan het moorden blijkt te zijn geslagen. Echt heel jammer. Als er geen hints in het boek gegeven worden, hoe moet je dan als lezer ooit een goed idee hebben van wie de moordenaar is?!

Ik heb het ook al eens in andere reviews genoemd, een moordenaar die het hele boel nauwelijks tekst krijgt, is een major turn-off. Doe mij maar een thriller waarin de moordenaar steeds in je blikveld staat, maar je haar/hem gewoon van zijn leven niet verdenkt.

[liesunddas · Rating 4 out of 5]

Wer mich kennt, weiß: Ich habe eine Schwäche für Finnland, insbesondere Helsinki. Und so habe ich mich auch auf diesen Krimi sehr gefreut! Vor allem war ich gespannt, wie in dem Buch mit dem Thema Rassismus umgegangen wird, was ja bereits im Klappentext angesprochen wird.
Alles in allem hat mir "Team Helsinki: Die Tote im Container" auch wirklich gut gefallen, auch wenn die Handlung an manchen Stellen ihre Längen hatte und sich an anderen dann doch fast überschlagen hat.
Ich freue mich auf jeden Fall auf die Folgebände!

[Jii · Rating 3 out of 5]

Sujuva perusdekkari, jossa juoni pääsi jossain määrin yllättämään. Miinusta tulee kuitenkin kliseisestä poliisinaisesta ja tahdista. Kannessa kehutaan kirjan olevan "tiukkarytminen" mutta kerronta on loppua lukuunottamatta aika verkkaista, ja lopussa taas rymistellään menemään aivan turhan pikatahtia. Ärsytti myös päähenkilö Paulan yksityiselämän mystifiointi, aivan turhaa kikkailua jolla tavoiteltiin läpinäkyvästi koukuttavuutta. En usko lukevani lisää osia mutta kolme tähteä silti tälle.

[Rasaxx · Rating 3 out of 5]

Niekuo neypatinga ar labai išsiskirianti knyga. Siužetas aiškus, daugiau ar mažiau nuspėjamas.
Šiek tiek Suomijos, šiek tiek Nigerijos. "Gerieji" suomiai prikliaulinę savo šalyje, išgabena savo kiaulystes į kitą šalį ir versliukas klesti toliau.
Gal kiek įdomesnė tai policininkė Paula Pihlaja, kuri irgi turi savų paslapčių, gal dar jos porininkas Renkas.

[Suzanne Verhoeven · Rating 2 out of 5]

Ik kwam er niet doorheen en na ca. 100 pagina's heb ik het opgegeven.

[Veronique Wilbrink · Rating 3 out of 5]

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Het verhaal begint in januari. Er is een man die zomers gekleed in de bijtende vrieskou rond strompelt. Hij weet in eerste instantie niet wie hij is en waar hij is. Op een bepaald moment valt hem wel in wie hij is, en komen langzaam andere details terug, maar hij is behoorlijk verward. Hierna maken we meteen een sprong naar mei. Hierin zitten we bij een rechtszaak, waarin niet echt duidelijk is welke personages hier in de rechtszaal zitten. Hierna komen we bij deel 1 van het boek uit. Het boek is opgedeeld in drie delen, met erna nog eens twee hoofdstukken met als titel een bepaalde maand. De laatste twee hoofdstukken maken we eigenlijk een sprong in de tijd, maar daarover dadelijk meer.

In de verschillende delen vinden we soms cursief gedrukte stukken dat is een nog onbekende persoon die vroeger in dienst was van de familie Lehmusoja toen zij woonachtig waren in Namibië. Hierin lezen we hoe Hannes Lehmusoja (de voormalig directeur) weinig mededogen heeft. Bij deze stukjes vroeg ik me lange tijd af wat de meerwaarde was, echter dit wordt, natuurlijk, later zeker duidelijk en dan merk je dat deze stukjes echt nodig waren.

Paula Pihlaja en haar team onderzoeken de zaak en Paula wordt geconfronteerd met haar eigen problemen. Ze heeft een heel eigen werkmethode, door zich bijvoorbeeld ook op te laten sluiten in de container, zodat ze zich kan inleven in het slachtoffer. Dit is op zich verfrissend, en is niet een standaard ‘vrouwelijke rechercheur die problemen heeft lost de zaak wel even op’ verhaal.

