What do you think?
Rate this book
Fra i nat sover jeg på taget
Egentlig er livet forbi. Først blev diagnosen stillet, derefter forlod konen ham. Men så står hun der en dag, Anna, hans ungdomskæreste, midt på stien i Fælledparken. Den frihedssøgende Anna, hende han elskede, inden det voksne liv begyndte. Hun er ligeglad med hans diagnose, til gengæld drager hun ham ind i sit eget livs drama; en ny tids fortælling om overgreb og bedrag.
232 pages, Paperback
First published September 15, 2022
9 people are currently reading
350 people want to read
About the author
Jens Christian Grøndahl
64 books151 followers Jens Christian Grøndahl is one of the most celebrated and widely read authors in Europe today. He has written plays, essays, and eleven novels. The publication of Silence in October marks Grøndahl's U.S. debut. His novel Lucca was awarded the prestigious Golden Laurels Prize in 1999. He lives in Copenhagen.
Bibliography:
Kvinden i midten - 1985
Syd for floden - 1986
Rejsens bevægelser - 1988
Det indre blik - 1990
Skyggen i dit sted - 1991
Dagene skilles - 1992
Stilheden i glas - 1993
Indian summer - 1994
Tavshed i oktober - 1996 (translated into English, Silence in October 2000)
Lucca - 1998 (translated into English under same title 2002)
Hjertelyd - 1999
Virginia - 2000 (translated into English under same title, 2003)
Et andet lys - 2002 (translated in English, An Altered Light 2005)
Piazza Bucarest - 2004
Røde hænder - 2006
Tre skridt tilbage - 2007 (essays)
Den tid det tager - 2008
Bibliography:
Kvinden i midten - 1985
Syd for floden - 1986
Rejsens bevægelser - 1988
Det indre blik - 1990
Skyggen i dit sted - 1991
Dagene skilles - 1992
Stilheden i glas - 1993
Indian summer - 1994
Tavshed i oktober - 1996 (translated into English, Silence in October 2000)
Lucca - 1998 (translated into English under same title 2002)
Hjertelyd - 1999
Virginia - 2000 (translated into English under same title, 2003)
Et andet lys - 2002 (translated in English, An Altered Light 2005)
Piazza Bucarest - 2004
Røde hænder - 2006
Tre skridt tilbage - 2007 (essays)
Den tid det tager - 2008
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 46 reviews
June 21, 2025
“…want het kan veilig zijn om je over te geven aan je eigen gedesillusioneerde mistroostigheid. Daarvan weet je tenminste wat het is.”
Wát staan hier zinnen in. Ik moet mezelf inhouden niet al zijn boeken in een moordend tempo te gaan lezen nu. Dat zou dom zijn, op is op, maar misschien ga ik het toch doen.
Nog even één stukje:
“Ik had me vergist toen ik dacht dat ik haar vergeten was, maar ik maakte er meteen een te groot punt van dat ze weer was opgedoken.”
Ja, goed.
Wát staan hier zinnen in. Ik moet mezelf inhouden niet al zijn boeken in een moordend tempo te gaan lezen nu. Dat zou dom zijn, op is op, maar misschien ga ik het toch doen.
Nog even één stukje:
“Ik had me vergist toen ik dacht dat ik haar vergeten was, maar ik maakte er meteen een te groot punt van dat ze weer was opgedoken.”
Ja, goed.
October 26, 2022
Jeg har læst alle Grøndahls romaner og er aldrig blevet skuffet. Heller ikke denne gang. Få forfattere kan som ham beskrive menneskers tanker, følelser og overvejelser som han gør det. Ofte fra kvinders synsvinkel men ikke i denne fine historie.
En mand finder tilbage til sin fordums kæreste efter at have få en trist besked og efter en skilsmisse. Det medfører en lang række overvejelser over tidens og livets gang. Det er bestemt værd at læse.
Han er en forfatter som man beriges af at læse! Bedste anbefaling.
En mand finder tilbage til sin fordums kæreste efter at have få en trist besked og efter en skilsmisse. Det medfører en lang række overvejelser over tidens og livets gang. Det er bestemt værd at læse.
Han er en forfatter som man beriges af at læse! Bedste anbefaling.
April 9, 2024
Begin van het boek vond ik mooi, de grondlegging van de nostalgie die de rest van het verhaal uiteindelijk nog overeind houdt. De hoofdpersoon is een stomme, saaie man. Door onderwerpen als ouder worden en keuzes maken, een sprong in de tijd van jong naar oud, deed dit boek me ook heel erg denken aan 'Lessons' van Ian McEwan. Daarin werd dit concept alleen nog wel een stuk beter uitgewerkt, waardoor Jens' boek gewoon niet zo hard binnenkomt; het voelt een beetje oppervlakkiger, misschien zelfs een beetje 'dommer'. Ook het #metoo aspect van het boek ligt er wel erg bovenop, voelt geforceerd ingebracht, en niet altijd even goed uitgewerkt. Lijkt wel alsof de schrijver in het karakter dat hij heeft gecreëerd een voorbeeld wil stellen van 'not all men' in sommige passages, maar dan toch ook nog wel even de monoloog wil geven over waarom kinderen niet gender neutraal zouden moeten worden opgevoed. Ik vind het altijd stom als ik het idee heb dat ik recht door de personages van een boek heen kan kijken, en daar dan de schrijver zie staan in al hun morele hoedanigheid- Jens heeft het me wat dat betreft met het inbrengen van de cultuur-maatschappelijke thema's van onze tijd, waarin hij gretig naar een standpunt heeft gezocht, te makkelijk gemaakt. Verder had ik dit boek wel van mijn ouders gekregen dus ben ik er wel heel blij mee hoor, en je leest er zo doorheen. Als een stoomtrein. Volgende keer zal ik als ik een boek review ook de mooiste/ leukste passages of zinnen even noteren, zodat die mooi hieronder kunnen.
