Το κάλεσμα της μοίρας

Ο θησαυρός της Δαμασκού #3

by Δανάη Ιμπραχήμ

«Η μοίρα, λοιπόν, είναι ανώτερη όλων μας».
«Και κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το κάλεσμα της».

Ένας στρατιώτης που δεν πίστευε στη μαγεία. Μία σουλτάνα που δεν πίστευε στον έρωτα. Ένας ταπεινός υπήκοος που δεν πίστευε σε κάτι καλύτερο. Τρεις πληγωμένες ψυχές, οι δρόμοι των οποίων ενώθηκαν για έναν ιερό σκοπό. Μία περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει. Πάλεψαν με θεούς και δαίμονες, ονειρεύτηκαν στην έρημο, μα το τέλος του ταξιδιού δεν είναι στο χέρι τους. Πρέπει να βασιστούν στην εύνοια της μοίρας. Ποιος όμως θα καταφέρει να την αποκτήσει; Τρεις αδύναμοι θνητοί; Ένας χαλίφης έτοιμος να ξεκινήσει έναν αιματηρό πόλεμο; Ξεχασμένοι θεοί που διψούν για εκδίκηση;

Όλα τα πιόνια έχουν πάρει τη θέση τους στη σκακιέρα. Ο μεγάλος παίκτης είναι έτοιμος να ξεκινήσει την παρτίδα. Άραγε ποιος θα είναι ο νικητής ;

498 pages, Paperback

First published September 1, 2022

About the author

Η Δανάη Ιμπραχήμ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Καταπιάστηκε με τη συγγραφή σε νεαρή ηλικία, αποζητώντας μία απόδραση από την καθημερινότητα. Η ολοκληρωμένη της τριλογία φαντασίας "Ο θησαυρός της Δαμασκού" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Έχει συμμετέχει με διήγημα της στο συλλογικό τόμο And they lived happily ever after? Το καλοκαίρι του 2019 ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Διαθέτει επίσης κανάλι στο YouTube, στο οποίο μοιράζεται τις συγγραφικές και αναγνωστικές της εμπειρίες.

Reviews

[Χριστίνα Ψύλλα · Rating 5 out of 5]

Ξέρεις ειναι ευκολο να πιστεύεις σε ήρωες, όταν είσαι στην ασφάλεια του σπιτιού σου. Όταν όμως κληθείς να παλέψεις με δαίμονες, αναγκάζεσαι να γίνεις τέρας. Για να υπερισχύσεις του εχθρού σου, πρέπει να κάνεις πολύ χειρότερα από αυτόν.

Όπως ξέρουμε και από τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, η συγγραφέας ξέρει να μας γνωρίζει σε δυνατές γυναικείες φιγούρες, που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας και ευχόμαστε μια μέρα να τους μοιάσουμε. Η πρωταγωνίστρια μας, λοιπόν, η Ααζίν φυσικά και θα ήταν μία από αυτές.
Σε αυτό το βιβλίο όμως βλέπουμε μια ονειρική σκοτεινή πλευρά της. Ποτέ δεν φοβόταν να θυσιάσει τον εαυτό της για αυτούς που αγαπάει, τώρα όμως δεν έχει σκοπό να θυσιάσει κανέναν. Δεν δέχεται την ήττα σαν επιλογή και κάνει τα πάντα να προστατεύσει όχι μόνο τους ανθρώπους της αλλά και επιτέλους τον ίδιο της τον εαυτό. Ένα μήνυμα απίστευτα αξιομνημόνευτο για εμένα. Είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για αυτούς που αγαπά, αλλά επιτέλους αγαπά και τον εαυτό της. Αποδέχεται αυτό που είναι, με τα όποια ψεγάδια και προτερήματα.

"Νομίζω ότι πρέπει να συστηθούμε ξανά" του είπε σφίγγοντας τη λαβή στο δεξί της χέρι, με τη λεπίδα στραμμένη απειλητικά προς το μέρος του. "Το όνομα μου είναι Ααζίν Μπιντ Μουαουίγια. Είμαι η κόρη του χαλίφη του Ισλάμ και σουλτάνα της Δαμασκού. Μη διανοηθείς να με ακουμπήσεις ξανά, γιατι θα είστε δύο οι - στο σπίτι!"

Μην γελιέστε όμως. Το τρίτο μέρος έρχεται να μας σπαράξει την καρδιά. Γίνονται τόσα πολλά μέσα σε αυτές της σελίδες που τα «χαστούκια» δεν ξέρεις από που σου έρχονται. Σχέσεις δοκιμάζονται, έρωτες ξυπνούν μα και πεθαίνουν, όνειρα καταστρέφονται και η μαγεία γίνεται πιο επικίνδυνη από ποτέ.
Η μοίρα έχει γράψει την ιστορία αυτού του βιβλίου και δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει παραθυράκια και διαδρόμους σωτηρίας.

"Προσποιήθηκες ότι είσαι μουσουλμάνος Μιλάς αψήφιστα για συνεργασία με δαίμονες. Πόσους θεούς μπορείς να προσβάλλεις ακόμα;"
"Όλους. Για εσένα όλους!"

Στο βιβλίο αυτό πλέουμε σε άγνωστα νερά και μαθαίνουμε πλάσματα -πέρα από τα τζίνι- που φαίνεται να κινούσαν τα νήματα από το παρασκήνιο. Βλέπουμε εκτός από την Συρία και την Κωνσταντινούπολη του τότε, ενώ το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άκρως αντιπολεμικό.

"Αν πέθαινες, θα πέθαινα μαζί σου. Έχω μάθει να αποδέχομαι τον θάνατο, αλλά δε με αφήνει ανεπηρέαστη. Κάθε φορά που θάβω κάποιον, παίρνει ένα κομμάτι του μαζί μου. Εσύ θα έπαιρνες ό,τι είχε απομείνει".
"Πόσο λυπηρό, μια ζωή γεμάτη θάνατο".
"Και αγάπη, μην ξεχνάς το πιο σημαντικό"

Κλείνοντας να αναφέρω οτι πραγματικά είναι ένα απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει φέτος. Το τελείωσα τον Ιανουάριο του 2022 και έρχομαι να γράψω την κριτική μου Σεπτέμβρη, και πιστέψτε με όταν σας λέω πως όλο το βιβλίο με συντροφεύει σαν να το διάβασα χθες. Το τελείωσα και διψούσα για παραπάνω! Ευτυχώς η Δανάη δεν θα μας αφήσει έτσι, πολλά έρχονται στον κόσμο της σειράς «Ο Θησαυρός της Δαμασκού», και εμείς θα είμαστε εδώ για να τα υποδεχτούμε.

Είσαι δικός μου κι είμαι δική σου. Κανένας Θεός δεν μπορεί να με πείσει για το αντίθετο.

[Georgia · Rating 5 out of 5]

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Περίμενα το τέλος της τριλογίας από όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου «Το όνειρο της ερήμου» και έκανα υπομονή, γιατί γνώριζα και γνωρίζω πως χρειάζεται τόση δουλειά για να γραφτεί ένα βιβλίο και τελικά να φτάσει στα χέρια μας. Έκανα και κάποιες νύξεις στη συγγραφέα –ευγενικές ελπίζω– όμως δεν μπορούσα να κάνω πολλά περισσότερα από το να περιμένω υπομονετικά την κυκλοφορία του. Μόλις λοιπόν έμαθα ότι θα έβγαινε αυτό το Σεπτέμβρη, «πέταξα» από τη χαρά μου! Το πήρα από το Φεστιβάλ του Ζαππείου, πριν καν κυκλοφορήσει επίσημα και πριν το πάρει στα χέρια της η ίδια η συγγραφέας! Ναι, τέτοια είμαι! Κι άντε να δω τώρα τι θα σας πω για το βιβλίο, ώστε να μη φανερώσω ούτε λέξη από το περιεχόμενο!

