What do you think?
Rate this book
Zuigertje
In de Bijlmer in Amsterdam worden Olivia en Levi verliefd op elkaar. Hij is daar opgegroeid, is vuilnisman en heeft schulden. Zij komt uit een rijk nest en is recentelijk naar het stadsdeel verhuisd om in een gentrificatieproject te gaan wonen. Olivia en Levi komen uit tegengestelde werelden, maar Olivia begrijpt heus hoe het systeem in elkaar zit. Zij zal hun posities daarin, en vooral hem, wel even verbeteren. Als ze door de coronacrisis beiden in een uitkeringssituatie belanden, wordt Levi aan het werk gezet. Olivia valt onder een andere regeling en hoeft dat niet. Terwijl hij de stad schoonhoudt, besluit zij influencer te worden. Wat begint als een onschuldige ontdekkingsreis op sociale media, verandert al snel in een ongecontroleerd streven naar aandacht, geld en op het internet oververtegenwoordigde schoonheidsidealen. En langzamerhand beginnen ze zich beiden de vraag te stellen: is houden van elkaar eigenlijk wel genoeg om hun verschillen te overbruggen?
Gwen van der Zwan studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is journalist, producent en fotograaf.
Gwen van der Zwan studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is journalist, producent en fotograaf.
256 pages, Paperback
Published July 1, 2022
2 people are currently reading
108 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
August 25, 2022
3,5 sterren. Lekker boek, maar de zelfspot op het einde had ik graag eerder al willen zien.
September 28, 2022
Okay, echt heel nice. Verrassend sterk. Deels ook herkenbaar gek genoeg.
October 9, 2022
'Maar haar idee van het beste voor hem is blijkbaar niet zijn idee van het beste voor hem.'
Vanaf het begin voel je het ongemak dat steeds verder opbouwt. Tot het punt dat je je boek en daarmee de hoofdpersonen door elkaar wilt schudden om te zeggen: praat met elkaar! Aan het einde volgt een twist die het verhaal in een ander perspectief plaatst.
Waarom 3 sterren? De uitwerking van de verhaallijn is oké, maar het blijft meisje ontmoet jongen, ze vinden elkaar leuk, het wordt ongemakkelijk en het ongemak laten we voor wat het is, totdat....
Vanaf het begin voel je het ongemak dat steeds verder opbouwt. Tot het punt dat je je boek en daarmee de hoofdpersonen door elkaar wilt schudden om te zeggen: praat met elkaar! Aan het einde volgt een twist die het verhaal in een ander perspectief plaatst.
Waarom 3 sterren? De uitwerking van de verhaallijn is oké, maar het blijft meisje ontmoet jongen, ze vinden elkaar leuk, het wordt ongemakkelijk en het ongemak laten we voor wat het is, totdat....
March 18, 2023
Het boek gaf me een heel ongemakkelijk gevoel op sommige momenten. 2,5 sterren!
August 24, 2022
Wat ik goed vond aan het boek is dat het me liet lachen en liet huilen. Er waren zeer herkenbare stukken. Vooral ook leuk als je de Blijmer een beetje kent.
Wat ik in het begin vooral minder vond was hoe de hoofdpersoon zo politiek correct was, altijd vermoeiend zelfreflectief en een passieve wereldverbeteraar leek. In de tweede helft werd dit goed gemaakt, en zeker op het einde. Vandaar 4 sterren, zeer verdiend. Goed gedaan Gwen!
Wat ik in het begin vooral minder vond was hoe de hoofdpersoon zo politiek correct was, altijd vermoeiend zelfreflectief en een passieve wereldverbeteraar leek. In de tweede helft werd dit goed gemaakt, en zeker op het einde. Vandaar 4 sterren, zeer verdiend. Goed gedaan Gwen!
August 25, 2022
Makkelijk en toegankelijk geschreven boek wat je laat lachen en tegelijkertijd aanzet tot nadenken. Ik denk dat ik nog geen enkel boek heb gelezen waarin de hoofdpersoon zo politiek correct en perfect lijkt te zijn. Des te beter om gedurende het verhaal te merken dat ook zij haar valkuilen heeft. Zoals wij allemaal.
