Varjukütt

Flickorna och mörkret #4

by Camilla Grebe, Allar Sooneste (Translator)

1944. aasta veebruariööl leitakse Stockholmis Klara kvartalis põranda külge naelutatud naise laip. 30 aastat hiljem mõrvatakse ühes Stockholmi vaikses eeslinnas veel üks naine. Mõrtsuka eriskummaline tegutsemisviis on sama. Jahil kurjategijale on saatuslikud tagajärjed kolmele juhtumiga tegelenud uurijale – 1970. aastatel Britt-Mariele, 1980. aastatel Hannele ja praegu politseis töötavale Malinile. „Varjukütt“ on omapärane ja oskuslikult loodud sündmustikuga põnevusromaan, mis kirjeldab ohjeldamatut tungi iseennast mõista, kuid see on ühtlasi tükike nüüdisajalugu, mis hõlmab ajavahemikku teisest maailmasõjast kuni tänapäevani. Raamat on eraldiseisev jätk teostele „Unetardumus“ (eesti keeles ilmunud 2021), „Koduloom“ (valitud Rootsi 2017. aasta parimaks kriminaalromaaniks ja pälvinud „Klaasvõtme“ auhinna, eesti keeles 2019) ning „Armuke peakontorist“ (eesti keeles ilmunud 2016). VÕITNUD ROOTSI 2019. AASTA PARIMA KRIMINAALROMAANI AUHINNA PÄLVINUD SKANDINAAVIA KRIMIKIRJANIKE ÜHENDUSE PARIMA PÕHJAMAADE KRIMINAALROMAANI AUHINNA „KLAASVÕTI“

Genres: Crime, Thriller, Fiction, Mystery, Scandinavian Literature, Swedish Literature, Historical

439 pages, Paperback

First published November 4, 2019

About the author

Camilla Grebe is an entrepreneur and a former publisher and CEO. She lives in Stockholm, Sweden. Her sister is Åsa Träff.

Reviews

[Christine Bonheure · Rating 3 out of 5]

3,5 sterren. In juli lees ik boeken die hoge scores krijgen in de Thriller- en Detectivegids van Vrij Nederland. Deze koos ik als eerste omwille van het interessante uitgangspunt. Drie moorden in een tijdsspanne van 70 jaar zijn aan elkaar en verschillende generaties vrouwen gelinkt. Vaak wordt er verwezen naar de veranderde rol van de vrouw in de maatschappij. Vanaf de 20ste eeuw gingen vrouwen uit werken en bouwden ze een carrière uit, helaas niet altijd zonder slag of stoot. Eerst waren het de mannen zelf die niet graag hadden dat hun vrouwen gingen werken of een vrouwelijke collega kregen. Dat was zeker het geval bij de politie, vrouwen werden er gediscrimineerd en kregen de snertjobs. Later waren het de leidinggevende vrouwen die hun seksegenoten discrimineerden, bang om macht kwijt te raken. Spannende opbouw. Schrijfstijl kan beter maar het einde is verrassend – had ik niet zien aankomen –, inhoudelijk én qua perspectief.

[Sarmīte · Rating 5 out of 5]

Pārliecinoši labākais Grebes romāns (arī citi nav slikti) - lai gan šobrīd jau bezmaz katrā grāmatā ir ieskats pagātnē (kas reizēm nav īpaši izdevies), šeit gadu gaitā ir aprakstīta sieviete zviedru policijā. Kas man likās interesanti - gan 40-tajos, gan 70-tajos gados sievietes bija pāriiecinātas, ka nekad tik labi nav dzīvojušas, kā viņu mātes. Par to, protams, jāaizdomājas, sevišķi tagad - vai novērtējam milzīgo lēcienu viena gadsimta laikā dažādās jomās.

Intriga - man nez kāpēc liekas, ka autore rakstīja vispirms notikumus un tad izdomāja, kurš vainīgs, un tad ielika mazus pavedieniņus. Bet ļoti mazus, jo šai gabalā tiešām noslēgums bija pārsteigums.

ps labi, ka nav vasara, balkona durvis atstāt vaļā nevarētu..

