Thương Tiến Tửu - Tập 2

将进酒 Qiang Jin Jiu #2

by Tang Jiu Qing, Đường Tửu Khanh, Hy Mã (dịch)

“Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình.”

Genres: Historical, Romance, Yaoi, Politics, Drama

440 pages, Paperback

First published June 1, 2022

Reviews

[ppsk ᙏ̤̫]

2nd - 2025
เดี๋ยวมาพิมพ์ทีเดียวเล่ม 6 :D
___________
1st - 2022
คนเราช่างประหลาดนัก ยามเกลียดชังคนคนหนึ่ง ก็จะคิดถึงแต่ด้านร้ายของเขา แต่เมื่อรู้สึกผิดขึ้นมา กลับคิดถึงแต่ด้านดีของเขา ราวกับคำพูดด่าทอที่เคยร่วมด่าเขากับคนอื่นล้วนถูกเก็บไว้ในใจ ทำให้ยิ่งรู้สึกละอายกว่าเดิม,

ท้ายเล่มเช่ออันฉลาดมากกกกกก ตอนโน้มน้าวให้อำนาจสืบสวนไปอยู่ที่หลั่นโจวก่อนสามตุลาการ ใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ที่คนนอกคิดว่าไม่ถูกกันให้บ่ายเบี่ยงอำนาจไปจนได้ สุดยอดมาก ประทับใจจจ 🥺

ชอบrelationshipกับเคมีเช่อโจวมาก ๆๆๆ T___T เล่มแรกยังต้องวางแผนเหลี่ยมกันเองอยู่ เล่มนี้ค่อย ๆ เห็นการพัฒนา สองคนที่ต่างกันแต่ก็เหมือนกันมาอยู่ด้วยกันอะ อยู่ในสภาวะการเมือง
ตึงเครียดก็ต้องปรึกษาเรื่องงานกัน พอเครียดก็ยังมีอีกคนช่วยให้เบาลงได้อะ ดีมาก หนุบหนับกลมกล่อม ชอบซีนเขี่ยเท้าใต้โต๊ะแบบพิเศษใส่ไข่มาก ๆ

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

เข้มข้นมาก อ่านรอบสองยังลุ้นจนมือหงิก ความรักก็หวานมากกก เค้าใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างกับเป็นสามีภรรยาอ่ะ

[Giyongchy · Rating 5 out of 5]

ทำไมคุณคนเขียนถึงคิดพล๊อตได้เก่งแบบเเเเเเน้​ ชอบการชิงไหวชิงพริบของเหล่าตัวละคร​ และบทรักของคู่พระนาย​ ชอบความสัมพันธ์ของตัวละครคู่นี้มากๆ

[Aom Ruka · Rating 5 out of 5]

การเมืองเข้มข้นมากๆ เรื่องราวสนุกจนวางไม่ลง

[Mai Thảo Nguyễn · Rating 5 out of 5]

Mình ấn tượng với cách tác giả viết về những cảnh gần gũi ấm áp của hai nhân vật chính, tuy không phải là cảnh H, nhưng viết rất hay và chỉ qua cách mà hai nhân vật này chạm vào nhau, cách mà Tiêu Trì Dã luôn nhớ về đêm đầu tiên đó, cách Tiêu nhị nhung nhớ cái gáy trắng nõn cao cao của Thẩm Trạch Xuyên, cách y ngửa cổ để Tiêu Trì Dã đặt những cái hôn lên đó, hay cái cách mà Thẩm Trạch Xuyên thở ra dù rất nhẹ nhưng vẫn để lại trong lòng Tiêu nhị cảm xúc khó lường.
Cái thứ hai mình thấy hay là cách ngắt quyển, ngắt chương. Quyển 1 kết thúc với đêm đầu tiên của hai nhân vật này, nhưng qua chương đầu ở quyển 2 vẫn từ đó mà dẫn sang những tình tiết khác, có lẽ đây là điểm hay của cả biên tập ở Việt Nam và tác giả.
Nhân vật Thẩm Trạch Xuyên càng ngày càng chứng minh bản thân là một người có mưu kế và có chiều sâu, từ một Cẩm y vệ bé nhỏ, y quyết vươn lên để tìm con đường thăng tiến, càng ngày càng đến gần Hoàng đế hơn để cơ hội trả thù của y càng rộng mở hơn. Thẩm Trạch Xuyên thông minh, Tiêu Trì Dã cũng thông minh. Hai người biết rõ ý đồ của nhau, nhưng mỗi khi gần nhau thì trái tim lại không nói dối, những xúc cảm những rung động dành cho nhau là thật.
Ở phần này Thẩm Trạch Xuyên và Tiêu Trì Dã hợp sức để loại bỏ Hề Hồng Hiên cùng phe cánh, Thẩm Trạch Xuyên diễn một vai có thù tất báo, thông minh mưu kế, khi được thăng chức lên Trấn đốc sau pha hộ giá ngự tiền thì địa vị của y cũng trở nên tôn quý rất nhiều, từ một đứa con của tội thần Thẩm Vệ, trở thành ngự tiền bên cạnh Hoàng thượng, ai gặp cũng phải nể y năm phần trước đã. Ngoài mặt thì mối quan hệ của y với Tiêu Trì Dã như nước với lửa, nhưng thực ra ở trong phòng nơi chẳng còn ai, hai người họ quấn quýt lấy nhau và dần dà thì Tiêu Trì Dã chẳng còn phải là người mãi chủ động nữa. Thẩm Trạch Xuyên thật sự muốn ở cạnh hắn, Thẩm Trạch Xuyên cần hắn, và có nhiều đoạn hai người này ngọt ngào với nhau đọc rất mềm tim, chẳng hạn như khi Tiêu Trì Dã nói với Thẩm Trạch Xuyên rằng hắn muốn y đeo khuyên tai cho hắn ngắm, mình không ngờ Thẩm Trạch Xuyên cuối cùng cũng xem thái độ ngả ngớn lả lơi của Tiêu Trì Dã chẳng là gì nữa, và mặc định chấp nhận mọi thứ hắn nói.
Hay như đoạn Thẩm Trạch Xuyên mắc bệnh dịch sau biến cố tắc cống rãnh, Tiêu Trì Dã ở bên cạnh y ngày đêm, ôm y và để y tựa vào vai, vào ngực mình, gọi y một câu "Lan Chu ở đâu nào?" mỗi khi y dường như sắp rơi vào mê sảng, đoạn này đọc thổn thức thật sự. Thêm việc Thẩm Trạch Xuyên trả lời lại hắn, "Ở đây…"
Những đoạn hai người ở bên nhau tác giả viết cũng dần dạn dĩ hơn, sâu sắc hơn, tuy không quá trần trụi, nhưng vẫn cuốn hút người đọc.
Đành rằng Thẩm Trạch Xuyên hai mang, một bên theo Tiêu Trì Dã vì điều đó có lợi cho y ở triều đình, một bên vẫn ôm nặng chí báo thù, nhưng việc y thừa nhận trước mặt Hề Hồng Hiên rằng y và Tiêu Trì Dã hợp sức để gạt bỏ hắn, hay khi Thẩm Trạch Xuyên càn quấy dưới bàn rượu với Tiêu Trì Dã, điều mà trở thành một bước tiến rất lớn cho chuyện giữa hai người, thì tất cả khiến mình thích nhân vật này cực kỳ.
Một điều nữa, là ở cuối tập này thì Tiêu Trì Dã đã thay đổi xưng hô với Thẩm Trạch Xuyên, từ xưng "ta-ngươi" thành xưng "ta-em", trở nên ngọt ngào cực kỳ, và thậm chí hắn còn đề nghị Thẩm Trạch Xuyên cùng đi với y, rời xa Khuất Đô, quay trở về Ly Bắc, mang theo sư phụ và Tề thái phó, hay đi đến bất cứ nơi nào y muốn.