Θα σας μιλήσω για τους ήρωες που με έχουν μαγέψει και συνεχίζουν να είναι στη σκέψη μου, σαν να ξεκίνησα μόλις χθες να διαβάζω «Το παιχνίδι των Θεών». Ο Αστέριος, η Ααζίν και ο Σπανός. Τρεις άνθρωποι που τους έφερε κοντά μια αποστολή αλλά που τους ενώνουν τελικά πολύ περισσότερα. Μέσα από το ταξίδι των δύο Ρωμαίων στη Δαμασκό της Ααζίν, γνωρίσαμε χίλια δυο πράγματα! Γνωρίσαμε χαλίφηδες και αυτοκράτορες, ανθρώπους της ειρήνης και ανθρώπους του πολέμου, θεούς και δαίμονες, ιφρίτ και αγγέλους. Γνωρίσαμε ανθρώπους που τους χώριζε η θρησκεία αλλά τους ένωσε μια φιλία σφυρηλατημένη από την περιπέτεια, τον κίνδυνο, τις δύσκολες καταστάσεις, τις αδικίες αλλά και την καλοσύνη, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη. Ολόκληρη η τριλογία μας χάρισε πολλά και ποικίλα συναισθήματα και το τρίτο αυτό βιβλίο έρχεται να μας σπαράξει την καρδιά και να μας θυμίσει ότι δεν είναι όλα καλά και ρόδινα, ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα χαθούν, σχέσεις που θα κινδυνεύσουν και πως το τέλος δε θα είναι πάντα χαρούμενο.

Στο «Κάλεσμα της Μοίρας» είναι πολλές οι δύσκολες αποφάσεις που θα παρθούν. Κάποιες θα είναι για το κοινό καλό και κάποιες άλλες λιγάκι πιο εγωιστικές. Όλες όμως θα έχουν το σκοπό τους. Όλα όσα έχουν συμβεί στα προηγούμενα βιβλία θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη γραμμή πλεύσης των ηρώων μας και κυρίως της πολύ αγαπημένης Ααζίν. Μια δυναμική ηρωίδα που μέχρι τώρα προσπαθούσε να κουβαλήσει το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους της και επιτέλους έχει βοήθεια από εκεί που δεν το περιμένει. Η οπτική της ξεκαθαρίζει και παίρνει τα ηνία της ζωής της στα χέρια της. Παύει πια να είναι η μάρτυρας που όλοι περιμένουν από εκείνη να είναι. Γεμίζει δυναμισμό και πυγμή και συνεχίζει να κάνει ότι είναι δυνατόν για να προστατεύσει τους αθώους και τους ανθρώπους που αγαπά, από ένα νέο πλέον ρόλο.

Αλλά και ο Αστέριος πλέον αναθεωρεί πολλές από τις απόψεις του. Κάνει πράγματα που δε θα φανταζόταν ποτέ κανείς ότι θα κάνει και αναθερμαίνει σχέσεις που θεωρούσε χωρίς μέλλον. Όπως και ο Σπανός, ο άνθρωπος της λογικής, αυτός που κατάφερνε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να ενώσει τη συντροφιά των τριών, βρίσκει το δρόμο του.

Το ταξίδι του «Θησαυρού της Δαμασκού» τελειώνει με χαρές και λύπες. Η ιστορία δεν αλλάζει φυσικά, απλά βλέπουμε μια άλλη έκφανσή της. Η Κωνσταντινούπολη πολιορκείται και αμύνεται με το υγρό πυρ, που όλοι ξέρουμε, αλλά και με ένα ακόμα μυστικό όπλο. Το θησαυρό του αυτοκράτορα. Εν τέλη όμως δεν τιμωρείται μόνο ο επιτιθέμενος χαλίφης, αλλά και ο αμυνόμενος αυτοκράτορας. Το πως και το γιατί είναι κάτι που θα μάθετε διαβάζοντας το βιβλίο και αφομοιώνοντας όλα τα μηνύματα που περνάει η συγγραφέας μέσα από ολόκληρη την τριλογία.

 

[sofia.tsapa · Rating 5 out of 5]

Θα ανεβάσω κριτική στο Instagram οταααααννν βγάλω τη φωτογραφία που θέλω 💙💚

[Joanito_a · Rating 5 out of 5]

" Στα παραμύθια όλοι ανακαλύπτουν την αλήθεια. Στην πραγματική ζωή, υπάρχουν κενά"
"Υπάρχει πάντα ένα τρόπος να καλυφθούν"
"Ποιος;"
"Με τη πίστη"

"Ο Σπανός ήξερε πως οι ζωές τους δεν ήταν στα χέρια θεών και δαιμόνων, αλλά της μοίρας, κι αυτή ώρες ώρες φάνταζε πιο σατανική από κάθε πλάσμα"

" Η μοίρα είναι ανώτερη όλων μας"
"Και κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το κάλεσμά της"

"Σε αυτόν τον κόσμο υπήρχε μία πυραμίδα που ο ανώτερος έλεγχε τον κατώτερο και στο τέλος της ημέρας κανείς δεν ήταν πραγματικά ελεύθερος"

[Έλενα Παπαδοπούλου · Rating 5 out of 5]

Και έφτασε η ώρα να ολοκληρωθεί ένα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολή με το "Κάλεσμα της Μοίρας" και πραγματικά τα συναισθήματα είναι γλυκόπικρα, καθώς μετά από τόσες σελίδες και περιπέτειες νιώθω πως έχω δεθεί με τους χαρακτήρες και αναγκάζομαι τώρα να τους αποχωριστώ.

Το τρίτο βιβλίο είναι το αγαπημένο μου από όλη την τριλογία. Είναι λίγο μικρότερο από τα άλλα δύο και εστιάζει περισσότερα στα σημαντικά στοιχεία. Δεν ένιωσα να κάνει κάπου κοιλιά και πραγματικά ανυπομονούσα να σχολάσω, για να διαβάσω λίγο ακόμα. Οι χαρακτήρες έχοντας πλέον βιώσει πολλές δυσκολίες έχουν αποκτήσει δική τους υπόσταση και φωνή. Είναι ρεαλιστικοί, με ελαττώματα και προτερήματα, μυστικά και αδυναμίες. Η εξέλιξη της γραφής είναι εμφανής από βιβλίο σε βιβλίο.

Συνολικά, όλη η τριλογία είναι ένα πάντρεμα θρησκειών και πολιτισμών, μια ιστορίας φαντασίας και αγάπης, με θεούς, δαίμονες, τέρατα και τζίνι. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο άρωμα Ανατολής και ένα πολύ αξιόλογο δείγμα εγχώριου φάντασι.

[Vaso · Rating 4 out of 5]

Τι να πω τώρα έγω για αυτό το βιβλίο?
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα σας αποκαλύψω τίποτε από την πλοκή για να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Σε αυτό το τρίτο μέρος, η συγγραφέας, φτάνει την ιστορία στην κορύφωσή της, όχι ανώδυνα κατά την άποψή μου και συγχρόνως περνά και τα μυνήματα που θέλει.
Όσο έντονο κι αν ήταν το θρησκευτικό στοιχείο στα δύο προηγούμενα βιβλία, σε αυτό το βιβλίο σαν να "σίγησε".
Η Ααζίν, πιο δυναμική από ποτέ, παλεύει για τον εαυτό της. Ο Αστέριος, παραδέχεται τελικά την ματαιότητα του πολέμου κι ο Σπανός είναι η σταθερά ανάμεσά τους.
Με έντονα τα στοιχεία της μαγείας, με πολέμους μεταξύ θεοτήτων αλλά και απλών ανθρώπων, αλλά και θίγοντας κοινωνικά ζητήματα, η συγγραφέας ολοκληρώνει αυτό τα μαγικό ταξίδι που συνδύασε με απόλυτη επιτυχία τη φαντασία σε πραγματικό ιστορικό πλαίσιο.