[Ulrica Kulturladyn · Rating 5 out of 5]

Briljant och gastkramande bra spänningsroman. Så bra historia där inte bara jakten på Träskmördaren fångade mig, utan även kvinnors historia - som offer, som polis och i samhället.
Läs! Läs! Läs! Faktiskt avundsjuk på dig som har den framför dig. Jag sträcklyssnade på boken, uppläst av Katarina Ewerlöf. Så bra!

[Ramona Ziemele (grāmatu lāde) · Rating 5 out of 5]

4.5⭐️

Ja tevi nebaida kārtīgi skandināvisks krimi, tad Kamilla Grebe ir jālasa!

Jau pirmajā nodaļā sanāk mesties ar galvu pa priekšu tumsā bez sagatavošanās, un tas nemainās līdz pat beigām.

Šis nav vienkārši kriminālromāns, bet gan eleganti savīts vairāku sieviešu/policistu dzīvesstāsts cauri gadu desmitiem, parādot lasītājam kāda bija viņu darba vide no pašiem pirmsākumiem Zviedrijas policijā līdz pat mūsdienām. No aizlieguma strādāt policista amatā 20.gadsimta pirmajā pusē līdz pat sieviešu īpatsvaram 40% no kopējā policistu skaita valstī. Un tas viss tik organiski iepīts šajā stāstā par nežēlīgu sērijveida slepkavu.

Jau par iepriekšējām daļām esmu izteikusies, ka Grebe ļoti labi iepazīstina ar saviem grāmatu varoņiem, it īpaši tiem, kas satiekami vairākās sērijas grāmatās. Šeit lielākā loma piešķirta jau zināmajai Hannei, un es tiešām ar aizrautību lasīju par viņas jaunību un karjeras sākumu.

Un atrisinājums mani pārsteidza (es biju pilnīgi pārliecināta, ka visu jau atminēju, bet nekā). Iesaku, bet, lūdzu, iztiksim bez visām tām naivajām cerībām uz "happily ever after", ok? Šis tomēr ir skandināvu trilleris.

[Leena · Rating 2 out of 5]

Paljon hyviä tarkoituksia on varmaan tämän kirjan taustalla. Grebe on halunnut tuoda esiin tasa-arvokysymyksiä ja naisten asemaa työelämässä. Tähän ympärille on sitten kehitelty äärimmäisen raakoja murhia, jotka jatkuvat vuosikymmenestä toiseen.

Henkilöt ovat ohkaisia, lähes karikatyyrejä. Greben kieli ja kerronta ei tee vaikutusta. Alkupuoli oli melkoista tervanjuontia, loppu toimi paremmin, vaikka epäuskottavuus lisääntyi loppua kohden. Plussaa rakenteesta.

[Emilie · Rating 2 out of 5]

Pienoinen pettymys edellisiin kirjoihin verrattuna! Kamalasta Hornan murhaajasta huolimatta juoni ei ollut tiivistunnelmainen tai koukuttava. Kirja tuntui keskittyvän enemmän henkilökuviin ja naispoliisien asemaan 40-luvulta tähän päivään.

Grebe kirjoittaa sujuvasti, mutta jännittävä murhajuoni oli selvästi nyt toissijainen juttu. Kun aikakausi ja päähenkilökin muuttuivat jatkuvasti, en lukijana päässyt syväsukeltamaan lainkaan kirjan maailmaan. Dekkariksi tämä oli tosi tylsä. Naisten kokema vähättely ”miehisellä alalla” oli ihan kiinnostavaa, mutta ei riittänyt kannattelmaan koko kirjaa.

[Josefine]

Jag har sett att denna bok har fått ett mycket varmt mottagande på de flesta håll, men jag blev inte alls särskilt imponerad. Brukar gilla Grebe men tyckte Skuggjägaren var allt för rapsodisk och metakommenterande. Och faktiskt ointressant, slutade bry mig om historiens utveckling till slut. Nja.

[Britt-Marie Kullin · Rating 5 out of 5]

Betyg: 5 av 5.

