To Be Or Not To Be: Lezioni di vita dai classici

by Ibe Rossel, Demetra (Editor)

«Posso applicare il mio modo di vivere a quello che leggo e posso applicare quello che leggo al mio modo di vivere...» (Ibe Rossel)
«La vita è piena di grandi e piccole domande. Fortunatamente ci sono scrittori che hanno già cercato per noi le risposte.» Come Jane Austen, George Eliot, H. Melville, J.D. Salinger, Jack Kerouac e naturalmente Shakespeare.

Genres: Nonfiction, Books About Books

100 pages, Paperback

First published May 19, 2021

Reviews

[Axellesbooks · Rating 5 out of 5]

Ik heb zin om elk boek, buiten degene die ze niet aanraadt, te gaan lezen. Geweldig. Mijn recensie kan je hier lezen: https://axellesbooks.wordpress.com/20...

[Manon · Rating 3 out of 5]

Eigenlijke rating: 2.5 sterren. Maar ik ben lief en rond af naar boven.

Veel van de woorden in Shakespeare kent me beter dan mijn lief schreeuwen "Dit boek had een deadline".

Het hoofdstuk Jaloers zijn met A Midsummer Night's Dream (1596) en Othello (1603) van William Shakespeare is wat de rest van dit boek ook had willen zijn. Waar daar de structuur, uiteenzetting en argumentering nog perfect op hun plaats zitten, worden die in andere hoofdstukken echter te snel uit het raam gesmeten. Ibe Rossel schrijft vlot en zelfbewust, met een laagdrempelig toegangsniveau zodat zowel de flamands-next-door als literatuurstudenten er hun pleziertjes uit kunnen halen. Echter schrijft ze ook kort. Héél kort. En de woorden die wel de pagina halen, zijn niet genoeg om haar argumenten tot hun volste recht te laten komen. In plaats van die op een logische manier op te bouwen en gaandewijs meer kracht bij te zetten, lokt ze de lezer binnen met literaire click-bait, waar uiteindelijk maar weinig (bewijs)kracht en vooral heel veel nuance achter zit.

Als die deadline dus nog even verder was uitgesteld, ben ik er zeker ben dat Ibe wél een steengoed boek had kunnen neerzetten. Want dat hoofdstuk over jaloezie is écht goed. Sterker nog, in alle hoofdstukken zit wel iéts goed dat écht goed had kunnen zijn mits verder uitgediept. Maar als je eindigt met een laatste pagina die platter is dan de American pancakes die ik gisteren per ongeluk bakte zonder bakpoeder... Dan is dat gewoon jammer.

[Jochen · Rating 4 out of 5]

Bekentenis: ik wil bevriend raken met Ibe Rossel. Ik wil koffies drinken met haar en zo, eventueel, in een vervolg van dit boek belanden. Want AUB, als je dit leest, Ibe: graag een vervolg! Wat was het fijn om zulk een frisse, hedendaagse kijk te krijgen op een aantal Engelse klassiekers. En of deze verhalen nog relevant zijn! In één ruk uitgelezen en weer wat inzichten rijker.

Mijn wens voor elke student/leerling: een even bevlogen verteller/leraar als Rossel! Het rijk van de Van Dycks en hun stoffige lessen en cursussen (jij weet wie en wat ik bedoel, Colgate-dame) moet maar eens uit zijn. Leve de literatuur, leve Ibe Rossel!

[Bruno · Rating 1 out of 5]

Oei.

Een beetje uitgever die zo'n manuscript in handen krijgt en over ook maar enige vorm van inzicht en geweten beschikt, zou direct het potentieel van zo'n auteur moeten inzien, en daarbij tegelijk die auteur tegen zichzelf in bescherming nemen ipv van die uit te melken als een cashcow. In dat opzicht is Borgerhoff & Lamberigts, de uitgeverij die in recente tijden het ene na het andere boek op de markt defeceert in de hoop diezelfde markt te verzadigen en zo de concurrentie weg te bonjouren, vergelijkbaar met de manier waarop Decca in 2010 met de zestienjarige Nikki Yanofsky omging. Nikki wie? Inderdaad.

