Υπάρχει ένα νησί όπου οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς! Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα –κάπου διάβασα– οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που πότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώντας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό. Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…
Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα η συγγραφέας, μας δημιουργεί μια αινιγματική, μυστηριώδη και παραπλανητική ατμόσφαιρα, για να μας οδηγήσει στα ενδότερα μιας ιστορίας που κρύβει πολλά μηνύματα. Μηνύματα που μας δίνονται είτε με αλληγορικούς συνειρμούς, είτε με παραδοχές που δημιουργούν οι ίδιες οι καταστάσεις καθώς η ιστορία ρολάρει αλλάζοντας διαρκώς τους θύτες και τα θύματα. Αλλάζοντας το ύφος και την πραγματική κατάληξη των γεγονότων. Και δίνοντας άλλο χρώμα και άλλη ουσία στις σκέψεις και στις πράξεις των πρωταγωνιστών. Σκιάζοντας με τρόπο εξαιρετικά πρωτότυπο τις προθέσεις τους, αλλά κυρίως τις ανασφάλειες και τους φόβους που οδηγούν σε αυτές τις προθέσεις που παρορμητικά κινούν τα νήματα των πράξεων τους. ‘Ένα βιβλίο γεμάτο διλλήματα και ανατροπές. Ένα βιβλίο που μας βάζει σε θέση οδηγού μέσα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του. Σε ένα παιχνίδι ενοχής και εξιλέωσης. Σε ένα παιχνίδι που κεντρίζει και ξυπνά συνειδήσεις, Ένα ταξίδι ψυχής μέσα στον χρόνο με αντίπαλο τον χρόνο. Κομμάτια μνήμης που έχουν συνθλίβει μέσα σε μια πολύπλοκη διάσταση μπερδεμένων συναισθημάτων. Ένα υπαρξιακό ταξίδι μετάθεσης ευθυνών σκίασης και φώτισης στιγμών με σκοπό να φανερωθεί η μία και μόνη αλήθεια της ιστορίας που είναι χαμένη ανάμεσα σε ένα ζοφερό παρελθόν που έχει απλώσει και μαγκώσει στα δίχτυα του τις ζωές των ηρώων στο παρόν. Ένα κομμάτι παζλ που κτίζεται και αναθεωρείται διαρκώς μέχρι τα σωστά κομμάτια του να μπουν στις σωστές τους θέσεις. Ο αναγνώστης πρέπει να διεισδύσει στο υποσυνείδητο των ηρώων και να ενώσει τα σκόρπια κομμάτια, τα χαμένα θραύσματα της μνήμης για να αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια.
Μπορεί ένα πνεύμα να μπει στο πνεύμα σου; Πόσα σου χρωστάει η ζωή και πόσα είναι τα δικά σου χρέη προς εκείνη και προς τον εαυτό σου; Και τελικά; Αυτό που ζούμε είναι αλήθεια ή μια εκδοχή της; Και πόσες εκδοχές της αλήθειας και του βίου μας μπορούμε να βιώσουμε; Πόσες από αυτές αναγνωρίζουμε και πόσες διαφεύγουν στο υποσυνείδητο ή ακόμη και στο ασυνείδητό μας και κάνουν εμφάνιση ξαφνικά, σαν την καταιγίδα; Το νέο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου, είναι κάτι που δεν έχει ξαναγραφτεί, ή τουλάχιστον κάτι που δεν έχει τύχει να πέσει ποτέ στα δικά μου χέρια. Η συγγραφέας που αγαπήσαμε από το πρώτο της βιβλίο, μας αποδεικνύει στο τρίτο (έχοντας ήδη ένα δεύτερο άκρως επιτυχημένο στο ενεργητικό της) ότι αφενός μπορεί να ανανεώνει με απίστευτη άνεση την «γκάμα» της θεματολογίας της, αφετέρου ότι μπορεί να οδηγεί τη φαντασία της σε ταχύτατο καλπασμό, προσεγγίζοντας τη ζωή από μια οπτική που κανείς μας δεν έχει σκεφτεί. Διαβάζοντας το «Φάρο του Κέννεμπεκ» ανακαλούμε ασυναίσθητα κομμάτια μιας βαθιά κρυμμένης μέσα μας αλήθειας, ψήγματα μιας κατάστασης της οποίας έχουμε γίνει κάποια στιγμή μέρος, αλλά δεν μπορούμε να την ερμηνεύσουμε με την τρέχουσα λογική. Γινόμαστε μάρτυρες μιας περίεργης επαναδιαπραγμάτευσης με τον πιο κρυφό μας φόβο: το φόβο του θανάτου. Με ένα βιβλίο που τρέχει σαν νερό, με μια γλώσσα καθαρή εύστοχη, γρήγορη και «κοφτερή» σαν ένα μαχαίρι που κόβει τα κομμάτια ακριβώς στο σημείο που απαιτείται ώστε να μείνεις τόσο… πεινασμένος, όσο πρέπει για να νοσταλγείς τη γεύση που σε παρέσυρε, η Σαουλίδου στήνει το σκηνικό της σε ένα τόπο μαγικό. Σε έναν τόπο γεμάτο από την ενέργεια των ανθρώπων που τον κατοίκησαν στο παρελθόν, σε ένα «σημείο» μεταξύ της ζωής τώρα, της ζωής πριν και της ζωής μετά, δεσμεύοντας σου την ανάσα και όχι μόνο αυτή. Ανατρεπτική και στο στήσιμο της ιστορίας, αλλά και στο ξετύλιγμά της, η Σαουλίδου δίνει μια υπόθεση που σε πρώτο επίπεδο καλπάζει ιντριγκάροντας τον αναγνώστη ο οποίος είναι αδύνατον να καταλάβει που θέλει να το πάει η συγγραφέας και σε δεύτερο επίπεδο θέτει πολλά και μεγάλα ερωτήματα για τη ζωή, για τον έρωτα, για την απώλεια, για όσα μας κινούν στο σωστό και λάθος, για όσα είναι στο χέρι μας και όσα συμβαίνουν ερήμην μας, για όσα ίσως και να είναι εγγεγραμμένα στον χάρτη του πεπρωμένου μας και εμείς να είμαστε οι φορείς μιας προδιαγεγραμμένης πορείας. Εκεί που σε αγαπούν μπορεί να είναι ποτέ νύχτα; Και εκεί που είναι νύχτα, μπορείς να αγαπήσεις και να αγαπηθείς; Τι είναι αυτό που γεννά μέσα μας την αίσθηση ότι έχουμε ξαναζήσει σε ένα τόπο, ότι από κάπου ξέρουμε έναν άγνωστο και έχουμε ήδη θετικά ή αρνητικά συναισθήματα για αυτόν; Τις απαντήσεις αναζητά μια γυναίκα που δεν μοιάζει με τις άλλες… Ένα χειμαρρώδες βιβλίο που διεισδύει στον μύθο του Πέρκινς, του Νησιού του Κύκνου στον ποταμό Κέννεμπεκ των ΗΠΑ με τις κατοικίες του 19ου αιώνα, μας «βυθίζει» στο μυστήριο της περιοχής και των σκοτεινών «υδάτων» της, μας συστήνει απίστευτους ήρωες, κάποιοι εκ των οποίων μοιάζουν με ξωτικά και μας κάνει να το σκεφτούμε το πράγμα ξανά: Είμαστε η διαδρομή που διανύουμε, ή η αρχαία μνήμη του ανθρώπου; Ένα βιβλίο συγκλονιστικό που παίζει με το μυαλό μας και μιλάει μέσα μας.
