What do you think?
Rate this book
La Dernière Reine
Gueule cassée de 14, Édouard Roux trouve refuge dans l'atelier de la sculptrice animalière Jeanne Sauvage. Elle lui redonne un visage et l'introduit dans le milieu des artistes de Montmartre. En échange, Édouard lui fait découvrir la majesté du plateau du Vercors et l'histoire du dernier ours qu'il a vu tué quand il était enfant. Au cœur du Cirque d'Archiane, il lui dévoile la Dernière Reine et incite Jeanne a créer le chef d’œuvre qui la fera reconnaître.
Dans la veine des grands romans feuilletons du 19e, La Dernière Reine croise les destins du dernier ours du Vercors et d’Édouard Roux gueule cassée de 14.
Comme précédemment dans Le Loup, homme et animal se confrontent dans un récit puissant, mêlant questionnements écologiques, féminisme, histoire d'amour et histoire de l'art.
Dans la veine des grands romans feuilletons du 19e, La Dernière Reine croise les destins du dernier ours du Vercors et d’Édouard Roux gueule cassée de 14.
Comme précédemment dans Le Loup, homme et animal se confrontent dans un récit puissant, mêlant questionnements écologiques, féminisme, histoire d'amour et histoire de l'art.
242 pages, Kindle Edition
First published October 5, 2022
7 people are currently reading
558 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 108 reviews
March 6, 2023
Bien que je ne sois pas spécialement fan du dessin et des couleurs sombres de Rochette, j'avoue que la force du scénario m'a emportée et que les planches sont bien évidemment à la hauteur de son ambition.
Un travail de construction sur le temps, de la préhistoire aux années 1920, du Vercors à Paris et retour, autour de la dernière reine, dernière ourse tuée en 1898 sous les yeux du jeune héros, Édouard Roux. Édouard et les ours, c'est une histoire de nature, de vie, de lien entre l'homme et l'animal. Gueule cassée dans les tranchées en 1916, il fera la rencontre de Jeanne Sauvage, artiste qui fabrique des masques spécialement pour ces soldats défigurés, mais aussi sculptrice talentueuse. Il l'emmènera dans sa montagne iséroise où ils vivront une tragique et belle histoire d'amour.
Une histoire forte, aux thèmes multiples, sur la chasse à l'ours et à l'homme, l'appât du gain, l'oubli de la nature et la bêtise humaine.
p. 36 : "tant que dans la montagne régneront les ours, le soleil se lèvera le matin. Mais au soir où mourra la dernière reine... alors, ce sera le début du temps des ténèbres."
Grandiose, romantique, et triste.
Le personnage de Jeanne Sauvage est inspiré de Jane Poupelet (1874–1932), sculptrice animalière qui réalisa des masques pour les victimes des tranchées en 14-18.
Un travail de construction sur le temps, de la préhistoire aux années 1920, du Vercors à Paris et retour, autour de la dernière reine, dernière ourse tuée en 1898 sous les yeux du jeune héros, Édouard Roux. Édouard et les ours, c'est une histoire de nature, de vie, de lien entre l'homme et l'animal. Gueule cassée dans les tranchées en 1916, il fera la rencontre de Jeanne Sauvage, artiste qui fabrique des masques spécialement pour ces soldats défigurés, mais aussi sculptrice talentueuse. Il l'emmènera dans sa montagne iséroise où ils vivront une tragique et belle histoire d'amour.
Une histoire forte, aux thèmes multiples, sur la chasse à l'ours et à l'homme, l'appât du gain, l'oubli de la nature et la bêtise humaine.
p. 36 : "tant que dans la montagne régneront les ours, le soleil se lèvera le matin. Mais au soir où mourra la dernière reine... alors, ce sera le début du temps des ténèbres."
Grandiose, romantique, et triste.
Le personnage de Jeanne Sauvage est inspiré de Jane Poupelet (1874–1932), sculptrice animalière qui réalisa des masques pour les victimes des tranchées en 14-18.
November 23, 2024
Fransa'da geçen bir Jack London hikâyesinin başrolünde Ken Parker varmış gibi.
October 11, 2024
Rochette’nin Kurt kitabını epeyce sevmiş biri olarak bu kitabı da seveceğimi az çok tahmin ediyordum ama beklentilerimin çok çok daha üstünde bir hikaye ile karşılaştım. Çok güzel.
