What do you think?
Rate this book
Kopernik. Rewolucje
Rewolucyjna biografia Mikołaja Kopernika.
Brawurowa opowieść o naukowym przewrocie wszechczasów.
W czasach Kopernika nic nie wskazywało na to, że do największej naukowej rewolucji dojdzie w Europie. O gwiazdach Chińczycy i Arabowie wiedzieli więcej, ale to my jako pierwsi zrozumieliśmy, jakie jest miejsce Ziemi w kosmosie. Ktoś może powiedzieć, że to przede wszystkim zasługa Keplera, Galileusza, Newtona - ale gdybyśmy zapytali tych panów o zdanie, wskazaliby na dzieło bardzo skromnego, genialnego uczonego, który by pracować w spokoju nad swoim odkryciem, zaszył się na skraju Europy.
Jakich cudów trzeba było, by Kopernik w ogóle mógł pojawić się na świecie? Dlaczego właśnie on, półsierota z Torunia, mógł, a nawet musiał zmienić nasze miejsce we Wszechświecie? Dlaczego ta wielka rewolucja nie wybuchła w Paryżu, Rzymie czy Florencji, ale na Warmii? Dlaczego w Polsce?
Żywot Kopernika rozpięty między trzema epokami – średniowieczem, renesansem i kontrreformacją – to jednak nie tylko nauka. To również wielka polityka, wojny, spiski, intrygi, romanse – a w ich centrum nasz astronom (ale też ekonomista, polityk, lekarz), który zachował w swoich szalonych czasach godność, zdobył szacunek możnych a także miłość kobiety. Kopernik w brawurowej opowieści Wojciecha Orlińskiego, choć odległy w czasie, staje się nam bliski jako człowiek szukający miejsca do życia i przestrzeni na realizowanie swoich pasji. Odkrywany dziś na nowo zaskakuje skromnością, pokorą, ale też uporem i słabościami, które mogły go zaprowadzić – jak jednego z jego przyjaciół – do lochów Watykanu. Jednak w życiu Kopernika amor omnia vincit – miłość zwycięży wszystko. Wzniosła miłość do nauki, ale też jak najbardziej ziemska i ludzka miłość.
Aaa, i jest Polakiem, z całą pewnością Kopernik jest Polakiem – z wyboru.
Brawurowa opowieść o naukowym przewrocie wszechczasów.
W czasach Kopernika nic nie wskazywało na to, że do największej naukowej rewolucji dojdzie w Europie. O gwiazdach Chińczycy i Arabowie wiedzieli więcej, ale to my jako pierwsi zrozumieliśmy, jakie jest miejsce Ziemi w kosmosie. Ktoś może powiedzieć, że to przede wszystkim zasługa Keplera, Galileusza, Newtona - ale gdybyśmy zapytali tych panów o zdanie, wskazaliby na dzieło bardzo skromnego, genialnego uczonego, który by pracować w spokoju nad swoim odkryciem, zaszył się na skraju Europy.
Jakich cudów trzeba było, by Kopernik w ogóle mógł pojawić się na świecie? Dlaczego właśnie on, półsierota z Torunia, mógł, a nawet musiał zmienić nasze miejsce we Wszechświecie? Dlaczego ta wielka rewolucja nie wybuchła w Paryżu, Rzymie czy Florencji, ale na Warmii? Dlaczego w Polsce?
Żywot Kopernika rozpięty między trzema epokami – średniowieczem, renesansem i kontrreformacją – to jednak nie tylko nauka. To również wielka polityka, wojny, spiski, intrygi, romanse – a w ich centrum nasz astronom (ale też ekonomista, polityk, lekarz), który zachował w swoich szalonych czasach godność, zdobył szacunek możnych a także miłość kobiety. Kopernik w brawurowej opowieści Wojciecha Orlińskiego, choć odległy w czasie, staje się nam bliski jako człowiek szukający miejsca do życia i przestrzeni na realizowanie swoich pasji. Odkrywany dziś na nowo zaskakuje skromnością, pokorą, ale też uporem i słabościami, które mogły go zaprowadzić – jak jednego z jego przyjaciół – do lochów Watykanu. Jednak w życiu Kopernika amor omnia vincit – miłość zwycięży wszystko. Wzniosła miłość do nauki, ale też jak najbardziej ziemska i ludzka miłość.
Aaa, i jest Polakiem, z całą pewnością Kopernik jest Polakiem – z wyboru.
428 pages, Hardcover
First published October 26, 2022
14 people are currently reading
238 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 42 reviews
November 26, 2022
A terrific book! My first ever biography of Copernicus but this book is much, much more. It presents complicated history of the region where he lived, Warmia, and Copernicus appears to be a man of flesh, not just a genius we all have heard of. I learnt about his family background (fascinating!), his relations with his influential uncle, and his bravery during military conflicts with the Teutonic Knights during seemingly neverending wars.
I listened to an audiobook and Mr Ferenc's interpretation is a masterpiece. Thank you!
I listened to an audiobook and Mr Ferenc's interpretation is a masterpiece. Thank you!
January 18, 2023
Fajna książka. To najlepsze określenie, jakie przyszło mi do głowy po odsłuchaniu "Kopernika". Fajne w niej są nawiązania do popkultury: od sienkiewiczowskich "Krzyżaków" po "Grę o Tron". Fajny jest bogaty rys historyczny omawianych przez Orlińskiego wydarzeń, bo autor szeroko rozpisuje się o stanie nauki w czasach Kopernika, sytuacji geopolitycznej i światopoglądowej panującej w ówczesnej Europy, czy nawet procesie wydawania książek. Fajna jest też interpretacja, (bo słuchałem audiobooka) Andrzeja Ferenca.
Ale "Kopernik. Rewolucje" ma też wady i to całkiem sporo: książka momentami nudzi i to pomimo wplatania w treść masy anegdot i lekkiego stylu, bo Orliński za daleko zapędza się w opisy arkanów polityki Księstwa Warmińskiego: wiele tu nazwisk, sporo dat i niekończących się dygresji, za to niewiele dowiemy się o życiu samego Kopernika, (chociaż autor darzy swojego bohatera wielką sympatią), jakim był człowiekiem, co jadał na śniadania, jaki był jego ulubiony kolor itd. - tutaj jednak autor, ze względu na ogólną biedę w materiale źródłowym jest usprawiedliwmy. Gorzej, że z książki niewiele dowiemy się o pracy naukowej astronoma z Fromborka, jakby Orliński bał się, że czytelnik nie podoła zrozumieniu tej wiedzy.
