What do you think?
Rate this book
Szkice malajskie
Szkice malajskie swoją nazwę zaczerpnęły od książki z anegdotami gubernatora brytyjskiej kolonii na półwyspie malajskim, Franka Swettenhama, z 1895 roku. W rękach Alfiana Sa'ata szkice te przeobrażają się w mikroopowiadania - migawki ze społeczeństwa malajskiego w Singapurze i rodzinnej Malezji.
Tu mały chłopiec zasypia w autobusie z paczką chrupiącego keropoku na kolanach, a parę stron dalej ojciec wspomina syna, trzymając w dłoniach jego dowód osobisty z symboliczną dziurką, przekłutą w urzędzie. Młoda kobieta szuka pracy, wierząc, że znajdzie miejsce, w którym z dumą będzie mogła nosić swój tudung. Zegar odmierza godziny, zaglądamy na kolejne ulice, ale nawet nocami życie toczy się dalej - w Singapurze nocną porą opowieści jest bez liku. Alfian Sa'at pozwala nam dostrzec w nich prawdziwych Malajów i Malajki, pokazuje, jak żyją, o czym marzą i z jakimi trudnościami mierzą się na co dzień.
Tu mały chłopiec zasypia w autobusie z paczką chrupiącego keropoku na kolanach, a parę stron dalej ojciec wspomina syna, trzymając w dłoniach jego dowód osobisty z symboliczną dziurką, przekłutą w urzędzie. Młoda kobieta szuka pracy, wierząc, że znajdzie miejsce, w którym z dumą będzie mogła nosić swój tudung. Zegar odmierza godziny, zaglądamy na kolejne ulice, ale nawet nocami życie toczy się dalej - w Singapurze nocną porą opowieści jest bez liku. Alfian Sa'at pozwala nam dostrzec w nich prawdziwych Malajów i Malajki, pokazuje, jak żyją, o czym marzą i z jakimi trudnościami mierzą się na co dzień.
192 pages, Paperback
First published January 1, 2012
59 people are currently reading
2003 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 203 reviews
July 19, 2022
Prosto, ale piękne napisane krótkie opowiadania stanowiące wycinki z singapurskiej codzienności. Każda miniatura dotyczy czegoś innego, ale tematyka krąży wokół dyskryminowanej mniejszości- zaglądając do życia każdej z przedstawionych tu osób bohaterskich uzyskujemy szerszy obraz wielokulturowego kraju z kolonialną przeszłością. Czytało się wspaniale, a problemy uchwycone w krótkiej formie są niespodziewanie uniwersalne.
September 10, 2023
W krótkich formach potrafią być zawarte ogromne tematy i „Szkice malajskie” są tego wspaniałym oraz wyjątkowo przejmującym przykładem. To szkice historii, które dopiero w głowie czytelnika stają się prawdziwym obrazem. Zajmują jego myśli, zostają z nim i chcą, aby o nich pamiętano. Te opowiadania, to drzwi do żyć różnych osób. Jedne ukażą małego chłopca w autobusie, drugie ojca wspominającego syna, a jeszcze inne nauczycielkę obserwującą uczniów. „Szkice malajskie” to książka, w której między stronami wyłaniają się problemy takie jak islamofobia oraz dyskryminacja społeczna, a piękna oprawa literacka pozwala na chwilę się przy nich zatrzymać i przyjrzeć z innej strony. Ze strony, która oddaje głos małym ludziom, o wielkich historiach.
•
„…myślenie jest niezwykle hałaśliwą czynnością”.
•
„…myślenie jest niezwykle hałaśliwą czynnością”.
September 17, 2022
Choć są to zaledwie szkice, mikrohistorie Alfiana Sa‘ata są wypełnione ogromem treści i emocji, w odróżnieniu od kolubryn, które miałem okazję czytać. Szkice malajskie pozwalają podpatrzeć nam zwykłych ludzi, w ich codziennym, na pozór nudnym i zwyczajnym życiu. Możemy obserwować kalejdoskop postaci, które z kolei mogłyby zawrzeć w sobie spektrum charakterów - bohaterów równocześnie nam dalekich jak i bliskich.
