ผูกพันอันพร่างพราว

by เนวิกา

“...แล้วรับรักพร่างด้วยเลยมั้ยคะ”

“ฝันไปเถอะ”

“พี่พัทธ์มีโอกาสถึงครั้งที่พัน ถึงวันนั้น...พร่างจะไม่บอกรักพี่พัทธ์อีกแล้ว”

เพราะคำทำนายจากหมอดูแท้ๆ ที่ทำให้พร่างพันเชื่อมั่นว่า หากเธอบอกรักพี่ชายคนสนิทอย่างจิรพัทธ์ถึงครั้งที่พัน สถานะของเธอและเขาจะเปลี่ยนผันไป แต่นี่ก็ครั้งที่เก้าร้อยกว่าแล้ว อินทีเรียร์หนุ่มรูปหล่อก็ยังคงดูไม่มีใจ

สำหรับจิรพัทธ์ ชายหนุ่มผู้เปลี่ยนแฟนใหม่ทุกไตรมาส ไม่มีนโยบายรับน้องสาวข้างกายอย่างพร่างพันมาเป็นคนในหัวใจเพราะถึงต่อให้บอกรักถึงครั้งที่สองพัน เขาก็จะไม่มีทางหวั่นไหว ในเมื่อเธอคงไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากเขาอย่างแน่นอน

ในโลกอันสับสนวุ่นวาย ในวัยที่การทำงานทำให้หัวใจอ่อนล้า จิรพัทธ์คิดว่าเขาจะมีพร่างพันเป็นน้องสาว เป็นเพื่อนสนิท เป็นพื้นที่ปลอดภัยเสมอ จนกระทั่งโรจกร ยูทูบเบอร์หนุ่มโพรไฟล์ดีก้าวเข้ามาในชีวิตพร่างพัน

และนั่นเองที่ทำให้จิรพัทธ์เริ่มเรียนรู้ ...ว่าหรือความผูกพันอันยาวนานกับเธอนั้น จะเริ่มพร่างพรายในหัวใจของเขาแล้ว

Genres: Novels

464 pages, Paperback

Published January 1, 2022

About the author

การศึกษา
โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา
คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
The University of Edinburgh

Reviews

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

🔎🔮"บอกรักให้ถึงครั้งที่พัน...แล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนผันในที่สุด..."
-อ่านเพื่อดูพร่างบอกรักถึงครั้งที่พัน❌
-อ่านเพื่อดูพี่พัทธ์เป็นไอ้โบ้✔😆
....................................................................................
[บันทึกการอ่าน]
ชื่ออย่างเป็นทางการ:ผูกพันอันพร่างพราว
ชื่อที่คนวงในเรียก:ทรามวัยกับไอ้โบ้ (คนวงในคือใคร?....งุงิส์🤭)
ผู้แต่ง:เนวิกา
....ตั้งแต่อ่านงานของเนวิกามารวมเรื่องนี้ก็6เรื่อง....นี่คือเรื่องที่'ตอนนี้'ชอบสุด ทัชใจสุด💘 
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

🍀 บันทึกสิ่งที่พบเจอและยังจำได้ดีใน"ผูกพันอันพร่างพราว ของ เนวิกา"ที่อ่านจบไปเมื่อ3วันก่อน
หมายเหตุ:พิมพ์บันทึกการอ่านจากความทรงจำเมื่อ3วันก่อน(อ่านจบวันพุธ~พิมพ์วันเสาร์),นึกอะไรได้นึกถึงใครก่อนก็พิมพ์เลย 🤗


เจอ...
1.พี่เจตน์,  พี่ก้อง, พี่ทิว..🫰🏻🥰🫶🏼พระเอกจันทร์จารใจ,ดั่งฝนบนฟ้า,นับแต่นี้เป็นต้นไป ตามลำดับ💕
คนแรกพี่เจตน์ขาพาความหล่อเท่มาเรื่องนี้เพื่อเซอร์วิสแฟนคลับรุ่นแม่ประมาณ3วิ(คิดถึงพี่เจตน์นะคะ🫰🏻😘) ,พี่ก้องมาแบบคูลๆนุ่มๆพร้อมรอยยิ้มอุ่นๆประมาณ5นาที(คิดถึงพี่ก้องทุกครั้งที่เหยาะลีกุมกี่เลยค่ะ🦪🤤),พี่ทิวละมุนตุ้นกรุ่นกลิ่นกาแฟมาแสดงพระธรรมเทศนาโปรดพี่พัทธ์ให้ดวงตาเห็นธรรมราวๆครึ่งชั่วโมง(เห็นด้วยกับพี่ทิวทุกประการค่ะ ☕️😍)...แต่เหนือสิ่งอื่นใดบรรดาพระเอกของเนวิกาที่มาปรากฏกายในเรื่องนี้นั้น ต่างก็...🎶พกเมียมาด้วยเหรอ เฮ้อพกเมียมาด้วยเหรอเนี่ย😱 แหม มาแค่เนี้ยต้องพกเมียมาด้วยย เฮ้ออ😑🫠🫠

2.สาวเชียงใหม่หน้าดุ😒
--พร่าง-พร่างพัน อนันตธรรม--(28)
พร่างเป็นสาวเชียงใหม่โดยกำเนิด เรียนรร.หญิงล้วน จบมัธยมก็มาเรียนต่อคณะนิเทศฯที่กรุงเทพ จบมาก็ทำงานตรงสายสุดๆเป็นคอนเทนต์ครีเอเตอร์ ,ผู้ดำเนินรายการ,ผู้ประสานงาน ให้กับบริษัทเซนิตที่นำเสนอข่าว,คอนเทนต์สำหรับคนยุคใหม่,ผลิตรายการนำเสนอผ่านยูทูบ //พร่าง ปรากฏตัวครั้งแรกในเรื่องนับแต่นี้ในภาพลักษณ์น้องสาวคนสนิทของครอบครัวจิรพิชญ์ที่คอยมาตามเทียวไล้เทียวขื่อจิรพัทธ์หลานชายคนเดียวของเรือนรู้ฟ้า

3.หนุ่มคิวท์บอยรังสิต🤗
--พัทธ์-จิรพัทธ์ ธัชธนานนท์--(29)
น้องชายแท้ๆที่อ่อนกว่า4ปีของจิรพิชญ์(นางเอกนับแต่นี้เป็นต้นไป)
น้องสายรหัสคณะสถาปัตย์ของดั่งฟ้า(นางเอกดั่งฝนบนฟ้า)
มัณฑนากรหนุ่มสุดฮอตตต🔥 ทายาทเรือนรู้ฟ้า เจ้าของสโลแกน"โดดเด่น ดูดี ไม่ตีกับซินแส" เลือกพี่พัทธ์ออกแบบภายในคือครบจบในคนเดียวไม่ต้องรื้อแก้หลายรอบ
จุดเด่นของเขาคือหน้าตาดี มีเสน่ห์ ดูเฟรนด์ลี่ หล่อมานาน หล่อมาตลอดขึ้นชื่อว่าเป็นคิวท์บอยของมหาลัย เคยถูกทาบทามเป็นคฑากรด้วยนะแต่ปฏิเสธไปเพราะขี้เกียจ จุดลับๆที่น้อยคนนักจะรู้คือเวลากำลังคิดจะจีบใครหรือกำลังแอ๊บแอ๊ระริกระรี้อยู่ในใจ จมูกจะบานนนกว่าปกติ



