What do you think?
Rate this book
First Comes Summer
Winding seamlessly between the psychological and the mythological, the spellbinding story of a young woman's dangerous passion as it plays out over the course of an eerie summer
In their remote Viking settlement, Folkvi and her brother, Aslakr, have always been close--unnaturally close. They've grown more intimate still as Folkvi learns her shaman mother's craft, as men regard her with newly devouring eyes. Then illness carries off their parents, and the nest of home is shattered. Áslakr sets off on his first expedition, abandoning Folkvi to the dark of an endless winter. When he returns, he's done the unthinkable: He's found someone else to love.
Sick with grief, Folkvi rages to the gods where they sit at the foot of an ancient tree, contemplating the twisted passions of humans that play out in the face of an ever-approaching end of days. Will none of them save her now? Very well, Folkvi will save herself. The wedding date is set. But first comes a fateful summer. . .
Deeply unsettling and brilliantly imagined, First Comes Summer captures the terror of losing the world you've always known--and the uncanny extremes to which you might go to hold on to it.
In their remote Viking settlement, Folkvi and her brother, Aslakr, have always been close--unnaturally close. They've grown more intimate still as Folkvi learns her shaman mother's craft, as men regard her with newly devouring eyes. Then illness carries off their parents, and the nest of home is shattered. Áslakr sets off on his first expedition, abandoning Folkvi to the dark of an endless winter. When he returns, he's done the unthinkable: He's found someone else to love.
Sick with grief, Folkvi rages to the gods where they sit at the foot of an ancient tree, contemplating the twisted passions of humans that play out in the face of an ever-approaching end of days. Will none of them save her now? Very well, Folkvi will save herself. The wedding date is set. But first comes a fateful summer. . .
Deeply unsettling and brilliantly imagined, First Comes Summer captures the terror of losing the world you've always known--and the uncanny extremes to which you might go to hold on to it.
224 pages, Hardcover
First published January 1, 2021
30 people are currently reading
5618 people want to read
About the author
Maria Hesselager
3 books17 followersMaria Hesselager (f. 1984) er uddannet fra Forfatterskolen. Sammen med billedkunstner Mathias Dyhr driver hun Kunstteater, et arbejdsfællesskab for tværdisciplinære kunstneriske produktioner, som senest har lavet udstillingen og forestillingsrækken "Allei Husene" på Holstebro Kunstmuseum (2020).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 133 reviews
June 26, 2024
Mnie się bardzo podobało. Nie sprzeda się wcale xD
June 15, 2024
when ur circle small but yall are crazy
June 24, 2025
A viking kultúrát alapvetően maszkulin képződménynek tartjuk, hajlamosak vagyunk megfeledkezni arról, hogy annak is integráns részét képezték a nők - ha nem így lett volna, a viking férfiak kénytelenek lettek volna magról szaporodni, vagy valami ilyesmi. Hesselager kötete ezt a viking női szempontot hozza be az irodalomba. Főhőse, Folkví nem tudja feldolgozni szülei elvesztését, valamint azt, hogy anyjától örökölt szakmájában (a bábaasszonykodásban) nem találja önmagát, ráadásul izzó szerelmet érez saját édesbátyja iránt, ami az álmoskönyvek 97.5%-a szerint tragikus végkifejletet szokott maga után vonni. (Mondanám, hogy Folkví identitásválsága szépen rímel a viking társadalom kollektív identitásválságával, a kereszténység beszivárgásával és a régi istenek gyengülésével, de az a helyzet, hogy ez a vonal épp csak meg van említve, de semmiképp sincs kidolgozva.) Mindez a sagák hektikus történetmesélői hagyományában van elénk téve, ahol a cselekményben tátongó lyukakat a lírai nyelvhasználat igyekszik kipótolni. (Újabb közbevetés: amikor azt mondom, "lírai", ne lágyságra gondoljunk, hanem valamiféle viking költőiségre, naturalista, erőteljes képekre.) No most ez a bepótolás hellyel-közzel sikerül is: a regény úgy általában véve hatásos szerkezet, még ha helyenként fésületlen is. Igaz ugyan, hogy Hesselager úgy összekutyulja a cselekmény belső logikáját, hogy azt a végén csak a jó öreg boszorkányság igénybevételével tudja kibogozni - de tulajdonképpen ez se hiba, legfeljebb váratlan.
February 7, 2024
This is a wacky one. Folkvi is a shaman in a Viking village and she’s very, very, very close with her brother Áslakr. Yes, I mean intimately close. Áslakr leaves for his first expedition and comes back a man… and with news she wished she never heard.
The writing is very lyrical and it somehow created a very eerie atmosphere. This was, in a way, very evocative and the type of book you pick up for the atmosphere and the writing and not for the story (like Strega by Johanne Lykke Holm or Cursed Bread by Sophie Mackintosh). But this one actually had a plot that had me hooked. Folkvi is a very interesting yet controversial character to root for, but I somehow did. She’s infatuated with her brother, sure, but she’s also the new shaman and she’s trying to claim her new role in a village and as a woman. Áslakr was also such a cool character to read about. What won here is just how… wacky and eerie it all is, because as the reader you’re caught in this weird infatuation and troubles while preparing for winter (or Ragnarok if that comes first).