Skuggjägaren är Camilla Grebes tolfte bok. Hon har tidigare skrivit fem böcker i en serie psykologiska thrillers, tillsammans med sin syster, Åsa Träff. Sen har hon även skrivit tre böcker i en serie spionthrillers, tillsammans med Paul Leander-Engström. Och nu är Skuggjägaren den fjärde boken i en serie kriminalromaner, Flickorna och mörkret, som hon skriver själv.

Jag har tyckt om alla Camilla Grebes tolv böcker. Men hennes bästa böcker tycker jag absolut är dom fyra som hon har skrivit själv. Dom har alla fyra fått högsta betyget från mig. Serien med Åsa Träff ligger på 4,5-nivån. Och serien med Paul Leander-Engström ligger på 4-nivån. Och författarens egna serie ligger på 5-nivån.

Och Skuggjägaren var precis lika bra som dom tre tidigare böckerna i serien. Jag hade ju förstås väldigt höga förväntningar på den, med tanke på dom tidigare böckerna, men den levde absolut upp till dom.

Man ska ju aldrig jämföra författare med varandra, men ibland kan jag ändå inte låta bli. För på något sätt så påminner Camilla Grebes böcker i den här serien om Anders de la Mottes böcker i hans senaste serie (Slutet på sommaren, Höstdåd, och Vintereld). Det är lite samma känsla i böckerna, tycker jag. Så mycket mer än kriminalromaner, utan lika mycket relationsdraman. Och båda serierna är precis lika bra. Det är verkligen två av mina favoritserier och favoritförfattare.

Skuggjägaren är spännande, gripande, lättläst, tänkvärd, oförutsägbar, och mycket, mycket bra. Och den kan nog läsas även fristående från dom tre tidigare böckerna, även om jag alltid tycker att man har störst behållning när man läser en serie från början. Jag tycker nog faktiskt att det är den bästa boken i serien. Gillade verkligen att läsa om dom kvinnliga polisernas svårigheter under olika tidsåldrar, ända från fyrtiotalet och fram till i dag. Mycket intressant och berörande.

Rekommenderas absolut.

[Kristin Fägerskjöld · Rating 1 out of 5]

Förstår inte att den här boken har det snittbetyg den har. Karaktärerna är platta, det är verkligen tell not show rakt igenom och dialogen är pinsamt dålig. Några exempel:

”Stackars dig. Det måste vara...” Hon tystnar men avslutar sedan: ”så jobbigt.”
Britt-Marie svarar inte. Men Anitas medkänsla värmer.

Eh???? Hur uttrycker det medkänsla? Hur kan det värma? Och ordvalet? En mellanstadieelev skulle göra det bättre.

Och detta, bara några sidor senare:
”Ponera att han var fyrtio då.”
”Ja”, nickar Krook. ”Då är han sjuttio nu.”
”Om han var tjugo då är han bara femtio idag.”

Jeeeeeesus!!! Ska jag bli impad att huvudpersonen kan räkna eller? Tror författaren att jag är dum i huvudet? Suck.

Med tanke på att det är författarens femtonde bok skulle jag inte våga läsa någon av de fjorton första. Om vi ändå tänker oss att författarskapet går framåt vågar jag inte tänka på vilken nivå hon startade på.

[Marloes · Rating 4 out of 5]

In ‘De schimmenjager’ volg je vier generaties Zweedse politievrouwen, van rechercheur tot profiler, in verschillende tijdsperiodes tussen 1944 en 2019, die allemaal op zoek zijn naar dezelfde seriemoordenaar. Of is er toch een copycat actief? Ze jagen op een schim, op de Träskmoordenaar die vrouwen overvalt op een plek waar ze zich veilig wanen, ze verminkt en vastspijkert aan de vloer. Gruwelijke moorden, maar met weinig aanknopingspunten, waardoor het dus ook zeer lang duurt voordat er een spoor gevolgd kan worden en een oplossing ver weg lijkt. De verhalen van deze politievrouwen worden mooi met elkaar verweven en er is ook veel aandacht voor hun (vaak lastige) positie binnen het korps en voor de ontwikkeling van hun werkzaamheden.