Opowieści Sa’ata stanowią ważny punkt wyjścia do dyskusji o współczesnym Singapurze (a także Malezji). Poruszają wiele złożonych problemów takich jak dyskryminacja rasowa, podziały klasowe, stygmatyzacja chorób (AIDS), czy niepokoje społeczne.
W końcu Szkice malajskie to przestrzeń, która pozwala bohaterkom i bohaterom tych mikropowieści na to, by mógł wybrzmieć ich głos, by mogli zostać wysłuchani.
Opowieści Sa’ata stanowią ważny punkt wyjścia do dyskusji o współczesnym Singapurze (a także Malezji). Poruszają wiele złożonych problemów takich jak dyskryminacja rasowa, podziały klasowe, stygmatyzacja chorób (AIDS), czy niepokoje społeczne.
W końcu Szkice malajskie to przestrzeń, która pozwala bohaterkom i bohaterom tych mikropowieści na to, by mógł wybrzmieć ich głos, by mogli zostać wysłuchani.
June 20, 2022
Tomik "Malay Sketches" kupiłam trochę przypadkiem podczas mojej pierwszej wizyty w Singapurze (razem m.in. z "Ministerstwem moralnej paniki" Amandy Lee Koe, w której pisarstwie zakochałam się od pierwszych stron). Czytałam "Malay Sketches" powoli, robiąc długie przerwy między kolejnymi krótkimi opowiadaniami, bo bliżej im czasami do poezji (albo przynajmniej ja mam takie wrażenie). Ale także dlatego, że każda miniatura to okazja do dalszych poszukiwań, do poznawania Singapuru z perspektywy dyskryminowanej mniejszości; to czas spędzony na poznawaniu bohaterów i bohaterek, których życia wyglądają inaczej niż piękna narracja o "wielokulturowej metropolii".
Dlatego tak bardzo się cieszę, że niedługo "Szkice malajskie" (tłum. Aleksandra SzymczykAleksandra Szymczyk) ukażą się niedługo w Tajfunach. Potrzebujemy takich książek w świecie, w którym często stajemy się ofiarą "pojedynczej opowieści".
"Szkice..." są piękne literacko, ale przede wszystkim mam nadzieję, że staną się punktem wyjścia do debaty o wielu uniwersalnych tematach: (neo-)kolonializmie, prawach człowieka, mniejszościach etnicznych (nie tylko w Singapurze), o islamofobii.
PS. Autor będzie gościem Festiwalu Conrada, 25 października 2022. Szykuje się fascynująca rozmowa.
Dlatego tak bardzo się cieszę, że niedługo "Szkice malajskie" (tłum. Aleksandra SzymczykAleksandra Szymczyk) ukażą się niedługo w Tajfunach. Potrzebujemy takich książek w świecie, w którym często stajemy się ofiarą "pojedynczej opowieści".
"Szkice..." są piękne literacko, ale przede wszystkim mam nadzieję, że staną się punktem wyjścia do debaty o wielu uniwersalnych tematach: (neo-)kolonializmie, prawach człowieka, mniejszościach etnicznych (nie tylko w Singapurze), o islamofobii.
PS. Autor będzie gościem Festiwalu Conrada, 25 października 2022. Szykuje się fascynująca rozmowa.
May 19, 2012
Malay Sketches begins with a story told from the perspective of a Chinese convert to Islam. For me, it was a clear sign of Alfian's project - a representation of a culture to the outsider, who is encouraged to put aside any ideological baggage he may have and see things from 'the other side'. That this project both has its roots in and reacts against a certain cultural essentialism is clear enough; what truly surprised me was how this theoretical Other reader changed as the stories progressed.