Tất nhiên là đọc có những đoạn nói quá nhiều về chính trị, tranh đấu thì mình cũng lướt rất nhanh, nhưng phải công nhận là tác giả viết bộ này càng ngày càng hay, càng ngày càng chắc tay và cuốn đến nỗi mình đã thức đến 1g sáng để đọc cho xong tập 2.

[Satem · Rating 5 out of 5]

Part 1 รีวิว/สรุป เนื้อเรื่องอยู่เล่มแรกจ้า

ขอมาพูดถึงตัวละครแต่ละตัวกันบ้าง (คัดมาตามที่เราคิดว่าสำคัญ)

เสิ่นเจ๋อชวน เก่งทั้งบู๊และบุ๊น (แต่ออกแนวบุ๊นมากกว่าเพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง) เป็นคาร์แรคเตอร์นายเอกหัวสมองของทีม บู๊บ้างตามโอกาส เรายังไม่ค่อยเก้ทนิสัยนาง 100% แต่ตัวสไตล์คาร์แรคเตอร์คนฉลาดคือเปลี่ยนแอคติ้งกับวิธีรับมือไปเรื่อยๆ แต่คงความเป็นตัวเองที่นิ่งๆ เชิดๆ ไว้ ซึ่งอีนิสัยแบบนี่แหละทำให้เหมือนแมวมันข่วนเซียวฉือเหย่ไว้แล้วจากไปจนได้ลงเอยกัน เสิ่นเจ๋อชวนมีความแค้นสะสมเยอะแต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้ระบายเท่าไหร่ ออกแนวอ่อนแอแต่ไม่อ่อนโยน ทั้งเรื่องเราจะได้เห็นเสิ่นเจ๋อชวนโชว์เทพความฉลาดในการปกครองคนและอ่านเกมล่วงหน้าทั้งเรื่อง เป็นนายเอกที่ เก่ง โหด OP (แต่กลัวผัวมากกกก)

เซียวฉือเหย่มีความเป็นคุณชายรองแบบสุด แต่เพราะตัวเองมีความสามารถด้วย มันเลยเป็นความอวยตัวเอง+มั่นใจที่เราอ่านแบบเอนจอยในความกวนตีนของนาง นางมักจะโดนพ่อลบเหลียมโหดตลอดเพราะไม่อยากให้ถูกจับตา+กลัวลูกมั่นใจเกินร้อยไป เซียวฉือเหย่เลยออกมาเป็นคาร์แรคเตอร์ที่มีความมุทะลุแต่ไม่ค่อยรู้ตัว เป็นตัวละครที่เห็นได้ว่ายังต้องพัฒนาแต่น่าหลงใหลมากๆ ตอนอ่านเราจะกรี๊ดมากเวลามีฉากโชว์เทพของพี่เซียว เพราะนอกจากความเทพเรื่องการต่อสู้ของนางแล้ว เรื่องความฉลาดนางก็เหมือนจะเป็นรองแค่น้องเสิ่นนะจ้ะ (ส่งเสริมกันดีจริงๆ คู่นี้) พี่เซียวมีความโหดเวลาปกครองคนซึ่งคนเขียนบรรยายได้ตึงเครียดมาก เรานี่กรี๊ดดดดดเลย นอกจากนี้ พี่เซียวมีความขี้เล่นหรือขี้แกล้งเมื่อมีน้องเสิ่นเข้ามาเอี่ยวด้วย ทำให้เกิดฉากฮาๆ แบบคาดไม่ถึงเข้ามา (เช่นตอนที่นางบอกว่าพ่อว่าได้บุรุษที่งดงามที่สุดในใต้หล้าเป็นภรรยา 55555)