Dit nieuwste boek van Camilla Grebe mocht ik lezen met de insta boekenclub van Uitgeverij Cargo, waarvoor de auteur zelf meer vertelde over het schrijfproces en je ook vragen aan haar kon stellen, wat ik echt een meerwaarde vond! Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat het idee voor dit boek ontstond toen ze ‘Ik zal verdwijnen in het donker’ van Michelle McNamara las, een true crime-boek dat nu ook op mijn leeslijstje staat, dat ze voor het schrijven van dit boek absurd veel research heeft gedaan, dat ze het erg belangrijk vindt dat haar personages echte mensen zijn met goede en slechte kanten en dat ze de meeste connectie voelde met het personage Britt-Marie, omdat zij van dezelfde generatie als haar eigen moeder is en ze daardoor mooie gesprekken hebben gevoerd over het leven.

De schrijfstijl is zeer vlot, soepel, gedetailleerd en beeldend en ik vloog dan ook door het boek heen! Ik las het gezellig samen met een vriendin en hoewel onze buddyreads meestal al niet heel lang duren, is het lezen van 456 pagina’s in één dag volgens mij ook voor ons een nieuw record. Het boek is gewoon niet weg te leggen, door de opbouwende spanning, de ontwikkeling van de personages (ook al heb ik me vreselijk geërgerd aan de mannen in dit boek) en het gegeven dat je telkens overstapt naar een nieuwe tijdsperiode, móet je doorlezen totdat je het einde kent.

Dit verhaal is niet alleen geschikt voor de doorgewinterde thrillerliefhebber die zal genieten van de wendingen, het mysterie, alle speculatiemogelijkheden en de knallende finale met de (voor mij) erg verrassende ontknoping, ook iedereen die wel van een spannend maar niet al te gruwelijk verhaal houdt zal dit boek erg kunnen waarderen. Door alle research naar de positie van vrouwen binnen het Zweedse politiekorps is het een levensecht, gelaagd en geloofwaardig verhaal geworden, een erg origineel verhaal dat zeer goed is opgebouwd, een verhaal over meer dan het oplossen van een moordzaak. Absoluut een aanrader!

[Silvie Klokgieter · Rating 5 out of 5]

De jonge Elsie Svenns is een van de eerste politiezusters in Stockholm en heeft een zware tijd tussen haar mannelijke collega’s. Wanneer ze bij hoge uitzondering naar een plaats delict wordt gestuurd, wordt een ongelukkig treffen met de moordenaar haar fataal. Dertig jaar later is Elsies dochter Britt-Marie in de voetsporen van haar moeder getreden. Ze wordt echter nauwelijks serieus genomen als ze tijdens het onderzoek in een verkrachtingszaak een duidelijke gelijkenis ontdekt met de zaak waarbij haar moeder om het leven kwam.

De jonge Hanne Lagerlind-Schön helpt de recherche bij het opstellen van een daderprofiel van de beruchte Träskmoordenaar, die de lichamen van vrouwen aan de vloer vastspijkert om ze daar te laten sterven. Na jarenlange stilte lijkt de moordenaar opeens weer actief, en Hanne ontdekt een verband met de zaken waarbij twee politievrouwen betrokken waren.

Wanneer bij de sloop van een pand een lichaam wordt gevonden, weet rechercheur Malin Brundin eindelijk een doorbraak in het onderzoek naar de seriemoordenaar te forceren, maar wacht haar hetzelfde lot als de vrouwen voor haar?

'Schimmenjager' is het vierde deel van de serie en ook dit verhaal was weer geweldig! Het boek bestaat uit vijf delen en het eerste deel, dat over Elsie gaat, is het kortste. Daarna maak je steeds sprongen in de tijd en lees je vanuit verschillende personages.

Alles draait om het vinden van de beruchte Träskmoordenaar. Het knappe aan dit verhaal is dat alle verhaallijnen samen vallen. Ik vloog wederom door het boek, want de schrijfstijl van Camilla is zo fijn!