October 2, 2022
Det er længe siden jeg har læst en af Grøndahls bøger, og jeg er glad for at have læst denne. Jeg synes, at han er en meget genkendelig forfatter, men det, at han denne gang skriver i jeg-form, gør bogen mere nærværende for mig, end de øvrige jeg har læst (for længe siden).
Bogen var svær at lægge fra sig, dvs elementært spændende: Hvad mon der sker?
Men stadig kan jeg ikke altid forstå de mange tanker og overvejelser som hovedpersonen har omkring livet og døden osv. Det er ligesom de går udenom mit hoved - min måde at tænke på. Jeg ved ikke hvad det er? Jeg kan måske bare ikke følge ham. Er ikke så vant til at tænke på den måde - eller er ikke i stand til det.
Men udmærket underholdende og meget velskrevet bog!
Bogen var svær at lægge fra sig, dvs elementært spændende: Hvad mon der sker?
Men stadig kan jeg ikke altid forstå de mange tanker og overvejelser som hovedpersonen har omkring livet og døden osv. Det er ligesom de går udenom mit hoved - min måde at tænke på. Jeg ved ikke hvad det er? Jeg kan måske bare ikke følge ham. Er ikke så vant til at tænke på den måde - eller er ikke i stand til det.
Men udmærket underholdende og meget velskrevet bog!
February 14, 2024
Fan van het eerste uur van deze schrijver en dit boek bevestigt waarom, dit is weer een grand cru Grondahl, intelligent en gevoelig. Aanrader!
November 26, 2022
Det er længe siden, jeg sidst har læst noget af Jens Christian Grøndahl. Det er en smuk og vedkommende bog. Jeg er glad for at have genopdaget hans forfatterskab
March 11, 2024
Geen gemakkelijk verhaal dat me wat doen denken aan Julian Barnes’ Alof het voorbij is, maar dan zonder verrassend einde. Het gaat helemaal om een terugdenken aan een relatie van zo’n 40 jaar geleden en hoe het anders had kunnen lopen. Er worden zware vragen gesteld en de antwoorden erop zijn al even moeilijk te begrijpen.
January 23, 2024
Prima boek, maar de stukken over gender en #metoo voelde gemaakt en hopeloos ouderwets. Gewoon weer een man die het niet begrijpt (of begrijpen will I guess). Daar kennen we er inmiddels wel genoeg van denk ik.
Verder wel een boeiend verhaal.
Verder wel een boeiend verhaal.
March 22, 2024
dat gender en me-too stukje: 👎👎👎👎
rest van het boek: 👌👌👌👌👌
rest van het boek: 👌👌👌👌👌
April 24, 2024
Het mooiste aan dit boek is de schrijfstijl, beeldend en heel poëtisch. Dat hielp om het eerste deel door te komen. De hoofdpersoon, toen een twintiger, is namelijk geen sympathieke jongen. Hij is vreselijk jaloers en verpest daarmee (terecht) zijn relatie. Verder hobbelt hij achter een politiek activistische vriend aan, zonder echt te luisteren naar wat hij doet. Zodra die vriend wordt opgepakt laat hij hem vallen als een baksteen.
In deel 2 is de hoofdpersoon een zestiger. Van afgestudeerd filosoof heeft hij het geschopt tot creatief directeur van een reclamebureau, indrukwekkend! Maar hij heeft een laag zelfbeeld en laat behoorlijk over zich heenlopen. Totdat hij zijn vroegere vriendin weer tegenkomt. Dan komen alle lijntjes van het verhaal samen en voelen de karakterzwaktes eerder menselijk dan irritant.
Kortom, een boek dat tot nadenken stemt, waarschijnlijk tot lang nadat het uit is.
In deel 2 is de hoofdpersoon een zestiger. Van afgestudeerd filosoof heeft hij het geschopt tot creatief directeur van een reclamebureau, indrukwekkend! Maar hij heeft een laag zelfbeeld en laat behoorlijk over zich heenlopen. Totdat hij zijn vroegere vriendin weer tegenkomt. Dan komen alle lijntjes van het verhaal samen en voelen de karakterzwaktes eerder menselijk dan irritant.
Kortom, een boek dat tot nadenken stemt, waarschijnlijk tot lang nadat het uit is.
October 27, 2024
En dan sla je de laatste pagina om met een steek in je hart, en een zucht. Hoe mooi is dit boek... Het is een liefdesverhaal, maar vooral een verhaal over persoonlijkheid en ouder worden. Veel herkenbare gedachten en reflecties en gevoelens, bvb wie ben ik ten opzichte van mijn jongere zelf...?
Mooi.
Mooi.
April 17, 2024
De hoofdpersoon gaat al filosoferend door het leven. Zijn rationele benadering van alles wat hij meemaakt maakte dat ik het een vervelende, afstandelijke man vond.
Qua typering van het karakter is de schrijver goed geslaagd maar het zorgde bij mij voor minder leesgenot.
Qua typering van het karakter is de schrijver goed geslaagd maar het zorgde bij mij voor minder leesgenot.
October 1, 2022
En fantastisk bog, JCG formår at beskrive og debattere et meget aktuelt emne på den fineste måde Sproget er, som Jens Christian Grøndahls øvrige bøger nøjagtigt og præcist.
August 23, 2023
Hvordan kan man undgå at at lappe ord i sig som” samdrægtighed, bonitet, beskæmmelse… og et af mine absolutte yndlingsord: bestyrtede!, et udtryk jeg har arvet i mit ordforråd efter min mormor! Grøndahl skriver skarpt og intelligent i et utvunget naturligt elegant sprog!