4.พระเอก-นางเอก ที่เกิดวันเดียว-เดือนเดียวกัน(วันที่8 เดือน8)🎂
พ่อกับแม่ของ2ครอบครัวเป็นเพื่อนสนิทกันมานมนานตั้งแต่สมัยเรียนไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ทั้งคู่เจอกันครั้งแรกตอนพร่างอายุ4ขวบ จากนั้นก็มีทริปมาเจอกันเรื่อยๆแทบทุกปี จนเมื่อพร่างต้องห่างจากครอบครัวมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพลำพัง พี่พัทธ์จึงเป็นเหมือนพี่ชายที่สนิทคุ้นเคยที่ครอบครัวฝากฝังให้ดูแลน้อง(เพราะเรียนม.เดียวกันด้วย/ส่วนพี่พิชญ์ช่วงนั้นไปเรียนต่อตปท.) พี่พัทธ์มาค่อยช่วยเหลือ ถามไถ่ ใส่ใจ ดูแลซัพพอร์ต คอยให้คำปรึกษา เป็นเพื่อนพึ่งพาในยามยาก ความรู้สึกดี ความอุ่นใจที่มีพี่พัทธ์ ความซึ้งใจ ประทับใจ เริ่มสั่งสมทีละเล็กละน้อยจนกลายเป็นรัก...รักแรกของพร่าง และก็เป็นคนที่ทำให้พร่างอกหักครั้งแรกเช่นกัน💔 เพราะพี่เขาไปมีแฟน!!!😔...และถึงจะเลิกกับแฟน มาคบคนนั้นคนนี้พี่พัทธ์ก็วางสถานะพร่างเป็นน้องสาวคนสนิทคนเดิมไม่เพิ่มเติมอะไร ..8ปีผ่านไป พร่างก็ยังวนเวียนอยู่รอบตัวเขา คอยบอกรัก ตามจีบแบบโบ๊ะบ๊ะ สามบาทห้าบาท ถ้วยถังกาละมังหม้อ และก็โดนปฏิเสธซ้ำๆอยู่ร่ำไป พอพี่เขามีแฟน พร่างก็ห่างๆไป แต่พอพี่เขาเลิกกับแฟน พร่างก็กลับมาใหม่ วนเวียนชีวิต8ปีกับลูปเดิมๆอยู่แบบนี้โดยลึกๆในใจก็อยากตัดใจแต่ก็ยังอาลัยวรณ์ (และอีพี่ก็กั๊กน้องด้วย🙄) อีกทั้งมีคำทำนายของคุณยายเบญจเนตรที่ว่า..ให้พร่างบอกรักถึงครั้งที่พัน พร่างก็เลยตั้งลิมิตว่าจะบอกรักถึงครั้งที่พันเท่านั้น
"พี่พัทธ์มีโอกาสถึงครั้งที่พัน  ถึงวันนั้น... พร่างจะไม่บอกรักพี่พัทธ์อีกแล้ว"



5.เทียนอาสาฬ🕯
นักเขียนนิยายแนวสืบสวนผู้โด่งดัง -ชื่อมีที่มาจากการที่บ้านเป็นร้านขายสังฆภัณฑ์ -เพื่อนรักเพื่อนสนิทของพร่าง -TBI(ที่FBIยังไม่ไวเท่า😆)-ตัวตึงของเรื่องนี้ -หรือจะอธิบายความเทียนอาสาฬได้สั้นๆว่า"ตัวแสบ" เทียนคือตัวชง ตัวปั่น ตัวยุแยง แล้วจบทุกสิ่งด้วยความกวน...ว่า"งุงิส์" 🤭เป็นตัวละครที่มาสร้างสีสัน สร้างเรื่องสร้างราว สร้างความร้าวฉาน?🤣 ทำให้เรื่องนี้สนุกขึ้น ถ้าเรื่องนี้ไม่มีเทียน….ก็เหมือนทุเรียนไม่มีหนาม ปลาตะเพียนไม่มีก้าง...อย่างงั้นเลย🤣

6.พี่กร โรจกร🍻
ตัวละครหนุ่มหล่องานดีที่มาแบบพี่ชายที่แสนดี พระรองเกาหลีที่เธอให้เป็นได้แค่โอ้ปป้า แม้พี่กรจะดูเป็นคนที่มาเพื่อกระชากใจชะนีไนซ์ให้แสดงธาตุแท้ ,มากระตุ้นให้ต่อมหึงต่อมหวงของพี่พัทธ์ได้ทำงาน ให้พี่พัทธ์ได้ร้อนรนบ้างไรบ้าง อย่าได้ใจให้มันมากนักบ้าง พอจบภารกิจแล้วพี่กรก็จากไปเงียบๆ ซึ่งคุณงามความดีของพี่เค้าที่มีส่วนทำให้คู่รักได้ลงเอย ทางเราก็หวังว่าเนวิกาจะไม่ทอดทิ้งพี่เขา ส่งเสริมปลุกปั้น หาสาวสวยใจดีสักคนมาเป็นนางเอกของพี่เขาในเรื่องต่อๆไป


7.ความสิงคโปร์ ก็แค่หน้าปากซอย

ต้องคลั่งรักขนาดไหน ถึงมีพลังล้นโบกเครื่องบินไปสิงค์โปร์ได้แบบนั้น555ซีนที่Helix Bridge คือหนึ่งในซีนที่ประทับใจของเรื่องนี้ มันทัชใจ มันหวิวใจ มันสะใจ แต่ก็แอบสะเทือนใจแต่มันก็เป็นซีนที่รอคอย คอยที่จะสมน้ำหน้าใครบางคน แต่พอเอาเข้าจริงคือ สงสารมากกกนะ 🥹จ๋อยเลย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ 55555555555🤣🤣🤣

8.อ่างแก้ว ม.ช. เชียงใหม่

ถ้าถามว่าซีนไหนโรแมนติกสุด ซึ้งสุด ทัชใจสุด ละลายสุด น้วยสุด สำหรับเราคือซีนที่อ่างแก้วเลย 🥰บรรยากาศเอย แสงเอย ช่วงเวลาก่อนสิ้นปีมันก็จะมีมนต์ขลังแล้วทุกอย่างมันลงตัว ทั้งเวลาและความรู้สึก พ่อแม่พร่างรู้เห็นเป็นใจ เป็นที่ที่พร่างบอกรักพี่พัทธ์ครั้งแรก และเป็นที่ที่พี่พัทธ์กลับมาทำตามที่เคยพูดไว้ ใบโคลเวอร์เมดอินเจแปน🍀ที่มอบให้พร่าง(ไม่ใช่ใบส้มกบ😆) หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่อ่างแก้วนี้ และทำให้ได้รู้ว่าพี่พัทธ์ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ทุกอย่าง ไม่เคยลืมไปจากใจเลย ฮืออออ ชอบบบบ😍 ซึ้งงงงงง 🥹ฟินนนนนนน🥰

9.ความคลั่งรัก ความจีบกันทุกวี่ทุกวัน
อ่านแบบยิ้มๆระคนหมั่นไส้��มั่นตับกับความผลัดกันจีบกันไปจีบกันมาของทั้งคู่ น่ารักมากกกก
จาก88.securityguard ยามที่คอยดูแลแต่ไม่ได้ครอบครองเป็นได้แค่น้อง อัพเกรดเป็น 88.pp (ppที่พี่พัทธ์เคลมว่ามาจากpพร่าง/pพัทธ์88คืออินฟินิตี้ที่พร่างบอกว่ามองดีๆ88ก็เหมือนใบโคลเวอร์4แฉก🍀)
ผลัดกันส่งอาหารให้กันทุกวันพร้อมด้วยข้อความชวนรถอ้อยคว่ำ
-ไก่ยังมีน่อง🍗 แล้วเมื่อไรน้องจะมีใจ🫰🏻
-ข้าวซอยน่องไก่ กินแล้วจะได้รู้สึกว่าน้องอยู่ใกล้ๆ
-กะเพราไก่ไข่ดาวสุกๆ ให้พร่างได้มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงพี่
.....อืมมมม🙄🙄😆

10.ความใกล้ตัวใกล้ใจที่ทำให้ฟินได้โดยง่าย
อาจเป็นเพราะชอบแนวรักผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กแต่เล็กเป็นทุนเดิม, ชอบความคุยกันได้ทางโทรจิต ,ความตั้งคำถามในใจเสมอกับคอนเทนต์แนะนำวิธีใช้ชีวิตแบบProductiveตั่งๆที่เห็นทีไรก็รู้สึกเหนื่อยที่จะทำตาม อยากจะแค่นอนเฉยๆติดเตียงในวันหยุด 5555หลายอย่างในเรื่องนี้ตอบโจทย์ชีวิต สอดคล้องกับความรู้สึกนึกคิดมากๆทำให้การอ่านเรื่องนี้ โดนใจเกิดอารมณ์ร่วม อินตามได้ง่าย รู้สึกเหมือนเจอเพื่อนที่เข้าอกเข้าใจ "สุดท้ายแล้วความสำเร็จนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่า ตนจะนิยามมันเช่นไร" มันใช่จริงๆนะ


สุดท้าย… ขอบคุณเนวิกานะคะที่เขียนเรื่องนี้🫶🏼🫰🏻💕อ่านแล้วเหมือนได้รับการฮีลใจด้วยกอดแน่นๆผ่านตัวอักษรเลย ทางเราก็ขอส่งกอดแน่นๆผ่านตัวอักษรกลับไปให้เช่นกันนะคะ ส่งกำลังใจ รอคอยผลงาน(อ่านในวัดได้)เรื่องต่อไปนะคะ^^💕🍀

[Saisamphan K. · Rating 5 out of 5]