Προσωπικά, μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση - ήταν μια τριλογία που δεν ήθελα να τελειώσει..... αλλά κάτι μου λέει ότι ο κύκλος της δεν έκλεισε...

[Μαρία Αλεξοπούλου · Rating 5 out of 5]

Μία από τις πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς ήταν το τρίτο μέρος της σειράς «Ο θησαυρός της Δαμασκού» από τη Δανάη Ιμπραχήμ που το προμηθεύτηκα ενυπόγραφο από το Φεστιβάλ Ζαππείου όπως πολλοί βιβλιόφιλοι. Αφού έζησαν περιπέτειες στην έρημο οι τρεις αγαπημένοι μας ήρωες (Ααζίν-Αστέριος-Σπανός) ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της μοίρας που τους επιφυλάσσει νέα εμπόδια. Παράλληλα, το ίδιο έτος 674 μ.Χ, ο χαλίφης είναι έτοιμος να ξεκινήσει πόλεμο αλλά και οι ξεχασμένοι θεοί έχουν τη δική τους ατζέντα.

Παρόλο που είχε μεσολαβήσει ένας χρόνος από την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου, ταξίδεψα με ευκολία στη Δαμασκό ενθυμούμενη τα αντικρουόμενα συναισθήματα των ηρώων. Επαναλαμβάνονται όλα τα συστατικά που έχουμε αγαπήσει: ταξιδιάρικη γραφή, δυναμικές ηρωίδες, κινηματογραφικές περιγραφές με εξωπραγματικά πλάσματα και έντονα φορτισμένοι διάλογοι. Η πλοκή κλιμακώνεται από νωρίς, απ’ όταν βαδίζουμε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης παρακολουθώντας με δέος τα τεκταινόμενα. Αναφορικά με την σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι ενδελεχής είτε πρόκειται για τους βασικούς είτε για τους δευτερεύοντες ήρωες. Λάτρεψα τα κεφάλαια που ανθίζει η ανιδιοτελής αγάπη του Αστέριου και της Ααζίν, αναλογιζόμενη πως ξεκίνησε η γνωριμία τους, πως υλοποιήθηκε το όνειρο της ερήμου τους. Μέσα από τα βιβλία της πάντα διαφεντεύει τη δύναμη του έρωτα, της φιλίας, της οικογένειας και φυσικά της πίστης.

Η μόνη διαφορά που εντόπισα ήταν στον ρυθμό αφήγησης που ήταν πιο γοργός σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία, δεν σου αφήνει περιθώρια να διακόψεις την ανάγνωση. Μακράν είναι το πιο συγκινητικό βιβλίο της σειράς, ειδικά στις τελευταίες σελίδες στεναχωριόμουν γιατί ήξερα ότι πλησιάζει το τέλος του λογοτεχνικού ταξιδιού. Έχοντας ολοκληρώσει την τριλογία, η Δανάη κατ΄εμέ έπραξε ορθά που δεν αγνόησε το κάλεσμα της μοίρας και παρέδωσε τον «θησαυρό» που έκρυβε μέσα της.

«Στα παραμύθια όλοι ανακαλύπτουν την αλήθεια. Στην πραγματική ζωή, υπάρχουν κενά».
«Υπάρχει πάντα ένας τρόπος να καλυφθούν».
«Ποιος;»
«Με την πίστη».

Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτα στο One girl, one pen

[Χρύσα Αναστασίου · Rating 5 out of 5]

Ο Θησαυρός της Δαμασκού είναι μια από τις αγαπημένες μου σειρές φαντασίας και σίγουρα μέσα στο top 5 των ελληνικών σειρών φαντασίας. Το ταξίδι μου στον κόσμο της Δανάης Ιμπραχήμ τελείωσε με αυτό το βιβλίο και πραγματικά πέρασα μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές παρέα με τους χαρακτήρες της.

Φτάνοντας στον επίλογο της ιστορίας, έχουμε ήδη μάθει για τα καλά όλους τους χαρακτήρες και έχουμε δεθεί σε τρομερό βαθμό. Έτσι, νιώθουμε στο μεδούλι μας τον αντίκτυπο από οτιδήποτε συμβαίνει -και εδώ γίνονται πολλά. Σε όλα τα βιβλία της συγγραφέως δεν λείπει η δράση, το ρομάντζο, οι στοχευμένες συζητήσεις των χαρακτήρων, οι ανατροπές και οι απώλειες. Έτσι κι εδώ.

Όλοι οι χαρακτήρες έχουν μεγαλώσει, έχουν ωριμάσει, έχουν αλλάξει και τώρα πια καλούνται να αντιμετωπίσουν καταστάσεις καθημερινές ή άλλες, μεγαλύτερες από τους εαυτούς τους. Ο αγαπημένος μου κατέληξε να είναι ο Αστέριος αλλά φυσικά και η Ααζίν. Οι δυο τους ξεκίνησαν ως κάτι διαφορετικό και κατέληξαν να δρουν πια λες και ήταν πλασμένοι από νέο υλικό, ταιριαστό με όλα όσα αντιμετώπισαν κατά το ταξίδι τους.

Δεν μπορώ να μιλήσω συγκεκριμένα ή ανοιχτά γιατί δεν θέλω να κάνω spoilers αλλά η τριλογία αυτή αξίζει και με το παραπάνω και την προτείνω σε βιβλιόφιλους που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό και φρέσκο. Αναμένω με ανυπομονησία και τα επόμενα έργα της Δανάης Ιμπραχήμ.

[Ήρια Γκιόκα · Rating 5 out of 5]

Κατά την γνώμη μου αποτελεί ένα από τα πιο τεκμηριωμενα τέλη σε τριλογία που έχω διαβάσει γενικότερα. Με αποκορύφωμα το τρίτο βιβλίο εξηγούνται όλα όσα βλέπαμε στα προηγούμενα δύο, με αποτέλεσμα οι απορίες να μηδενιζονται. Ως προς τους χαρακτήρες τώρα, εμένα προσωπικα θα μου λείψουν πολύ και χάρηκα που σε αυτό το βιβλίο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους καλύτερα, και να τους καταλάβω πχ Μωραβια.

Κάτι άλλο που θα ήθελα να δώσω έμφαση αποτελεί το είδος που γράφει και η ιστορική περίοδος. Ένα λοιπόν από τα πραγματα που συνεχίζει να με εξιτάρει σε αυτή την τριλογία αποτελεί ότι ο συνδυασμός Βυζαντίου, Μέσης Ανατολής και Fantasy. Απίστευτο και όμως πραγματοποιησιμο.

Τέλος, άλλο ένα στοιχείο που θέλω να σταθώ στο κλεισιμο είναι η αντιρατσιστικοτητα αυτής της τριλογίας. Το πως δηληδη μας γνωρίσει την κουλτουρα ενός λαού που στην Ελλάδα αποτελούν "εχθρούς" της ιστορίας μας και έναν άλλον που σημαντικά καθόρισε όσα πιστεύουμε εμείς σήμερα.

[Γρηγόρης Δημακόπουλος · Rating 5 out of 5]

Η σειρά του Θησαυρού της Δαμασκού ολοκληρώνεται με ένα εξαιρετικό τρίτο μέρος.

Η πρώτη σκέψη που έκανα διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ήταν πως η Δανάη Ιμπραχήμ γράφει σαν φτασμένη συγγραφέας. Ήδη από το πρώτο μέρος το επίπεδο γραφής ήταν υψηλότατο· στο δεύτερο μέρος επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου· ωστόσο -θέλω να τονίσω-, στο Κάλεσμα της Μοίρας η δουλειά της δεν είναι κάτι λιγότερο από άψογη.