✍ " Αν στον κόσμο σε έχει φέρει το σκοτάδι, πάλι στο σκοτάδι θα καταλήξεις, γιατί μόνο αυτό τρέφει την ψυχή σου. "
Πρόσφατα κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις Bell το καινούριο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου με τίτλο " Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ ". Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μεταφυσικό θρίλερ που θα σας κάνει να χάσετε τον ύπνο σας!
Η Λιντια και ο Άαρον αφήνουν το Πόρτλαντ και μετακομίζουν στο νησί των Κύκνων μαζί με τον γιό τους, τον Ίθαν. Αυτό που αναζητούν εκεί είναι μια διαφυγή από την ανυπόφορη καθημερινότητά τους...
Μια καθημερινότητα, η οποία ανατράπηκε με τραγικό τρόπο μετά το αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε ο Άαρον και την απαγωγή του μωρού τους...
✍ " Όταν ο έρωτας ξεφτάει με το χρόνο ή τον λαβώνει στην καρδιά μια τεράστια απώλεια, η αγάπη μπορεί να μοιάζει ανυπόφορη, μπορεί αντί για αγάπη να θυμίζει δεσμά καμωμένα από όρους, που τυλίγονται σαν φίδια γύρω απ' το λαιμό σου. "
Μια καθημερινότητα, στην αλλαγή της οποίας συνέβαλε και η Έμμα, η πρώην ερωμένη του Άαρον...
Και το Νησί των Κύκνων φαντάζει η μοναδική τους ευκαιρία...
Εκεί, σε μια κατοικία του 19ου αιώνα, σ' ένα τοπίο ονειρικό στη μέση του ποταμού Κένεμπεκ, θα αναζητήσουν την ηρεμία και το κουράγιο για να αντέξουν, για να μην διαλυθούν...
✍ " Αν ήξερα τι μου επεφύλασσε η ζωή, δε θα ευχόμουν πλούτη ούτε αγάπη ούτε υγεία. Θα ευχόμουν, όταν όλα πάνε να χαθούν, να μπορούσα το χρόνο να γυρίσω πίσω. "
Στα νερά του ποταμού Κένεμπεκ όμως, πλέουν εδω και πολύ καιρό καλά κρυμμένα μυστικά, τα οποία η μετακόμιση της οικογένειας θα φέρει σιγά σιγά στην επιφάνεια...
Και τότε τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο...
" Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ "
Ένα άκρως ατμοσφαιρικό μεταφυσικό θρίλερ το οποίο θα σας συναρπάσει!
Από την πρώτη κιόλας σελίδα, μια αλλόκοτη αίσθηση φόβου, άπλετο μυστήριο και κύματα αγωνίας θα εισχωρήσουν για τα καλά μέσα στην ψυχή σας. Και είμαι σίγουρη πως δεν θα καταφέρετε να αφήσετε το βιβλίο από τα χέρια σας μέχρι να φτάσετε στο τέλος!
Το ταξίδι σας στο νησί του Κένεμπεκ θα σας μείνει αξέχαστο κι αυτό γιατί εκεί θα ανακαλύψετε την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο....
Εκεί, θα δείτε τους νεκρούς να συνυπάρχουν με τους ζωντανούς...
Εκεί, θα γίνετε μάρτυρες της αέναης μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, μιας μάχης ολέθριας με διαστάσεις πέρα από κάθε λογική...
Εκεί οπου ο χρόνος είναι σχετικός, θα βρείτε τις απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που απασχολούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη...
Πόσο δυνατή είναι η αγάπη μιας μάνας για τα παιδιά της;
Έχει τέλος αυτή η αγάπη;
Σε ποια σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να μας οδηγήσει η προδοσία από τον σύντροφο της ζωής μας;
Μπορούμε να ζήσουμε με τις τύψεις και τις ενοχές για τις πράξεις μας;
Μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε;
Μπορούμε να λυτρωθούμε;
Ή μήπως το πεπρωμένο είναι αυτό που ορίζει τα πάντα ο,τι κι αν κάνουμ��;
✍ " Δεν έχει πισωγύρισμα η μοίρα η κακιά, είναι τα όριά της γινωμένα. Όταν το δεις κατάματα το άθλιο πρόσωπό της, τότε πια ξέρεις πώς αυτή η πανούργα σου έστρωσε το δρόμο της επιθυμίας που έμελλε να σε στείλει στην παγίδα σαν τον ποντικό. Αυτή η μάγισσα σου χάρισε τη θάλασσα που στο τέλος σε κατάπιε. Αυτή η πλάνη προς τ' όνειρο, προς κάποια ευτυχία, που σου χαρίστηκε μόνο και μόνο για να σε προδώσει."
" Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ "
Ειλικρινά δεν θα ήθελα να σας πω τίποτα περισσότερο για να μην σας στερήσω την απόλαυση που θα νιώσετε από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου!
Διαβάστε το και θα με καταλάβετε!
Και να θυμάστε :
✍ " Είναι κάποια αμαρτήματα που πηγάζουν από τα πιο βαθιά ερέβη, για να σου θυμίζουν πού ανήκεις και ποιος είσαι. "
✍ " Οι επιθυμίες ξεγελούν. Είναι πλανεύτρες. Είναι ο προθάλαμος του πανικού και της αλήθειας. "
Πολλά συγχαρητήρια Sonia μου! Το λάτρεψα! Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!
Η Ιουλία Ιωάννου προτείνει το βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου «Ο φάρος του Κένεμπεκ» εκδόσεις Bell
Διαβάζοντας το βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου «Ο Φάρος του Κένεμπεκ», το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι οι στίχοι του τραγουδιού «Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε, αλλάζουν ονόματα και πάλι από την αρχή»…
“Είναι κάποια αμαρτήματα που πηγάζουν από τα πιο βαθιά ερέβη, για να σου θυμίζουν πού ανήκεις και ποιος είσαι. Ανήκεις στο κακό, είσαι γέννημά του, είσαι θρέμμα του. Έχεις το ρόλο σου σ’ αυτή τη ζωή και στην άλλη και σ’ όλες τις αιωνιότητες”.
Ένα πολύ έξυπνο και πρωτότυπο μυθιστόρημα, στο οποίο ο αναγνώστης δεν θα κουραστεί να αναζητά το χωροχρόνο που βρίσκονται οι ήρωές του, καθώς εκεί που πιστεύει ότι διαδραματίζεται η ιστορία στο σήμερα, σύντομα θα ανακαλύψει ότι συνδέεται άρρηκτα με το μακρινό παρελθόν, αλλά και πάλι οι εναλλαγές στο πώς έχουν εξελιχθεί τα γεγονότα και από ποια πλευρά τα βιώνει η πρωταγωνίστρια θα του εξάψουν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον.
“Γιατί κάποια σκοτάδια στέκουν ακλόνητα, καθρέφτες που μέσα τους αντικατοπτρίζεται το κακό“.