In 'The Barbershop', for example, the familiar postcolonial trope of two tongues is retrod; 'am I not also Malay?' is the question the boy seems to be asking at every instance. The outsider to this interiority is the Malay who believes that the Malay language, perhaps even the Islamic faith, is a measure of Malay-ness. The very form of flash fiction prevents any sort of attachment to a single point of view, and I think this points less to the diversity of 'Malay culture' (whatever this might mean) and more to the fact that a single consciousness - Alfian's? - is able to express itself through multiple facets while at the very same time maintaining a stable core. The culture that is represented here is not unproblematically Malay as it is Malay-ness changing and being changed.
Of course, I have some misgivings about this collection. The style of writing is often compositional and didactic, too often telling rather than showing. In this case I ascribe the root of the problem less to the writer's ability and more to an implicit politics that pervades the work. Every '(Malay Ghost) Story' becomes an increasingly formulaic deconstruction of folk belief - clearly a form of realism is being pushed across to the reader. 'Times are changing, so Malays must change too', these might-as-well-be-real stories seem to say. That strikes me as certainly a legitimate, but not adequate reason for cultural adaptation. Secondly, and surprisingly, Issues of sexuality are elided in favour of the perennial contestation of 'race-language-religion'.
All in all, a worthwhile read, and clearly a landmark work, but it seems to be written with an eye firmly on the Singaporean canon. Thus Alfian's style, which after some thought I have decided to call narrative paternalism, often prefers to guide its reader to the point being made, in a way utilizing a strategy of the state. To be sure, the contents of the sketches are progressive, but their style remains staid. The changing face of the Malay is still being drawn with traditional techniques. It bespeaks the uneasy balance between nostalgia and modernization that plagues the Singaporean psyche.
In 'The Barbershop', for example, the familiar postcolonial trope of two tongues is retrod; 'am I not also Malay?' is the question the boy seems to be asking at every instance. The outsider to this interiority is the Malay who believes that the Malay language, perhaps even the Islamic faith, is a measure of Malay-ness. The very form of flash fiction prevents any sort of attachment to a single point of view, and I think this points less to the diversity of 'Malay culture' (whatever this might mean) and more to the fact that a single consciousness - Alfian's? - is able to express itself through multiple facets while at the very same time maintaining a stable core. The culture that is represented here is not unproblematically Malay as it is Malay-ness changing and being changed.
Of course, I have some misgivings about this collection. The style of writing is often compositional and didactic, too often telling rather than showing. In this case I ascribe the root of the problem less to the writer's ability and more to an implicit politics that pervades the work. Every '(Malay Ghost) Story' becomes an increasingly formulaic deconstruction of folk belief - clearly a form of realism is being pushed across to the reader. 'Times are changing, so Malays must change too', these might-as-well-be-real stories seem to say. That strikes me as certainly a legitimate, but not adequate reason for cultural adaptation. Secondly, and surprisingly, Issues of sexuality are elided in favour of the perennial contestation of 'race-language-religion'.
All in all, a worthwhile read, and clearly a landmark work, but it seems to be written with an eye firmly on the Singaporean canon. Thus Alfian's style, which after some thought I have decided to call narrative paternalism, often prefers to guide its reader to the point being made, in a way utilizing a strategy of the state. To be sure, the contents of the sketches are progressive, but their style remains staid. The changing face of the Malay is still being drawn with traditional techniques. It bespeaks the uneasy balance between nostalgia and modernization that plagues the Singaporean psyche.
August 13, 2022
Początkowy zachwyt niestety szybko się rozmył. Zaczęły mnie irytować te banalne puenty w stylu Coelho, traktowane jak największe życiowe mądrości. Niektóre puenty dawały taki vibe, którego nie określę inaczej niż boomerski. Nie lubię czegoś takiego. Książka nie była nudna, ale dla mnie dość irytująca.
