Een inspirerend tuinverhaal over het aanleggen van een natuurvriendelijke wei. De wei volgt de seizoenen. Van bloei tot verval, met oog voor klein leven en dood. Het is ook het verhaal van de bezoekers en de omgeving. Een prachtig boek in de traditie van de Engelse natuurschrijvers.
Een grote tuinder uit een Brabants dorp aast al een poos op een familiewei. Als Maaike Lange en haar familie uiteindelijk besluiten hun grond te ruilen voor het naastgelegen perceel van de tuinder, dat ze omgeploegd en kil zwart opgeleverd krijgen, begint een nieuwe tijd. Ze willen een natuurvriendelijke wei aanleggen. Met bomen en hagen.
Maar hoe zit het met het gif van de tuinder op de haag? Hoelang duurt het voor de natuur zich herstelt en bloemen terugkeren? Doen de wormen uit het wormenhotel in de stad het ook in de groentetuin in hun wei?
Intussen rukt de Canadese fijnstraal op en woelen konijnen en dassen het gras om. In een stadslandbouwtuin in Amsterdam leert Maaike intussen meer over grond en ze ontmoet daar een nieuwe generatie boeren.
De wei volgt de seizoenen. Van bloei tot verval, met oog voor klein leven en dood. Het is ook het verhaal van de bezoekers en de omgeving.
Waar ik me in het begin over verwonderde maar later waardeerde was dat de tekst uit zo veel flarden bestaat, meerdere losstaande gedachten in een enkele alinea. De reden voor mijn waardering was dat het overeenkomt met hoe de planten en de dieren ook door elkaar heen krioelen. Als de schrijver ergens in geslaagd is, is het mij aanmoedigen waar dat mogelijk is met anderen plek te maken in de wereld om ons heen om die wereld te ervaren er daardoor onszelf als mensheid ook in de armen te sluiten op weg naar die veranderingen die we nodig hebben. Er is dan geen natuur zonder ons meer, en zonder natuur ook geen ons meer. Ga het land in.
Prachtig, rustig geschreven boek over de ontwikkeling van een klein stukje Brabantse grond. Intieme inkijk in de liefde van een familie voor hun grond met veel details over de opkomende vegetatie en de dieren en vogels die er huizen. Liefdevol beschreven. Aanrader!
Maaike Lange is geen John Lewis-Stempel, maar sommige stukjes zijn mooi. En haar boodschap is broodnodig. Ik hoop dat ze over een paar jaar een update schrijft.