Είναι από εκείνα τα βιβλία που οι φανατικοί του είδους δεν θα μπορούν να αφήσουν από τα χέρια τους, θα αναζητούν συνεχώς να ανακαλύψουν πού κρύβεται η αλήθεια, εάν τα πρόσωπα που εναλλάσσονται στο απομονωμένο νησί είναι υπαρκτά ή αποκυήματα της φαντασίας της ηρωίδας ή πάλι μήπως είναι κάτι άλλο;
“Εδώ, σ’ αυτό τον απομονωμένο τόπο, βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Εδώ ενώνονται το τέλος με την αρχή, οι μοίρες των ανθρώπων διασταυρώνονται με τα γεγονότα που τις καθορίζουν…“
Είναι δυνατόν ένα τόσο όμορφο και επιβλητικό τοπίο να κρύβει τα πιο θανάσιμα μυστικά; Τα σπίτια του που στέκουν εκεί και προσπαθούν να αντισταθούν στη φθορά του χρόνου, άραγε, θα έρθει ποτέ η στιγμή να ξανανιώσουν την ενέργεια των αναπνοών που τα συντηρούσαν και τα κρατούσαν όρθια; Και, τι είναι εκείνο που κρατά δέσμιες τις ψυχές των ανθρώπων ανά τους αιώνες και δεν τις αφήνει να βρουν την γαλήνη; Μπορεί να έχει ένας άνθρωπος τη δυνατότητα να επιστρέψει ώστε να διορθώσει τα λάθη που έκανε σε μια προηγούμενη ζωή και αν ναι, ποιος αποφασίζει για τον τρόπο που θα πληρώσει κάποιος για τα κρίματά του;
Ένα μυθιστόρημα που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε γιατί έχετε την αίσθηση ότι κάτι σας θυμίζει ένα τοπίο, ένα πρόσωπο που συναντάτε, μια κατάσταση που βιώνεται… εάν φυσικά έχετε τέτοιου είδους ανησυχίες! Εάν αναζητάτε το γιατί της ύπαρξής σας και των όσων συμβαίνουν γύρω σας… Να προσθέσω ότι το εξώφυλλο είναι πραγματικά εξαιρετικό και από τις λίγες φορές που συμβαδίζει και με το περιεχόμενο.
Ο Ααρον και η Λίντια είναι ένα ζευγάρι που, έπειτα από μια τραγωδία στην οικογένεια τους, θα προσπαθήσουν να κάνουν μια νέα αρχή μαζί με τον γιο τους Ίθαν.
Το νέο τους σπίτι, είναι ένα παλιό αρχοντικό στο νησί των κύκνων στις όχθες του ποταμού Κένεμπεκ. Ένα μέρος απομονωμένο, ήσυχο, ιδανικό για μια νέα αρχή. Η μήπως όχι;
Αυτό που δεν ξέρουν οι ήρωες μας είναι πως υπάρχει ένα νησί όπου οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς.... Από τις πρώτες σελίδες, το βιβλίο της Σόνιας Σαουλιδου υπόσχεται πολλά! Και μέχρι το τέλος κρατάει αυτή την υπόσχεση.
Μετά από δύο εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα ψυχολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα. Από την αρχή του βιβλίου ο αναγνώστης μπαίνει σε μια άλλη ατμόσφαιρα, σε ένα άλλο τοπίο. Ο ήχος της βροχής, η σκοτεινιά του μέρους, τα ψηλά δέντρα, τα επιβλητικά σπίτια, η ερημιά κι ο φάρος ζωντανεύουν μπροστά στον αναγνώστη.
Τίποτα, όμως, δεν είναι όπως φαίνεται σε αυτό το βιβλίο. Η Σόνια αφηγείται με μαεστρία μια υπερφυσική ιστορία και ανατρέπει τα πάντα παίζοντας με το μυαλό του αναγνώστη!
Επιβλητικό, σκοτεινό και άκρως κινηματογραφικό, με σκηνές που κόβουν την ανάσα, θα μπορούσε άνετα να μεταφερθει στην οθόνη ως ταινία.
Οι ήρωες του παλεύουν με την απώλεια, την αγάπη, τη μεταμέλεια και τη συγχώρεση. Χάνουν και βρίσκουν ξανά τον εαυτό τους μέσα από τη μάχη του καλού με το κακό.
Ποιο από τα δύο θα νικήσει; Διαβάζοντας το ένιωσα φόβο και αγωνία, καθώς η πλοκή του βιβλίου είναι γρήγορη και δεν αφήνει τον αναγνώστη αδιάφορο.
Αναζητήστε το και αφήστε τα νερά του ποταμού Κένεμπεκ να σας παρασύρουν...
Ευφυές! Καθηλωτική πλοκή, διαρκείς ανατροπές, εναργείς κινηματογραφικές περιγραφές που αναδύουν άμεσα τις εικόνες στο μυαλό! Στημένο με δημιουργική φαντασία, απρόσκοπτη ροή και εναλλαγές, χωρίς κενά και ανακολουθίες. Ένα μαγευτικό παραμύθι που παίζει με την κατάρριψη των βεβαιοτήτων μας αλλά και με τις μύχιες αρχέγονες αγωνίες μας και τα αναπάντητα ερωτηματικά μας για το νόημα της ζωής και τη ζωή πέρα από τον θάνατο., ενώ σε παρασύρει σε αντικρουόμενα συναισθήματα για την ηρωίδα του. Ανατρεπτικό μέχρι την τελευταία σελίδα!
Το διάβασα δεύτερη φορά, γιατί στην πρώτη, την καλοκαιρινή, κατάλαβα ότι ήθελα να μπω περισσότερο στη γοητευτική ομιχλώδη ατμόσφαιρα του. Έτσι, μέσα στο φθινοπωρινό προεόρτιο κλίμα διευκολύνθηκα στο να αισθανθώ πιο άμεσα την ψύχρα απ’ την κίνηση των σκιών και των ψυχών, τη θλιμένη ομορφιά των τοπίων, των σπιτιών και των ανθρώπων και τα αλλεπάλληλα ντεζα βου. Σίγουρα το πιο τρομακτικό και γι’ αυτό ίσως και το πιο γοητευτικό μυθιστόρημα της Σονιας Σαουλίδου. Γεμάτο νοήματα και μηνύματα.
Πολλαπλή συνειδητότητα και ταξίδια του μυαλού “ Εδώ, σ΄αυτό τον απομονωμένο τόπο, βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Εδώ ενώνονται το τέλος με την αρχή, οι μοίρες των ανθρώπων διασταυρώνονται με τα γεγονότα που τις καθορίζουν, οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς και ο χρόνος είναι σχετικός. Κάθε οικογένεια που έρχεται σ΄αυτό το τόσο ιδιαίτερο μέρος φυσικά και δε γνωρίζει, ότι κουβαλάει μαζί με το βιος της ένα θλιβερό πεπρωμένο και ότι ο προορισμός της στο Νησί των Κύκνων είναι να συναντηθεί με τον θάνατο. Πατάμε στη γη όπου βρίσκεται το πέρασμα από τον έναν κόσμο στον άλλο”.