Really cool book. This is my not-so-great review but I can’t explain much without spoiling and the story in itself doesn’t have that many great events. The writing though it’s hypnotic, highly recommend.
The writing is very lyrical and it somehow created a very eerie atmosphere. This was, in a way, very evocative and the type of book you pick up for the atmosphere and the writing and not for the story (like Strega by Johanne Lykke Holm or Cursed Bread by Sophie Mackintosh). But this one actually had a plot that had me hooked. Folkvi is a very interesting yet controversial character to root for, but I somehow did. She’s infatuated with her brother, sure, but she’s also the new shaman and she’s trying to claim her new role in a village and as a woman. Áslakr was also such a cool character to read about. What won here is just how… wacky and eerie it all is, because as the reader you’re caught in this weird infatuation and troubles while preparing for winter (or Ragnarok if that comes first).
Really cool book. This is my not-so-great review but I can’t explain much without spoiling and the story in itself doesn’t have that many great events. The writing though it’s hypnotic, highly recommend.
July 21, 2024
150 stron, a emocje i namiętności na miarę opasłego tomiszcza. W dodatku namiętności trudne do zaspokojenia, niemożliwe do zaspokojenia.
Folkvi jest młoda i piękna, po matce odziedziczyła pewne zdolności magiczne, przydatne także przy porodach. Cieszy się szacunkiem w osadzie wikingów, jest też obiektem zainteresowania Oda, które trochę podziela, ale nie do końca. Bo jest Áslakr - on ją rozumie, on ją pociąga, on jest do niej bardzo podobny. Jak tylko brat może być podobny...
W tę historię czytelnik wpada na główkę od pierwszych zdań, opisujących coś bardzo niepokojącego i trudnego do zrozumienia. Wyjaśnienie przynoszą dopiero ostatnie strony i jest to wyjaśnienie mocno zaskakujące.
Historię opowiada nam siostra, opowiada brat, historię tworzą Urd, Verdande i Skuld, trzy tkaczki ludzkiego losu, a osada wikingów rządzi się swoimi prawami. Młody mężczyzna rusza na zimową wyprawę, mimo że podczas jego nieobecności w młodej dziewczynie wszystko zamarza i umiera. Czeka na jego powrót jak na zmartwychwstanie. Tyle że młody mężczyzna ma też znaleźć sobie żonę, założyć rodzinę, przedłużyć ród. Siostra musi się z tym pogodzić. Albo nie.
Bardzo mi się podobała ta opowieść, bo zupełnie nie wiedziałam, w jakim kierunku się rozwinie. Autorka umiejętnie buduje napięcie udowadniając na każdej stronie, że miłość, zazdrość i pragnienia są uczuciami, z którymi trudno sobie poradzić, bez względu na to, czy jest się współczesnym człowiekiem, czy mieszkańcem osady wikingów sprzed wieków.
Klimatyczna powieść, mocno osadzona w realiach i wierzeniach wikińskich - polecam!
Folkvi jest młoda i piękna, po matce odziedziczyła pewne zdolności magiczne, przydatne także przy porodach. Cieszy się szacunkiem w osadzie wikingów, jest też obiektem zainteresowania Oda, które trochę podziela, ale nie do końca. Bo jest Áslakr - on ją rozumie, on ją pociąga, on jest do niej bardzo podobny. Jak tylko brat może być podobny...
W tę historię czytelnik wpada na główkę od pierwszych zdań, opisujących coś bardzo niepokojącego i trudnego do zrozumienia. Wyjaśnienie przynoszą dopiero ostatnie strony i jest to wyjaśnienie mocno zaskakujące.
Historię opowiada nam siostra, opowiada brat, historię tworzą Urd, Verdande i Skuld, trzy tkaczki ludzkiego losu, a osada wikingów rządzi się swoimi prawami. Młody mężczyzna rusza na zimową wyprawę, mimo że podczas jego nieobecności w młodej dziewczynie wszystko zamarza i umiera. Czeka na jego powrót jak na zmartwychwstanie. Tyle że młody mężczyzna ma też znaleźć sobie żonę, założyć rodzinę, przedłużyć ród. Siostra musi się z tym pogodzić. Albo nie.
Bardzo mi się podobała ta opowieść, bo zupełnie nie wiedziałam, w jakim kierunku się rozwinie. Autorka umiejętnie buduje napięcie udowadniając na każdej stronie, że miłość, zazdrość i pragnienia są uczuciami, z którymi trudno sobie poradzić, bez względu na to, czy jest się współczesnym człowiekiem, czy mieszkańcem osady wikingów sprzed wieków.
Klimatyczna powieść, mocno osadzona w realiach i wierzeniach wikińskich - polecam!
June 17, 2023
I had a lot more fun reading all the reviews that dance around the word “incest” than I did reading the book. It is not long at all but still felt full of repetition and unnecessary scenes—no doubt carefully selected, but to me, they’re almost all the wrong ones.
February 21, 2025
dobrze buja
April 30, 2021
Når man læser bagsiden af Jeg hedder Folkvi, får man en meget bestemt fornemmelse af hvad bogen handler om. Jeg kunne virkelig godt lide den! Den er drømmende, søgende, fyldt med dualitet. Meget moderne skrevet og meget poetisk.