August 1, 2022
Ik werkte eerder met Gwen samen en wist dat ze goed (non-fictie) kon schrijven, maar fictief werk van haar hand was voor mij iets geheel nieuws en ik ben erg onder de indruk. Heb meermaals hardop moeten lachen om de droge humor, tragikomische toon en geestige dialogen, en dat gebeurt me bij het lezen van een boek niet zo heel vaak. Het verhaal schuurt soms, geeft je als lezer zo nu en dan een ongemakkelijk gevoel, en zet je aan het denken. Aanrader! Kijk uit naar meer.
July 31, 2022
*3,5
- gelezen onderweg naar huis -
Eerste boek dat ik las omdat ik weer wat meer in het Nederlands wil lezen. Niet helemaal voor mij maar vond het wel een goed boek.
- gelezen onderweg naar huis -
Eerste boek dat ik las omdat ik weer wat meer in het Nederlands wil lezen. Niet helemaal voor mij maar vond het wel een goed boek.
December 18, 2022
Goed geschreven! Eindelijk weer een boek wat ik maar niet weg kon leggen. Zeker een aanrader.
April 24, 2023
Ik ben het geheel eens met de recensie die over dit boek verscheen in de Groene:
...'In de afsluitende scène heet Olivia plotseling niet Olivia meer, maar ‘Gwen van der Zwan die boeken schrijft over maatschappelijke misstanden omdat anders niemand haar wil uitgeven’, en spreekt Gwen zichzelf bestraffend toe over de (inderdaad vrij stuitende) manier waarop ze over Levi heeft geschreven, als een exotische ander die gered moet worden. Er bestaan (al dan niet goede) redenen om een roman op deze manier in te richten. De schrijfster wil bijvoorbeeld, door met geweld de leeservaring te doorbreken, een commentaar leveren op de ontoereikendheid van taal om de menselijke ervaring te beschrijven. Of ze wil simpelweg afstand nemen waardoor het grote drama weer tot een klein drama krimpt, het was maar een verhaaltje en we kunnen erom lachen.
Maar een probleem dat dit soort autofictie blijkbaar met zich meebrengt is dat de schrijfster, die zichzelf met haar hoofdpersonage heeft vereenzelvigd, zich daardoor verplicht voelt haar opvattingen krampachtig van context te voorzien, en haar stijl- en plotkeuzes alvast te bekritiseren, snel, vlug, voordat anderen het doen. Er spreekt een onnodige onzekerheid uit, omdat de vaart van het middenstuk van Zuigertje verloren gaat en de roman met een sisser afloopt.
Zelfanalyse levert bovendien een hinderlijk schrijven-over-schrijven op: alsof je een kaartje hebt gekocht voor een voorstelling en de actrice op het podium stopt met spelen om te roepen dat het allemaal niet echt is, hoor, en bovendien heel hard werken, en dat ze eigenlijk helemaal geen zin heeft om hier te zijn.' ...
Ik dacht tijdens het lezen de hele tijd: Waarom lees ik dit als de schrijver er zelf niet van overtuigd is? Ze verdoet mijn tijd.
...'In de afsluitende scène heet Olivia plotseling niet Olivia meer, maar ‘Gwen van der Zwan die boeken schrijft over maatschappelijke misstanden omdat anders niemand haar wil uitgeven’, en spreekt Gwen zichzelf bestraffend toe over de (inderdaad vrij stuitende) manier waarop ze over Levi heeft geschreven, als een exotische ander die gered moet worden. Er bestaan (al dan niet goede) redenen om een roman op deze manier in te richten. De schrijfster wil bijvoorbeeld, door met geweld de leeservaring te doorbreken, een commentaar leveren op de ontoereikendheid van taal om de menselijke ervaring te beschrijven. Of ze wil simpelweg afstand nemen waardoor het grote drama weer tot een klein drama krimpt, het was maar een verhaaltje en we kunnen erom lachen.