Από το απόσπασμα είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα θρίλερ, ένα συναρπαστικό μεταφυσικό, ψυχολογικό θρίλερ που θέτει πολλά υπαρξιακά ερωτήματα, δημιουργεί έντονο σασπένς, χωρίς να του λείπει το ανεπαίσθητο υποδόριο χιούμορ, χαρακτηριστικό στοιχείο της συγγραφέως, που συχνά, με εμφανή ειρωνεία κλείνει το μάτι στον αναγνώστη. Η Λίντια και ο ΄Ααρον, ένα ζευγάρι σε κρίση του γάμου τους- εκείνη ορθινολόγος κι εκείνος επιχειρηματίας- που κατοικεί στο Πόρτλαντ, με δύο παιδιά τον ΄Ιθαν και τη μικρούλα Μάγκι, αποφασίζουν να επενδύσουν, ένα μέρος της κληρονομιάς- από θείο της Λίντια-, σ΄ έ��α παλιό εγκαταλειμμένο σπίτι στο νησί τον Κύκνων, που διατρέχει ο ποταμός Κένεμπεκ, όπου και ο παλιός φάρος.
" Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα –κάπου διάβασα– οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που πότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώ��τας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό”, πληροφορεί το οπισθόφυλλο του βιβλίου και συνεχίζει: Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα.
Πόση αλήθεια κρύβουν αυτές οι τρεις τελευταίες γραμμές; Η Σόνια Σαουλίδου παίζει πραγματικά με το μυαλό του αναγνώστη, βυθίζοντας τους χαρακτήρες της στο πηγάδι του χρόνου, στην αμφίβολη κατάσταση της ψευδαίσθησης που εκλαμβάνεται ως πραγματικότητα και των ποικίλων εκδοχών της πραγματικότητας που η αλήθεια τους αμφισβητείται. Στροβιλίζει την ηρωίδα της σε μία δίνη περιπετειών του μυαλού και της ψυχής της, που παρασύρει στο σκοτεινό βυθό του υποσυνείδητού της πρόσωπα που έζησαν έναν ολόκληρο και πλέον αιώνα πριν.
΄Ονειρα, τρόμοι απόκοσμοι, μαγείας μέγα δίχτυ, Μάγισσες και φαντάσματα γλιστρούν στο μεσονύχτι.
Με πρόθεμα τους στίχους του Οράτιου, μπορεί κανείς να φανταστεί ένα μέρος του περιεχομένου του βιβλίου, το οποίο πραγματικά ιντριγκάρει τον αναγνώστη στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Λίντια: “ Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό” .
Σ΄αυτό το τόσο μελαγχολικό, απομονωμένο μέρος, μετά ένα τραγικό τροχαίο, η Λίντια είναι διαρκώς θλιμμένη από την απαγωγή της μικρής Μπέτι, βρίσκεται διαρκώς με την έννοια του ΄Ιθαν που έπαψε να μιλάει, μετά το τραγικό γεγονός, θα διασχίζει με τη βάρκα τον ποταμό για να τον πηγαίνει στο σχολείο, θα συνδεθεί με τη Ντόροθυ, γειτόνισσα, που ζει στο απέναντι σπίτι με τον τρελό παπαγάλο και τον γάτο της, θα γνωρίσει τη Λουίζα τη τραυλή γυναίκα του φαροφύλακα που πιστεύει ότι ο σύζυγός της θα την σκοτώσει, τη μαντάμ Φλαμίνια που καλεί τα πνεύματα , τον γέρο γιατρό που είναι η ενσάρκωση του σατανά. Με την ατμοσφαιρική γραφή της, η Σαουλίδου περιγράφει γλαφυρά τον μυστηριώδη τόπο, τον πάντα ψυχρό καιρό, τα χιονισμένα τοπία, τα ελάφια που παρασύρονται από τα σκοτεινά νερά του πλημμυρισμένου ποταμού, τα μαύρα πουλιά που χάνουν τον προσανατολισμό τους και αφήνουν την τελευταία πνοή μαζί με το αίμα τους πάνω στα τζάμια του φάρου... τη Λίντια που επιμένει να συναντήσει και πάλει τη δασκάλα του ΄Ιθαν... Από το δεύτερο μέρος του βιβλίου και μετά αναιρούνται κάποια από τα δεδομένα, η εξέλιξη του μύθου βασίζεται περισσότερο στην ψυχολογία των ηρώων, με την ειρωνεία να γίνεται εμφανέστερη.
“ ΄Οχι, όχι, δεν έπρεπε να πάρω στα σοβαρά τις σαχλές κουβέντες, τις φαντασιώσεις ενός ξεμωραμένου που πίστευε πως ήταν ο Σατανάς αυτοπροσώπως και με καλούσε μάλιστα να τον υπηρετήσω. ΄Ηταν εξωφρενικά όλα αυτά... ΄Ομως μετά ηρθαν στο νου μου τα πουλιά. Η εικόνα του μάγου που είχα αντικρίσει μέσα στα τρομαγμένα μάτια τους ήταν πραγματική.”
Ο μύθος ανασυντάσσεται, η συγγραφέας ανακαλεί ρήσεις του Ηράκλειτου, του Σοφοκλή, θέτοντας σε νέα βάση την ιστορία που αφηγείται, χωρίς να αφαιρεί τίποτα από το σασπένς και τα στοιχεία του θρίλερ. Διαπραγματεύεται εξαιρετικά τον πάγκοινο φόβο του θανάτου, κόβοντας την αφήγηση σε σημεία που ιντριγκάρουν τον αναγνώστη, τον κάνει να αδημονεί για το περαιτέρω και συγχρόνως να θέλει να απαντήσει σε ερωτήματα όπως: Πόσο ρόλο παίζει εκείνο το déjà vu που συχνά βασανίζει τις σκέψεις μας ; Πόσο αληθινό μπορεί να αποδειχθεί κάτι που διαισθανόμαστε και πως εξηγούμε αυτή την προαίσθηση ; Πόση σχέση έχουν τα όνειρά μας με τα γεγονότα που βιώσαμε ή βιώνουμε και... αλήθεια. πόσες φορές συγχέουμε την πραγματικότητα με ένα μακρινό όνειρο ; Πόσες φορές δεν σκεφτήκαμε ένα αργό replay του χρόνου για να διορθώσουμε ένα λάθος... Με παρέμβαση μιας ψυχολόγου διερευνάται η ανάγκη για την ηρωίδα να αλλάζει προσωπικότητες, τρόπους συμπεριφοράς, να πλανιέται σε ταξίδια της ψυχής, να πιστεύει ότι βρίσκεται σε άλλη χρονική διάσταση προκειμένου να ανακαλύψει τα αίτια κάποιων πράξεών της, σε μία προσπάθεια προσέγγισης των πραγματικών γεγονότων, θέτοντας τον εαυτό της και πάλι σε νέους κινδύνους.
“ Τα συμπτώματα της ψυχής ξεκινάνε ως έγνοιες , μεταλλάσσονται σε αγωνίες, ενηλικιώνονται σε φόβους και γιγαντώνονται σε φοβίες, εμμονές και πάει λέγοντας. [...] Ο φόβος γεννά φόβο κι όσο προσπαθούμε να τα ελέγχουμε όλα ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα απέναντι σε κάθε πιθανό “εχθρό”, ουσιαστικά αυτό που κάνουμε είναι να γεννάμε πιθανούς εχθρούς”.