December 11, 2022
4,5 stjerner
Denne helt nyudgivne roman er en ren fornøjelse at læse. Grøndahl har meget på hjerte, laver fine miljøskildringer og ikke mindst stærke persontegninger som får mig til at føle mig hjemme i tekstens univers. Jeg genkender fænomener og situationer fra mit eget liv, føler med personerne og deres skæbne. Fortælleren, en ældre mand, får en diagnose der giver ham ret kort tid tilbage at leve i. Hans kone forlader ham, men han møder ved et tilfælde sin store ungdomskærlighed, et møde der giver ham anledning til at tænke tilbage på sit liv. Melankolsk, måske, men skarptseende og reflekterende, undertiden morsomt – og alt andet end kedeligt…
I romanens indledning nyder jeg at læse genkendeligt fra min ungdom om fortællerens tilværelse som studerende tilbage i 80’erne – og hans første møde med Anna. Jeg deler hans fascination af hende, hans usikkerhed og refleksioner i forbindelse med den vilde ungdomsforelskelse fuld af eksistentielle betragtninger, lyriske – og undertiden lidt højtravende – passager om kærlighed, længsel og ensomhed. Jeg nyder at læse Grøndahls meget personlige, men præcise, billedrige og nuancerede sprog – selv om især nogle af billederne krævede at jeg standsede op i læsningen, læste afsnittet igen, sænkede bogen, tænkte…
Romanen er dog ikke blot den ældre fortællers tilbageblik på ungdommen og studietiden hvor han tager den ligeledes modne læser i hånden som igangsætter for dennes egne erindringer og genopdagelse af oplevelser i fortiden, men den fører videre efterfølgende til refleksioner over egne valg hen ad vejen og personlig udvikling og er på den måde i høj grad også en bog om aldring.
Bogen er dog primært en klog og smuk roman om kærligheden, den livslange fascination af en kvinde og livet. Den giver det smukkeste portræt af Anna, som fortælleren ganske vist møder som ung, bliver vildt forelsket i, men kommer væk fra, og som kommer til at fremstå som romanens egentlige hovedperson.
En dag i nutiden møder han hende tilfældigt igen – efter ikke at have set hende i mange år. Han bliver som i sin ungdom betaget af hendes væsen og drages ind i deres fælles fortid og hendes livshistorie med en ægtemand som er en kendt mediefigur, og som #MeToo bevægelsen afslører som en person der for år tilbage har begået overgreb på en ung praktikant.
Denne hændelse giver fortælleren anledning til med udgangspunkt i Annas ægteskab at lytte til Anna, forstå hendes sorg og gøre sig overvejelser om tidsånden, om dagens forhold mellem mænd og kvinder, om #MeToo og mediernes rolle i forhold til at dømme fortidens begivenheder med nutidens øjne. Han gør det med stor kærlighed til Anna og kvinder generelt og har den pointe at også kvinder, der har været ofre for et bedrag i deres parforhold år tilbage, kan blive ofre for mediernes skånselløse behandling af disse sager… Anna bliver også ramt af den skandale der fælder hendes mand. Hun har i mange år levet på mandens fortælling og løgne om sit liv og job i medierne. Nu skal hun finde et nyt ståsted i livet. Hun har heldigvis et lyst sind og en positiv eksistentialistisk tilgang til tilværelsen, så vi kan jo håbe på at det går.. Mødet med hende i romanens nutid ændrer også fortælleren og hans syn på sig selv og sin diagnose..
Romanen vil appellere til modne læsere og er først og fremmest en gribende, lidt melankolsk beretning om og refleksioner over kærlighed, længsel, ensomhed og savn, men den er også dramatisk – og ind i mellem morsom. Helt centralt i bogen står kærlighedsmødet med Anna og portrættet af denne betagende kvinde. Annas historie om svigt i sit ægteskab giver derudover Grøndahl anledning til at forholde sig til tidsånden og blande sig i den aktuelle debat.
Denne helt nyudgivne roman er en ren fornøjelse at læse. Grøndahl har meget på hjerte, laver fine miljøskildringer og ikke mindst stærke persontegninger som får mig til at føle mig hjemme i tekstens univers. Jeg genkender fænomener og situationer fra mit eget liv, føler med personerne og deres skæbne. Fortælleren, en ældre mand, får en diagnose der giver ham ret kort tid tilbage at leve i. Hans kone forlader ham, men han møder ved et tilfælde sin store ungdomskærlighed, et møde der giver ham anledning til at tænke tilbage på sit liv. Melankolsk, måske, men skarptseende og reflekterende, undertiden morsomt – og alt andet end kedeligt…
I romanens indledning nyder jeg at læse genkendeligt fra min ungdom om fortællerens tilværelse som studerende tilbage i 80’erne – og hans første møde med Anna. Jeg deler hans fascination af hende, hans usikkerhed og refleksioner i forbindelse med den vilde ungdomsforelskelse fuld af eksistentielle betragtninger, lyriske – og undertiden lidt højtravende – passager om kærlighed, længsel og ensomhed. Jeg nyder at læse Grøndahls meget personlige, men præcise, billedrige og nuancerede sprog – selv om især nogle af billederne krævede at jeg standsede op i læsningen, læste afsnittet igen, sænkede bogen, tænkte…
Romanen er dog ikke blot den ældre fortællers tilbageblik på ungdommen og studietiden hvor han tager den ligeledes modne læser i hånden som igangsætter for dennes egne erindringer og genopdagelse af oplevelser i fortiden, men den fører videre efterfølgende til refleksioner over egne valg hen ad vejen og personlig udvikling og er på den måde i høj grad også en bog om aldring.
Bogen er dog primært en klog og smuk roman om kærligheden, den livslange fascination af en kvinde og livet. Den giver det smukkeste portræt af Anna, som fortælleren ganske vist møder som ung, bliver vildt forelsket i, men kommer væk fra, og som kommer til at fremstå som romanens egentlige hovedperson.