Het boekje van Rossel leest op zijn best als een licentiaatsverhandeling, sorry: masterproef, waarin de student op zeer creatieve manier naar de goedkeuring van de prof (promotor) hengelt. Rossel doet dan ook verschrikkelijk hard haar best om verstandig over te komen en volwassen te lijken. Mannen van middelbare leeftijd zouden het hebben over een oude ziel in een jong lichaam en meer dergelijke clichés met als uiteindelijke bertrachting vooral dat lichaam in bed te krijgen.

Skmbdml (ik kort voor het gemak de titel even af) bevat de heerlijke arrogantie van een postpuberaal persoon die ervan overtuigd is ergens op twintigjarige leeftijd de trein van het leven stevig op de rails te hebben. Die zonder enige zweem van ironie over _On the Road_ kan schrijven: "Het gerucht gaat dat Kerouac zijn roman in drie weken tijd neerpende, en op het gebeid van stijl merk je dat ook gewoon." Het korte boekje zit boordevol oordeel, rechtstreeks afgetoetst aan de eigen belevingen, die dan ook nog eens als morele maatstaf worden aangenomen.

Let wel, het is fantastisch wat ze doet, Ibe Rossel. Voor haarzelf dan en voor haar eigen ontwikkeling. Voor een buitenstaander is haar boekje echter maar matig interessant, tenzij u op de leeftijd bent gekomen waarop u even nostaligsch terugblikt op de talloze schriftjes die u zelf bijhield. Quod non. Die terugblik dan, de leeftijd en de schriftjes wel.

Het grootste probleem met Skmbdml uit zich reeds in de premisse, waarbij Rossel ervan uitgaat de gebeurtenissen uit de klassiekers zonder meer te kunnen toepassen op haar eigen leven. Zonder een greintje zelfrelativering uiteraard. Door de pertinente weigering haar bevindingen in een bredere context op te nemen, krijgt haar schrijven amper meer waarde dan een gemiddeld lifestyle blogje (been there, done that). Rossel treedt al te zelden uit haar eigen denkwereld, maar blijft met nauwelijks verholen genoegen diep in haar denkput zitten.

Niettemin ben ik ervan overtuigd, beste Ibe Rossel: alles komt goed.

[Wout Landuyt · Rating 3 out of 5]

Boeken over boeken zijn altijd leuk. Geschreven door een ex-literatuurstudente die dode schrijvers gebruikt als gids doorheen het leven. Het leukste waren de herkenbare anekdotes, het opdringen van boeken aan mensen, de lege tindergesprekken met gasten die vooral over wíllen komen als belezen en de Overpoort-barbaren die je weleens (terecht?) uitlachen wanneer je vol ornaat begint te spreken over je favoriete classic om 3 uur 's nachts met een pitta looksaus in en besmeurd over de hand.

[Anne De Schrijver · Rating 4 out of 5]

Zo goed.
Zo leuk.
Alleen: te kort!
Het was een beetje te snel & te weinig.
4,5/5(!)

[Anne Huyghebaert · Rating 3 out of 5]

I came for de literaire inzichten, I stayed for de roddels

[Paula · Rating 4 out of 5]

Wat een heerlijk boek voor iedereen die meer wil weten over het belang van klassiekers, waarom fictie lezen überhaupt belangrijk is en welke lessen je eruit kunt halen. Ibe schrijft lekker vlot en heel grappig en koppelt haar eigen vrienden en dateleven aan personages en ervaringen uit Engelstalige klassiekers als Middlemarch en On The Road.

Wanneer komt er een met Nederlandse klassiekers? Erg tof dit boek.

[Saïda · Rating 5 out of 5]

Leest alsof de schrijfster hoogstpersoonlijk een parlé'tje tegen je houdt. Ik wil meer!!!