Het verhaal staat, zoals we gewend zijn van Scandinavische thrillers niet bol van de spanning of de gruwelijkheden, maar toch is er continue een vonkje waardoor je verder wilt lezen. Je wilt weten waarom Rauha Kalondo het vliegtuig genomen heeft, en waarom ze de papieren bij zich had, die gevonden zijn. Je wilt hoe dan ook weten hoe het verhaal in elkaar zit. Dit heeft het duo Ollikainen op een geraffineerde manier opgeschreven, want je blijft nieuwsgierig.

Het team om Paula heen, komt nog niet zo goed uit de verf en ik hoop dat deze in een volgend deel wat meer diepgang krijgen, deze bleven tot nog toe nog erg op de oppervlakte en voor nu leerden we vooral iets uit Paula’s privéleven kennen. De andere rechercheurs zijn wel namen maar hier heb ik nog niet echt een beeld bij en dat vind ik op zich wel jammer. Echter doordat dit een serie wordt, kan hier natuurlijk ook bewust voor gekozen zijn en ik kijk dan ook zeker uit naar het tweede deel in deze serie, waarin we hopelijk de andere personages wat beter leren kennen.

De twee laatste hoofdstukken, augustus en januari zorgen voor wat verwarring en losse eindjes. In januari komen enkele brieven ter sprake die Paula eerder geschreven heeft, wordt hier in een volgend deel nog op doorgegaan? En in augustus komt een zaak terug die Paula aan haar broer voorgelegd had, en die naar mijn gevoel ook weer met de proloog te maken heeft, maar ook deze blijft naar mijn gevoel als een blote zenuw open liggen.

De twee prologen en de twee eindhoofdstukken voegen naar mijn gevoel niet zo veel toe aan het verhaal en zorgen voor nu alleen voor meer verwarring. Wellicht dat dit in een volgend deel van de Paula Pihlaja -serie duidelijk wordt, maar het probleem is vaak, dat ik deze losse eindjes dan, eerlijk gezegd alweer vergeten ben…

Al met al is dit eerste deel van de Paula Pihlaja-serie een verhaal die zeker naar meer smaakt, al hoop ik dat er in een tweede deel minder open zenuwen blijven liggen, zodat het boek met een goed gevoel afgesloten kan worden, nu blijf ik toch nog een beetje met een gevoel achter dat ik niet alles weet…

[looneybooks79 · Rating 3 out of 5]

http://looneybooks79.blog/2025/03/03/...

Geheimen hebben gevolgen

Als op het terrein van de rijke familie Lehmusoja een container wordt teruggevonden, die van het containerbedrijf van de familie afkomstig is, waarin een lijk wordt teruggevonden, verdronken in zeewater, staat er voor Paula Pihlaja en haar rechercheteam een moeilijke taak te wachten. Ze moeten de identiteit van het lijk van de zwarte vrouw zien te ontdekken en waarom de container net daar werd achtergelaten. En natuurlijk door wie?

Als uiteindelijk de identiteit van de vrouw bekend wordt blijkt er een connectie te zijn met de vader en zoon van de Lehmusojas. Beide hebben namelijk een tijd in Namibië gewerkt waar de dode vrouw, Rauha Kalondo, voor het bedrijf werkte. Maar waarom was Rauha dan naar Finland afgereisd? Heeft de adoptiezoon Jerry er iets mee te maken? En wat heeft het document dat werd gevonden in de hotelkamer waar Rauha verbleef te maken met haar dood?

Voor Paula en haar collega’s en team staat er een reis tegen de klok op het spel want de moordenaar heeft de zinnen gezet op nog meer familieleden en zal niet stoppen tot een volgende container gevuld zal worden met zeewater!

Door de lezer verschillende malen op een verkeerd spoor te zetten weten de auteurs Aki en Milla Ollikainen hun lezers aandacht vast te houden aan dit verhaal. Maar persoonlijk vond ik dit niet de boeiendste thriller die ik de afgelopen maand las. Het duurde even voor ik echt in het verhaal kwam. Gelukkig waren er die twists, vooral naar het einde toe (ben dus wel blij dat ik volgehouden heb), waardoor het boek zeker geen volledige flop is geworden voor me.