Με γραφή χειμαρρώδη η Σαουλίδου, πραγματεύεται έμμεσα τις σχέσεις στον έρωτα, μέσα στον γάμο, τις σχέσεις γονέα – παιδιών, την ανάγκη ν΄αγαπά και ν΄αγαπιέται κανείς, διατυπώνοντας εντέλει την άποψη ότι κανείς δεν είναι κανενός.
Ο φάρος του ΚΕΝΕΜΠΕΚ: ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ που εκτυλίσσεται σ΄έναν τόπο σχεδόν ακατοίκητο από ζωντανούς, όπου τα λιγοστά σπίτια στέκουν σαν κουφάρια κι ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που πότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ΄τον ποταμό.
" Σ΄αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για ν΄απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου από την πρώην ερωμένη του. [...] Με αγάπησε, με παντρεύτηκε. Και παρ’ όλα αυτά με πρόδωσε. Όταν φτάνουμε στην όχθη του ποταμού, μας περιμένει κάποιος και μας πηγαίνει σε μια μηχανοκίνητη βάρκα που θα είναι θαύμα αν δε διαλυθεί στα μισά του ποταμιού. Ο καιρός έχει ηρεμήσει αρκετά και ο άνεμος δεν είναι πλέον και τόσο δυνατός, όμως βρέχει πολύ κι εγώ είμαι αναγκασμένη να καταφεύγω στην αγκαλιά του Άαρον κάτω από μια διάφανη παλιά μου ομπρέλα. Πίσω από ένα πέπλο βρόχινης θολούρας, δείχνουμε σαν μια ογκώδης σχηματική παράσταση της αγάπης, και πρέπει να δίνουμε την εντύπωση ενός ευτυχισμένου ζευγαριού που ψάχνει μες στα όνειρά του να βρει τη νέα οικογενειακή του φωλίτσα. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να πλησιάσει κανείς το ενωμένο σχήμα μας, να κοιτάξει καλά τα πρόσωπά μας, να διακρίνει τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τους καθρέφτες των ματιών μας.''
«Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ» είναι το τελευταίο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell, μιας και σε λίγες εβδομάδες μόνο, θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα. «Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ» είναι ένα βιβλίο από αυτά που δύσκολα ο αναγνώστης του αφήνει από τα χέρια του. Σε κάθε σελίδα ζωντανεύει η έντονη επιθυμία να θέλει να συνεχίσει παρακάτω, γιατί εκτός από τις ανατροπές που προκύπτουν και τις διάφορες ιστορίες που ξετυλίγονται παράλληλα με την κεντρική, η Σόνια Σαουλίδου έχει πραγματικά μια δυναμική στη γραφή της, που συνεπαίρνει και ενθουσιάζει ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Μια συναρπαστική ιστορία που οφείλει μέρος της ομορφιάς και της μυστηριακής ατμόσφαιράς της στον τόπο που διαδραματίζεται.
Η Λίντια και ο Άαρον, αντιμετωπίζουν διάφορα θέματα και προβλήματα στον γάμο τους. Η οικογενειακή τους γαλήνη και ισορροπία έχει διαρραγεί, μαζί και οι προσωπικές τους σχέσεις. Η Λύντια θέλει να ζήσει μακριά από την πόλη όπου μένουν, το Πόρτλαντ, γιατί θέλει να ξεπεράσει ένα άσχημο και τραγικό γεγονός που τους συμβαίνει. Οι αναμνήσεις της θολές αλλά έντονες και επίπονες, την οδηγούν σε μια απόφαση που φαίνεται να είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας για τη σχέση της με τον Άαρον, αλλά και μόνη λύση διαφυγής που διαθέτει για να αποφύγει όλα όσα βιώνει. Αποφασίζει λοιπόν να αγοράσει ένα παλιό εγκαταλειμμένο σπίτι στο νησί των Κύκνων. Δυο πράγματα κάνουν αυτό το νησί να είναι μοναδικό και να ξεχωρίζει, ο ποταμός Κένεμπεκ που το διατρέχει και ένας επιβλητικός παλιός φάρος.
Το νησί είναι ένα μέρος με λίγα παλιά σπίτια και τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα κι όμως αυτό το μέρος ασκεί μια ακαταμάχητη έλξη στην Λύντια. Γιατί; Μετακομίζει εκεί με τον νεαρό γιο της, τον Ίθαν, ένα παιδί που κουβαλάει το δικό του σκοτάδι και προτιμά τη σιωπή και την απομόνωση. Ο Άαρον πηγαινοέρχεται γιατί οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον κρατούν μακριά από το νησί πολλές φορές. Οι δυο τους είναι μόνοι και εκτεθειμένοι.
Στο νησί η Λύντια γνωρίζει την Ντόροθι, μια από τις λιγοστές κατοίκους του νησιού, μια γυναίκα παράξενη και μυστηριώδη. Μια χάρτινη ηρωίδα/σπαζοκεφαλιά για τον αναγνώστη, από την πρώτη κιόλας εμφάνιση της στις σελίδες του βιβλίου. Μια αινιγματική προσωπικότητα που φαίνεται να ακροβατεί μεταξύ δυο παράλληλων κόσμων, αυτόν της πραγματικότητας και αυτόν της φαντασίας.
Η εξέλιξη της υπόθεσης απορροφά αβίαστα τον αναγνώστη κ��ι οι συνεχόμενες αναπάντεχες ανατροπές, εντείνουν το ενδιαφέρον ως το τέλος. Τα όρια αλλάζουν διαρκώς. Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Τι ουτοπία και τι ρεαλισμός; Τι δεδομένο και τι άδηλο στη ζωή;
Η πλοκή του είναι ευφάνταστη, πρωτότυπη και συναρπαστική. Μία ιστορία που έχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο και κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη, καθώς του προσφέρει άπλετη τροφή για σκέψη και εγείρει ερωτήματα δύσκολα και ανεπίλυτα για κάποιους. Το πεπρωμένο του καθενός είναι όντως προδιαγραμμένο και φυγείν αδύνατον ή μπορεί κάποιος να παρέμβει και να το αλλάξει; Στο ταξίδι της ζωής μας συναντάμε ανθρώπους που έρχονται κοντά μας προκειμένου να βιώσουμε δίπλα τους στο έπακρο την αγάπη, την ισορροπία και την πλήρη πνευματική και ψυχική ένωση. Άνθρωποι που όταν τους συναντάμε, λειτουργούν ως πυξίδα στην εξέλιξη της ψυχής μας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και νιώθουμε κοντά τους ότι οι ψυχές μας μιλούν την ίδια γλώσσα. Άραγε αυτές, τις "αδελφές ψυχές" μας, τις συναντάμε μόνο μια φορά ή τις έχουμε γνωρίσει ξανά, με διαφορετικό τρόπο, με άλλες μορφές και ιδιότητες ίσως, σε προηγούμενες ζωές μας; Υπάρχουν όμως προηγούμενες ζωές και αν όχι τι είναι το déjà vu, η αίσθηση που έχει κάποιος ότι μία κατάσταση που βιώνει στο παρόν έχει επαναληφθεί ακριβώς στο παρελθόν; Τι έχουν να μας διδάξουν όλα αυτά; Τι επίδραση έχουν; Ο ανθρώπινος ψυχισμός, εν τέλει, αποδεικνύεται ιδιαίτερα περίπλοκος και οι διαθέσεις των περισσότερων ανθρώπων ανεξιχνίαστες και σκοτεινές. Ή μήπως όχι; Αυτή η ευρηματική ιστορία της Σόνιας Σαουλίδου είναι το πρίσμα που θα βοηθήσει τον αναγνώστη να δει τα πράγματα και αλλιώς και ίσως απαντήσει σε άλυτους γρίφους, που σίγουρα ταλαιπώρησαν τους περισσότερους από μας.