Men jeg bryder mig ikke om, når jeg føler, at der er stor dissonans mellem bogen og dens bagsidetekst. Jeg følte, at jeg fik informationer på bagsiden, som jeg ikke nødvendigvis fik i bogen selv. F.eks. at søskendeforholdet var så ekstremt tæt, da de var små. Det er ikke beskrevet i bogen som sådan - det er jo nærmest bare korte glimt, hvor de savner hinanden. Jeg havde troet at Folkvi var helt vild med Aslakr og ikke omvendt, hvis jeg ikke havde læst bagsideteksten.
Derudover er det ikke en "sammenhængende" historie. Snarere drømmende scenarier. Hvilket faktisk var fedt! Men savnede måske bare en smule mere "historie".
Men jeg bryder mig ikke om, når jeg føler, at der er stor dissonans mellem bogen og dens bagsidetekst. Jeg følte, at jeg fik informationer på bagsiden, som jeg ikke nødvendigvis fik i bogen selv. F.eks. at søskendeforholdet var så ekstremt tæt, da de var små. Det er ikke beskrevet i bogen som sådan - det er jo nærmest bare korte glimt, hvor de savner hinanden. Jeg havde troet at Folkvi var helt vild med Aslakr og ikke omvendt, hvis jeg ikke havde læst bagsideteksten.
Derudover er det ikke en "sammenhængende" historie. Snarere drømmende scenarier. Hvilket faktisk var fedt! Men savnede måske bare en smule mere "historie".
January 29, 2025
3.5 Some mixed feelings about this. The first half was not engaging and in fact difficult to follow. It went back in forth in time which added a confusing element. Once the story is told from the brother’s pov it picked up. There seemed to be an underlying subtext with some things directly stated and others not. Added to the confusion. Maybe something was lost in translation? I don’t know but I will say I did have a few wtf did I just read moments, and not in a bad way. Maybe with a reread knowing what I know, it might give more clarity and so, a more enjoyable read.
May 13, 2021
Jeg undrede mig længe over, hvad det var den her historie egentlig ville mig, og jeg var flere gange ved at stoppe. Men måske anede jeg det alligevel til sidst, og det bliver det hurtigt virkelig nemt at komme til at sige for meget om. Men ja...
Jeg hørte den som lydbog, men jeg tror, jeg skal have fat i den på papir også på et tidspunkt.
Den er udmærket læst, faktisk, omend oplæseren med ujævne mellemrum i sin diktion ligesom har tendens til at få sat punktummerne et par ord for tidligt i sætningerne. Hun efterleverer så godt nok de udeladte ord inden den næste nye sætning, men altså på den måde minimalt afkoblet dén, de egentlig hørte til i.
Beskrivelsen virker måske lidt underlig? Men lytter man efter, er det faktisk det, der foregår ind imellem. Mere kuriøst end forstyrrende, dog; i hvert fald for mig.
Jeg hørte den som lydbog, men jeg tror, jeg skal have fat i den på papir også på et tidspunkt.
Den er udmærket læst, faktisk, omend oplæseren med ujævne mellemrum i sin diktion ligesom har tendens til at få sat punktummerne et par ord for tidligt i sætningerne. Hun efterleverer så godt nok de udeladte ord inden den næste nye sætning, men altså på den måde minimalt afkoblet dén, de egentlig hørte til i.
Beskrivelsen virker måske lidt underlig? Men lytter man efter, er det faktisk det, der foregår ind imellem. Mere kuriøst end forstyrrende, dog; i hvert fald for mig.
December 7, 2024
3,5/5
Całkiem ciekawa historia...
Całkiem ciekawa historia...
July 18, 2024
Specyficzna książka, przez co mam mieszane odczucia. Jest tu temat taboo (jesli to odpowiednia nazwa na to?), folklor, mistycyzm i niepokojący klimat. Mam poczucie niewykorzystanego potencjału, szczególnie jeśli chodzi o główną bohaterkę. Sądzę, że można było bardziej rozwinąć wątek Folkví a skrócić kilka innych. Zmiana perspektyw oraz obecne w książce przeskoki w czasie niespecjalnie zrobiły na mnie wrażenie. Motyw mistyczny bardzo wciągający, szkoda że nie było go więcej. Trudno mi ocenić całość.
July 20, 2023
I wanted this be weirder and grosser tbh! that’s my truth! liked how the ending came together tho i enjoyed getting to rethink the events of the book w the new knowledge.
February 2, 2024
Weird, disturbing, and atmospheric. Really well written and well translated.
December 30, 2024
Krótka, ale gęsta, mroczna, niepokojąca powieść, przez którą brnąłem z dużym wysiłkiem. Uniwersalna historia o zazdrości, zbrodni, braku akceptacji swojego losu. Zostawia ze sporym dyskomfortem.
November 8, 2024
3.5 Stars.
First Comes Summer follows two siblings with an abnormally close relationship. When Aslakr returns from an expedition stating he has met a woman and is ready to be married, Folkvi, his sister, descends into obsessive madness with her goal being to make sure Aslakr becomes hers, and hers alone.
The book is split into 4 main parts with a strong and captivating beginning, but I have to say, it did start to lose me a bit in the middle. However, the end is one that will stick with you. This one was definitely strange, short and sweet, and had a very lyrical quality to it. I would recommend this to readers who enjoy literary writing in a historical setting with an up-close look at human emotions and complex relationships.