En dag i nutiden møder han hende tilfældigt igen – efter ikke at have set hende i mange år. Han bliver som i sin ungdom betaget af hendes væsen og drages ind i deres fælles fortid og hendes livshistorie med en ægtemand som er en kendt mediefigur, og som #MeToo bevægelsen afslører som en person der for år tilbage har begået overgreb på en ung praktikant.
Denne hændelse giver fortælleren anledning til med udgangspunkt i Annas ægteskab at lytte til Anna, forstå hendes sorg og gøre sig overvejelser om tidsånden, om dagens forhold mellem mænd og kvinder, om #MeToo og mediernes rolle i forhold til at dømme fortidens begivenheder med nutidens øjne. Han gør det med stor kærlighed til Anna og kvinder generelt og har den pointe at også kvinder, der har været ofre for et bedrag i deres parforhold år tilbage, kan blive ofre for mediernes skånselløse behandling af disse sager… Anna bliver også ramt af den skandale der fælder hendes mand. Hun har i mange år levet på mandens fortælling og løgne om sit liv og job i medierne. Nu skal hun finde et nyt ståsted i livet. Hun har heldigvis et lyst sind og en positiv eksistentialistisk tilgang til tilværelsen, så vi kan jo håbe på at det går.. Mødet med hende i romanens nutid ændrer også fortælleren og hans syn på sig selv og sin diagnose..
Romanen vil appellere til modne læsere og er først og fremmest en gribende, lidt melankolsk beretning om og refleksioner over kærlighed, længsel, ensomhed og savn, men den er også dramatisk – og ind i mellem morsom. Helt centralt i bogen står kærlighedsmødet med Anna og portrættet af denne betagende kvinde. Annas historie om svigt i sit ægteskab giver derudover Grøndahl anledning til at forholde sig til tidsånden og blande sig i den aktuelle debat.
July 24, 2023
Det er længe siden, jeg har læst noget af Jens Christian Grøndahl. Jeg kunne godt lide historierne og hans evne til at få personerne til at virke levende, men jeg blev nogle gange lidt træt af det opstyltede sprog. Men i denne roman er sproget enklere end i de tidligere romaner, dog stadig meget elegant, og personerne er lige så godt karakteriserede som tidligere. En virkelig god roman!
May 3, 2024
Jens Christian Grøndahl is een van de succesvolste Deense schrijvers. Zoals op de achterflap te lezen staat: ‘Misschien wel de beste roman uit de hedendaagse Deense literatuur over de levensweg van een man in de huidige tijd. Geschreven met een virtuoos gemak, wat de levenservaring op de pagina’s alleen maar verdiept.’ (Politiken)
Hij heeft al diverse prijzen gewonnen en is genomineerd met zijn roman Dat weet je niet voor de Europese literatuurprijs in 2011. Ik las Portret van een man en was fan. Vaak ben ik gelukkig uit 2017 las ik daarna maar die viel me tegen. Sinds die tijd heb ik niets meer van hem gelezen. Ik ben dus wel benieuwd hoe dit boek zal bevallen en of ik net zo lovend kan zijn als Politiken over hem schrijft.
Vanaf vannacht slaap ik op het dak vertelt het levensverhaal van een man. In het eerste deel lees je over de periode als filosofiestudent, een tiener met zijn eerste kalverliefde. Hij woonde aan het spoor, zijn raam keek uit op de bushalte. Het was maar een kamer, waar hij sliep en studeerde. Toen ontmoette hij Anna. Grøndahl schetst hem heel treffend als een onzekere jongeman die niet weet hoe hij met de meer volwassen Anna moet omgaan. In het tweede deel maakt het verhaal een sprong naar een man van 62. Zijn leven lijkt voorbij, eerst krijgt hij een diagnose die een vroegtijdig einde aankondigde. Daarna verlaat zijn vrouw hem. Zij houdt niet genoeg van hem om het verzorgen van een terminale patiënt aan te kunnen. Dan verschijnt Anna weer op het toneel. De vrijgevochten Anna die niet wegloopt van zijn diagnose maar hem weer in haar leven meesleept.
Wat is Grøndahl toch een bijzondere schrijver. Hij kan zo ontzettend goed de personages neerzetten en beschrijven dat het lijkt of je ze goed kent, alsof het familie is.
Ik weet dat veel mensen een boek dat geschreven is in de ik-vorm, zoals Vanaf vannacht slaap ik op het dak, niet fijn vinden lezen. Toch kan ik ze dit boek aanraden. Doordat het boek geschreven is vanuit de hoofdpersoon, word je zelf de hoofdpersoon en maak je mee wat hij meemaakt. Je voelt zijn emoties. Ik vind dat echt ontzettend knap. Ik heb genoten van de prachtige filosofische zinnen. Als hij vertelt over de flat waar hij woont bijvoorbeeld:
‘Leefwereld naar leefwereld, zij aan zij, etage op etage, en we wisten geen van allen iets van elkaar. Sommige mensen vinden dat deprimerend, op mij heeft die gedachte altijd een bevrijdende uitwerking. De gedachte aan al die levens. Het is het onbekende van de andere dat op mij een inspirerende werking heeft, alsof het bevestigt dat het leven zelf uiteindelijk toch onbeslist blijft, hoe weinig tijd je ook rest. Zolang je hier bent, ben je hier met een open einde.’
Het boek is niet alleen wat melancholisch maar heeft ook humor. De scène waarin Anne het gordijn open doet ’s ochtends bij het wakker worden met weinig aan terwijl de mensen bij de bushalte zo naar binnen kijken tovert een glimlach op je gezicht.
Kortom, een geweldig boek dat me doet genieten. Het is een boek om te lezen, te herlezen en nog eens te lezen om te ontdekken wat er tussen de regels door geschreven is. Een absolute aanrader. Daarom 5 sterren van mij.