Η Σόνια Σαουλίδου συνεχίζει να εντυπωσιάζει με κάθε νέο της βιβλίο. Εδώ ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι για πολλούς λόγους δεν διαβάζει μια ακόμα ιστορία μυθοπλασίας, αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Έχει στα χέρια του ένα μυθιστόρημα που όσο το διαβάζει και το κατανοεί, θα νιώσει πολλές φορές συγκινημένος, κατακλυσμένος από πλούσια συναισθήματα και προβληματισμένος σχετικά με τη ζωή, την αγάπη, τη φιλία, τη μητρική αγάπη, την απώλεια, τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν οι πράξεις μας στους άλλους, το κατά πόσο κάτι που κάνουμε εδώ και τώρα μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ή και πολλών ανθρώπων αλλού.
«Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ» είναι ένα δυνατό, ατμοσφαιρικό ψυχολογικά θρίλερ, απ΄ αυτά όμως που αφήνουν στην άκρη το αίμα και τη φρίκη, για να αναζητήσουν ένα άλλο είδος φόβου. Με πλοκή και ήρωες που -σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό- ισορροπούν ανάμεσα στη λογική και στην παράνοια, προκαλούν τον νου μας και μας θυμίζουν πως ακόμη και εκείνος, πολλές φορές μας εξαπατά. Ή μήπως όχι; Μήπως ο αληθινός τρόμος κρύβεται στο άγνωστο, σε εκείνον τον ανεξερεύνητο κόσμο που συνέχεια μας γοητεύει και μας προκαλεί να τον εξερευνήσουμε μα και συνεχώς βρίσκει τρόπους να ξυπνά μέσα μας τον φόβο;
Η αφήγηση ρέει απρόσκοπτα, η γραφή είναι γεμάτη ζωντάνια και γλαφυρότητα. Η ένταση και η αγωνία εντείνονται χάρη στην περιγραφική δεινότητα της συγγραφέως και η αδρεναλίνη εκτοξεύεται ακόμα περισσότερο στις σκηνές εκείνες όπου οι περιγραφές, αφορούν εικόνες και καταστάσεις τρομακτικές. Η Σαουλίδου έχει πετύχει μια τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο θρίλερ, τη φαντασία, το μεταφυσικό και την πραγματικότητα, στοιχεία που πότε διαδέχονται το ένα το άλλο και πότε μπλέκονται μεταξύ τους αρμονικά, καθιστώντας τα όρια ανάμεσά τους εσκεμμένα θολά και δυσδιάκριτα. Είναι δύσκολο –μέχρι και αδύνατο– να αφήσεις από τα χέρια σου αυτό το βιβλίο από την στιγμή που το ΄χεις ξεκινήσει.
Σε αυτό το βιβλίο η φαντασία της Σόνιας Σαουλίδου ομολογουμένως δεν γνωρίζει όρια. Ταυτόχρονα, ιντριγκάρει τον αναγνώστη, παρακινώντας τον να διαβάσει λίγο ακόμα για να χορτάσει την περιέργειά του. Το φινάλε της ιστορίας είναι απλά απολαυστικό, απρόβλεπτο και αναπάντεχο...
Η Λίντια Γκέλερ κάποτε ήταν ευτυχισμένη με τον άντρα της, τον Άαρον και τα δύο τους παιδιά ως το μοιραίο τροχαίο ατύχημα και την αποκάλυψη πως ο άντρας της έχει ερωμένη. Όλα αυτά άλλαξαν το ζευγάρι ως προς την ψυχολογία του και ως προς τη στάση του ενός απέναντι στον άλλον κι έτσι αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Νησί των Κύκνων στον ποταμό Κένεμπεκ του Μέιν. Δείχνει ως η ιδανική επιλογή όμως σύντομα μια σειρά από παράξενα και μυστηριώδη γεγονότα θα αράξουν και πάλι τη ζωή τους. Πώς συνδέονται όλα αυτά με ένα παιδί που πνίγηκε στο ποτάμι το 1902 και με τη δολοφονία της γυναίκας του φαροφύλακα; Τι μυστικά κρύβει το νησί και γιατί έχει τόσους λίγους κατοίκους;
Η Σόνια Σαουλίδου έγραψε ένα ανατριχιαστικό μυθιστόρημα τρόμου που κάθε σελίδα μου χάριζε ανατριχίλες και με γέμιζε αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω. Με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Λίντια Γκέλερ μαθαίνουμε καλύτερα την προσωπικότητά της, τις σχέσεις της με την οικογένειά της, πώς ζούσαν πριν και μετά το τροχαίο ατύχημα, στο οποίο εξαφανίστηκε η κόρη τους, πώς και γιατί επέλεξαν την απομόνωση σ’ ένα σπίτι ιδανικό και για τους δύο, αφού εκείνη θέλει να απομονωθεί από τον κόσμο κι εκείνος επειδή θα πάρει τις αποστάσεις του από την ερωμένη του. Αν μετακομίσουν όμως στο νησί, ο Άαρον, λόγω της δουλειάς του, θα πρέπει να διανυκτερεύει κάποιες φορές στο Πόρτλαντ, σ’ ένα διαμέρισμα δίπλα στο γραφείο του. Θα το εκμεταλλευτεί άραγε αυτό η Έμμα Όσγουολντ για να τον ξανακερδίσει; Ο Ίθαν, που ήταν κι αυτός στο αμάξι τη μοιραία νύχτα που χάθηκε η αδελφή του, έχει προχωρήσει αρκετά από ψυχοσυμπεριφορικής άποψης αλλά εξακολουθεί να μη μιλάει και η μητέρα του συνεχίζει να είναι συνέχεια από πάνω του.