คู่รองในเรื่องนี้มาแบบเบาๆ ไม่ได้มีบทเยอะมาก คู่เหยาเวินอี้กับเฉียวเทียนหยาถือว่ามีอะไรเข้ามาหน่อย เป็นคู่ที่ส่วนตัวเราว่าบทน้อยไปนิดนึง แต่ตอยน้องเหยาตายเราเกือบได้นอนร้องไห้เพราะชอบเหยาเวินอี้มากกกก เป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอแต่สมองทำงานตลอด มองการไกลยิ่งขึ้นให้เสิ่นเจ๋อชวน นักวางกลยุทธ์และที่ปรึกษาที่ดีให้แก่น้องเสิ่น เราเคยอ่านเจอว่าคู่นี่จบเศร้า และทั้งเรื่องเราก็มาลุ้นว่าเหยาเวินอี้จะเป็นไรไปมั้ยตลอดเพราะนางป่วยเรื่อยๆ ทั้งๆที่เหยาเวินอี้ส่งสัญญาณว่ารู้ว่าตัวเองอยู่ได้อีดไม่นานมาแล้ว เราก็ยังลุ้นๆ ถึงตอนสุดท้ายละก็ไม่รอดจริงๆด้วย เศร้ามากกกกกกก สงสารเฉียวเทียนหยาด้วยเพราะนางลำบากมาทั้งชีวิต หลังตระกูลล่มจนได้มาเป็นผู้ช่วยเสิ่นเจ๋อชวน จนเสิ่นเจ๋อชวนได้เป็นฮ่องเต้ จะแฮปปี้อยู่แล้วสุดท้ายเหยาเวินอี้มาตาย คู่นี้จบขมมาก

อีกคู่รองจอมทัพหญิงชีจู๋อิน กับคุณหนูสามฮวาเซียงอีก็น่าสนใจเพราะเป็นแนวที่ไม่ค่อยเห็น แนวแม่ทัพหณิงสุดแกร่งกับแม่เลี้ยงวัยเยาว์ที่นิสัยอ่อนดีอ่อนโยนแต่ฉลาดไม่เบา เสียดายพูดถึงน้อยไปหน่อย จนตอนพิเศษก็ยังไม่ค่อยมีอะไรออกมาเป็นชิ้นไปอันให้กรี๊ด

ด้านสองราชครูที่ขอพูดพร้อมกันอย่างฉีฮุ่ยเหลียนและไห่เหลียงอี๋ก็โดดเด่นสร้างกระแสทั้งเรื่อง ฉีฮุ่ยเหลียนวางแผนวางหมากทั้งหมดไว้ให้เสิ่นเจ๋อชวน ตั้งแต่เริ่ม จนกระทั่งท้าบเล่มที่ฉีฮุ่ยเหลียนตายไปนานแล้วก็ยังมีบารมีหมากที่ตัวเองเหลือไว้ให้เสิ่นเจ๋อชวนใช้ประโยชน์โผล่มาเรื่อยๆ ตอนต้นเรื่องที่ฉีฮุ่ยเหลียนยังมีชีวิตอยู่ บทบาทไม่เยอะทำให้ไม่ค่อยเห็นความจำเป็นของตัวละคร แต่พอตายไปแล้วมาเฉลยตอนท้ายคือกูร้องโอ้โหหหห สามที่เป็นอาจารย์น้องเสิ่น โหดมั่กๆ อีกตัวละครที่ตายแล้วเด่นก็คือไห่เหลียงอี๋ คนนี้ก็โชวโหดตั้งแต่แรกๆ ละ แต่เรายังไม่เข้าใจเท่านั้นเอง ไห่เหลียงอี๋เป็นรากฐานของการเมืองในชวีตู่ช่วงครึ่งหลัง และสร้างแรงผลักดันให้เหยาเวินอี้และตัวละครอื่นๆ อีกมากมาย

ในส่วนของตัวร้าย (ที่เราว่าไม่เชิงร้ายแต่ร้ายในมุมมองเสิ่นเชียว) เซวียซิวจั๋วและฝั่งเปียนซา (อามู่เอ่อร์ & ฮาเซิน) เซวียซิวจั๋วเป็นคู่แข่งที่สูสีและสร้างความปวดหัวให้เสิ่นเจ๋อชวนได้ไม่น้อย ถึงแม้ทั้งสองจะไม่เคยปะกันตรงๆ แต่ทั้งคู่ก็รู้มาตลอดว่าควรระวังกันและกัน ความเป็นคู่แข่งของเซวียซิวจั๋วค่อยๆ โผล่มาในยามที่คู่พระนายไม่ระวังตัว และความฉลาดก็แสดงออกมาเต็มที่หลังเสิ่นไปจงปั๋ว น่าเสียดสยที่พอฮ่องเต้หญิงคนใหม่ขึ้นครองเราไม่ค่อยได้เห็นความฉลาดล้านแผนการของเซวียซิวจั๋วแล้ว (เราคาดว่าน่าจะเพราะฮ่องเต้ฉลาดเลยไม่ต้องทำไรเยอะ ขืนทำเยอะจะโดนเพ่งเล็ง) ด้านฝั่งเปียนซา อามู่เอ่อร์ทั้งเรื่องมีแต่พูดถึงความเก่งกาจแต่ไม่ได้มีฉากแสดงให้เห็นจริงๆ นัก ด้านความเก่งกาจจะไปแสดงที่ลูกชายฮาเซินที่เป็นแม่ทัพอัจฉริยะแต่ถ่อมตัวมากกว่า แต่ต้องยอมรับว่าอามู่เอ่อร์วางแผนเก่งสร้างกองทัพแมงป่องขยี้ต้าโจวจากทั้งนอกและใน หากต้าโจวไม่มีข้อดีที่บ้านเมืองเป็นรูปเป็นร่างกว่าคงแพ้ให้กับอามู่เอ่อร์แน่นอน