"พี่พัทธ์มีโอกาสถึงครั้งที่พัน ถึงวันนั้น...พร่างจะไม่บอกรักพี่พัทธ์อีกแล้ว" 🍀🍀

พร่างพัน 🍀🍀 หญิงสาวที่ขยันบอก'รัก' พี่ชายคนสนิท จิรพัทธ์ ☘️☘️ ผู้ที่รัก-เลิกรัก ดูเป็นเรื่องปกติ ... ความสัมพันธ์แบบรักเขาข้างเดียว ... สำหรับเขาแล้วเธอคือน้องสาว .. ระหว่างเขาและเธอ คือ พื้นที่ปลอดภัยของกันและกันเสมอมา ... จนถึงวันที่การบอกรักใกล้ถึงพันครั้ง .. 🥲🥲 "การที่รักใครสักคนแล้วเขาไม่รักกลับ มันเหมือนกับเราปีนกำแพงที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ไม่ว่าเราจะปีนสูงเท่าไหน ก็เหมือนจะไม่เคยถึงยอดของมันเลยสักครั้ง และพอปีนไปถึงจุดหนึ่ง เราก็รู้ว่าเราควรพอแล้ว" .. ถึงเวลาแล้วที่พร่างพันกลับมา 'รักตัวเอง' เห็นคุณค่าของตัวเองสักที .. (อ่านแล้วปวดใจและสงสารพร่างพัน .. เป็นระยะ ๆ 😓😓) ..เมื่อพร่างพันเริ่มตีห่าง .. พี่พัทธ์ที่ปฏิเสธคำบอกรักน้องพร่างเกือบพันครั้ง .. ก็เริ่มรู้สึกล่ะสิ .. แล้วเขาจะทำอย่างไร .. เมื่อเขายังไม่รู้ใจตัวเองเลย😘😘

รู้สึกตกหลุมรัก ❤️ งานเขียนของ 'เนวิกา' ซ้ำแล้วซ้ำอีก .. ทำไมภาษาละมุน นุ่มนวล ไหลลื่นแบบนี้ .. สอดแทรกเรื่องราวมากมาย .. ลงในนิยาย .. จนให้ความรู้สึกเหมือนไม่ได้อ่านนิยาย .. เหมือนหนังสือจิตวิทยาการใช้ชีวิต .. อ่านแล้วได้มุมมองใหม่ในการใช้ชีวิตในยุคที่อะไร ๆ ก็สื่อออนไลน์ .. อย่างเรื่อง .. 'ความสำเร็จ' .. 'คนธรรมดา' .. 'ความรักที่ดี' .. นำเสนอในอีกมุมที่ดีมาก (อยากให้ลูกสาวอ่านจัง💕)

คือไม่ได้คาดหวังกับการเขียนเล่มนี้มาก .. เพราะอ่าน 'นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป' .. คิดว่าดีมากแล้ว 👍👍 .. เลยไม่คาดหวัง .. แต่ "ผูกพันอันพร่างพราว" .. เขียนเรียบเรียงเรื่องราวได้ดีมาก 👏👏 การถ่ายทอดความคิด ความรู้สึกของพระนาง ออกมาได้ชัดเจน .. ค่อย ๆ ดำเนินเรื่อง .. ไม่หลุด .. เก็บหมดทุกประเด็น .. เหมือนจูงมือคนอ่านไปด้วยกัน 🥰🥰 อินกันตามกันไป

ประทับใจในฉาก .. สะพาน Helix Bridge .. อุโมงค์ต้นไม้ สิงคโปร์ .. อ่าวแก้ว จ.เชียงใหม่ .. บวกกับเรื่องราวภายในซีนนั้น ๆ .. กินใจมาก 🎉🎉 โรแมนติกสุด ๆ .. ไม่ว่าในฉากนั้นจะเป็นการบอกเลิก หรือ บอกรัก 💖💖

ชอบในการบอกเรื่องราวของคนธรรมดา .. slice of life .. ได้อย่าง 'อบอุ่น' คือ ความรู้สึกตอนอ่านจบค่ะ 💕

ปล. อยากบอกว่าเล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ได้อุดหนุนนักเขียนค่ะ (ebook) ... นอกนั้นยืมจากห้องสมุด 😘😘 และจะซื้อตัวเล่มเพื่อส่งต่อให้คนที่รักอ่าน 😘😘

[JPR 🦦 · Rating 5 out of 5]

แนว One-sided Love น้ำจีบหินทุกวัน หินบอกแค่พี่น้อง… แม้ธีมหลักเป็นความสัมพันธ์ของพระนาง แต่ยังคงสอดแทรกดีเทล ไม่ว่าจะเป็นอาชีพต่าง ๆ ประเด็นโลกโซเชียล หรือความ productive

เรื่องที่เล่าชีวิตธรรมดาของผู้คน ได้โครตจะแสนพิเศษเลยย 💫💓

จักรวาลต่อจากเรื่อง #นับแต่นี้เป็นต้นไป ด้วยความที่ชอบเรื่องนั้นมาก เลยอยากอ่านต่อ ปรากฏว่า ชอบเรื่องนี้มาก ๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยความรีเลทกับชีวิตหลายจุด ไม่ว่าจะเป็นประเด็นการค้นหาตัวเองในวัยเกือบสามสิบ การทำงาน แพชชั่น และสิ่งกระตุ้นรอบตัว ทำให้อ่านเรื่องนี้แล้วอิน + ได้ข้อคิดที่ปลดล็อคบางสิ่งบางอย่างในใจ

มีหลายจุดที่ชอบ 😆
🎬 รักข้างเดียวของพร่าง - น้องรักพี่มาตั้งแต่สมัยมหาลัย คุณยายของพัทธ์ที่เป็นหมอดูทักว่า ให้บอกรักจนครบหนึ่งพันครั้ง และทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี การเล่าค่อย ๆ ไต่ ๆ ระดับความรู้สึกที่มีของทั้งคู่ตามจำนวนครั้งที่พร่างบอกรัก ยิ่งเข้าใกล้ครั้งที่พันเท่าไหร่ ก็เหมือนระเบิดเวลาเท่านั้น ตรงนี้เล่าได้ดีมาก ๆ เลย เพราะทุกครั้งที่บอกรักเค้า ภายนอกเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ใจนี่เจ็บไม่ไหวแล้ว 🥹
🎬 อาชีพของพระนาง รวมถึงพี่กร พระเอกในอุดมคติของเพื่อนรักนางเอก (เทียนอาสาฬ) ชอบตอนถ่ายทอดทั้งความเป็นมา สิ่งที่ทำ และ mindset ของผู้พูด โดยเฉพาะเรื่องของการเป็น ‘content creator’ ได้เห็นมุมมองใหม่ ๆ + เชื่อมโยงกับปัจจุบันได้อย่างดี เช่น การเผลอสนใจ engagement มากกว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ต้องถ่ายรูป แต่งรูป ลงสตอรี่ และแคปชั่นยังไงให้คนกดไลก์ และเข้าถึงเยอะ ๆ มันดีมากอ่าาา ;—;
🎬 กิมมิคและดีเทลภายในเรื่อง เช่น ชื่อไอจีของพร่าง 88.securityguard, วันเกิดของพัทธ์และพร่าง, แต่ละอีพีของรายการ ‘Achieve อาชีพ‘, และความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่อง เชื่อมโยงและร้อยเรียงได้ดี ขอชื่นชมกระบวนการคิด และวางดีเทลในเรื่องนี้อีกรอบค่ะ 🤩
🎬 ประเด็นนักเลงคีย์บอร์ด และการฟ้องหมิ่นประมาท ชอบการตัดสินใจของพร่างมาก ๆ นี่แหละ คือ บทเรียนที่มีราคาของสิ่งที่ทำไป ไม่รู้สึกติดขัดกับการกระทำของตัวละครเลยสักจุด
🎬 ชอบที่ตัวละครทุกคนมีซัมติงอ่า เกี่ยวข้องกันไม่มากก็น้อย 5555555555555 เอาจริง ๆ จากที่อ่านมา 3 เรื่อง รู้สึกว่า ตัวละครของคุณเนวิกาจะมีไม่เยอะ แต่คุณภาพคับแก้ว จำได้ทุกคนเลยงี้

มีอีกหลากหลายประเด็น อยู่ที่ว่า ประสบการณ์และความรู้สึก ณ ตอนอ่าน ตรงไหนโดนใจและเป็นสิ่งที่เรากำลังตามหา ส่วนตัวเราชอบมากกกก มีครบทุกอารมณ์ ประทับใจดีเทล และอ่านเรื่องนี้ในวัยที่กำลังค้นหาเป้าหมาย ตั้งคำถามตัวเอง หรือการรีบเติบโต โครตตอบโจทย์ มันเหมาะกับช่วงวัยนี้มาก ๆ

และตัวละครที่ให้เป็น MVP เรื่องนี้ คือ เทียนอาสาฬ เพื่อนนางเอกเลย ปั่นเก่งมากกก จับคู่ให้เพื่อนก็เก่งมากก 555555555555555 แล้วคำว่า งุงิส์ งุงิส์ เจอทีไรเข้าใจความรู้สึกพัทธ์เลยอะ กวนสุด ๆๆ 🤣
บางฉากก็อยากทุบอิพี่พระเอกนะ เลิกกั๊กแล้วรักก่อนมั้ยเตงงง บางทีก็อยากให้น้องหนีปายยย ไม่ต้องกลับไปรักหาอิพี่แหล่ว แต่ก็เข้าใจ คนมันรักมาหลายปีอะเนอะ ทั้งความรักความผูกพัน ซึ่งชอบตอนเคลียร์ปม โดนด่าไปหลายชุดอยู่ ให้อภัยก็ได้ 😌