October 3, 2024
Aż by się chciało, żeby niektóre opowiadania dostały pełnoprawne powieści.
Świetnie się tę książkę czytało. Bałam się jej, a okazuje się, że zupełnie niepotrzebnie. Z pewnością nie zrozumiałam jej nawet w 50%, ale miałam dużą przyjemność z lektury.
Świetnie się tę książkę czytało. Bałam się jej, a okazuje się, że zupełnie niepotrzebnie. Z pewnością nie zrozumiałam jej nawet w 50%, ale miałam dużą przyjemność z lektury.
July 29, 2022
3/5
Ostatnio coraz lepiej czuję się czytając literaturę azjatycką, te bardzo krótkie 1-2 stronowe opowieści są niczym krótkie spojrzenia w okna przypadkowych ludzi.
Ostatnio coraz lepiej czuję się czytając literaturę azjatycką, te bardzo krótkie 1-2 stronowe opowieści są niczym krótkie spojrzenia w okna przypadkowych ludzi.
August 1, 2022
"Szkice malajskie" to zbiór interesujących krótkich form literackich.
Alfian Sa'at za sprawą dobrze napisanych tekstów pokazuje nam, jak wygląda życie społeczeństwa malajskiego w Singapurze i rodzinnej Malezji. Autor skupia się na zwyczajnych, codziennych czynnościach. Zaglądamy do malajskich domów a także na ulice miast i wsi. Śledzimy myśli bohaterów i patrzymy z czym muszą się mierzyć każdego dnia. Islamofobia, brak miejsc pracy czy pogorszenie sytuacji życiowej to tylko niektóre wątki poruszone w tej książce.
Jak dla mnie "Szkice malajskie" to pozycja, którą warto przeczytać. Jej lektura zajmie nam kilka godzin a dla wielbicieli opowiadań lub literatury azjatyckiej powinno być to coś ciekawego.
Alfian Sa'at za sprawą dobrze napisanych tekstów pokazuje nam, jak wygląda życie społeczeństwa malajskiego w Singapurze i rodzinnej Malezji. Autor skupia się na zwyczajnych, codziennych czynnościach. Zaglądamy do malajskich domów a także na ulice miast i wsi. Śledzimy myśli bohaterów i patrzymy z czym muszą się mierzyć każdego dnia. Islamofobia, brak miejsc pracy czy pogorszenie sytuacji życiowej to tylko niektóre wątki poruszone w tej książce.
Jak dla mnie "Szkice malajskie" to pozycja, którą warto przeczytać. Jej lektura zajmie nam kilka godzin a dla wielbicieli opowiadań lub literatury azjatyckiej powinno być to coś ciekawego.
August 11, 2024
Przegenialny zbiór: króciutkie wycinki z codzienności Malajów. Z jednej strony ogrom codziennej wiedzy mi nieznanej, z drugiej wiele spraw uniwersalnych. Wielokulturowość regionu i spuścizna kolonializmu nieustannie obecne.
October 12, 2024
mimo bardzo krótkich opowiadań niezwykle mi się dłużył, jednak cieszę się, że dotrwałam do końca. jak to zbiór opowiadań, ten też jest trochę nierówny, ale nawet te mniej interesujące mają ciekawy przekaz. o tych lepszych będę myśleć przez długi czas.
Read
August 17, 2022autor nie przeprowadzi nas przez Singapur za rękę, ale raczej da zestaw obrazów, które na koniec dnia składają się na najpełniejszy obraz. konglomerat widoków, postaci, charakterów, zapachów, doznań, zdefiniowany jedną cieśniną.
niezwykle autentyczna soczewka.
coś niesamowitego zrobiła dla nas również Aleksandra Szymczyk; czuć, że mamy do czynienia z najwyższym poziomem sztuki tłumaczenia
niezwykle autentyczna soczewka.
coś niesamowitego zrobiła dla nas również Aleksandra Szymczyk; czuć, że mamy do czynienia z najwyższym poziomem sztuki tłumaczenia
April 11, 2018
A beautifully-written collection, providing a unique insight into Singapore's Malay culture, which has thus far been under-represented in English-language Singaporean writing. I'm a big fan of flash fiction; it's an exceedingly difficult art form, where an entire narrative must be distilled into less than a thousand words, but Alfian proves exceptionally deft here at capturing small moments that bespeak big narratives. Fully one-quarter of these pieces are good enough to find their way into Year's Best anthologies. I greatly hope that he returns to prose again in the future. Highly recommended.