ส่วนตัวร้ายตัวจริงแมงป่องก็คือ.... เฟิงเฉวียน เป็นตัวละครที่เฉลยออกมาแล้วเราร้องในความขาดไม่ถึง อ่านมาจนจบคือกูเดาแทบตาย อย่างน้อยก็ต้องเป็นขุนนางตัวแหน่งกลางๆ วะ สุดท้ายเป็นขันทีท่านหนึ่ง มึงงงงงง!!!! เขียนดีมากค่ะคุณนักเขียน แถมในตอนท้ายเฟิงเฉวียนยังปั่นหัวสามฝ่าย (เสิ่นเจ๋อชวน-ฮ่องเต้หญิง-เปียนซา) จนเละ ไม่เข้าใครทั้งนั้น ประมาณกูแค้นใต้หล้าขอปั่นก่อนตายสุดท้ายใครชนะก็ชนะไป ซึ่งภูมิหลังนางมันก็ชวนแค้นจริงๆ เพราะชีวิตนางมีเอี่ยวกับเหตุการณ์ใหญ่ๆ มาโดยตลอด ตั้งแต่อดีตรัชทายาทและฉีฮุ่ยเหลียนถูกส่งเข้าวัดเจาจุ้ยจนตระกูลตัวเองโดนกวาดล้าง จนหนีออกจากชวี่ตูแต่โดนหัวหน้าโจรจงปั๋วทำร้ายและถูกจับไปเป็นแมงป่อง มีบทบาทตอนจงปั๋วถูกกวาดล้าง คดีสเบียงที่ชายแดนสงครามหลีเป่ยและเปียนจวิ้นบูด และรวมถึงเป็นขันทีใกล้ชิดฮ่องเต้หญิงด้วย มึงงงงง!!!! นางมีเอี่ยวกับทุกตัวละครแต่บทบาทเบื่องหลังมาตลอด ชั้นนี้สะพรึง

โดยรวมแล้วเป็นเรื่องที่ดีเทลไปสุดจริงๆ (สังเกตจากความยาวของรีวิวได้) เนื้อเรื่องหนักการเมืองการศึกมาก ถึงจะมีเรื่องตลกมาแวบๆ แต่ตอนพระนายสวีทกันบทพูดก็ยังเป็นการเมือง เราอ่านก็เหนื่อยเพราะเนื้อเรื่องหนักแทบไม่มีพักเลย ไม่ได้เหมาะกับทุกคนจริงๆ แต่ในความดีเทลทั้งหมดนี้เราจะได้เห็นใยแมงมุมที่เชื่อมทุกอย่างเข้าด้วยกัน เห็นถึงความสุดตีนของนักเขียนที่คิดเรื่องนี้ออกมาได้ คุกเข่ากราบในความสามารถในการสร้างเนื้อเรื่องเลยค่ะ ติที่เรื่องนี้โคมโว้ยยยย พระนางแซ่บขนาดนี้โคมได้ไงร้องไห้นะ!

ปล. ขอบคุณนักเขียนที่เขียนสรุปเนื้อเรื่องแบบย่อให้อีกรอบตอนท้ายเพราะเนื้อเรื่องมีเยอะจัด ไปไกลจัด ชั้นลืมๆไปบ้างก็มี

ปลล. ชั้นเขียนทั้งหมดนี้ 3 หน้ากระดาษ ใช้เวลาเกือบ 3 ชม. TT

[Anya · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้สนุกกว่าเล่มแรกมากๆ ส่วนนึงเพราะเริ่มชินกับจำนวนตัวละครแล้ว คือยิ่งเยอะแล้วยิ่งมีบทบาทสำคัญทุกตัวทำให้บางทีแม้แต่ชื่อตัวพระเอกยังลืมเลย 😭 อีกอย่างคือเลิฟไลน์หวานขึ้นเยอะมากเมื่อเทียบกับเล่มแรกที่ยังอยู่ช่วงลองใจกัน อีเว้นท์ที่พัฒนาความเชื่อใจมีมากขึ้นเรื่อยๆ เนื้อหายังคงกึ่งหนักการเมืองการปกครองอยู่ แต่เริ่มผ่านช่วงปูทางไปแล้ว ตอนนี้น่าจะเข้าอีเว้นท์หลักอย่างเป็นทางการ สนุกมากจริงๆ

[Rada Chalapipat · Rating 5 out of 5]

จากที่เฉยๆกับเล่มแรกทั้งในแง่ตัวพระนาย, ความมากมายของตัวละครและความงงกับที่ตั้งของเมืองต่างๆ แต่เล่มนี้เริ่มทำให้เราเข้าใจว่าทำไมเรื่องนี้กระแสดีมากตั้งแต่ยังไม่มี LC และคนที่รอคอยต่างก็ผิดหวังภาพปกที่ไม่งดงามเท่าที่หวังไว้