โดยรวม ถึงจะดำเนินเรื่องหลักด้วยความสัมพันธ์ความรักตลอดระยะหลายปี แต่ร่วมกับการเติบโตของทั้งคู่ คือ ประสบการณ์ตั้งแต่วัยมหาลัย จนวัยทำงาน และใครกำลังอยู่ในช่วงวัยค้นหาตัวเอง การเสพติดโซเชียล หรือหาแรงบันดาลใจอยู่ ถ้าได้อ่านเรื่���งนี้ ต้องได้อะไรกลับไปไม่มากก็น้อย (หวังว่านะคะะะ🥹)

ในวันที่ใจอยากหาคำตอบอีกครั้ง คงได้กลับมารีรี้ดเรื่องนี้ อยากบอกประโยคเดิมอีกครั้ง 'ดีใจมาก ๆ ที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ และได้รู้จักนามปากกาเนวิกา นี่แหละ คือ แนวและไวป์ที่ตามหา' เหมือนได้เจอขุมทรัพย์อีกครั้งเลยค่ะ 🥺💚

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ผูกพันอันพร่างพราว
ผู้แต่ง – เนวิกา


ตัวละคร
พร่างพัน อนันต์ธรรม (พร่าง) อายุ 28 ปี
จิรพัทธ์ ธัชธนานนท์ (พัทธ์) อายุ 29 ปี


รีวิวหลังอ่าน

ผลงานเรื่องล่าสุดของน้องนุ้ย เนวิกา ที่เพิ่งออกมาเมื่องานหนังสือที่ผ่านมานี้เอง เป็นภาคต่อจากเรื่อง “นับแต่นี้เป็นต้นไป” ที่มีไทม์ไลน์ทับซ้อนกันจริงจังแบบเห็นได้ชัดก็คือช่วงท้ายเรื่องแหละ นอกนั้นคืออ่านเรื่องไหนก่อนก็ได้ แต่จะให้ดีควรอ่าน “นับแต่นี้เป็นต้นไป” ก่อนจะมาอ่านเล่มนี้นะ

เป็นเรื่องราวของน้องพร่างกับพี่พัทธ์ น้องพร่างที่บอกรักพี่พัทธ์ทุกครั้งที่อยากจะบอก ตามจีบมา 8 ปีแล้ว โดยสัญญาว่าถ้าบอกรักครบ 1,000 ครั้ง จะเลิกบอกรักพี่พัทธ์ และพร้อมตัดใจจริงๆ ซึ่ง 8 ปีที่ผ่านมานี้ จำนวนครั้งก็ใกล้จะถึงครั้งที่พันเข้าไปทุกที แต่พี่พัทธ์ก็ยังคงปฏิเสธอยู่ตลอด และบอกว่ารักแบบน้องสาว รวมถึงมีแฟนควงไม่ซ้ำหน้าแบบที่หน้าไม่ซ้ำ จำชื่อไม่ได้เลยทีเดียว

ช่วงแรกๆ ของเรื่องนั้นยังคงไปแบบเรื่อยๆ ทำให้สปีดในการอ่านช่วงแรกของเราก็ไปเรื่อยๆ เช่นกัน แต่พอพ้นบทที่ 7 เข้าไปแล้ว หยุดอ่านไม่ได้เลยจริงๆ บางครั้งพออยากจะอ่านต่อก็ได้แต่บอกตัวเองว่า นอนก่อนนะ ทำงานก่อนนะ 555+ น้องพร่างกับพี่พัทธ์ไม่หนีหายเธอไปไหนหรอกนะ แล้วจริงๆ เราก็แอบสปอยล์ตัวเองด้วยการไปส่องตอนจบหลังจากที่อ่านไปได้ 3 บทแล้วแหละ อยากรู้ไงว่าหลังจากครบครั้งที่พันแล้ว เรื่องราวจะจบยังไง 555+

ชอบความเล่าเรื่องสลับกับเรื่องราวในอดีตของน้องพร่างกับพี่พัทธ์ ทำให้เราค่อยๆ ซึมซับกับความผูกพันของสองหนุ่มสาวที่มีกันมาโดยตลอด คนหนึ่งปักใจว่าฉันรักแน่นอน และตามจีบต่อไป อีกคนก็ตั้งมั่นว่ารักแบบน้องสาว ไม่คิดเกินเลยกว่านั้น เพราะกลัวเจ็บถ้าหากคบกันแล้วต้องเลิกกันไป เมื่อยังคิดไม่ได้ ก็ทำให้น้องพร่างเจ็บแบบช้ำๆ จบแบบซ้ำๆ มาตลอดจริงๆ

และเมื่อใกล้จะถึงช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยที่ตั้งมั่นไว้เมื่อไหร่ ประจวบเหมาะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการกระทำของพี่พัทธ์ที่ส่งผลร้ายโดยตรงกับน้องพร่าง ก็ทำให้ตบะความอดทนนั้นเริ่มหมดไป เริ่มคิดว่าหรือเราควรจะปล่อยมือ ควรจะเลิกมูฟออนเป็นวงกลมให้ตัวเองเจ็บ ควรจะรักตัวเองให้มากๆ มากกว่าที่จะทุ่มให้ใครสักคน ที่ไม่รู้ว่าจะมีวันที่เขาจะรักเราตอบไหมนะ

ชอบจุดที่ขยี้ความเจ็บปวดที่น้องพร่างได้รับ ชอบความที่อธิบายถึงความไม่รู้ตัวของพี่พัทธ์ ที่กว่าจะรู้ตัวก็เหมือนจะสายเกินไปเสียแล้ว ชอบการใส่เรื่องราวอื่นๆ ประกอบเรื่องราวนี้ ทั้งในแง่คิดของความธรรมดาในการใช้ชีวิตของผู้คน ที่บางทีก็ไม่ต้องประสบความสำเร็จ ขอได้ขี้เกียจๆ แบบคนธรรมดา ได้ใช้ชีวิตแบบธรรมดาๆ อย่างมีความสุขมากกว่าที่จะหวังความประสบความสำเร็จ

ชอบความเล่าเรื่องราวการทำงานของตัวละครที่อิงไปกับแง่คิดดีๆ ที่ตั้งใจจะถ่ายทอดออกมา และอื่นๆ อีกมากมาย ชอบ Concept ของชื่อรายการที่พร่างคิดไว้ คือชื่อแต่ละอย่างในเรื่องเนี่ย เป็นชื่อที่สุดยอดไปเลย เราได้แต่ยกนิ้วให้แบบสุดๆ ไปเลย

แอบสังเกตว่าชื่อบทแต่ละบท เกือบทุกบทจะขึ้นต้นด้วย “พ.” ไม่ก็ “ผ.” แต่ก็จะมีบางบทที่ไม่ใช่สองตัวอักษรนี้ และชื่อบทในแต่ละบทก็มักจะเกี่ยวข้องกับเรื่องราวในบทนั้นได้แบบชัดเจนมาก แต่ชัดเจนยังไงนั้นต้องอ่านเนื้อหาในแต่ละบทดูนะ ^_^

ขำความเทียนอาสาฬที่เป็นตั้งตนเป็น TBI หน่วยสืบราชการลับที่แบบว่าสืบได้ไวมาก เผือกแบบเผือกเก่งมาก และด้วยความที่รักเพื่อนมาก เลยชอบกวนใส่พี่พัทธ์ด้วยคำว่า “งุงิส์” 555+ เห็นทีไรหัวเราะทุกทีเลย แล้วพี่พัทธ์ก็เกือบจะล้มโต๊ะใส่หลายรอบ แต่สุดท้ายตัวเองก็เอามาใช้บ่อยๆ นะ ตลกมากจริงๆ เป็นฉากที่ฮาสุดๆ ไปเลยอะ

แต่ด้วยความที่เรื่องราวใกล้เข้าถึงจุดที่สารภาพรักครั้งที่พัน เลยทำให้การได้ไปข้องเกี่ยวกับเรือนรู้ฟ้านั้นก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แบบมีให้ได้เจอบ้างในช่วงที่ไปถ่ายรายการกัน เลยไม่ค่อยได้เจอฉากชงจากคนรอบตัวมากเท่าไหร่ หากอยากเจอฉากชงเยอะๆ ให้ไปอ่าน “นับแต่นี้เป็นต้นไป” 555+ อันนั้นคือแบบชงแบบชงมาก และจะได้เห็นน้องพร่างจีบพี่พัทธ์เยอะด้วยแหละ