[Laurianne · Rating 5 out of 5]

Dit boek is werkelijk een pareltje aan levenswijsheid voor elke boekenwurm. (En ook die iets minder boekenwurm zijn) Ibe Rossel weet de vinger op de wonde te leggen en lijkt je beter te kennen dan jezelf (ha). Legitieme argumenten worden afgewisseld met ervaringen uit haar persoonlijke omgeving. Haar schrijfstijl is erg aangenaam met net voldoende humor.
Een echte aanrader! (Ook als je stiekem nog geen boek hebt gelezen dat Ibe Rossel hier aanhaalt)

[Lies Adam · Rating 3 out of 5]

Je moet dit boek vooral zien voor wat het is: een interessant concept om oude klassiekers te koppelen aan het/haar dagelijkse leven. Hield van de stukken waar ze mensen uit haar dagelijkse leven koppelt aan fictieve personages, voelde alsof ik een leuk roddelgesprekje had. on the road vond ik een minder hoofdstuk maar het laatste vond ik dan weer beter. Pride and prejudice zat meer in maar daar ben ik dan ook een grote nerd in. Shakespeare was leuk. Al in al een leuk concept en leuk geschreven om een kort boekje van te lezen!

[Lore · Rating 4 out of 5]

Sommige stukken waren beter doordacht en uitgewerkt dan andere en soms miste het boek wat diepgang of verloor de auteur haar doel een beetje. Voor de rest was het boek herkenbaar, grappig, ontspannend en vooral heel vindingrijk. Heb er oprecht van genoten! (3,5⭐️)

[Sofie · Rating 3 out of 5]

Tof boekje, vlot en grappig geschreven. Ik ben er niet het doelpubliek van, want ik ben te oud en heb al te veel literatuurgeschiedenis achter de kiezen, maar ik zou het boek niettemin aanraden aan mensen die wat jonger zijn en graag iets willen bijleren over literatuur. Ik heb het tussendoor even aan de kant geschoven om toch eindelijk maar eens - het beste boek ooit - Middlemarch uit te lezen. Het meest vermakelijke hoofdstuk was dat over On the road. Nu kan ik dat boek na 20 jaar finaal van mijn 'ooit te lezen'-stapel gooien. Dank je wel daarvoor.

[Maud Verstraeten · Rating 3 out of 5]

Leest heeeel vlot en is heel toegankelijk! Zeker een aanrader als je de besproken boeken nog niet echt kent. Er worden geen echt diepe wijsheden aangeboord, maar de besproken ‘levenslessen’ zijn zeker wel de moeite waard :))

[Yana Coveliers · Rating 3 out of 5]

Ik vond sommige stukken in dit boek super, maar met momenten las het wat minder vlot... De boeken die ze aanraadde lijken me wel interessant en ik vond het leuk dat ze er ook fragmenten uit haar eigen leven in heeft verwerkt. Over het algemeen vind ik het een best goed boek./ Ik vind het knap van de schrijfster, dar ze op zo'n jonge leeftijd al een boek heeft geschreven.
Je kan uit het boek zeker levenslessen leren over o.a. jaloers zijn, communiceren en uitstellen. Deze waren ook zeker interessant.

[Lyanne · Rating 4 out of 5]

[RECENSIE: https://www.readabook.nl/2023/09/ibe-...]
Wil je weer enthousiast een klassieker oppakken, maar heb je geen idee waar je moet beginnen? Of staat het je juist een beetje tegen? Lees dan zeker eerst Shakespeare kent me beter dan mijn lief. Ik weet zeker dat je daarna met heel veel enthousiasme een klassieker leest!

[François Genicot · Rating 5 out of 5]

ja topboek hallo! Ibi ik hou van jou, en elke dag ben ik blij om al jouw inzichten te mogen meemaken. Dit is een fractie ervan, en het is al zot goed.

[Annadwolf · Rating 3 out of 5]

‘De essentie van goed uitstellen is dus eigenlijk om niets te doen, en daar dan nog mee weg te komen’ (135)

[Manon · Rating 3 out of 5]

3,25

Mocht je een venndiagram tekenen van mijn grootste interesses (klassieke literatuur en hot gossip), dan vind je dit boek smack dab in the middle.

Het principe is dan ook erg goed gevonden, vind ik. Ik die, wanneer de vraag gesteld wordt, ook moet uitleggen waarom ik victoriaanse boeken zo graag lees (niet Middlemarch, daar heb ik in thesis-tijden te hard op gevloekt).

Maar, en ja er is een maar :(((, niet elk hoofdstuk was genoeg (onderbouwd, uitgelegd, verkend,…). Maar, en ja er is een maar :))), sommigen deden me veel (ja-knikken, vingerknippen, glimlachen, zin voelen om mijn exemplaar van het boek te gaan zoeken).