Hikaye ilginç bir şekilde, doğrusal olmayan zaman anlatılarıyla başlıyor. Yani öncelikle üzerinize, hikayenin devamını temellendirecek çeşitli veriler atılıyor. Mesela hikayeyi okurken bir anda araya milattan önceye ait bir hikaye, bir kabilenin ufak bir anlatısı giriyor. Bu yüzden başlangıçta hikayeye adapte olmak biraz zor olabilir. Ama kitabı 3 kez okumuş biri olarak söyleyebilirim ki tüm bu veriler hikayenin devamının güzelleşmesinde çok işe yarıyor.
Doğa ile iletişim kurabilen, onun içinden, bir cadı/şifacı ailenin köklerinden gelen ve Birinci Dünya Savaşı’nda bir patlama esnasında yüzünün yarısını kaybeden ana karakterimiz Edouard, kendisine bir maske yaptırmak istiyor. Ve bu maskeyi yaptırırken de bir yunan heykelini referans olarak seçiyor. Daha sonrasında bu maskeyi yapacak heykeltraş kadın, o kadınla aralarındaki filizlenen aşk, o kadının ilerleyen sanat hayatı ve Edouard’ ın asla dizginleyemediği ormana, köklerini dönme isteği çevresini ilerleyen bir hikaye.
Fakat bu ilerleyiş içerisinde çok fazla ara anekdot ve anlatı var . Örneğin ana karakterimiz savaş esnasında bir ara anarşizme göz kırpıyor. Hatta kitabın ilerleyişinde eski Fransız anarko primitivistleri misali tutumları, söylemleri oluyor. Ya da hikayenin bir noktasında Duchamp’ın kardeşi konuya dahil oluyor ve sanatın neliği üzerine ufak bir sohbet yaşanıyor. Kabul, sanat tarihi ile ilgisi ya da bilgisi olmayan okurlar için biraz sıkıcı olabilecek bölümler. Ama kitabın en başından -çok net olmasa da- görünen sonunu merak etme konusunda epeyce kafa karıştırıcı ve kitaba olan ilgiyi sürekli taze tutan ara anlatılar bunlar.
Kitabı her ne kadar çok sevmiş olsam da biraz aceleye gelmiş olduğunu kabul etmem gerekiyor . Hikayenin genel akışı içerisinde belli çözümler o kadar hızlı yaşanıyor ki kitabın en az 100 sayfaya daha ihtiyacı varmış diyorsunuz. Bu durum, benim bu kitaptan keyif aldığım kadar keyif almayan/almayacak okur için çok bir dezavantaj değil. Ben hikayenin işleyişinde Edouard’ın sanat çevresine bakışını daha uzun uzun görmeyi bekledim. Ya da o şifacı köklerine olan ilişkisini, o şifacı köklerin temelini daha uzun uzun okumayı istedim. Ya da son kraliçe ile olan ilişkisinin, iletişiminin biraz daha tadını çıkarmak, içimdeki iflah olmaz ilkel adamı biraz daha keyiflendirmek istedim. Fakat çizgi roman mediumunun böyle dezavantajları her zaman var. Yazarak dört paragrafta anlattığınız bir şeyi çizgi romanda belki 40 sayfada anlatamayabiliyorsunuz.
Velhasıl kelam bana kendini üç kez okutmuş ve içimde fazlasıyla çoşku yaratmış, keyif bırakmış bir hikaye var elimde.
Tüm bunların ötesinde özel bir övgüyü de bence Baobab Yayınları hak ediyor. Hikayenin mevcut iki versiyonu varmış piyasada. Bir renkli bir siyah beyaz versiyon. Türkiyede siyah beyaz olan versiyon satışa sunuldu. Çizgi roman festivalinde Doğan Şima bir de renkli versiyonu olduğunu söyleyince, gecesinde hiç üşenmeden renkli versiyonunun ebook halini bulup göz attım. Açık yüreklilikle söylemeliyim ki hikayenin anlatılışına siyah beyaz versiyon çok daha fazla uyuyor. Biraz romantik bir benzetme yapacak olursam, renkli versiyon ailecek izlenen bir filmin etkisini bırakıyorken, siyah beyaz versiyon sanki bir ateşin başında görmüş geçirmiş birinden, rivayet edilen bir hikayeyi dinliyormuş hissi yaratıyor.