นับเป็นอีกเรื่องที่มาแนวค่อยๆ เล่าเรื่องสลับกับเล่าเรื่องราวในอดีต และบรรจบมาถึงปัจจุบัน การใส่ความรู้สึกของตัวละครที่ทำให้คนอ่านเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ถึงความเจ็บปวด ความรู้สึกที่ได้รับ และอื่นๆ เป็นส่วนผสมที่ลงตัวมากๆ ปมต่างๆ ที่ได้ทิ้งไว้ ก็สามารถเก็บครบจบในกระบวนท่าเดียว คืออิ่มเอม ลงตัว และดีงามมากจริงๆ

ใดๆ แอบตกหลุมรักพี่กร 555+ ถ้าเป็นไปได้นอกจากเรื่องของเทียนอาสาฬที่จะมีภาคต่อแล้ว ก็ขอเรื่องของพี่กรด้วยนะ เป็นตัวละครที่แบบออกมาไม่เยอะ แต่ออกมาทีไร เราก็อมยิ้ม และมีความสุขที่ได้เจอกับพี่กรจริงๆ โดนพี่กรตกเข้าด้อม แต่ไม่อยู่ในด้อมพี่พัทธ์นะ 555+

ถึงพี่พัทธ์จะทำตัวแบบที่ว่าน่าด่ามากกว่าที่จะกรี๊ดกร๊าดชอบใจในตัวเขา แต่พอเขาเจ็บจริงโดยไม่ใช้สแตนอินแล้วนั้น 555+ เราก็เข้าใจและเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในการกระทำของพี่พัทธ์ พี่พัทธ์ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่เป็นคนที่ไม่รู้ใจตัวเอง และเมื่อรู้แล้ว ก็พยายามที่จะทำให้ดีที่สุด และรับผลของการกระทำของตัวเองที่ได้เคยทำไว้ เลยทำให้รู้สึกเกลียดไม่ลง และเอาใจช่วยอยู่แหละนะ ยังไงคนที่เหมาะกับน้องพร่างที่สุดก็คือพี่พัทธ์อยู่ดี ^_^

ลืมบอกว่าช่วงเวลาที่น้องพร่างจะตัดใจจากพี่พัทธ์นั้น เพลง “พอแล้ว” ดังขึ้นมาในหัวตลอดเลย ถึงขั้นแบบว่าตอนอาบน้ำก็ฮัมเพลงนี้ไปเรื่อยๆ มันได้ มันได้จริงๆ 555+ แบบเพลงนี้ขอมอบให้น้องพร่างจ้า

ชอบมากตอนพูดถึงมูฟออนเป็นวงกลมอะ มันทำให้เราอินมาก แบบเราอินกับเรื่องอื่น เพราะไม่มีเรื่องความสัมพันธ์อะไรมาให้อินนะ 555+ แต่ก็ทำให้คิดว่าหรือเราควรจะเลิกมูฟออนเป็นวงกลม แล้วก้าวเดินต่อไปให้ได้แบบว่าอย่าได้ติดกับดักตัวเองแบบนี้อยู่เลย

มาถึงตอนนี้แล้วก็คือได้อ่านนิยายของน้องนุ้ย เนวิกาครบทุกเรื่องแล้ว ก็ครบมาโดยตลอด 555+ อ่านตามทันจนคนเขียนบอกว่าเขียนไม่ทันแล้วจ้าาาา ก็รอติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปของน้องนุ้ย และยังไงก็ขอเป็นแฟนคลับนัมเบอร์เท่าไหร่ของน้องนุ้ยก็ได้ตลอดไป ^_^

[สปอยล์]

พร่างพันหรือพร่าง เป็นลูกสาวของไพศาลและจินตนา อยู่ที่เ��ียงใหม่ โดยพ่อของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับไตรภพ ซึ่งเป็นพ่อของจิรพัทธ์และจารุพิชญ์ โดยพร่างนั้นรู้จักกับพี่พัทธ์มาตั้งแต่อายุ 4 ขวบ แต่ช่วงเด็กจนถึงวัยรุ่นไม่ได้สนิทกันสักเท่าไหร่ แค่ได้เจอกันปีละครั้งสองครั้ง

แต่มาตกหลุมรักเขาหลังจากที่เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน เธออยู่ปี 1 เขาอยู่ปี 2 ในตอนนั้นเพราะความที่หน้าเธอเหมือนจะเหวี่ยง เลยทำให้เพื่อนในคณะเข้าใจผิดว่าเธอไม่เต็มใจที่จะให้ยืมชีทเรียนที่จดไว้ไปถ่ายเอกสาร แต่จริงๆ คือสิ่งที่พร่างต้องการก็แค่ ขอให้มาบอกมาขอก่อนไม่ใช่เอาไปโดยไม่ได้ขอ อะไรประมาณนี้

แต่ก็เป็นความเข้าใจผิดของพร่างกับเทียนอาสาฬ ที่ตอนนั้นต้องลาเรียนหลายวันเพราะปู่เสีย เลยทำให้ตามเรียนไม่ทัน บอลที่สนิทกับพร่างในตอนนั้นได้ชีทไป ก็เอาไปทิ้งไว้ที่ร้านเอกสารจนชีทเรียนเธอกระจายไปทั่วคณะ และเข้าใจว่าเทียนไม่ตั้งใจเอง แต่พอได้คุยกันจริงๆ ก็พบว่าเพื่อจะจีบเทียน บอลเลยเอาเรื่องชีทเรียนของพร่างมาเสนอ เทียนเลยเลิกคบกับบอล แล้วก็มาสนิทกับพร่างแทน

และก่อนเรื่องราวจะคลี่คลายนั้น พร่างเหมือนไม่รู้จะทำยังไง จนได้มาเจอพี่พัทธ์ เขาเป็นรุ่นพี่ 1 ปี เขาเห็นสีหน้าเธอก็เดาได้ว่าน่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง เลยชวนไปกินข้าว เป่าเค้กกินเค้กด้วยกัน เพราะเกิดวันที่ 8 เดือน 8 เหมือนกัน โดยอายุต่างกันแค่ปีเดียว พอได้ฟังปัญหาของพร่าง พี่พัทธ์ก็ให้คำแนะนำ จนทำให้พร่างกล้าที่จะเข้าไปถามเทียนโดยตรง

และจากนั้นก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ พร่างก็ตกหลุมรักเขา แล้วก็บอกรักเขาที่อ่างแก้ว แต่เขาก็ปฏิเสธเธอในตอนนั้น เพราะว่าตัวเองเพิ่งอกหักมา และคิดว่าพร่างเป็นน้องสาวมาโดยตลอด ไม่อยากเสียความสัมพันธ์ที่มีต่อกัน ตอนแรกเธอคิดว่าจะบอกรักแค่ครั้งเดียวพอ แต่จากนั้นเมื่อได้คุยกับแม่หมอ ยายของพี่พัทธ์ ก็ทำให้เธอเชื่อว่าถ้าได้บอกรักพี่พัทธ์ถึง 1,000 ครั้ง จะต้องสำเร็จแน่นอน

ตลอด 8 ปีที่ผ่านมาเธอก็เลยมักจะหยอดและจีบพี่พัทธ์เสมอ ช่วงไหนเขามีแฟนก็ห่างๆ กันไป แต่ทุกครั้งที่เขามีแฟน เขาก็มักจะแนะนำเธอเป็นน้องสาวคนสนิท เขาคบกับแฟนคนไหนก็คบได้ไม่นาน ไม่กี่เดือนก็เลิก แบบเหมือนถ้าเจอว่าไม่คลิกกันก็เลิกเลย อาจจะเพราะเจ็บมาตอนที่คบกับแฟนคนแรก แล้วก็เลยทำให้เปลี่ยนแฟนจนไม่ซ้ำหน้า ไม่ว่าจะพี่สาวหรือใครก็จำชื่อแฟนของพี่พัทธ์ไม่ได้เลย

พร่างสนิทกับพี่พิชญ์มากๆ มักจะเรียกกันว่าพี่ฝาชีกับน้องตะไคร้ สามคนมักจะนั่งกินข้าวด้วยกันในคอนโด แต่ช่วงเวลาปัจจุบันนี้น้องพร่างได้บอกรักพี่พัทธ์ไป 900 กว่าครั้งแล้ว ใกล้จะถึงครั้งที่พัน ในขณะที่พี่พิชญ์ก็ได้เจอกับพี่ทิวแล้ว ก็เลยทำให้ค่อยๆ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น และน้องพร่างก็ได้เจอเรื่องราวในที่ทำงานและอื่นๆ ที่ทำให้คิดว่าหรือว่าควรถึงเวลาตัดใจสักที