Η Λίντια νιώθει σαν ξύλινη μαριονέτα που νομίζει ότι καθορίζει εκείνη τη δική της μοίρα με τις επιλογές της, σύντομα όμως διαπιστώνει πως κάποια πράγματα είτε δεν τα βιώνει στην πραγματικότητα είτε συμβαίνουν αλλιώς απ’ ό,τι έχει την αίσθησή τους. Όνειρο που γίνεται εφιάλτης ή μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να τη διαχειριστεί; Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Τι μυστικά κρύβει ένα νησί που έχει ελάχιστους κατοίκους και μια άγρια ομορφιά που χειροτερεύει όταν ο καιρός χαλάει και δυσκολεύει τη μετάβαση στην ενδοχώρα, στην απέναντι πλευρά του ποταμού, όπου βρίσκονται το σχολείο και τα μαγαζιά; Η συγγραφέας αργά και σταθερά δείχνει τις ρωγμές στη σχέση του ζευγαριού, τα άπειρα μικρά λάθη που οδήγησαν σε μικρούς διαπληκτισμούς και πότε και πώς άρχισαν να ροκανίζουν τη σχέση τους. Ταυτόχρονα, η γειτόνισσα Ντόροθι Νόργουελ ισχυρίζεται πως μπορεί να βρει τη Μάγκι κι αυτό τρομάζει τη Λίντια, αφού δεν είχαν συνατηθεί πότε πριν. Πώς ξέρει για την οικογενειακή τραγωδία; Ποιο μυστικό κρύβει και τι συνδέει τελικά τις δύο γυναίκες; Πώς γίνεται να κάνουν τα ίδια λάθη και η Ντόροθι να φοβάται για το μέλλον της Λίντια να μην εξελιχθεί όπως το δικό της; Γιατί τονίζει: «Το παρελθόν θα σε βοηθήσει να τα καταλάβεις όλα, πρέπει όμως πρώτα να το ανακαλύψεις για να ξεδιαλύνεις όλα τα μυστήρια» (σελ. 90); Κι εκεί που φτάνεις σε μια σημαντική καμπή των εξελίξεων, η συγγραφέας μας φέρνει στις μέρες πριν το ατύχημα για να δούμε τις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας της Λίντια και τι πραγματικά συνέβη, και ακόμη πιο πίσω, στο 1899, για να δεθεί αριστοτεχνικά το όλο παζλ μέσα από την ιστορία της οικογένειας των Νόργουελ, με τον Αλεξάντερ να δέχεται τη θέση του δασκάλου στο δημοτικό σχολείο κοντά στο Νησί των Κύκνων και να μετακομίζει στο νησί με τη γυναίκα του, Ντόροθι και τα δυο παιδιά τους. Γνωρίζουμε από κοντά τον φαροφύλακα και τη γυναίκα του, τους περισσότερους από τους κατοίκους του μικρού αυτού τόπου και ξαναζούμε την ανατριχιαστική αύρα που γεννιέται από την ομίχλη, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την αίσθηση πως στο νησί συμβαίνει κάτι αλλόκοτο. Τα πράγματα μάλιστα γίνονται χειρότερα όταν αρχίζει μια σειρά από δολοφονίες! Γιατί ο φαροφύλακας καλεί τα παιδιά των Νόργουελ να τους δείχνει τη θέα από το πιο ψηλό σημείο; Γιατί η γυναίκα του φαροφύλακα επιμένει πως θα τη σκοτώσει ο άντρας της; Ποιοι είναι όλοι αυτοί που σουλατσάρουν τις νύχτες και χάνονται ξαφνικά πριν ξημερώσει; Ποιο είναι το χάρισμα που έχει ο γιος των Νόργουελ και σε τι θα του χρησιμεύσει;
Πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό, ατμοσφαιρικό, ανατριχιαστικό θρίλερ, γεμάτο στιγμές τρόμου και απανωτές αποκαλύψεις που αλλάζουν διαρκώς τα δεδομένα. Κάθε γεγονός που βιώνει η Λίντια, κάθε βήμα που κάνει στη νέα της ζωή τη φέρνουν αντιμέτωπη με νέα αναπάντητα ερωτήματα, με σχεδόν παράλογες καταστάσεις κι έτσι, όσο προχωράει η πλοκή, τόσο το μυστήριο πυκνώνει! Πραγματικότητες που αντιστρέφονται στη στιγμή και συγκεχυμένες καταστάσεις, όλα απότοκα της καχυποψίας, της αμφισβήτησης, του φόβου, της αλήθειας που πληγώνει, των ντροπιαστικών σκέψεων, δημιουργούν επάλληλες και άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους σκηνές, τονίζοντας έτσι τον πανέξυπνο και σωστό χειρισμό των κεντρικών ιδεών. Πώς και γιατί ανατρέπονται ξανά και ξανά τα γεγονότα, πώς επεξηγούνται όλα (ή σχεδόν όλα) μ’ έναν τρόπο απόλυτα πειστικό και αληθοφανή είναι δείγματα έξυπνης γραφής που χειρίζεται σωστά τους εφαπτόμενους κύκλους μιας αλυσίδας που δεν πρέπει να σπάσει. Deja vu, επαναλήψεις, άνθρωποι που δένονται και ταυτίζονται σε μια κοινή μοίρα κι ένα αναπάντεχο τέλος που τονίζει την αξία της ευγνωμοσύνης και μειώνει την ανάγκη της εκδίκησης μου χάρισαν ένα πρωτότυπο και διαφορετικό ταξίδι! «Γιατί κάποια σκοτάδια στέκουν ακλόνητα, καθρέφτες που μέσα τους αντικατοπτρίζεται το κακό» (σελ. 138).
Ένα μεταφυσικό υπέροχο μυθιστόρημα. Ατμοσφαιρικό και σκοτεινό γεμάτο ανατροπές και ανατριχιαστικές σκηνές. Η συγγραφέας σε βάζει στο κλίμα από το πρώτο κεφάλαιο και ενώ στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τι μπορεί να γίνεται η πως θα εξελιχθεί η ιστορία, συνεχίζει να σου εξάπτει την περιέργεια να το συνεχίσεις μέχρι το τέλος. Ο τρόπος γραφής της με έκανε να βλέπω την εικόνες με το νου μου σαν να έβλεπα ταινία. Όταν έκλεισα το βιβλίο για μισή ώρα προσπαθούσα να καταλάβω τι διάβασα. Όχι γιατι δεν το κατάλαβα αλλά γιατί είχα μπει στην ιστορία μέσα από τις λέξεις που δεν ήθελα με τίποτα να βγω.
Εξαιρετικά ευφυές μυθιστόρημα. Μέσα από τα μάτια της Λίντια, του παρόντος, του παρελθόντος και γιατί όχι του μέλλοντος ξεδιπλώνεται μία ιστορία που όσο "περίεργη" και αν φαντάζει θα σε κάνει να αναρωτηθείς για τη ζωή μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Ο χρόνος και οι διαφορετικές όψεις της αλήθειας, εναλλάσσονται τόσο φυσικά μέσα στο μυθιστόρημα κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία σελίδα του.
Μετά από ένα τραγικό γεγονός, η Λίντια και ο σύζυγός της Άαρον προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες τους, κάνοντας μια καινούργια αρχή σε ένα καινούργιο σπίτι μαζί με τον γιο τους Ίθαν.
Στο Πέρκινς, το Νησί των Κύκνων είναι ένα τοπίο μαγευτικό, με ηρεμία και μόνο 30 κατοικίες, όλες του 19ου αιώνα, ένας επίγειος παράδεισος. Ένα παλιό και απομονωμένο αρχοντικό κοντά στον ποταμό Κένεμπεκ φαντάζει το ιδανικό μέρος για την νέα τους αρχή. Το σπίτι αυτό το θέλουν και οι δυο απεγνωσμένα, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Εκείνη το θέλει για την απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ εκείνος το θεωρεί μια πολύ καλή ευκαιρία για να τηρηθούν οι αποστάσεις από την ερωμένη του, την Έμμα.
Από τις πρώτες μέρες όμως στο νησί του Κένεμπεκ, κάτι αλλόκοτο πλανάται στην ατμόσφαιρα. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο χρόνος είναι σχετικός. Οι λιγοστοί άνθρωποι που συναντά η Λίντια είναι παράξενοι, μυστηριώδεις και σίγουρα κάτι κρύβουν. Πολλές φορές αναρωτήθηκε για την πνευματική της κατάσταση. Τι είναι αληθινό και τι αποκύημα της φαντασίας της; Λογική και παράνοια ακροβατούν σε ένα ετοιμόρροπο σκοινί και χορεύουν έναν ξέφρενο χορό με την Λίντια να βρίσκεται ανάμεσά τους.