De afwisseling in periodes en personages is ook heel erg prettig. Het lijkt dus alsof je vijf losse verhalen in één leest, maar ze staan dus allemaal met elkaar in verbinding. Heel goed en knap gedaan. De spanning is ook zeker voelbaar en ik denk dat ik dit deel het beste tot nu toe vind.

Beoordeling: 4,5 ⭐️

[Geir Tangen · Rating 5 out of 5]

Det finnes gode krimbøker. Det finnes fantastiske krimbøker. Og det finnes krimbøker som er høyverdig nydelig, vakker og gripende litteratur. «Skyggejegeren» av Camilla Gräbe er akkurat dette siste. Den befinner seg på et så latterlig skyhøyt nivå at en kan bli svimmel av mindre. Den er et plottmessig mesterverk. Skiller seg tydelig ut i en overraskende komposisjon og har en intens dramaturgi som drar deg fullstendig inn i verdenen slik den var for kvinnene Elsy, Britt Marie, Hanne og Malin. I en tidshorisont som strekker seg fra 1944 og helt fram til i dag.

I tillegg til å være en av de mest originalt komponerte krimhistoriene jeg har lest, så er den en perle av en feministisk roman. Den er så skarp at den tidvis føles som et politisk manifest. Du blir rett og slett fly forbanna, oppgitt og sorgfull av å lese disse kvinnehistoriene. Så inderlig og sterkt fortalt i all sin enkelhet. Romanen er en studie i hvordan en kan gjøre det enkle og hverdagslige til noe som blir så uendelig mye større og mektigere bare ved å fortelle hvordan det er. De fire kvinnenes historie er et vitnesbyrd over kvinnekamp gjennom 80 år uten å nevne selve kampen med ett eneste ord.

Jakten på Sumpmorderen som slår til i 1944, i 1974, i 1986 og som først kjempes ned 30 år senere er også et vitnesbyrd om menn som hater og undertrykker kvinner på det mest nedrige. Spennende, medrivende, mystisk, grotesk og nervepirrende fra begynnelse til slutt. Sårt og vondt hele veien. Og fortalt med en litterær penn som jeg bare har sett hos Anders de la Motte i moderne krimlitteratur. Dette tok rett og slett pusten fra meg, og som krimforfatter kan jeg ikke annet enn å reise meg og gi stående applaus!

[Jenifaël · Rating 4 out of 5]

L'enquête policière n'est finalement qu'un prétexte à la discussion de la condition des femmes au cours du 20ème siècle jusqu'à nos jours, notamment dans le monde de la police. Mais ça ne m'a pas dérangé, au contraire !
Certaines scènes n'en restent pas moins horribles, notamment le chapitre d'introduction assez violent mais qui permet une immersion immédiate et complète.
J'ai trouvé le roman plutôt addictif malgré son schéma assez répétitif. J'étais totalement immergée dans l'atmosphère sombre créée par l'autrice grâce à sa plume toujours aussi agréable.
Les personnages féminins sont tous très attachants et je pense qu'il est assez facile de s'y identifier. Ma préférence reste quand même pour le personnage de Britt-Marie.
La conclusion n'a pas été mon moment favori du roman, mais ne m'a pas déçue pour autant. Si la révélation de l'identité du tueur en série m'a un peu laissée indifférente, j'ai apprécié découvrir le narrateur, et j'approuve totalement ce choix fait pas l'autrice que je trouve très pertinent.

[Tanja Berg · Rating 3 out of 5]

I'm behind updating goodreads because of all the traveling the past couple of weeks! That aside, I listened to this perfectly entertaining Swedish noir and nearly forgot all about it in two days. Worth the effort certainly, although if Sweden actually had the amount of serial killers that are presented in their literature, there would be no people left.

[Natassa · Rating 4 out of 5]

Lite seg mot mitten, men allting knöts ihop så fint och jag insåg hur engagerad jag var när allt kommer omkring. 4/5 stjärnor!