„Kopernik. Rewolucje” to fajna książka, której treść orbituje wokół postaci wielkiego astronoma, i epoki, w której przyszło mu żyć i pracować, jednak pozostawia czytelnika z poczuciem niedosytu. Za mało o Koperniku i jego spuściźnie naukowej, zbyt wiele o polityce Księstwa Warmińskiego, gdyby te akcenty rozkładały się trochę inaczej, to byłaby świetna książka, a tak jest „zaledwie” fajna.
Ale "Kopernik. Rewolucje" ma też wady i to całkiem sporo: książka momentami nudzi i to pomimo wplatania w treść masy anegdot i lekkiego stylu, bo Orliński za daleko zapędza się w opisy arkanów polityki Księstwa Warmińskiego: wiele tu nazwisk, sporo dat i niekończących się dygresji, za to niewiele dowiemy się o życiu samego Kopernika, (chociaż autor darzy swojego bohatera wielką sympatią), jakim był człowiekiem, co jadał na śniadania, jaki był jego ulubiony kolor itd. - tutaj jednak autor, ze względu na ogólną biedę w materiale źródłowym jest usprawiedliwmy. Gorzej, że z książki niewiele dowiemy się o pracy naukowej astronoma z Fromborka, jakby Orliński bał się, że czytelnik nie podoła zrozumieniu tej wiedzy.
„Kopernik. Rewolucje” to fajna książka, której treść orbituje wokół postaci wielkiego astronoma, i epoki, w której przyszło mu żyć i pracować, jednak pozostawia czytelnika z poczuciem niedosytu. Za mało o Koperniku i jego spuściźnie naukowej, zbyt wiele o polityce Księstwa Warmińskiego, gdyby te akcenty rozkładały się trochę inaczej, to byłaby świetna książka, a tak jest „zaledwie” fajna.
November 17, 2022
Jak będę duży, chcę pisać jak Orliński.
January 1, 2023
8/10
Temat-samograj (no bo ile tak naprawdę wiemy i Koperniku i jego odkryciach), a Orliński potrafi opowiadać, ale finalnie czuję niedosyt.
Pierwszy akt jest znakomity, ale w drugim trochę niepotrzebnie mamy aż tyle szczegółów tych wszystkich politycznych zawirowań (tak, wiem, pomagają nakreślić tło, ale cierpi na tym dynamika opowieści, a czytelnik i tak się w tym gubi). Finał ma moc, ale i tak można odnieść wrażenie, że brakuje w nim ostatecznego podsumowania.
No i na swój sposób ciekawym efektem (nie jestem pewny, czy e pełni świadomym) jest uczynienie z Kopernika bohatera tyleż głównego, co jednak... nieobecnego - więcej tu mamy kontekstów, relacji MK z innymi, wyrazistych postaci drugoplanowych, niż realnie dotykamy samego astronoma.
Jakkolwiek - bardzo warto!
Temat-samograj (no bo ile tak naprawdę wiemy i Koperniku i jego odkryciach), a Orliński potrafi opowiadać, ale finalnie czuję niedosyt.
Pierwszy akt jest znakomity, ale w drugim trochę niepotrzebnie mamy aż tyle szczegółów tych wszystkich politycznych zawirowań (tak, wiem, pomagają nakreślić tło, ale cierpi na tym dynamika opowieści, a czytelnik i tak się w tym gubi). Finał ma moc, ale i tak można odnieść wrażenie, że brakuje w nim ostatecznego podsumowania.
No i na swój sposób ciekawym efektem (nie jestem pewny, czy e pełni świadomym) jest uczynienie z Kopernika bohatera tyleż głównego, co jednak... nieobecnego - więcej tu mamy kontekstów, relacji MK z innymi, wyrazistych postaci drugoplanowych, niż realnie dotykamy samego astronoma.
Jakkolwiek - bardzo warto!
December 25, 2022
Sama książka super! Ciekawa, trochę plotkarska, z humorem i polotem, świetna lektura na święta. Jednak mam zastrzeżenia do korekty (kwiatki typu XX wojna światowa, Wiesław Nienacki, literówki, błędy typograficzne, np. brak spacji), która czasami psuła mi frajdę z lektury.
December 19, 2022
Wysłuchałem tej książki. Pierwsza część bardzo dobra a druga znacznie gorsza. Zdaje się, że autorowi zabrakło materiału do opowiadania i niepotrzebnie rozwija wątki miłosne i przytacza przydługą korespondencję z walki o władzę. Tak, czy inaczej jest to bardzo dobra pozycja i daje świeże spojrzenie na polskiego astronoma. W sam raz na rok kopernikowski.
October 8, 2023
Świetnie napisana książka! Biografia Kopernika jest osadzona w kontekście historycznym i naukowym, ale w taki sposób, że czyni ją to jeszcze bardziej fascynującą! Sporo jest w niej przypuszczeń autora, ale zawsze są one jasno wskazane. Poza tym książka jest bardzo ładnie wydana. Mały minus za kilka błędów składniowych i stylistycznych, które umknęły korekcie. I kolejny za wołające o pomstę do nieba aformatowanie jedynego w książce wzoru matematycznego.
December 21, 2022
Rewelacja!
October 31, 2022
Kopernik Orlińskiego to “Kopernik po dziennikarsku”. Co to znaczy, autor tłumaczy już we wstępie. To biografia, w której “dziennikarz wyznacza kierunek”, a “podróż nie odbędzie się trasą najkrótszą”. I całe szczęście! Bo gdyby Orliński wsiadł na autostradę i opisał tylko to, co jest w biografii rewolucjonisty z Warmii pewne, dostalibyśmy nudnawą broszurkę.
Autor opatrując książkę przypisem mówiącym “nie jestem historykiem, jestem dziennikarzem”, sprawia, że usprawiedliwione staje się potraktowanie Kopernika jako pretekstu do dziesiątek fascynujących opowieści o historii, ale i współczesności. Oczywiście trzeba trochę lubić styl Orlińskiego, który nie ucieka od sformułowań potocznych (“wdowa mogła spać spokojnie”, “sytuacja win-win”), publicystycznego żargonu, czy zaskakujących trochę porównań i metafor odnoszących się do ruchu drogowego, fizyki albo współczesnej ekonomii. Jest w tym wszystkim jednak autor “Kopernika. Rewolucji” uczciwy, autentyczny (“jest to książka niezbyt poważnego dziennikarza”) i ujmujący dobrotliwą złośliwością.