Το νησί του Κένεμπεκ, το νησί των ψυχών, είναι το μέρος όπου όλα είναι πιθανά και όλα είναι απίθανα. Σε εκείνο τον απομονωμένο τόπο βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Εκεί ενώνονται το τέλος με την αρχή, οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς. Εκεί όπου το σήμερα συναντά το χθες, η αλήθεια το ψέμα, η ζωή τον θάνατο, το φως το σκοτάδι, το σωστό το λάθος, το καλό το κακό. Μια διαρκής μάχη συντελείται, όμως τι θα επικρατήσει;
«Ο Φάρος του Κένεμπεκ» είναι ένα ατμοσφαιρικό, μεταφυσικό θρίλερ, καθηλωτικό, που παίζει με το μυαλό και την λογική σου, γεμάτο μυστήριο και απανωτές ανατροπές που σε κρατάνε σε αγωνία. Η κ. Σαουλίδου χειρίζεται άψογα τον λόγο και οι περιγραφές της είναι τόσο ζωντανές και παραστατικές που ειλικρινά «ζωγράφισα» στο μυαλό μου το νησί του Κένεμπεκ, τον ποταμό, τον φάρο, κάθε σπίτι, την ομίχλη, το σκηνικό ολόκληρο.
Η πλοκή είναι εξαιρετική, καλοδουλεμένη και με μεγάλη μαεστρία ξεδιπλώνει ένα – ένα τα κομμάτια της ιστορίας. Μέχρι και την τελευταία σελίδα δεν γνωρίζεις που θα οδηγήσει την ιστορία. Το φινάλε θα σας εκπλήξει και βάζω στοίχημα πως δεν πρόκειται να το μαντέψετε, είναι άκρως ανατρεπτικό και θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Αν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, σπεύσατε!!
Θερμά συγχαρητήρια💯💯💯👏👏👏 αγαπημένη μου Σόνια για το πρωτότυπο και εξαιρετικό σου έργο. Κάθε φορά ανεβάζεις τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Τέλος, θα ήθελα και πάλι να σε ευχαριστήσω που μου δώρισες το βιβλίο σου, μαζί με τον ασορτί σελιδοδείκτη και την θήκη κινητού. Πάντα επιτυχίες σου εύχομαι!!!
ΥΓ. Το εξώφυλλο είναι φοβερό, creepy and scary😱😱😨😨, τόσο ταιριαστό με την ιστορία, εμένα όμως λίγο με αγρίευε κάθε φορά που έκλεινα το βιβλίο και έβλεπα την μαντάμ με τα γουρλωμένα μάτια.😁😁😁
✒️«Οι μεγάλοι έρωτες είναι σαν τους γερανούς, σηκώνουν απίστευτα βάρη. Αυτός που πραγματικά αγαπάει αντέχει.» (σελίδα 298)
Είναι το 3ο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου που διαβάζω μετά το Ακρωτήρι των κοραλλιών και το Αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ. Ένα βιβλίο που θα χαρακτήριζα ως μεταφυσικό θρίλερ, το οποίο κρύβει πολλές αλληγορίες που οδηγούν τον καθένα που τις διαβάζει να παλεύει για την αυτοβελτίωση, κυρίως με τη δυνατότητα δεύτερης ευκαιρίας στη ζωή του. Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου με πέτυχε σε μία δύσκολη φάση, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Και παρόλο που δίσταζα να το ξεκινήσω με τη σκέψη ότι δε θα μπορώ να το κατανοήσω και να το απολαύσω σε βάθος, εντούτοις με απορρόφησε πλήρως. Εξαιρετικές περιγραφές τόσο σε τοπία όσο και συναισθήματα, μία διαφορετική και δη θετική γραφή από ό,τι έχεις συνηθίσει να περιμένεις. Θα ήταν δύσκολο να αναλύσω περισσότερο, καθώς θα έπεφτα στην παγίδα αποκάλυψης σημείων της ιστορίας. Αυτό που οφείλω να πω είναι ότι το βιβλίο προσφέρεται και για δεύτερη ανάγνωση, όχι με την έννοια της κατανόησης όσων έχεις διαβάσει, αλλά για την ευκαιρία επανεκτίμησης της ιστορίας και του τρόπου που δίνεται στον αναγνώστη. Σίγουρα η συγγραφέας εξελίσσεται και παρασύρει και τους αναγνώστες της στην εξέλιξη της γραφής της. Συνεπώς, όχι απλά μην προσπεράσετε, αλλά επιταχύνετε την ανάγνωση του!
Είναι η πρώτη μου επαφή με την συγγραφέα! Μου άρεσε η γραφή της. Ωραια η πλοκή αν και εμένα προσωπικά δεν με άγγιξε τόσο. Συνήθως θέλω τα βιβλία να μου μεταδίδουν συναισθήματα που ταράζουν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου. Θα μου πείτε θρίλερ διαβάζεις κυρια μου, όχι εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες, για να ρίξεις κλάμα! Λογικη η τοποθέτηση όσων το σκεφτούν!
Κάποια στιγμή λίγο μπερδεύτηκα με τα ονόματα και τις μεταβάσεις αλλά μπορεί να φταίει που κουράστηκα και δεν διάβασα ούσα συγκεντρωμένη! Θεωρώ πάντως πως θα μας απασχολήσει σίγουρα η συγγραφέας!
Τι να πρωτογραψω τώρα εγώ για αυτό το βιβλίο...???? Συγκλονιστική η γραφή της Κυρίας Σαουλιδου ..Είναι από τα βιβλία που δεν θέλεις με τίποτα να τελειωσουν!!Προσωπικά,με άγγιξαν τόσο πολύ οι χαρακτήρες που ένιωθα πως ζούσα κι εγώ κάπου εκεί κοντά στο νησί του Κενεμπεκ,στο σπίτι της Κυρίας Γκέλερ...Με ότι αυτό συνεπάγεται....!! ❤️🙏❤️ Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά και ευχαριστώ για αυτή την μοναδικη εμπειρια που μου προσφέρατε !!!
Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που η συγγραφέας μπερδεύει το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον, την αλήθεια με το ψέμα, τη λογική με το παράλογο. Και είναι αξιοθαύμαστο το πώς καταφέρνει να δημιουργεί ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που δεν χάνει το ατμοσφαιρικό του ύφος ούτε σε μία σελίδα. Ταξίδευα σε άλλους κόσμους και άλλες διαστάσεις όσο το διάβαζα. Το δωμάτιο γύρω μου γέμισε μυστήριο και σκιές... Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Καλή η υπόθεση. Αγωνία σε πολλά σημεία και αρκετές ανατροπές. Βέβαια, φαίνεται πως η συγγραφεάς είναι επηρεασμένη απο ταινίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως είναι απαραίτητα κακό.
Ατμοσφαιρικό, υποβλητικό, ανατρεπτικό... Για όποιον αναζητά ένα θρίλερ σαν να βλέπει ταινία, αυτό το βιβλίο είναι που ψάχνει!! Το καλύτερο θρίλερ της Σόνιας Σαουλίδου!!!