หลังจากคุณชายรองแห่งกองทัพม้าเหล็กหลีเป่ยผู้ตกเป็นเชลยทางการเมืองในเมืองหลวง #เซียวฉือเหย่หรือเช่ออัน และนายเอกสกุลเสิ่นคนสุดท้ายที่ถูกตราหน้าว่ามีพ่อเป็นอ๋องหนีทัพที่ทำให้คนตายเป็นหลักหมื่น #เสิ่นเจอชวนหรือหลันจวน เค้าเป็นผัวเมียกันไปแล้วในเล่มแรกและพระเอกช่วยชีวิตเพื่อนอ๋องเพลย์บอยจนทำให้เพื่อนได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ ตัวเองได้เป็นผู้บัญชาการกองกำลังทหารรักษาพระองค์ ส่วนนายเอกได้เข้าสังกัดองครักษ์เสื้อแพร เล่มนี้ต้องค่อยๆอ่านเพราะทุกตัวละครมีความซับซ้อนหลอกกันไปหลอกกันมา ต่างก็มีลับลมคมในในคำพูดและการกระทำ ช่วงแรกพระนายเค้ายังมีหยั่งเชิงว่าจะอยู่ทีมเดียวกันรึเปล่าในเหตุการณ์ลอบสังหารที่นายเอกและขุนนางบางคนอยู่เบื้องหลังซึ่งครั้งนี้ทำให้นายเอกเข้าตาฮ่องเต้จนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นระดับรองหัวหน้า ส่วนพระเอกถูกลากเข้าไปโยงว่าเกี่ยวข้องกับคนร้ายจนถูกพักงาน เราชอบไหวพริบและความรู้ทันของพระเอกมาก คุณชายรองไม่มีโกรธนายเอกเลยสักนิด หลังผ่านความงงก็เข้าใจและนัดเจรจาเปิดอกกันทันที คู่นี้เค้าร้ายพอๆกัน มีความโหดและดีสูสีกัน เป้าหมายคืออยากเป็นอิสระ อยากล้ม 8 สกุลใหญ่ที่ผลัดกันยึดอำนาจการเงินการเมืองโดยไม่สนใจความเดือดร้อนของทหารชายแดนหรือประชาชน หลังจากเคลียร์กันแล้วว่าเป็นทีมเดียวกันก็จะหวานแซ่บกันกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เค้าใช้สำนวนและฉากที่ยั่วยวน ตื่นตาตื่นใจตามประสาคู่ที่ชอบ outdoor ได้ดีมาก ไม่มีNCโจ่งแจ้ง แต่คิดภาพตามแล้วหน้าแดงได้ง่ายๆ มีมุขตลกแทรกเป็นระยะๆโดยเฉพาะเหล่าองครักษ์ที่ต้องเฝ้านายและนายหญิงบนหลังคา ฉากเด็ดคือบนหลังม้า ฉากหวานคือช่วงดูแลนายเอกตอนป่วย คอยจัดสรรปลาหรืออาหารอย่างดีให้หรือเหมาหยกไปทำต่างหูให้เมีย ฝ่ายนายเอกถึงจะร้ายกับคนอื่นแต่ชอบยั่วและอ้อนสามีมาก เป็นคู่ที่เป็นศัตรูในที่แจ้งแต่เป็นคู่รักในทุกที่ที่โอกาสอำนวย

ในแง่พล็อตหลักจะเน้นที่นายเอกที่ทำตัวเสมือนเป็นจารชนผสมการเป็นกุนซือ นายเอกจะคอยยุแยงขุนนางบางคนให้กำจัดศัตรูเพื่อให้ 8 สกุลค่อยๆแตกคอกัน แล้วพยายามกันพระเอกให้ออกห่างจากการเป็นคนไว้ใจของฮ่องเต้เพื่อประโยชน์ในภายหลัง เล่มก่อนทำลายสกุลฮวาเบื้องหลังของไทเฮา เล่มนี้ทำลายส���ุลซีที่หักหลังนายเอกไปเข้ากับสกุลเซวีย บอสใหญ่ของเล่มนี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังอยากล้มบัลลังก์เลยจับตัวอาจารย์และราชครูของนายเอกไประหว่างเกิดเหตุโรคระบาดหลังจากหอนางโลมถล่มเพราะความผิดพลาดของกรมที่ดูแลเรื่องชลประทาน, โยธาและการคลังที่มีปัญหาในการเบิกจ่ายที่ไม่ได้รับการอนุมัติ ในส่วนของทหารรักษาชายแดนก็ยังมีการวางแผนเพื่อคานอำนาจกับเมืองหลวง เป็นช่วงที่องค์หญิงสามสกุลฮวารอจะแต่งไปเป็นอนุของสกุลชวี ฝ่ายพี่ชายพระเอกแพ้สงครามเพราะกองทัพถูกวางยา รอลุ้นต่อไปว่าเล่มหน้าจะสนุกแค่ไหน ทอ้งท้ายเล่มนี้ด้วยการเปิดตัวคู่รองลูกน้องนายเอกกับคุณชายสกุลเหยาที่ได้ชื่อว่าเป็นกูรูผู้รักอิสระลูกศิษย์คนเดียวของเสนาบดีตงฉินคนปัจจุบันที่มาจากภาคประชาชนที่เคยเป็นคู่แข่งกับอดีตราชครู เป็นอีกเรื่องนึงที่พยายามแสดงความเหลื่อมล้ำทางสังคมในเชิงศักดินา

[Wanyiwa · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวม 6 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ

นิยายวายสายโรม้านซ์การเมืองที่เริ่มจากความเป็นศัตรูเหม็นหน้ากันของคู่พระนาย กลายเป็นรักกันดูดดื่มแบบขาดกันไม่ได้ เปิดเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมของการพลีชีพของเหล่าทหารกว่าสองหมื่นนายพร้อมความผิดของบิดานายเอกที่ตกมาถึงเขาเพราะเขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลจากเหตุโศกนาฏกรรมนั้น

นายเอกเริ่มต้นชีวิตแบบรันทดมาก ชีวิตผ่านไปแต่ละวันแบบต้องลุ้นกันสุดตัว ในขณะที่พระเอกก็มีชีวิตน่าสงสาร ถูกส่งเข้ามาเป็นตัวประกันเพื่อให้บิดาและพี่ชายไม่กล้าทรยศราชสำนักในขณะที่ในใจคือตะโกนโหยหาอิสระในดินแดนบ้านเกิด แต่นั่นก็เลยเป็นจุดกำเนิดที่ทำให้คู่พระนายเข้าอกเข้าใจและเติมเต็มกันและกันได้พอดี

พล็อตเต็มไปด้วยกลยุทธ์และรายละเอียดมากมายที่ค่อย ๆ ปล่อยปมออกมาเป็นจุด ๆ ให้คนอ่านปะติดปะต่อเอา ทั้งเรื่องการหาปมปัญหา การวางแผนแก้แค้น การปกป้องบ้านเมือง และการปะทะกันของขั้วการเมือง มันเลยใช้สมองค่อนข้างมากและอ่านได้ค่อนข้างช้า แต่เนื้อหาเต็มไปด้วยภาษาสละสลวยและความฉลาดคมคายของตัวละครมากมาย โทนในการเล่าครบรสเพราะจัดมาทั้งความเป็นโรม้านซ์ (เคมีคู่พระนายคือดีมาก และยังมีคู่รองในเรื่องอีก 2 คู่ที่ชงเข้มไม่แพ้กัน) ฉากรัก ความซาบซึ้งกินใจ การลุ้นเอาใจช่วย รวมไปถึงจุดสะเทือนอารมณ์ แต่ตัวละครที่เราชอบมาก ๆ ในเรื่อง (สองตัว) กลับไม่ใช่คู่พระนาย แต่เป็นพี่ชายพระเอกและที่ปรึกษากลยุทธ์ของนายเอก (ซึ่งคนหลังนี้เราไม่สปอยล์นะคะ อยากให้อ่านและลุ้นกันเอง)