Το περίφημο ανατολίτικο μυθικό στοιχείο παντρεύεται ιδανικά με το ιστορικό πλαίσιο για να μας δώσει την κατάληξη μιας ιστορίας που εξάπτει τη φαντασία και αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή.

Δυνατά στοιχεία του βιβλίου είναι η μαεστρία και η λεπτομέρεια βάσει των οποίων η συγγραφέας εξυφαίνει τις σχέσεις των ηρώων και ξεδιπλώνει την πλοκή της. Όλοι οι χαρακτήρες είναι άψογα σκιαγραφημένοι, με πάθη και ανασφάλειες. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως όλοι οι ήρωες είναι αξιομνημόνευτοι· ακόμα και οι δευτερεύοντες, ενώ είναι πολυάριθμοι, έχουν κάποιον ρόλο να διαδραματίσουν και παρουσιάζονται με συνέπεια και μεθοδικότητα.

Το φανταστικό/μυθικό στοιχείο σ’ αυτό το τρίτο μέρος είναι άκρως απολαυστικό (και χορταστικό για τα δικά μου δεδομένα), με αποτέλεσμα η αίσθηση του ανατολίτικου παραμυθιού να είναι πιο ισχυρή από ποτέ.
Η εξέλιξη των πρωταγωνιστών, επίσης, με άφησε με ένα βαθύ αίσθημα ικανοποίησης στο τέλος. Βλέπουμε πως ωρίμασαν, πως δέθηκαν μεταξύ τους, κι ολοκληρώθηκαν ως προσωπικότητες. Προς αποφυγήν σπόιλερς δεν θα σχολιάσω κάτι άλλο πέρα από το γεγονός πως η Ααζίν, ο Αστέριος, ο Σπανός, ο Ιμπραχήμ, και η Ιστάρ έχουν μείνει στην καρδιά μου ως οι ήρωες ενός παράξενα ζωντανού παραμυθιού που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω το εξής: ο Θησαυρός της Δαμασκού είναι μια σειρά που διαθέτει τη δική της, ξεχωριστή, αυθεντική γοητεία. Γεφυρώνει την Ανατολή με τη Δύση, την πραγματικότητα με τη φαντασία, την Ιστορία με τον Μύθο, τη θρησκεία με την πίστη, τον έρωτα με την αθωότητα. Είναι μια σειρά καλοδουλεμένη, με αγάπη και ��εράκι, κι αυτό για μένα είναι ένα γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

5/5* με όλη μου την καρδιά.

[Ioulia Ilvanidou · Rating 5 out of 5]

4,5

[Zizeloni · Rating 5 out of 5]

Έχω ένα θέμα με τα τρίτα βιβλία των τριλογιών. Τα περιμένω με ανυπομονησία και τα διαβάζω τρέχοντας για να δω που θα καταλήξει η ιστορία που αναπτυσσόταν στα άλλα δύο. Και η αλήθεια είναι ότι δεν τα ευχαριστιεμαι τόσο επειδή βιάζομαι να δω τι θα γίνει.

Αυτό το βιβλίο δεν με απογοήτευσε όσον αφορά την ιστορία, αν και αγχωνομουν ότι άνοιξε πολλά μέτωπα η Δανάη, τα έκλεισε όλα στο τέλος. Δεν θέλω να κάνω σποιλερ αλλά μου άρεσε η ρεαλιστικότητα στη διαμόρφωση των σχέσεων στο τέλος, μετά από μια ιστορία όπου όλες οι σχέσεις (οι οικογενειακές κυρίως) είχαν μια ενάρετη ιδανικότητα, βλέπουμε στο τέλος μια ρεαλιστική έκβαση. Κανένας δεν είναι πλέον τέλειος και άγιος στα μάτια κανενός.

Προσωπικά αυτό που δεν με ξετρελανε σε αυτό το βιβλίο ήταν τα υποκεφάλαια των θεών, όχι ότι δεν είχαν ενδιαφέρον, απλά επειδή βιαζόμουν (όπως ανέφερα παραπάνω) να δω τι θα γίνει κυρίως με την Ααζιν και τον Αστέριο, αλλά και με τους άλλους κοντινούς χαρακτήρες και όλη τη μυθολογία με "καθυστερούσε" παρόλο που ήταν πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνω για τη μυθολογία της περιοχής (αν είναι και η "αληθινή" μυθολογία βέβαια, δεν έχω ιδέα 😬).

Αν και δεν είμαι άτομο του Μπριτζερτον (δεν διαβάζω ρομαντικά βιβλία), το κύριο ενδιαφέρον μου ήταν η Ααζιν και ο Αστέριος. Αισθάνθηκα λίγο ότι ήταν πολλά τα μέτωπα που ανοίχτηκαν, νομίζω θα ήθελα λίγο περισσότερο focus και ίσως ξεχωριστό βιβλίο για το παλάτι και σίγουρα ξεχωριστό βιβλίο με τη μυθολογία. Ελπίζω να δω σύντομα καποια από τα βιβλία αυτά, γιατί φάνηκε ότι η Δανάη είχε πολλά να πει ακόμα και μια τριλογία δεν αρκεί.

Τέλος να πω ότι η γραφή και ήταν πάρα πολύ καλη για άλλη μια φορά και περιμένω το επόμενο βήμα της Δανάης με ανυπομονησία.

[Χριστίνα Μιχελάκη · Rating 5 out of 5]

https://aisthisis.gr/vivlioaisthiseis...

Μία Ελληνίδα συγγραφέας που ο χαρακτήρας της με κέρδισε προτού διαβάσω το έργο της. Μια τριλογία που την αγάπησα και πάντα επιστρέφω σε αυτήν τις δύσκολες μέρες, σαν άγκυρα στην ελπίδα. Σαν υπέρλαμπρο φως μέσα στο σκοτάδι. Έχω διαβάσει τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς, τόσες φορές που πλέον τα ξέρω σχεδόν απέξω. Το τρίτο απλά με τσάκισε. Νομίζω πως όλοι έχετε καταλάβει πως αναφέρομαι στην Δανάη Ιμπραχήμ και τον Θησαυρό της Δαμασκού. Μια τριλογία που όσοι δεν έχετε διαβάσει πρέπει να το κάνετε. Σύντομα.

Η ιστορία στο τρίτο βιβλίο συνεχίζει εκεί που την αφήσαμε. Τρεις ψυχές, τρεις πληγωμένες ψυχές, ενωμένες σε μία που παλεύουν για έναν απώτερο σκοπό. Τα βάζουν με παλιούς θεούς, με δαίμονες, με αυτοκράτορες και με χαλίφηδες, με μαγεία αλλά και με τα δικά τους προσωπικά φορτία. Σε μια ατελείωτη μάχη, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία, ο Αστέριος, η Ααζίν και ο Σπανός, θα αναμετρηθούν ακόμα και με την ίδια την μοίρα αν χρειαστεί για να υπερασπιστούν τα πιστεύω, τα ιδανικά τους, τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αλλά και ο ένας τον άλλον.

Η Δανάη ξέρει πως να γράφει δυνατούς χαρακτήρες που σε παρασέρνουν. Είτε είσαι ο καλός της ιστορίας, είτε ο κακός, στα δικά της παραμύθια οι πράξεις τους, έχουν μια αιτία. Η Δανάη ξέρει επίσης πως να πλάθει ατρόμητες γυναικείες ηρωίδες, όπως αυτός της Ααζίν, που από το πρώτο βιβλίο, έχει εξελιχθεί σε μια θαρραλέα πριγκίπισσα που θα θέσει σε κίνδυνο την ζωή της, για τις αξίες με τις οποίες έχει μεγαλώσει. Για τους πιο κοντινούς της ανθρώπους. Ακόμα και αν αυτοί είναι δύο χριστιανοί, από άλλη αυτοκρατορία.