Rzeczywiście już na pierwszych stronach książki wyruszamy w podróż. Z braćmi Kopernikami z Torunia do Krakowa. Nie ma jeszcze stałej przeprawy mostowej przez Wisłę, a bracia - Mikołaj i Andrzej - być może po raz pierwszy w życiu przekraczają rzekę. Jak mijała im podróż i czy byli narażeni na niewygody? Tu Orliński dostrzega, że wujem chłopców był biskup warmiński Łukasz Watzenrode, człowiek “łączący godność biskupa ze stanowiskiem marszałka województwa”, który na pewno nie pozwolił na to, by jego siostrzeńcy spali w kiepskich warunkach. Państwo utrzymywało własną sieć noclegowni, które nazywamy zamkami. Kościół dodatkowo dysponował miejscami gościnnymi w klasztorach i swoich zamkach, więc Andrzej z Mikołajem podróżowali jak ówczesne VIP-y. Dalsza trasa obejmowała m.in. Łęczycę i Jurę Krakowsko-Częstochowską. Odpowiadają jej dzisiejsze drogi numer 91, 791 i 94.
I tak idzie, a raczej meandruje opowieść Orlińskiego - od historii słowa “rewolucja”, przez opowieść o wojnie polsko-krzyżackiej (“wojna polsko-krzyżacka była jedyną, której Kopernik doświadczył bezpośrednio. Nawet jedna to już za dużo…”), po historię o opublikowaniu “De Revolutionibus”, bez którego to “o Koperniku nie pisano by dzisiaj książek, tylko najwyżej od czasu do czasu sensacyjne artykuły prasowe o ‘zaginionym manuskrypcie domniemanego geniusza’.
Pop-historia budzi we mnie zawsze pewne obawy przed spłyceniem tematu, gorączkowym poszukiwaniem przez autorów chwytliwych momentów i nadawaniu im przesadnego znaczenia. U Orlińskiego to watowanie biografii Kopernika prowadzi jednak do fantastycznej opowieści o czasach, w których żył jego bohater, momencie przełomowym dla naszych dziejów, zderzeniu światów - renesansu, średniowiecza i kontrreformacji, która sama w sobie była rewolucją. Widać pasję autora w odkrywaniu historii, ale też ironię wobec sposobów jej opowiadania, polemiczną zaciętość połączoną z sympatycznym gadulstwem.
Zaczytywałem się w ostatnich dniach, odpoczywając przy tej książce od kolejnych opowieści o tym jaki świat jest trudny i straszny. Co prawda świat Kopernika do najprzyjemniejszych też nie należał, ale już sama opowieść Orlińskiego dzięki swobodzie języka, skojarzeń i swego rodzaju detektywistycznej pasji autora, daje w efekcie lekturę lekką, przyjemną, która choć na chwilę pozwala oderwać się od “ciężkich norwidów” codzienności.
Dodam jeszcze, że bardzo podoba mi się okładka Tomka Majewskiego - trochę tradycyjna, wyrazista, a jakoś nowoczesna w dobrym tego słowa znaczeniu. Jak cała ta ksiażka.
Autor opatrując książkę przypisem mówiącym “nie jestem historykiem, jestem dziennikarzem”, sprawia, że usprawiedliwione staje się potraktowanie Kopernika jako pretekstu do dziesiątek fascynujących opowieści o historii, ale i współczesności. Oczywiście trzeba trochę lubić styl Orlińskiego, który nie ucieka od sformułowań potocznych (“wdowa mogła spać spokojnie”, “sytuacja win-win”), publicystycznego żargonu, czy zaskakujących trochę porównań i metafor odnoszących się do ruchu drogowego, fizyki albo współczesnej ekonomii. Jest w tym wszystkim jednak autor “Kopernika. Rewolucji” uczciwy, autentyczny (“jest to książka niezbyt poważnego dziennikarza”) i ujmujący dobrotliwą złośliwością.
Rzeczywiście już na pierwszych stronach książki wyruszamy w podróż. Z braćmi Kopernikami z Torunia do Krakowa. Nie ma jeszcze stałej przeprawy mostowej przez Wisłę, a bracia - Mikołaj i Andrzej - być może po raz pierwszy w życiu przekraczają rzekę. Jak mijała im podróż i czy byli narażeni na niewygody? Tu Orliński dostrzega, że wujem chłopców był biskup warmiński Łukasz Watzenrode, człowiek “łączący godność biskupa ze stanowiskiem marszałka województwa”, który na pewno nie pozwolił na to, by jego siostrzeńcy spali w kiepskich warunkach. Państwo utrzymywało własną sieć noclegowni, które nazywamy zamkami. Kościół dodatkowo dysponował miejscami gościnnymi w klasztorach i swoich zamkach, więc Andrzej z Mikołajem podróżowali jak ówczesne VIP-y. Dalsza trasa obejmowała m.in. Łęczycę i Jurę Krakowsko-Częstochowską. Odpowiadają jej dzisiejsze drogi numer 91, 791 i 94.
I tak idzie, a raczej meandruje opowieść Orlińskiego - od historii słowa “rewolucja”, przez opowieść o wojnie polsko-krzyżackiej (“wojna polsko-krzyżacka była jedyną, której Kopernik doświadczył bezpośrednio. Nawet jedna to już za dużo…”), po historię o opublikowaniu “De Revolutionibus”, bez którego to “o Koperniku nie pisano by dzisiaj książek, tylko najwyżej od czasu do czasu sensacyjne artykuły prasowe o ‘zaginionym manuskrypcie domniemanego geniusza’.
Pop-historia budzi we mnie zawsze pewne obawy przed spłyceniem tematu, gorączkowym poszukiwaniem przez autorów chwytliwych momentów i nadawaniu im przesadnego znaczenia. U Orlińskiego to watowanie biografii Kopernika prowadzi jednak do fantastycznej opowieści o czasach, w których żył jego bohater, momencie przełomowym dla naszych dziejów, zderzeniu światów - renesansu, średniowiecza i kontrreformacji, która sama w sobie była rewolucją. Widać pasję autora w odkrywaniu historii, ale też ironię wobec sposobów jej opowiadania, polemiczną zaciętość połączoną z sympatycznym gadulstwem.
Zaczytywałem się w ostatnich dniach, odpoczywając przy tej książce od kolejnych opowieści o tym jaki świat jest trudny i straszny. Co prawda świat Kopernika do najprzyjemniejszych też nie należał, ale już sama opowieść Orlińskiego dzięki swobodzie języka, skojarzeń i swego rodzaju detektywistycznej pasji autora, daje w efekcie lekturę lekką, przyjemną, która choć na chwilę pozwala oderwać się od “ciężkich norwidów” codzienności.
Dodam jeszcze, że bardzo podoba mi się okładka Tomka Majewskiego - trochę tradycyjna, wyrazista, a jakoś nowoczesna w dobrym tego słowa znaczeniu. Jak cała ta ksiażka.
January 28, 2023
Zacznę od tego, że jeżeli prawdą jest (a zapewne jest) to co pisze o sobie Pan Wojciech w kontekście zmiany wykonywanego zawodu (nauczyciel chemii w liceum w związku z "miłością do przedmiotów ścisłych") to... ogromny szacunek!