Bu açıdan -sebebi ne olursa olsun- siyah beyaz baskının Türkiye’deki okuyucuya sunulması çok güzel hareket .
Okuyun, okutun.
Hikaye ilginç bir şekilde, doğrusal olmayan zaman anlatılarıyla başlıyor. Yani öncelikle üzerinize, hikayenin devamını temellendirecek çeşitli veriler atılıyor. Mesela hikayeyi okurken bir anda araya milattan önceye ait bir hikaye, bir kabilenin ufak bir anlatısı giriyor. Bu yüzden başlangıçta hikayeye adapte olmak biraz zor olabilir. Ama kitabı 3 kez okumuş biri olarak söyleyebilirim ki tüm bu veriler hikayenin devamının güzelleşmesinde çok işe yarıyor.
Doğa ile iletişim kurabilen, onun içinden, bir cadı/şifacı ailenin köklerinden gelen ve Birinci Dünya Savaşı’nda bir patlama esnasında yüzünün yarısını kaybeden ana karakterimiz Edouard, kendisine bir maske yaptırmak istiyor. Ve bu maskeyi yaptırırken de bir yunan heykelini referans olarak seçiyor. Daha sonrasında bu maskeyi yapacak heykeltraş kadın, o kadınla aralarındaki filizlenen aşk, o kadının ilerleyen sanat hayatı ve Edouard’ ın asla dizginleyemediği ormana, köklerini dönme isteği çevresini ilerleyen bir hikaye.
Fakat bu ilerleyiş içerisinde çok fazla ara anekdot ve anlatı var . Örneğin ana karakterimiz savaş esnasında bir ara anarşizme göz kırpıyor. Hatta kitabın ilerleyişinde eski Fransız anarko primitivistleri misali tutumları, söylemleri oluyor. Ya da hikayenin bir noktasında Duchamp’ın kardeşi konuya dahil oluyor ve sanatın neliği üzerine ufak bir sohbet yaşanıyor. Kabul, sanat tarihi ile ilgisi ya da bilgisi olmayan okurlar için biraz sıkıcı olabilecek bölümler. Ama kitabın en başından -çok net olmasa da- görünen sonunu merak etme konusunda epeyce kafa karıştırıcı ve kitaba olan ilgiyi sürekli taze tutan ara anlatılar bunlar.
Kitabı her ne kadar çok sevmiş olsam da biraz aceleye gelmiş olduğunu kabul etmem gerekiyor . Hikayenin genel akışı içerisinde belli çözümler o kadar hızlı yaşanıyor ki kitabın en az 100 sayfaya daha ihtiyacı varmış diyorsunuz. Bu durum, benim bu kitaptan keyif aldığım kadar keyif almayan/almayacak okur için çok bir dezavantaj değil. Ben hikayenin işleyişinde Edouard’ın sanat çevresine bakışını daha uzun uzun görmeyi bekledim. Ya da o şifacı köklerine olan ilişkisini, o şifacı köklerin temelini daha uzun uzun okumayı istedim. Ya da son kraliçe ile olan ilişkisinin, iletişiminin biraz daha tadını çıkarmak, içimdeki iflah olmaz ilkel adamı biraz daha keyiflendirmek istedim. Fakat çizgi roman mediumunun böyle dezavantajları her zaman var. Yazarak dört paragrafta anlattığınız bir şeyi çizgi romanda belki 40 sayfada anlatamayabiliyorsunuz.
Velhasıl kelam bana kendini üç kez okutmuş ve içimde fazlasıyla çoşku yaratmış, keyif bırakmış bir hikaye var elimde.
Tüm bunların ötesinde özel bir övgüyü de bence Baobab Yayınları hak ediyor. Hikayenin mevcut iki versiyonu varmış piyasada. Bir renkli bir siyah beyaz versiyon. Türkiyede siyah beyaz olan versiyon satışa sunuldu. Çizgi roman festivalinde Doğan Şima bir de renkli versiyonu olduğunu söyleyince, gecesinde hiç üşenmeden renkli versiyonunun ebook halini bulup göz attım. Açık yüreklilikle söylemeliyim ki hikayenin anlatılışına siyah beyaz versiyon çok daha fazla uyuyor. Biraz romantik bir benzetme yapacak olursam, renkli versiyon ailecek izlenen bir filmin etkisini bırakıyorken, siyah beyaz versiyon sanki bir ateşin başında görmüş geçirmiş birinden, rivayet edilen bir hikayeyi dinliyormuş hissi yaratıyor.