Μου άρεσε που σε αυτό το βιβλίο, η γλυκιά Ααζίν παραμερίζεται από μια πιο σκοτεινή θα έλεγα εκδοχή της. Μια εκδοχή που δεν δέχεται την ήττα και είναι διατεθειμένη να μην χάσει κανέναν και τίποτα. Μια Ααζίν που επιτέλους βάζει προτεραιότητα τον ίδιο της τον εαυτό. Που τον αποδέχεται τα ελαττώματα και τα χαρίσματα της. Μια Ααζίν που δεν το βάζει κάτω. Μια Ααζίν που γίνεται πρότυπο και διδάσκει σημαντικά μαθήματα ζωής.

Κάτι που αγαπώ στα βιβλία της Δανάης, εκτός από τις ατακάρες, είναι το πως παντρεύει την πραγματικότητα με την φαντασία, το ρεαλιστικό στοιχείο με το μαγικό. Τα γεγονότα που θα διαβάσει ο αναγνώστης στο Κάλεσμα της Μοίρας, θα τον κάνουν να αναρωτηθεί, αν ήταν όλα μια μικρή εκδοχή της ιστορίας που αποφεύγεται να διδάσκεται στα σχολεία. Τζίνι, πλάσματα πέρα από κάθε φαντασία, πανάρχαιη επικίνδυνη μαγεία, ένας αυτοκράτορας και ένας χαλίφης στα μαχαίρια, δύο αυτοκρατορίες στα πρόθυρα του πολέμου και ένας αναγνώστης που γυρίζει τις σελίδες σαν τρελός για να μάθει την συνέχεια της ιστορίας, μήπως καταφέρει να βρει την λύτρωση, στην ολοένα και αυξανόμενη αγωνία που δημιουργεί η συγγραφέας, με την γραφή της.

Οι χαρακτήρες της για άλλη μια φορά, άψογα δοσμένοι, δομημένοι, με ένα αξιοζήλευτο ψυχογράφημα που θα ζήλευε ο καθένας. Είτε είναι πρωταγωνιστής, είτε δευτερεύον χαρακτήρας, όλοι ανεξαιρέτως έχουν εξελιχθεί, από το ένα βιβλίο στο άλλο. Όλοι έχουν τον δικό τους, μικρό ή μεγάλο ρόλο να παίξουν, στο τρίτο και το πιο συγκλονιστικό βιβλίο, της τριλογίας.

Αγάπησα τις ολοζώντανες περιγραφές της Κωνσταντινούπολης. Τα αθώα συναισθήματα που επιτέλους παρασέρνουν την Ααζίν και τον Αστέριο. Το πως οι οικογενειακοί δεσμοί δοκιμάζονται στο έπακρο, απλά και μόνο για να γίνουν ακόμα πιο δυνατοί. Ατσάλινοι.

Η Δανάη Ιμπραχήμ ξέρει πως να γράφει σπαραξικάρδια παραμύθια για μεγάλους. Αν νομίζατε πως σε αυτό το βιβλίο, οι ήρωες επιτέλους θα βρουν το λιμάνι και την ησυχία που τους αξίζει, τότε δεν είστε έτοιμοι για την μπόρα που κουβαλάει, Το Κάλεσμα της Μοίρας.

Με τσάκισε. Με πλήγωσε. Με έκανε να ελπίζω. Θα το διάβαζα ξανά και ξανά και ξανά.

Το τέλος με άφησε με μια γλυκόπικρη γεύση. Όχι γιατί δεν μου άρεσε -αντιθέτως, ο καθένας πήρε αυτό που του άξιζε- αλλά γιατί αυτό το ταξίδι έφτασε επιτέλους στο τέρμα του. Ωστόσο, οι περιπέτειες των τριών ηρώων και τα λόγια τους, θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου. Να με συντροφεύουν. Και χαίρομαι ειλικρινά που τους συνάντησα.

[rena · Rating 5 out of 5]

someone make this suffering end,πονάω ψυχικά

Και κάπως έτσι έκλεισε και επίσημα η τριλογία «Ο Θησαυρός της Δαμασκου» αφήνοντας το σημάδι της στο μυαλό και την καρδιά μου,ως μια από τις καλύτερες σειρές βιβλιων που έχω διαβάσει :’)
-
Οι περιπέτειες δεν σταματάνε για τους αγαπημένους-και μη- ήρωες μας ούτε σε αυτό το βιβλίο,ωστόσο επέρχεται μια δικαίωση,μια ακριβοπληρωμένη ισορροπία και εξελίξεις που σου κρατανε την ανάσα και σου παίρνουν το μυαλό. Προσωπικά,θεωρούσα ότι αυτό το βιβλίο κυλούσε πολύ πιο ήπια σε σχέση με τα προηγούμενα δυο,τουλάχιστον μέχρι τα μισά περίπου,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν ενδιαφέρον και δεν σε άφηνε διψασμένο για την συνέχεια,για τις απαντήσεις που περίμενες επιτελους να βρεις. Από τα μισά μέχρι το τελος του βιβλίου,λοιπόν,οι εξελίξεις ξεχύνονται σαν χείμαρρος και σε κατακλύζουν κάνοντας σε να μην πιστεύεις πως όλα όσα διαβάζεις είναι οντως η ιστορία αυτής της ιστορίας. Πραγματικά,η Δαναη εκανε εξαιρετική δουλειά στο πως χειρίστηκε το κλείσιμο όλων των «μετώπων»,έδωσε στον κάθε χαρακτήρα όχι απαραίτητα το τελος που του άξιζε,αλλά το τελος που ήταν προκαθορισμένο από την μοίρα για τον καθένα. Γιατί,εν τελη κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα της μοίρας…
-
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για να κλείσει αυτός ο κύκλος,αυτή η σπουδαία ιστορία,με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Δεν περίμενα τα μισά από όσα διάβαζα. Όλοι είχαν αλλάξει τόσο πολύ. Οι ήρωες που γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο δεν μοιάζουν σχεδόν σε τίποτα με τους ήρωες που καταλήγουμε να έχουμε στο τριτο(με εξαίρεση τον Σπανό μου,που έμεινε το ίδιο καλό αρκούδι απλά με περισσότερη ειρωνεία🥰). Σαν τελος,δεν μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα πλήρως αλλά καταλαβαίνω ότι ήταν το πλέον κατάλληλο για την ιστορία μας. Το αποδέχομαι και αναμένω οτιδήποτε καινούριο σχετικά με αυτόν τον τόσο αγαπητό κόσμο :’)
Ανατροπές,περιπέτειες,συναισθηματικές κορυφώσεις,μαγεία και υπερφυσικά στοιχεία,θεοί και απλοί θνητοί που νομίζουν ότι έχουν περισσότερη δύναμη και περισσότερο έλεγχο απ’οτι στα αλήθεια έχουν.