Co do książki to wahałem się pomiędzy trzema a czterema gwiazdkami. Ostatecznie wyszła mi ta druga liczba z tego powodu, że czyta się to wszystko naprawdę przyjemnie i szybko.
Co mi się podobało:
- Wydanie papierowe książki. Bardzo ładna okładka, trafione grafiki w tekście, generalnie czuć dobrą jakość.
- Największą zaletą tej pozycji jest szeroko rozumiana "otoczka historyczna / geograficzna" dookoła postaci Mikołaja Kopernika. Autor, zaczynając często od pozornie niezwiązanych wątków, łączy je ostatecznie i próbuje odpowiedzieć na szereg pytań typu "Jak to możliwe, że ktoś taki jak Kopernik pochodził z Polski?" czy nawet "Czy Kopernik był Polakiem?" (po polsku nie mówił). Wymaga to poruszania się po głębokich wodach polityczno-ustrojowo-społecznych ówczesnej Polski i Europy. Dodając do tego fakt, że mówimy o czasach na przełomie średniowiecza, renesansu i baroku oraz tak dynamiczne i interesujące miejsce jak Prusy jako przestrzeń toczenia się akcji to wychodzi nam z tego mega wciągający tygiel.
- Kilka faktów z życia Kopernika było dla mnie zaskakujące. Szczególnie to, jak sporo wiemy o jego aktywnościach niezwiązanych z astronomią. Jako człowiek renesansu był ceniony właściwie we wszystkich dziedzinach naukowych - lekarz, ekonomista, wojskowy, prawnik, urzędnik. Bardzo podobało mi się też łagodna i praktyczna krytyka słynnego obrazu Jana Matejki przedstawiającego moment "Eureki" Mikołaja Kopernika :)
- Wojciech Orliński pisze fajnie. Potrafi w delikatny sposób wpleść jakiś żart czy trafione porównanie.
- Ostatnia część książki. Autor opisuje w niej losy heliocentrycznej teorii Kopernika po jego śmierci. W związku z tym, że kontrreformacja w kościele katolickim zaczęła się jakoś właśnie w tym momencie to jest tu sporo interesujących smaczków i zwrotów akcji.
Co mi się nie podobało:
- Samego Kopernika w "Kopernik. Rewolucje" jest chyba trochę za mało. Myślę, że proporcje Życie Kopernika-Praca naukowa Kopernika-Dygresje i tematy luźno związane z Kopernikiem oceniłbym na 30%-10%-60%. Były momenty gdy czułem, że autor trochę przesadza z ciągnięciem opisów intryg czy donosów pomiędzy kanonikami ze świata bohatera tej biografii.
- Liczba hipotez stawianych przez Pana Orlińskiego także wydaje mi się za duża. Bardzo lubię gdy biografie czy książki historyczne nie są tylko zbiorem faktów, ale niosą ze sobą jakieś całościowe przesłanie twórcy. W tym wypadku jednak moim zdaniem autor przesadził z mnogością "chciałbym, aby.." czy "to tylko moja hipoteza, ale...".
Co do książki to wahałem się pomiędzy trzema a czterema gwiazdkami. Ostatecznie wyszła mi ta druga liczba z tego powodu, że czyta się to wszystko naprawdę przyjemnie i szybko.
Co mi się podobało:
- Wydanie papierowe książki. Bardzo ładna okładka, trafione grafiki w tekście, generalnie czuć dobrą jakość.
- Największą zaletą tej pozycji jest szeroko rozumiana "otoczka historyczna / geograficzna" dookoła postaci Mikołaja Kopernika. Autor, zaczynając często od pozornie niezwiązanych wątków, łączy je ostatecznie i próbuje odpowiedzieć na szereg pytań typu "Jak to możliwe, że ktoś taki jak Kopernik pochodził z Polski?" czy nawet "Czy Kopernik był Polakiem?" (po polsku nie mówił). Wymaga to poruszania się po głębokich wodach polityczno-ustrojowo-społecznych ówczesnej Polski i Europy. Dodając do tego fakt, że mówimy o czasach na przełomie średniowiecza, renesansu i baroku oraz tak dynamiczne i interesujące miejsce jak Prusy jako przestrzeń toczenia się akcji to wychodzi nam z tego mega wciągający tygiel.
- Kilka faktów z życia Kopernika było dla mnie zaskakujące. Szczególnie to, jak sporo wiemy o jego aktywnościach niezwiązanych z astronomią. Jako człowiek renesansu był ceniony właściwie we wszystkich dziedzinach naukowych - lekarz, ekonomista, wojskowy, prawnik, urzędnik. Bardzo podobało mi się też łagodna i praktyczna krytyka słynnego obrazu Jana Matejki przedstawiającego moment "Eureki" Mikołaja Kopernika :)
- Wojciech Orliński pisze fajnie. Potrafi w delikatny sposób wpleść jakiś żart czy trafione porównanie.
- Ostatnia część książki. Autor opisuje w niej losy heliocentrycznej teorii Kopernika po jego śmierci. W związku z tym, że kontrreformacja w kościele katolickim zaczęła się jakoś właśnie w tym momencie to jest tu sporo interesujących smaczków i zwrotów akcji.
Co mi się nie podobało:
- Samego Kopernika w "Kopernik. Rewolucje" jest chyba trochę za mało. Myślę, że proporcje Życie Kopernika-Praca naukowa Kopernika-Dygresje i tematy luźno związane z Kopernikiem oceniłbym na 30%-10%-60%. Były momenty gdy czułem, że autor trochę przesadza z ciągnięciem opisów intryg czy donosów pomiędzy kanonikami ze świata bohatera tej biografii.
- Liczba hipotez stawianych przez Pana Orlińskiego także wydaje mi się za duża. Bardzo lubię gdy biografie czy książki historyczne nie są tylko zbiorem faktów, ale niosą ze sobą jakieś całościowe przesłanie twórcy. W tym wypadku jednak moim zdaniem autor przesadził z mnogością "chciałbym, aby.." czy "to tylko moja hipoteza, ale...".
December 22, 2022
Co o "Koperniku" trzeba wiedzieć?
1. To nie jest typowa książka historyczna - tło oczywiście jest stricte historyczne i Orliński nie próbuje to fabularyzować ani uprawiać szalonego mariażu z fiction; po prostu od faktów znacznie więcej jest miejscami spekulacji, subiektywnej oceny i szeroko pojętego gdybania ("a co by się stało, gdyby ..."). To niekoniecznie wada - tym bardziej, że autor o takiej formule pisze od samego początku. Po prostu powinniście mieć tego świadomość, aby dobrze skalibrować oczekiwania.