July 25, 2022
4.5/5
April 30, 2023
Pod kątem spojrzenia kulturowego na Malajów i Singapur jest to naprawdę coś ciekawego. Jednak aż tak krótka forma nie pozwoliła mi się zaangażować w historie. Spodziewałam się czegoś bardziej fabularyzowanego, a powiedziałabym, że te krótkie opowiadania maja wręcz cechy popularnonaukowe, jednak jak dla mnie zbyt mało pogłębione.
July 22, 2023
Nie wiem czemu, ale jakoś wyjątkowo mnie wzruszyło opowiadanie "Jego prezent urodzinowy" - czytałam je ze cztery razy i porusza mnie ono na jakimś takim głębokim poziomie, dotyka mnie warstwą emocjonalną, a nie pisaną.
Ogólnie cały tomik oceniam pozytywnie, choć trochę było to dla mnie irytujące, że cały czas miałam wrażenie, że ulatują mi jakieś konteksty, że czytam, ale nie do końca rozumiem reakcje niektórych bohaterów.
Myślę, że fajnie będzie do niego wrócić za jakiś czas.
Ogólnie cały tomik oceniam pozytywnie, choć trochę było to dla mnie irytujące, że cały czas miałam wrażenie, że ulatują mi jakieś konteksty, że czytam, ale nie do końca rozumiem reakcje niektórych bohaterów.
Myślę, że fajnie będzie do niego wrócić za jakiś czas.
July 30, 2023
“Szkice malajskie” (“Malay Sketches”) by Alfian Sa’at is an excellent collection of little vignettes set within the Malay community of Singapore. They are very unassuming and often very subtle - blink, turn the page too quickly and you’ll miss the complexity lurking behind a simple story.
One doesn’t need to have an insider knowledge about Singapore and its cultures or demographics to appreciate these very short stories, which often talk about search for one’s identity within the Malay community, microagressions or even open discrimination, prejudice against Malays mainly from the Chinese majority but also about resilience, hope and dreams. The stories are fictional but rooted in Sa’at’s observations of daily life in his country. A school-age boy, a young woman, an old grandpa - they are anonymous, they could be anyone and certainly many Singaporean Malays can identify with them. Told with great tenderness and empathy, these stories made me feel close to the characters. I was especially moved by the story about a young woman searching for a job and struggling because she wanted to wear tudung (Malay headscarf) to work - which is allowed but a reason for covert bias and discrimination on the job market. It made me think of my fellow colleague I worked with in Tokyo, a Singaporean young woman who proudly wore her tudung to work as an English teacher every day. Several years after I lost contact with her I feel closer to her now, all thanks to this powerful story.
The power of literature lies in unexpected encounters. I have not been to Singapore yet, however I feel that when I finally do it, I will see Sa’at characters in people I will meet on the streets, in public transport, in shops and restaurants. And maybe I will feel we have met before, and in my mind I will greet them: “Hello again”.