[Ευσταθία Σορώκου · Rating 5 out of 5]

Η Δανάη μας έδωσε ένα παραμύθι για ενήλικες με όλη την αισθητική και την μαγεία του αραβικού κόσμου, σε μια πλοκή με ιστορικά στοιχεία, δυνατά μηνύματα αγάπης και ειρήνης, δράση, αρχαίους Θεούς, άγγελους και τζίνι! Στο τρίτο βιβλίο η Ααζιν πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη την στιγμή που οι Θεοί επαναστατούν και ο πατέρας της ετοιμάζεται για μάχη… και αυτό μόνο θα πω για να αποφύγω τα σπόιλερ! Μου άφησε γενικα μια γλυκόπικρη γεύση καθώς η ιστορία ολοκληρώνεται. Σε αυτό το βιβλίο όλες οι αποκαλύψεις ήταν πραγματικά σοκαριστικές…!👀 Το στοιχείο της φαντασίας είναι ακόμα πιο έντονο, οι χαρακτήρες δοκιμάζονται από τη ζωή και καλούνται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Η Ααζιν ξεπερνάει τον εαυτό της και βρίσκει την δύναμη να πάρει την ζωή της στα χέρια της.
Οι δυο χαρακτήρες, Ααζιν και Αστεριος, μας έδειξαν πως η αγάπη δεν κοιτάει σύνορα, Θεούς και εμφάνιση… είναι πάνω από την ύλη και την εξουσία. Έχει την δύναμη να δημιουργεί πάντα τις συνθήκες και τον τρόπο να ενώνει τους ανθρώπους!
Ο Σπανος είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας σε όλη την σειρά, απλά τον αγαπώ και χάρηκα τόσο για το στορυ του!
Όπως έχω ξαναπεί μου αρέσει παρά πολύ η γραφή της Δανάης, έχει αυτό τον τρόπο που σε αγγίζει, θα σε κάνει να χαμογελάσεις και όταν θα ραγίσει την καρδιά σου θα το νιώσεις στο πετσί σου! Αν δεν έχετε διαβάσει τα βιβλία της μην διστάσετε λεπτό, είναι μια πολύ όμορφη ιστορία με τόσο όμορφα μηνύματα και εύστοχους διαλόγους, μαγεία και χαρακτήρες που θα μείνουν στην μνήμη σας για πολύ καιρό…!🧞‍♂️

[Mary Eleftheriadou · Rating 5 out of 5]

Ένα ατμοσφαιρικό κλείσιμο για μια πολύ δυνατή τριλογία! Στο τρίτο μέρος το δέσιμο του Αστέριου-Ααζίν και Σπανού ήταν ακόμα πιο φανερό και γέμισε ζεστασιά την καρδιά μου. Οι περιπέτειες διαδέχονταν η μια την άλλη σε καταιγιστικό ρυθμό ενώ οι ήρωες κατακλύζονταν από έντονα συναισθήματα. Από τους νέους χαρακτήρες συμπάθησα πολύ την Αναστασία ενώ σε αρκετά σημεία συγκινήθηκα. Επιπλέον, απορίες που είχαμε καλύφθηκαν ενώ η γραφή της Δανάης ήταν απίστευτα κινηματογραφική όπως και στα προηγούμενα βιβλία. Υ.Γ: ελπίζω να δούμε spin off για κάποιους συγκεκριμένους χαρακτήρες!

[Rosa Pateraki · Rating 5 out of 5]

Ένα ταιριαστό τέλος σε ένα όμορφο παραμύθι που με ταξίδεψε μέχρι την Ανατολή και ακόμη παραπέρα.

[Constantina · Rating 4 out of 5]

Πολύ πολύ εθιστικό, το απόλαυσα στο έπακρο.

[Maria Manousaki · Rating 5 out of 5]

Το τρίτο βιβλίο της σειράς με άφησε άφωνη από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο μαγεία, έρωτα αλλά και σκοτάδι. Μου σπάραξε την καρδιά προς το τέλος, αλλά μιας και είμαι από τους αναγνώστες που τους αρέσει λίγο παραπάνω το δράμα, σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστο.

[Vaggos · Rating 4 out of 5]

Πολυ ωραία ιστορία, ενδιαφέρον χτίσιμο και η ολοκλήρωση της μου άφησε μερικά ερωτήματα αλλά όχι σε σημείο να μην το προτείνω. Ένα πλεγμα ιστορίας της Μέσης Ανατολής με φαντασία, χωρίς να χάνεται το ενδιαφέρον.

[wordsmithic · Rating 4 out of 5]

Το πολυαναμενομενο τελευταιο βιβλιο της τριλογιας εφτασε και ήταν όσο συναρπαστικο οσο το περιμενα!

Οι σκηνες δρασης πληθαινουν οσο στοιχεια φαντασιας/λαογραφίας και θεοι μπαινουν πιο δυνατα στο παιχνιδι. Οι σκηνες με θεους και αγγελους ηταν απο τις αγαπημενες μου, οπως και οι συζητησεις με το πως η μοιρα ειναι πανω απ ολους (στο συγκεκριμενο σκηνικο/ιστορια) και συζητησεις για τη φύση του καθε θεού απο την οπτικη των "αντιπαλων". (Συγκεκριμενα οι διαλογοι με τους "υπερανω" αγγελους ηταν ο,τι καλυτερο!)

Οι σκηνες με Ααζιν και Αστεριο ειναι επισης αρκετες, και εντονες! Οι καταστασεις στις οποιες ειναι μαζι εχουν πλεον τη δικη τους ιδιαιτερη δυναμικη!

Σχεδον σε ολες τις σκηνες οι διάλογοι είναι άμεσοι, ρεαλιστικοι και συχνα διασκεδαστικοι.

Οι τοποθεσιες πλεον στο βιβλιο ειναι πολλες, αλλα αυτο μονο προσθετει στο να καταλαβει ο αναγνωστης τον κοσμο και τις διαφορες μεταξυ τοπων και οικογενειων.

Για μενα το τελος ηταν γλυκοπικρο και καπως ρεαλιστικο και γι' αυτο μου αρεσε. Ηταν πολυ ενδιαφερουσα η αντιστροφή ορισμενων ρολων, οπως και τα μονοπατια ζωης που πηραν ο Αστεριος και η Ααζιν. Θα ήθελα λίγο περισσότερη λεπτομέρεια στον ψυχισμό τους μεσα στο κειμενο αλλά και παλι καταλαβαίνω γιατι οι χαρακτήρες εξελίχθηκαν ετσι. Ορισμενοι χαρακτηρες, οπως η Φατιμα, ειχαν ρολο-ανατροπη!

Παρενθεση: Το βιβλιο αυτο ηταν γεματο απο μικρες και μεγαλες ανατροπες που το εκαναν εξαιρετικα διασκεδαστικο. (Δηλαδη διασκεδαστικα βασανιστικο! Ευχαριστουμε Δαναηη)

Καποιες σχεσεις μεταξυ χαρακτηρων αλλαζουν εντελως μετα απο καποια σοβαρα και τραυματικα γεγονοτα - οπως και θα επρεπε - και οι ιστοριες των χαρακτηρων κλεινουν με ποικιλους τροπους εξαιτιας τους. Το "δεσιμο" των ιστοριων εχει γινει πολυ καλα στο τελος. Η σχεση της Ααζιν με τον πατερα της ηταν ενα τραγικο chef's kiss.

Παμε λιγο σε καποια αρνητικα, τα οποια για μενα στερησαν ενα αστερι απο το βιβλιο.

Αισθανθηκα πως δεν υπηρχε χωρος για αντιδρασεις χαρακτηρων σε μεγαλα γεγονοτα - π.χ. αυτό που συνέβη στον θείο του Αστερίου, και μεγαλες αποφασεις σχετικα με τη θρησκεια που πηραν σημαντικοι χαρακτηρες. Οσον αφορα την πιστη των χαρακτηρων, θα ηθελα να δω τις σκεψεις και την ψυχικη παλη μεσα τους περισσοτερο. Ειναι μια μεγαλη διαδικασια να φευγεις απο κατι στο οποιο ζεις απο παιδι και πιστευω οτι θα ηταν ενα πνευματικο ταξιδι που ελειπε απο το κειμενο.

Οπως ανεφερα και πιο πανω, θα ηθελα να μπουμε λιγο πιο αναλυτικα στις σκεψεις των ηρωων και να "χωνεψουμε" μαζι τους τα ανατρεπτικα γεγονοτα του βιβλιου.

Ο τρόπος γραφής μου αρεσει γενικα, αν και σε καποια σημεια θα τον ηθελα λιγο πιο ανεπτυγμενο σε καποια σημεια. Δηλαδη ορισμενες φορες υπηρχε "telling" (απευθειας επεξηγηση της καταστασης) ενω θα ηταν καλυτερο το "showing". Αλλοτε δεν υπηρχε καν η αναγκη για "telling", γι αυτο και οταν το telling συμπεριλαμβανοταν μεσα απο τις σκεψεις των ηρωων απλούστευε το κειμενο αρνητικα.

