«جریدهی فریده» ما را با دنیای زنان پیشروی بعد از مشروطه آشنا میکند و بیواسطه نشانمان میدهد که تصویر زن امروزی چطور شکل گرفته و در تاریخ فکر و قلم ایرانی زنان چگونه هویت خود را تعریف کردهاند. این کتاب منتخبی از روزنامهی «شکوفه»، دومین روزنامهی زنان ایران است که به همت مریم عمید (مزینالسلطنه) در دورهی احمد شاه منتشر شد و تصویر دقیقی از وضعیت جامعهی ایرانی و زنان آن دوره ارائه داد. چاپ ۱۴۰۱
روحت شاد زن که جلوتر از زمانه خودت بودی . مریم عمید ملقب به مزین السطنه از زنان روشنفکر قاجار بود و تنها دختر سید رضی پزشک قشون ناصرالدین شاه بود. نشریه شکوفه رو که مجله اختصاصی زنان بود منتشر کرد نشریه ای که تلاش میکرد برای با سواد کردن دختران ایرانی و استفاده از ملزومات و وسایل ایرانی. او دو مدرسه تاسیس کرد یکی دارالعلم که دروس ریاضی، جغرافیا، زبانهای خارجه و خواندن و نوشتن، و مدرسه دارالصنایع که آموزش کارهای هنری و صنایع دستی اختصاص داشت.
کیه که دلش نخواد بدونه در سالهای ۱۲۹۱ تا ۱۲۹۵، توی یه نشریه با موضوع زنان چیا نوشته میشده؟ کیه که دوست نداشته باشه کاریکاتورهاش رو نگاه کنه؟ «مکتوبات وارده» که مخاطبها میفرستادن رو بخونه؟ خیلی لذت بردم. مرسی از نشر اطراف و مرسی از مریم عمید، صاحب امتیاز نشریهی شکوفه که انقد پیشرو، روشنفکر و البته جنگجو بوده!
اولین بخش کتاب (و از نظر من جذابترین بخشش) راجع به سوادآموزی زنان بود. خیلی ناراحت شدم که بعد بیشتر از صد سال و با وجود اینهمه آدمهایی که در این زمینه تلاش کردن اخباری رو میشنوم که به مدارس دخترانه حمله شیمیایی میشه. برای خود من جای سوال داره که چطور شد که از زمان جریده فریده تا حالا حتی عقبگرد هم در مواردی وجود داشته. راجع به سلامت زنان و سوادآموزی زنان و سهم زنان از قدرت سیاسی و ... البته با وجود این عقبگردها بازهم برای من جای سوال هست که چطور از جریان اصلی مشروطه، این جنبش زنان هست که قبلا شاید یکی از جریانهای فرعی مشروطه بود و امروز میشه گفت جریان اصلی آزادیخواهی ایرانیهاست. چطور شد که شعار "حریت و مساوات و اخوت" امروز جای خودش رو به " زن، زندگی، آزادی" داده.
وقتی چندین سال پیش زندگی نامه مزین السطنه را خواندم هیچ وقت فکر نمیکردم این بانوی ایرانی، اینقدر روشنفکر باشد، به حدی که اگر کسی کتاب را بدون اسم و رسم بخواند فکر میکند دختری بیست و چند ساله از ایران ۱۴۰۰ آن را نوشته است .
کتاب جریده فریده، نوشته ها و مقالات زنانی روشنفکر در سالهای ۱۲۹۰ است که در روزنامه شکوفه که به همت بانو مریم عمید یا همان مزین السلطنه دایر بود مینوشتند.
این کتاب هم نشان دهنده عمق بی سوادی و جهالت زنان در دوره قاجار را نشان میدهد و هم از تلاش های مزین السلطنه برای با سواد کردن دختران ایرانی میگوید و هم تاکید او بر استفاده از ملزومات و منسوجات و. وسایل ایرانی را نشان میدهد.