[Senni Korhonen · Rating 4 out of 5]

Tykkäsin! Alku tuntu vähän pitkäveteiseltä, kun lähettiin 40-luvulta asti kronologisesti etenemään, mutta kuten arvelinkin, niin loppukirja oli koukuttava 👍🏼 Teemana tasa-arvo ja naisvihaa esiintyi, olihan asiat vielä 80-luvullakin vähän eri tavalla, joten aika-ajoin vähän triggeröidyin as always tällaisesta aiheesta ::)

[tilda · Rating 5 out of 5]

Varjokuvat oli huikea lukukokemus ja nousi mahdollisesti vuoden 2020 lempikirjakseni. En enää hirvesti lue dekkareita, mutta Camilla Grebe on niin taitava kirjoittaja, että hänen uutuuksiin on aina pakko tarttua.

Varjokuvissa seurataan yhtä murhatutkimusta neljällä eri vuosikymmenellä. 1940-luvulla murhataan nuori äiti, ja 30 vuotta myöhemmin samanlaisia murhia alkaa tapahtua uudestaan. Britt-Marie, nuori naispoliisi alkaa selvittää murhia ja yrittää yhdistää poliisin työhön myös perhe-elämänsä. 1980-luvulla murhatutkimuksia jatkaa Hanne, joka liittyy murharyhmään profiloijan roolissa. Vuonna 2019 Malin jatkaa tutkimuksia, kun puretun rakennuksen alta löytyy naisen ruumis.

Kirja ei ole pelkkä rikosromaani, vaan se tarkastelee myös sitä, miten asenteet naispoliiseja kohtaan ovat muuttuneet vuosikymmenien saatossa. Minään tietokirjana teosta ei kuitenkaan kannata ottaa, sillä kirjailija itse kertoo loppusanoissa ottaneensa kirjoittaessaan vähän "taiteellisia vapauksia". Erityisesti kiinnyin Britt-Marien hahmoon, joka yritti kaikkensa pitääkseen perheensä koossa ja yritti samalla selvitä työpaikallaan, jossa joutui kokemaan törkeää käytöstä ja syrjintää. Kaikkien naisten tarinat kiehtoivat ja kaikkia naisia kohtaan tunsin sympatiaa.

Toivon todella että tämä sarja jatkuu vielä, tämä neljäs osa oli mielestäni ehdottomasti paras kaikista. Ei tee mieli lukea mitään muuta nyt, kun tämä oli niin hyvä! Mikään ei yllä tälle tasolle. :D

[Sophie ARGINTARU · Rating 5 out of 5]

Une enquête sur un sérial killer… soit le thème le plus récurrent du polar moderne. Mais voilà, il fallait toute l’intelligence, la subtilité, et la profondeur de Camilla Grebe qui nous raconte une quête sur soixante-quinze ans qui aurait pu aboutir pratiquement depuis le début si… les hommes n’avaient pas ces préjugés sur les femmes. Nous allons alors suivre des enquêtrices inconnues, d’autres que nous connaissons bien, et voir évoluer de façon passionnante la condition féminine des années 40 à nos jours. Préjugés qui cernent, entourent, briment et frustrent les policières, les victimes, les témoins.

Le système suédois tant vanté, est ici disséqué, avec une écriture incisive et vibrante, nuancée pourtant amenant à se poser des questions sur ce qu’ont apporté ces « avancées » tout en ne victimisant pas ces femmes. Camilla Grebe présente des « célibataires/épouses/mères/veuves » fortes, volontaires, qui luttent… N’oublions pas une énigme pleine de rebondissements, parfaitement exploitée, dont la résolution amènera son lot de surprises. On retrouve avec énormément de plaisir nos personnages préférés, quelques fois dans un autre contexte. C’est littéralement « dramatique », plein d’émotions, de souffrance, mais aussi le tout écrit avec enthousiasme dans une envolée de libération passionnée qui emporte le lecteur dans une tourmente qui nous interpelle.