First Comes Summer follows two siblings with an abnormally close relationship. When Aslakr returns from an expedition stating he has met a woman and is ready to be married, Folkvi, his sister, descends into obsessive madness with her goal being to make sure Aslakr becomes hers, and hers alone.
The book is split into 4 main parts with a strong and captivating beginning, but I have to say, it did start to lose me a bit in the middle. However, the end is one that will stick with you. This one was definitely strange, short and sweet, and had a very lyrical quality to it. I would recommend this to readers who enjoy literary writing in a historical setting with an up-close look at human emotions and complex relationships.
February 9, 2022
Maria Hesselager Jeg hedder Folkví var indstillet til årets debutantpris på Bogforum 2021. Efter min mening kunne den fint have vundet. Romanen er også shortlistet til Politikens Litteraturpris for 2021. Altså er der tale om en debutantroman med en vis pondus. Jeg synes, den er spændende fortalt og anderledes i sin tematik. Den er både realistisk, moderne og fortæller om en fjern fortid. Den tid, hvor vores tid ligesom første gang stikker hovedet frem med den mand, som kommer med en ny guddom til Folkví. Den lidt skrøbeligt udseende Hvidekrist. Romanen handler om en stærk pige, stor og vild kærlighed og om magiske kræfter. Vil du vide lidt om, hvad der også sker i dansk litteratur nu, er både vinderen af debutantprisen; Fine Gråbøls Ungeenheden og Maria Hesselagers Jeg hedder Folkví rigtig gode bud.
September 25, 2023
originally written in danish by Maria Hesselager. it follows the sickly close relationship between brother and sister, and how their lives are shatter when love comes between them. what will one be willing to do in order to preserve their current reality?
it’s perfectly magical and unnerving, enchanting you with every line. fans of works such at the vvitch and lapvona may enjoy this as well. the ending twist creeps up on you slowly making you come to the realization of it all when it’s already too late. i hope more pick this up as it deserves the attention
it’s perfectly magical and unnerving, enchanting you with every line. fans of works such at the vvitch and lapvona may enjoy this as well. the ending twist creeps up on you slowly making you come to the realization of it all when it’s already too late. i hope more pick this up as it deserves the attention
September 5, 2023
easily one of the strangest books i have ever read. the ending and mystical elements were intriguing, but unfortunately not enough to make the overarching themes (see: incest) easy to stomach. a quick read but definitely a little too weird for my tastes.
August 28, 2021
Den var fin og powerful og magisk.
June 25, 2023
Weird and not that good
March 13, 2025
,,Ten świat był światem dla mężczyzn.’’
Istnienie Aslakra warunkuje całe życie Folkvi. Po śmierci rodziców oboje pędzą spokojny żywot w wikińskiej osadzie położonej na rubieżach. To dobra, jednostajna i dość przewidywalna codzienność, która przynosi rodzeństwu radość. Wszystko się jednak zmienia, kiedy Aslakr wyrusza na swoją pierwszą wyprawę, pozostawiając siostrę samą. Folkvi tęskni, wyczekuje, kocha, i - choć zdaje się jej, że długa zima nigdy nie dobiegnie końca - to cieplejsze dni wreszcie powracają, a wraz z nimi On.
Lecz Asklar prócz egzotycznego podarku, ma dla siostry także zaskakujące wieści; przywozi nowinę o swoim rychłym ożenku, co wywołuje w niej gwałtowny sprzeciw – nie tak wyobrażała sobie przyszłość.
Zdeterminowana, aby zapobiec nadchodzącym zmianom, Folkvi posuwa się do ostateczności; jest gotowa wymodlić u Bogów moce, o których nawet nie śniło się Asklarowi.
****
Chciałabym o powieści Marii Hesselager napisać ładnie i mądrze, ale ani ładnie, ani mądrze nie potrafię. Tę dziwną, choć niewątpliwie urokliwą prozę, trudno skategoryzować czy jasno przyporządkować; a o wsadzaniu w utarte ramy lub schematy mowy być nie może - głównym atutem utworu Hesselager jest bowiem jego dwojakość.
Z jednej strony amorficzny, o zamkniętym, dość kameralnym charakterze i subtelnym wydźwięku, z drugiej zaś pulsujący napięciem, z wolna gromadzoną niepewnością, wypełniony niedopowiedzeniami, domysłami, aluzjami, symbolami, metaforą: tytuł zdecydowanie nieprzeciętny. Szczególnie uwodzi zarówno język - jego surowa, naturalistyczna odsłona – jak i sposób narracji, który zostaje rozdzielony pomiędzy dwójkę bohaterów osadzonych na dwóch przeciwstawnych liniach czasowych. Każde słowo ma tu więc niebagatelne znaczenie; frazy układają się we właściwym porządku, zdania nadają rytm i narzucają odpowiednie tempo opowieści. Efekt poraża, bo odnosi się wrażenie - przez wzgląd na ów hipnotyczną ciągłość poznawania, doświadczania, smakowania – jakby w historię Folkvi/Aslakra stopniowo się zanurzało i nią otaczało. Pojawiające się uczucie klaustrofobii, odizolowania, zamknięcia wraz z bohaterem w jego wewnętrznych przeżyciach, rozterkach i zmaganiach, daje przyczynek do odkrywania nieco mroczniejszej strony dramatu. Na światło dzienne nieśmiało wyzierają głęboko chowane pragnienia i tajemnice, kłamstwa nabierają śmiałości; dręczyć zaczyna lęk przed utratą najcenniejszego, wzbiera chęć do wypowiedzenia dotąd niewypowiedzianego.