ใครเป็นสายชอบอ่านแนววางแผนกลยุทธ์ ต่อสู้กันแบบใช้ทั้งสมองและกำลัง อยากให้ได้ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ ส่วนตัวเราเองถ้าจะติดก็จะมีแค่เรื่องที่ความเหนื่อยสมองนิดนึงในการอ่านที่ดึงให้ความเร็วในการอ่านช้าลงจนถึงบางจังหวะที่ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นบ้าง (และปมบางอย่างในเรื่องก็ยอมรับว่าอ่านจนจบแล้วก็ยังค้างคาใจ) กับเรื่องความรักของคู่หลักคู่รองที่จะต้องตอบโจทย์ความเป็นงานวายไปซะทุกคู่ เราที่ไม่ได้เน้นอ่านงานวายเลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยค่ะ

[Elyssia · Rating 4 out of 5]

อาจจะเพราะภาคหนึ่งเปิดตัวมาดีมาก ภาคสองเลยรู้สึกว่าแผ่วลงนิดหน่อย

ภาคสองพล็อตหลักๆคือภัยพิบัติน้ำท่วมเมือง กับโรคระบาดปริศนา ซึ่งเป็นเหตุการณ์สำคัญสำหรับการพัฒนาความสัมพันธ์ของสองตัวละครหลัก

อัพเดทคือตอนนี้ทั้งสองคนรักกันแล้ว!!
แอบรู้สึกว่าเร็วไปหน่อย และ tension ลดลง ไม่ตื่นเต้นเท่าภาคแรก 5555

อาจจะเพราะปกติชินกับนิยายเรื่องอื่นๆ ที่จะต้องมีเหตุการณ์มากมายเหลือเกินกว่าตัวเอกจะลงเอยกันได้ เราอาจจะคาดหวังมากไปหน่อยว่าจุดเริ่มต้นที่ตอนแรกเป็นศัตรูกัน น่าจะมี conflict ความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกันมากกว่านี้ เลยแอบผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังเอาใจช่วยคู่นี้อยู่นะ

พาร์ทการเมืองก็ไม่ได้อ่านยากอย่างที่กลัว
ส่วนตัวคิดว่า การชิงไหวชิงพริบในเรื่องนี้ใช่ได้ แต่ไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เท่าไหร่ อ่านๆไป แล้วไม่ได้รู้สึกว่าแต่และสถานการณ์มันต่างแตกจากเก่ามากนัก

แต่โดยรวมแล้ว ถึงว่าเป็นนิยายที่มีคุณภาพ และจะติดตามอ่านให้จบแน่นอนค่ะ

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

"คนอยู่ในกระดาน มองสถานการณ์ไม่ชัดเจน"

สมกับเป็นแนวการเมืองที่หลายคนรีวิวว่าสนุก ตัวเอกดูเหมือนมากความสามารถ แต่ความจริงพวกเขาล้วนคลำทางอยู่ในม่านหมอก ไม่รู้มีศัตรูดักซุ่มอยู่เท่าใด และไม่รู้ต้องเผชิญแผนร้ายอะไรบ้าง คิดว่าวางแผนรับมือสถานการณ์ดีแล้ว แต่กลับต้องเผชิญความผลิกผันที่คาดไม่ถึง

ในเล่มนี้ความสัมพันธ์ของหลันโจวและเช่ออันพัฒนาแบบก้าวกระโดด สงสารก็แต่คนนอกบางคนที่ยังเข้าใจผิดว่าพวกเขาเป็นอริกัน หารู้ว่าไม่ว่าความสัมพันธ์แนบแน่นเพียงใด ขนาดสินสอดยังเตรียมเอาไว้แล้ว ฮ่าๆ

นอกจากพัฒนาการด้านความสัมพันธ์แล้ว เหตุการณ์ในเล่มนี้ยังบีบให้หลายตัวละครเกิดการพัฒนาด้านความคิดและบุคลิกภาพอีกด้วย เรียกได้ว่า "สถานการณ์ขัดเกลาคน" โดยแท้จริง

[เจ้าหมีขาว · Rating 3 out of 5]

เห็นเล่ห์เหลี่ยมของทุกตัวละครมากขึ้น ซึ่งดีนะ ทำให้รู้สึกว่าตัวละครแต่ละตัวมีเป้าหมายของตัวเองคนละทิศคนละทาง แต่จะทำยังไงให้ตัวเองไปถึงเป้าหมายนั้นได้ เห็นภูมิหลังking แล้วเข้าใจคำว่าตกเป็นเหยื่อของการถูกหลอกใช้อย่างดีเลย

ถูกใจตัวละครตัวหนึ่งนิดหน่อยตอนท้ายเล่ม ลู่ก่วงไป๋ มีความรู้ว่าน่าจะแพ้ทาง 55555 ทำไมน้อ รอดูก่อน

[Januars · Rating 5 out of 5]

เล่ม 2 คือแทรกฉากของอาเหย่กับหลันโจวที่หวานกันไว้หลายฉากแบบกำลังพอดีคั่นช่วงเครียดของเนื้อหาการแย่งชิงอำนาจทางการเมือง การทหารแบบดีที่สุด ตัวละครสมทบทุกตัวในเรื่องนี้ไม่ใช่แค่อยู่ๆก็โผล่มาหรือหายไป ทุกคนมีบทบาทที่คาดไม่ถึงจริงๆ อ่านเถอะทุกคนน