Dit was mijn eerste boek van een Finse auteur (auteursduo en koppel in dit geval). Ik ben zeker van plan deel twee in de reeks ‘Speelplaats’ ook nog dit jaar te lezen. Hopelijk kan ik, nu ik de personages al wat ken, sneller door het verhaal gaan dan.

Waar ik wel grote fan van ben is de locatie in het boek, Helsinki (de Finse hoofdstad), die ik vorige zomer bezocht. Grote fan van de stad met zijn park, heerlijke restaurants en musea en een heel laidback zomerse Scandinavische sfeer. Bij het lezen kreeg ik alweer zin om terug te gaan. is een echte aanrader!

[Keesbaldeeeeeeeee · Rating 3 out of 5]

Leuk en onderhoudend.

[Helena · Rating 2 out of 5]

En innostunut tästä kirjasta. En oikeastaan osaa edes sanoa, mikä tämän sinänsä nopealukuisen dekkarin kanssa tökki, mutta ainakin se, että kaikki henkilöhahmot jäivät pinnallisesti kuvatuiksi. Heistä ei rakentunut mielessäni ehjiä, erillisiä persoonia, eikä kukaan heistä herättänyt kiinnostustani. Jatko-osia en asiakseni ala etsiä käsiini.

[Sero · Rating 3 out of 5]

перевод: Контейнер

[Vitalija · Rating 3 out of 5]

Ar patiko? Galbūt. Man pati knyga ir jos pasakojimas pasirodė vidutiniški. Knygoje aprašomas niūrus, tamsus ir tikrai paslaptingas detektyvas, tačiau ar buvo kažkas įpatingo - nelabai. Nors visą knygą skaitant buvo ir išlaikyta įtampa, paslaptingaumas, tačiau knygos veiksmas buvo labai lėtas. Trūko stipresnių pasakojimo detalių, įdomesnio pasakojimo išpildymo. Bet šiaip neblogas detektyvas, tik gal labiau tiktų tiems kurie mėgsta lėtą veiksmą, nes toks šis pasakojimas ir yra. Mačiau yra ir kita dalis šios knygos, bet manau, pati aš jos jau neskaitysiu.

[ssst_just_one_more_chapter · Rating 2 out of 5]

A.M Ollikainen - Waterkoud
Harper Collins

Op de ochtend van midzomerdag worden inspecteur Paula Pihlaja en haar team na een gruwelijke vondst opgeroepen. Voor het landgoed van een ondernemersfamilie ten westen van Helsinki staat een vrachtcontainer met daarin het lijk van een zwarte vrouw. Ze moet een afschuwelijke dood zijn gestorven, want de container is tot de nok gevuld met zeewater.

Dit eerste deel in een nieuwe crimeserie met Paula Pihlaja in de hoofdrol was populair in oktober, ik heb hem zowel gelezen voor de Thrillerleesclub en als recensieboek voor Harper Collins.

Toen ik het boek in handen kreeg voelde ik mijn Scandinavisch kantje al stuiteren. Ik hou immers van de ongerepte dennenbossen, de pakken sneeuw en de cold cases die de politie in stille dorpjes moet zien op te lossen met een minimum aan middelen en erg zwijgzame bewoners. Maar in "Waterkoud" was er geen sprake van sneeuw en kou want ten westen van Helskinki vierden ze net midzomer. Wat de cover toch anders deed vermoeden ...

De inspecteurs Pihlaja en Renko krijgen te maken met de ondernemersfamilie Lehmusoja die al vanaf het eerste bezoekje een vreemde indruk nalaten. Een container van hun eigen bedrijf maakt deel uit van de plaatsdelict. Alle neuzen wijzen uiteraard in hun richting ... 

Hoewel het boek wat mij betreft over alle nodige ingrediënten beschikt om er een waardige thriller mee neer te zetten toch was er iets die mij niet pakte. Lag het nu aan de moeilijke Finse namen of de schrijfstijl ... Ik raak er niet wijs uit maar ik heb behoorlijk geworsteld met het boek. Uit respect voor de schrijvers en de uitgeverij gaf ik het boek wel een kans en heb ik het uitgelezen. 

Hetgeen wat mij na een aantal blz of hoofdstukken in een verhaal zuigt, dat even vergeten hoelaat het is en de ene bladzijde na de andere doet verslinden ... dat gevoel heb ik hier niet gevoeld.