[Pauliina · Rating 3 out of 5]

Varjokuvat on ovi historialliseen Tukholmaan, jossa vaikuttaa pyörivän erittäin laiska sarjamurhaaja. Sen parasta antia oli historiakuvaus, vaikka kunkin aikakauden keskiössä olikin yksipuolisesti naisten kohtelu ja arvostus työelämässä, erityisesti poliisina. Kirja on hyvin epädekkarimainen, ja dekkarina tätä nimenomaan luin. Pari rikosta ja poliisia ei riitä, jos murhat ovat epäkiinnostavia ja toistavat itseään (okei, that's the point), eikä pelottavia ja uhkaavia epäiltyjä ole. Odotin loppuun suurta yllättävää twistiä, mutta minulta se ainakin jäi kokematta. Tuntui, että ensimmäisen aikakauden jälkeen olisi voinut hypätä suoraan viimeiseen aikakauteen, eikä olisi menettänyt mitään. 3 tähteä annan siitä, että historiallisena romaanina (ilman mitään juoniodotuksia) tämä oli ihan mukavaa luettavaa.

[Marielle · Rating 5 out of 5]

Helt klart den bästa i serien (Flickorna och mörkret) hittills! Inte bara en kriminalhistoria utan även en skildring av kvinnors svårigheter i samhället, och främst inom polisyrket, från 40-talet och fram tills idag. En oerhört spännande och välskriven bok och för mig, helt oförutsägbar!

Skulle våga mig på att säga att denna bok kan läsas fristående från de tidigare 3, men jag tycker såklart att man bör läsa alla och i rätt ordning.

[Agita Šmitiņa · Rating 4 out of 5]

Vēl viens Kamillas Grebes trilleris, kas šoreiz aptver vairākas 10gades un savā ziņā noslēdz kādu ciklu. Spraigi, neparedzami- taču lielākā vērtība ir uzzināt par policistu- sieviešu ierobežojumiem, aizspriedumiem un šķēršļiem dažādos laikos. Nespoilošu, bet tikai pateikšu, ka man bija arī ļoti skumīgi par kaut ko....

[Hedi · Rating 4 out of 5]

Aeglaselt sujuv ning rohkelt peategelaste eraelust ning mõtetest kirjutav kriminaalromaan, mille sellist viisi ma tegelikult nimetaks justkui sobivaks puzzle tükiks.
Samuti on kergelt Rootsi ajalugu sisse põimitud ning see andis juurde oma boonuse. Mulle meeldis, et ma sain lugeda sellest, kuidas aja jooksul on Rootsis ja ilmselt ka mujal maailmas suhtumine olnud naistesse ja naispolitseinikesse ning kaua läks, kui neid hakati üldse tsiselt võtma. Esile on toodud mõned śovinistlikud meesterahvad ning kuidas on see naisi mõjutanud.
Kõige selle tagapinna taustal on toimunud läbi aastate mõrvad, mida võiks arvata, et need on korda teinud sama isik, kuigi ajavahe on liiga pikk selleks, et see võimalik oleks. Esimene mõrv toimus 1944 aastal, mõrvar on endiselt tabamata ning tänapäeval politseis töötav Malin saab samuti uurimisele oma osa anda. Kas tema suudab lõpuks juhtumitele selgust tuua?
Lõpp oli veidi tagasihoidlik, kuid väga üllatav tõelise mõrvari suhtes, ma poleks elusees osanud arvata, kuigi tagasi vaadates vihjed olid olemas. Nagu ikka, kahtlustasin ma kedagi teist.

[Josefin · Rating 5 out of 5]

Bästa boken hittills i serien. Så spännande och gillade verkligen upplägget i boken med de olika tidsperioderna. Och mot slutet kunde jag inte lägga ifrån mig boken, en väldigt bra och spännande historia.

[Carolina Edvinsson · Rating 4 out of 5]

Annorlunda kriminalroman som på ett lyckat sätt lyckas mixa in kvinnohistoria i en välskriven deckare. Spännande! Snabbläst! Unik!

Läs min recension här ---> Romeoandjuliet

[Ida Fuglestad · Rating 4 out of 5]

4,5
Denne var skremmende god. Woah.