One doesn’t need to have an insider knowledge about Singapore and its cultures or demographics to appreciate these very short stories, which often talk about search for one’s identity within the Malay community, microagressions or even open discrimination, prejudice against Malays mainly from the Chinese majority but also about resilience, hope and dreams. The stories are fictional but rooted in Sa’at’s observations of daily life in his country. A school-age boy, a young woman, an old grandpa - they are anonymous, they could be anyone and certainly many Singaporean Malays can identify with them. Told with great tenderness and empathy, these stories made me feel close to the characters. I was especially moved by the story about a young woman searching for a job and struggling because she wanted to wear tudung (Malay headscarf) to work - which is allowed but a reason for covert bias and discrimination on the job market. It made me think of my fellow colleague I worked with in Tokyo, a Singaporean young woman who proudly wore her tudung to work as an English teacher every day. Several years after I lost contact with her I feel closer to her now, all thanks to this powerful story.
The power of literature lies in unexpected encounters. I have not been to Singapore yet, however I feel that when I finally do it, I will see Sa’at characters in people I will meet on the streets, in public transport, in shops and restaurants. And maybe I will feel we have met before, and in my mind I will greet them: “Hello again”.
July 30, 2022
Szkice Malajskie to zbiór singapurskich ultra krótkich opowiadań obyczajowych. Opowiadań na 180 stronach możemy liczyć w dziesiątkach i jak to wypada? Średnio z racji konstrukcji samej książki, gdzie po prostu zanim człowiek zdąży oswoić się z nowym opowiadaniem to to już się kończy - co powoduje, że nie ma w tej książce chęci dalszego czytania, bo i tak są już nowi bohaterowie, zero przywiązania do żadnego z nich. Jednak mimo wszystko byłem zdziwiony, że te opowiadania wypadają naprawdę ciekawie, ponieważ przede wszystkim przedstawiają nam życie w Singapurze od kuchni ze wszystkimi tego plusami dodatnimi i plusami ujemnymi! Całościowo czytało się to szybko, ale jako że to zbiór opowiadań to oczywiste że niektóre się spodobają, niektóre się nie spodobają, a niektórych się nie zrozumie. I tak chyba ma być. Ja kończę, ale czuje się mądrzejszy - książka naprawdę uczy i daje pewien pogląd na problemy, z którymi ludzie się borykają na drugiej stronie świata i to było w tej książce niesamowite.
May 24, 2017
Words used are simple yet they stir up such provoking thoughts.
Are the Singaporean Malays just a bunch of lazy people leading a hedonistic lifestyle? No, we are a pretty diverse group. Are we too laid-back? In a fast-paced society like ours, that's actually a plus point. Are we too stupid? Definitely not! But sometimes, we're made to believe that. Will the Malays ever move up the ranks of this supposedly egalitarian state? HAHA! Maybe, if we allow ourselves to believe that there is true meritocracy.
And does this book answers all the above questions? Yes, though the answers are at times implied rather than blatant, left open for the readers to interpret in their own way. Will I recommend this book to other Malays? I don't need to since they'll pick it up anyway. However, I strongly suspect they're not exactly the target audience.
Are the Singaporean Malays just a bunch of lazy people leading a hedonistic lifestyle? No, we are a pretty diverse group. Are we too laid-back? In a fast-paced society like ours, that's actually a plus point. Are we too stupid? Definitely not! But sometimes, we're made to believe that. Will the Malays ever move up the ranks of this supposedly egalitarian state? HAHA! Maybe, if we allow ourselves to believe that there is true meritocracy.
And does this book answers all the above questions? Yes, though the answers are at times implied rather than blatant, left open for the readers to interpret in their own way. Will I recommend this book to other Malays? I don't need to since they'll pick it up anyway. However, I strongly suspect they're not exactly the target audience.
October 5, 2012
Every turn of the page feels like you're discovering a golden nugget. The stories were written in a simple but poignant way, as though they came from our own memories and onto the pages of the book. Each story touches on a different aspect of what it is like to be Malay. It doesn't discount the changes that Malays have undergone in terms of personal identity as well as a race in general. Some stories will cause you to be self-reflective. Others will allow you discover aspects of the Malay culture that you may have taken for granted or may have never known at all. This is a book I'll definitely recommend to anyone and everyone who wants to know what it's like to be Malay.