Pas naar het einde toe ging het vlotter en voerden de schrijvers de spanningsboog op in het eerder langzame verhaal en kwamen oude en nieuwe geheimen van de Lehmus stichting aan het licht. Mijn aandacht verslapte meermaals doordat het verhaal rustig voortkabbelde en nergens echt in een stroomversnelling ging.

Ik gaf het boek 2 sterren gezien het trage verloop.

Bedankt uitgeverij Harper Collins voor dit recensieboek

[Katharina Klose · Rating 4 out of 5]

Die Inhaltszusammenfassung hat mich total überzeugt und ich wollte dieses Buch unbedingt lesen. Beim Lesen hat mich das Buch immer noch überzeugt, auch wenn ich es teilweise etwas langatmig fand.
Der Schreibstil ist packend, da einerseits aus unterschiedlichen Perspektiven berichtet wird, die sowohl zwischen Personen als auch der Zeit springen. Außerdem hat es mir sehr gut gefallen, dass manche Sachen nur angeteasert wurden, sodass man als Leser auch noch mitdenken musste. Der Schreibstil ist flüssig und angenehm zu lesen, jedoch können die Namen und die unterschiedlichen Bezeichnungen für ein und dieselbe Person manchmal etwas verwirrend sein. Das kann sich aber auch schnell legen.
Gut hat mir auch noch gefallen, dass man etwas über das Privatleben der Ermittler erfährt und vor allem auch über Paula. Schade war meiner Meinung nach aber, dass ein Teil von Paulas Privatleben zwar erwähnt wurde, er aber auf das ganze Buch gesehen nicht zwingend erwähnenswert gewesen wäre.
Das Ende hat mich dann doch nochmal richtig überrascht und es war für mich ein sehr gelungener Abschluss des Buches!

[Boekenpearls76 JN Kingma Postma · Rating 5 out of 5]

Recensie van:

Waterkoud

Geheimen uit het verleden hebben fatale gevolgen

In water groeide je groot onder je moeders hart; veilig, warm en geborgen. In een cocon van pure liefde, hoop en geluk.

Nu is het water niet warm, nu krijg je geen tijd om aan de temperatuur te wennen. Het water, zo waterkoud, tot op het bot verkillend en fataal.

Alle warmte, hoop, geluk wordt weggeslagen tot het levenslicht dooft tot een diepe duisternis.  Nietsontziend meedogenloos en waterkoud.

Auteur: A.M. Ollikainen is het pseudoniem van het echtpaar Aki (1973) en Milla (1974) Ollikainen. Aki publiceerde drie romans, won verschillende literatuurprijzen en stond op de longlist van de Man Booker Prize en de Europese Literatuurprijs. Hij debuteerde in 2012 met Nälkävuosi.  Naast auteur is hij journalist en fotograaf. Milla publiceerde drie thrillers en won de verhalenwedstrijd van de Finnish Detective Society. Zij debuteerde in 2013 met Veripailakat. Het echtpaar woont met hun twee kinderen in het zuiden van Finland.

Waterkoud is hun eerste gezamenlijke thriller en het eerste deel in de serie rond inspecteur Paula Pihlaja.

Wijze van lezen:

Gelezen voor de Instagram Thrillerleesclub in ruil voor mijn deelname en recensie.

Uitgeverij: Harper Collins

Genre: thriller

Cover en flaptekst:

Ik zie een Scandinavisch aandoend landschap van bos, water en sneeuw bedekte bergen of rotsen. Een eenzame container staat in het landschap. Het doet mij terug denken aan mijn reis door Finland.

De flaptekst wekt naast afschuw mijn nieuwsgierigheid op. Ik wil het verhaal graag lezen.

Het verhaal:

Op de ochtend van midzomerdag worden inspecteur Paula Pihlaja en haar team na een gruwelijke vondst opgeroepen. Voor het landgoed van een ondernemersfamilie ten westen van Helsinki staat een vrachtcontainer met daarin het lijk van een zwarte vrouw. Ze moet een afschuwelijke dood zijn gestorven, want de container is tot de nok gevuld met zeewater.

