What do you think?
Rate this book
De Gentse bruid
Isabella is de dochter van Filips van Bourgondië en de kleindochter van de Habsburgse keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Ze groeit op aan het hof van haar tante Margaretha, landvoogdes der Nederlanden. Puur vanuit dynastieke motieven wordt Isabella in 1514, onder de naam Elisabeth, uitgehuwelijkt aan koning Christiaan II van Denemarken.
Ze is de tweede keus van Christiaan; ze is pas dertien en staat in de schaduw van Duveke, de maîtresse van de Deense koning, wier moeder Sigbrit grote invloed aan het hof heeft. Toch weet ze ondanks haar aanvankelijke isolement langzaam maar zekere de harten van haar onderdanen en haar man voor zich te winnen. Zelfs als haar man in ballingschap moet gaan en als hij zich tot Luther bekeert, zeer tegen de zin van haar katholieke familie, blijft ze hem onvoorwaardelijk steunen.
De Gentse bruid schetst een historisch portret van het leven aan het zestiende-eeuwse Deense hof, binnen de bredere context van de politieke geschiedenis van Europa, met zijn vorstenhuizen die hun macht consolideren en de op handen zijnde religieuze omwentlingen.
Dorrit Willumsen beschrijft in de roman een indringend psychologisch portret van een klein, adellijk meisje dat zich, tegen de stroom in, ontwikkelt tot een sterke vrouw en onverzettelijke vorstin.
Ze is de tweede keus van Christiaan; ze is pas dertien en staat in de schaduw van Duveke, de maîtresse van de Deense koning, wier moeder Sigbrit grote invloed aan het hof heeft. Toch weet ze ondanks haar aanvankelijke isolement langzaam maar zekere de harten van haar onderdanen en haar man voor zich te winnen. Zelfs als haar man in ballingschap moet gaan en als hij zich tot Luther bekeert, zeer tegen de zin van haar katholieke familie, blijft ze hem onvoorwaardelijk steunen.
De Gentse bruid schetst een historisch portret van het leven aan het zestiende-eeuwse Deense hof, binnen de bredere context van de politieke geschiedenis van Europa, met zijn vorstenhuizen die hun macht consolideren en de op handen zijnde religieuze omwentlingen.
Dorrit Willumsen beschrijft in de roman een indringend psychologisch portret van een klein, adellijk meisje dat zich, tegen de stroom in, ontwikkelt tot een sterke vrouw en onverzettelijke vorstin.
266 pages, Paperback
First published January 1, 2003
1 person is currently reading
54 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
August 28, 2020
Dit is historische fictie, het leven van Isabella van Bourgondië, als echtgenote van Christiaan II van Denemarken. Het meisje heeft echt een triest leven gehad. Als 13jarige werd ze uitgehuwelijkt aan Christiaan, maar die had al 8 jaar een Nederlandse minnares, Duveke. Hij vertikte het om zijn huwelijk met Isabella (die de naam Elisabeth had moeten aannemen) te consumeren, wat zeer vernederend was voor het meisje, maar ook voor haar familie. Pas na de dood van Duveke (door vergiftiging) werden ze echt een koppel. Isabella baarde vele kinderen, maar slechts 3 bleven in leven, haar zoon Hans en haar dochters Dorothea en Christine.
Tijdens haar huwelijk werd ze vele jaren constant in de gaten gehouden door haar schoonmoeder, die zich met alles bemoeide. En de moeder van Duveke, Sigbrit, zwaait de scepter aan het hof, de koning vraagt deze vrouw in alles raad.
Christiaan heeft echter constant geldgebrek, hij wil zijn gebied uitbreiden door oorlog te voeren, maar heeft er het geld niet voor. Als hij dan ook nog eens nieuwe wetten uitvaardigt, en een volgeling van Luther wordt, is het hek helemaal van de dam. Hij ontvlucht Denemarken, is echter nergens meer welkom, en is volkomen berooid. Isabella zou voor zichzelf en haar kinderen nog onderdak en hulp gekregen hebben van haar tante Margaretha van Oostenrijk, in Mechelen, maar ze weigert haar man in de steek te laten. 'Waar mijn koning is, daar is mijn koninkrijk' is haar devies.
Isabella was nog geen 25 toen ze stierf.