พร่างทำรายการ “Archive อาชีพ” คู่กับไนซ์ นิชาดา โดยไม่ได้สนิทกับไนซ์ เพราะทุกครั้งไนซ์ชอบเสนอไอเดียที่จริงๆ ก็คือสิ่งที่พร่างเพิ่งจะเสนอไป แล้วตัวเองก็เอาไปต่อยอด รวมถึงไนซ์มักจะเหมือนไม่ชอบใจอะไรพร่าง เลยทำให้พร่างได้แต่ขีดเส้นไว้ว่านี่คือแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น พร่างสนิทกับเทียน เทียนเป็นนักเขียนชื่อดัง ที่มักจะเอาเรื่องราวคนรอบตัวไปเขียน

พร่างได้สัมภาษณ์โรจกร ที่มีชื่อเสียงด้านการท่องเที่ยว และทำเครื่องหอม โดยหลังจากนั้นกลับพบว่าโลกกลมเมื่อเทียนนัดพร่าง และพามาเจอกัน เทียนพยายามหาพระเอกคนใหม่ให้กับพร่าง พร่างก็รู้ทันนะ แต่ตัวเองก็ยังมูฟออนเป็นวงกลมอยู่ไง ยังเอาตัวเองออกมาไม่ได้เลย และจริงๆ นิชาดาก็คือแอบชอบโรจกร และไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นว่าพร่างเหมือนจะสนิทกับโรจกร

พร่างโดนใส่ร้ายในทวิตว่าไปแย่งแฟนชาวบ้าน ทวิตนี้สืบได้ว่าคนทำคือหวาน อดีตแฟนของพี่พัทธ์ ที่ไม่เคยพอใจกับความสนิทที่พี่พัทธ์มีให้กับพร่างเลย พอเลิกกันก็ป่วย ป่วยแล้วก็มาทำร้ายพร่าง เคยทำร้ายร่างกายด้วย พร่างเลยรู้สึกไม่โอเคล่ะ พี่พัทธ์ก็ไม่ยอมให้ดำเนินคดี ทำให้พร่างยิ่งโมโห แล้วต่อมาเจอทวิตว่าเธอว่าเป็นคนที่หยิ่งในคณะและอื่นๆ ที่ด่าแรงมาก ทำให้พร่างคิดว่าคนทำก็คือหวานอยู่ดี แต่อันนี้พี่พัทธ์คุยแล้วพบว่าไม่ใช่หวานจริงๆ

ส่วนหลังจากเคลียร์กับหวานแล้ว ก็คือต่างคนต่างอยู่กันไป พร่างไปทำงานที่สิงคโปร์ และเริ่มคิดแล้วว่าจะเอาตัวเองออกมาจากพี่พัทธ์ เพราะเหนื่อยกับการที่ต้องหลอกตัวเองไปวันๆ และเจ็บไปอีกนาน ถึงจะเหลือบอกรักอีก 2 ครั้งก็ตาม พี่พัทธ์เองนั้นพอหลังจากพร่างเริ่มห่างหายไป และรู้สึกว่าตัวเองผิด ก็รีบบินตามไปที่สิงคโปร์ เพื่ออวยพรวันเกิดอายุ 29 ให้เธอ

แต่เธอก็ได้ฉลองกับที่ทำงานและพี่กร โดยตอนค่ำนั้นพี่พัทธ์ก็ติดต่อไปและนัดเจอกันที่สะพาน สะพานที่พร่างเคยบอกว่าอยากมาเดทด้วยกัน พร่างบอกรักครบพันครั้ง และตัดสินใจที่จะปล่อยมือจากพี่พัทธ์แล้ว เขาได้แต่คิดว่ายังไงก็ไม่กล้าคบแบบคนรักกับพร่าง และไม่อยากเสียพร่างไป ทั้งๆ ที่การทำแบบนี้คือการเสียพร่างไปแล้ว พร่างก็เดินจากมา และตัดการติดต่อไป มีแค่ทักมาถามว่าถึงที่พักหรือยัง

พี่พัทธ์หายไปหลายวันเพื่อตกตะกอนความคิด จนพบว่าจริงๆ ตัวเองรักพร่างแบบคนรัก แต่กลัวเลยไม่กล้าเข้าไปในเส้นนั้น แต่พอคิดได้ก็ตามจีบพร่างรัวๆ เลย ในขณะที่พร่างได้ข้อมูลเพิ่มว่าไอพีของคนที่ใส่ร้ายเธอรอบหลังนั้นมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวป้าติ๋มที่เธอกับพี่พัทธ์ได้ซื้อมากินกันประจำ แต่ดูจากท่าทีคือไม่ใช่ป้าติ๋มทำแน่ๆ มาเฉลยตอนท้ายว่าลูกสาวป้าติ๋มที่ใช้กันคนละนามสกุลคือไนซ์นั่นเอง

ไนซ์ไม่เคยบอกว่าแม่ทำงานอะไร นอกจากบอกว่าที่บ้านทำธุรกิจด้านอาหาร บ้านก็ใกล้ที่ทำงาน แต่ก็เช่าคอนโดอยู่เอง ใช้ชีวิตหรูหรา และอิจฉาพร่างตลอดเวลา ตอนที่พร่างยังไม่ได้บอกว่าหมายเรียกจะไปถึงไนซ์แล้วนะ ไนซ์ทนเรื่องพี่กรไม่ไหว ก็เลยได้คุยกับพร่างที่กวนใส่ แล้วก็ผลักตกบันไดไปเลย หลักฐานมีทั้งกล้องวงจรปิด และพร่างที่รีบลุกขึ้นมาบอกคนอื่น

สุดท้ายไนซ์ก็โดนบีบออก แล้วพร่างก็ดำเนินคดีถึงที่สุด จนทำให้ไนซ์ต้องโอนเงินชดใช้ให้เรื่อยๆ โดยพร่างก็เอาไปบริจาค และขอไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก พี่พัทธ์ก็ยังคงสม่ำเสมอในการจีบพร่าง แบบที่พร่างเคยจีบพี่พัทธ์ จนทำให้พร่างคิดว่าสักวันก็คงจะใจอ่อนกับพี่พัทธ์แน่นอน

เมื่อจบเรื่องร้ายๆ ก็ได้ไปกินข้าวกับพี่กรอีกครั้ง พี่กรเคยให้คำแนะนำเรื่องเกี่ยวกับกำแพงกับพร่าง จนวันนี้ได้รู้ว่าพร่างกำลังไปได้ด้วยดีกับเรื่องกำแพงที่ว่ามา ก็เลยยินดีด้วย ใกล้ถึงช่วงปีใหม่แล้ว พร่างยังไม่ได้ตกลงคบหากับพี่พัทธ์เลย แล้วถึงช่วงลายาว ก็เลยกลับบ้านที่เชียงใหม่ ในตอนที่กำลังแอบส่องไอจีเขาด้วยไอจีแอคหลุมนั้น พบว่าเขาถ่ายภาพวิวอ่างแก้ววิวเดียวกับเธอเลย

และเขาก็โผล่มา เขาตั้งใจสารภาพรักที่นี่ ที่เดียวกับที่เธอเคยบอกรักเขาเมื่อ 8 ปีก่อนนั่นเอง และพ่อแม่เธอก็แอบรู้เห็นเป็นใจในเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ด้วย และแล้วครั้งนี้ก็สำเร็จ ได้เป็นแฟนกัน โดยที่พร่างไม่เคยบอกรักอีกเลย แต่ก็กระทำให้เห็นว่ารักนะ

จากวันนั้นผ่านไปอีกเกือบปี พี่พิชญ์กับพี่ทิวก็แต่งงานกัน ได้จันทร์พิจิกมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว พี่เจตน์ก็ขายดีคนต่อคิวถ่ายรูป (ฉากนี้จะทับซ้อนกับเรื่อง “นับแต่นี้เป็นต้นไป”) พอจบงาน พร่างกับพี่พัทธ์ได้ออกมาคุยกัน และพร่างได้ตัดสินใจบอกรักพี่พัทธ์ และสัญญากับตัวเองว่าจะบอกรักต่อไปเรื่อยๆ พี่พัทธ์ได้ใบ Clover สี่แฉกจากญี่ปุ่น แบบเจอจริงๆ ของจริง และเอามาให้พร่าง และทำให้เธอรู้สึกโชคดีจริงๆ ที่ได้รักพี่พัทธ์

ลืมเล่าว่าพี่พัทธ์เป็นรุ่นน้องของดั่งฟ้า มีช่วงไปสัมภาษณ์ที่บริษัทที่ดั่งฟ้ากับพี่ก้องเปิดด้วยแหละ เพราะพี่พัทธ์ก็แวะไปทำงานที่นั่นประจำเหมือนกัน แล้วเราก็มารอลุ้นกับคนรักของเทียนอาสาฬกันนะ 555+