Bu açıdan -sebebi ne olursa olsun- siyah beyaz baskının Türkiye’deki okuyucuya sunulması çok güzel hareket .
Okuyun, okutun.
December 28, 2022
4,5/5 arrondi à 5/5.
Années 1920. Edouard Roux est en prison et va être exécuté. Ce jeune homme, qui a grandi dans les montagnes du Vercors, élevé par sa mère, est pourtant un ancien combattant de la première guerre mondiale, revenant du front blessé et devenu une gueule cassée. Son premier court séjour en prison, une seule journée, avait eu lieu alors qu’il était enfant. Témoin d’une chasse à l’ours suite à des tueries de moutons, le prédateur ayant été finalement tué par le berger, il s’est bagarré avec le fils du gendarme du village qui avait insulté la mère d’Edouard, les considérant comme des sauvages isolés plus proches des ours que des humains …
J’avais lu Le loup de cet auteur et on ne peut pas s’empêcher de faire le parallèle entre ces deux histoires qui voient l’affrontement entre humains et nature. Mais cette fois, cette relation s’étoffe avec d’autres sujets tels que la vie dans les montagnes, la guerre et ses conséquences, la relation entre humains dans les villages, les femmes, l’art et même la vie à Paris. Côté graphisme, on retrouve le style typique de Rochette avec des traits un peu épais, des hachures, une certaine sobriété dans les décors mais qui sont néanmoins superbes et un choix de couleurs qui oscillent entre le sombre (avec les forêts par exemple) et le clair (avec les paysages de neige) et ses grands aplats. Si j’avais un peu de mal au départ, je m’y suis habituée et cela me plait bien à présent, même si cela a un petit aspect classique, qui n’est pas forcément ce que je préfère. Côté découpage, là aussi, ça reste très classique mais je n’ai pas trouvé ça gênant vu le sujet, cela s’y prête bien. Le récit est passionnant car on effectue quelques flashbacks et pas des petits : on remonte aux temps préhistoriques, quand les humains vivaient encore dans des grottes et étaient confrontés tous les jours à la nature et aux animaux (mais il y a un lieu avec Edouard d’où ces retours en arrière). On voit aussi des moments de l’enfance d’Edouard, son passage à la guerre, son retour difficile avec le fait qu’il soit défiguré, et sa rencontre d’une jeune femme qui va l’aider dans son apparence et qui est artiste, spécialisée dans les animaux et qui va devenir très importante pour le jeune homme. Les flashbacks se font de plus en plus rares au fur et à mesure qu’on avance dans l’histoire, qui se concentre alors sur le présent d’Edouard. On voit la vie à Paris, les milieux de l’art de l’époque, et en contraste, la vie dans le Vercors, sur la montagne, l’isolation et la nature si proche et si vivante et si pure, comparée à la société humaine, plutôt corrompue et qui juge vite sans savoir et qui ne pense souvent qu’à détruire ce qui ne rentre pas dans les normes ou qui se révèle gênant, que ce soit des autres hommes ou des animaux. Ce n’est pas un récit joyeux et il ne met pas en valeur les Hommes mais c’est un bel hymne à la nature et bien sûr, j’ai été toujours du côté d’Edouard (et à mon habitude, j’y suis allée de ma petite larme au final) !