Czytelnik uważnie śledzi ów starcie - pojedynek człowieka z jego przeznaczeniem. Fabuła oscyluje wokół mistycyzmu, folkloru, pradawnych wierzeń i rytuałów, przy czym jednak pozostaje nadal w obrębie zagadnień nurtujących ludzkość niemalże od zarania dziejów - żądzy, namiętności, miłości, dzikości ludzkiej natury – które pomimo upływu wieków pozostają nadal niezmienne.
Istnienie Aslakra warunkuje całe życie Folkvi. Po śmierci rodziców oboje pędzą spokojny żywot w wikińskiej osadzie położonej na rubieżach. To dobra, jednostajna i dość przewidywalna codzienność, która przynosi rodzeństwu radość. Wszystko się jednak zmienia, kiedy Aslakr wyrusza na swoją pierwszą wyprawę, pozostawiając siostrę samą. Folkvi tęskni, wyczekuje, kocha, i - choć zdaje się jej, że długa zima nigdy nie dobiegnie końca - to cieplejsze dni wreszcie powracają, a wraz z nimi On.
Lecz Asklar prócz egzotycznego podarku, ma dla siostry także zaskakujące wieści; przywozi nowinę o swoim rychłym ożenku, co wywołuje w niej gwałtowny sprzeciw – nie tak wyobrażała sobie przyszłość.
Zdeterminowana, aby zapobiec nadchodzącym zmianom, Folkvi posuwa się do ostateczności; jest gotowa wymodlić u Bogów moce, o których nawet nie śniło się Asklarowi.
****
Chciałabym o powieści Marii Hesselager napisać ładnie i mądrze, ale ani ładnie, ani mądrze nie potrafię. Tę dziwną, choć niewątpliwie urokliwą prozę, trudno skategoryzować czy jasno przyporządkować; a o wsadzaniu w utarte ramy lub schematy mowy być nie może - głównym atutem utworu Hesselager jest bowiem jego dwojakość.
Z jednej strony amorficzny, o zamkniętym, dość kameralnym charakterze i subtelnym wydźwięku, z drugiej zaś pulsujący napięciem, z wolna gromadzoną niepewnością, wypełniony niedopowiedzeniami, domysłami, aluzjami, symbolami, metaforą: tytuł zdecydowanie nieprzeciętny. Szczególnie uwodzi zarówno język - jego surowa, naturalistyczna odsłona – jak i sposób narracji, który zostaje rozdzielony pomiędzy dwójkę bohaterów osadzonych na dwóch przeciwstawnych liniach czasowych. Każde słowo ma tu więc niebagatelne znaczenie; frazy układają się we właściwym porządku, zdania nadają rytm i narzucają odpowiednie tempo opowieści. Efekt poraża, bo odnosi się wrażenie - przez wzgląd na ów hipnotyczną ciągłość poznawania, doświadczania, smakowania – jakby w historię Folkvi/Aslakra stopniowo się zanurzało i nią otaczało. Pojawiające się uczucie klaustrofobii, odizolowania, zamknięcia wraz z bohaterem w jego wewnętrznych przeżyciach, rozterkach i zmaganiach, daje przyczynek do odkrywania nieco mroczniejszej strony dramatu. Na światło dzienne nieśmiało wyzierają głęboko chowane pragnienia i tajemnice, kłamstwa nabierają śmiałości; dręczyć zaczyna lęk przed utratą najcenniejszego, wzbiera chęć do wypowiedzenia dotąd niewypowiedzianego.
Czytelnik uważnie śledzi ów starcie - pojedynek człowieka z jego przeznaczeniem. Fabuła oscyluje wokół mistycyzmu, folkloru, pradawnych wierzeń i rytuałów, przy czym jednak pozostaje nadal w obrębie zagadnień nurtujących ludzkość niemalże od zarania dziejów - żądzy, namiętności, miłości, dzikości ludzkiej natury – które pomimo upływu wieków pozostają nadal niezmienne.
April 22, 2023
An imaginative slow burn with consistently effective suspense, I loved this. It is packed with delicate layers that aren’t a chore to look into but exciting to think about. I think the author does a very good job at developing themes and writing scenes that make sure that they are seen. I think maybe my favorite scene of body horror ever is about 1/3 into this book. Any sort of folk-y tale (especially spiced with horror) is always my biggest attraction, and this breathes a lot of that air. Another comment, the prologue’s connection to the ending was written and executed beautifully. This was perfect for me.
July 14, 2024
Książki wydawane przez ArtRage nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać xD
July 24, 2024
„Naga i jakby nie z tego świata. A jednak to nieprawda, że ona tak wygląda, bo Folkvi ma w sobie coś takiego, jakby zależała tylko od siebie samej, jakby napędzał ją jakiś własny cel, Od nie wie jak to ująć. To ona zawsze nadaje ton ich rozmowom i panującej między nimi atmosferze, co w jego oczach czyni z niej zupełnie obcą istotę.”