Read
November 13, 2022Cieszę się, że powstało wydawnictwo Tajfuny, bo dzięki niemu mogę zajrzeć do świata, który wcześniej był dla mnie niedostępny. Lubię poszerzać horyzonty, ale „Szkice malajskie” nie zostaną ze mną na długo.
To zbiór prostych obrazków z życia zwykłych ludzi, którzy znajdują się w dość niezwykłych – z naszej europejskiej perspektywy – okolicznościach. Autor zachęca do rozmyślań o bolączkach ludzkości, ale chyba wolę pochylać się nad tymi tematami w nieco innym literacko towarzystwie.
Kilka szkiców się wyróżnia, ale nie wiem, czy warto w to brnąć. Raczej dla fanów kultury azjatyckiej.
To zbiór prostych obrazków z życia zwykłych ludzi, którzy znajdują się w dość niezwykłych – z naszej europejskiej perspektywy – okolicznościach. Autor zachęca do rozmyślań o bolączkach ludzkości, ale chyba wolę pochylać się nad tymi tematami w nieco innym literacko towarzystwie.
Kilka szkiców się wyróżnia, ale nie wiem, czy warto w to brnąć. Raczej dla fanów kultury azjatyckiej.
August 1, 2022
Bardzo dobry zbiór opowiadań🙌 Jedne trafiły do mnie bardziej, drugie mniej, a innych w ogóle nie zrozumiałam. Ale takie są uroki azjatyckiej literatury - każdy odkryje w niej coś innego.
Uwielbiam.
>POV: czytasz poniższy fragment w pociągu<
"Dlaczego wszyscy pasażerowie i pasażerki w środkach komunikacji miejskiej wyglądają na przygnębionych? Powód jest bardzo prosty. Otóż wszyscy oni boją się wejść ze sobą nawzajem w jakąkolwiek relację."
Uwielbiam.
>POV: czytasz poniższy fragment w pociągu<
"Dlaczego wszyscy pasażerowie i pasażerki w środkach komunikacji miejskiej wyglądają na przygnębionych? Powód jest bardzo prosty. Otóż wszyscy oni boją się wejść ze sobą nawzajem w jakąkolwiek relację."
March 22, 2023
nawet nie jestem Malajką alw duz fanych refleksji i bardzo spokojne to było
April 4, 2023
Bardzo chciałam się zakochać, ale się nie zakochałam ☹️
December 8, 2024
Bardzo krótkie spojrzenia na życie Malajów, gdzie mnogość kultur i wierzeń oraz spuścizna kolonialna dalej są obecne w ich rzeczywistości.
July 12, 2024
4.5⭐️
Bardzo przyjemny, przenoszący w inny świat zbiór krótkich opowieści z odległego życia społeczeństwa malajskiego.
Bardzo przyjemny, przenoszący w inny świat zbiór krótkich opowieści z odległego życia społeczeństwa malajskiego.
August 19, 2013
Alfian Saat captures vividly the maladies affecting the Malay people in Singapore. Bringing back the popular Malay myths such as Pontianak and Hantu Tetek, he rewrites these popular tales into everyday vignettes. Alfian humanizes these living legends! I love them! His re-imagination of these tales struck a chord in me. He weaves common perceptions of the Malays and portrays the reality of racial tension that have always been swept aside by the government. He reveals the dark underbelly of this tiny island within the Malay Archipelago, where its native people are no longer the majority, and have to struggle to survive that tide of change. He does it in a way that does not reflect utter bitterness or a sense of victimization that posits the Malay as the marginalized. Instead, he does it with so much integrity and wit that it showcases the complexity, the culture within and the tendencies of the Malay people that has its own pros and cons and should be celebrated nonetheless. I laughed, I smirked and I felt. Alfian Saat brings back the Singapore that I have lost. That is bittersweet.
Displaying 1 - 30 of 203 reviews