[Lauren | laurenbetweenthelines · Rating 5 out of 5]

Heel erg spannende thriller over de jacht op een lugubere seriemoordenaar met een fantastische plot twist.

Al vanaf het eerste hoofdstuk zat ik volledig in het verhaal. ‘De schimmenjager’ leest als een trein en de auteur weet de spanning van in het begin heel goed op te bouwen. Mocht ik er de tijd voor gehad hebben dan las ik deze thriller in één ruk uit. Ik ben heel het verhaal lang zo nieuwsgierig geweest naar de ontknoping en hoe het voor Britt-Marie, Hanne en andere belangrijke personages zou aflopen.

Deze thriller heeft het gewoon allemaal: een aantal sterke vrouwelijke hoofdpersonages, mooie inleiding over de geschiedenis en de gebeurtenissen daarrond, een beeldend geschreven setting en de perfecte spanningsopbouw. Mijn hart brak wel een klein beetje wanneer Britt-Marie en later Hanne plots zorgwekkend verdwijnen uit het verhaal. Je hoopt het beste maar weet dat het hoogstwaarschijnlijk verkeerd afliep.

Als je net als ik grote fan bent van daderprofilering of het thema boeit je mateloos dan kan ik je naast dit boek ook zeker de serie ‘Mindhunter’ op Netflix aanraden, gebaseerd op een non-fictie boek. Ik ben heel benieuwd om meer te lezen van Camilla Grebe, dit boek was een perfecte kennismaking.

[Ilona · Rating 3 out of 5]

Oli kiinnostavaa (ja turhauttavaa) lukea naisten kohtaamista ennakkoluuloista ammatin ja perheen yhdistämisessä. Arvostan kirjan rakennetta jossa tutkijoiden näkökulma tuodaan etusijalle murhaajan sijasta. Kirjassa kuljetaan monen aikakauden läpi, ja ikävä kyllä osa hahmoista jää aika pintapuolisiksi.

Kirjassa esitellään hirvittäviä väkivaltatekoja, ja niiden tekijä jää tavallaan varjokuvaksi vaikka henkilöllisyys paljastuukin. Jäi paljon kysymyksiä joita ei sitten enää mietitty sen kummemmin, ja osittain kuvio tuntui jotenkin epäuskottavalta. Olen ehkä vähän puolueellinen arvostelemaan kirjaa, kun olin mielessäni kehitellyt teorian tapahtumien kulusta joka ei sitten pitänyt ollenkaan paikkaansa, mutta olisi mielestäni ollut parempi ratkaisu! Tykkäsin enemmän kirjailijan ekasta dekkarista (Kun jää pettää alta), mutta ei tämäkään huono ole.

[Natacha · Rating 4 out of 5]

Que dire sinon que j'ai dévoré ce livre en une journée ? Je vous laisse ainsi deviner à quel point je l'ai apprécié.

Je découvre Camilla Grebe avec ce roman, et une chose est sûre, je ne tarderai pas à lire ses romans précédents.

J'ai trouvé dans ce roman tout ce que je peux rechercher dans un thriller : des personnages attachants, une intrigue bien ficelée, du suspense et des rebondissements... Seule la fin m'a peut-être un brin déçue car je l'aurais aimée plus surprenante.

J'ai vraiment adoré le fait que l'on suive différentes femmes à travers les époques, tout en gardant le lien avec cette affaire de meurtres en série.

Ce fut donc une excellente lecture, peut-être même un coup de coeur, que j'achèterai très probablement pour l'avoir dans ma bibliothèque.

[Kristin · Rating 1 out of 5]

Kjedelig! Og et super irriterende persongalleri - er 90 % av det svenske politiet komplett duster? Uansett kjønn? Og, hvis dette er representativt for kjønnspolitikken i Sverige de siste 80 årene, står de sannelig langt tilbake for de fleste andre i Norden! Og en ting til - MÅ utseende og vekten til alle HELE tiden kommenteres???

[Inger Strand · Rating 5 out of 5]

Gjettet, men gjettet på feil tidspunkt.