Années 1920. Edouard Roux est en prison et va être exécuté. Ce jeune homme, qui a grandi dans les montagnes du Vercors, élevé par sa mère, est pourtant un ancien combattant de la première guerre mondiale, revenant du front blessé et devenu une gueule cassée. Son premier court séjour en prison, une seule journée, avait eu lieu alors qu’il était enfant. Témoin d’une chasse à l’ours suite à des tueries de moutons, le prédateur ayant été finalement tué par le berger, il s’est bagarré avec le fils du gendarme du village qui avait insulté la mère d’Edouard, les considérant comme des sauvages isolés plus proches des ours que des humains …
J’avais lu Le loup de cet auteur et on ne peut pas s’empêcher de faire le parallèle entre ces deux histoires qui voient l’affrontement entre humains et nature. Mais cette fois, cette relation s’étoffe avec d’autres sujets tels que la vie dans les montagnes, la guerre et ses conséquences, la relation entre humains dans les villages, les femmes, l’art et même la vie à Paris. Côté graphisme, on retrouve le style typique de Rochette avec des traits un peu épais, des hachures, une certaine sobriété dans les décors mais qui sont néanmoins superbes et un choix de couleurs qui oscillent entre le sombre (avec les forêts par exemple) et le clair (avec les paysages de neige) et ses grands aplats. Si j’avais un peu de mal au départ, je m’y suis habituée et cela me plait bien à présent, même si cela a un petit aspect classique, qui n’est pas forcément ce que je préfère. Côté découpage, là aussi, ça reste très classique mais je n’ai pas trouvé ça gênant vu le sujet, cela s’y prête bien. Le récit est passionnant car on effectue quelques flashbacks et pas des petits : on remonte aux temps préhistoriques, quand les humains vivaient encore dans des grottes et étaient confrontés tous les jours à la nature et aux animaux (mais il y a un lieu avec Edouard d’où ces retours en arrière). On voit aussi des moments de l’enfance d’Edouard, son passage à la guerre, son retour difficile avec le fait qu’il soit défiguré, et sa rencontre d’une jeune femme qui va l’aider dans son apparence et qui est artiste, spécialisée dans les animaux et qui va devenir très importante pour le jeune homme. Les flashbacks se font de plus en plus rares au fur et à mesure qu’on avance dans l’histoire, qui se concentre alors sur le présent d’Edouard. On voit la vie à Paris, les milieux de l’art de l’époque, et en contraste, la vie dans le Vercors, sur la montagne, l’isolation et la nature si proche et si vivante et si pure, comparée à la société humaine, plutôt corrompue et qui juge vite sans savoir et qui ne pense souvent qu’à détruire ce qui ne rentre pas dans les normes ou qui se révèle gênant, que ce soit des autres hommes ou des animaux. Ce n’est pas un récit joyeux et il ne met pas en valeur les Hommes mais c’est un bel hymne à la nature et bien sûr, j’ai été toujours du côté d’Edouard (et à mon habitude, j’y suis allée de ma petite larme au final) !
January 9, 2023
Bien sûr qu'avec une histoire d'ours et de montagne, j'allais forcément adorer. Ça parle aussi de Jane Poupelet ("Jeanne Sauvage" dans le récit) une de ces nombreuses artistes qu'on s'est empressé d'oublier, malgré son talent.
Ma seule déception aura donc été de vouloir en apprendre plus sur l'auteur, pour découvrir qu'il a apporté son soutien à Vivès et que son melon ne passe plus les portes.
Ma seule déception aura donc été de vouloir en apprendre plus sur l'auteur, pour découvrir qu'il a apporté son soutien à Vivès et que son melon ne passe plus les portes.
November 17, 2024
Mükemmel, mükemmel, mükemmel.
Epik, efsanevi, dokunaklı..
Rochette çizgilerine Kurt’la birlikte hayrandım. Oradaki hikâye de oldukça güzeldi. Bir Jack London, bir Hemingway tadı hala dimağımda.
Öte yandan bu kitaptaki hikâye anlatımı Kurt’un çok üzerinde. Rochette, bu eserde birçok temayı aynı anda ele almaya çalışarak zor bir işe girişmiş ve de başarmış.
Kendinize bir iyilik yapmak isterseniz, bu kitabı alın. Akşamın birinde, ev olur kafe olur güzel bir köşe bulun, çayınız/kahveniz yanınızda olsun. Tavsiye müziğim budur ama çeşitlendirebilirsiniz:
https://www.youtube.com/watch?v=uIBp-...
Sanat için, aşk için, doğa için, aklıma kazıdığın ifadeler için, içimizde ve dünyamızdaki son kraliçeleri canlı tutmaya adanmış yaratın için…
Teşekkürler Rochette.
Epik, efsanevi, dokunaklı..
