De Cock wordt opgeschrikt door de dood van de jonge tennisspeler Daniël Sanders, die vermoord is aangetroffen in een sportschool op de Wallen. Deze Daniël blijkt een talentvolle speler te zijn geweest, die na zijn jonge jaren op de Amsterdamse tennisclub GSM, meedraaide in het harde profcircus. Tijdens het onderzoek blijkt deze vriendelijke jongen echter ook een duistere kant te hebben, en naarmate het onderzoek vordert ontdekken De Cock en Vledder dat de tennisprof onderdeel lijkt te zijn van een sinister spel...
Peter Römer begon zijn carrière als acteur voor toneel en televisie. Daarnaast werkte hij jarenlang als televisieproducent, scenarioschrijver en regisseur. In 2012 verscheen van zijn hand Chantage, de eerste moord roman met rechercheur Hanna Vermeer. Chantage werd genomineerd voor de Schaduwprijs /Gouden Strop. Zijn tweede moordroman is getiteld Bedrog.
De Cock maakt rustig een wandelingetje naar het bureau, maar wordt aangesproken door een buurtbewoner. Of hij even wil kijken naar zijn sportschool. Daar blijkt het slachtoffer te liggen, neergeslagen. Het slachtoffer is Daniël Sanders, een proftennisspeler.
Samen met Vledder duikt De Cock in het leven van Daniël, al snel blijkt dat dat niet over rozen ging. Hij won steeds minder wedstrijden. Elke keer als De Cock en Vledder iemand willen informeren over de dood van het slachtoffer, blijkt dat ze het al wisten, via social media. Normaal gesproken speelt social media geen grote rol in de Baantjer boeken, maar in dit deel wel. Het geeft ook de boodschap mee dat social media voordelen en vooral ook nadelen kan hebben.
Naast het slachtoffer in de sportschool, heeft De Cock nog twee problemen. Hij moet keuzes maken voor een nieuwe keuken thuis én de officier van justitie hijgt in zijn nek over een fraudekwestie. Gelukkig lukt het De Cock met hulp van Vledder en Lotty om alle problemen aan te pakken.
Er gebeurde veel in dit 91e deel over De Cock. Daardoor kreeg ik het gevoel dat het een veel dikker boek is dan normaal, wat niet zo was. Dit was positief! Daarnaast ben ik nieuwsgierig naar de nieuwe keuken van De Cock en zijn vrouw, maar daar lezen we vast meer over in het volgende deel. Dat zal in de winter verschijnen.
Gister gelezen, vandaag moest ik opzoeken hoe het ook weer heette. Goed genoeg voor de gestolen minuutjes op een dagje Duinrell, deze formule-detective, beter dit dan doomscrollen. Plot blijft netjes met de tijd meelopen, alleen het lijntje over de verbouwing bij de Cock thuis is loze vulling.
Anders als de vorige De Cock's , gebeurde er in dit boek veel meer dingen 'links en rechts' maar wel spannend. En ja....een Baantjer op de tennisbaan....past goed in mijn straatje
Persoonlijk lees ik de boeken rondom De Cock en Vledder altijd met veel enthousiasme. Elke keer waan ik me, tijdens het lezen, even in het mooie Amsterdam en kom ik de bekende personages tegen. Het voelt altijd als thuiskomen.
In het eerste hoofdstuk is te lezen hoe Daniël Sanders aan het trainen is in de gym. Hij heeft een eigen sleutel en kan naar binnen om te sporten als de sportschool gesloten is. Hij heeft geen zin om met iemand te praten en daarom is deze manier voor hem, als topsporter, ideaal. Maar als hij plotseling de deur hoort, is hij verbaasd. Hij besluit zijn koptelefoon, op standje maximaal, op te zetten. Als hij ziet wie er binnenkomt schrikt hij en voor hij het weet wordt het zwart voor zijn ogen. Wie deze man is, die binnenkwam, blijft natuurlijk tot het einde onbekend, maar ik ben er erg benieuwd naar. Dus ik lees snel verder…
Daarna schakelen we over naar bureau Warmoestraat waar de bekende karakters aan het werk zijn. De Cock is op dat moment een beetje ingedommeld achter zijn bureau en Appie Keizer vloekt als hij uit het computerprogramma, waar hij een verslag aan het typen is, wordt gegooid. Alleen dit kleine stukje laat de gemoedelijkheid, die de verhalen, rondom De Cock, bezitten, duidelijk naar voren komen. Ook ‘De Cock en een dodelijk spel’ is weer een verhaal waarmee je een aantal uurtjes om krijgt. Plof lekker neer in je favoriete stoel en Römer neemt je weer even mee naar het fijne Amsterdam. Het is altijd weer iets waar ik naar uit kijk.
Zoals we van de boeken rondom De Cock gewend zijn speelt social media geen grote rol. De Cock zelf is er bijna allergisch voor, en dat is best bijzonder in de hedendaagse tijd. Toch speelt social media in dit deel een grotere rol en ik moest zeggen dat ik dit toch wel verfrissend vond. Vooral de boodschap die er hierdoor wordt overgedragen op de lezer: social media heeft veel voordelen, maar ook zeker veel nadelen.
Ook is Lotty weer van de partij, en dit is toch, in de laatste delen, echt mijn favoriete personage geworden. Je ziet dit personage in elk deel meer groeien en dat zorgt er dan ook voor dat je, als lezer, elke keer weer uitkijkt naar dit personage om te zien hoe ze wederom gegroeid is. Erg leuk!
Ondanks dat deze serie de langslopende van Nederland is, hoop ik van harte dat Römer ons nog lang vermaakt met deze detectives. Ik kijk alweer uit naar het volgende deel.
'De Cock en een dodelijk spel' van Peter Römer, een boek dat op het eerste gezicht prikkelt met zijn vermakelijkheid en vlotte leesbaarheid. Een waar genot voor een ontspannen leesmoment. Echter, bij nader inzien en vooral wanneer je het vergelijkt met de gouden erfenis van Baantjer, doemt er een interessante parallel op, zij het een die mij persoonlijk doet denken aan de altijd controversiële figuur van Donald Trump.
Römer, als schrijver, kan zeker als een succesvolle ondernemer worden beschouwd in het literaire landschap, zoals Trump dat is op financieel gebied. Maar net zoals Trump, die, ondanks zijn huidige succes, nog rijker zou zijn als hij niet met het familiekapitaal had gestoeid, lijkt Römer in de schaduw te staan van de oorspronkelijke meester, Appie Baantjer. Het is alsof Römer het potentieel van de 'De Cock'-serie een beetje heeft verknoeid, vergelijkbaar met hoe Trump zijn financiële erfenis heeft beheerd.
Hoewel de boeken van Römer zeker hun charme hebben en een hoog entertainmentgehalte bieden, komt bij herlezing van Baantjer's meesterwerken het besef dat Römer's interpretaties, ondanks hun plezierige karakter, toch wat tekortschieten in vergelijking met de tijdloze grandeur van Baantjer's originele creaties. Het is als het waarderen van een succesvolle ondernemer terwijl je je realiseert dat ze, met een iets andere aanpak, nog verder hadden kunnen komen.
~3.5 stars~ It was a quick and fun read, but nothing too spectacular. This is part of a huge series, but you don't have to read them in order. Some characters do have a backstory, but nothing too complicated