De vrouw heeft geen papieren bij zich en niemand lijkt te weten wie ze is. Paula wantrouwt de verklaringen van de familie echter en zet alles op alles om de waarheid boven water te krijgen. Als de identiteit van de vermoorde vrouw eindelijk wordt achterhaald, start Paula met de reconstructie van haar laatste uren. Waarom was universitair docente Rauha Kalando een paar uur voor haar dood overgevlogen uit Namibië? En welke rol speelt het document dat in haar hotelkamer wordt gevonden – ondertekend door niemand minder dan de voormalige directeur van het bedrijf?

Mijn leesbeleving:

Omdat ik groot fan ben van Scandinavische thrillers was ik erg benieuwd naar dit boek. Tevens heb ik veel gereisd naar Zweden, Noorwegen, Denemarken en Finland. Zweeds, Noors en Deens beheers ik redelijk Fins wil ik nog dolgraag leren. Ook was ik benieuwd of ik nog plaatsen die ik toen bezocht zou herkennen en wijs kon worden uit de Finse woorden.

Het hoofdpersonage Paula heeft mij positief verrast. Ze is een empatische, zelfstandige, stoere en intrigerende vrouw. Ze doet me denken aan de vrouw die de leiding had in De Killing boeken; uiterst gedreven in haar werk en in haar privé leven de nodige geheimen hebbend.

Het verhaal speelt zowel in het verleden als het heden. In het verleden zijn de teksten schuingedrukt en in de ikvorm. Daardoor komen ze nog intenser binnen. Gaandeweg het verhaal komen verleden en heden bij elkaar. Dit is op een zeer sterke wijze gedaan. Je hebt geen idee wie tot je spreekt vanuit het verleden. Dat geeft je de kans om mee te denken en te puzzelen.

Het verhaal is zeer beeldend waardoor je alles voelt en mee beleefd. Dat benam mij de adem en deed mijn bloed in mijn aderen stollen.

Je bent toeschouwer in dit verhaal. Zo levensecht en filmisch geschreven. Voor heel even was ik terug in Finland. Door dit verhaal heb ik het nog beter leren kennen en waarderen. Tevens leerde ik Namibië kennen. Ik was er nog nooit geweest maar door dit verhaal heb ik een gedetailleerd beeld gekregen.

Sommige personages vond ik keihard, kil en meedogenloos. Zo geworden door jaloezie, hebzucht, het een ander het levenslicht in de ogen niet gunnen, een levensstandaard ambiëren gestoeld op geld, macht en aanzien. Liefde zien waar deze niet mogelijk kan zijn.

De etnische profilaties richting andere mensen die daardoor lager in aanzien zouden zijn maakte mij misselijk. Voor mij is ieder mens gelijk. Maar dat mij dit zo raakte duidt gelijk de kracht van dit verhaal aan. De personages zijn prima uitgewerkt met levensechte emoties. Personages met slechte en goede eigenschappen. Het team rondom Paula zag ik glashelder voor me eveneens sls de overige personages. Als ik niet las waren ze aanwezig in mijn gedachten.

De opbouw is secuur en stapsgewijs gedaan. De spanning is er continu. Hetzij sluimerend of als een keiharde wervelende wind. Beide keren greep het je volledig vast. Het verhaal leest vlot en komt op mij filmisch over.

De toewerking naar de plot is op alle vlakken psychologisch sterk. Het voelde als een roofdier die koortsachtig op zijn prooi jaagt door een kat-en-muis spel.

Als je denkt te weten hoe het zit volgen er nog enkele sublieme plottwists. De plot is overweldigend en maakt je stil. Het laatste hoofdstuk is eerst verwarrend maar dan begrijp je het ten volle.

Ik kijk reikhalzend uit naar deel 2.

Ik heb geweldig genoten van dit verhaal. Hartelijk dank!

Pidin todella tästä tarinasta. Kiitos!

Mijn mening:

Ik geef vijf sterren

Mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Een krachtige, super spannende en beeldende Scandinavische thriller. Met gedetailleerde uitgewerkte levensechte personages. Hun emoties voelbaar. Dd opbouw van dit verhaal is uitmuntend. De wisselingen met verleden en heden zijn een waardevolle toevoeging. In de plot komt alles samen. Na een zinderende finale met de nodige plottwists. Ik kijk uit naar deel 2, ik wil graag meer van Paula Pihlaja lezen.