Rochette çizgilerine Kurt’la birlikte hayrandım. Oradaki hikâye de oldukça güzeldi. Bir Jack London, bir Hemingway tadı hala dimağımda.
Öte yandan bu kitaptaki hikâye anlatımı Kurt’un çok üzerinde. Rochette, bu eserde birçok temayı aynı anda ele almaya çalışarak zor bir işe girişmiş ve de başarmış.
Kendinize bir iyilik yapmak isterseniz, bu kitabı alın. Akşamın birinde, ev olur kafe olur güzel bir köşe bulun, çayınız/kahveniz yanınızda olsun. Tavsiye müziğim budur ama çeşitlendirebilirsiniz:
https://www.youtube.com/watch?v=uIBp-...
Sanat için, aşk için, doğa için, aklıma kazıdığın ifadeler için, içimizde ve dünyamızdaki son kraliçeleri canlı tutmaya adanmış yaratın için…
Teşekkürler Rochette.
September 28, 2024
Impressionante. Over mens en natuur en liefde en de maatschappij. Ontroerend en verontrustend. Adembenemend. Het zijn een boel adjectieven, maar volzinnen passen hier niet.
February 6, 2023
"Ici, le monde est si léger que les montagnes flottent sur les nuages."
April 7, 2023
Incroyable
November 14, 2024
Nefis!
Rochette’i Kurt’la çok sevmiştik. Böyle olunca gözü kapalı aldım. Açıkçası hoş bir sürpriz oldu benim için. Daha güncel bir hikaye beklerken bir dönem hikayesiyle karşılaştım. Hatta dönemler… Zaman içinde atlamalar kullanarak binlerce yıl içerisinde “kadim” doğanın varlığı vurgulanmış.
Hiç de uzak olmayan bir zamanda bile Avrupanın karanlık yüzünün de bir portresi çizilmiş. Bunca savaş bunca acıdan sonra bir süredir tüm dünyaya sopa sallayan batı son iki dekatta (hele son İsrail Gazze katliamına tutumlarıyla) ciddi moral üstünlüğü yitirmişken aslında geçmişte de ne yozluklara sahip bir kez daha görüyoruz. Tabi diğer taraftan kitaptaki çok katmanlılık başka temalarda da kendini gösteriyor. Savaş, derin bir post travmatik stres hali ve bence bunlardan daha şaşırtıcı ve sürprizli bunca hengame içerisinde canlı bir sanat atmosferine de şahit oluyoruz kitabı okurken. Avrupa samimi bir mücadele içerisinde. Kirli dişler gibi yozlaşmışlığı da onun, parlak gözler gibi canlı ve köklü sanat anlayışı ve arayışı da. Her şeyden önemlisi bu hakikaten onların hikayesi. Hayırda ve şerde ve macerada bir kronoloji var, devamlılık var. İthal değil, transfüzyon değil. Bu devamlılık hali ve (olduğu kadar!) şeffaflık bir yerde imrenilesi…
Dağlara, doğaya, coğrafyaya uyum hali çok güzel bir ülkü doğrusu.
Karakterler, gelişimleri, işlenişleri çok kendine has.
Kitabın sanatı da keyifli. “Sketch”vari karakalem çizgiler, sayfa numaralarının dahi naturelliği göze çarpıyor. Yer yer eskiz gibi dursa da gerçek çizgiye hasret gözler için oldukça zevkli bir okuma. Öyle ki evime bazı sayfaların orijinallerini asmayı, seyretmeyi isterdim.
Rochette, net, öneriyorum!
Rochette’i Kurt’la çok sevmiştik. Böyle olunca gözü kapalı aldım. Açıkçası hoş bir sürpriz oldu benim için. Daha güncel bir hikaye beklerken bir dönem hikayesiyle karşılaştım. Hatta dönemler… Zaman içinde atlamalar kullanarak binlerce yıl içerisinde “kadim” doğanın varlığı vurgulanmış.