Start 1.02 น. Fri 14 Oct 2022
End 18.44 น. Mon 24 Oct 2022
Review Date 20.46 น. Mon 24 Oct 2022

[MaiKukku Wongjinda · Rating 5 out of 5]

ผูกพันอันพร่างพราว 🌟
เป็นการอ่านนิยายที่ทำให้รู้สึกอิ่มมาก ไม่ได้อ่านนิยายรักเฉดสีเทาอมขาวแบบนี้มานานมากแล้ว รู้สึกรีเลทกับเรื่องราวในวัยใกล้30มากๆ เพราะขณะอ่านอายุ29ปี เลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มีความเรียลมากๆในด้านมุมมองและการใช้ชีวิตของคนวัยนี้ วัยสร้างตัว วัยที่เพื่อนๆหลายคนเริ่มประสบความสําเร็จแล้วเริ่มหันมามองตัวเอง 55555 ความสัมพันธ์ในเรื่องระหว่างพระนางแบบว่ามันอึดอัดมาก พระเอกเป็นคนเห็นแก่ตัวและขี้ขลาดอย่างร้ายกาจแต่เพราะเป็นแบบนี้นั่นแหละเลยทำให้นิยายอาจมาดูเรียลมากๆ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของนามปากกาเนวิกาที่เราได้อ่านเลยค่ะ บอกว่าเลยว่าประทับใจสำนวน และการให้แง่คิดต่างๆในเรื่องมาก เป็นนิยายที่ไม่กลวงเลยค่ะ ไม่ได้กดคะแนน 5ดาวมานานเหมือนกัน ดีใจที่ได้อ่านค่ะ 👍🏻🎉

[Patrawan Dear]

#ผูกพันอันพร่างพราว / เนวิกา

ตอนอ่าน "นับแต่นี้เป็นต้นไป" ว่ารู้สึกดีแล้ว เพราะเหมือนได้รับการปลอบโยนจิตใจแบบเบา ๆ มาอ่านเรื่องนี้ กลับรู้สึกดียิ่งขึ้นไปอีก เพราะได้รับพลังบวกมาเต็ม เป็นพลังซึ่งได้มาจากการตระหนักรู้ในความไม่ธรรมดาของคนธรรมดา ที่ไม่เน้น content แต่มี moment ดี ๆ ในทุกช่วงของชีวิต

เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องชายนางเอกนับแต่นี้ฯ คนที่มีสาวมาบอกรัก แต่เขาปฏิเสธไปทุกครั้ง และสาวก็ยังไม่ละความพยายาม ประกาศว่าจะบอกรักเขาไปจนครบพันครั้ง และทั้งคู่ก็คือพระนางของเรื่องนี้นั่นเอง

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าชอบกิมมิคตรงนี้มาก ดึงดูดใจให้อยากรู้บทสรุปเรื่องราวของพวกเขา นางเอกจะบอกรักครบพันครั้งแล้วอกหักไปให้พระเอกตามง้อ หรือพระเอกจะรู้ตัวก่อน ตอนแรกคิดว่านางเอกน่าสงสารจัง แต่เมื่อมองให้ลึกลงไป ก็ไม่นะ เพราะเธอเป็นคนเลือกทางนี้เองด้วยความเต็มใจ และพระเอกก็ชัดเจนตั้งแต่ต้น ความผูกพันที่มีมายาวนานก็ไม่ได้หายไปไหน ทั้งหมดนี้ทำให้เราได้มองทะลุถึง comfort zone ในรูปแบบของความสัมพันธ์ ที่ไม่แปลก แต่ไม่ค่อยได้นึกไปถึงเท่าไรนัก

จุดที่ชอบอีกจุดยังคงเป็นเรื่องราวด้านการทำงานทำการของตัวละครต่าง ๆ ดูจับต้องได้ สมจริง ไม่เลื่อนลอย เข้าถึงง่าย แต่เล่มนี้เด่นมากทางด้านการนำเสนอแนวคิดผ่านบทสนทนา มีน่าสนใจ มีความลึกซึ้ง สะกิดใจ โดยเฉพาะจุดที่เพื่อนนางเอกที่เป็นนักเขียนพูดถึงความรักที่ดี มันใช่เลยค่ะ ทัชใจเป๊ะ ๆ บ่อยครั้งที่เราชอบความหวือหวาของพระนางในนิยาย แต่ในชีวิตจริงแล้ว ความเรียบง่าย หนักแน่น มั่นคง ไม่ต้องลุ้น มันดีกว่ากันเยอะเลย

ไม่ใช่แค่ความรักแบบธรรมดาที่ผู้คนอาจหลงลืมไป แต่ทั้งชีวิตของเราก็อาจจะธรรมดาไม่ได้ ต้องพิเศษใส่นั่นใส่นี่ไปเรื่อย จึงมีหลายคนที่เอาชีวิตไปผูกกับหลายสิ่งอย่าง จนจะเอื้อมคว้าความสุขก็เป็นเรื่องยากแล้ว ซึ่งต้องบอกว่าผู้เขียนขยี้จุดนี้ได้สุดทางจริง ๆ

อ่านจบ อบอุ่นใจ จนต้องหันไปขอบคุณคนข้าง ๆ ที่ผูกพันกันมายาวนาน อืมมม...ก็เป็นความผูกพันที่พร่างพราวเหมือนกันนะ :)

[pannit · Rating 5 out of 5]

“พี่จะไม่ให้ใครมาหาว่าพร่างแย่งแฟนได้ เพราะพร่างไม่ได้แย่งพี่จากใคร พร่าง…มีที่ของพร่างอยู่แล้ว และเป็นน้องสาวของพี่เสมอ”

ว้า เจ็บจัง ความสัมพันธ์แบบน้องน้ำพี่โชนนี่นะ ผูกพันอันพร่างพราวเป็นนิยายเรื่องแรกของนามปากกาเนวิกาที่เราได้อ่าน หลังจากที่ได้เห็นผ่านตามานานมาก สาเหตุเพราะดันไปเจอโควตคำพูดของเทียนอาสาฬที่ว่า "ฉันน่ะ เวลาเขียนให้พระเอกมันทำไม่ดีกับนางเอก แล้วมาโบ้ที่หลัง แบบนี้ขายดีจะตาย แต่แกรู้มั้ย ความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิตจริง มันไม่ต้องเหมือนนิยายหรอก มันไม่จำเป็นต้องมีเรื่องตื่นเต้น หรือต้องมีเรื่องให้ชวนเจ็บให้ตามง้อ ความสัมพันธ์ที่ดีจริง ๆ คือความสัมพันธ์ที่ราบรื่น เป็นความสัมพันธ์ที่ง่ายจนแกไม่ต้องพยายามจนเหนื่อย เป็นความสัมพันธ์ที่จะทำให้แกรู้สึกปลอดภัย รู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง" ว้าว พอเห็นแล้วก็เกิดสนใจขึ้นมาทันทีเลยค่ะว่าเรื่องราวมันจะเป็นยังไง

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ ‘จิรพัทธ์’ น้องชายของจารุพิชญ์จากเรื่องนับแต่นี้เป็นต้นไป กับ ‘พร่างพัน’ น้องสาวคนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กที่คอยตามบอกรักชายหนุ่มจนกว่าจะครบครั้งที่พัน

สำหรับชายหนุ่มแล้ว เธอเปรียบเสมือนพื้นที่ปลอดภัย เป็นดั่ง comfort zone ที่ชายหนุ่มไม่กล้ารักในแบบคนรักเพราะกลัวว่าหากวันใดวันหนึ่งไปด้วยกันไม่รอดจะทำให้เสียเธอไปตลอดกาล ส่วนพร่างพันที่คอยเทียวไล้เทียวขื่อชายหนุ่มมานาน จนกระทั่งการบอกรักใกล้ครบครั้งที่พันเต็มที การถูกปฏิเสธมาเก้าร้อยกว่าครั้งใครบ้างจะไม่ท้อ ไม่เหนื่อย จริงไหม

“พี่พัทธ์มีโอกาสถึงครั้งที่พัน ถึงวันนั้น…พร่างจะไม่บอกรักพี่พัทธ์อีกแล้ว”

เราชอบกิมมิคนี้มากเลย ทำให้อยากรู้ว่าพอครบครั้งที่พันจริง ๆ ตัวละครทั้งสองจะตัดสินใจอย่างไรต่อไป ซึ่งคุณเนวิกาแต่งให้ตัวละครได้เติบโต ได้เห็นมุมมองทัศนคติต่าง ๆ ที่แต่ละตัวละครคิดได้ตามสถานการณ์ที่พบเจอได้เป็นอย่างดี ชวนให้เราได้คิดตามไปด้วยโดยไม่รู้สึกว่าเป็นการยัดเยียดความคิดใส่ลงไปเฉย ๆ เช่นฉากที่ใกล้ครบครั้งที่พัน พี่พัทธ์ก็ยังไม่รู้ตัวว่าจริง ๆ แล้วตัวเองรู้สึกอย่างไร ในขณะที่พร่างกลับตระหนักรู้กว่าใครเพื่อนว่าทั้งหมดที่ทำมานั้นเป็นการลดคุณค่าในตัวเอง เอาแต่รักเขาจนลืมที่รักตัวเอง และพี่พัทธ์เองก็ไม่ได้ผิดเพราะเป็นเธอเองที่เลือกเส้นทางนี้และยัดเยียดความรักในแบบคนรักที่ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ต้องการตั้งแต่ต้น เราอ่านแล้วก็แบบโอ้โห ดีจังเลยค่ะ ชอบมาก ๆ