Ik wist niet zo heel veel van het Deense koningshuis, en ik was wel benieuwd. Na dit boek gelezen te hebben, heb ik ook nog op wikipedia gekeken wat er nu historisch correct verteld was in het boek, en ik was aangenaam verrast.
Wat een triest leven voor een jong meisje. Zo jong uitgehuwelijkt worden aan een oudere man, die eigenlijk alleen met haar getrouwd is voor haar bruidsschat. De vernedering van het zien van zijn beeldschone maitresse..., later in haar leven de dood van haar kindjes, de ondergang van haar man en daarmee ook van haarzelf. En dan nog de verslechterende relatie met haar familie, haar broer Ferdinand die niets meer van haar wil weten, haar broer (keizer) Karel V, die haar niet wil helpen, en ook haar tante Margaretha, die haar en haar broers en zussen opgevoed heeft, blijft ongevoelig voor haar smeekbeden om financiële en materiële hulp. Wat begrijpelijk is, gezien de houding en daden van Christiaan.
Ik had moeite om dit boek weg te leggen. Eigenlijk vond ik het niet zo 'mooi' geschreven, maar ik wilde gewoon weten hoe het Isabella verging in haar leven. Ik vind ook dat de schrijfster de gebeurtenissen goed heeft kunnen weergeven vanuit het standpunt van een ongelukkig jong meisje, dat veel te snel aan het harde volwassen leven aan het hof wordt blootgesteld.
Tijdens haar huwelijk werd ze vele jaren constant in de gaten gehouden door haar schoonmoeder, die zich met alles bemoeide. En de moeder van Duveke, Sigbrit, zwaait de scepter aan het hof, de koning vraagt deze vrouw in alles raad.
Christiaan heeft echter constant geldgebrek, hij wil zijn gebied uitbreiden door oorlog te voeren, maar heeft er het geld niet voor. Als hij dan ook nog eens nieuwe wetten uitvaardigt, en een volgeling van Luther wordt, is het hek helemaal van de dam. Hij ontvlucht Denemarken, is echter nergens meer welkom, en is volkomen berooid. Isabella zou voor zichzelf en haar kinderen nog onderdak en hulp gekregen hebben van haar tante Margaretha van Oostenrijk, in Mechelen, maar ze weigert haar man in de steek te laten. 'Waar mijn koning is, daar is mijn koninkrijk' is haar devies.
Isabella was nog geen 25 toen ze stierf.
Ik wist niet zo heel veel van het Deense koningshuis, en ik was wel benieuwd. Na dit boek gelezen te hebben, heb ik ook nog op wikipedia gekeken wat er nu historisch correct verteld was in het boek, en ik was aangenaam verrast.
Wat een triest leven voor een jong meisje. Zo jong uitgehuwelijkt worden aan een oudere man, die eigenlijk alleen met haar getrouwd is voor haar bruidsschat. De vernedering van het zien van zijn beeldschone maitresse..., later in haar leven de dood van haar kindjes, de ondergang van haar man en daarmee ook van haarzelf. En dan nog de verslechterende relatie met haar familie, haar broer Ferdinand die niets meer van haar wil weten, haar broer (keizer) Karel V, die haar niet wil helpen, en ook haar tante Margaretha, die haar en haar broers en zussen opgevoed heeft, blijft ongevoelig voor haar smeekbeden om financiële en materiële hulp. Wat begrijpelijk is, gezien de houding en daden van Christiaan.
Ik had moeite om dit boek weg te leggen. Eigenlijk vond ik het niet zo 'mooi' geschreven, maar ik wilde gewoon weten hoe het Isabella verging in haar leven. Ik vind ook dat de schrijfster de gebeurtenissen goed heeft kunnen weergeven vanuit het standpunt van een ongelukkig jong meisje, dat veel te snel aan het harde volwassen leven aan het hof wordt blootgesteld.
April 23, 2019
Vlot verhaal met vooral een heel interessante historische achtergrond. Het voelde voor mij soms weliswaar een tikkeltje te geromantiseerd aan, maar blijkbaar - of althans volgens wikipedia - zijn ook die delen (bijvoorbeeld de rol van de minnares en haar moeder) waar gebeurd.
June 14, 2023
Dit had een boek met veel potentieel moeten zijn... Helaas. De personages hebben weinig diepgang en de algehele vertelstijl maakt het boek weinig boeiend terwijl het an sich over een historisch interessant onderwerp gaat. Zonde van de tijd...