Hij heeft al diverse prijzen gewonnen en is genomineerd met zijn roman Dat weet je niet voor de Europese literatuurprijs in 2011. Ik las Portret van een man en was fan. Vaak ben ik gelukkig uit 2017 las ik daarna maar die viel me tegen. Sinds die tijd heb ik niets meer van hem gelezen. Ik ben dus wel benieuwd hoe dit boek zal bevallen en of ik net zo lovend kan zijn als Politiken over hem schrijft.
Vanaf vannacht slaap ik op het dak vertelt het levensverhaal van een man. In het eerste deel lees je over de periode als filosofiestudent, een tiener met zijn eerste kalverliefde. Hij woonde aan het spoor, zijn raam keek uit op de bushalte. Het was maar een kamer, waar hij sliep en studeerde. Toen ontmoette hij Anna. Grøndahl schetst hem heel treffend als een onzekere jongeman die niet weet hoe hij met de meer volwassen Anna moet omgaan. In het tweede deel maakt het verhaal een sprong naar een man van 62. Zijn leven lijkt voorbij, eerst krijgt hij een diagnose die een vroegtijdig einde aankondigde. Daarna verlaat zijn vrouw hem. Zij houdt niet genoeg van hem om het verzorgen van een terminale patiënt aan te kunnen. Dan verschijnt Anna weer op het toneel. De vrijgevochten Anna die niet wegloopt van zijn diagnose maar hem weer in haar leven meesleept.
Wat is Grøndahl toch een bijzondere schrijver. Hij kan zo ontzettend goed de personages neerzetten en beschrijven dat het lijkt of je ze goed kent, alsof het familie is.
Ik weet dat veel mensen een boek dat geschreven is in de ik-vorm, zoals Vanaf vannacht slaap ik op het dak, niet fijn vinden lezen. Toch kan ik ze dit boek aanraden. Doordat het boek geschreven is vanuit de hoofdpersoon, word je zelf de hoofdpersoon en maak je mee wat hij meemaakt. Je voelt zijn emoties. Ik vind dat echt ontzettend knap. Ik heb genoten van de prachtige filosofische zinnen. Als hij vertelt over de flat waar hij woont bijvoorbeeld:
‘Leefwereld naar leefwereld, zij aan zij, etage op etage, en we wisten geen van allen iets van elkaar. Sommige mensen vinden dat deprimerend, op mij heeft die gedachte altijd een bevrijdende uitwerking. De gedachte aan al die levens. Het is het onbekende van de andere dat op mij een inspirerende werking heeft, alsof het bevestigt dat het leven zelf uiteindelijk toch onbeslist blijft, hoe weinig tijd je ook rest. Zolang je hier bent, ben je hier met een open einde.’
Het boek is niet alleen wat melancholisch maar heeft ook humor. De scène waarin Anne het gordijn open doet ’s ochtends bij het wakker worden met weinig aan terwijl de mensen bij de bushalte zo naar binnen kijken tovert een glimlach op je gezicht.
Kortom, een geweldig boek dat me doet genieten. Het is een boek om te lezen, te herlezen en nog eens te lezen om te ontdekken wat er tussen de regels door geschreven is. Een absolute aanrader. Daarom 5 sterren van mij.
June 16, 2024
Dit werk is absoluut 5 sterren waard. Een literair pareltje dat heel wat zegt over de liefde, leven en dood met een constante draad 'wat als'!
Jaren 70: vrijgevochten jongeren en de vrije liefde. Jens ontmoet de vermoedelijke liefde van zijn leven. Maar de jaloersheid en het vrijgevochten karakter van zijn vriendin bezegelen hun eeuwige liefde niet. Plots zijn we ruim 40 jaar verder. Het hoofdpersonage (constante wisselwerking waarbij de auteur zich richt tot de lezer, doet soms vermoeden dat het het hier over de auteur zelf gaat) blikt terug op zijn leven, op zijn jeugdliefde die niet had mogen zijn, en een huwelijk. Als prille zestiger net gescheiden is dit het moment om even terug te kijken op wat mislopen is of wat had kunnen zijn én plannen maken voor de jaren die resten met beperktere mogelijkheden door het ouder worden. Ondanks de verwachtingen slaat het noodlot toe door een ongeneselijke ziekte (de naam onthoudt de auteur ons) maar de omschrijvingen her en der doen ons vermoeden dat het om Parkinson of ALS gaat.
En ondanks die mokerslag door de ziekte en door het feit dat zijn vrouw van hem scheidt omdat ze de zorg niet wil opnemen ontmoet hij zijn jeugdliefde Anna opnieuw. Ook zij heeft ondanks haar carrière heel wat tegenslagen gekend en is ook net gescheiden. Zij vinden elkaar en mijmeren over wat had kunnen zijn waarbij ze draad opnieuw opnemen maar met een enorme bagage aan levenswijsheid en ervaringen.
Zoals reeds aangestipt richt de auteur zich via het personage Jens regelmatig rechtstreeks tot de lezer die zich hierdoor nauw betrokken voelt. Maar is Jens de auteur zelf of is het anoniem verslag van het leven van elke mens. Staan Anna (volgens de auteur een pseudoniem) en Jens symbool voor elke mens die door de auteur met zijn werk gedwongen wordt om op zijn leven terug te blikken? Of brengt de auteur de lezer op een dwaalspoor en is de lezer de anonieme getuige van het leven van twee zestigers?
Een echt literair pareltje omdat Grondhal een meester van het woord is. Zijn pen haalt een ongekend niveau. Zelfs de vele uitweidingen die niet meteen bijdragen tot het verhaal en zijn bespiegelingen zijn literaire virtuoze hoogstandjes die ik absoluut wist te appreciëren. Geen enkel moment verveel je je hoewel het soms moeilijk leest of eerder omdat de auteur je verplicht om het geschreven woord goed te laten doordringen. Dus neem je tijd en herlees een passage indien nodig. Het is een boek dat je tevens aanzet om te herlezen en zelf het open einde in te vullen of het eigen leven te transponeren.