Hiç de uzak olmayan bir zamanda bile Avrupanın karanlık yüzünün de bir portresi çizilmiş. Bunca savaş bunca acıdan sonra bir süredir tüm dünyaya sopa sallayan batı son iki dekatta (hele son İsrail Gazze katliamına tutumlarıyla) ciddi moral üstünlüğü yitirmişken aslında geçmişte de ne yozluklara sahip bir kez daha görüyoruz. Tabi diğer taraftan kitaptaki çok katmanlılık başka temalarda da kendini gösteriyor. Savaş, derin bir post travmatik stres hali ve bence bunlardan daha şaşırtıcı ve sürprizli bunca hengame içerisinde canlı bir sanat atmosferine de şahit oluyoruz kitabı okurken. Avrupa samimi bir mücadele içerisinde. Kirli dişler gibi yozlaşmışlığı da onun, parlak gözler gibi canlı ve köklü sanat anlayışı ve arayışı da. Her şeyden önemlisi bu hakikaten onların hikayesi. Hayırda ve şerde ve macerada bir kronoloji var, devamlılık var. İthal değil, transfüzyon değil. Bu devamlılık hali ve (olduğu kadar!) şeffaflık bir yerde imrenilesi…
Dağlara, doğaya, coğrafyaya uyum hali çok güzel bir ülkü doğrusu.
Karakterler, gelişimleri, işlenişleri çok kendine has.
Kitabın sanatı da keyifli. “Sketch”vari karakalem çizgiler, sayfa numaralarının dahi naturelliği göze çarpıyor. Yer yer eskiz gibi dursa da gerçek çizgiye hasret gözler için oldukça zevkli bir okuma. Öyle ki evime bazı sayfaların orijinallerini asmayı, seyretmeyi isterdim.
Rochette, net, öneriyorum!
June 16, 2025
Bon j'étais plutôt pris par le récit, en même temps l'on me parle d'environnements naturels, de montages, de mémoire interspécifique (inter espèce), d'histoire d'amour, de femme artiste, etc. Moi je suis bon public pour ça !
Et je sais pas quoi mais un truc me gène dans le dessins je mets pas les mots dessus, de suite. Puis je me rends compte qu'il y a un mâle gaze assez présent et une sorte de tokenisation nature/peuples anciens/natifs de la forêt, représentation mec musclé/imaginaire à la tarzan un peu mais là on est dans le Vercors après la première guerre mondiale ...
Puis je vais voir qui est l'auteur ; et bien, nous voilà en présence d'un poto de B. Vives. Pas besoin d'aller plus loin, i know why j'étais gêné par le dessins et le storytelling. Ça commence bien mais ça fait le même effet que lorsqu'on lit Sylvain Tesson (réac bourgeois mascu de droite qui flirt bien avec l'extrême droite et qui distille ces idée dans ses textes), on se fait storyteller de l'imaginaire de réacs nimbé de nature essentialisée, bref la bande dessiné contemporaine classico mascu-line... déçu mais pas surpris.
Et je sais pas quoi mais un truc me gène dans le dessins je mets pas les mots dessus, de suite. Puis je me rends compte qu'il y a un mâle gaze assez présent et une sorte de tokenisation nature/peuples anciens/natifs de la forêt, représentation mec musclé/imaginaire à la tarzan un peu mais là on est dans le Vercors après la première guerre mondiale ...
Puis je vais voir qui est l'auteur ; et bien, nous voilà en présence d'un poto de B. Vives. Pas besoin d'aller plus loin, i know why j'étais gêné par le dessins et le storytelling. Ça commence bien mais ça fait le même effet que lorsqu'on lit Sylvain Tesson (réac bourgeois mascu de droite qui flirt bien avec l'extrême droite et qui distille ces idée dans ses textes), on se fait storyteller de l'imaginaire de réacs nimbé de nature essentialisée, bref la bande dessiné contemporaine classico mascu-line... déçu mais pas surpris.
July 15, 2024
Fantastic story set in 1920 France about A young man and his connection to the wilderness. The story is so much more too, it has a great romance, art history, and some cool lore. It really touches on a lot of emotions about war, people, relationships, and art. It follows Édouard Roux after he leaves the war, disfigured and troubled, he finds beautiful love and endures hardships along the way. It really is a lovely complete story from start to finish. The art matches the writing wonderfully with a darker sketchy style but full of great details. Highly recommend.
January 25, 2024
Magnifique ode à la nature et belle réflexion sur l’entachement du paysage par l’Homme. Aussi, je n’avais pas été confrontée aux histoires des gueules cassées de 14-18 depuis mes cours d’histoire, et ça m’a beaucoup touchée d’en lire davantage là-dessus.