Thrillerleesclub bedankt voor deze leesclub. Ook de vragen die aan het schrijversduo voorgelegd werden vond ik fantastisch. Ook dank aan Harper Collins om dit mogelijk te maken.

 

 

[Sandra Fritz · Rating 5 out of 5]

Ich durfte auf netgalley bereits ein Rezensionsexemplar lesen!
Ein sehr schöner Krimi als Auftakt für das Ermittlerteam Helsinki.
Die Finnen zieht es zu Mittsommer aufs Land!
Doch bei einer Familie wird stattdessen eine Leiche in einem Container gefunden.Wer ist diese Frau und wie steht sie zu den Eigentümern der Villa?
Das Ermittlerteam muss viele Fragen klären und stösst dabei auf viele Verwicklungen!
Ein äußerst spannender Krimi in skandinavischem Umfeld von der ersten bis zur letzten Seite!
Meine absolute Leseempfehlung!

[Jeanet Tiemessen · Rating 4 out of 5]

Waterkoud – A.M. Ollikainen

Op de ochtend van midzomerdag worden inspecteur Paula Pihlaja en haar team na een gruwelijke vondst opgeroepen. Voor het landgoed van een ondernemersfamilie ten westen van Helsinki staat een vrachtcontainer met daarin het lijk van een zwarte vrouw. Ze moet een afschuwelijke dood zijn gestorven, want de container is tot de nok gevuld met zeewater.

De vrouw heeft geen papieren bij zich en niemand lijkt te weten wie ze is. Paula wantrouwt de verklaringen van de familie echter en zet alles op alles om de waarheid boven water te krijgen. Als de identiteit van de vermoorde vrouw eindelijk wordt achterhaald, start Paula met de reconstructie van haar laatste uren. Waarom was universitair docente Rauha Kalando een paar uur voor haar dood overgevlogen uit Namibië? En welke rol speelt het document dat in haar hotelkamer wordt gevonden – ondertekend door niemand minder dan de voormalige directeur van het bedrijf?

Waterkoud is het overtuigende eerste deel in een nieuwe crimeserie met de innemende Paula Pihlaja in de hoofdrol.

Na het lezen van de proloog was ik meteen geboeid: ik was nieuwsgierig, verward, had gelijk heel veel vragen en er zat dus niets anders op dan maar gewoon verder te gaan lezen, benieuwd als ik was waar dit naar toe zou gaan.

De spanning in het verhaal wordt langzaam opgebouwd. In het eerste deel kabbelt het verhaal rustig voort en dat is eigenlijk best fijn. Er zijn namelijk veel personages en zo leer je langzaamaan iedereen een beetje kennen en uit elkaar houden. Toch worden niet alle karakters helemaal uitgewerkt, Paula, die er zo haar eigen manier van werken op na houdt, leer je het best kennen. En aangezien er nog steeds een paar geheimen niet onthuld zijn, ga ik er van uit dat we in het volgende deel de rest van het team ook nog beter leren kennen!

Vanaf deel twee wordt de spanning steeds meer opgevoerd en zit je zo in het verhaal, dat stoppen met lezen erg lastig wordt. Zo zijn er tussendoor een paar cursief gedrukte korte hoofdstukken en lange tijd blijft onduidelijk over wie dit nou eigenlijk gaat. Dit zorgt er echter wel voor dat je geboeid door blijft lezen.

A.M. Ollikainen is het pseudoniem van het echtpaar Aki en Milla Ollikainen. Aki publiceerde drie romans, won verschillende literatuurprijzen en stond op de longlist van de Man Booker Prize. Milla publiceerde drie thrillers en won de verhalenwedstrijd van de Finnish Detective Society. En ik weet niet of dit het eerste boek is dat ze samen geschreven hebben, ik kon in elk geval geen andere boeken vinden, maar voor mij was niet te merken dat hier twee auteurs aan het werk geweest zijn. Het verhaal bestaat weliswaar uit drie delen, maar alles sluit goed op elkaar aan en vormt één geheel. Knap gedaan!

Wel blijven er aan het eind een paar vragen over, losse eindjes die nog niet afgewerkt zijn. En dat vind ik persoonlijk stiekem nou ook zo leuk aan het lezen van een serie, die vragen en open eindjes worden vast nog wel op de één of andere manier uitgewerkt in een volgend deel. Ik kijk dan ook al uit naar het volgende boek van dit schrijversechtpaar!