Kortom, een absolute aanrader alleen al omdat je meteen kan inleven in de hoofdpersonages en omdat het je aanzet om terug te blikken op je eigen levenswandel met de grote vraag 'what if'!
De cruciale vraag stelt zich dan: had ons leven er anders uitgezien als what if daadwerkelijk was ingevuld?
Jaren 70: vrijgevochten jongeren en de vrije liefde. Jens ontmoet de vermoedelijke liefde van zijn leven. Maar de jaloersheid en het vrijgevochten karakter van zijn vriendin bezegelen hun eeuwige liefde niet. Plots zijn we ruim 40 jaar verder. Het hoofdpersonage (constante wisselwerking waarbij de auteur zich richt tot de lezer, doet soms vermoeden dat het het hier over de auteur zelf gaat) blikt terug op zijn leven, op zijn jeugdliefde die niet had mogen zijn, en een huwelijk. Als prille zestiger net gescheiden is dit het moment om even terug te kijken op wat mislopen is of wat had kunnen zijn én plannen maken voor de jaren die resten met beperktere mogelijkheden door het ouder worden. Ondanks de verwachtingen slaat het noodlot toe door een ongeneselijke ziekte (de naam onthoudt de auteur ons) maar de omschrijvingen her en der doen ons vermoeden dat het om Parkinson of ALS gaat.
En ondanks die mokerslag door de ziekte en door het feit dat zijn vrouw van hem scheidt omdat ze de zorg niet wil opnemen ontmoet hij zijn jeugdliefde Anna opnieuw. Ook zij heeft ondanks haar carrière heel wat tegenslagen gekend en is ook net gescheiden. Zij vinden elkaar en mijmeren over wat had kunnen zijn waarbij ze draad opnieuw opnemen maar met een enorme bagage aan levenswijsheid en ervaringen.
Zoals reeds aangestipt richt de auteur zich via het personage Jens regelmatig rechtstreeks tot de lezer die zich hierdoor nauw betrokken voelt. Maar is Jens de auteur zelf of is het anoniem verslag van het leven van elke mens. Staan Anna (volgens de auteur een pseudoniem) en Jens symbool voor elke mens die door de auteur met zijn werk gedwongen wordt om op zijn leven terug te blikken? Of brengt de auteur de lezer op een dwaalspoor en is de lezer de anonieme getuige van het leven van twee zestigers?
Een echt literair pareltje omdat Grondhal een meester van het woord is. Zijn pen haalt een ongekend niveau. Zelfs de vele uitweidingen die niet meteen bijdragen tot het verhaal en zijn bespiegelingen zijn literaire virtuoze hoogstandjes die ik absoluut wist te appreciëren. Geen enkel moment verveel je je hoewel het soms moeilijk leest of eerder omdat de auteur je verplicht om het geschreven woord goed te laten doordringen. Dus neem je tijd en herlees een passage indien nodig. Het is een boek dat je tevens aanzet om te herlezen en zelf het open einde in te vullen of het eigen leven te transponeren.
Kortom, een absolute aanrader alleen al omdat je meteen kan inleven in de hoofdpersonages en omdat het je aanzet om terug te blikken op je eigen levenswandel met de grote vraag 'what if'!
De cruciale vraag stelt zich dan: had ons leven er anders uitgezien als what if daadwerkelijk was ingevuld?
December 25, 2023
Jeg har ikke læst noget af Jens Christian Grøndahl før. Jeg vidste, at hans bøger mest omhandler kærlighedsforhold, men havde ingen anelse om, hvad det så end kunne dække over, når man skriver om kærlighed som JCG. "Hvem kender nogen så langt ned i det ensomme dyb, som er et menneskes indre?" Der er absolut ingen overfladiske trivialiteter i historien og heller ingen reducerende psykologiseren. Gennem historiens tre meget forskellige kærlighedsforhold viser forfatteren en insisteren på fuldstændig ærlighed uden sukkerdrys på, som nok minder mest om filosoffens higen efter sandhed. Og sandheden om menneskets uskønne natur/trang til selvbedrag, gør denne bogs kærlighedshistorie til lidt af en rodbehandling. Nerverne blottes og skylles med iskoldt vand. Der er ganske vist også mange smukke passager, der virker som velgørende balsam på de ømme punkter, men ingen langvarige lettelser før næste omgang isning serveres. Desuden synes jeg, det er meget interessant at læse en mandlig forfatter der skriver om kærlighed. Så ærligt. Det er vistnok også første gang jeg læser en mandlig forfatter, som meget fint og følsomt berører det smertelige "empty nest syndrome", som en del kvindelige forfattere med indlevelse har skildret.
De 3 kærlighedsforhold er: Hovedpersonens forhold til Anna, som han møder i sin ungdom - og som er helt vidunderligt nærværende beskrevet. Jalousien bliver en hindring i første omgang mellem dem. Så er der hovedpersonens forhold til hans ekskone Eva. De får et langt forhold og et forældreskab sammen. Av. Der kommer nogle sandheder for dagen omkring dette forhold, som nok minder om mange pars slidsomme årtier sammen som kernefamilie. Men det er ikke illoyalt. Det er ikke uden mening. Måske er kærligheden til datteren den eneste helt "rene" kærlighed, men selvfølgelig er dette far-datter forhold heller ikke ukompliceret og hovedpersonens indtræden i rollen som morfar er til dumpekarakter, dog ikke uden humor.
Endelig er der Annas forhold til den mand, som hun bliver gift med. Dette sidste forhold rummer meget af historiens drama, som gør hele bogen vældig spændende og sætter en meget nutid/aktuel ramme omkring de skæbnetunge tilfældigheder kærligheden åbenbart til alle tider byder på.