และอีกฉากที่ประทับใจคือบทสนทนาต่าง ๆ ของตัวละครไม่ว่าจะ พี่พัทธ์กับพร่าง เจ้พิชญ์กับพี่พัทธ์ พร่างกับพี่กร และเทียนกับพร่าง ชอบแบบที่ให้ยกมาพูดก็คงพูดได้ไม่หมดเพราะมันจะเยอะจนเกินไป แต่ขอยกขึ้นมาหนึ่งประโยคที่ทัชใจก็คือตอนที่พี่กรคุยกับพร่างว่า ‘เวลาที่เรารักใครแล้วเขาไม่ได้รักเรากลับน่ะ มันเหมือนกับว่าเราปีนกำแพงที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะปีนขึ้นไปแค่ไหนก็ไม่เคยถึงยอดมันเลย และพอปีนไปถึงจุดหนึ่งเราก็รู้ว่าเราควรพอแล้ว’ และอีกประโยคที่เทียนพูดกับพร่างเกี่ยวกับความรักที่ดีจนเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามาอ่านนิยายเรื่องนี้นั่นละค่ะ เพราะต่อให้ในนิยายเราจะชอบความรักที่หวือหวาขนาดไหน แต่ในชีวิตจริงแล้วมันไม่ได้ต้องการความหวือหวาขนาดนั้น ความเรียบง่าย ความมั่นคง ความหนักแ��่นต่างหากที่ทำให้เราสบายใจไปกับมัน การไม่ต้องคอยมาลุ้นว่าจะเกิดอะไรในความสัมพันธ์มันดีกว่ากันเยอะ

นอกจากเรื่องความรักแล้วเราชอบเรื่องการทำงานในเรื่องนี้มากเลย ชีวิตที่ต้อง productive อยู่ตลอดเวลา เห็นได้ชัดและอินไปเ้วยได้ไม่ยาก สมัยนี้บางทีก็ชีวิตติดคอนเทนต์ จนลืมความธรรมดา ความเรียบง่ายในชีวิตไปเลย ประเด็นนี้เราประทับใจหลายจุดเลยค่ะ ตั้งแต่เรื่องสิทธิ privilege ที่ใส่เข้ามา เป็นสิ่งที่เราแทบไม่เห็นประเด็นนี้อย่างชัดเจนในนิยายเรื่องอื่น ๆ ที่เคยอ่านมา เรื่องนี้นำเสนอออกมาได้เห็นภาพสุด ๆ ไม่ได้แค่กล่าวถึงลอย ๆ พ่วงด้วยเรื่อง toxic productivity ที่ตัวเราเองก็เคยประสบพบเจอเหมือนกัน อย่างที่ได้บอกว่าบางทีการดูชีวิตคนดัง คนที่อายุพอ ๆ กันประสบความสำเร็จจนได้มองย้อนมาที่ตัวเองบ่อย ๆ ว่าทำไมเราถึงยังอยู่ที่เดิม แน่ล่ะสิ่งที่คนพวกนั้นแทบไม่นำเสนอก็คือบางคนมีต้นทุนชีวิตที่ดีอยู่แล้ว ต่อให้ล้มสักกี่ครั้งก็ยังมีตาข่ายรองรับอยู่เสมอ กับอีกอย่างหนึ่งคือแล้วคนที่แค่อยากอยู่เฉย ๆ นอนดูซีรีส์ อ่านนิยาย แล้วมันผิดตรงไหนกัน อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ คุณเนวิกาใส่ลงมาได้เห็นภาพในทุกมุมมองเลย เช่นที่ว่าน่าคิดเหมือนกันที่แค่ความธรรมดายังถูกหยิบมาทำคอนเทนต์เลย

เป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วอิ่มเอมใจสุด ๆ แบบที่อยากแนะนำให้คนมาอ่านกันเยอะ ๆ เป็นแนว slow burn, slice of life ที่ไม่มีจุดไหนน่าเบื่อเลยตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้าย เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านแล้วก็ทำให้รู้สึกตกหลุมรักงานเขียนนามปากกา ‘เนวิกา’ ทันทีเลย ภาษาสละสลวย ลื่นไหล อ่านเข้าใจง่าย แถมยังสอดแทรกเรื่องราวหลายอย่างได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

ปล. ลืมเล่าไปว่าฉากที่ helix bridge คือทำเราซึมไปเลยกับคำอธิษฐานของทั้งสองคนที่สวนทางกัน
ปลล. ชอบเทียนอาสาฬมาก ๆ ความงุงิส์ของเทียนคือเรียกเสียงหัวเราะในการอ่านเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ

[Rintea W · Rating 5 out of 5]

งุงิส์ น่าจะเป็นคำนิยามของเรื่องได้มั้ง “งุงิส์” คืออะไรก็งงๆเหมือนกัน แต่เขาพูดกันบ่อยๆ ฟังดูก็น่ารักหวานๆเหมือนเนื้อเรื่อง
ถึงพี่พัทธ์จะไม่รับคำหยอดคำจีบของน้องพร่างมาเกือบพันครั้ง แต่พร่างก็ไม่เคยย่อท้อเพราะพี่ชายคนนี้ให้ความหวังเป็นความสนิทและใจดีทำให้เธอเป็นคนพิเศษเหนือผู้หญิงคนอื่นๆของเขา ก็งี้ไง 😤 น้องเลยติดแหง็กกับคุณพี่มาตั้งแปดปี
ถามว่าพี่พัทธ์ทำไมทำอย่างนั้น ก็ฮีมีความเชื่อว่าถ้าคบแบบนี้จะไม่เสียน้องไปไง คบเป็นคนรักก็จะมีความคาดหวัง แล้วก็อาจจะเลิกกันก็ได้😨 อืมตรรกะ

เรื่องนี้เป็นหนึ่งเรื่องในจักรวาลของคุณเนวิกา อ่านต่อจาก “นับแต่นี้” ของคุณทิวและพิชญ์น่าจะดี

น่ารักดี จีบกันไป จีบกันมา เรื่องราวของคนชนชั้นกลางที่เดินสวนไปมากับเราได้ในชีวิตจริง
มีเรื่องของการหมิ่นประมาทในสังคมดิจิทัล มีหน้าที่การงานของนางเอกที่เป็นคอนเท้นท์ครีเอเตอร์ ทันสมัยดีนะ

ถึงมันจะไม่ได้หวือหวาแต่มันน่ารัก และทำให้อ่านจบเร็วมาก คนที่เบื่อเรื่องเครียดๆ แนะนำเรื่องนี้เลย👍

[clouds_day · Rating 5 out of 5]

โบ้พัทธ์🐶 เป็นโบ้ที่ไม่ได้น่าหมั่นไส้เลยสักนิด พี่พัทธ์ดูอลน้องพร่างดีมาก นข. เล่าความผูกพันธ์ระหว่างสองคนนี้ได้ดี ทำให้เราอินได้ง่าย ๆ เป็นนิยายวัยทำงานที่แทรกข้อคิดอะไรหลาย ๆ อย่างโดยไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียด ตอนที่พร่างตัดใจ ใจก็วูบไปตามอิพี่ พี่ไปง้อน้องถึงสิงคโปร์ เวลาโบ้รุกจีบน้อยหน้าที่ไหน โอ๊ย น่ารักมาก ๆ เป็นคสพ. ที่เติมเต็มกันละกันได้อย่างงดงาม 💓💓💓💓

[Anchalee · Rating 5 out of 5]

อ่านจบสักพักแล้ว ดีมาก

[Irisa · Rating 3 out of 5]

สิ่งที่ชอบมากที่สุดในเรื่องคือชอบเวลาพระเอกกับพี่สาวคุยกัน ตีกัน ฮาดี นางเอกเรื่องนี้รักพระเอกมานาน บอกรักพระเอกไปเป็นพันครั้ง ส่วนพระเอกความรู้สึกช้ามากๆ ช้าไปแปดปี นางเอกเลยเจ็บอยู่นาน ตัดใจไม่ได้ซักที อ่านแล้วแอบรำคาญกับความรู้ตัวช้าของพระเอก ให้ 3.5ค่ะ