Maar een probleem dat dit soort autofictie blijkbaar met zich meebrengt is dat de schrijfster, die zichzelf met haar hoofdpersonage heeft vereenzelvigd, zich daardoor verplicht voelt haar opvattingen krampachtig van context te voorzien, en haar stijl- en plotkeuzes alvast te bekritiseren, snel, vlug, voordat anderen het doen. Er spreekt een onnodige onzekerheid uit, omdat de vaart van het middenstuk van Zuigertje verloren gaat en de roman met een sisser afloopt.
Zelfanalyse levert bovendien een hinderlijk schrijven-over-schrijven op: alsof je een kaartje hebt gekocht voor een voorstelling en de actrice op het podium stopt met spelen om te roepen dat het allemaal niet echt is, hoor, en bovendien heel hard werken, en dat ze eigenlijk helemaal geen zin heeft om hier te zijn.' ...
Ik dacht tijdens het lezen de hele tijd: Waarom lees ik dit als de schrijver er zelf niet van overtuigd is? Ze verdoet mijn tijd.
March 12, 2024
De verhouding van zwarte vuilnisman Levi en Olivia, fotograaf uit een rijke familie, gedurende een ruim jaar, in de Bijlmer met de coronacrisis op de achtergrond, waarin ze verliefd worden (of minstens zij op hem) en uiteindelijk zonder veel uiterlijk drama op zekere dag geen verhouding meer hebben. Levi is wat lethargisch, heeft een drugsprobleem en enorme schulden, laat zijn baan versloffen en leeft dan op haar zak met ook een bijstandsuitkering; zij krijgt een veel betere uitkering en heeft intussen ook 'werk' als influencer, waarvoor ze (ook semi-pornografische) voorstellingen op YouTube geeft.. Vanwege dat werk laat ze haar borsten vergroten, wat later door een scharrel die chirurg in opleiding is op haar keukentafel ongedaan gemaakt wordt -ik wist niet dat dat kon.
Het perspectief ligt bij Olivia, die zich bewust is van haar witte privilege en probeert Levi niet te bemoederen of te sturen. Dat leidt tot leerzame bespiegelingen. Ik vond het een boeiend verhaal.
P.S. Zuigertje is de naam van de vis van Levi, die bij zijn ouders in een aquarium zwemt en dood gaat.
Het perspectief ligt bij Olivia, die zich bewust is van haar witte privilege en probeert Levi niet te bemoederen of te sturen. Dat leidt tot leerzame bespiegelingen. Ik vond het een boeiend verhaal.
P.S. Zuigertje is de naam van de vis van Levi, die bij zijn ouders in een aquarium zwemt en dood gaat.
May 19, 2023
Bijzonder boek!
Minder geslaagd vind ik de momenten waar Olivia’s apathie overheerst: als lezer kun je je niet meer met haar identificeren.
En hoewel de schrijver zichzelf op de hak neemt in het laatste hoofdstuk, zichzelf terugfluit, blijf ik het drugsgebruik van Levi alsnog zéér verontrustend vinden. Dat dat een dealbreaker is voor een relatie, kan ik heel goed begrijpen.
Minder geslaagd vind ik de momenten waar Olivia’s apathie overheerst: als lezer kun je je niet meer met haar identificeren.
En hoewel de schrijver zichzelf op de hak neemt in het laatste hoofdstuk, zichzelf terugfluit, blijf ik het drugsgebruik van Levi alsnog zéér verontrustend vinden. Dat dat een dealbreaker is voor een relatie, kan ik heel goed begrijpen.
November 11, 2022
Originele thematiek. De meeste tijd heel droog opgeschreven, waarbij Olivia maar wat doet, en dan ineens een hele innerlijke monoloog waarbij ze alles precies duidt. Dat kan ik niet met elkaar rijmen.
February 4, 2023
Hoh ja. Net iets te slap, maar nog oké. 2.5/5
June 20, 2023
Mijn god. Wat een aanfluiting.
October 29, 2023
Gelezen nav documentaire twitch
Las makkelijk weg
Voelde een beetje als een aangedikt dagboek
Vond het oké
2,5
Las makkelijk weg
Voelde een beetje als een aangedikt dagboek
Vond het oké
2,5
May 10, 2025
3.5 vanwege blz 250
November 29, 2023
prima, vond hem niet heel boeiend perse
Displaying 1 - 19 of 19 reviews