October 17, 2020
Vi følger Christian 2.s bruds historie. Hun kom fra et stort Hollands kongehus, som aldrig kom helt overens med danskerne angående betaling af brudepris. Hun udvikler sig til at være en tro og lidt bly støtte for kongen, som ikke lykkes så godt med ret meget.
Dorrit Willumsen er en af de mest feminine forfattere, jeg kender. Der er næppe mange sider, som kunne være skrevet af en mand. Jeg tror ikke, at jeg kan sætte fingeren helt præcist på, hvad der gør bogen så feminin, men det føler jeg altså. Jeg havde samme følelse, da jeg læste “Løg trækker tårer” fra sidste år. Dorrit Willumsen er ikke feminin på samme måde som fx Plambeck, hvor de kvindelige safter sprøjtes ud over hver eneste side, således at man aldrig er i tvivl om, at det er skrevet af en kvinde. Dorrit er nok feminin pga vinklen, som ofte er meget set fra kvinders side. Sikkert også noget med sproget, måske.
Jeg synes, at bogen er fin, fordi Dorrit Willumsen skriver godt, levende og overraskende. Men jeg synes ikke så meget om denne form for historisk roman, hvor forfatteren fantaserer løs om, hvad historiske personer har tænkt og følt. Det føles som en undskyldning for ikke selv at finde på et plot. For med valget af en historisk person kan forfatteren blot følge denne persons levnedsforløb nogenlunde og så ellers drømme løs om, hvad personen følte og tænkte, da personen oplevede de ting, som historiebøgerne (måske) beskriver, at de har oplevet. Fx her med blodbadet i Stockholm, som Dorrit vælger at lade dronningen få viden om gennem en kunstner, som er kritisk overfor den danske konge. Dorrits dronning forekommer klog, idet hun forudser, at kongen vil få problemer, samtidig med at hun er loyal overfor kongen. Finten med at lade en kunstner være budbringer antyder vel, at Dorrit, som jo også er kunstner, tror, at kunstnere har renere moral end fx en konge.
Det var Helle Julin som via Næstveds fb-bogklub anbefalede Bruden fra Gent. Tak for det! Det er sjovt, rart at læse noget, som andre har haft glæde af.
Dorrit Willumsen er en af de mest feminine forfattere, jeg kender. Der er næppe mange sider, som kunne være skrevet af en mand. Jeg tror ikke, at jeg kan sætte fingeren helt præcist på, hvad der gør bogen så feminin, men det føler jeg altså. Jeg havde samme følelse, da jeg læste “Løg trækker tårer” fra sidste år. Dorrit Willumsen er ikke feminin på samme måde som fx Plambeck, hvor de kvindelige safter sprøjtes ud over hver eneste side, således at man aldrig er i tvivl om, at det er skrevet af en kvinde. Dorrit er nok feminin pga vinklen, som ofte er meget set fra kvinders side. Sikkert også noget med sproget, måske.
Jeg synes, at bogen er fin, fordi Dorrit Willumsen skriver godt, levende og overraskende. Men jeg synes ikke så meget om denne form for historisk roman, hvor forfatteren fantaserer løs om, hvad historiske personer har tænkt og følt. Det føles som en undskyldning for ikke selv at finde på et plot. For med valget af en historisk person kan forfatteren blot følge denne persons levnedsforløb nogenlunde og så ellers drømme løs om, hvad personen følte og tænkte, da personen oplevede de ting, som historiebøgerne (måske) beskriver, at de har oplevet. Fx her med blodbadet i Stockholm, som Dorrit vælger at lade dronningen få viden om gennem en kunstner, som er kritisk overfor den danske konge. Dorrits dronning forekommer klog, idet hun forudser, at kongen vil få problemer, samtidig med at hun er loyal overfor kongen. Finten med at lade en kunstner være budbringer antyder vel, at Dorrit, som jo også er kunstner, tror, at kunstnere har renere moral end fx en konge.
Det var Helle Julin som via Næstveds fb-bogklub anbefalede Bruden fra Gent. Tak for det! Det er sjovt, rart at læse noget, som andre har haft glæde af.