2. Książka jest pisana językiem bardzo lekkim, przystępnym - widać, że autor chce, abyśmy się przy czytaniu dobrze bawili. I generalnie daje radę, przynajmniej przez większą czę��ć. Gdzieś ok. 70% jest dłuższy kawałek opisu "walk" pomiędzy warmińskimi kanonikami, który wydłuża książkę zupełnie niepotrzebnie, bo jest nudny jak flaki z olejem. Niestety, są też "click-baity", czyli wątki bez żadnego znaczenia, które mają przykuć uwagę wielbicieli tabloidów - np. wątek domniemanego romansu Kopernika. Ani on ciekawy, ani treściwy, ani specjalnie istotny (tak, oskarżenia względem Kopernika się pojawiały i mógł mieć z tego tytułu problemy, ale chyba ilość papieru, która na to poszła nie jest proporcjonalna do wagi zagadnienia).
3. Całkiem dobrze radzi sobie Orliński ze zbudowaniem tła historycznego: historia Akademii Krakowskiej, konflikt Korony z Zakonem, obraz szkolnictwa wyższego w cywilizacji Zachodniej końca XV-go stulecia, itp. Całkiem dobrze się to czyta - do tego opis jest na tyle plastyczny, że dobrze oddziaływuje na wyobraźnię.
4. Jest kilka nieoczywistych obszarów tematycznych, które autor traktuje bardzo lekko: np. totalnie nie wnika w to co ten Kopernik tam właściwie napisał. Nie znamy struktury wywodu, zastosowanych metod naukowych, logicznego ciągu myślowego - to co wiemy, to ile było stron, jakie były 2 pierwsze wydania i że zastosowana była trygonometria, aczkolwiek było to jeszcze przed "wynalezieniem" funkcji trygonometrycznych. Mało też dowiadujemy się o warsztacie pracy ówczesnego astronoma, tylko parę wtrętów o zegarach, dobrych miejscach pod ustawianie aparatury i to w sumie tyle. Ogólnie niewiele Orliński mówi o stanie zaawansowania astronomii w tamtych czasach - trochę się rozkręca w ostatnim rozdziale, gdy pisze już o następcach Kopernika.
Czy warto? Myślę, że tak - pod warunkiem, że szukacie lekkiej, niezobowiązującej lektury, lubicie historię i męczą Was suche fakty. 4 gwiazdki (zaokrąglone 3.8).
1. To nie jest typowa książka historyczna - tło oczywiście jest stricte historyczne i Orliński nie próbuje to fabularyzować ani uprawiać szalonego mariażu z fiction; po prostu od faktów znacznie więcej jest miejscami spekulacji, subiektywnej oceny i szeroko pojętego gdybania ("a co by się stało, gdyby ..."). To niekoniecznie wada - tym bardziej, że autor o takiej formule pisze od samego początku. Po prostu powinniście mieć tego świadomość, aby dobrze skalibrować oczekiwania.
2. Książka jest pisana językiem bardzo lekkim, przystępnym - widać, że autor chce, abyśmy się przy czytaniu dobrze bawili. I generalnie daje radę, przynajmniej przez większą czę��ć. Gdzieś ok. 70% jest dłuższy kawałek opisu "walk" pomiędzy warmińskimi kanonikami, który wydłuża książkę zupełnie niepotrzebnie, bo jest nudny jak flaki z olejem. Niestety, są też "click-baity", czyli wątki bez żadnego znaczenia, które mają przykuć uwagę wielbicieli tabloidów - np. wątek domniemanego romansu Kopernika. Ani on ciekawy, ani treściwy, ani specjalnie istotny (tak, oskarżenia względem Kopernika się pojawiały i mógł mieć z tego tytułu problemy, ale chyba ilość papieru, która na to poszła nie jest proporcjonalna do wagi zagadnienia).
3. Całkiem dobrze radzi sobie Orliński ze zbudowaniem tła historycznego: historia Akademii Krakowskiej, konflikt Korony z Zakonem, obraz szkolnictwa wyższego w cywilizacji Zachodniej końca XV-go stulecia, itp. Całkiem dobrze się to czyta - do tego opis jest na tyle plastyczny, że dobrze oddziaływuje na wyobraźnię.
4. Jest kilka nieoczywistych obszarów tematycznych, które autor traktuje bardzo lekko: np. totalnie nie wnika w to co ten Kopernik tam właściwie napisał. Nie znamy struktury wywodu, zastosowanych metod naukowych, logicznego ciągu myślowego - to co wiemy, to ile było stron, jakie były 2 pierwsze wydania i że zastosowana była trygonometria, aczkolwiek było to jeszcze przed "wynalezieniem" funkcji trygonometrycznych. Mało też dowiadujemy się o warsztacie pracy ówczesnego astronoma, tylko parę wtrętów o zegarach, dobrych miejscach pod ustawianie aparatury i to w sumie tyle. Ogólnie niewiele Orliński mówi o stanie zaawansowania astronomii w tamtych czasach - trochę się rozkręca w ostatnim rozdziale, gdy pisze już o następcach Kopernika.
Czy warto? Myślę, że tak - pod warunkiem, że szukacie lekkiej, niezobowiązującej lektury, lubicie historię i męczą Was suche fakty. 4 gwiazdki (zaokrąglone 3.8).
November 24, 2023
No nie, nic z tego nie będzie. Robię DNF.
Autor nie jest historykiem i bardzo to czuć. Zero pogłębionego researchu, bazowanie na Internecie i koszmarny, ale to koszmarny styl pisania.
Poza tym autor w książce o Koperniku...nie daje nam Kopernika. Ja po mniej więcej stu stronach, kiedy to się poddałam, dowiedziałam się czegoś o mostach na Wiśle, etymologii słowa "uniwersytet" i filozofii, zaś o samym astronomie wiem tyle, że jego brat był hulaką (chyba, autor tak twierdzi), a jego urodzenie nie miałoby miejsca, gdyby nie Grunwald, albo małżeństwo Jagiełły z Jadwigą.
Totalnie szkoda czasu.
Autor nie jest historykiem i bardzo to czuć. Zero pogłębionego researchu, bazowanie na Internecie i koszmarny, ale to koszmarny styl pisania.
Poza tym autor w książce o Koperniku...nie daje nam Kopernika. Ja po mniej więcej stu stronach, kiedy to się poddałam, dowiedziałam się czegoś o mostach na Wiśle, etymologii słowa "uniwersytet" i filozofii, zaś o samym astronomie wiem tyle, że jego brat był hulaką (chyba, autor tak twierdzi), a jego urodzenie nie miałoby miejsca, gdyby nie Grunwald, albo małżeństwo Jagiełły z Jadwigą.
Totalnie szkoda czasu.
