Στη Σίφνο του 1930, στο αρχοντικό του Μενέλαου Γεροντάκη μπαίνει νύφη η Βέργα. Μια φτωχή, άξεστη κοπέλα, αλλά μεγαλομανής και πονηρή. Σύντομα ο κακός της χαρακτήρας θα φανεί, και τα τρία της παιδιά θα είναι εκείνα που θα υποφέρουν περισσότερο από την τρέλα της. Στην Αθήνα του 1958, μετά τον πόλεμο, ο Βύρωνας Μανέτας και η οικογένειά του στήνουν με κόπο τη ζωή τους και όλα φαίνονται να έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η μοίρα, όμως, θα φέρει τις δύο οικογένειες κοντά και τα παιδιά τους θα παντρευτούν. Μέσα από τα κρίματα και τις αμαρτίες αυτής της ένωσης, θα γεννηθεί ένα αγόρι. Ένα παιδί που θα έρθει βίαια στη ζωή και βίαια θα ζήσει. Ένας άντρας που καθώς θα μεγαλώνει θα σπέρνει γύρω του την καταστροφή. Θα πατήσει πάνω στις ψυχές των ανθρώπων, θα ρουφήξει τις ζωές τους, για να ζήσει εκείνος. Όταν με συναντήσεις, μη με πλησιάσεις. Φύγε μακριά. Τρέξε για να σώσεις το μυαλό σου, τη ζωή σου την ίδια. Την αγγελική ψυχή σου. Είμαι ο νάρκισσος!
Η Φωτεινή Σκανδαλή γεννήθηκε στο Αγρίνιο και πέρασε τα παιδικά της χρόνια σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα, και εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση ως καθηγήτρια γαλλικών. Έχοντας πάντα στην καρδιά της την αγάπη για το γράψιμο, μοιράζεται τις σκέψεις της με τους αναγνώστες και αρθρογραφεί στα έντυπα Ο Δρυμώνας της Αιτωλοακαρνανίας, Ο Παλμός της Γλυφάδας και Hellenic Voice του Σικάγο.
Τίτλος: Η μελωδία της οργής Μα έχει κάποια συγκεκριμένη μελωδία η οργή; Κι όμως,ισχύει... Κάθε συναίσθημα είναι συνδεδεμένο με κάποια ξεχωριστή μελωδία. Για παράδειγμα,η χαρά έχει ταυτιστεί με εύθυμους καί σχεδόν κελαηδιστούς ήχους ενώ η λύπη με σκοτεινούς καί πιο μελαγχολικούς. Όπως καί πολλά άλλα,έτσι καί η οργή δεν θα μπορούσε να ''ξεφύγει'' απ'αυτήν την συνθήκη... Μόνο που η μελωδία της αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της πάνω στις ψυχές των ανθρώπων που την βιώνουν... Μαέστρος σε αυτήν την αλλιώτικη ορχήστρα η συγγραφέας Φωτεινή Σκανδαλή. Μία συγγραφέας που γνώρισα την πένα της για πρώτη φορά μέσα από το νέο της βιβλίο (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη) καί αυτό που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ήταν ο σεβασμός,η προσοχή καί εν γένει όλος ο τρόπος που επιλέγει να προσεγγίσει καί να αναδείξει το ζήτημα που πραγματεύεται η ιστορία του βιβλίου.
"Στη Σίφνο του 1930, στο αρχοντικό του Μενέλαου Γεροντάκη μπαίνει νύφη η Βέργα. Μια φτωχή, άξεστη κοπέλα, αλλά μεγαλομανής και πονηρή. Σύντομα ο κακός της χαρακτήρας θα φανεί, και τα τρία της παιδιά θα είναι εκείνα που θα υποφέρουν περισσότερο από την τρέλα της. Στην Αθήνα του 1958, μετά τον πόλεμο, ο Βύρωνας Μανέτας και η οικογένειά του στήνουν με κόπο τη ζωή τους και όλα φαίνονται να έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η μοίρα, όμως, θα φέρει τις δύο οικογένειες κοντά και τα παιδιά τους θα παντρευτούν. Μέσα από τα κρίματα και τις αμαρτίες αυτής της ένωσης, θα γεννηθεί ένα αγόρι. Ένα παιδί που θα έρθει βίαια στη ζωή και βίαια θα ζήσει. Ένας άντρας που καθώς θα μεγαλώνει θα σπέρνει γύρω του την καταστροφή. Θα πατήσει πάνω στις ψυχές των ανθρώπων, θα ρουφήξει τις ζωές τους, για να ζήσει εκείνος. Όταν με συναντήσεις, μη με πλησιάσεις. Φύγε μακριά. Τρέξε για να σώσεις το μυαλό σου, τη ζωή σου την ίδια. Την αγγελική ψυχή σου. Είμαι ο νάρκισσος!" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Οι ψυχικές ασθένειες είναι ένα ζήτημα ταμπού που απασχολεί πολλές οικογένειες. Από τα παλαιότερα χρόνια μέχρι καί σήμερα,πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν διαγνωσθεί ως πάσχοντες. Η κοινωνία μας,όμως,μοιάζει ανέτοιμη να προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους τα μέσα καί την στήριξη που χρειάζονται. Είτε από φόβο,είτε από αμάθεια,οι περισσότεροι/ες δεν γνωρίζουμε τι οφείλουμε να κάνουμε για να δώσουμε την ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Διότι,με το να αδιαφορούμε καί να αγνοούμε τις ιδιαίτερες ανάγκες αυτών των ανθρώπων,ή,να εθελοτυφλούμε για χίλιους δυο λόγους,δεν καταφέρνουμε τίποτα άλλο από το να διαιωνίζεται μία αρρωστημένη κατάσταση με θύματα τους ανθρώπους που δυστυχώς αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα,μα κατ'επέκταση κι όλους/ες όσους/ες είναι γύρω τους.