Θα ηθελα περισσοτερες περιγραφες για την ατμοσφαιρα και τη δομη της Κων/πολης, οπως και για τα πλοια Ρωμαιων και Αραβων. Νιωθω πως τις ελλειψεις στις εικονες γεμιζαν οι γνωσεις που ηδη ειχα για αυτα τα θεματα. Αλλα αν καποιος αναγνωστης δεν γνωριζει απο πριν αυτες τις πληροφοριες, μπορει να μην αποκτησει πληρη εικονα για τους χωρους που περιγραφονται στο βιβλιο.

Τελος, ζητουσα απεγνωσμένα μία περιγραφή καποιων θεών, γιατί δεν ήξερα πως έμοιαζαν και θα έσπαγε και τη ροή της ανάγνωσης αν τα εψαχνα εκείνη την ώρα στο Google. Μερικα βασικα περιγραφικα στοιχεια θα ηταν αρκετα.

Σε γενικες γραμμες ομως προκειται για μια καλη και αρτια τριλογια που μεταφερει τον αναγνωστη ολοκληρωτικα σε αλλες εποχες και μερη, οπως υποσχεται να κανει. Η τριλογια σε κανει να σκεφτεσαι "τι φαντασια εχει αυτη η συγγραφεας!" γιατι πραγματικα εχει ασυνηθιστα καλα δημιουργικα στοιχεια.

Αξιζει να ακολουθησει καποιος το μαγικο και ταραγμενο ταξιδι των χαρακτηρων μεσα απο αυτα τα τρια βιβλια, και να μεταμορφωθει μαζι τους. Σιγουρα θα νιωσει μελος της συντροφιας τους, και θα μεινει με πολυ ομορφες και ιδιαιτερες εικονες! Γι αυτο το λογο ανυπομονω να δω τι αλλη μαγεια θα μας φερει η πενα της Δαναης!

[Ευάγγελος Παντελάκης · Rating 5 out of 5]

Λοιπόν αν υπήρχε η δυνατότητα, δεν θα έβαζα καθόλου βαθμό και γενικότερα δεν μου αρέσει να αξιολογώ ωστόσο επειδή πρόκειται για μια νέα συγγραφέα στον χώρο και δημιούργησε μια αξιόλογη σειρά θα βάλω 5 χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν χρειάζεται βελτίωση ώστε σε επόμενο σύγγραμα της , να πάει ακόμα καλύτερα .



Σε γενικές γραμμές ήταν μια απολαυστική περιπέτεια.

Μου άρεσε ο τρόπος γραφής ο οποίος περιείχε αρκετούς διαλόγους που προτιμώ , σε κάθε κεφάλαιο μεταφερόμασταν σε διαφορετικές τοποθεσίες με διαφορετικούς χαρακτήρες , προσδίδοντας μια ποικιλία , από το παλάτι του Χαλίφη που τόσο λάτρεψα , στο σκοτεινό δάσος , στο Αιγαίο και στην Κωνσταντινούπολη.

Επιπλέον μέσα από τον τρόπο γραφής δέθηκα αρκετά με τους χαρακτήρες.

Η Κωνσταντινούπολη η οποία έλειπε από το Όνειρο της Ερήμου φάνηκε αρκετά στο τρίτο βιβλίο και λάτρεψα τις περιγραφές της Αγίας Σοφιάς .

Το πρώτο βιβλίο ήταν περισσότερο ιστορικό και μάθαμε κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον Μουσουλμανισμό και την Δυναστεία των Ομεϋαδών , το δεύτερο αρκετά ρομαντικό και το τρίτο ήταν μια μίξη τεχνητής Μυθολογίας , Θεογονίας καθώς οι διάφορες θεότητες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο βιβλίο αυτό .

Παρόλα αυτά η Λίλιθ και οι θεότητες που την περιέβαλαν καθώς και το αντίπαλο δέος προσωπικά με κούρασαν κάπως .

Λάτρεψα περισσότερο χαρακτήρες που είχα δει και στα προηγούμενα βιβλία καθώς είδα την εξέλιξη των γεγονότων σε αυτούς κυρίως δηλαδή αυτούς στο παλάτι του Χαλίφη .

Είχαμε φυσικά πέρα από δράση και αρκετές αποκαλύψεις .



Παρά τα όσα θετικά , ωστόσο παρατήρησα κάποια πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν το σύγγραμα πιο βελτιωμένο και πιο ευχάριστο για τον αναγνώστη.

Ένα από τα βασικά που θα μπορούσε να είχε το βιβλίο αυτό είναι παράρτημα με ονόματα .

Σίγουρα οι διάλογοι και ο τρόπος γραφής βοηθούν στο να μην υπάρχει πρόβλημα πάνω σε αυτό το θέμα καθώς δεν παίζουν όλα τα ονόματα ρόλο στην κατανόηση της ιστορίας ωστόσο ορισμένοι αναγνώστες θα το προτιμούσαν θεωρώ καθώς τα ονόματα στο σύνολο ήταν αρκετά σε συνδυασμό με τις θεότητες όπου τα έμπλεξα λίγο .


Δεύτερον κατανοώ πως το βιβλίο αυτό δεν απευθύνεται σε παιδιά , ωστόσο το σεξ πιστεύω ήταν υπεραρκετό , και αρκετά ωμό ορισμένες φορές,

Βέβαια ένας αναγνώστης 16+ δεν θα έχει θέμα λογικά , παρόλα αυτά επειδή προωθείται ως παραμύθι βέβαια παραμύθι για μεγάλους αλλά πιθανόν να προσελκύσει και μικρότερες ηλικίες καλό θα ήταν να έλειπε .

Προσωπικά δεν έχω θέμα με το σεξ , προς θεού , απλά θα ήθελα να ήταν πιο περιορισμένο .

Θέλω να πω στο βιβλίο αυτό έγιναν πάρα πολλά , είχε πάρα πολλά να γράψει η συγγραφέας και δεν χρειαζόταν το σεξ για να γεμίσει τις σελίδες .

Ακόμα και όσον αφορά τις θεότητες και εκεί μου φάνηκε κάπως σαν filler σε ορισμένα σημεία , για παράδειγμα θα προτιμούσα στο πλοίο του Ομάρ ή του Ιμπραχίμ στο Αιγαίο να υπήρχαν περισσότερα περιστατικά από αυτά στο σκοτεινό δάσος και στην έρημο .



Σε κάθε περίπτωση η τριλογία αυτή διαβάστηκε ευχάριστα , μου άρεσε ο τρόπος γραφής της συγγραφέως σε γενικές γραμμές και έδειξε πως έχει ταλέντο .

Αν κυκλοφορήσει κάποιο καινούργιο βιβλίο γύρω απ' αυτούς τους χαρακτήρες πχ σε μια αποστολή αναζήτησης του Ιμπραχίμ, μπορεί να μου προσελκύσει το ενδιαφέρον και πάλι .

Τελικά το πρώτο βιβλίο μου άρεσε λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα ωστόσο νιώθω ικανοποιημένος που μου λύθηκε η δίψα για την εξέλιξη της ιστορίας .