[Joke Drabs · Rating 4 out of 5]

4,5

Inventief, hilarisch, gedurfd en vooral enorm herkenbaar als studente Engelse literatuur. Ik kon het niet wegleggen.

[Claire Claeys · Rating 3 out of 5]

Ik denk dat het aartsmoeilijk is om een boek te schrijven over boeken zonder dat het saai of voor de handliggend is. Het mocht wat uitgebreider en langer, het gaf me inzichten die ik nu nodig heb maar toch mist er iets voor de 4 sterren.
Op aanraden van Amé

[Lien · Rating 4 out of 5]

Aanrader voor ‘boekenwormen’ ;-) In 1 dag uitgelezen, luidop gelachen en vooral genoten. Smaakt naar meer…

[Femke · Rating 5 out of 5]

Elk hoofdstuk voelt opnieuw aan alsof je op een terrasje koffietjes zit te drinken met de auteur en op je gemak wat babbelt over literatuur. Alleen sluiten de terrassen te vroeg en moet je met tegenzin al afscheid nemen voor je uitgepraat bent, terwijl het voor jou nog uren had mogen duren.

Kunnen we nog een koffie bestellen, alstublieft?

[Synoeca · Rating 3 out of 5]

fijn boekje, ben fan van gewóón doen / gewoon dóén en Ibe brengt dat mooi naar voren; ook akkoord met het Kerouac-afgrijzen en het Eliot-aanprijzen :~)

[Wiktoria · Rating 3 out of 5]

Ik vond het boek niet zo makkelijk om te lezen in het begin. Het is een kort boek maar niet altijd even vlot om te lezen. Het heeft interessante stukken zoals het hoofdstuk over jaloezie, hieruit kan je iets bijleren. Of het hoofdstuk over 'law of attraction.' Alleen was het soms te chaotisch. Het is wel nuttig voor mensen die in een relatie zitten of diegenen die starten met daten. Het kan worden gezien als een guide. Ik kan het boek wel aanraden maar het is zeker niet voor iedereen bestemd.

[Corneelt · Rating 2 out of 5]

Grote werken van dode schrijvers kunnen je inzichten in je eigen leven bijbrengen en zijn in dat opzicht dus zeker niet 'dood'. Dat is het uitgangspunt van dit boek. Hoewel de insteek verfrissend is omdat Ibe Rossel er niet voor terugdeinst die inzichten erg concreet en persoonlijk te maken, heeft het me toch niet volledig kunnen overtuigen. Ten eerste reduceren haar interpretaties de gekozen klassiekers vaak tot een korte bespreking van de personages van die romans. Andere aspecten laat ze meestal buiten beschouwing en haar lezingen zijn daardoor vaak oppervlakkig en soms zelfs zo eendimensionaal dat ze bijna tot karikaturen vervallen (haar bespreking van On the road bv.).

Daarnaast heb ik het ook wat moeilijk met het impliciete beeld dat Rossel van literatuur uitdraagt. Ze vertrekt vanuit een soort nutsdenken en de waarde van literatuur ligt dan in de inzichten die je uit de werken kan halen voor je persoonlijke leven, alsof een literaire klassieker in de eerste plaats een goed zelfhulpboek moet zijn. De anekdotiek die af en toe de overhand neemt, doet hier trouwens ook geen goed aan. Maar nu ben ik te streng voor dit boek. Ik las het uit in twee dagen en duidde twee passages aan die ik wil integreren in mijn lessen voor het vijfde middelbaar, slecht vond ik het dus zeker niet.

[Anna Galinska · Rating 4 out of 5]

Ik vond deze boek heel interessant , ik vind boeken zoals deze echt leuk omdat zij veel dingen bijleren over het leven. Ik had al eerder gelijkaardige boeken gelezen over levenslessen en hoe je in bepaalde situaties moet omgaan, maar deze was zeker mijn favoriet. Ik vond het leuk dat zij al wat voor haar enig belang was uit al deze klassiekers haalde. Ik had ze nooit gelezen maar kwamen ze mij bekent voor. Sommige stukken waren beetje beter doordacht en uitgewerkt dan andere wat ik wel een beetje spijtig vond , het was te snel ! Het is wel zeker de moeite waard.