Η συγγραφέας έχει μία στρωτή γραφή,-που κατά την γνώμη μου είναι κάπως συγκρατημένη καί αν αφεθεί,θα μας προσφέρει ακόμη καλύτερα βιβλία-,που ενισχύεται από άφθονο,οικείο λεξιλόγιο,περιγραφικές εικόνες καί σκηνές,ρεαλιστικούς διαλόγους μεταξύ των προσώπων,αλλά καί πληθώρα συναισθημάτων. Πιο αγαπημένο μου στοιχείο του βιβλίου ο τρόπος που δομεί τους ήρωες καί τις ηρωϊδες της σε συνδυασμό με την εις βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους. Θεωρώ πως έχει πιάσει ακριβώς τον παλμό καί μεταφέρει στο αναγνωστικό κοινό αυτούσια όλα όσα επιθυμεί. Ένα βαθειά κοινωνικό μυθιστόρημα που είμαι βέβαιη πως θα κάνει αρκετούς/ες να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους,αλλά ίσως να βρουν,λίγο έως πολύ,κάποιο κοινό κομμάτι δικό τους,ή,κάποιου οικείου τους προσώπου. Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!
Ο κυριότερος λόγος που δεν μπορώ να γράψω κοινωνικά μυθιστορήματα, αλλά και δυσκολεύομαι να τα διαβάσω, είναι γιατί έχουν μέσα τους μεγάλη δόση της πραγματικότητας που ζούσαμε/ζούμε/θα ζούμε. Και αυτό με κάνει να χάνω την ελπίδα μου στην ανθρωπότητα και να νιώθω μια ματαιότητα για τα πάντα. Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Γιατί ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοια έργα, για να ξυπνάμε λίγο και να βλέπουμε πιο καθαρά τις άσχημες καταστάσεις και ίσως να βγαίνουμε από αυτές.
Όταν ξεκίνησα να επιμελούμαι το βιβλίο της Φωτεινής Σκανδαλή δεν ήξερα τι με περίμενε. H ιστορία ξεκινούσε ωραία και στρωτά, μιλώντας για δύο οικογένειες από πιο παλιά χρόνια, με τα προβλήματα που υπήρχαν στην τότε καθημερινότητα, με τη φτώχεια, τα κολλήματα της συγκεκριμένης γενιάς, τους πολέμους…
Ω, μα δεν ήξερα τι με περίμενε.
Το κακό με το να επιμελείσαι ένα βιβλίο είναι ότι πρέπει να μένεις συγκεντρωμένος στις λέξεις ταυτόχρονα με το περιεχόμενό τους. Και αυτό δεν είναι εύκολο να το κάνεις όταν νιώθεις ένα κάρο συναισθήματα. Ομολογώ πως στο συγκεκριμένο βιβλίο έκλαψα –ναι, έκλεισα το word και έκλαιγα–, ενώ για λίγο σταμάτησα να διορθώνω και πήγα παρακάτω στην ιστορία. Επίσης νευρίασα, και νευρίασα ΠΟΛΥ! Ο Βύρωνας, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, είναι το πιο μισητό πλάσμα (ευτυχώς μόνο στο χαρτί)
Και μετά, έρχεται η συγγραφέας και μου λέει ότι το βιβλίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και ότι ο Βύρωνας υπάρχει! Φαντάζεστε το σοκ μου! (Βύρωνα, βρες τρύπα να κρυφτείς, ε!)
Στα ενδότερα, το βιβλίο πραγματεύεται τη ναρκισσιστική διαταραχή και το πώς ένας νάρκισσος μπορεί να καταστρέψει τους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν. Η συγγραφέας έχει κάνει τρομερή δουλειά στη σκιαγράφηση του χαρακτήρα ενός νάρκισσου, στις πράξεις του, σε αυτά που λέει, σε αυτά που σε κάνει να πιστεύεις, που εύκολα θα το χαρακτήριζα και ως έναν οδηγό αναγνώρισης αυτών των χαρακτηριστικών στην κανονική ζωή.
Η ναρκισσιστική διαταραχή δεν είναι κάτι εύκολο να αντιληφθείς, κυρίως γιατί καλύπτεται με λόγια και πράξεις που θυμίζουν αγάπη. Αλλά δεν είναι έτσι. Και η συγγραφέας φαίνεται πως το έχει βιώσει και η ίδια και το αναδεικνύει με εξαιρετικό τρόπο.΄
Η γραφή είναι γενικότερα συναισθηματική, οι χαρακτήρες ιδιαίτεροι και με διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Τα πρότυπα είναι ολόσωστα και η πλοκή γεμάτη. Συμπερασματικά, θεωρώ πως βιβλία σαν τη «Μελωδία της Οργής» πρέπει να διαβάζονται γιατί εξυπηρετούν έναν από τους πιο σωστούς λόγους ύπαρξης της λογοτεχνίας: να περνάνε μηνύματα με πιο ενδιαφέροντα τρόπο από την επιστήμη. Χαίρομαι πολύ που συνεργάστηκα με τη Φωτεινή, την οποία εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο, και που βάφτισα το έργο της!