54 columns, geselecteerd uit de wekelijkse publicaties van Remco Campert in de Volkskrant uit de periode 1985 en 1987. Zij behandelen onderwerpen zo gevarieerd als fietsendiefstal, baby's, skiën, en het kopen van nieuwe kleren. In het eerste verhaal "Gezond leven" besluit de schrijver iets meer aan sport te gaan doen en gaat 's morgens vroeg ("op de één of andere manier hoorde vroeg bij gezond") naar het zwembad. Het wordt een treurige ervaring.
Eetlezen is een bundel met 54 columns, soms korte verhaaltjes, soms kleine observaties en beschouwingen. Een van de thema’s is jezelf onder controle krijgen, niet afglijden in de chaos van goede voornemens waar niks van terecht komt. Omdat Campert geen vaste negen tot vijf baan had, moest hij zichzelf disciplineren. Dat deed hij in feite meer dan dat hij het in sommige stukjes doet voorkomen, want hij schreef met grote regelmaat columns die bijvoorbeeld in de Volkskrant werden gepubliceerd. Na de oorlog herkende hij zich in de poëzie en in jazzmuziek. Toen de popmuziek opkwam voelde hij zich daarvoor al een beetje te oud. Een ander thema is besluiteloosheid en innerlijk verzet. Zullen we nou wel of niet naar dat feest gaan, een nieuw pak kopen etc. Het leven voltrekt zich soms buiten jezelf om. Maar de taal en het lezen en schrijven helpt je er toch wel doorheen!
- Zingen, dansen, springen - De bal - Verre reizen - Sombre dimanche - Over roddelen - Geen systeem - Eetlezen - Bezit is diefstal - Cultuur - De man en de corn-chips - Tinus! - Wie, wat? - Enkele reis Amsterdam - Dinges - Het voordeel van vies - Ongevraagde cadeaus - A-macho - Ingrijpende beslissingen - Baby
Aangename kennismaking met de fantasiewereld van deze schrijver. Vele cursiefjes die vlot lezen, soms tot nadenken stemmen, vaak gewoon grappig zijn. Herkenbare kleinmenselijke dingen van alledag.
Ik heb veel van het korte werk van Campert opgeruimd, maar dit was ongeveer het boek dat ik als getroebleerde twintiger uit de kast trok als ik een boek alleen voor de ontspanning wilde beethouden. En dan, de titel, heel mijn jeugd wilde ik aan tafel altijd lezen en mocht het nooit, en hier werd beweerd, dat de combinate een heel goed idee was. Dus deze is gebleven, en ik heb 'm met plezier herlezen.