April 8, 2023
Świetnie napisane, z dużym szacunkiem dla naukowego dorobku zarówno Kopernika jak i jego następców (autor jest chemikiem z wykształcenia i to procentuje), aż do nawiązania do niedawno przecież wydanej "Infinitesimal" Amira Alexandra. Szerokie cytowanie Kopernikologów z jasnym zaznaczeniem ile można wywieść ze źródeł a gdzie autor popuszcza wodze fantazji, nawet wtedy jednak z pewnym uzasadnieniem (jak analogie do obserwowanych dziś zjawisk politycznych czy korporacyjnych).
April 6, 2023
Tak powinno pisać się o historii. Świetna!
November 22, 2023
Świetna, ciekawa, bardzo dobrze się czyta. Do tego bardzo ładnie wydana.
Nie sądziłem, że Kopernik może być tak inspirującą postacią. Przynajmniej dla mnie jest.
Nie sądziłem, że Kopernik może być tak inspirującą postacią. Przynajmniej dla mnie jest.
December 23, 2023
Można powiedzieć: typowy Orliński. Jak jest mało danych, to narysuje tło. Jak jest mało tła, to napisze chociaż o autostradach.
Trzy gwiazdki głównie za to fajnie narysowane tło wydarzeń.
Trzy gwiazdki głównie za to fajnie narysowane tło wydarzeń.
December 9, 2022
Jak to z Kopernikiem było. Ciekawa wizja w stylu Wojciecha Orlińskiego.
December 4, 2022
Świetna książka, pełna smaczków historycznych, opowiada nie tylko o Koperniku, na temat którego zostało niewiele materiałów źródłowych, zatem autor mocno "szyje", puszczając czasami wodze wyobraźni i snuje przeróżne hipotezy. Biografia jest pełna wycieczek poza standardowe obszary nudnych biogramów, jeśli wraz z bohaterem wybiera się do Krakowa na studia, to czytelnika czeka opis skąd się wzięły uniwersytety w Europie, jak ukształtowała się ich kultura, swoboda nauczania, różnice w podejściu między Europą a krajami islamu, rolę cesarzy niemieckich oraz papieży i dopiero po takim wstępie dowiadujemy się, że w sumie to nie wiadomo co studiował w Krakowie pan Mikołaj.
Jeśli kogoś drażni taki styl pisania - to nie jest to pozycja dla niego. Dla mnie to jest obcowanie z historią w szalenie przystępny sposób, forma gawędy, miałem skojarzenia ze Sposobem na Alcybiadesa Edmunda Niziurskiego, gdzie był świetny nauczyciel wciągający uczniów w objęcia Klio. Plusem jeszcze są odniesienia do popkultury, smaczki słowne i nawiązania do wydarzeń współczesnych - momentami to brzmi jak cotygodniowy felieton autora w Dużym Formacie.
Dla ortodoksów nie jest to książka historyczna, bo nie ma przypisów podanych w klasycznym formacie, nie ma za wiele cytatów, dużo analiz autora i rozważań na temat "co myślał Kopernik", ale dla mnie to jest styl, który mocno mi podszedł i polecam w ramach popularyzacji historii wśród osób, które na pewno nie sięgnęłyby po to w formacie nudnego akademickiego wywodu.
Jeśli kogoś drażni taki styl pisania - to nie jest to pozycja dla niego. Dla mnie to jest obcowanie z historią w szalenie przystępny sposób, forma gawędy, miałem skojarzenia ze Sposobem na Alcybiadesa Edmunda Niziurskiego, gdzie był świetny nauczyciel wciągający uczniów w objęcia Klio. Plusem jeszcze są odniesienia do popkultury, smaczki słowne i nawiązania do wydarzeń współczesnych - momentami to brzmi jak cotygodniowy felieton autora w Dużym Formacie.
Dla ortodoksów nie jest to książka historyczna, bo nie ma przypisów podanych w klasycznym formacie, nie ma za wiele cytatów, dużo analiz autora i rozważań na temat "co myślał Kopernik", ale dla mnie to jest styl, który mocno mi podszedł i polecam w ramach popularyzacji historii wśród osób, które na pewno nie sięgnęłyby po to w formacie nudnego akademickiego wywodu.
March 14, 2023
Warto przeczytać, choć z jednej strony dużo tu nie do końca wystarczająco udokumentowanych autorskich hipotez z drugiej zaś w pewnym momencie męczy nadmierne szczególarstwo i wchodzenie w detale. Te niuanse są jednak związane przede wszystkim z walką o władzę na Warmii i wpływach w kapitule kanoników Fromborka, gdzie autor do pewnego stopnia, w moim odczuciu traci z oczu samego Kopernika jako astronoma. To sprawia, że mnie ta książka w pewnym momencie zmęczyła i podkręciłem obroty odtwarzacza, aby szybciej dopłynąć do brzegu. Okrzyk do brzegu był zresztą moim mottem jako odbiorcy, bo książka jest w moim odczuci mocno przegadana. Solidny skrót tak o 1/3 dobrze by jej zrobił, jak również decyzja autora czy idzie bardziej w dziennikarskie historical fiction, czy w historyczną relację z momentami skromnych źródeł i badań. Niemniej warto po tę książkę sięgnąć i przekonać się samemu. Na plus sprawne publicystyczne pióro i próby przekładania tamtej rzeczywistości dla odbiorcy początku XXI w. z dużymi odwołaniami do kultury masowej i popularnej.
December 19, 2022
Mam wrażenie, że książka jest o wszystkim... tylko nie o Koperniku....a o jego przewrocie astronomicznym jest najmniej i napisane jakby mimochodem.
Opowieść utrzymana w konwencji gawędy: nie wiem, nie ma na to dowodów, nic tego nie potwierdza, ale moim zdaniem było tak, wszystko wskazuje na to, że mogło być tak, prawdopodobnie Kopernik spotkał się z takimi trudnościami......dużo przypuszczeń, mało faktów. Sam autor nie ukrywa, że z powodu małej ilości potwierdzonych dokumentów jakie pozostały po największym polskim astronomie, wielokrotnie opiera się tylko na własnej wiedzy historycznej i znajomości realiów epoki.
W związku z tym Orliński zajmuje się wszystkim innym: europejską sytuacją geopolityczną, powstawaniem i rozwojem europejskich uniwersytetów, prawem międzynarodowym i trochę polskim, sytuacją księży w diecezji warmińskiej, koneksjami bliższej i dalszej rodziny naszego bohatera, Krzyżakami, inkwizycją, stanem dróg w Polsce epoki renesansu oraz niezwykle ważną dla czytelnika chcącego poznać dzieje Mikołaja Kopernika siatką współczesnych europejskich autostrad. Do tego wszystkiego obowiązkowo należy dodać jeszcze szpiegów, lustrację i gry komputerowe......Widać, że z braku materiału źródłowego autor "szyje" na miarę naszych czasów.....