[Zaczytanamatka_z_gabryskami · Rating 4 out of 5]

Jak zapewne dobrze pamiętacie, to mam słabość do norweskich oraz skandynawskich kryminałów, a jako, że lubię eksperymentować tym razem skusiłam się na kryminał z samej Finlandii.
Czy sprostał moim wymaganiom?
Może najpierw przejdźmy troszkę do fabuły zanim podzielę się z wami moim szczerym odczuciem.

~Helsinki.Na posesji bogatych i wpływowych biznesmenów rodziny Lehmusoja, podczas prac porządkowych, obok willi, ich zarządca znajduje ogromny kontener.A w nim hektolitry wody morskiej i zwłoki ciemnoskórej kobiety.
Sprawą zajmuje się wnikliwa i nieugięta komisarz z wydziału śledczego Paula Pihlaja wraz ze swoim "partnerem" Renko.
Oboje podjęli się niełatwego śledztwa więc aby rozwiązać zagadkę muszą bliżej przyjrzeć się identyfikacji samej denatki.
Zebrane dotąd ślady i spekulacje naprowadzą ich do rodziny biznesmena ujawniając przy tym wieloletnie podejrzane przedsięwzięcia biznesowe w Afryce, a dokładniej w Namibii
Kto przyczynił się do morderstwa czarnoskórej kobiety i jaki miał w tym cel?Dlaczego użył specjalnego kontenera które wcześniej miało być "dziełem sztuki"?

Tymczasem, podczas śledztwa, Paulę dręczą wstrząsające wspomnienia jak i nieustające wyrzuty sumienia.
Kobieta, kiedy była bardzo młoda, została zmuszona do oddania, do adopcji swojego własnego - syna.
Obecnie jej syn ma dwadzieścia lat i oskarżony jest o morderstwo.Paule dręczy poczucie winy jak i obawa o przyszłość własnego dziecka.

~"KONTENER" to początek najnowszego fińskiego cyklu : Paula Pihlaja, autorstwa małżeńskiego duetu, Aki i Mili Ollikainenów.
~Autorzy od samego początku za sprawą niezwykle barwnych i charakternych bohaterów oraz tajemniczych postaci drugoplanowych, wprowadzają nas w świat zawiłej i zagmatwanej zagadki kryminalnej, dawkując przy tym nasze emocje.Co w późniejszym rozwoju fabuły, wraz ze świetnie poprowadzonym wątkiem adopcyjnym, przeplatanym przykrymi wydarzeniami z przeszłości policjantki Pauli, staje się kluczowym elementem dość skomplikowanej sprawy.
~Prezentowana powieść to tak naprawdę tajemnicza, intrygująca, a zarazem niezwykle klimatyczna historia w której nie znajdziemy galopującej akcji, ogromu denatów ani mrożących krew w żyłach opisów, co pozwala na spokojne delektowanie się, świetnie przemyślaną fabułą, z domieszką thrillera, a nawet sensacji.
Lektura idealna wręcz dla osób, które lubią lżejsze kryminały.
Polecam i wypatruje kontynuacji.J.K

[mommy_and_books · Rating 5 out of 5]

