زندگی بر مبنای قرآن و بندگی خداوند نیازمند آن است که انسان، خواست خدا را بر خواست خود ترجیح دهد. تا وقتی خواست خدا و ما یکی است، بندۀ خدا بودن هزینهای ندارد، اما گاهی قوانین و تصمیمهای خداوند، خلاف آن چیزی است که ما گمان میکنیم برای ما خوب است؛ این موقعیتها گوهر بندگی انسان را محک میزند، ماهیت بندگیِ انسان را نمایان و برخی افراد را از مسیر ایمان خارج میکند. ما باید بهوسیلۀ قرآن کریم، طوری قلوب، عقول و اعمال خود را مهیّا کنیم که در این مواقع ایمانمان از بین نرود. سورۀ تغابن میخواهد انسان مؤمن را در این جهت یاری و موفق کند.
اینجانب علی صبوحی طسوجی متولد ۱۳۵۹ در شهر قم هستم. دانشآموختهی حوزه و طلبهی دروس خارج فقه و اصول. به علت شیفتگی به فراگیرى علوم دین، بعد از اتمام دورهی دبیرستان، وارد حوزه علمیهی بناب در استان آذربایجان شرقی شدم. در این حوزه، در کنار تحصیل علوم حوزوی، از محضر عالم عامل، عارف بهحق، حضرت حجةالاسلام و المسلمین استاد باقری بنابی کسب فیض کردم. دروس سطح یک حوزه را با جدیت تمام و در مدت چهار سال به اتمام رساندم و برای ادامهی تحصیل به حوزه علمیه قم مشرف شدم. انواع سؤالات اعتقادی، دینی و معرفتی، من را در جستجوی پاسخ به آن سؤالات، به مطالعهی انواع رشتهها و مراجعه به اساتید مربوط به هر علم راهنمایی میکرد؛ اما هیچکدام عقل تشنهی من را سیراب نکرد و روح من را به اطمینان نرساند؛ مگر پاسخهایی که از اندیشه و نگاه قرآنی استاد الهی زاده که ذهن و روح من را متقاعد میساخت و همین باعث توجه بیشتر من به عظمت و اعجاز قرآن شد و مسیر زندگی من را در خدمت به قرآن قرار داد.