Oto powieść, która składa się z emocji, dzikich pragnień, nieokiełznania. „Mam na imię Folkvi” na zaledwie 150 stronach mieści spory ładunek. Wydawnictwo Artrage zabiera nas tym razem w swojej książce z serii Przeszły-ciągły do fikcyjnej opowieści osadzonej w czasach Wikingów.
Powieść otwiera wyrazista scena, która przykuwa nas do fabuły i nie chce wypuścić. Pierwsza część opowiadana jest z perspektywy Folkvi, a druga z perspektywy jej brata. Folkvi to silna kobieca postać, którą obezwładnia jednak pewne pragnienie. Pożądanie własnego brata. Pozostawieni sami sobie po chorobie rodziców, połączeni silną więzią aż do czasu, gdy brat Aslakr wyrusza w podróż i wraca z narzeczoną Gerd. Hesselager po mistrzowski opisuje jaki chłód i mrok pochłaniają Folkvi, gdy ta trwa w oczekiwaniu na powrót brata. Jest też postać Oda, który darzy ją uczuciem, ale bez większej wzajemności. Jak zawsze, gdy w grę wchodzą silne emocje na skraju uzależniania i obłędu, tam nigdy nie czeka polubowne zakończenie.
Dla mnie była to przede wszystkim opowieść o skrajnościach, o bezsilności wobec obezwładniającego uczucia, które przynosi zgubę i nikogo nie czyni szczęśliwym. Powieść klimatyczna, eteryczna, momentami złowieszcza, zbudowana z pięknego języka pragnień, który dotyka czytelnika czymś nieuniknionym. Książka Hesselager nie dołączy do moich ulubieńców w tej serii, ale na pewno nie pozostawiła mnie obojętną.
Oto powieść, która składa się z emocji, dzikich pragnień, nieokiełznania. „Mam na imię Folkvi” na zaledwie 150 stronach mieści spory ładunek. Wydawnictwo Artrage zabiera nas tym razem w swojej książce z serii Przeszły-ciągły do fikcyjnej opowieści osadzonej w czasach Wikingów.
Powieść otwiera wyrazista scena, która przykuwa nas do fabuły i nie chce wypuścić. Pierwsza część opowiadana jest z perspektywy Folkvi, a druga z perspektywy jej brata. Folkvi to silna kobieca postać, którą obezwładnia jednak pewne pragnienie. Pożądanie własnego brata. Pozostawieni sami sobie po chorobie rodziców, połączeni silną więzią aż do czasu, gdy brat Aslakr wyrusza w podróż i wraca z narzeczoną Gerd. Hesselager po mistrzowski opisuje jaki chłód i mrok pochłaniają Folkvi, gdy ta trwa w oczekiwaniu na powrót brata. Jest też postać Oda, który darzy ją uczuciem, ale bez większej wzajemności. Jak zawsze, gdy w grę wchodzą silne emocje na skraju uzależniania i obłędu, tam nigdy nie czeka polubowne zakończenie.
Dla mnie była to przede wszystkim opowieść o skrajnościach, o bezsilności wobec obezwładniającego uczucia, które przynosi zgubę i nikogo nie czyni szczęśliwym. Powieść klimatyczna, eteryczna, momentami złowieszcza, zbudowana z pięknego języka pragnień, który dotyka czytelnika czymś nieuniknionym. Książka Hesselager nie dołączy do moich ulubieńców w tej serii, ale na pewno nie pozostawiła mnie obojętną.
March 29, 2024
The first half of this book is an easy 4/5 stars. It’s atmospheric, beautiful, and intriguing. I love the way it plays with the themes of taboo, betrayal, and religion, and there’s just enough creepy elements to keep one on their toes. Much of this review, unless stated otherwise, deals with this first half. The second half of the book is a 1.5/5 stars. Most of it feels incredibly unnecessary and jarring, likely due to the fact that the main character is dead. I don’t like it when the character we’ve been following dies out of the blue, it feels like a betrayal. And on top of that, the perspective we do get is not anywhere near as interesting as Folkví’s. It’s all around disappointing. Also, I listened to the audiobook which was amazing, but apparently the written copy doesn’t have dialogue tags??? This is probably my biggest pet peeve with adult literary fiction, it’s unnecessary and pretentious and awful. Both ratings would have been one star higher if it weren’t for that.
The main theme of this book is confronting taboos. The premise is an incestual relationship which Hesselager uses to analyze other taboo acts. There’s one scene between the siblings with dubious consent, for example. But what really interest me is the way the book makes you think about love. If we accept the premise, that these siblings are in love with each other, it paints Áslakr in a rather unfavorable light because when he insists that Folkví is in the wrong for loving him even though he clearly loves her too. She was willing to leave her partner for him, but he wouldn’t do the same. Hypocrisy and betrayal aren’t taboo, but they are morally corrupt. Hesselager uses the taboo situation to explore moral corruptness in a way the audience has never thought of it before.