[Peter]

Ik vond het boek niet zo leuk. Ik ben zelf geen lezer en als het genre zelf me niet interesseert is het zeer moeilijk voor me om het te lezen. Het boek heeft ook een rare indeling dat ik niet echt gewoon ben. Ik wil niet zeggen dat het een saai boek is, want voor anderen is het misschien leuker dan voor mij. Ik raad dit boek niet aan want ik vind dat de auteur nogal domme verhalen vertelt waar ik mezelf echt niet in kan vinden. De "levenslessen" die ze probeert aan te brengen vind ik persoonlijk letterlijk onzin. Ze zegt bijvoorbeeld hoe boeken lezen onvermijdelijk is. Dit slaat nergens op en dit is echt iets dat typisch lezers zeggen. Ik zegt toch ook niet steeds dat Story Mode videogames onvermijdelijk zijn omdat je zelf kan bepalen hoe het afloopt met het personage? Bij het deeltje over jaloezie heeft ze wel ergens gelijk, maar ze doet alsof iedereen zijn jaloezie kan beheersen en ze probeert naar mijn mening een psychologische manier van denken aan te halen waar ze niet echt veel van weet. Ze vertelt ook dat je moet oppassen met wie je omgaat of samengaat. Ik ga toch niet de persoon die ik leuk vind volledig analyseren en statistieken opstellen om te zien of ze wel voor mij gemaakt is? Ze lijkt me het type dat gelooft in sterrenbeelden en niet wil samengaan met iemand met een ander sterrenbeeld. Dat is hoe ik het interpreteer toch.

Als dit je manier van denken is, blijf uit mijn buurt!

Sorry maar naar mijn mening was dit 1 van de slechtste, domste boeken met het slechtste advies ooit dat ik heb gelezen, maar dat is mijn mening he.

[Rieam · Rating 3 out of 5]

Ondanks haar jonge leeftijd, heeft Ibe Rossel een uitstekende smaak voor literatuur. Haar boek “Shakespeare kent me beter dan mijn lief” beschrijft wat zij als lezer heeft ervaart en geleerd vanuit verschillende boeken. Boeken, geschreven door wel vrij bekende auteurs van de literatuurgeschiedenis. Onder andere: Shakespeare, Jane Austin enz. ze vergelijkt de verhalen met scenario’s uit haar eigen leven. Ibe kan zeker een leuk verhaal vertellen en weet als jonge auteur zeer goed hoe ze de aandacht moet trekken van een lezer. De structuur is simpel en toch boeiend waardoor je als lezer een ingewikkeld verhaal zoals “Othello” of “Pride and Prejudice” in een paar zinnen meteen door hebt. Ze heeft in ieder geval enkele onopmerkelijke levenslessen gehaald uit de verhalen. Een paar waar ik mezelf in zag.
Levensles 1: Shakespeares duidelijke interpretatie van Jaloezie. Een zeer moeilijk emotie om te beschrijven en toch heeft iedereen het weleens meegemaakt. “Een gevoel dat diep in je maag nestelt”, “een monster dat zich meester maakt van je lijf”. Zelfs van de mensen van wie je niet verwacht dat ze jaloers zouden zijn, kunnen achter je rug iets gepland hebben. Zelfs ik geef het toe. Ondertussen heb ik geleerd hoe het beste moet denken over iemand voordat ik mijn onzekerheden naar boven breng en iedereen rond mij daar slachtoffer van maak. Het waren de kleine details die ik als kleine jongetje snel opmerkte. Niet uitgenodigd worden naar een verjaardagsfeestje maar iemand anders wel, niet gevraagd worden of ik ook straks kom naar de speeltuin etc. De jaloezie bouwt op.
Levensles 2: Te snel en te veel zeggen aan wie je gevoelens voor hebt. Zoals De auteur het zeer goed heeft beschreven, “’ik heb dit al heel lang niet meegemaakt, maar ik denk dat ik echt feelings heb voor jou’, Het meisje in kwestie zegt dat ze wel een vibe hebben, maar gaat niet verder in op de feelings-verklaring”. Natuurlijk kijk ik zelf dan terug naar het begin van mijn tienerjaren waar ik ofwel “te traag” of “te snel” toegaf dat ik iemand mocht. Het kon twee kanten oplopen. “Ik heb je graag maar ik zag ons niet op die manier” of we bleven gewoon vrienden omdat ik niets zei. Het is belangrijk om het juiste moment te zoeken in ieder geval.
Levensles 3: te gemeen zijn.
Ibe spreekt hier duidelijk over tijdens het bespreken van Jane Austins verhaal, de uitspraak plagen is liefde vragen kende ik niet eens. En wanneer ik er achter kwam nam ik alles heel verkeerd aan. Een persoon kan de kleinste mopje maken en ik zou zo rood als een tomaat worden. Het is de bedoeling dat je ze op zo een manier plaagt dat ze het aankunnen. Zie dat je geen grenzen overschrijdt, wat ik dus soms per ongeluk teveel deed. Blijkbaar werkt de methode in het echt, maar ja, een duo als Darcy en Lizzy vind ik moeilijk om in te beelden.