Jakby tak się skupić na wiarygodnych wiadomościach o Koperniku zawartych w tej biografii, to byłoby tego razem może z 30, no dobra, 50 stron w 400 stronicowej książce.....
Tylko, czy mamy ochotę czytać tak grubą książkę dla tak małej ilości faktów? I to faktów powszechnie znanych, bo nic odnośnie astronoma, w tej pozycji nie zaskakuje. Powiem Wam nawet w tajemnicy (tylko nikomu nie mówcie), że w Wikipedii napisane jest to samo, tylko bardziej klarownie i bez zbędnych dygresji, a lektura notatki zajmuje 5 minut....
Musiałabym przeczytać także inne biografie napisane przez Wojciecha Orlińskiego, żeby ocenić czy jest wiarygodnym hagiografem. Może kiedyś.....
Opowieść utrzymana w konwencji gawędy: nie wiem, nie ma na to dowodów, nic tego nie potwierdza, ale moim zdaniem było tak, wszystko wskazuje na to, że mogło być tak, prawdopodobnie Kopernik spotkał się z takimi trudnościami......dużo przypuszczeń, mało faktów. Sam autor nie ukrywa, że z powodu małej ilości potwierdzonych dokumentów jakie pozostały po największym polskim astronomie, wielokrotnie opiera się tylko na własnej wiedzy historycznej i znajomości realiów epoki.
W związku z tym Orliński zajmuje się wszystkim innym: europejską sytuacją geopolityczną, powstawaniem i rozwojem europejskich uniwersytetów, prawem międzynarodowym i trochę polskim, sytuacją księży w diecezji warmińskiej, koneksjami bliższej i dalszej rodziny naszego bohatera, Krzyżakami, inkwizycją, stanem dróg w Polsce epoki renesansu oraz niezwykle ważną dla czytelnika chcącego poznać dzieje Mikołaja Kopernika siatką współczesnych europejskich autostrad. Do tego wszystkiego obowiązkowo należy dodać jeszcze szpiegów, lustrację i gry komputerowe......Widać, że z braku materiału źródłowego autor "szyje" na miarę naszych czasów.....
Jakby tak się skupić na wiarygodnych wiadomościach o Koperniku zawartych w tej biografii, to byłoby tego razem może z 30, no dobra, 50 stron w 400 stronicowej książce.....
Tylko, czy mamy ochotę czytać tak grubą książkę dla tak małej ilości faktów? I to faktów powszechnie znanych, bo nic odnośnie astronoma, w tej pozycji nie zaskakuje. Powiem Wam nawet w tajemnicy (tylko nikomu nie mówcie), że w Wikipedii napisane jest to samo, tylko bardziej klarownie i bez zbędnych dygresji, a lektura notatki zajmuje 5 minut....
Musiałabym przeczytać także inne biografie napisane przez Wojciecha Orlińskiego, żeby ocenić czy jest wiarygodnym hagiografem. Może kiedyś.....
April 18, 2023
Właściwie to nie wiem, czy krytykować autora za to, że ta biografia zawiera tak mało Kopernika w Koperniku, czy też chwalić za to, że udało mu się stworzyć pokaźną pozycję, mimo tak skąpego materiału źródłowego. No bo jak źródeł nie ma, to co można poradzić, z pustego i Salomon nie naleje. A już samo w sobie, przyznaję, że dziennikarz i nauczyciel chemii pisze książkę historyczną jest dość kuriozalne. I pisze ciekawie...
Zatem w tej książce znajdziemy dużo o historii Warmii, o wojnach z Krzyżakami, o historii uniwersytetów, o podróżach po XV-wiecznej Polsce. Orliński wymyśla też alternatywne wersje historii, co by było gdyby, bawiąc się "paradoksem dziadka". W pewnym momencie staje się to jednak nużące - i moi "przedczytacze" już wskazali ten moment - a mianowicie, kiedy dostajemy kilkadziesiąt stron na temat przepychanek o stolec biskupa warmińskiego, gdzie o Koperniku nie ma w zasadzie ani słowa. Najbardziej jednak rozczarowujące jest to, że w zasadzie nic autor nie napisał na temat opus magnum Kopernika i na temat zawartości "O obrotach". Bo wszyscy przecież znamy teorię heliocentryczną... no ale jak astronom pracował, jak do tego doszedł?
Orliński opowiada ze swadą, jak to dziennikarz, jest tu sporo anegdotek, można się uśmiechnąć, ale nie wiem, czy ta książka winna się nazywać biografią Kopernika. Czytałam niedawno biografię Galileusza pióra Mario Livio i tam jednak praca i warsztat astronoma zostały przedstawione dużo lepiej.
Zatem w tej książce znajdziemy dużo o historii Warmii, o wojnach z Krzyżakami, o historii uniwersytetów, o podróżach po XV-wiecznej Polsce. Orliński wymyśla też alternatywne wersje historii, co by było gdyby, bawiąc się "paradoksem dziadka". W pewnym momencie staje się to jednak nużące - i moi "przedczytacze" już wskazali ten moment - a mianowicie, kiedy dostajemy kilkadziesiąt stron na temat przepychanek o stolec biskupa warmińskiego, gdzie o Koperniku nie ma w zasadzie ani słowa. Najbardziej jednak rozczarowujące jest to, że w zasadzie nic autor nie napisał na temat opus magnum Kopernika i na temat zawartości "O obrotach". Bo wszyscy przecież znamy teorię heliocentryczną... no ale jak astronom pracował, jak do tego doszedł?
Orliński opowiada ze swadą, jak to dziennikarz, jest tu sporo anegdotek, można się uśmiechnąć, ale nie wiem, czy ta książka winna się nazywać biografią Kopernika. Czytałam niedawno biografię Galileusza pióra Mario Livio i tam jednak praca i warsztat astronoma zostały przedstawione dużo lepiej.
February 9, 2023
Autor podejmuje sie trudnego tematu, jakim jest opisanie zycia Kopernika w ponad 400 lat po smierci astronoma, w dodatku bez wielu materialow zrodlowych z czasow Kopernika. Poznajemy wiec sporo domyslow autora, co zostalo zaznaczone we wstepie i w mojej ocenie wzbogacilo ksiazke.
Autor probuje znalezc odpowiedz na pytanie, czy Mikolaj Kopernik byl Polakiem (I dlaczego tak). Podazamy sladami Kopernika od momentu wyjazd na studia, poznajemy historie rodzinne i korzenie astronoma, dowiadujemy sie o jego partnerce zyciowej. Szalenie interesujace byly dla mnie zwlaszcza opisy zycia codziennego w XV i XVIw, w tym podrozy przez Polske z tamtych czasow (I porownania do dzisiejszych drog ktorymi podazal Autor) ale takze stan nauki w dawnej Europie (tlumaczacy dlaczego takie odkrycie moglo miec miejsce w Europie mimo wiekszego zaawansowania nauki wschodu).