Except that this theme is undermined at the end of the novel when Folkví kills Gerd and takes over her body to be with her brother? Or something? I didn’t really follow the last chapter, but if that is what happened it seems to be portraying Folkví as more morally corrupt than Áslakr, which feels wrong. It feels wrong because Folkví seems like the victim of this story — and seeing her do what she did feels a little like victim blaming. I don’t know, it just doesn’t sit right with me.
The way that Maria Hesselager writes about the human body is incredibly interesting to me. The portrayal of bodies is raw and unpolished, but on full display. She doesn’t shy away from the uncomfortableness that’s usually associated with speaking openly about the body, which makes for a book that isn’t afraid to question our perceptions of the natural world no matter how scared we are to do it. With the intimacy of the body comes some scenes that truly are bizarre and uncomfortable, though. In one in particular, Folkví has a dream about a tree sprouting from her foot… and it’s grotesque and weird and altogether unpleasant. I’m not saying it shouldn’t be in the book, but it does go a step further in challenging what we’re comfortable with. It plays into the theme of taboo, one that’s especially present throughout the book, and the theme of magic so it makes perfect sense. But still. Ick.
Folkví is a Volva, or a sorcerer, and the way that magic is presented is really good, I think. This isn’t a fantasy book, but magic is present; it’s the magic of the old Pagan tradition, represented through song, nature, and dreams/visions. I love it when Viking media does this not only because not many fictional stories about the Old Norse people do, but also because it puts the focus on Paganistic practices rather than christianized philosophies.
I think the broader theme of religion could be developed more as well. It’s clear that the author has made Folkví’s cultural religion the truth of the book, and so it would have been fascinating to see her interact with christianity more. There’s one really good chapter on it, but that’s it. Perhaps instead of spending a third of the book with Áslakr, Hesselager could have focused on this.
The problem with adult literary fiction is that it’s always trying to be a classic. It’s trying to emulate what the classics did, not so much in tone or action, but in the writing itself. Lit fic authors are always “pushing boundaries” or doing something “revolutionary”. This often translates to favoring theme over everything — the themes have to be set up right and have to say something meaningful. Characters often come second, and plot third. I love theme, but a good author doesn’t need to sacrifice other elements for it. They also don’t need to create something revolutionary to be a good story. That’s why I hate adult lit fic. Essentially, it’s pretentious, most of it at least. In some ways, First Comes Summer is a step above most of its contemporaries; it still has the ever-pretentious lack of dialogue tags, but its story and characters are much more interesting and tie very directly into the main themes of the novel. Hesselager pretty much throws all that away after the first half, though.
I wish that the main character didn’t die halfway through. I understand why she did; to progress the themes of the book and make them more poignant. Folkví was quite literally sacrificed for the sake of thematic completion. What makes this worse is that we witness the story from Áslakr’s perspective for most of the second half, a character whose perspective I didn’t care to witness the story through. I think switching to his perspective briefly after her death makes sense, but not for as long as we do. His perspective lasts about two of the five hour audiobook, and it could easily have been cut to one hour. Hesselager could have explored much more interesting themes (like religion) in the remaining hour.
Overall, I’m not sure this was worth it. It was undoubtedly weird and grotesque, but there’s no payoff or reason. There are themes, but they’re just left hanging. I went in mostly blind, having just heard the premise from a Tiktok recommending weird books, but I was expecting more bizarre weird and less bad weird. It’s definitely a mix of both, but the bad weird definitely overshadows the bizarre weird.
The main theme of this book is confronting taboos. The premise is an incestual relationship which Hesselager uses to analyze other taboo acts. There’s one scene between the siblings with dubious consent, for example. But what really interest me is the way the book makes you think about love. If we accept the premise, that these siblings are in love with each other, it paints Áslakr in a rather unfavorable light because when he insists that Folkví is in the wrong for loving him even though he clearly loves her too. She was willing to leave her partner for him, but he wouldn’t do the same. Hypocrisy and betrayal aren’t taboo, but they are morally corrupt. Hesselager uses the taboo situation to explore moral corruptness in a way the audience has never thought of it before.
Except that this theme is undermined at the end of the novel when Folkví kills Gerd and takes over her body to be with her brother? Or something? I didn’t really follow the last chapter, but if that is what happened it seems to be portraying Folkví as more morally corrupt than Áslakr, which feels wrong. It feels wrong because Folkví seems like the victim of this story — and seeing her do what she did feels a little like victim blaming. I don’t know, it just doesn’t sit right with me.
The way that Maria Hesselager writes about the human body is incredibly interesting to me. The portrayal of bodies is raw and unpolished, but on full display. She doesn’t shy away from the uncomfortableness that’s usually associated with speaking openly about the body, which makes for a book that isn’t afraid to question our perceptions of the natural world no matter how scared we are to do it. With the intimacy of the body comes some scenes that truly are bizarre and uncomfortable, though. In one in particular, Folkví has a dream about a tree sprouting from her foot… and it’s grotesque and weird and altogether unpleasant. I’m not saying it shouldn’t be in the book, but it does go a step further in challenging what we’re comfortable with. It plays into the theme of taboo, one that’s especially present throughout the book, and the theme of magic so it makes perfect sense. But still. Ick.
Folkví is a Volva, or a sorcerer, and the way that magic is presented is really good, I think. This isn’t a fantasy book, but magic is present; it’s the magic of the old Pagan tradition, represented through song, nature, and dreams/visions. I love it when Viking media does this not only because not many fictional stories about the Old Norse people do, but also because it puts the focus on Paganistic practices rather than christianized philosophies.