April 10, 2023
De Gentse Bruid leest snel - en dat is misschien maar goed ook. Veel valt er niet aan te beleven. Tekstueel is het lezen al niet erg prettig: er wordt voortdurend van de tegenwoordige naar de verleden tijd gewisseld en terug; er wordt vaak en zonder aankondiging gewisseld van perspectief tussen personages; en tevens wordt er gewisseld tussen de eerste persoon (ik) en de derde persoon (de koningin etc.). Er is een behoorlijke kennis van de Europese vorstenhuizen van rond 1500 vereist, maar het boek bevat geen handige stamboom of appendix om de lezer een handje te helpen.
Op de achterkant staat de lezen: "(...) Dorrit Willemsen schetst (...) een indringend psychologisch portret van een klein, adellijk meisje dat uitgroeit tot een onverzettelijke vorstin (...)." Dat laatste heb ik dan toch echt gemist: Isabella van Bourgondië wordt in veel bronnen beschreven als een intelligente vrouw, maar in dit boek blijft ze vooral een volgzame en kinderlijke figuur: weinig wereldwijs en hondstrouw aan haar verachtelijke echtgenoot. Haar gedachten gaan alle kanten uit en dikwijls beschrijft ze haar dromen en vreemde visioenen: onder andere hoort ze op zeker moment haar ongeboren kind jammeren in de baarmoeder. De historiciteit hiervan valt zeer te betwijfelen: er is, voor zover ik kon ontdekken, geen dagboek of andere grote hoeveelheid geschriften van haar hand bekend waaruit dit soort krankzinnigheid zou blijken.
Een veel interessantere hoofdpersoon was wellicht Sigbrit Willemsdochter geweest: de moeder van de minnares van koning Christiaan II van Denemarken (Isabella's echtgenoot): een Nederlandse banketbakster die op zeker moment de belangrijkste adviseur van Christiaan werd en de facto zijn land regeerde. In plaats daarvan koos de auteur voor een dromerig kindvrouwtje dat vrijwel nooit initiatief toont en geen enkele historische daad op haar naam heeft staan. Jammer.
Op de achterkant staat de lezen: "(...) Dorrit Willemsen schetst (...) een indringend psychologisch portret van een klein, adellijk meisje dat uitgroeit tot een onverzettelijke vorstin (...)." Dat laatste heb ik dan toch echt gemist: Isabella van Bourgondië wordt in veel bronnen beschreven als een intelligente vrouw, maar in dit boek blijft ze vooral een volgzame en kinderlijke figuur: weinig wereldwijs en hondstrouw aan haar verachtelijke echtgenoot. Haar gedachten gaan alle kanten uit en dikwijls beschrijft ze haar dromen en vreemde visioenen: onder andere hoort ze op zeker moment haar ongeboren kind jammeren in de baarmoeder. De historiciteit hiervan valt zeer te betwijfelen: er is, voor zover ik kon ontdekken, geen dagboek of andere grote hoeveelheid geschriften van haar hand bekend waaruit dit soort krankzinnigheid zou blijken.
Een veel interessantere hoofdpersoon was wellicht Sigbrit Willemsdochter geweest: de moeder van de minnares van koning Christiaan II van Denemarken (Isabella's echtgenoot): een Nederlandse banketbakster die op zeker moment de belangrijkste adviseur van Christiaan werd en de facto zijn land regeerde. In plaats daarvan koos de auteur voor een dromerig kindvrouwtje dat vrijwel nooit initiatief toont en geen enkele historische daad op haar naam heeft staan. Jammer.
January 13, 2020
Ik had veel moeite met dit boek. Het onderwerp zelf vind ik zeer interessant, ik vond alleen de schrijfstijl heel vervelend. Naar mijn mening was het heel erg van-de-hak-op-de-tak en veranderde de stijl vaak van ik-vorm naar de zij-vorm, terwijl het niet precies duidelijk was waarom. Ook vond ik geen van de karakters erg aimabel of voldoende uitgediept. Al met al; niet mijn soort boek, helaas.
December 2, 2019
Kunne ikke læse den færdig, den var simpelthen for kedelig. Læste lidt over halvdelen.
February 28, 2014
Se anmeldelse på: http://www.boggnasker.dk/vbforum/hist...
September 8, 2023
Ganske interessant og sine steder vældig underholdende (især ved beskrivelser af datidens sære skikke og overbevisninger).
July 4, 2016
Fantastisk godt skrevet - meget poetisk i sproget.
Displaying 1 - 11 of 11 reviews