[arie summermorning · Rating 5 out of 5]

คุณคะ ไปอ่านนะคะ ทุกศึกสงคราม คือโคตรมัน ศึกบุ๋นบู้ ก็สนุกไม่ให้พักแต่ก็ไม่อยากพัก ไม่อยากวาง ถึงแม้ฉากนั้นพระนายไม่ออกเลย แต่เธอก็กลับสนุกกับตัวละครอื่น ๆ ที่ดำเนินเรื่องเล่าปมอะไรสักอย่าง ฮรุกกดีมากมากมากก

[Gingie · Rating 5 out of 5]

*Qiang Jin Jiu is three novels but GR lumps them all together as one, adding this to my READ for GR book goal - I have not read this translation as it is not published officially in English*

[Pruke · Rating 5 out of 5]

การเมืองเข้มข้นมาก บางบทตา���ไม่ทัน
ช่วงแรกเอื่อยๆ นิดหน่อย ช่วงหลังๆ ผูกปมไว้เยอะ สนุกดี
ภาษาสวย
มีโมเม้นหวานๆ ไม่เยอะ เน้นการเมืองมากกว่า

[Wannida · Rating 5 out of 5]

ยังคงสนุกวางไม่ลงเหมือนเดิม การเมืองชิงไหวชิงพริบ พระนายเปรียบเปรยสบตากันไม่พูดจาแต่สื่อสารกันรู้เรื่อง รักการใช้ภาษาในเล่มมากกก

[Stuart · Rating 4 out of 5]

Trời ơi hay quá

[jayyaj__ · Rating 4 out of 5]

เนื้อเรื่องเล่มนี้เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่ความสัมพันธ์ก็แน่นแฟ้นนนน
ปรึกษากันอยู่ก็ เอ้ะ จากที่เรื่องเครียดๆ เราก็พักชมสิ่งที่น่าสนใจสุกครู่ได้ อรุ่ม..
อ่านไปก็สงสารหมาป่าพลัดถิ่นเหมือนกัน
เกมการเมืองราชสำนักที่มองไม่เห็นทิศทาง ชิงดีชิงเด่นกันหลายฝ่าย
เสียคนเท่าไหร่ไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้ สกุลเราต้องได้หน้า เหอะ!

ตัวละครก็ทยอยเปิดตัว จำชื่อเยอะขึ้นมาหน่อย
เราสับสนระหว่าง หยางเฉิง เฉินหยาง หานเฉิง เยอะแยะไปหมด
เริ่มต้องจดโพย ;-;

[Jinnie · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ครึ่งแรกเน้นเหตุการณ์หลังขึ้นครองราชย์ของฉู่อ๋องสมองหมู ระดับอารมณ์การอ่านช่วง 250 หน้าหรือกินไปครึ่งเล่มแรก นิ่งมาก มันสูงแต่มันก็นิ่ง คิดว่าเพราะฝ่าบาทมีความสติแตกบ่อยคนอ่านจะสติแตกตามอยากทะลุไปเคาะกระโหลก

เซียวฉือเหย่กำหมัดแน่น

ตอนอ่านคิดว่ามีหลายคนรอให้มันถึงจุดพีคขึ้นสักทีซึ่งกินไปครึ่งเล่มเลย อย่างเรารอให้ฝ่าบาทฟื้น พอหลังจากฟื้นก็บันเทิงงง ฝูหม่านยังตาดีกว่าหลี่เจี้ยนเหิง ตอนอ่านหัวจะปวดของจริง เข้าใจความเป็นมาของฝ่าบาททททนะแต่ลำไยอยู่ดี

เขายิ่งคิดยิ่งดีใจ
ติดตามคุณชายรอง มีหวัง!
━ ฝูหม่าน

(คิดไปคิดมาผู้เขียนก็คงคาแรคเตอร์เก่งนะ เหมือนที่หลันโจวบอกเลยนิสัยคนเปลี่ยนไม่ง่าย การเขียนคงไดนามิกแบบนี้มาได้ธรรมดาที่ไหน อีกตัวอย่างนึงที่เห็นชัดคือซีหงเซวียน หลันโจวบอกว่าคนนี้วาทศิลป์เต็มสิบไม่หัก จะเห็นว่าคำพูดนี้ไม่ผิดเลยสักนิด ช่วงหลังบทพูดคนนี้ยาววววววมวากกกกกกกก ก่อนตายยังร่ายคำพูดเป็นพารากราฟสามหน้า สุด)

อ่านๆ ไปมันจะมีจังหวะที่หัวสมองหนึบชาไปกับข้อมูลที่ไหลมาเทมามาก ขณะเดียวกัน พล็อตยังน่าสนใจอยู่ น่าสนใจมากเลยแหละ เราชอบที่เขาเน้นประเด็นตรงนี้นะ ชอบมากๆ คิดว่าเพราะรีเลทง่ายด้วย

สายเลือดแท้อันบริสุทธิ์ที่ซีหงเซวียนพูดถึง สำหรับข้าแล้วไม่แตกต่างจากคนบ้าพูดเพ้อเจ้อ คมดาบปาดคอไม่ว่าใครก็ต้องตาย ไม่ว่าทายาทสายตรงหรือสายรองล้วนไม่แตกต่างกัน

หลันโจวพูดไปอาจเหมือนมะนาวหวานน้ำตาลเปรี้ยว แต่เราชอบจุดนี้มาก ชอบที่หลันโจวเห็นคนเป็นคนเหมือนกันหมด ชีวิตครั้งหนึ่งเคยเกือบตายทำให้ความคิดฉีกไปจากยุคสมัยเลย แม้แต่เช่ออันยังคิดว่าหลันโจวสมควรตาย แค่หลันโจวบังเอิญเกิดมาแซ่เสิ่น อาจารย์แม่ตายพี่ใหญ่ตายไม่ทันได้ร้องไห้เสียใจด้วยซ้ำก็ถูกลากมารับโทษ ไม่พอยังต้องมีขอบคุณผงกหัวให้กับเศษบุญเศษกุศลจากฮ่องเต้เสียนเต๋อกับไทเฮาที่ไว้ชีวิตตัวไปอีก