Sproget er en nydelse. Billedsproget helt unikt. Tag bare titlen på den smukke mørkeblå bog. "Fra i nat vil jeg sove på taget". Så er man ramt. Livet ER smukt. Men vi mennesker er og bliver til gengæld nogle nossefår. Livets smertelige erfaringer ophobes igennem årene og vores aldrende hovedperson har erhvervet sig indsigter som er nådesløse skarpe og intelligente. Det er faktisk helt rart at være færdig med bogen. Oplyst -og mørbanket af alle sandhederne. På en god måde.
De 3 kærlighedsforhold er: Hovedpersonens forhold til Anna, som han møder i sin ungdom - og som er helt vidunderligt nærværende beskrevet. Jalousien bliver en hindring i første omgang mellem dem. Så er der hovedpersonens forhold til hans ekskone Eva. De får et langt forhold og et forældreskab sammen. Av. Der kommer nogle sandheder for dagen omkring dette forhold, som nok minder om mange pars slidsomme årtier sammen som kernefamilie. Men det er ikke illoyalt. Det er ikke uden mening. Måske er kærligheden til datteren den eneste helt "rene" kærlighed, men selvfølgelig er dette far-datter forhold heller ikke ukompliceret og hovedpersonens indtræden i rollen som morfar er til dumpekarakter, dog ikke uden humor.
Endelig er der Annas forhold til den mand, som hun bliver gift med. Dette sidste forhold rummer meget af historiens drama, som gør hele bogen vældig spændende og sætter en meget nutid/aktuel ramme omkring de skæbnetunge tilfældigheder kærligheden åbenbart til alle tider byder på.
Sproget er en nydelse. Billedsproget helt unikt. Tag bare titlen på den smukke mørkeblå bog. "Fra i nat vil jeg sove på taget". Så er man ramt. Livet ER smukt. Men vi mennesker er og bliver til gengæld nogle nossefår. Livets smertelige erfaringer ophobes igennem årene og vores aldrende hovedperson har erhvervet sig indsigter som er nådesløse skarpe og intelligente. Det er faktisk helt rart at være færdig med bogen. Oplyst -og mørbanket af alle sandhederne. På en god måde.
November 7, 2024
Alvast dit: de titel zegt niets over het boek. Het is een zin uit een gedicht, die 2 keren geciteerd wordt.
Een 62-jarige man weet dat hij ongeneeslijk ziek is. Om die reden heeft zijn vrouw hem verlaten.
Hij ontmoet Anna, zijn vrijgevochten jeugdliefde, en ze groeien weer naar elkaar toe.
De ik-persoon vertelt over zijn studententijd en de maanden met Anna, over zijn verdere leven, en wat er gebeurt nadat hij Anna opnieuw ontmoet.
Hij stelt zich daarbij kwetsbaar op: zijn ziekte, zijn onzekerheid als jongere, zijn gefaalde huwelijk en het begrip dat hij heeft voor zijn vrouw,... maar net dat maakt hem sterk. De filosofische manier waarop hij naar het leven kijkt, is erg fijngevoelig en raak.
Hij vertelt ook wat Anna over zichzelf zegt. Daarbij vermeldt hij dat hij de beschrijvingen van de omstandigheden zelf invult: hoe ze eruitzag, waar ze zat, haar lichaamstaal, waar de ander zich bevond... Mooi, deze bescheidenheid, dat hij 'bekent' dat hij dingen zelf invult, want doen we dat niet allemaal?
Grondahl vertelt alsof hij een camera hanteert, met mooie, sfeervolle beschrijvingen van de plekken waar ze wandelen of zitten. Hoe de wind met de bladeren speelt, de baan van het zonlicht...
Hij raakt veel thema's aan: de liefde (uiteraard), anarchie, het vaderschap, grensoverschrijdend gedrag en onvoorwaardelijke vriendschap.
Ik moest even doorbijten in het begin, omdat de 'jonge' personages me tegenstonden, maar wat ben ik blij dat ik verder gelezen heb.
Een 62-jarige man weet dat hij ongeneeslijk ziek is. Om die reden heeft zijn vrouw hem verlaten.
Hij ontmoet Anna, zijn vrijgevochten jeugdliefde, en ze groeien weer naar elkaar toe.
De ik-persoon vertelt over zijn studententijd en de maanden met Anna, over zijn verdere leven, en wat er gebeurt nadat hij Anna opnieuw ontmoet.
Hij stelt zich daarbij kwetsbaar op: zijn ziekte, zijn onzekerheid als jongere, zijn gefaalde huwelijk en het begrip dat hij heeft voor zijn vrouw,... maar net dat maakt hem sterk. De filosofische manier waarop hij naar het leven kijkt, is erg fijngevoelig en raak.
Hij vertelt ook wat Anna over zichzelf zegt. Daarbij vermeldt hij dat hij de beschrijvingen van de omstandigheden zelf invult: hoe ze eruitzag, waar ze zat, haar lichaamstaal, waar de ander zich bevond... Mooi, deze bescheidenheid, dat hij 'bekent' dat hij dingen zelf invult, want doen we dat niet allemaal?
Grondahl vertelt alsof hij een camera hanteert, met mooie, sfeervolle beschrijvingen van de plekken waar ze wandelen of zitten. Hoe de wind met de bladeren speelt, de baan van het zonlicht...
Hij raakt veel thema's aan: de liefde (uiteraard), anarchie, het vaderschap, grensoverschrijdend gedrag en onvoorwaardelijke vriendschap.
Ik moest even doorbijten in het begin, omdat de 'jonge' personages me tegenstonden, maar wat ben ik blij dat ik verder gelezen heb.
July 3, 2024
Grøndahl skriver vist ALTID godt, lyrisk, poetisk og alt muligt andet godt. Er er dygtig!!!
Denne her er ingen undtagelse, men alligevel fanger den mig ikke helt.
