Sunny Bergman heeft haar grootvader nooit gekend: haar vader Richard is verwekt in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog door een man die actief deelnam aan de Jodenvervolging en niets van zijn zoon wilde weten. Nu haar vader op de leeftijd is gekomen dat hij mantelzorg nodig heeft is het voor Sunny tijd om het duistere verleden van haar grootvader te onderzoeken. Wie was die man die haar grootmoeder verkrachtte en heeft dat familieschandaal invloed gehad op Sunny’s strijdvaardigheid en onuitputtelijke drang naar gelijkwaardigheid? Wat voor effect hebben de trauma’s van haar voorouders op het heden, op haar leven en op dat van Sunny’s kinderen? Op geestige, moedige en intelligente wijze onderzoekt Sunny Bergman in Mijn nazi-opa haar pijnlijke verleden en de invloed van intergenerationeel trauma op relaties en het ouderschap.
‘Het persoonlijke is politiek’ is een uitdrukking uit de feministische beweging. Het betekent niet alleen dat politieke en persoonlijke kwesties elkaar beïnvloeden, maar ook dat concrete ervaringen van vrouwen de basis vormen van het feminisme. Simpeler gezegd: wat voor jou geldt, geldt misschien wel voor velen, dus deel je verhaal,kom samen en help elkaar. Sunny is een rolmodel voor die gedachte: in haar documentaires is ze zelf het voornaamste personage. Ze laat zien waar zij mee worstelt en wat zij tegenkomt en neemt dat als bron en basis. Critici zeggen dat ze dit te veel doet, zo vond men dat ze als witte vrouw te veel op de voorgrond trad in de anti-racisme-beweging. Ik weet niet of ze dat deed, maar ik stel me voor dat ze inderdaad wat ergernis kan oproepen. In Mijn nazi-opa onderzoekt ze de jeugdtrauma’s van haar vader en wat die voor zijn en haar ontwikkeling hebben betekend. Met een stofkam gaat ze door haar eigen leven, zichzelf totaal niet sparend en ze vertelt minutieus hoe trauma's misschien effect hebben op haar relaties en levenshouding. Schreef ik nou misschien? Ja inderdaad. Want zij weet het ook niet. En dat is heel verfrissend: ze is nergens belerend en claimt niet de wijsheid in pacht te hebben. Daardoor ben je mét haar op een reis. Knap opgetrokken en gedurfd kwetsbaar. En tja, haters gonna hate. Maar dat houd je altijd.
Een boek met een interessant thema (intergenerationeel trauma). Boeiend om te lezen, maar ook vrij langdradig en met veel zijpaden. Wat mij betreft had hij de helft korter gemogen.
Een brede kijk op intergenerationeel trauma, vanuit verschillende culturen en invalshoeken bekeken. Ik had verwacht dat ze meer zou ontdekken over haar opa, maar het ging meer over haar persoonlijke zoektocht, wat best interessant was om te lezen.
Wat een vaag einde.. Ik vond het leuk om over haar familie en gedachtes te lezen, maar er is voor mijn gevoel niet echt een conclusie en ik ben niet heel veel verder gekomen qua daadwerkelijke kennis over haar opa dan het begin.
Na het zien van meerdere documentaires van Sunny Bergman was ik ook benieuwd naar dit boek waarin ze op zoek gaat naar de geschiedenis van haar voorouders, met de grootste focus op de Nazi-opa die in de titel van het boek voortkomt. Je leest over haar eigen zoektocht in hoe bepaalde patronen generaties worden doorgegeven, en ze onderzoekt dit via haar familie, het bezoeken van het dorpje waarin haar opa woonde in de hoop nog mensen tegen te komen die hem ooit hebben gekend, en vooral in een hoop therapieën. Van plant medicijnen tot winti en van familieopstellingen tot waarzeggers.
Wat begon als een boeiend essay, mondde op twee derde uit in een navelstarend, langdradig verslag van een soort 'self help' onderzoek. Jammer, want het begon zo goed en de materie is enorm boeiend!
Met Mijn Nazi opa schreef documentairemaakster Sunny Bergman een egodocument waarin ze universele thema’s zoals intergenerationele traumaoverdracht, parentificatie, epigenetica en familiesystemen onderzoekt. Het begint allemaal met de mantelzorg rond haar invalide vader, Richard. Hij is deels verlamd en misschien ook wat depressief. Sunny besluit, nu het nog kan, samen met hem zijn roots te onderzoeken. Richard is een originele man zonder schaamte, en een Marxist. Hij lijkt zelfs op Marx, vindt Sunny. Hij is ook een oude hippie, die graag vergetelheid zoekt in het roken van een joint. Verder lezen op Literair Nederland
This book really delves into family dynamics, what we inherit from our forefathers and how intergenerational trauma works, from a scientific, spiritual and psychiatric perspective. It made me think about my own life, about what I pass on to my children. The book also gives many insights into racism and sexism. It starts off as a search to find out more about her biological grandfather but ends up describing her divorce and her deeply ingrained feelings of guilt and responsibility. I was very moved.
Bijna helemaal uitgelezen. In de basis is dit een interessant boek: Sunny Bergman gaat op zoek naar het nazi-verleden van haar opa en de manier waarop intergenerationeel trauma doorwerkt in haar familie. Ik kende de term, maar wist niet dat trauma de mens ook biologisch kan veranderen. Daardoor kan trauma via de genen worden doorgegeven aan een volgende generatie.
Richting het einde ging het boek mij iets teveel en langdradig over Sunny, haar scheiding en strubbelingen. Ik snap dat het boek daar over gaat, maar ik had liever nog meer gelezen over opa + trauma overdracht in het algemeen.
Boek leest als een documentaire, je ziet het verhaal zich voor je ogen afspelen. Prachtig reflectief verhaal waarin Sunny Bergman intergenerational trauma onderzoekt. Het is geen 'who'd dunnit' waarbij de puzzel uiteindelijk gelegd wordt, maar echt een zoektocht naar zichzelf. Heel mooi
This entire review has been hidden because of spoilers.
Niet uitgelezen. Ik dacht dat het een familiegeschiedenis zou zijn maar het ging vooral over Sunny zelf. Navelstaarderig getrut. Kan naar de kringloop.
Heel persoonlijk en eerlijk verslag van haar zoektocht. Ook grappig en bijzonder hoe zij ons een kijkje geeft in haar familie leven. Aan het eind wel idd iets too much