แค่จะมีชีวิตยังต้องสำนึกบุญคุณ? ผู้เขียนย้ำจุดนี้ผ่านแต่ละเหตุการณ์ในเรื่องบ่อยมาก บ่อย แต่เราไม่เบื่อเลย อยากรู้จริงๆ ว่าจะล้มแปดตระกูลใหญ่แล้วลากลาสบอสออกมายังไง

หลังจากนี้จึงเป็นเรื่องราวของหลันโจวค่อยๆ ดีดเบี้ยล้มแปดตระกูลใหญ่ไปทีละตัวสองตัวละ มาเล่มนี้มีหลางเอ้อร์ด้วย (เรียกสามีด้วยความรัก) เหล้าจริงๆ เหมือนดื่มเหล้าเลยเวลาอยู่ด้วยกัน ยั่วกันเก่ง เวลาหลันโจวอยู่กับเช่ออันคือน้วยอ่อนไปหม๊ด

me:



สภาพตอนอ่านอยู่ดีๆ แล้ววกมาจีบกัน แถมจีบกันแบบ 19+ ด้วย 555555 งง แต่ชอบนะ เรื่องอื่นจะมีความไว้ตัวกันบ้าง ยิ่งเล่มไหนเน้นการเมือง เขาดูจะเน้นอะฮึมอย่างเดียวไม่เน้นบรรยายฉาก foreplay แต่โนๆ ที่นี่เราไม่ทำกันแบบนั้น หลันโจวแค่กระพริบตาเช่ออันก็จิดใจแตกซ่านไปหมด ฉันแพ้ทางคนอย่างเธอ มันเอาแต่เพ้อไม่กินไม่นอน ไม่นอนจริงเพราะตอนป่วยเฝ้าไข้ชนิดเอาหูแนบอกกลัวเขาตาย 5555 มีความเฟติชหลังคอ เอิบ 555555 ยิ่งเขียนยิ่งกระดาก พอก่อน

อีกนิดคือ ชอบที่ไม่เน้นฉากอัศจรรย์มาก แต่เขาดูรักดูหลงกันอะ หลอกคนอ่านเปล่าเนี่ย ตั้งแต่ต้นๆ ละอ่านแล้วประโยคสองสามีร่วมกันปราบคอรัปชันเข้ามาในหัว มันแบบบบบ สปาร์คแล้วเลยตามเลยมาตลอดเลย มันดีหรือไม่ดี ไม่รู้ ไปอ่านเล่ม 3 แล้ว

[orangejasmine · Rating 5 out of 5]

สมคำร่ำลือ อ่านจบแบบอิ่มเอม ไม่รู้สึกมีอะไรติดข้างในใจ นักเขียนกล้าหาญมากที่จะวางพล็อตใหญ่โตขนาดนี้ แต่สุดท้ายแล้วไม่ตกหล่นอะไรเลย ระหว่างทางก็ลงรายละเอียดได้ดี เนื้อหาการเมืองหนักหน่วงขนาดนี้ แต่ไม่มีช่วงไหนที่อ่านแล้วน่าเบื่อเลย ตัวละครเยอะมาก แต่ไม่มีคนไหนจมหาย มีบทบาทแทบจะทุกคน อยากเห็นแผนการวางพล็อตเลย นับถือมากค่ะ

เนื้อเรื่องหนักหน่วงอ่านแล้วสมองบวมแบบที่หลายคนพูดก็คือไม่เกินจริงเลยค่ะ ถึงจะหนักแต่ก็ชอบการเดินเรื่องมาก แผนการต่างๆ วางไว้ดีมาก มีผิดพลาดบ้าง ทำให้ได้เห็นการคิดแก้ไขของตัวละคร ไม่ได้ดัชนีทองคำเอาชนะทุกสิ่งขนาดนั้น

เส้นรักก็อื้อหืออ้าหาดีค่ะ ความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่สองคนคบกันมีอะไรกันแบบยินยอมนี่มันดีจริงๆ บุญตาบุญหูบุญหัวคนอ่านอย่างเรามาก อ่านแล้วมันสบายใจ พระเอกตัวเอกเหมือนเป็นความสบายใจให้กันและกันท่ามกลางสงครามหัวจะปวดเหล่านั้น อ่านแล้วมันแสนจะแฮปปี้ แต่คู่ที่อันแฮปปี้ก็มีเหมือนกัน เราเสียน้ำตาให้หนักมากจริงๆ แบบแทบจะอยากอ้อนวอนคุณถังจิ่วชิงว่าช่วยเขียนชาติใหม่ให้สองคนนี้ได้ไหม อยากให้เขาสมหวังอะ คู่ที่เคมีเข้มข้นอีกคู่นั่นก็น่ารักมากจริงๆ

การแปล ผู้แปลพยายามมาก น่าจะคุยกับทีมบก.หลายตลบว่าจะทับศัพท์หรือไม่ทับดีอะไรแบบนี้ แต่สุดท้ายออกมาแบบนี้ก็ไม่แย่ ถ้าทับศัพท์ก็จะถือว่าได้อ่านคำที่เราคุ้นเคย แต่ถ้าแปลออกมาเลยก็โอเค ถือเป็นความรู้ใหม่เติมสมอง แต่รวมๆ แล้วเราไม่มีปัญหากับการอ่านค่ะ อ่านได้สบายอยู่ท่ามกลางเนื้อหาที่หนักหน่วงอยู่แล้ว แค่ไม่ต้องอ่านวนไปมา อ่านจบประโยคแล้วรู้เรื่องไม่ต้องวนไปอ่านใหม่ก็โอเคมากๆ แล้วค่ะ