September 8, 2025
Egentlig er fem stjerner alt, alt ... for lidt.
En bog, et album, som udstiller menneskehedens allerværste sider. Især vores dumhed; vores ligegyldighed, vores ødelæggelseshang.
Det gælder alt, hvad der er smukt.
Men ... måske naturen er stærkere end os? Og klogere?
Mand, for en fortælling.
En bog, et album, som udstiller menneskehedens allerværste sider. Især vores dumhed; vores ligegyldighed, vores ødelæggelseshang.
Det gælder alt, hvad der er smukt.
Men ... måske naturen er stærkere end os? Og klogere?
Mand, for en fortælling.
January 13, 2023
comme dirait Apollinaire : soleil cou coupé
August 12, 2023
« Ici le monde est si léger que les montagnes flottent sur les nuages »
Très belle BD où la poésie de la nature et d’un couple rencontre la bêtise du monde humain.
Très belle BD où la poésie de la nature et d’un couple rencontre la bêtise du monde humain.
December 30, 2023
Magnifique
August 11, 2024
Wow, i really enjoyed this.
I have not read a graphic novel for a long time, but i was intrigued by this.
A great piece of literature, amazing drawings and a plot with worthy lessons woven into a thought-provoking story.
A lovely take on the battle of nature and modern times, saying ‘Nature was here before us, it will be here after, embrace it rather than needlessly fighting it’
I have not read a graphic novel for a long time, but i was intrigued by this.
A great piece of literature, amazing drawings and a plot with worthy lessons woven into a thought-provoking story.
A lovely take on the battle of nature and modern times, saying ‘Nature was here before us, it will be here after, embrace it rather than needlessly fighting it’
December 21, 2024
“L’art no és res si no força la realitat”
December 31, 2024
Yine harika bir hikaye Rochette'den..
July 4, 2025
Beautifully tragic multi layered graphic novel about the ever expanding remove of man from nature told through a story about the last bear in France and the man who tried to protect her.
August 12, 2025
Tout est beau : des dessins, aux histoires, à l’amour ! Grand oui pour Jeanne Sauvage et ce qu’elle a fait dans sa vie !
June 15, 2023
Un coup de cœur pour cette BD. Une gueule cassée, venue du fin fond du Vercors, nous séduit par sa passion pour sa région natale : les ours, la nature, les zones inexplorées. Entre nature et histoire, une jolie intrigue et de beaux graphismes. Lue en une soirée !
September 16, 2024
Depressing and powerful 😭
February 23, 2025
J'ai adoré ce récit mêlant nature et rudesse. Comme toujours, l'ambivalence des Hommes est mise en avant. Le scénario et les dessins étaient parfaitement alignés, j'ai vécu cette lecture comme un film. Extra.
Read
May 26, 2025"Rochette’s name has immediate selling power from a comic as iconic as Snowpiercer, but The Last Queen is quite a different story narratively. There are still plenty of big themes to explore, but this historical drama takes its time and reads quite intimately in places, even with the grand timeline of events. There is a great deal going on here, from romance to art to war and conflict."
Full Review at No Flying no Tights: https://noflyingnotights.com/blog/202...
Full Review at No Flying no Tights: https://noflyingnotights.com/blog/202...
March 9, 2023
Mars 2023. 4,5/5 Une histoire poignante et triste. J’ai aimé ce scénario, cette communion avec la nature de la part d’Edouard Roux. Le rapport à l’art. Magnifique parallèle.
L’intrigue était prévisible d’une certaine manière mais c’était très bien.
Mon bémol va au découpage du début. J’ai eu un peu de mal.
L’intrigue était prévisible d’une certaine manière mais c’était très bien.
Mon bémol va au découpage du début. J’ai eu un peu de mal.
Read
March 1, 2023magnifiques planches sur le Vercors, vaguement écofasciste, très belle histoire d'art, mais 200% stan de Vivès beurk
March 19, 2023
"Ici, le monde est si léger que les montagnes flottent sur les nuages."
May 27, 2023
Magnifique. L’histoire, le graphisme, la réflexion.
Displaying 1 - 30 of 108 reviews