W samej ksiazce wiele jest opisow intryg i spiskow w gronie kanonikow, co nie wnosi wiele jesli chodzi o zycie Kopernika, niemniej doceniam mozliwosc poznania realiow tamtej epoki. Audiobooka sluchalo sie z przyjemnoscia, choc moglby byc krotszy.
Autor probuje znalezc odpowiedz na pytanie, czy Mikolaj Kopernik byl Polakiem (I dlaczego tak). Podazamy sladami Kopernika od momentu wyjazd na studia, poznajemy historie rodzinne i korzenie astronoma, dowiadujemy sie o jego partnerce zyciowej. Szalenie interesujace byly dla mnie zwlaszcza opisy zycia codziennego w XV i XVIw, w tym podrozy przez Polske z tamtych czasow (I porownania do dzisiejszych drog ktorymi podazal Autor) ale takze stan nauki w dawnej Europie (tlumaczacy dlaczego takie odkrycie moglo miec miejsce w Europie mimo wiekszego zaawansowania nauki wschodu).
W samej ksiazce wiele jest opisow intryg i spiskow w gronie kanonikow, co nie wnosi wiele jesli chodzi o zycie Kopernika, niemniej doceniam mozliwosc poznania realiow tamtej epoki. Audiobooka sluchalo sie z przyjemnoscia, choc moglby byc krotszy.
April 5, 2023
Przyjemna lektura, napisana w przystępny sposób. Autor zbiera informacje dotyczące życia Kopernika i ze względu na niewielką ich ilość, stara się brakujące luki uzupełnić swoimi przypuszczeniami, za każdym razem zaznaczając, co jest pewne, a co jest tylko próbą odpowiedniego wnioskowania. W wielu przypadkach odnosi się do innych badaczy tematu, do wielu różnych teorii, starając się wybrać te, które sam uznaje za bardziej prawdopodobne. Jeśli czytelnik liczy na lekką lekturę, w pewnym sensie samą esencję wiedzy dotyczącej życia Kopernika, to warto. Tylko jedna wada rzuca się w oczy. Autor potrafi kilkukrotnie wracać do tego samego tematu i od nowa tłumaczy ten sam aspekt, jakby książka była pisana w niezależnych od siebie częściach i potem zabrakło czasu na odpowiednie ich dopasowanie.
March 28, 2023
Zaczynajac lekturę zastanawiałam się co - na ponad 400 stronach - będzie opisane o osobie, na temat której jest bardzo mało źródeł i o której bardzo mało wiemy na pewno.
Podobało mi się pokazanie ogólnego tła historycznego.
Do wielu hipotez / domysłów podchodziłam z rezerwą (niekiedy były ciekawe).
Natomiast szczegółowe opisy zawirowań na posadach biskupich i walk o ten stołek (zwłaszcza pod koniec książki) były dla mnie bardzo nużącą częścią książki, przez która ciężko mi się brnęło.
Podziwiam pracę autora, którą musiał włożyć w zaadresowanie tematu ze wszystkich stron ujętych w książce. Do tematu podszedł bardzo szeroko.
Podobało mi się pokazanie ogólnego tła historycznego.
Do wielu hipotez / domysłów podchodziłam z rezerwą (niekiedy były ciekawe).
Natomiast szczegółowe opisy zawirowań na posadach biskupich i walk o ten stołek (zwłaszcza pod koniec książki) były dla mnie bardzo nużącą częścią książki, przez która ciężko mi się brnęło.
Podziwiam pracę autora, którą musiał włożyć w zaadresowanie tematu ze wszystkich stron ujętych w książce. Do tematu podszedł bardzo szeroko.
March 15, 2024
Książka przede wszystkim przybliża nam świat I jego funkcjonowanie za Kopernika. Po Mikołaju źródeł jest tyle co kot napłakał, znając jednak warunki w jakich funkcjonował, możemy otrzymać obraz - i to bardzo żywy, barwny, pokręcony. Język książki nie pozwala się od niej oderwać, potrafi rozbawić. Kilka redakcyjnych błędów się napatoczyło, ale można je przeżyć. Na pewno wymiotła mi gorzki smak po musicalu, równocześnie pokazując jeszcze bardziej jego nieścisłości. Równocześnie jeszcze bardziej boli mnie kontrreformacja.
February 6, 2023
Fajne, ale nie dajcie się zwieść tytułowi. Ta książka to 30% historii Kopernika, 50% fantazje poprzedzone słowami "na to nie ma źródeł" i 20% ciekawostek i opisów realiów historycznych. Całość się czyta bardzo przyjemnie. Co więcej uważam że uczciwie jest wspominać o tym, że źródeł pierwotnych jest mało, ale za dwudziestą taką wzmianką miałem wrażenie że Autor zaczął żałować że się zabrał za takie dzieło.
May 27, 2023
Wspaniała książka! Doskonała dziennikarska robota Wojciecha Orlińskiego. Autor stosuje obrazowe porównania, czasem puszcza wodze fantazji, serwując alternatywny rozwój wypadków, podkreśla dziwne zbiegi okoliczności i wylicza prawdopodobieństwo zdarzeń - wszystko po to, by opowieść była żywa i przyjemna w czytaniu.
Od tego pana przeczytam wszystko!
Od tego pana przeczytam wszystko!
February 14, 2024
Pierwsza część świetna, druga momentami słabsza. Daje zrozumienie jak to było możliwe że Mikołaj miał szanse dokonać rewolucji w niepozorne Warmii. Fajnie osadzona, obrazująca wpływ kościoła, znaczenie Krzyżaków i to że Kopernik był spoko gościem. Warta przeczytania 🫡
June 5, 2024
Contains what I expect from a good biography: story of times and places, explained political tangles, causes and results, perception of character's opus magnum throughout centuries. Orlinski managed to present it all in an attractive witty form. He did really good biographical work.
August 10, 2024
lekki przystępny styl, tutaj żarcik, tam mrugnięcie oczkiem, więc kartki płyną aż nie widać kiedy
może trochę zbyt szeroko potraktowany temat, trochę się przysypiało przy rozdziałach o intrygach Dantyszka, Giesego i innych kanonikow chociaż rozumiem wagę polityki warmińskiej w życiu naszego astronoma
no i trochę brakowało elementów czysto naukowych, heliocentryczno-matematycznych
może trochę zbyt szeroko potraktowany temat, trochę się przysypiało przy rozdziałach o intrygach Dantyszka, Giesego i innych kanonikow chociaż rozumiem wagę polityki warmińskiej w życiu naszego astronoma
no i trochę brakowało elementów czysto naukowych, heliocentryczno-matematycznych
Displaying 1 - 30 of 42 reviews