I think the broader theme of religion could be developed more as well. It’s clear that the author has made Folkví’s cultural religion the truth of the book, and so it would have been fascinating to see her interact with christianity more. There’s one really good chapter on it, but that’s it. Perhaps instead of spending a third of the book with Áslakr, Hesselager could have focused on this.
The problem with adult literary fiction is that it’s always trying to be a classic. It’s trying to emulate what the classics did, not so much in tone or action, but in the writing itself. Lit fic authors are always “pushing boundaries” or doing something “revolutionary”. This often translates to favoring theme over everything — the themes have to be set up right and have to say something meaningful. Characters often come second, and plot third. I love theme, but a good author doesn’t need to sacrifice other elements for it. They also don’t need to create something revolutionary to be a good story. That’s why I hate adult lit fic. Essentially, it’s pretentious, most of it at least. In some ways, First Comes Summer is a step above most of its contemporaries; it still has the ever-pretentious lack of dialogue tags, but its story and characters are much more interesting and tie very directly into the main themes of the novel. Hesselager pretty much throws all that away after the first half, though.
I wish that the main character didn’t die halfway through. I understand why she did; to progress the themes of the book and make them more poignant. Folkví was quite literally sacrificed for the sake of thematic completion. What makes this worse is that we witness the story from Áslakr’s perspective for most of the second half, a character whose perspective I didn’t care to witness the story through. I think switching to his perspective briefly after her death makes sense, but not for as long as we do. His perspective lasts about two of the five hour audiobook, and it could easily have been cut to one hour. Hesselager could have explored much more interesting themes (like religion) in the remaining hour.
Overall, I’m not sure this was worth it. It was undoubtedly weird and grotesque, but there’s no payoff or reason. There are themes, but they’re just left hanging. I went in mostly blind, having just heard the premise from a Tiktok recommending weird books, but I was expecting more bizarre weird and less bad weird. It’s definitely a mix of both, but the bad weird definitely overshadows the bizarre weird.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 7, 2023
Meget anderledes lille bog, som overraskede positivt. Jeg havde hørt/læst meget om den, men det har alt sammen kredset om temaet om søskendekærlighed.
Det som slog mig ved læsning var dog mere hvor moderne personerne er beskrevet helt ned i små detaljer, fx Folkvis første dag alene på arbejde (som vølve) hvor hun skal sætte sig i respekt i sin rolle men er for ung og usikker. Det kunne 1:1 være en ny, lidt for ung mellemleder i dag. Ellers Áslakrs tanker når han går rundt med tømmermænd efter en fest.
Dét fik mig videre til at tænke over hvorfor jeg har troet at mennesker i vikingetiden var mere “simple” eller ikke havde så komplekst socialt eller følelsesmæssigt liv som mennesker i dag. Eller hvorfor det ofte er sådan de fremstår i litteraturen hvis den er sat tilbage i tiden. Dét var nok den egentlige øjenåbner for mig i denne bog.
Det som slog mig ved læsning var dog mere hvor moderne personerne er beskrevet helt ned i små detaljer, fx Folkvis første dag alene på arbejde (som vølve) hvor hun skal sætte sig i respekt i sin rolle men er for ung og usikker. Det kunne 1:1 være en ny, lidt for ung mellemleder i dag. Ellers Áslakrs tanker når han går rundt med tømmermænd efter en fest.
Dét fik mig videre til at tænke over hvorfor jeg har troet at mennesker i vikingetiden var mere “simple” eller ikke havde så komplekst socialt eller følelsesmæssigt liv som mennesker i dag. Eller hvorfor det ofte er sådan de fremstår i litteraturen hvis den er sat tilbage i tiden. Dét var nok den egentlige øjenåbner for mig i denne bog.
September 3, 2025
Another DNF because it was a pretty boring book. I only got through 61 pages, but I picked the book up because of the plot ‘fell in love with my brother’ was interesting and it wasn’t. It wasn’t a fetish thing or anything, but it was this mythological greek thing, and her brother went out, came back with a wife. It just has no backstory and doesn’t expand on the history; it has details about the most unnecessary things. It goes on and on about when they were children, and none of the writing or the storytelling was captivating. It was hard to get into. And the narrator is kind of pathetic. I didn’t understand most of this and it was bland.
February 6, 2025
eerie and weird and uncomfortable, but I do love the Vikings, and the writing was gorgeous. super interesting discussions on pagan religion.
this book has an incestuous relationship between a sister and her brother as a main plot point, no, I did not know that going in, yes, it made me very uncomfortable. folkví loves her brother so much that she TAKES OVER the body of his wife so she can marry him instead. what??
this book has an incestuous relationship between a sister and her brother as a main plot point, no, I did not know that going in, yes, it made me very uncomfortable. folkví loves her brother so much that she TAKES OVER the body of his wife so she can marry him instead. what??
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 17, 2024
This book has a gripping premise and decent character arcs for some. Overall I was very let down and felt the book was unfinished. Brought up some tough questions and left them unanswered! Not the worst book I've read but definitely not one to reread. 3 starts was the best I could do!
Displaying 1 - 30 of 133 reviews