Bardzo lubię czytać książki z „Czarnej Serii” Wydawnictwa Czarna Owca, znajdują się tam niezwykłe kryminały. Idealne na każdą porę roku.
Tym razem sięgnęłam po „Kontener” małżeńskiego duetu A.M. Ollikainenów. Fiński kryminał ma to coś w sobie, że aż chce się go czytać. Czy podzielacie moje zdanie? Jeżeli tak to koniecznie musicie przeczytać tą powieść, nie pożałujecie.
„Kontener” to pierwsza część nowej serii kryminalnej z komisarz policji Paulą Pihlają w roli głównej. To ona tutaj gra pierwsze skrzypce. Poznacie jej życie prywatne jak i te służbowe. Czy jest szczęśliwą kobietą? Czy raczej coś w jej życiu nie wyszło tak jak to sobie zaplanowała? Poczytajcie.
Uwaga czytając „Kontener” będziecie mieć ciarki. Zwłaszcza jeżeli cierpicie na klaustrofobię.
W Helsinkach stał kontener, w którym znaleziono zwłoki ciemnoskórej kobiety. Mało tego cały kontener wypełniony był wodą. Komu zależało na śmierci tej dziewczyny? Jej ostatnie słowa to:
„(…) Tu jest człowiek, human, proszę otworzyć drzwi, chcę wyjść, tutaj jest człowiek! (…)”
Przerażające prawda!? Czułam jej strach. Dziewczyna wiedziała, że nie ma szans na ratunek i zaraz umrze. Kto dopuścił się tak drastycznego i sadystycznego czynu? Wyobrażacie sobie być zamknięci w pustym kontenerze, który wypełnia się wodą? To takie nierealne…
Kontener stał na terenie należącym do Fundacji Lehmus.
Fundacja Lehmus jest organizacją porządku publicznego. Wspiera artystów i naukowców prowadzących badania nad krajami rozwijającymi się. Tworzy również własne projekty. Założył ją Hannes Lehmusoja. Obecnie dyrektorem zarządzającym jest Juhana Lehmusoja.
W tej książce przeczytacie o intrygach, biznesmenach, tajemniczych i podejrzanych interesach, morderstwie, znakomitym śledztwie i jeszcze lepszym finale.
Tutaj każdy z graczy ma coś do ukrycia, a zwłaszcza członkowie rodziny Lehmusojów. Ktoś tu pod kimś dołki kopie. Czy Paula odkryje prawdę nim będzie za późno? Czy raczej co w rodzinie to nie zginie?
Akcja płynie swoim tempem. Dzięki temu możemy razem z Paulą odkrywać tajemnice opisanej rodzinki z piekła rodem. Fabuła bardzo dobra.
Bohaterka przypadła mi do gustu.
Byłam ciekawa powieści napisanej przez małżeństwo Ollikainenów i szczerze powiem nie zawiodłam się. Całkiem dobrze im to wyszło. Już się nie mogę doczekać kolejnej części.
Z całego serca polecam „Kontener” - #mommy_and_books .

[Thrillersandmore · Rating 4 out of 5]

Waterkoud is het eerste deel in een nieuwe serie geschreven door een Fins echtpaar.

Het verhaal begint onsamenhangend, het is niet duidelijk wat de bedoeling is van de eerste twee hoofdstukken, dit blijkt later de inleiding te zijn die in tweeën gesplitst is.

Vervolgens gaat het verhaal van start en vlieg ik er in sneltreinvaart doorheen. Het nieuwe rechercheurs duo Paula Pihlaja en Aki Renko dient de dood van een zwarte vrouw te ontrafelen. Zij wordt gevonden in een container vol zeewater, je voelt de angst die deze vrouw heeft doorgemaakt voor ze zich bewust was dat ze het niet ging overleven. Dat dit vlakbij de familie Lehmusoja gebeurt lijkt geen toeval. Het Lehmus-concern is een familiebedrijf dat over de hele wereld containers transporteert.

De verhaallijn die het duo Ollikainen heeft bedacht vind ik echt geniaal en bijzonder, het is een perfecte combinatie van zakelijkheid en persoonlijke geheimen.

De personages zijn goed uitgewerkt, nadat je iedereen goed in beeld hebt (ik heb daar voor mezelf een lijstje van gemaakt) voel je dat er geheimen naar buiten komen die wat sommigen betreft onder de pet hadden moeten blijven. Gelukkig wint gerechtigheid het van macht.

Waar het verhaal op een gegeven moment een voorspelbare afloop lijkt te krijgen komt er toch een onverwachtse wending die ik niet aan zag komen.

Het was voor mij een verhaal met een warrige start maar vervolgens werd ik meegezogen in een spannend maar ook tragisch verhaal waarin ik mijn eerste kennismaking met Paula Pihlaja als positief heb ervaren, tevens was er een bijzondere rol voor het gezin Lehmusoja dat mij nog lang bij zal blijven. Nadat ik het boek uit had heb ik de inleiding nog een keer gelezen en snapte ik enigszins de insteek voor deze start van een goed opgebouwd vervolgverhaal. Ik ben in ieder geval enthousiast over dit eerste verhaal van het duo A.M. Ollikainen en zal zeker het volgende deel oppakken.

Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Spanning: 4
Plot: 4

Waterkoud krijgt van mij dik verdiend 4 sterren.

Bianca