[Gwendal Essanga Bokulu · Rating 3 out of 5]

Ik heb onlangs een boek gelezen genaamd “Shakespeare kent me beter dan mijn lief” door Ibe Rossel. Het is geen “traditionele” boek. Het zit vol met levenslessen uit verhalen van bekende auteurs. Deze levenslessen past Ibe zelf toe op haar eigen leven. Ze praat dan over situaties die ze zelf heeft meegemaakt. Ik ga zelf drie levenslessen met jullie delen die ik heb meegekregen van het boek. Maar wie is Ibe Rossel?
Ibe Rossel, 22 jaar, is een studente Engelse literatuur. Ze groeide op in een kleine dorp in de Vlaamse Ardennen. Als kind las ze veel boeken. Ze las tijdens haar studies las ze veel klassieke literatuur. Snel ontdekte ze dat we veel levenslessen uit die verhalen kunnen leren die al eeuwen oud zijn. Dit verwekte ze in haar debuutroman “Shakespeare kent me beter dan mijn lief”.
De eerste levensles waaruit ik kan leren komt uit het eerste boek Pride and Prejudice van Jane Austen. Wanneer Darcy Lizzy ten huwelijk vraagt, wijst zij hem af. Maar wanneer Lizzy in de problemen zit schiet Darcy direct te hulp. Zo laat hij zien dat hij er alles voor over heeft om met haar te zijn. Na zijn tweede huwelijksaanzoek zegt Lizzy uiteindelijk ja. Het leert mij dat liefde altijd overwint. Dit leert me dat als je echt iets wilt en er voor gaat dat je het uiteindelijk zal krijgen. Het maakt niet uit hoelang het duurt zolang je blijft vechten voor wat je wilt. Niet alleen in de liefde maar ook in het algemeen.
De tweede levensles komt uit een gebeurtenis uit Ibe haar leven, het “kweenie-incident”. Willem en Tilde waren goed bevriend en deden veel samen. Na een tijdje wou Willem meer dan gewoon vrienden zijn. Willem heeft dit echter nooit verteld tegen Tilde waardoor Ze haar interesse in hem verloor. Deze situatie leert me dat je niet te lang moet afwachten op iets want voordat je het weet heb je je kans verspilt. Of het nu gaat om relaties, een baan waar je om twijfelt…Wacht niet te lang met actie te ondernemen.
De derde les komt uit het boek “Othello”. Het boek leert me dat je zeker moet zijn van je acties voordat je je conclusies gaat trekken. In dit verhaal is Lago is jaloers op Othello dus laat Lago hem denken dat zijn vrouw hem (Othello) bedriegt. Othello trekt zijn conclusies en vermoordt zijn vrouw uit jaloezie. Wat Othello niet wist is dat zijn vrouw hem helemaal niet heeft bedrogen. Hierdoor pleegt hij zelfmoord. Hieruit leer ik dat ik altijd zeker moet zijn van een situatie voordat ik mijn conclusies trek. Het kan nooit kwaad om iets te dubbelchecken want voordat je het weet maak je een grote fout en is het al te laat om het nog goed te maken.
In het algemeen vond ik het een leuk en interessant boek vol met handige levenslessen. Als je van oude literatuur houdt dan raad ik het zeker aan.