Det er en lidt underlig sammenblanding af #MeToo og en melankolsk, lettere tilbagelænet fortæller, der reflekterer over kærlighed, tidsånd og forholden sig til egen sygdom, ungdom og generelle "laden stå til".
Den er velformuleret, smuk og fyldt med tyngde, søgen efter mening og søgen efter forbundethed, men... Jeg blev ikke helt forbundet med bogen og fangede mig selv i med mellemrum at tænke på at "ham fortælleren er da sådan lidt for fesen"...
Denne her er ingen undtagelse, men alligevel fanger den mig ikke helt.
Det er en lidt underlig sammenblanding af #MeToo og en melankolsk, lettere tilbagelænet fortæller, der reflekterer over kærlighed, tidsånd og forholden sig til egen sygdom, ungdom og generelle "laden stå til".
Den er velformuleret, smuk og fyldt med tyngde, søgen efter mening og søgen efter forbundethed, men... Jeg blev ikke helt forbundet med bogen og fangede mig selv i med mellemrum at tænke på at "ham fortælleren er da sådan lidt for fesen"...
May 6, 2024
Een verhaal over twee levens, verteld door de hoofdpersoon die 62 is en waarschijnlijk niet zo lang meer heeft te leven. Zijn huwelijk is geëindigd maar hij ontmoet zijn jeugdliefde Anna weer. Hij kijkt terug op zijn leven en laat zich door Anna vertellen over haar leven en wordt door gebeurtenissen geconfronteerd met haar recente verleden. Samen kijken ze terug maar gaan ze ook de onzekere toekomst tegemoet.
Een verstild, licht melancholisch boek met mooie beschouwingen over leven, liefde, ouder worden en het verstrijken van de tijd. Zeer aanbevolen.
Een verstild, licht melancholisch boek met mooie beschouwingen over leven, liefde, ouder worden en het verstrijken van de tijd. Zeer aanbevolen.
December 20, 2024
Wat een prachtig boek. Het boek raakte me om meerdere redenen, maar natuurlijk ook omdat het zo goed geschreven is. Het raakt omdat het over Parkinson gaat, de ziekte van mijn moeder. Het raakt me ook omdat het over keuzes gaat, de keuze om geen slachtoffer te zijn. Tot slot stond er een passage in die mij diep raakte..het gaat over de buitenlichamelijke ervaring die je kunt hebben als je tussen een menigte in een vreemde stad loopt en niemand bent. Precies dat is wat ik voel tijdens het lezen van dit boek in een bus ergens in het zuiden van Brazilië.
November 26, 2023
Der er bestemt fine forløb og dramatiske kurver i bogen, men også en tendens til, at hovedpersonen i lidt for høj grad bliver Grøndahls egen, meget lærde og snirklet reflekterende alter ego. På den led savner både persongalleriet og historien sine steder mere levet liv og frisk luft bag ruderne på Østerbro-domicilet, men der er bestemt fint og tankevækkende stof om både metoo problematik, ungdom og aldring og alt det midt imellem.
February 15, 2024
Zeker 4,5 sterren, een schitterende stijl, een onvoorstelbaar rijke, poëtische taal ook.
Het me-too verhaal dat erin verwerkt wordt voelde voor mij een beetje als het goedmaken van een blunder, die Grøndahl beging , als commentaar na de moord op Kim Wall in Denemarken, duikbootmoord ( waarvoor hij zich overigens heeft geëxcuseerd in de media).
Zijn filosofie - studie laat zich in veel van zijn werken voelen. Knap stukje literatuur 😍
Het me-too verhaal dat erin verwerkt wordt voelde voor mij een beetje als het goedmaken van een blunder, die Grøndahl beging , als commentaar na de moord op Kim Wall in Denemarken, duikbootmoord ( waarvoor hij zich overigens heeft geëxcuseerd in de media).
Zijn filosofie - studie laat zich in veel van zijn werken voelen. Knap stukje literatuur 😍
April 20, 2024
Het verhaal bevat prachtige zinnen en overdenkingen, zoals gewend van Grondahl. Echter, het middelste gedeelte van dit boek kon mij niet bekoren, daar verslapte mijn aandacht en voelde ik lichtelijke irritatie. Het las voor mij alsof de schrijver had gezocht naar een passend middenstuk....maar helaas, wat mij betreft, past het niet. Het komt te gezocht over, niet passend bij de rest van het verhaal. Het begin en het laatste stuk maken het toch zeker tot een lezenswaardige roman.
April 12, 2024
3.5 sterren, niet zijn beste en mooiste boek vind ik, maar toch was ik weer gekluisterd aan dit boek. Grøndahl maakt zulke mooie zinnen, de verhalen zijn altijd melancholisch en raken filosofische kwesties.
De stukken over gender en metoo voelden wat plichtmatig, het boek zou zonder ook overeind zijn gebleven.
De stukken over gender en metoo voelden wat plichtmatig, het boek zou zonder ook overeind zijn gebleven.
April 18, 2024
Jeg synes egentlig, at historien er virkelig sød og fin, men måden bogen er skrevet på er alt for prætentiøs og filosofisk. Jeg kunne tage mig selv i at have læst flere sider uden at kunne huske noget som helst af det, fordi det var formuleret på en alt for detaljeret og lidt selvhøjtidelig måde.
Måske er bogen heller ikke tiltænkt en ung mand på min alder (23)
Måske er bogen heller ikke tiltænkt en ung mand på min alder (23)
March 17, 2025
De schrijver op zijn best: beeldende stijl, herkenbare gevoelens en gedachten, en een mooi opgebouwd verhaal. Opvallend was de actualiteit in de vorm van een me too-affaire van een tv- presentator en de invloed van chronische ziekte op een relatie. Vanwege de leeftijd van de hoofdpersoon (begin 60) en zijn reflectie op zijn leven, geschikt voor oudere lezers.
Displaying 1 - 30 of 46 reviews