[Αnastasia Neraidoni · Rating 5 out of 5]

Βιβλίο Αυγούστου και top βιβλίο όλου του καλοκαιριού. Η πλοκή εκτυλίσσεται στην Δαμασκό και το Βυζάντιο των μακρινών αιώνων μα πραγματεύεται θέματα τόσο επίκαιρα με αφήγηση παραμυθιού! Ίσως αν ήταν γραμμένο από 2 οπτικές γωνίες του Ρωμαίου Αστέριου & της Σουλτάνας Ααζίν να ήταν πιο εύκολο να ταυτιστούν οι αναγνώστες. Από την άλλη όμως εγώ που προσωπικά έχω συνηθίσει παντογνώστη αφηγητή και θαυμάζω τους συγγραφείς που το χρησιμοποιούν σωστά βρίσκω ότι η @danai.ibrahim το έχει διαχειριστεί εξαιρετικά εδώ και άλλωστε χωρίς παντογνώστη δεν θα μπορούσε να μας δώσει τόσο συγκινητικά side stories. Όπως όταν η δεμένη μας παρέα : Ααζίν, Αστέριος και Σπανός, ανακαλύπτουν ότι ένας πατέρας κακοποιούσε τις κόρες του και μαζί με την οργανωμένη κρυφά κοινότητα γυναικών τον αποπεμπουν αυτόν και την γυναίκα του από την πόλη του Βυζαντίου. Wishful thinking ότι μακάρι τότε, τώρα και πάντα να υπάρχει τέτοια αλληλεγγύη. Στην βασική του πλοκή το βιβλίο ασχολείται με τον πόλεμο των παλιών και νέων θεών για το ποιος θα επικρατήσει -εχει την αγαπημένη μου θεά από την μυθολογία της Ανατολίας αλλά δεν θα πω ποια για να μην κάνω spoiler σε όσους δεν έχουν διαβάσει το 3ο ακόμα. Η Δανάη Ιμπραχήμ με αυτή της την πλούσια και παραμυθένια τριλογία, μας φέρνει σε επαφή με τζίνι, γκουλ, Σιλά, δαίμονες και δαιμονισσες να ευχαριστηθειτε μύθους μα ακόμα πιο σημαντικό: μας φέρνει σε επαφή με το αλλόθρησκο, με τον κόσμο του χαρεμιού που ήταν μια κοινότητα γυναικών σε γενικά πλαίσια δεμένες κι αγαπημένες που φρόντιζαν για όλο το παλάτι - και διαλύει το στερεοτυπικο "χαρέμι" των ελληνικών ταινιών ή τουρκικών σειρών σαν τον Σουλεϊμάν. Κι είναι τόσο αηδιαστική η πραγματικότητα που ζούμε τους τελευταίους μήνες που αυτή η ενδελεχής έρευνα της συγγραφέως και η σωστή απόδοση των μουσουλμανικών ηθών και εθίμων είναι αναγκαία και επιτακτική στον χώρο της λογοτεχνίας. Τόσο που θα έπρεπε να διδάσκεται στα κείμενα λογοτεχνίας της Β λυκείου όχι μόνο για τα προαναφερθέντα θέματα αλλά και για τον υγιή τρόπο που παρουσιάζει τον έρωτα μεταξύ δύο νέων. Τέλος ν'αναφερω ότι θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό που στο τέλος δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Η Ααζίν δεν μπορεί να δηλώνει ευτυχισμένη με τόσες απώλειες - δεν θα ήταν ρεαλιστικό. Όμως είναι καλά, έχει βρει τις ψυχικές της ισορροπίες και δίνει ένα όμορφο μνμ σε όλους να προσπαθούμε κάθε μέρα για το καλύτερο και μέσα από την απώλεια να βρίσκουμε νέους στόχους, νέα ενδιαφέροντα, καινούριο σκοπό ζωής. Μπράβο και πάλι μπράβο. Πολύ το απόλαυσα.

[A_Girl_Reads · Rating 4 out of 5]

“Ήσασταν το πιο τρυφερό κομμάτι της ερήμου.”

Και με αυτή την απλή φράση και ό,τι συμβολίζει έβαλα για πρώτη φορά τα κλάματα με αυτό το βιβλίο και έπρεπε να περάσουν κάποιες ώρες για να μπορέσω να συνεχίσω να διαβάζω.

Το Κάλεσμα της Μοίρας, το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας ο Θησαυρός της Δαμασκού, είναι γεμάτο φαντασία, δράση, ανατροπές και με ένα τέλος ρεαλιστικό και γλυκόπικρο, όπως συνηθίζει, άλλωστε, να είναι και η πραγματική ζωή.

Η γραφή της Δανάης Ιμπραχήμ είναι, για μια ακόμα φορά, εξαιρετική με μεταφορές, παρομοιώσεις και διαλόγους που σε βάζουν απευθείας στο κλίμα αλλά και στην κατάσταση που βρίσκονται οι ήρωες της ιστορίας.

Η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι εμφανής αφού τα βιώματα που απέκτησαν από τα δύο πρίκουελ αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα στη προσωπικότητά τους. Ο Αστέριος, η Ααζίν και ο Σπανός είναι το τρίο της καρδιάς μου και βρίσκονται, πλέον, στο βάθρο μαζί με άλλες αγαπημένες μου παρέες όπως τους Dregs αλλά και την Blue με τα Raven Boys της.

Το μαναδικό πράγμα που μου στέρησε την απόλυτη αναγνωστική απόλαυση ήταν η αρχή του βιβλίου όπου κάποια πράγματα που περίμενα να αναπτυχθούν περισσότερο τερματίστηκαν και μία αποκάλυψη με ξένισε και δυσκολεύτηκα να τη συνηθίσω.

Ωστόσο, αυτό δεν πάει να πει ότι το βιβλίο δεν μου άρεσε γιατί μου άρεσε και πολύ, μάλιστα. Διαβάζοντάς το, δε, και με τις καλύτερες buddy-readers του κόσμου @joanito_a @sofia.tsapa @onegirl1pen με τα απίθανα σχολιά τους συνδέθηκα περισσότερο μαζί του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ αυτή την τριλογία. Πραγματικά αξίζει!

[Ζωή Παππά · Rating 5 out of 5]

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας και δεν θέλω να κάνω spoilers. Μπορώ όμως να πω πως ήταν το αγαπημένο μου, οι ανατροπές με συγκλόνισαν, με άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορούσα να σταματήσω να το διαβάζω και επίσης να κλαίω. Από συγκίνηση αλλά και από φόβο για τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Το τέλος ήταν άψογο.
Ελπίζω η συγγραφέας να μας χαρίσει και άλλες ιστορίες στον κόσμο του θησαυρού γιατί πραγματικά μου λείπει ήδη.
Ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια. Χαίρομαι τόσο πολύ που διάβασα αυτά τα βιβλία. Μου χάρισαν πανέμορφες στιγμές.

[Book Enjoyer. · Rating 5 out of 5]

Όλα τα ωραία κάποτε δυστυχώς τελειώνουν. Η ανάγνωση και συνάμα η απόλαυση του τρίτου μέρους της τριλογίας αυτής ήταν κάτι μαγικό για εμένα διότι αντίκρισα το τέλος που δημιούργησε η Δανάη Ιμπραχήμ. Ειλικρινά την ευχαριστώ που δημιούργησε την τριλογία αυτή. Όπως και τα προηγούμενα δύο ήταν πολύ ωραία δομημένο, με λίγη δόση χιούμορ όπου ταίριαζε και οι διάλογοι (που μου αρέσουν σε ένα βιβλίο) ήταν παραπάνω από απολαυστική.


Αγαπημένος χαρακτήρας από όλη την τριλογία: Σπανός

[ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΛΛΙΩΡΑ · Rating 5 out of 5]

Η τριλογία που όλοι αγαπήσαμε έφτασε στο τέλος με τον πιο εντυπωσιακό και ανατρεπτικό τρόπο. Όλοι οι ήρωες πήραν όλα όσα άξιζαν και κάτι μου λέει ότι δεν τελειώσαμε εδώ. Τα συγγραφικά ταξίδια της Δανάης τώρα ξεκινά...

[Elpida🌺 · Rating 4 out of 5]

4.5⭐️

[Marina Moonbeam · Rating 4 out of 5]

4.5

[Afrodite_sar (book__yourself) · Rating 4 out of 5]

[ Δεν θέλω να αποχωριστώ τον κόσμο αυτόν °] 💚